Μύηση…….Δούναι και λαβείν

  

Με την εισδοχή μας σε ένα Τάγμα Μυητικό, αλλά και μετά κατά την πορεία μας μέσα σ’αυτό περνάμε διαδικασίες μύησης. Πόσοι γνωρίζουμε, και κατά πόσον οι συνθήκες μας έχουν επιτρέψει να ενστερνισθούμε οτι η ουσιαστική εργασία που λαμβάνει χώρα κατά την μύηση, δεν είναι απλά αυτό που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας. Η μύηση είναι μία διαδικασία που ξεκινά από το άνω προκειμένου να επηρεάσει την γήϊνη ζωή μας. Αυτή η «κάθοδος» της ενέργειας εκ των άνω, προϋποθέτει μία αντίστοιχη δική μας «άνοδο». Αυτή η ΑΝΟΔΟΣ, δεν είναι άλλη από μία άϋλη θυσία του κατώτερου εγώ μας, έναντι της ανάδειξης του ανώτερου. Εάν δεν συμβεί αυτό, τότε, όπως γράφει και ο Renee Guenon, αντί για πραγματική μύηση θα έχουμε έναν απλό «πιθηκισμό». Αυτή η «θυσία» οφείλει να είναι το αντίτιμο της μύησης.

Οταν πέρνουμε κάτι πνευματικό, το πληρώνουμε πνευματικά. Οταν πέρνουμε, αντίστοιχα κάτι υλικό, τότε θα το πληρώνουμε υλικά. Η μύηση όμως, δεν είναι υλική διαδικασία, και γιαυτό δεν αποτιμάται με κανένα ποσό, προσφορά, εισφορά, ή οποιοδήποτε υλικό τίμημα. Ούτε χρωστούμε σε κανέναν τίποτα για την μύηση. Αν θέλαμε να αποτιμήσουμε την μύηση με υλικό αντίτιμο, τότε δεν θα έφταναν όλα τα πλούτη της γης, αλλά και αυτό ακόμη θα μετέτρεπε την άϋλη θυσία του μυούμενου σε υλική. Κάποιοι θα πούν ότι ένα Τάγμα έχει έξοδα. Κάποιος άλλος θα ρωτήσει όμως, κατά πόσον τα έξοδα αυτά συνεισφέρουν στο Μεγάλο Εργο, που είναι η προσωπική μας μύηση. Πέραν των εξόδων λειτουργίας, τί άλλο απαιτείται για την εσωτερική μας πραγμάτωση? Μάλλον τίποτα! Τα υλικά αγαθά απαιτούν υλική ανταμοιβή. Τα πνευματικά απαιτούν πνευματική!

Ενας Τεκτονικός Οργανισμός οφείλει να σέβεται και να δίνει πραγματική αξία σε αυτό που προσφέρει. Ας δούμε τί είναι αυτό που παίρνουμε από μία μύηση, για να δούμε τι πρέπει ίσως να δώσουμε. Μία μύηση, διαδραματίζεται προκειμένου να μας μεταδώσει μία κατάσταση η οποία δεν δύναται να μεταδοθεί ούτε λεκτικά, ούτε σαν αντικείμενο. Μας μεταφέρει σε μία κατάσταση συνείδησης. Μας συνδέει με μία κατάσταση την οποία δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε χωρίς τον απαραίτητο μεταφραστή/διερμηνέα που είναι το Τυπικό. Για να είναι πραγματική πρέπει να απονέμεται από κάτοχο χρίσματος, με συγκεκριμένο έγκυρο Τυπικό, σε μυούμενο που επιθυμεί την

μύησή του. Είναι επομένως μία υπέρτατη διαδικασία μεταβολής συνειδητότητας, και μεταφοράς μας σε μία κατάσταση από την οποία το ανθρώπινο είδος έχει εκπέσει εδώ και αιώνες. Γι’αυτόν τον λόγο τα Τάγματα επιλέγουν (και οφείλουν να το κάνουν αυστηρά) τα μέλη που θα δεχθούν, και να επιλέξουν ακόμη αυστηρότερα αυτά στα οποία θα απονείμουν παραπέρα μυήσεις.

Εκπτώσεις δεν πρέπει να γίνονται σε αυτό. Κάθε έκπτωση από την διαδικασία αυτή, μετατρέπει τον μυητικό οργανισμό σε σύλλογο κοινών ενδιαφερόντων. Επομένως, ο μυούμενος, πράγματι ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να δώσει προκειμένου να λάβει το υπέρτατο αυτό αγαθό. Με την διαφορά ότι αυτό που καλείται να δώσει δεν είναι υλικό. Υποχρεούται να μετασχηματίσει τον εαυτόν του σύμφωνα με τις διδαχές που ο ίδιος έχει κατανοήσει. Να κατανοήσει καλά την σημασία του βαθμού που κατέχει για να ανέλθει σε υψηλότερα σκαλοπάτια. Αυτή είναι η μόνη και αυθεντική υποχρέωσή του. Υποχρεούται να κάνει πράξη τις αρχές και τις διδασκαλίες που έμαθε για να καταστεί άξιος για την μύησή του. Υποχρεούται να «δώσει» την αρνητική πλευρά του εαυτού του, για να επιτρέψει να αναδυθεί η ανώτερη. Αυτό είναι το πραγματικό μύητρο.

Ο Μυούμενος οφείλει πράγματι να νοιώθει οτι σε κάποιον χρωστά. Χρωστά, όμως, στον εαυτόν του τον μετασχηματισμό του. Χρωστά στον εαυτόν του την θυσία του κατώτερου εαυτού του. Δεν χρωστά σε κανέναν προσωπικά, ούτε σε κάποιον οργανισμό τίποτα απολύτως. Ολοι αυτοί, απλά μεσολαβούν... για να δώσουν κάτι που έλαβαν με τον ίδιο τρόπο, και το οποίο δεν είναι αυτού του κόσμου. Κι’αν κάποιοι αναρωτηθούν για το πώς θα βγούν τα έξοδα συνεστιάσεων, δεξιώσεων, ταξιδίων, προβολής κλπ., τότε απλά θα τους θυμίσουμε ότι αυτά ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται σε κανένα αυθεντικό Τυπικό. Τα έβαλαν κάποιοι εδώ και χρόνια από άγνοια ίσως, για να δώσουν αξία σε πράγματα που δεν γνωρίζουν οτι έχουν από μόνα τους αξία... Είναι οι γνωστοί άγνωστοι που όταν τους ρωτά κανείς «τί συμβολίζει αυτό ή εκείνο» απαντούν «αυτό δεν είναι του βαθμού σου» ή «αυτά είναι συμβολικά» ή «εγώ ασχολούμαι με ανώτερα θέματα» Όταν θα αναρωτηθούμε, λοιπόν, την επόμενη φορά «τι χρωστάμε» για την μύηση που πήραμε, η απάντηση θα πρέπει να είναι «χρωστώ τα πάντα, αλλά τα χρωστώ στην πορεία που έχω επιλέξει.
Χρωστώ το να καταστώ άξιος της τιμής που έλαβα».

http://plivieratos.blogspot.gr