Ποιοι ήταν οι Καθαροί, Ο Μύθος και τα Μυστικά τους

Ποιο είναι το μυστικό που έφερε σ' ένα μικρό χωριό,

τους Δρυίδες, την αίρεση των Καθαρών, τους Ναϊτες Ιππότες...?

 

Rennes Le Chateau είναι ένα μικρό χωριό στο διαμέρισμα Λανγκεντόκ της Νότιας Γαλλίας, την ύπαρξη του οποίου θα αγνοούσε ο περισσότερος κόσμος, αν δεν ήταν ο τόπος ενός μεγάλου μυστικού, το οποίο παραμένει άγνωστο στις περισσότερες λεπτομέρειές του εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

   Ποιο μπορεί να είναι το μυστικό που τράβηξε στο μικρό αυτό χωριό τους Δρυίδες του απώτερου παρελθόντος, την αίρεση των Καθαρών, τους Ναϊτες Ιππότες, Μυστικές Εταιρείες και τον Μπερανζέ Σονιέρ, τον μυστηριώδη εκείνον Ιερέα που από φτωχός και άσημος εφημέριος του Ναού της Μαγδαληνής, κατέληξε να διαχειρίζεται τεράστια χρηματικά ποσά και να συναναστρέφεται με εξέχοντα πρόσωπα της Γαλλικής Κοινωνίας;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

   Ο Αβάς Σονιέρ, φτάνει το 1885 στη Rennes Le Chateau ως διορισμένος από την Καθολική Εκκλησία εφημέριος του Ναού της Μαγδαληνής. Η μικρή κοινότητα τον αποδέχτηκε αμέσως, μιας και είχε καταγωγή από μια κοντινή περιοχή.

    Ο Σονιέρ, ο Φρανσουά Μπερανζέ Σονιέρ (1852 – 1917) σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ξεκίνησε εργασίες ανακαίνισης ενός Ναού, ο οποίος είχε χτιστεί τον 10ο αιώνα. Υποτίθεται ότι ο νεαρός Ιερέας σε ένα από τα κηρύγματά του είχε μιλήσει κατά της Δημοκρατίας και υπέρ της Μοναρχίας, με αποτέλεσμα να τον αποπέμψουν από τα καθήκοντά του για ένα χρόνο.

   Μετά την αποκατάστασή του το 1886, έλαβε μια δωρεά ύψους 3.000 φράγκων από την Κόμισσα του Σαμπόρ, τη χήρα ενός διεκδικητή του γαλλικού θρόνου. Τα χρήματα αυτά υποτίθεται ότι χρησιμοποίησε ο Σονιέρ προκειμένου να ανακαινίσει το Ναό.
   Σύμφωνα με τις περισσότερες αφηγήσεις, εκείνη την εποχή ο Σονιέρ ανακάλυψε «κάτι», πιθανότατα περγαμηνές, τις οποίες και παρουσίασε στον Επίσκοπο της Καρκασόν, ενώ στη συνέχεια τις πήγε για μετάφραση στον Εμίλ Οφέ στο Παρίσι, ο οποίος και τον σύστησε στους αποκρυφιστικούς κύκλους της πόλης, μεταξύ των οποίων ήταν και η διάσημη υψίφωνος της εποχής, Έμμα Καλβέ, την οποία μια φήμη θέλει να γίνεται ερωμένη του Αβά.
   Ο ναός της Μαγδαληνής είναι παράξενος, γεμάτος περίεργους συμβολισμούς .

   Πάνω από την είσοδο του Ναού είναι σκαλισμένο ένα χωρίο από τη Γένεση. Λίγο πιο μέσα από την είσοδο ένα φοβερό άγαλμα δαίμονα.  Ακριβώς απέναντι υπάρχει ένα γλυπτό του Ιησού, το οποίο είναι το εναντιόμορφο είδωλο του Δαίμονα. Επάνω από το Χριστό είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος ραίνει το Χριστό με νερό που βγαίνει από μια αχιβάδα.

   Το πάτωμα του Ναού είναι στρωμένο με μαύρες και άσπρες πλάκες και η οροφή με άστρα, τεχνοτροπία που συναντάμε στις Μασονικές Στοές. Μπροστά στην Αγία Τράπεζα υπάρχει το ανάγλυφο της Μαρίας της Μαγδαληνής, στο οποίο η Αγία απεικονίζεται να προσεύχεται γονατιστή, με ένα βιβλίο και ένα κρανίο, ενώ κοιτάζει ένα Σταυρό ο οποίος αποτελείται από ζωντανό ξύλο. Το γνωστό δοχείο με το μύρο απουσιάζει από το ανάγλυφο.

   Η ανακαίνιση του παρεκκλησίου δεν ήταν το μοναδικό έργο που έφερε σε πέρας ο Αβάς Σονιέρ. Παράλληλα έχτισε και μια βιβλιοθήκη, την οποία ονόμασε «Πύργο Μάγδαλα» και μια οικία που ονόμασε « Βίλα Βηθανία». Στη βίλα Βηθανία ο Σονιέρ και η πιστή του οικονόμος, Μαρί Ντεναρνό, υποδέχονταν και φιλοξενούσαν τους υψηλούς καλεσμένους τους, όπως την Έμμα Καλβέ και τον κύκλο της, που συχνά άρχισαν να ταξιδεύουν ως τη Rennes Le Chateau.
   Οι συμβολισμοί εξάπτουν την φαντασία. Τα ερωτηματικά πολλά.
   - Ποιο κοινό ενδιαφέρον μπορεί να συνέδεε τους αποκρυφιστικούς κύκλους του Παρισιού με τον άσημο Αβά Σονιέρ;

   - Τι το ιδιαίτερο είχε ο τόπος της Rennes Le Chateau από την αρχαιότητα έως και σήμερα;

   - Για ποιο λόγο υπάρχει πλήθος ναών και τοπωνύμιων που σχετίζονται με τη Μαγδαληνή και τον Ιωάννη το Βαπτιστή στη συγκεκριμένη περιοχή;

- Βρήκε πράγματι κάποιο εξαιρετικό μυστικό ο Σονιέρ ή η όλη ιστορία εντάσσεται στο πεδίο μιας ακόμα νεομυθολογίας;

   Καταρχήν, η ευρύτερη περιοχή του Λανγκεντόκ από την εποχή των Δρυίδων ακόμα θεωρούνταν σημαντικός τόπος Δύναμης και αποτέλεσε ένα από τα κέντρα τους. Ακόμα και σήμερα, ερευνητές ισχυρίζονται ότι κάποια από τα αρχαία κτίσματά του καθώς και σημαντικοί οικισμοί είναι κτισμένοι σύμφωνα με τους κανόνες της Ιερής Γεωμετρίας, σχηματίζοντας σε κάτοψη μεγάλες και μικρές Πεντάλφα η οποία, ως γνωστόν, αποτελεί πανάρχαιο Ηλιακό σύμβολο.
   Αργότερα, επικράτησε ο μύθος που θέλει τη Μαγδαληνή να καταφεύγει στην περιοχή μετά τη Σταύρωση του Ιησού, μια παράδοση που θα συζητήσουμε διεξοδικότερα λίγο παρακάτω.

   Μερικούς αιώνες μετά, το Λανγκεντόκ γίνεται κέντρο της αίρεσης των Καθαρών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν λυσσαλέα από την Καθολική Εκκλησία ενώ και οι Ναϊτες Ιππότες έκαναν το πέρασμά τους από την περιοχή. Η αλχημεία γνώρισε άνθιση στα μέρη εκείνα, από τα οποία άλλωστε καταγόταν και ο Νοστράδαμος, ενώ από ακόμη αρχαιότερες εποχές, στο Λανγκεντόκ συναντάμε και τη λατρεία της Μαύρης Μαντόνας.

   Ο μύθος της γενιάς του Ιησού.

   Σύμφωνα με μια παράδοση, η Μαρία η Μαγδαληνή, μετά τη Σταύρωση του Ιησού κατέφυγε στη νότια Γαλλία, όπου και λατρεύτηκε ως Αγία. Στην περιοχή υπήρχε ήδη το ιδεολογικό υπόβαθρο, μιας και από τα αρχαία χρόνια

Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, Γραμμένα σε Εβραϊκά, Αραμαϊκά και Ελληνικά

Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως η σπουδαιότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του προηγούμενου αιώνα, είναι ένα σύνολο περίπου 900 ιουδαϊκών κειμένων, γραμμένα σε περγαμηνές και παπύρους, στην εβραϊκή, αραμαϊκή και ελληνική γλώσσα, που βρέθηκαν το 1947 κρυμμένα
σε έντεκα σπήλαια της ευρύτερης περιοχής του Κιρμπέτ Κουμράν κοντά στη Νεκρά Θάλασσα.

   Η ονομασία αυτή δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα, αφού χειρόγραφα δεν ανακαλύφθηκαν μόνο στο Κουμράν, ούτε αποκλειστικά σε παράκτιες περιοχές της Νεκράς Θάλασσας, αλλά και σε άλλες, που καλύπτουν ολόκληρη σχεδόν την έκταση της ερήμου της Ιουδαίας ή ερήμου του Ιούδα, όπως είναι γνωστή από την Παλαιά Διαθήκη.
   Η επικρατούσα θεωρία θέλει τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας να έχουν συντεθεί από τους Εσσαίους, μια εβραϊκή θρησκευτική ομάδα που έζησε κοινοβιακά σε εγκατάσταση κοντά στις σπηλιές του Κουμράν λίγο πριν ή γύρω στην εποχή του Χριστού.
   Η θεωρία ανήκει στον αρχαιολόγο και ιερέα Ρολάν Ντεβό, ο οποίος ηγήθηκε διεθνούς ομάδας μελετητών στα 1953 και εντόπισε αντιστοιχίες μεταξύ αρχιτεκτονικών λεπτομερειών της κοινοβιακής εγκατάστασης του Κουμράν και οδηγιών που αναφέρονταν στα χειρόγραφα για διάφορες τελετουργίες.
   Έτσι, οι εκτενείς δεξαμενές του κοινοβίου θα χρησίμευαν στα τελετουργικά λουτρά που περιγράφονταν στα κείμενα των χειρογράφων.
   Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας μιλούν για έναν δίκαιο δάσκαλο και διακεκριμένο μεσσία, για καθαρμό μέσω του νερού και για μια μάχης του φωτός ενάντια στο σκοτάδι.
Αλλά όποιος μελετήσει τους παπύρους με σκοπό την αναζήτηση αποδείξεων, για παράδειγμα, ότι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ ήταν ο μεσσίας που ανέφεραν οι προφήτες, ή ότι Ιωάννης ο Βαπτιστής έζησε ανάμεσα στους συντάκτες των χειρόγραφων, θα απογοητευθεί...
   Ορισμένες ιδέες που υπάρχουν στους παπύρους εμφανίζονται επίσης στην Καινή Διαθήκη, κάτι που σημαίνει ότι ο ισχυρισμός πως η εμφάνιση του Χριστιανισμού ήταν «θεία αποκάλυψη», δημιουργημένη ολόκληρη θαυματουργικά από τα χέρια του Θεού, είναι σαφώς λανθασμένος...
  

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ :

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ.

Σεβ:. Διδ:.,  αδδ:. μου,

Ο αποψινός πίνακας χάραξης αποτελεί τη συνέχεια του πίνακα με θέμα το ΛΕΥΚΟ και ΜΑΥΡΟ χρώμα της ενδυμασίας και έχει θέμα τα 2 κυρίαρχα χρώματα εντός της τεκτονικής στοάς το ΚΟΚΚΙΝΟ και το ΓΑΛΑΖΙΟ., Σε αυτόν τον πινάκα δούμε τους συμβολισμούς τους στο πέρασμα του χρόνου και πως καθιερώθηκαν ως τεκτονικά χρώματα. Για να μπορέσουμε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα όσο αφορά τα χρώματα, θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να επαναλάβω την εισαγωγή από τον προηγούμενο πίνακα του λευκού και του μαύρου.

Επειδή το θέμα είναι εκτενές, για αυτό τον λόγο θα ήθελα να είστε επιεικής και να δείξετε την ανοχή σας.

Όπως μαθαίνουμε από την πρώτη στιγμή που εισερχόμαστε στον τεκτονισμό, τα πάντα είναι συμβολικά. Ο τεκτονισμός ενσωματώνει τα σύμβολα προκριμένου να μας διδάξει ηθικές αξίες. Ένας πολύ δημοφιλής ορισμός για το τι είναι τεκτονισμός αναφέρει χαρακτηριστικά :

Ο τεκτονισμός είναι ένα ιδιότυπο σύστημα ηθικής καλυμμένο με τον μανδύα της αλληγορίας και που παρουσιάζεται, αποκαλύπτεται, μέσα από την χρήση συμβόλων.

Δηλαδή προσπαθεί μέσα από την συμβολική χρήση της γλώσσας (τυπικό), των χρωμάτων αλλά και ήχων (κρούσεις σφυρών, μουσικής) να ενεργοποιήσει όλα τα πεδία της ανθρώπινης διάνοιας. Η αποκάλυψη της ερμηνείας των συμβόλων γίνεται σταδιακά ώστε να δοθεί στον τέκτονα ο απαραίτητος χρόνος για να αφομοιώσει τα μηνύματα και τα νοήματα που του φανερώθηκαν. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει κατά την διάρκεια των εργασιών.

Αλλά καλύτερα να περάσουμε στο αποψινό μας θέμα….. Χρώματα. Τι είναι χρώμα?

Σύμφωνα με τον ορισμό της φυσικής, το ορατό φως είναι τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Αυτό περιλαμβάνει τα ραδιοκύματα, την υπέρυθρη ακτινοβολία, το ορατό φως, την υπεριώδη ακτινοβολία και τις ακτίνες Χ και Γ. Το ορατό φως επιδεικνύει τόσο κυματικές όσο και σωματιδιακές ιδιότητες και το θεμελιώδες σωματίδιο του είναι το φωτόνιο.

Το λευκό φως περικλείει όλο το φάσμα των συχνοτήτων που αποτελούν το ορατό φως, όλες στην ίδια ένταση. Όταν αυτό το λευκό φως περάσει μέσα από ένα πρίσμα διασπάται και αναλύεται σε 7 χρώματα, μωβ, μπλε, γαλάζιο πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο.

Όταν μια επιφάνεια φωτίζεται, τότε κάποιο μέρος του φωτός απορροφάται και κάποιο αντανακλάται ανάλογα με την μοριακή δομή του αντικειμένου αλλά και της όποιας χρωστικής έχει στην επιφάνειά του. Το μέρος του φωτός που αντανακλάται είναι αυτό που καθορίζει και την χρωματική πληροφορία που λαμβάνει το μάτι μας και την αποκωδικοποιεί ανάλογα.

Όταν λοιπόν η αίσθηση της όρασης καλείται να αναγνωρίσει ένα χρώμα, αυτό στην ουσία που βλέπει είναι ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος ορατού φωτός που παράγεται ή αντανακλάται από ένα σώμα.

Η σημαντικότητα, η αναγκαιότητα αλλά και η λειτουργικότητα των χρωμάτων είναι απολύτως εμφανής στη Μητέρα Φύση. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι έχουν κυρίαρχο ρόλο στην αναπαραγωγική διαδικασία, την άμυνα ή την εύρεση τροφής. Και αυτό ισχύει για όλα τα έμβια όντα. Ακόμα και πέραν των ορίων του μικρού μας πλανήτη, στο διάστημα, το φως και τα χρώματά του, δίνουν στους επιστήμονες πληροφορίες για μακρινά αστέρια ή πλανήτες αναλύοντας το φως που εκλύουν ή αντανακλούν.

Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι όλες οι πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας αλλά και του περιβάλλοντος του είναι άμεσα επηρεασμένα από τα χρώματα.

Και ας περάσουμε στην επίδραση του φωτός και των χρωμάτων στον άνθρωπο. Θα κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για τον ρόλο των χρωμάτων στις ανθρώπινες κοινωνίες και τον συμβολισμό που αποδόθηκε στα διάφορα χρώματα.

Τα χρώματα ασκούσαν ανέκαθεν μεγάλη γοητεία στους ανθρώπους και απέκτησαν, πέρα από την προφανή αισθητική ή διακοσμητική τους διάσταση, και μια βαθιά συμβολική σημασία.

Οι μυθολογίες και τα αρχαία κείμενα όλων των πολιτισμών είναι γεμάτα για την χρήση των χρωμάτων ως σύμβολα. Έγιναν φορείς σημαντικών πολιτισμικών αλλά και θρησκευτικών ιδεών.

Χρώματα όπως το λευκό, το μαύρο, το κόκκινο, το μπλε είχαν βαθιά συμβολική αξία.

Αυτή η πανανθρώπινη ομοιότητα σκέψης οδήγησε τον Ελβετό ψυχολόγο Καρλ Γιούνγκ σε ενδελεχή έρευνα σε κείμενα σχετικά με την ιστορία, την φιλοσοφία, τα γραπτά κείμενα αλλά και με τις παραδόσεις των διαφόρων αρχαίων πολιτισμών και θρησκειών, όπου και βρήκε πάρα πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους. Θεώρησε ότι αυτά τα κοινά σημεία προήρθαν από μια κοινή ρίζα στον ενστικτώδη νου των ανθρώπων. Αυτός ο ενστικτώδης νους, πάντα κατά τον Γιούνγκ, είναι κατάλοιπο του πρώιμου ανθρώπου ο οποίος λειτουργούσε με βάση το ασυνείδητο, τα ένστικτα και με χωρίς λογική σκέψη. Στην εξελικτική του πορεία όμως ο άνθρωπος ανέπτυξε την συνείδηση και το ασυνείδητο πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Ο Γιούνγκ πίστευε ότι αυτός ο πρώιμος, ενστικτώδης νους δεν χάθηκε, απλά υποκρύπτεται σαν σκιά μέσα στην συνειδητή σκέψη. Με γνώμονα τα παραπάνω ασπάστηκε την Ανατολίτικη θεώρηση ότι τα πράγματα που επαναλαμβάνονται συνεχώς παύουν να είναι σύμπτωση άσχετα αν δεν είναι επιστημονικά δυνατό να αποδεδειχθεί μια μεταξύ τους σχέση. Αυτό ονομάστηκε Συγχρονικότητα.

Περί ηθικής

Σήμερα, μερικοί από εμάς αναρωτιόμαστε:

Και γιατί πρέπει να βρίσκω πρόσχημα για να κάνω το φυσιολογικό ?

Και γιατί κάνω το αφύσικο σαν να είναι κάτι αποδεκτό ?

Και γιατί νιώθω ενοχές για το φυσιολογικό που κάνω ?

Πως μπλέχτηκα σ’ αυτήν την ηθική του παραλόγου της σημερινής εποχής ?

Και γιατί να μιλήσουμε για ηθική ?

Θα έπρεπε να είμαστε ανήθικοι για να μιλήσουμε για ηθική. Όμως είμαστε όλοι ηθικότατα όντα από την φύση μας. Αφού λοιπόν είμαστε ηθικότατα όντα, τότε γιατί ν’ ασχολούμαστε με αυτό το ζήτημα ?

Υπάρχει λόγος για όλα!!!

Πρώτα –πρώτα, ο βασικός λόγος που ο Τεκτονισμός θέτει το ζήτημα από τον 1^ο βαθμό είναι για να υποδηλώσει κάτι πολύ σημαντικό. Ο Τεκτονισμός δεν είναι θεωρητικός. Θα μου πείτε , μα έχει σύμβολα, έχει λέξεις , έχει…..

Ναι, όμως ό,τι λέει το εννοεί ακριβώς. Και το περίεργο είναι ότι όλοι μας πιστεύουμε πως είναι αλληγορίες αυτά που ακούμε σ’ αυτό το χώρο. Πιστεύουμε δηλ. ότι βρισκόμαστε σ’ έναν ιδεατό κόσμο, ο οποίος πρέπει να ερμηνευτεί κάπως. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Εσωτερικά, το που βρίσκεται ο καθένας μας σ’ αυτό το χώρο είναι προσωπική υπόθεση. Ο Τεκτονισμός δεν επιβάλλει σε κανέναν, κανέναν βηματισμό και καμιά κριτική.

Ο κάθε άνθρωπος κρίνει μόνος του τον εαυτό του και διαβλέπει ή διαγνώνει το σημείο στο οποίο βρίσκεται. Αν θέλει, διορθώνει την πορεία του, αν θέλει συνεχίζει όπως ήταν.

Και αυτό είναι το όμορφο, το ωραίο στον τεκτονισμό, που είναι πρακτικός και μόνο πρακτικός , εντούτοις δεν επιβάλλει την θέληση του σε κανέναν.

Είναι ένα εκπληκτικά φιλελεύθερο σύστημα , το οποίο λέει τα πάντα, πως θα ζήσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο, με ποιόν τρόπο θα γίνουμε ευτυχισμένοι, κανένας μας όμως δεν σκέφτεται να εφαρμόσει αυτά τα οποία λέει.

Για την ηθική τι λέει ? Στην διαδικασία εισδοχής , περί ηθικής λέει ότι η ηθική είναι η επιστημονική απόδειξη της συνειδήσεως. Και όχι μόνο. Δεν είναι η μόνη άγνωστη λέξη που μας τοποθετεί, τι είναι συνείδηση , αλλά αναφέρεται και σε άλλα θέματα. Είναι μεν η επιστημονική απόδειξη της συνειδήσεως, είναι η επιστήμη η οποία ασχολείται με αυτό το θέμα, αλλά ταυτόχρονα είναι ο φυσικός, ο παγκόσμιος και αναλλοίωτος νόμος με το «Φ» και το «Ν» κεφαλαίο. Παντού αναφέρεται στον θρίαμβο του λόγου και της αρετής.

«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΩΣ»

Όπως καταγράφεται στην Τραγωδία του Αισχύλου

και αποσυμβολίζεται.

1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στην μακρινή του κόσμου άκρη, σε τόπο έρημο, στη χώρα των Σκυθών, στην κορυφή του κόσμου, στον Καύκασο, συντελείται η τραγωδία του Προμηθέα.

H εις Άδου κάθοδος του αθανάτου Πάσχοντος.

Κατερχομένου εις τα βάθη της Γνώσεως.

Η Άνοδος απαιτεί ιχνηλασία στους δρόμους του Φωτός…

…Πορεία της μυητικής διαδρομής εις τους αιώνας των αιώνων.

Επάνω, η κατοικία των θεών, η θεϊκή εξουσία, το Φώς. Κάτω τα μαύρα Τάρταρα, ο τόπος της εξορίας, της τιμωρίας, το Σκότος. Παγκόσμιο αρχέτυπο του καλού και του κακού. Ανάμεσά τους ο τόπος των θνητών. Εκεί διαδραματίζεται το δράμα του Τιτάνα Προμηθέα. Μήπως πρόκειται για το ανθρώπινο δράμα;

2. ΑΙΣΧΥΛΕΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ

Η δραματική δράση της τραγωδίας του Αισχύλου, συνίσταται σε ένα μυστικό που γνωρίζει ο Προμηθέας, αλλά το αγνοεί ο Δίας.

Η κορύφωση της εν λόγω τραγωδίας, συντελείται με την άρνηση του Προμηθέα, να αποκαλύψει στον Δία, το μέλλον της κυριαρχίας του, ονομάζοντας τη γυναίκα, που θα γεννήσει τον ανατροπέα θεϊκό-υιό. Η κάθοδος στα Τάρταρα έχει πλέον προδιαγραφεί. Με αυτή την άρνηση ο Προμηθέας, σηματοδοτεί την Ανάγκη της Ανατροπής, ως προϋπόθεση της κοσμικής εξέλιξης, κάτι που απαιτεί την βαθύτερη γνώση.

Ο Δίας είναι η «Εξουσία». Ο Προμηθέας όμως είναι η «Γνώση», είναι αυτός που γνωρίζει το μέλλον του Δία. Συνεπώς, το μέλλον της «Εξουσίας = Δίας», εξαρτάται από την «Γνώση = Προμηθέας». Ο Δίας έχει την δύναμη, αλλά όχι την ευφυΐα, ενώ ο Προμηθέας έχει την ευφυΐα αλλά όχι την δύναμη. Μόνο μια συμμαχία των δύο θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλή κατάληξη. Όμως εν προκειμένω, σε αυτή την Αισχύλεια τραγωδία, αυτό δεν ισχύει. Επικρατεί η αντίθεση, που θα φέρει την δράση και την αναμενόμενη εξέλιξη.

Η Αισχύλεια κοσμογονία είναι δραματική. Ο Δίας είναι παντοδύναμος, ο Προμηθέας όμως γνωρίζει το μέλλον. Το μέλλον του τυράννου εξαρτάται από τον δεσμώτη του. Αυτή η αντίθεση βάζει σε κίνηση τον κόσμο. Η εξουσία περιορίζεται από την άγνοια, η γνώση από την εξουσία. Ποιος άραγε είναι εδώ ο Ελεύθερος και ποιος ο Δεσμώτης; Πρόκειται για μια διαλεκτική, φιλοσοφική προσέγγιση του μύθου από τον Αισχύλο:

ΘΕΣΗ- ΑΝΤΙΘΕΣΗ,