tag:blogger.com,1999:blog-27154468985478055122024-03-13T03:06:22.268+02:00Τεκτονικά Δρώμενατεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comBlogger1028125truetag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-23852142023720127502023-06-03T19:58:00.001+03:002023-06-03T19:58:48.956+03:00Μύθος - Τελετή - Σύμβολο<h3> </h3> <p><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=15T-ktCODpwaXkRxcVDvCkrKz1S9Ab6t6"><img title="πλατωνα σπηλαιο" style="float: left; display: inline; background-image: none;" border="0" alt="πλατωνα σπηλαιο" src="https://drive.google.com/uc?id=11YS8uhtim9voTzUU7P3qkU7HPG8vdWjH" width="359" align="left" height="219" /></a> <p>Τα <b>Μυστήρια </b>αποτέλεσαν για χιλιετηρίδες <u>τη σπονδυλική στήλη που στήριξε τους μεγάλους μυητικούς πολιτισμούς.</u> Είναι αναγνωρισμένο σήμερα και τονίστηκε και από σημαντικά πρόσωπα της Ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας. Πολιτισμοί όπως ο <b>Αιγυπτιακός</b>, ο <b>αρχαιο-Ελληνικός</b>, ο <b>Ινδικός</b>, οι μεγάλοι <b>Νοτιοαμερικάνικοι</b> πολιτισμοί στηρίζονταν στα κέντρα των Μυστηρίων, τα οποία ήταν πραγματικοί ναοί της Γνώσης και της Μετάλλαξης του απλού Μαθητή σε <strong>Μύστη</strong>. </p> </font> <p> </p> </p> <p><font size="3">Εκεί διδάσκονταν οι Ιερές Επιστήμες και γνώσεις. Ακόμη και σήμερα πολλές από αυτές είναι άγνωστες στο δικό μας πολιτισμό. Όμως δεν δίνονταν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, όπως αυτές που αποκτά σήμερα ο φοιτητής στα Πανεπιστήμια, αλλά <b>βιωματικές</b>, τις οποίες για να τις κάνει κτήμα του ο υποψήφιος έπρεπε να περάσει τις συμβολικές<u> δοκιμασίες της Μύησης</u>. Επρόκειτο για συνθετικές γνώσεις που επέτρεπαν μέσω μιας μεθόδου, μέσα από ένα σύνολο βασικών αρχών, συμβόλων και εμβλημάτων, να μπορεί να συνδυάσει τις γνώσεις πολλών επιστημών ταυτόχρονα. Γι' αυτό στα έργα πολλών μυημένων της αρχαιότητας βρίσκουμε τη σύνθεση πολλών κλάδων γνώσης, όπως π.χ. στον Όμηρο, στα έπη του οποίου βρίσκουμε μέσω συμβολισμού και εσωτερικής έρευνας, στοιχεία για την εξέλιξη του ανθρώπου, απόκρυφη γεωγραφία, γνώση των αόρατων κόσμων, αστρονομικές και αστρολογικές γνώσεις, ηθικές και φιλοσοφικές αξίες, εσωτερικά μαθηματικά, λεξαριθμητικά και γλωσσολογικά στοιχεία, ψυχολογία και αναρίθμητους άλλους κλάδους γνώσης, που μας κάνουν ν' αναρωτιόμαστε πραγματικά πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μπορεί να συνδυάζει ένα τόσο πολυδιάστατο πλέγμα γνώσης και μάλιστα να το δίνει στον πολύ κόσμο με μία ποιητική γλώσσα, κατανοητή και ευχάριστη από όλους. Αλλο παράδειγμα μυητικής γνώσης είναι οι βασικές Αρχές του Σύμπαντος και τα Κλειδιά Ερμηνείας, που ανήκουν στην ερμητική Σοφία και διδάσκονταν στα Αιγυπτιακά Μυστήρια. <br /><u></u></font></p> <p><font size="3"><u>Το τρίπτυχο στο οποίο στηρίζονταν τα αρχαία Μυστήρια ήταν ο Μύθος, η Τελετή και η Μύηση.</u> <br /><u></u></font></p> <p><font size="3"><u>ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ</u> <br />Η έννοια του Μύθου στα αρχαία Μυστήρια είναι εντελώς διαφορετική από τον ορισμό που δώσαμε στην αρχή, που είναι καθαρά εγκυκλοπαιδικός. Αν για τον φιλόλογο ο Μύθος σημαίνει λόγος, τότε στα Μυστήρια Μύθος σήμαινε ο Αληθινός Λόγος και έτσι έπρεπε να κατανοηθεί. Μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα και είναι η έκφραση του Δημιουργικού Λόγου. Μια ιερή ιστορία που μετέφερε στους ανθρώπους αρχετυπικές αλήθειες, μία διήγηση των αρχών του κόσμου, των περιπετειών των θεών και των ηρώων που προηγήθηκαν. Η χαμένη οριστικά, ακόμη και στους αρχαίους χρόνους, επιστήμη της Μυθοπλασίας ήταν αυτή που επέτρεπε να συνενωθούν πολλά επίπεδα γνώσεων σε ένα οργανικό σύνολο, που αποτελούσε το Μύθο. Αποδιδόταν μάλιστα με μια ποιητική γλώσσα, προσιτή στον καθένα. Εφαρμόζονταν μνημοτεχνικά συστήματα και έτσι πολύ εύκολα μπορούσε ο καθένας να γνωρίζει από μνήμης πάρα πολλούς και φαινομενικά περίπλοκους Μύθους. <br />Ο Μύθος απευθυνόταν σε όλους, μιλούσε στον καθένα στη γλώσσα του. Το τελευταίο που μπορούσε να πάρει ήταν η κυριολεκτική σημασία, η κατά γράμμα θα λέγαμε σήμερα. Ομως πριν απ' αυτήν υπήρχαν πόλλές άλλες, που γίνονταν αντιληπτές μόνο από τους μυημένους γνώστες των κλειδιων ερμηνείας. <br />Ο <b>Πλάτωνας </b>είναι ένα παράδειγμα τέτοιου Μύστη που επαρουσίασε Μύθους αυθεντικούς και ισάξιους με τους αρχαίους μύθους. Από ορισμένα αποσπάσματά του μπορούμε ν' αντιληφθούμε ότι ήταν κάτοχος της Επιστήμης της Μυθοπλασίας, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να παρουσιάσει μύθους όπως το Μύθο της Σπηλιάς ή του Ηρός στην Πολιτεία του, για να μην αναφέρουμε και τους υπόλοιπους που περιέχονται σε άλλους διαλόγους του. <br />Ο Μυστηριακός Μύθος λοιπόν <u>αποτελεί ένα πρότυπο της πραγματικότητας</u>. Ενα ιδανικό πρότυπο ή μοντέλο θείας προέλευσης, που εξηγεί μια ιερή, ανώτερη πραγματικότητα, τη δομή της και το πώς και το γιατί ήρθε σε ύπαρξη. Χρησιμοποιεί όμως μία συμβολική γλώσσα, αλληγορική, που απαιτεί αποκρυπτογράφηση. Για τον αμύητο, που δεν έχει τα κλειδιά της αποκωδικοποίησης, ο Μύθος δεν είναι παρά ένα παραμύθι, μία ψεύτικη ιστορία. Για τον μυημένο γνώστη του κλειδιού ερμηνείας, ο Μύθος αποκαλύπτει μια αληθινή πραγματικότητα, μία ανώτερη γνώση, μια ιερή ιστορία. Ο Μύθος είναι ένα μήνυμα από το θείο μέσα σε μια κλειστή θήκη. Αποτελείται από αλληγορίες, οι αλληγορίες από εμβλήματα, τα εμβλήματα από σύμβολα, όλα σε κίνηση, τα οποία διηγούνται ένα Μυστήριο, μια Σοφία, ένα Μήνυμα... που όλοι μπορούν ν' ακούσουν, αλλά πολύ λίγοι μπορούν να καταλάβουν πραγματικά. <br />Μπορούμε ακόμη να προσθέσουμε ότι για την εσωτερική θεώρηση και βίωση του Μύθου ισχύουν τα εξής: <br /><b>1)</b> Αποτελεί (ο Μύθος) την Ιστορία των πράξεων των υπερφυσικών οντοτήτων. <b>2)</b> Η Ιστορία αυτή θεωρείται απόλυτα αληθινή (γιατί αναφέρεται σε πραγματικότητες, φυσικές και υπερβατικές) και ιερή (γιατί την πράττουν οι Υπερφυσικές οντότητες). <b>3)</b> Ο Μύθος αναφέρεται πάντα σε μία "δημιουργία", διηγείται πώς ήρθε κάτι σε ύπαρξη ή πώς καθιερώθηκε μια συμπεριφορά, ένας θεσμός, μια πόλη, ένας τρόπος εργασίας κ.τλ. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο οι μύθοι αποτελούν τα παραδείγματα της κάθε σημαντικής ανθρώπινης πράξης.<b> 4)</b> Γνωρίζοντας το μύθος κανείς, γνωρίζει και την "αρχή" των πραγμάτων και επομένως κατορθώνει να τα ελέγχει με τη συνείδηση και τη θέλησή του.<b> 5) </b>Ο Μύθος πρέπει να "βιωθεί" για να κατανοηθεί πλήρως, με την έννοια ότι κυριαρχείται κανείς από τη θεϊκή δύναμη που υπερβαίνει τα καθημερινά γεγονότα και μεταφέρει τη συνείδηση του ατόμου στη διάσταση του αρχέγονου χρόνου, όπου αναβιώνει η μυθική πράξη. <br />Οι περισσότεροι μύθοι παραπέμπουν σ' ένα <u>ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΧΡΟΝΟ</u>, στον οποίο αναφέρονται ασταμάτητα σαν να είναι η μήτρα των τωρινών χρόνων. Τα ονόματα των θεών έχουν εκεί τη θέση των ιδεών" ή κατ' άλλη έκφραση τα ονόματα των θεών αντιστοιχούν σε έννοιες, οι περιπέτειές τους είναι τύποι" πρότυπα συμπεριφοράς, γεγονότων. <br />Ο μύθος λοιπόν, σαν ιστορία των αρχών έχει μια λειτουργία εγκαθίδρυσης... εγκαθιδρύει τις αρχές που θα ζωογονήσουν το μέλλον... η ιστορία έρχεται μετά και δεν είναι η ιστορία που επαναλαμβάνεται, αλλά ο μύθος που επανεμφανίζεται... Ο ρόλος του μύθου είναι ν' αφυπνίζει τον άνθρωπο, να σπάει τα λέπια που εμποδίζουν την εσωτερική του όραση και να τον κάνει να βλέπει τα πράγματα έτσι όπως είναι... Παρέχει στην ανθρώπινη πράξη την εμπειρία του Ιερού, μία λειτουργία αφύπνισης και διατήρησης της συνείδησης ενός άλλου κόσμου, του θεϊκού κόσμου. Εαν γνωρίζει το μύθο ο άνθρωπος ξαναγίνεται σύγχρονος του πρωταρχικού γεγονότος, των αρχών και γι' αυτόν ο κόσμος γίνεται διάφανος. Στο εξής ο μύθος είναι μια συμβολική γλώσσα του ιερού. Είναι επίσης μια παγκόσμια δομή του πραγματικού. <br />Περιληπτικά, κάθε μυθική συμπεριφορά σημαδεύεται από τη μίμηση ενός <b>αρχέτυπου</b>, από την επανάληψη ενός παραδειγματικού σεναρίου και από το ρήγμα του βέβηλου χρόνου. Αυτά τα τρία στοιχεία ξαναβρίσκονται στη <b>χριστιανική</b> συμπεριφορά. Τελικά, η θρησκευτική εμπειρία του θρησκευόμενου ανθρώπου θεμελιώνεται στη μίμηση του Χριστού, ο οποίος στη λειτουργία γίνεται παραδειγματικό πρότυπο χάρις στην επανάληψη της ζωής του, του θανάτου του και της ανάστασής του. Έτσι, ο λειτουργικός χρόνος επιχειρεί ένα σχίσμα στο βέβηλο χρόνο, επιτρέποντας στο χριστιανό να ξανακάνει πραγματικά ένα μυστήριο, τον κάνει να διεισδύσει στον ιερό χρόνο." Ο αρχαίος Έλληνας λοιπόν, θα έπρεπε να μιμηθεί τον Ηρακλή, το Διόνυσο, τον Ορφέα και τόσα άλλα μυθικά πρότυπα μέσα από τις ιερές λειτουργίες και ακολουθίες της εποχής του, που είχαν γι' αυτόν την ίδια ισχύ που έχουν για το χριστιανό οι χριστιανικές λειτουργίες. <br />Τα χαρακτηριστικά του μύθου λοιπόν είναι τόσο πολλά, που όπως ήδη έχουμε αναφέρει πιο πριν, ακόμη κι αν ενώσουμε όλες τις σχολές προσέγγισης του Μύθου, πάλι θα υπάρχει ένα πεδίο έρευνας και εμβάθυνσης για το μεγαλύτερο μέρος του. Το παράδοξο είναι ότι η βαθύτερη έρευνα θ' αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, γιατί "για να καταλάβει κανείς το Μύθο πρέπει να τον ΖΗΣΕΙ, εφόσον πρόκειται για μία ολοκληρωτική εμπειρία που αγγίζει όλα τα στοιχεία της ύπαρξης. Ο μύθος λοιπόν δεν είναι αντικείμενο μελέτης διανοητικού τύπου. <br /><u>ΤΕΛΕΤΗ</u> <br />Πώς όμως ο άνθρωπος μπορεί να συμμετέχει στη Δύναμη - Ενέργεια του Μύθου; Στα Αρχαία Μυστήρια αυτό γινόταν μέσω της Τελετής. Η Τελετή έδινε στον Μυούμενο τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τη μυθική ενέργεια και να δημιουργήσει "ξανά", να επαναλάβει αυτό που έγινε κάποτε στο χρόνο του Μύθου. Γιατί "ο Μύθος σαν μοναδικό και διαχρονικό πρότυπο, έχει την τάση να ενσαρκώνεται στο βέβηλο κόσμο. Το ιερό τείνει να κατακτήσει το βέβηλο, όπως το Φως το σκοτάδι. </font></p> <p><font size="3"><u>Η δυνατότητα επανάληψης του Μύθου σε χρονικές ή τοπικές συντεταγμένες και η επαναφορά σ' ένα "εδώ" και ένα "τώρα" των μυθικών πρωταρχικών γεγονότων, αποτελεί το τυπικό, την ΤΕΛΕΤΗ</u>. </font></p> <p><font size="3">Η Τελετουργία όμως δεν αποσκοπεί μονάχα στην απομίμηση του μυθικού πρότυπου γεγονότος, αλλά και στην αναβίωσή του. Η συνειδητή αναβίωση του Μύθου μέσω της Τελετής είναι η ΜΥΗΣΗ. Στη Μύηση ο υποψήφιος αντιλαμβάνεται την ουσία του Μύθου βιώνοντάς τον, γι' αυτό η βίωση της Διδασκαλίας συνεπάγεται τη Μύηση, σφραγίδα της οποίας είναι η Τελετή Μύησης. <br />Η Ιεροτελεστία μιμείται με τις ιερές της χειρονομίες το Ιερό Σχέδιο. Κάθε χειρονομία έχει σημασία. Η Ιεροτελεστία είναι μια συνταγή που φέρει μέσα της τις μυθικές έννοιες και είναι χάρη στην Ιεροτελεστία που οι συμβολικές χειρονομίες γίνονται λειτουργίες, πράξεις και επομένως αποτελεσματικές στο φυσικό και τον ψυχο-πνευματικό κόσμο. Η Ιεροτελεστία είναι λοιπόν ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στο Μύθο και την Τελετή. Αναπαριστάνει μέσω ιερών χειρονομιών (Θείου Δράματος) το Μύθο και έτσι μέσω της Ιεροτελεστίας πραγματοποιείται η Μύηση. <br />Θα έλεγε κανείς ότι μόνο ελάχιστοι μυούμενοι έρχονται σ' επαφή με το Μύθο; Αυτό δεν είναι αλήθεια. Γιατί υπήρχαν πολλοί τρόποι να συμμετάσχει και ο πολύς λαός στην αναζωογονητική δύναμη των μύθων, αφού όλη η ζωή της κοινότητας περιστρεφόταν γύρω από το μύθο. Το <b>ημερολόγιο </b>ήταν ιερό και η διάταξη και οι ρυθμοί του ήταν βασισμένοι πάνω σε μυθικές ιστορίες, τα ιερά ήταν χτισμένα πάνω σε ιερούς χώρους βάσει μίας Ιερής Γεωγραφίας, που έδινε τη γνώση με μαθηματική ακρίβεια για το πού βρίσκονται οι χώροι- ανοίγματα σε άλλες διαστάσεις. Ακόμη, οι γιορτές παραδοσιακού χαρακτήρα συντελούν στη βίωση του μύθου, στην ενοποίηση των μελών της κοινότητας και στην ανανέωση της ζωής. Ετσι π.χ. οι Αθηναίοι πήγαιναν όλοι μαζί με πομπή στην Ελευσίνα τις ημέρες των Ελευσινίων Μυστηρίων, στην πομπή των Παναθηναίων όλοι θυμούνταν το μύθο της ανάληψης της κηδεμονίας της πόλης τους από τη θεά της Σοφίας, Αθηνά κ.ά. <br />Ακόμη, οι θυσίες που γίνονταν στην αρχαία θρησκεία επέτρεπαν στους πιστούς να επικοινωνήσουν με το θείο κόσμο, μέσω μιας προσφοράς στους θεούς. Το ίδιο παρατηρούμε και στο Χριστιανισμό με τη θυσία του αρνιού το Πάσχα, της γαλοπούλας τα Χριστούγεννα, μόνο που τότε τα καλύτερα κομμάτια κρέατος θυσιάζονταν στους θεούς, ενώ σήμερα οι πιστοί θυσιάζουν το θύμα και το τρώνε όλο! Ακόμη, γινόταν η μετάληψη του αίματος και του σώματος του Θεού Οσιρι στην Αίγυπτο, Διόνυσου στην Ελλάδα κ.'α. όπως στο Χριστιανισμό πάλι ο πιστός μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. <br /><u>Μπορούμε να διακρίνουμε τρία είδη τυπικών ή τελετών:</u> <br />Τελετές γονιμότητας που επιβεβαιώνουν την αναγέννηση της Ανοιξης. Θρησκευτικές τελετές που επιβεβαιώνουν τη συντήρηση του κόσμου και των ανθρώπων. Μυητικές τελετές που επιβεβαιώνουν το πέρασμα της ανθρώπινης συνείδησης από το βέβηλο στο Ιερό. Τόσο λοιπόν στους μυητικούς πολιτισμούς όσο και στις παραδοσιακές κοινωνίες -που υπάρχουν ακόμη και σήμερα- ο μύθος ήταν ενεργός μέσα σε όλο το φάσμα του ανθρώπινου δυναμικού τους. Ακόμη, η παράδοση με τη σωστή έννοια της λέξης (λατινικά traditio=πράξη μεταβίβασης) συμπληρώνει όλα τα παραπάνω.</font></p> <p><font size="3"><u>Η ΜΥΗΣΗ</u> <br />Η λέξη μύηση στα ελληνικά έχει σχέση με το ρήμα μύω, που σημαίνει κλείνω το στόμα. Και αυτό γιατί οι διαδικασίες της ήταν απαγορευμένο να λέγονται σε άλλους, πέρα από τους μυημένους, οι οποίοι στο τέλος ήταν υποχρεωμένοι να δώσουν "όρκο σιωπής". <br />Στα λατινικά η λέξη μύηση συσχετίζεται με το ρήμα initiare, που σημαίνει "αρχίζω, εισέρχομαι". Η μύηση λοιπόν είναι μια τελετή περάσματος, που μιμείται τις δοκιμασίες που σημαδεύουν την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης, εκτελώντας τις εκ των προτέρων. Είναι μία διαδικασία προορισμένη να πραγματοποιήσει ψυχολογικά το πέρασμα από μία θεωρούμενη κατώτερη κατάσταση ύπαρξης σε μία κατάσταση ανώτερη. Επιτρέπει λοιπόν την εκ νέου ανάβαση της ψυχής στην πρωταρχική της πηγή. Επιτρέπει ακόμη την επιτάχυνση μιας αυστηρής διαδικασίας, αυτήν την ανοδικής κίνησης της ψυχής, με την "πτώση της μέσα στην ύλη". Επιτρέπει κατά κάποιο τρόπο την επιστροφή και την εκ νέου ολοκλήρωση στο μητρικό κόσμο. Είναι η επιστροφή στον καιρό πριν από τη δημιουργία, σ' αυτόν της ζώσας και ιερής ολότητας, γιατί μέσα στις αρχές, πριν από τη δημιουργία είναι που μπορούμε να επιχειρήσουμε αλλαγές στο ον που ξαναγεννιέται καινούργιο και εν τούτοις αιώνια ίδιο. <br />Η Μύηση δεν είναι μία διανοητική εκπαίδευση, αλλά μία πορεία εσωτερικής ανανέωσης που παρέχει -ανάμεσα στ' άλλα- μια σφαιρική άποψη του κόσμου. Κάθε μύηση σημαίνει "θάνατο" της παλιάς προσωπικότητας και υιοθέτηση μιας καινούριας, πιο αρμονικής. Γι' αυτό ο Πλάτων έλεγε: " Ο θάνατος είναι μύηση". <br />Με την ευκαιρία κάθε καθοριστικής κρίσης και κάθε Τελετής περάσματος ο άνθρωπος αναλαμβάνει το δράμα του κόσμου ). H διαδικασία πραγματοποιείται σε δύο χρόνους: η επιστροφή στη θεία ολότητα, τη συγκεχυμένη και πρωταρχική και η επανάληψη της κοσμογονίας, δηλ. της πρωταρχικής διάσπασης της αρχέγονης ενότητας. <br />Η Μύηση είναι λοιπον μια γνώση μη αναστρέψιμη. Κάθε Μύηση περιλαμβάνει το σχέδιο "ζωή, θάνατος, αναγέννηση". <br /><u>ΤΡΕΙΣ ΤΥΠΟΙ ΜΥΗΣΕΩΝ</u> <br />Οι εθνολόγοι διακρίνουν <u>τρεις διαφορετικούς τύπους μύησης</u>: <br />1. <u>Η Φυλετική Μύηση</u>. Επιβεβαιώνει το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Είναι μία βέβηλη μύηση, εφόσον συνδέεται με μία βιολογική αλλαγή που κάθε άνθρωπος γνωρίζει. Το παιδί αποχωρίζεται από το μητρικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ανατράφηκε και υπόκειται σε δοκιμασίες πριν να επανενταχθεί στην κοινωνία, στην κατάσταση του εφήβου. Στο Μύθο του Θησέα αντιστοιχεί με τη στιγμή που σηκώνει το βράχο και παίρνει το ξίφος και τα πέδιλα, σύμφωνα μ' ένα κλειδί ερμηνείας. <br />2. <u>Η Θρησκευτική Μύηση</u>. Βεβαιώνει το πέρασμα από το βέβηλο στο ιερό και επιτρέπει να εισχωρήσει το άτομο στο ιερό. Βέβηλο και ιερό είναι οι δύο όψεις της ζωής: το πρώτο οδηγεί στον διασκορπισμό, στην περιπλοκότητα, στη φθορά. Το δεύτερο οδηγεί στο κέντρο, στην ενότητα, στην αναγέννηση. Η μύηση που παραδόθηκε από τους θεσμούς των Μυστηρίων, όπως αυτών της Ίσιδας και του Όσιρι στην Αίγυπτο, την Ελευσίνα ή τη Σαμοθράκη στην Ελλάδα, εμφανίζεται σ' αυτόν τον τύπο. <br />3. <u>Η μαγική ή σαμανική Μύηση</u> είναι η πιο εσωτερική από τις μυήσεις και εκείνη που απαιτεί τη μεγαλύτερη αποστέρηση. Είναι αυτή που κάνει κάποιον να εγκαταλείψει τη φυσική, ανθρώπινη κατάσταση για να φτάσει στην κατοχή "υπερφυσικών δυνάμεων". Η πλήρης καταστροφή της παλιάς προσωπικότητας επιτρέπει στις δυνάμεις του αόρατου να εκφραστούν μέσω του μυημένου. Τίποτα δεν πρέπει να επιβιώσει από τον παλιό άνθρωπο. Αυτή η μαγική μύηση σημαδεύεται γενικά από ένα εκστατικό ταξίδι (όνειρο όραμα, καταληψία) σ' ένα κόσμο από τον οποίο ο υποψήφιος επιστρέφει με κάποιο αριθμό δυνατοτήτων: Θεραπεία, μαντική κ.ά. <br />Η μαγική μύηση επιτρέπει τη δημιουργία ενός κάθετου άξονα ανάμεσα στους <u>τρεις κόσμους</u>: τον αρχετυπικό, τον ψυχολογικό και τον υλικό κόσμο... <br /><u>Οι Τελετουργικές φάσεις της Μύησης</u> <br />Τρεις τελετουργικές φάσεις βρίσκονται σε κάθε τύπο μύησης. Αυτές είναι: <br />- Η φάση του <u>χωρισμού</u>, όπου ο υποψήφιος αποκόβεται από το περιβάλλον του. - Η φάση της <u>περιθωριοποίησης</u>, κατά τη διάρκεια της οποίας ο υποψήφιος υπόκειται στις δοκιμασίες της μοναξιάς. - Η τελική φάση της <u>επανένωσης</u>, όπου ο υποψήφιος επανέρχεται στο καινούριο του περιβάλλον. Τώρα είναι δύο φορές γεννημένος, δηλ. μυημένος και αποκτά ένα καινούριο όνομα. <br />Αναφέραμε δια μακρών όλα αυτά που συσχετίζονται με την Τελετή και τη Μύηση γιατί αυτά τα τρία στοιχεία ήταν αξεχώριστα δεμένα στα Αρχαία Μυστήρια. Έχοντας αυτά υπόψη μπορούμε να δούμε μ' ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα τις περιπέτειες των ηρώων της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, όπως το κλείσιμο στο κιβώτιο του Περσέα και το ρίξιμο στη θάλασσα, την κάθοδο του Ηρακλή στον Άδη κ.λπ. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για δοκιμασίες της Μύησης -σ' ένα κλειδί ερμηνείας- και δεν συμβολίζουν παλινδρομικές κινήσεις, επιστροφή στη μήτρα της μητέρας και διάφορα άλλα που υποστηρίζει η ψυχαναλυτική θεώρηση των μύθων. <br />Έτσι λοιπόν λειτουργεί το τρίπτυχο ΜΥΘΟΣ - ΤΕΛΕΤΗ - ΜΥΗΣΗ. Πρόκειται για μια λειτουργική Τριπλή Ενότητα. Έχοντας λοιπόν ο καθένας υπόψη το τι σημαίνει Εσωτερισμός, την ύπαρξη των 7 Κλειδιών Ερμηνείας και το Λειτουργικό συνδυασμό Μύθου - Τελετής - Μύησης μπορεί να δει κάτω από ένα νέο πρίσμα την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, αλλά και την κάθε Μυθολογία. Βέβαια δεν αρκούν μόνο αυτά, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν σαν αφετηρία. Είναι ακόμη αρκετά σημαντικό, παραδείγματος χάριν, να έχει κανείς γνώση της Διδασκαλίας των 3 Κέντρων: Άνθρωπος-Θεός-Κόσμος όπως και των 3 Κοσμικών Πεδίων: Φυσικού-Ψυχολογικού και Νοητικού, παρόλο που και σ' αυτό το θέμα γίνεται απλοποίηση μια και τα Κοσμικά πεδία-επίπεδα είναι 7. <br />Ας θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος είναι μέσα στον κόσμο, αλλά και ο κόσμος είναι μέσα στον άνθρωπο (σχέση Μακρόκοσμου-Μικρόκοσμου) γιατί αυτό θα μας βοηθήσει στον εντοπισμό του πού διαδραματίζονται τα μυθικά γεγονότα, γιατί ως γνωστόν το πότε και το πού στο Μύθο δεν εντάσσεται στο γνωστό μας χωρόχρονο. Έτσι, π.χ. η γεωγραφία της Οδύσσειας πιθανόν να βρίσκεται και μέσα στον καθένα, ενώ οι ορθολογιστές ερμηνευτές του Μύθου ψάχνουν μάταια ν' αποδείξουν πού βρίσκεται το κάθε μέρος. Ακόμη, πολλά γεγονότα αρχαιοελληνικών μύθων, αν έχουν διαδραματιστεί κάποτε ιστορικά, μπορεί να έχουν διαδραματιστεί όταν το Αιγαίο ήταν ακόμη ξηρά και στη μυθική Ατλαντίδα και οι μύθοι λειτουργούν σαν κώδικας μνήμης γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε μια ήπειρο που τώρα είναι κάτω από τα νερά. Οι περιοχές και τα πρόσωπα είναι απλώς προσαρμογές στον Ελληνικό χώρο και το ίδιο έκαναν και άλλοι λαοί, που ήθελαν να διατηρήσουν τη μνήμη του μεγάλου κατακλυσμού και των πριν από αυτόν γεγονότων. <br />Ακόμη, η<u> εσωτερική θεώρηση του Μύθου</u> θα μας βοηθήσει να μην υποστηρίζουμε δογματικά μία άποψη ερμηνείας, γιατί ο Μύθος λέει και αυτό και το άλλο και πολλά άλλα. Έτσι για παράδειγμα, στο Μύθο του Οιδίποδα υπάρχουν ψυχολογικά στοιχεία, αλλά το να υποστηρίξουμε ότι όλος ο συμβολισμός του Μύθου έχει σαν άξονα το λεγόμενο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα και μόνο -όπως υποστηρίζει η ψυχαναλυτική σχολή- είναι μεγάλο λάθος, γιατί όπως θα δούμε ο μύθος περικλείει και πολλούς άλλους συμβολισμούς και επιδέχεται και πολλές άλλες ερμηνείες εξίσου αξιόπιστες. Αυτό γίνεται γιατί ο Μύθος δε λειτουργεί με βάση την αρχή του αποκλεισμού -δηλ. αυτό και τίποτα άλλο- αλλά με βάση την αρχή του περιεχομένου, δηλ. και αυτό και το άλλο σε επάλληλα στρώματα. <br />Επίσης, τα όσα αναφέραμε για το Μύθο, την Τελετή και τη Μύηση θα μας βοηθήσουν να δούμε με διαφορετικό πρίσμα τις καταγωγές, τις δοκιμασίες και τα κατορθώματα των ηρώων της Ελληνικής Μυθολογίας. Επειδή σε ένα κλειδί ερμηνείας πρόκειται για μυητικές δοκιμασίες, το κλείσιμο του Περσέα στο κιβώτιο και το ρίξιμο στη θάλασσα, η κάθοδος του Ηρακλή και του Οδυσσέα στον Αδη, ο φόνος του Μινώταυρου από το Θησέα και τόσα άλλα παρόμοια γεγονότα.</font></p> <p><font size="3">Ο Μύθος είναι παράδοξος γιατί γεφυρώνει τα παράδοξα, όμως όλο το Σύμπαν είναι ένα παράδοξο και ένα αίνιγμα, ο κόσμος είναι παράδοξος και κάθε άνθρωπος έχει μέσα του πολλά παράδοξα να γεφυρώσει, αν θέλει να λειτουργήσει μυθικά. <br /><u>Όλοι έχουμε μέσα μας έναν Προκρούστη να σκοτώσουμε, αυτόν της ισοπεδωτικής λογικής, που τα θέλει όλα ίδια και μονότονα. Ο Θησέας σκότωσε τον δικό του Προκρούστη και έδωσε τη δική του μάχη.</u> <br /><u>Ο Μύθος πρέπει να εμπνεύσει και εμάς να ζήσουμε τη δική μας ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΧΗ</u></font></p>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-13676602628095302032023-06-03T19:31:00.001+03:002023-06-03T19:31:16.711+03:00«ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΩΤΑ»<p><i><b></b></i></p> <p><a href="https://drive.google.com/uc?id=1OZkbdvc7uEY1LaO8cDZfpgE7Tg22ngQg"><img title="image" style="border: 0px currentcolor; float: left; display: inline; background-image: none;" border="0" alt="image" src="https://drive.google.com/uc?id=1GTajENy5CJZ5XBdadTKg1hgACuwwmgl8" width="240" align="left" height="149" /></a>Ο<font size="3"> Τεκτονισμός συχνά ορίζεται ως επιστήμη των συμβόλων και αυτό διότι χρησιμοποιεί τα σύμβολα ως βασικό εργαλείο εξερεύνησης και οικοδόμησης του Εαυτού. Πρόκειται για ατραπό πνευματικής αφύπνισης και εσωτερικής ανάπτυξης, εστιαζόμενη κυρίως στην ερμηνεία και όχι στην ιστορική έρευνα των πραγμάτων γύρω μας. Ο Γνώμονας, ο Διαβήτης και η Βίβλος του Ιερού Νόμου, παρά την προφανή τους χρήση και φύση στην καθημερινή ζωή, στον Ελευθεροτεκτονισμό ενδύονται βαθιά συμβολικό χαρακτήρα. Πρόκειται για τρία από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα του, γνωστά και ως τα 3 Μεγάλα Φώτα της Στοάς. Η σπουδαιότητα που τους αποδίδεται είναι τόσο μεγάλη, που χωρίς αυτά τα 3 σύμβολα, η Στοά δε θεωρείται κανονικώς συγκεκροτημένη και ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος δε μπορεί να προχωρήσει στο άνοιγμα των εργασιών.</font></p> <p><font size="3">Αδελφές και Αδελφοί μου, ευρισκόμενος κανείς εντός του Ναού, για πολλά θα μπορούσε να μιλήσει και ακόμη περισσότερα να παρατηρήσει ... αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ ... η παρατήρηση και η έρευνα, ώστε σταδιακά να οδηγηθούμε στη θέαση του υπέρτατου αγαθού, που δεν είναι άλλο από το Πνευματικό Φως, ήτοι η Υπέρτατη Αλήθεια !</font></p> <p><font size="3">Έχοντας ως κοινή παραδοχή ότι στη Στοά, τα πάντα είναι συμβολικά και ακτινοβολούν ισχύ, ευρύτητα σκέψης και αδελφική Αγάπη, ας ξεκινήσουμε μαζί τον αποσυμβολισμό της ανεξάντλητης Ιερής Γνώσης!</font></p> <p><i><b><font size="3">ΓΝΩΜΩΝ</font></b></i></p> <p><font size="3">Πρόκειται για γεωμετρικό σχεδιαστικό όργανο σχήματος ορθογωνίου, εργαλείο εργοταξίου και χρήσιμο για τον καθορισμό και τη χάραξη ορθών γωνιών και κάθετων γραμμών. Έχει ίσα τα 2 σκέλη του και σχηματίζει γωνία 90<sup>ο</sup>. Ως βάση πάσης οικοδομικής, συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων συμβόλων του Ελευθεροτεκτονισμού, ενδεδυμένο πλήθος ερμηνειών και προσεγγίσεων. Αρκεί να φέρουμε στο νου μας, πόσες φορές συναντούμε το Γνώμονα και συνακολούθως την ορθή γωνία, φανερά ή κεκαλυμμένα εντός της Στοάς. </font></p> <p><font size="3">Όπως ο ορθογωνισμός αποτελεί βασική εργασία για την κατασκευή ενός οικοδομήματος, καθώς καθιστά τους ακατέργαστους λίθους σε κυβικούς, κατάλληλους να εφαρμόσουν μεταξύ τους σε σταθερά και αρμονικά σύνολα, έτσι και ο γνώμονας αποτελεί για τον τέκτονα εργαλείο κατεργασίας και ορθογωνισμού του εαυτού του, προκειμένου δια της Εργασίας και της έρευνας, να οδηγηθεί στην οδό της κατανόησης και της δικαιοσύνης. Ως εκ τούτου, η τοποθέτηση του επί του βωμού των όρκων, μόνο τυχαία δε μπορεί να θεωρηθεί. </font></p> <p><font size="3">Ο Γνώμονας αποτελεί πρωτίστως σύμβολο ευθυκρισίας και δικαιοσύνης και εγκολπώνεται όλες εκείνες τις αρχές, που μας καθιστούν ικανούς να πράττουμε σύμφωνα με το ορθό και το δίκαιο, κυριαρχώντας με σύνεση επί των παθών και των παρορμήσεών μας. </font></p> <p><font size="3">Η σπουδαιότητα και ο βαθιά συμβολικός χαρακτήρας του Γνώμονα, ενισχύεται έτη περισσότερο και από το γεγονός ότι φέρεται κατ’ αποκλειστικότητα από το Σεβάσμιο Διδάσκαλο ως διακριτικό έμβλημα του αξιώματός του. Γιατί όμως Αδελφοί μου? Διότι πέρα και ανεξάρτητα από την ατομική προσπάθεια του καθενός εξ ημών να λαξεύσει τον ακατέργαστο λίθο εντός του, ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος είναι επιφορτισμένος με την ύψιστη αποστολή να «δημιουργήσει» μέσω της οδού του σεπτού τεκτονικού έργου ΤΕΛΕΙΟΥΣ τέκτονες, οι οποίοι και θα αποτελέσουν θεμέλιο λίθο στην ανοικοδόμηση του ναού της Αρετής. </font></p> <p><font size="3">Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημανθεί πως ο Γνώμονας ως κόσμημα στο περιλαίμιο του Σεβασμίου Διδασκάλου, παρουσιάζει την εξής ιδιαιτερότητα ... το δεξιό σκέλος του, που παριστά το ενεργητικό στοιχείο του σύμπαντος κόσμου, είναι μακρύτερο του αριστερού που σχετίζεται με το παθητικό και κρεμάται από την κορυφή της ορθής γωνίας, κατ’ απομίμηση του ορθογωνίου τριγώνου των Πυθαγορείων ή αλλιώς του πυθαγόρειου θεωρήματος, μίας εκ των μεγαλύτερων συλλήψεων της Γεωμετρίας. Βέβαια, το δεξιό σκέλος αντανακλά στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου το οποίο είναι υπέυθυνο για την συναισθηματική κατάσταση και το αριστερό στο αριστερό ημισφαίριο το οποίο είναι υπεύθυνο για τη λογική. Αυτό μας δείχνει ότι ο Σεβ:. Διδ:. αν και διέπεται από τους νόμους της ισότητας, έστω κατά τι, ενεργεί με το συναισθηματικό ημισφαίριο απέναντι στους Αδδ:. του.</font></p> <p><font size="3">Ωστόσο για οικονομία χρόνου, δε θα αναφερθώ περαιτέρω στην παράμετρο του παθητικού στοιχείου και της ενεργητικής δύναμης του σύμπαντος που απαντάται ακόμη κι εδώ. Ας αρκεστούμε απλώς πως στον χώρο όπου κινούμαστε, σχεδόν όλα ενυπάρχουν και συμβιώνουν μεταξύ τους σε πολλαπλότητες και αρμονικά ζεύγη αντιθέτων και αντιθέσεων που μέσω της αρχής της συμπληρωματικότητας, χαράσσουν το δρόμο μας προς την τελείωση.</font></p> <p><i><b><font size="3">ΔΙΑΒΗΤΗΣ</font></b></i></p> <p><font size="3">Ο διαβήτης, ως αποκλειστικό όργανο χαράξεως κύκλων και καθορισμού οικοδομικών ορίων και αναλογιών, αποτελείται και αυτός από 2 σκέλη. Σε αμιγώς συμβολικό επίπεδο, πολλές είναι οι ερμηνείες που θα μπορούσαν να αποδοθούν στο Διαβήτη και συνακολούθως στον κύκλο, με πρώτη το ότι πρόκειται για εργαλείο έρευνας της αιώνιας Αλήθειας, έχοντας ως κέντρο του το σημείο που εκκινεί την εξέλιξη των πάντων. Στη διάρκεια της μύησης σε 1<sup>ο</sup> συμβολικό βαθμό κι ενόσω ο δόκιμος δίδει την επίσημο διαβεβαίωση επί του βωμού των όρκων, το ένα σκέλος του Διαβήτη τοποθετείται στην καρδιά του, φανερώνοντας με τον τρόπο αυτόν πως από το κέντρο της καρδιάς ξεκινά να χαράσσεται ο απέραντος τεκτονικός κύκλος της αδελφοσύνης που περικλείει τα πάντα με Αγάπη και διαισθητική Αρετή. </font></p> <p><font size="3">Ο συνδυασμός αυτών των δύο ανώτερων στοιχείων, παριστά δια της χάραξης άπειρων κύκλων, τη θεϊκή παντοδυναμία της δικαιοσύνης και τη συμπαντική συνείδηση, τα οποία έλκονται συνειδητά ή ασυναίσθητα από τον ανώτερο εαυτό μας.</font></p> <p><font size="3">Πέρα όμως από κάθε υπερβατική προσέγγιση, αν υποθέσουμε πως τα δύο σκέλη του διαβήτη παριστούν το δίπολο αλληλεγγύης και εγωισμού, τότε ο Διαβήτης αναδεικνύει την αναγκαιότητα που διατρέχει τον κάθε έναν από μας, να βρεί το σημείο ισορροπίας του μεταξύ των δύο. Το συγκεκριμένο εργαλείο αποτελεί για τον Τέκτονα, το όργανο χάραξης του γεωμετρικού τόπου εκδήλωσης της ατομικής του ελευθερίας, όπου καθώς το ένα σκέλος κινείται αενάως και το άλλο παραμένει σταθερό στο κέντρο της συνείδησής του, χαράσσεται η ατέρμονη γραμμή που ορίζει την ακρίβεια και τα όρια που πρέπει να ορίζουν τις πράξεις και τις σχέσεις μας με τους άλλους και δη με τους Αδελφούς μας. Και η χρήση του όρου «ακρίβεια» δεν είναι τυχαία αν αναλογιστεί κανείς πως όλα τα σημεία ενός κύκλου ισαπέχουν από το κέντρο του, το οποίο επεκτείνεται εν πλήρη αρμονία προς πάσα κατεύθυνση. Έτσι για τον τέκτονα που επιθυμεί δια της έρευνας της αλήθειας να αγγίξει την αυτοπραγμάτωση, η σφαιρική επέκταση της συνείδησης του αποτελεί τον ιδανικό τρόπο να αναπτυχθεί αρμονικά εντός του άξονα του, με κεντρικό σημείο εκκίνησης τη εστία της συνειδητότητάς του.</font></p> <p><i><b><font size="3">Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ</font></b></i></p> <p><font size="3">Η Βίβλος του Ιερού Νόμου, αποτελεί Μέγιστον Φως του Τεκτονισμού, συγκεντρώνοντας ίσως τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα όλων, ως απτή υπενθύμιση του καθήκοντος καθενός εξ ημών προς το Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Πρόκειται για σύμβολο ανιδιοτελούς Αγάπης, Αλήθειας και Αποδοχής του πλησίον. Δε θα πρέπει να αγνοούμε Αδελφές και Αδελφοί μου, πως ο χώρος στον οποίο κινούμαστε, αποτελεί έναν χώρο ελεύθερο και αδογμάτιστο που υπερβαίνει κάθε διάκριση του νοητού κόσμου. Στα Μυσταγωγικά Τάγματα, όπου ως καίριος σκοπός των θρησκειών αναγνωρίζεται η καλυτέρευση του ανθρώπου, η Βίβλος του Νόμου, δε σχετίζεται με κάποιο συγκεκριμένο δόγμα, ούτε και δημιουργεί κάποιου είδους θρησκευτικών δεσμών και αυτό διότι τα τεκτονικά ιδεώδη στέκουν πρόδηλα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Η Βίβλος του Νόμου, συμβολίζει τη θέληση του Θεού, η οποία ως η φωνή της συνειδήσεως αποβλέπει στην ανύψωση κάθε Αδελφού ελευθεροτέκτονα στους ανώτερους ψυχικούς και πνευματικούς ορίζοντες της ύπαρξής του.</font></p> <p><i><b><font size="3">ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ</font></b></i></p> <p><font size="3">Σε αδρές γραμμές, ο Γνώμονας ως σύμβολο ευθυκρισίας και ο Διαβήτης ως έμβλημα της απεραντοσύνης του σύμπαντος δια της χάραξης άπειρων κύκλων, θα λέγαμε πως αποδίδον συμβολικά τις δύο βασικές αρχές που ορίζουν τον άνθρωπο.. το πνεύμα και την ύλη αντίστοιχα. Στον 1<sup>ο</sup> συμβολικό βαθμό του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου, κατά το άνοιγμα των εργασιών, ο Γνώμονας τοποθετείται επί του Διαβήτη, και αυτό διότι στο συγκεκριμένο βαθμό, η ύλη εξακολουθεί να κυριαρχεί ακόμη επί του πνεύματος. </font></p> <p><font size="3">Επιγραμματικά, στο σύνολο του το σύμπλεγμα του Γνώμονα και του Διαβήτη, τοποθετημένο πάνω στη Βίβλο του Νόμου, η οποία δίδει το Φως και τη Γνώση πέραν της γνώσεως του παρόντος κόσμου, συμβολίζει κατά μία έννοια την 7σύνθετο φύση του ανθρώπου, η οποία πρέπει πάντα και για πάντα να στηρίζεται επί του θείου νόμου και να ελπίζει στο θείον έλεος. </font></p> <p><font size="3">Πως ορίζεται όμως η 7σύνθετος φύση του ανθρώπου και ποια η σχέση της με το θέμα που μελετάται απόψε???</font></p> <p><font size="3">Σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, τα παλαιότερα χρόνια κατά το άνοιγμα των Εργασιών, αντί για Γνώμονα και Διαβήτη χρησιμοποιούσαν ένα ισόπλευρο τετράγωνο και ένα ισόπλευρο τρίγωνο αντίστοιχα. Έτσι ο Γνώμονας, ως κεκαλυμμένη μυστική τετράς αποτελεί αφενός το σύμβολο των, κατά τον Πυθαγόρειο Φιλόσοφο Εμπεδοκλή, τεσσάρων στοιχείων της Φύσεως: Πυρ / Αήρ / Ύδωρ & Γη </font></p> <p><font size="3">Αφετέρου και εν πλήρη συνάρτηση με την ανθρώπινη προσωπικότητα, το ισόπλευρο 4γωνο παριστά τα 4 κατώτερα τετρακτύ του ανθρώπου, δηλαδή: </font></p> <ul> <li> <p><font size="3">το φυσικό σώμα, </font></p> </li> <li> <p><font size="3">το διπλό αιθερικό σώμα, </font></p> </li> <li> <p><font size="3">τις κατώτερες συγκινήσεις και </font></p> </li> <li> <p><font size="3">την κατωτέρα διάνοια. </font></p> </li> </ul> <p><font size="3">Στον αντίποδα, ο διαβήτης ως εργαλείο του πνεύματος και σε συσχέτιση με την ανθρώπινη ψυχή, συμβολίζει πως ο άνθρωπος έχοντας υπερβεί το υλικό πεδίο, έχει κατανικήσει τα 4 κατώτερα τετρακτύ κι έχει αποκτήσει: </font></p> <ul> <li> <p><font size="3">πνευματική θέληση, </font></p> </li> <li> <p><font size="3">ενορατική αγάπη και </font></p> </li> <li> <p><font size="3">ανώτερη διάνοια. </font></p> </li> </ul> <p><font size="3">Η ανώτερη αυτή ανθρώπινη τριάς, ως απότοκο του Νόμου τοης εξέλιξης του ΕΝ, αποτελεί τον ανώτερο τρισυπόστατο άνθρωπο πλασμένο κατ’ εικόνα και ομοίωση του ΜΑΤΣ. Ως εκ τούτου, οι διαφορετικές θέσεις που ενίοτε παίρνουν μεταξύ τους αυτά τα 2 σύμβολα επάνω στη βίβλο του νόμου, συνδέονται άρρηκτα με τη βαθμιαία έρευνα της αλήθειας και τα επίπεδα συνειδητότητας στα οποία ο καθείς εξ ημών ανέρχεται στην οδό της αυτοπραγμάτωσης. </font></p> <p><font size="3">Αδελφοί και Αδελφές μου, θα κλείσω τον πίνακα μου, με μία ρήση που αποδίδεται στον Έλληνα πυθαγόρειο φιλόσοφο Εμπεδοκλή, ο οποίος είχε πει: «ο θεός είναι ένας κύκλος που το κέντρο του είναι παντού και η περιφέρειά του πουθενά»..</font></p> <p><font size="3">Είθε, στον κύκλο αυτής της ενσάρκωσης και ως ότου σημάνει πλήρες μεσονύκτιο, η ψυχή όλων να πλημμυρίσει με τη Γνώση που της αναλογεί.. Γιατί ο πόθος για Γνώση, θα είναι πάντα καρπός της έλλειψης της. </font></p> <p><font size="3">Ερευνάτε και θα εύρετε …. Ζητείτε και θα λάβετε..</font></p> <p><font size="3">Είπον</font></p>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-58710084177340484752023-06-03T18:55:00.001+03:002023-06-03T18:55:51.590+03:00Ο Ιερός ΒΩΜΟΣ<h4> </h4> <p><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1lgrYXerVLNQVQeI7aqg-lw62cbZD69l5"><img title="βωμος" style="float: left; display: inline; background-image: none;" border="0" alt="βωμος" src="https://drive.google.com/uc?id=1EBdTQdaVy95LjYSRF2sOVDIXeBXTLPt9" width="223" align="left" height="166" /></a>Με τη λέξη βωμός εννοούμε οποιαδήποτε δομή, ακόμα και μία απλή μεγάλη πέτρα, πάνω στην οποία γίνονται θυσίες («θυσιαστήριο») και γενικότερα προσφορές υλικών αγαθών σε κάποια υπερφυσική οντότητα (θεότητα, δαίμονα, πνεύμα) για θρησκευτικούς, λατρευτικούς και τελετουργικούς σκοπούς. </font></p> <p><font size="3">Σε μία ευρύτερη έννοια, βωμός ονομάζεται ένας ιερός χώρος όπου γίνονται τελετές. </font></p> <p><font size="3">Οι βωμοί βρίσκονται συνήθως στο εσωτερικό ναών ή άλλων κτισμάτων. Σήμερα βωμοί χρησιμοποιούνται κυρίως σε θρησκείες όπως ο Βουδισμός, ο Ινδουισμός, ο Σιντοϊσμός, ο Ταοϊσμός. </font></p> <p><font size="3">Στο παρελθόν πολλές θρησκείες χρησιμοποιούσαν βωμούς, όπως η θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων και των βόρειων λαών της Ευρώπης. Στον Χριστιανισμό τη θέση του βωμού έχει πάρει η Αγία Τράπεζα.</font></p> <p><font size="3">Στην Αρχαία Ελληνική λατρεία ο βωμός αποτελούσε το πρώτο και πιο σημαντικό φυσικό στοιχείο χωρίς το οποίο δύσκολα υφίσταται λατρεία. Ο βωμός αποτελεί την θεμελίωση της αναγνώρισης του θείου και την απόδοση λατρείας σε αυτό εκ μέρους του ανθρώπου σε έναν συγκεκριμένο τόπο. </font></p> <p><font size="3">Δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με το ιερό, το οποίο μπορεί να είναι ένα δέντρο, μια πηγή, ή ο ίδιος ο τόπος, όμως η απόδοση λατρείας σε αυτό πραγματοποιείται μέσω του βωμού. Το κέντρο της λατρείας δεν θεωρείτο ο Ναός, ένα αρχιτεκτόνημα που δεν συμβολίζει άλλωστε την φοβερή κατοικία μιας υπερκόσμιας οντότητας, αλλά είναι απλώς σκέπη ιερών αντικειμένων κι αγαλμάτων. <br />Το πραγματικό κέντρο της πατρογονικής μας λατρείας είναι ο βωμός (μία τραπεζόσχημη δηλαδή κατασκευή όπου προσφέρονται διάφορα «ιερεία» στους Θεούς) και βασικό συστατικό της αποτελεί η θυσιαστική πράξη, που αποσκοπεί στην άμεση επικοινωνία με τους Θεούς. Μετά την εμφάνιση των Ναών οι βωμοί ανεγείροντο μπροστά από την είσοδο των πρώτων, ενώ άλλοι, για την οικιακή λεγόμενη λατρεία, ανεγείροντο μέσα στο έρκος των οικιών. </font></p> <p><font size="3">Ο βωμός στην πραγματικότητα είναι η πύλη που δημιουργεί ο άνθρωπος ώστε να επικοινωνήσει με το θείο και γι' αυτό λαμβάνει και ο ίδιος ο βωμός τον χαρακτήρα του ιερού.</font></p> <p><font size="3">Αν και αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας, ο βωμός μετά την καθιέρωση του, δεν ανήκει πια αποκλειστικά στον κόσμο των ανθρώπων, αλλά αποτελεί μια γέφυρα που συνδέει τον κόσμο αυτό με τον κόσμο των Θεών. </font></p> <p><font size="3">Μεταφορικά θα λέγαμε πως είναι μια γέφυρα από την γη στον ουρανό, δηλαδή από τα ανθρώπινα πεδία στα θεϊκά.</font></p> <p><font size="3">7. H εγκαινίαση ενός νέου βωμού, συνοδεύεται από τη λεγόμενη «καθιέρωσή» του, δηλαδή από την πρόσκληση του Θείου ν' αποδεχθεί το συγκεκριμένο θυσιαστήριο ως «πόρτα» από τον κόσμο των θνητών στον κόσμο των Αθανάτων και αντιστρόφως. Συχνά έχουμε αναφορές πως τον βωμό τον καθιέρωνε η ίδια η θεότητα, ή κάποιος ήρωας, ή επιφανής άνθρωπος. Σε κάθε περίπτωση ο βωμός μετά την καθιέρωσή του παραμένει αμετακίνητος. Είναι πια το θεμέλιο της γέφυρας και αν μετακινηθεί αυτή θα χαθεί. Έτσι γνωρίζουμε από την αρχαιολογία, πολλά παραδείγματα όπου ο ίδιος ο ναός ή άλλα κτήρια του ιερού μεταβάλουν την χωροταξική τους θέση, ενώ ο βωμός παραμένει πάντα στην αρχική που καθιερώθηκε.</font></p> <p><font size="3">8. Οι βωμοί δύναται να κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με τον τύπο λατρείας, σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: οικιακούς, ιερών, και πολιτειακούς, ανάλογα με τον τύπο των προσφορών σε αιματηρούς, έμπυρους ή άπυρους, αναίμακτους, ανάλογα με το πεδίο, σε χθόνιους, ολυμπίους ή για τους νεκρούς, όπου σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις έχουμε σημαντικές διαφοροποιήσεις στα χαρακτηριστικά τους είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά <br />Συνήθως οι βωμοί είναι αφιερωμένοι σε συγκεκριμένη θεότητα, συχνά και σε ομάδα θεών σχετιζόμενων μεταξύ τους ενώ δεν είναι και σπάνιες οι περιπτώσεις βωμών αφιερωμένων στους Ολυμπίους γενικά ή στο Πάνθεον.</font></p> <p><font size="3">Τεχνικά ο βωμός μπορεί να ποικίλει σε υλικό κατασκευής ή σε σχήμα και μέγεθος αν και για πρακτικούς λόγους προτιμάται κάποιο φυσικό υλικό με αντοχή, συνήθως πέτρωμα και το τραπεζοειδές σχήμα, όχι μόνο γιατί εξυπηρετεί καλύτερα τις εργασίες που τελούνται πάνω στον βωμό (απόθεση προσφορών, άναμμα φωτιάς και ψήσιμο θυσιαζόμενων μερών), αλλά και γιατί συμβολικά υπενθυμίζει την μυθική κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι ήταν ομοτράπεζοι των θεών. Επίσης συνηθίζεται να υπάρχει στο πάνω μέρος του βωμού, στο κέντρο, κοίλωμα με εγκοπή - η εσχαρίς - όπου τοποθετείται το σκεύος - το επίπυρον - πάνω στο οποίο καίει η πυρά. Οι λαμβάνοντες μέρος στην τελετή στέκονται κυκλικά γύρω από τον βωμό - ειδικά σε περιπτώσεις ακραίων, ή αγροτικών ιερών - ή και αμφιθεατρικά ειδικά όταν έχουμε και τέμενος - ναό το οποίο τοποθετείται μπροστά από τον βωμό πολλές φορές εφαπτόμενο με αυτόν.</font></p> <p><font size="3">Ο βωμός γίνεται να είναι και περαιτέρω ανυψωμένος με κλίμακες δημιουργώντας έτσι θέσεις για τους ιερείς (πρόθεσις). Ο προσανατολισμός του, σχετίζεται με τον Ναό και συνήθως είναι ανατολικομεσημβρινός (Α - Βωμός - είσοδος Ναού - Δ).</font></p> <p><font size="3">Και από μόνη της η φράση «αγώνας υπέρ βωμών και εστιών» είναι ικανή για να δείξει την ύψιστη σημασία την οποία έχουν οι βωμοί για την Ελληνική κοινωνία από την αρχαιότητα.</font></p> <p><font size="3">Στους αρχαίους Αιγυπτιακούς ναούς ο βωμός ήταν τοποθετημένος στο κέντρο του ναού και κατασκευασμένος από τρεις μεγάλους κυβόλιθους τοποθετημένους τον ένα πάνω στον άλλο. Οι τρεις κυβόλιθοι συμβολίζουν τον Όσιρη, την Ίσιδα και τον Ώρο, τους θεούς που συμβόλιζαν τα τρία πρόσωπα της τριάδας.</font></p> <p><font size="3">Κατά την αρχαιότητα, ο βωμός ήταν ένας τόπος θυσίας, εξιλέωσης και επικοινωνίας με το Θεό. Σήμερα, μας υπενθυμίζει ότι όπως και τότε, ο καθένας από εμάς πρέπει να αφιερώσει τον εαυτό του και μέσω της θυσίας μας να επιτυγχάνουμε την επικοινωνία με το Μ.Α.Τ.Σ. </font></p> <p><font size="3">Ο βωμός στην Τεκτονική Στοά αντιπροσωπεύει την ιερότητα του θυσιαστηρίου στο ναό της ψυχης του βασιλιά Σολομώντα. Επάνω στο Βωμό είναι τοποθετημένα η Βίβλος του Νόμου, ο Γνώμονας και ο Διαβήτης. Αυτός είναι ο βωμός της εργασίας και της Αλήθειας και συμβολίζει τη γνώση την ευθύτητα και την ειλικρίνεια. </font></p> <p><font size="3">Στο τυπικό της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας υπάρχει άλλη θεώρηση ότι γενικά δεν υφίσταται βωμός, ή τουλάχιστον υφίσταται ως προσάρτημα της έδρας της Σεβασμίου. Έτσι όταν ο υποψήφιος δίδει τον όρκο, γονατίζει μπροστά στην έδρα του Σεβασμίου Διδασκάλου. Στη Στοά υπάρχει επίσης και ο τριγωνικός βωμός της φωτιάς, που με τις φλόγες εξαγνίζονται οι νέοι Τέκτονες.</font></p> <p><font size="3">Κατά την τελετή μύησης , ο μυούμενος οδηγείται μπροστά το βωμό για να δώσει τον όρκο του και κατόπιν να αναγνωρισθεί ως Τέκτονας. Η πιο σημαντική στιγμή στον τεκτονικό βίο του κάθε Τέκτονα επιτελείται μπροστά στο βωμό.</font></p> <p><font size="3">Ο Τεκτονικός βωμός είναι συμβολικός και συνδυάζει τον χαρακτήρα και τη χρήση όλων των τύπων των αρχαίων βωμών και μυσταγωγικών κέντρων. Είναι βωμός θυσίας γιατί ο υποψήφιος Τέκτονας καλείται να ρίξει μέσα σ’ αυτόν τα πάθη και τις ορέξεις του σαν θυσία προς το θείο ενώ ταυτόχρονα εκεί ανεβαίνουν οι σκέψεις της αγνής καρδιάς του σαν κατάλληλο θυμίαμα προς το Μ.Α.Τ.Σ. (Λάσκαρης). </font></p> <p><font size="3">Ο Albert Mackay στο “Lexicon of Freemasonry” περιγράφει το βωμό ως εξής: Το μέρος όπου οι ιερές προσφορές αποδίδονται προς το θεό. Οι βωμοί ήταν δύο ειδών, βωμοί των θυσιών και οι βωμοί των θυμιαμάτων. Από εκεί ανέρχεται πάντοτε το ευγνώμων θυμίαμα της αδελφικής αγάπης, της αρωγής και της αλήθειας προς το Μέγα Ον, ενώ τα μη υπογραμμένα πάθη και οι υλιστικές ορέξεις των Αδελφών τίθενται στον Α’ Βαθμό ως θυσία που αρμόζει προς το μεγαλείο του Τάγματός μας. </font></p> <p><font size="3">Το κατάλληλο σχήμα ενός Τεκτονικού βωμού είναι κυβικό, φέρει δε επάνω την ανοικτή Βίβλο του Νόμου, το Γνώμονα και το Διαβήτη.</font></p> <p><font size="3">Πολύ βασικό για την σχέση μας με τον βωμό, είναι η στάση μας έναντι αυτού. Ο βωμός πρέπει να συντηρείται σε καλή κατάσταση και να μένει αμόλυντος αφού και το παραμικρό μίασμα θα κόψει αυτόν τον δεσμό με το θείο και την ψυχή, καθιστώντας αυτόν ανενεργό, ένα απλό κατασκεύασμα χωρίς λειτουργία.</font></p> <p><font size="3">Ο βωμός μπορεί να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση μόνο μετά την επιτυχή τέλεση καθαρμού, για την οποία όμως απαιτείται η δράση των Αδδ.: ιδιαιτέρων ικανοτήτων και στάσης. </font></p> <p><font size="3">Για τον λόγο αυτό πρέπει να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι με τις αρετές της ευλάβειας και ευσέβειας. </font></p> <p><font size="3">Η <b>ευλάβεια</b> εμπεριέχει τις έννοιες : <b>προσοχή, προφύλαξη, φροντίδα, μέριμνα, φρόνηση, σύνεση</b>. Οι κινήσεις του ευλαβούς είναι λεπτές, προσεγμένες με συστολή και πνευματική ευαισθησία. </font></p> <p><font size="3">Η <b>ευσέβεια</b> είναι κυρίως χαρακτηρισμός ανθρώπινος και είναι λειτουργία στο ανθρώπινο μυαλό μας, που προήλθε από ευσεβή διαγωγή δηλαδ<b>ή από σεβασμό</b> προς το Θείον και σε όλα όσα έχουν σχέση με τους καρπούς του Πνεύματος.</font></p> <p><font size="3">Ο μαθητής του Σωκράτους Ξενοφών, στα "Απομνημονεύματα" που έχει αφιερώσει στον διδάσκαλό του, <font size="3">διασώζει ότι ο Σωκράτης κήρυσσε ότι τα τρία σπουδαιότερα καθήκοντα τού ανθρώπου είναι <br />1. η ευγνωμοσύνη προς τους γονείς, <br />2. η φιλότης προς τα αδέλφια, και <br />3. η εμπιστοσύνη προς τους φίλους, <br />ενώ θεμέλιο όλων των επιμέρους Αρετών είναι η προς τους Θεούς "Ευσέβεια".</font></font></p> <p><font size="3">'Όλα αυτά τα λίγα, μα σημαντικά τα αναφέραμε απόψε προκειμένου να γίνει κατανοητό ποια πρέπει να είναι η σχέση μας και συμπεριφορά μας εντός του Ναού της ψυχής μας. </font></p> <p><font size="3">'Ένας χώρος να ξέρετε καθιστάτε Ιερός όταν εμείς οι ίδιοι με την συμπεριφορά και τις πράξεις μας τον καθιερώνουμε. Και τον καθιερώνουμε με την Ισχύ το Κάλλος και την Σοφία. και πως γίνεται τούτο?</font></p> <p><font size="3">Η φαντασία λοιπόν, η διεργασία εκείνη του πως θα ήταν τα πράγματα αν ήταν αλλιώς, προσφέρει την εμπειρία του διαφορετικού, του εναλλακτικού από αυτό που φαίνεται πως είναι ήδη, με λίγα λόγια, την έννοια του Άλλου. <br />Αναπόφευκτα λοιπόν, αυτό το φυσικό αίσθημα διαφοροποίησης γεννά εκτός των υπολοίπων και την έννοια του Ιερού. Το Ιερό ως αντιδιαστολή με το καθημερινό. </font></p> <p><font size="3">Αυτό σημαίνει πως ιερός είναι ο διαφορετικός χώρος και τόπος, όχι απλά όμως ο κάθε ανοίκειος χώρος και τόπος αλλά η στιγμή ή το σημείο εκείνο που φανερώνει την αναφορικότητα στο Άλλο, στο υπερβατικό, στο άρρητο. <br />Το δωμάτιο στο οποίο διαβάζουμε αυτή την στιγμή αυτό το κείμενο, δεν είναι ιερό, είναι το πεδίο της καθημερινότητας σας. Αλλάζει σε ιερό όταν διαφοροποιείτε από αυτή την καθημερινότητα, όταν σταματά να αποτελεί τμήμα της συνέχειας των γεγονότων που αφορούν το φθαρτό σύμπαν και τις έγνοιες του, και γίνεται μέλος των αιώνιων εκείνων στοιχείων που υπερβαίνουν το άτομο και την εποχή του. <br />Ακόμη και αυτά όμως δεν είναι αρκετά για να ορίσουμε κάτι ως Ιερό. Διότι η οριοθέτηση απλά δεν δηλώνει σχέση, δεν δηλώνει συμμετοχή με αυτό που ονομάζουμε Ιερό. </font></p> <p><font size="3">Ως έχει η οριοθέτηση αυτή είναι μια παθητική ενέργεια! Κατά συνέπεια, ένα τρίτο βασικό χαρακτηριστικό του Ιερού είναι η τελεστική, η συμβολική πράξη δηλαδή -μέσα από αναφορικές εικόνες, λέξεις, κινήσεις από ένα τυπικό- που αποσκοπεί στην αισθητοποίηση του αφανούς. Τότε μονάχα το άτομο γίνεται αυτό στο οποίο αναφέρεται δηλαδή αλλάζει σε σημαίνον με ιδιαιτερότητες, ένα σύμβολο που παίρνει σάρκα και οστά μέσω αυτής της σχέσης στο αισθητό πεδίο. </font></p> <p><font size="3">Η συνάντηση τους, η ένωσή μας με το Άλλο προσφέρει έκσταση δηλαδή έξοδο από το σύνηθες και το βατό μια κατάσταση κατά την οποία το πνεύμα αποχωρίζεται πλήρως από τον κόσμο των αισθήσεων και έτσι επικοινωνεί άμεσα και ταυτίζεται με το Θεό: Οι μυστικιστές ισχυρίζονται ότι τη στιγμή της έκστασης, όταν εκμηδενίζεται και θανατώνεται η ψυχή, ταυτίζονται με την άπειρη ουσία του σύμπαντος.</font></p> <p><font size="3">Και γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο λέγεται για το Ιερό πως γεφυρώνει κόσμους, πως είναι πύλη και πέρασμα. Διότι αποτελεί βίωμα αυθυπέρβασης, εμπειρία εγκατάλειψης του επίκτητου και ανάδειξης του αιωνίου στον άνθρωπο. <br />Την καίρια αυτή στιγμή το άτομο δεν υπάρχει απλά, <i>είναι</i>. Η εμπειρία αυτή της αληθής παρουσίας δεν κλείνετε σε λέξεις, όπως άλλωστε δεν περιορίζετε το άπειρο στο πεπερασμένο. Κοινωνείτε όμως μέσα από τα σύμβολα όπου οι επιμέρους εμπειρίες συγκλίνουν σε μια κοινή, καθολική  αναφορά, στο Εν, στο Θείο, στο Άλλο.</font></p>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-9118628318047407382020-12-22T13:31:00.000+02:002020-12-22T13:32:32.506+02:00Ο Μύθος του Μίθρα και του Γιαχβέ-Ιησού<p align="justify"><strong><br></strong><p align="justify"><strong><font size="3">Γιατί γιορτάζονται στις 25 Δεκέμβρη;</font></strong><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1KwuIXBWef4jAmKtpPEGjmNfv9DGczhsP"><img width="321" height="205" title="gennisi_dionysou_γιορτή των Καλενδών" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="gennisi_dionysou_γιορτή των Καλενδών" src="https://drive.google.com/uc?id=1B7kZwKEVxo9FdHTPd6SPDdbClF_KCEEw" border="0"></a>Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τον 4ο μ.κ.ε. αιώνα, οι γιορτές και οι τελετές των προηγούμενων θρησκειών όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκαν αλλά μεταμορφώθηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις ενισχύθηκαν κιόλας. Οι Ελληνες και οι Ρωμαίοι, συνηθισμένοι κι εθισμένοι στο Διονυσιακό πνεύμα, θεωρούσαν πολύ σημαντικές αυτές τις εορτές και δεν ήταν διατεθειμένοι να τις εγκαταλείψουν ξαφνικά και εντελώς για χάρη ενός νέου θεού από την Ιουδαία.</font><p align="justify"><font size="3">Μια τέτοια δημοφιλή γιορτή ήταν και η Ρωμαϊκή γιορτή των Καλενδών, η οποία ξεκινούσε στις 25 Δεκεμβρίου και κρατούσε έως στις 7 Ιανουαρίου, κατά την διάρκεια δηλαδή του Χειμερινού Ηλιοστασίου. Την περίοδο αυτή, του «θανάτου» (Χειμερινό Ηλιοστάσιο 22 Δεκεμβρίου) και της Αναγέννησης του Ηλιου, ο Ελληνικός κι αργότερα ο Ρωμαϊκός κόσμος ξεφάντωνε με πανηγύρια, οινοποσίες, συμπόσια, θεατρικές παραστάσεις και κάθε λογής δρώμενα και θεάματα.</font><p align="justify"><font size="3">Με την επίσημη υιοθέτηση του χριστιανισμού ως «κυρίαρχης θρησκείας» από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην αρχή έγινε προσπάθεια να σταματήσουν αυτές οι πανάρχαιες γιορτές προς τιμήν των προηγούμενων θεών. Επειδή ωστόσο ήταν τόσο βαθιά ριζωμένες στην παράδοση και στις συνήθειες του Ελληνικού κόσμου δεν ήταν καθόλου εύκολο να ξεριζωθούν εντελώς, και γι’ αυτό επιχειρήθηκε <strong>η «μετάλλαξή» τους με την μετατροπή του περιεχομένου τους σε χριστιανικό.</strong> Μέσα σε αυτή την μεταμόρφωση και τον εκχυδαϊσμό του αρχαίου πολυθεϊστικού Ελληνικού κόσμου σε μονοθεϊστικό χριστιανικό κόσμο, προέκυψε και η γιορτή των Χριστουγέννων ως κατάλοιπο αρχαίων παγανιστικών εορτών που «παντρεύτηκαν» με τον χριστιανισμό.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=10Skwi2RafudAMyIYWmXgto0dI2-pj52X"><img width="192" height="303" title="Πάπας Ιούλιος Α΄ (337" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="Πάπας Ιούλιος Α΄ (337" src="https://drive.google.com/uc?id=1YPai7lZHgK6vYdQzn8F7jHYZ-mZ9V9US" border="0"></a>Ως γνωστόν, κατά τους τρεις πρώτους αιώνες της ύπαρξης του χριστιανισμού, η γέννηση του Γιαχβέ-Χριστού δεν εορτάζονταν καθόλου. Για την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού δεν γίνεται καμιά αναφορά στην Καινή Διαθήκη, αλλά και κανείς από τους Αποστόλους δεν μιλά για την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γενεθλίων. Οι μεγάλες χριστιανικές εορτές ήταν τα Θεοφάνια, στις 6 Ιανουαρίου και το Πάσχα. Η πρώτη επίσημη αναφορά της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα γιορτής της γέννησης του Ιησού εμφανίζεται σε Ρωμαϊκό ημερολόγιο του 336 μ.κ.ε. Ο Πάπας Ιούλιος Α΄ (337-352) καθιέρωσε επίσημα στην Ρώμη τον εορτασμό της «Χριστού Γεννήσεως» και από τότε στην Δύση κατέστη η σημαντικότερη χριστιανική γιορτή.</font><p align="justify"><font size="3">Στην Ρώμη το «καλαντάρι των Φιλοκαλίων» (354 μ.κ.ε.) περιλαμβάνει στην ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου, απέναντι από την παγανιστική «<strong>Natalis invicti»</strong> δηλαδή «<strong>γέννηση του ακατανίκητου (ήλιου)»</strong> την φράση «VIII kaalitan nattis Christus in Bethleem Iudea». Ιστορικές μαρτυρίες μας πληροφορούν πως το 356 στην Ρώμη εορτάζονταν πλέον τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, ενώ αντίθετα στην Αρμενία και Συρία εορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου. Στην Ανατολή η 25η Δεκεμβρίου </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">έγινε αποδεχτή λίγο αργότερα (τέλος 4ου με αρχές 5ου αιώνα). Και το διάστημα μέχρι 6η Ιανουαρίου παρέμεινε γνωστό ως «Δωδεκαήμερο Εορτών», όπως ήταν και στον παγανιστικό Ελληνικό κόσμο.</font><p align="justify"><strong><font size="3">Πότε γεννήθηκε ο Γιαχβέ-Ιησούς;</font></strong><p align="justify"><font size="3"><strong>Γεννήθηκε ο Ιησούς στις 25 Δεκεμβρίου; Σιγουρότατα όχι.</strong> Εξάλλου η «Αγία Γραφή» δεν αναφέρει ημερομηνία και η ιστορία της γέννησης περιέχει πολλά αντικρουόμενα στοιχεία. Για παράδειγμα η παρουσία των βοσκών με τα μικρά προβατάκια παραπέμπει περισσότερο σε άνοιξη και όχι στο καταχείμωνο. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ούτε καν αν γεννήθηκε ο Γιαχβέ-Ιησούς. Χρονολογικά, με βάση υπολογισμούς, θεωρείται ως πιθανή χρονική περίοδος μεταξύ του 6-2 π.κ.ε.</font><p align="justify"><font size="3">Η ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του, αναφέρεται για πρώτη φορά από τον επίσκοπο Ρώμης, Ιππόλυτο, το έτος 235 μ.κ.ε. και μόλις το 336 μ.κ.ε. εμφανίζονται για πρώτη φορά επίσημα στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Η επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου έγινε από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.κ.ε. αιώνα μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά της επί αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων, επειδή η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπιπτε με τα ειδωλολατρικά τελετουργικά για το Χειμερινό Ηλιοστάσιο ή την Επιστροφή του Ηλιου. Αυτό το φυσικό φαινόμενο θεωρούνταν κατάλληλο σύμβολο της εμφάνισης του «Ηλιου της Δικαιοσύνης» που διέλυε την μακρά νύχτα της αμαρτίας και των σφαλμάτων.</font><p align="justify"><font size="3">Στις αρχές του 4ου μ.κ.ε. αιώνα η Εκκλησία αποφάσισε να τοποθετήσει οριστικά τη γέννηση του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου πιθανότατα για λόγους πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς λόγους και όχι θεολογικούς και ιστορικούς. Η απόφαση αυτή φαίνεται πως ελήφθη ώστε τα “Χριστούγεννα” να συμπέσουν και να καλύψουν τις δημοφιλείς παγανιστικές εορτές του <strong>Σατούρνου</strong> (Θεός των Ρωμαίων προστάτης της Γεωργίας που ταυτίζεται με τον Κρόνο) στην Δύση αλλά και του <strong>Μίθρα, του «μεσολαβητή» του θεού του Φωτός και της Σοφίας των Περσών)</strong> η λατρεία του οποίου, αν και ξεκίνησε από τη Μέση Ανατολή είχε διασπαρεί σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.</font><p align="justify"><strong><font size="3">Μιθρούγεννα;</font></strong><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=103F5lxGlZvBNj2xsCtG2RZL_XqgQgNWA"><img width="244" height="235" title="mithras 1" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="mithras 1" src="https://drive.google.com/uc?id=1_ukL1GDv3ErCQ9F3C86npPG9eohbx-VW" border="0"></a>Αξιοσημείωτο είναι πως τα γενέθλια του Θεού Μίθρα -μια δημοφιλή θεότητα του Ινδοϊρανικού πανθέου- εορτάζονταν αμέσως μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο και συγκεκριμένα στις 25 Δεκεμβρίου, μια ημερομηνία που υιοθετήθηκε αργότερα κι από τους χριστιανούς και είναι πλέον τα γνωστά μας Χριστούγεννα. Ως γνωστόν, μέχρι το 336 μ.κ.ε. ο εορτασμός της γέννησης του Γιαχβέ-Χριστού, όταν άρχισε καθυστερημένα να εορτάζεται, αρχικά λάμβανε χώρα την 1η Ιανουαρίου. Η αλλαγή της ημερομηνίας των Χριστουγέννων επιβλήθηκε από την αυτοκρατορική εξουσία και την εκκλησία προκειμένου να προσελκύσει στον χριστιανισμό και τους πολυάριθμους οπαδούς του Μίθρα που ήταν διασκορπισμένοι σε όλη αυτοκρατορία και ειδικά ανάμεσα στους Ρωμαίους λεγεωνάριους.</font><p align="justify"><font size="3">Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση και τους μύθους του Ζωροαστρικού κόσμου <strong>ο Μίθρας γεννήθηκε από «παρθένο» στις 25 Δεκέμβρη.</strong> Είχε 12 μαθητές και έκανε πολλά θαύματα. Μετά τον θάνατό του θάφτηκε για τρεις μέρες και μετά αναστήθηκε. Ο ίδιος ονομαζόταν επίσης «Αλήθεια», «Φως» αλλά είχε και άλλα ονόματα, για τους αρχαίους Πέρσες ο Μίθρας ακούει τα πάντα, βλέπει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα και κανείς δεν μπορεί να τον εξαπατήσει. Είναι ο θεός της ηθικής, της αλήθειας και της ακεραιότητας.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτός επικαλείται με επίσημους όρκους, επιβλέπει την τήρηση των συμφωνιών και τιμωρεί του επίορκους. Είναι το φως που διαλύει το σκοτάδι, αποκαθιστά την ευτυχία, την αφθονία, την αγάπη και την ζωή πάνω στην γη. Πέρα από τα υλικά αγαθά δίνει ακόμα πνευματική καλλιέργεια, γαλήνη και ειρήνη. Αντίθετοι από αυτόν είναι οι Ντέβα (κακοποιά πνεύματα) όπου διασπείρουν στην γη την στειρότητα, την οδύνη και κάθε είδους κακού μιάσματος. Το κυριότερο πνεύμα του κακού είναι ο Αριμάν όπου υπάρχει στα έγκατα της κόλασης και από ‘κει στέλνει τους κακούς Ντέβα στην επιφάνεια της γης. Ο Μίθρας πάντα άγρυπνος και σε ετοιμότητα φορώντας την πανοπλία του, τους καταπολεμά κάνοντας τον Αριμάν να τρέμει.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Μίθρας είναι ο γιος του Αχούρα Μάζδα και ταυτόχρονα ο ποιο εξυψωμένος από όλους τους πολεμιστές. Είναι ο άριστος μεταξύ των αρίστων ο πρώτος μεταξύ των πρώτων και δεν μπορεί να νικηθεί. Θεωρούνταν ότι προστάτευε τους βασιλιάδες και αυτοί πάντα θυσίαζαν σε αυτόν πριν από τις εκστρατείες γιατί πίστευαν ότι θα τους έφερνε νίκη. Επίσης φαίνεται ότι τον τιμούσαν αρκετά εφόσον έδιναν το όνομα του θεού στα παιδιά τους φτάνοντας έτσι να έχουν μια σειρά από βασιλιάδες με το όνομα Μιθριδάτης.</font><p align="justify"><font size="3">Παρ όλη την επίδραση της Ελληνικής και κατόπιν της Ρωμαϊκής θρησκείας μετά τις κατακτήσεις του Μακεδόνα Αλεξάνδρου και μετέπειτα με την βίαιη επικράτηση του χριστιανισμού ο Μιθραϊσμός δεν έχασε καθόλου την δύναμή του. Οι οπαδοί του κατά καιρούς προσπαθούσαν να προσαρμόζονται συνέχεια στα νέα δεδομένα αλλά αυτό δεν εμπόδισε το Μιθραϊσμό να διατηρήσει ως το τέλος ένα τελετουργικό που ήταν ουσιαστικά περσικό.</font><p align="justify"><font size="3">Οι ψαλμωδικές προσευχές μπροστά στο βωμό του πυρός, το ματσάκι των ιερών κλαδιών, οι σπουδές (γάλα, λάδι και μέλι), η δέκατη έκτη μέρα που ήταν αφιερωμένη στον Βασιλιά και στο Μίθρα, οι ιερείς που ήταν μυημένοι με Περσικές περιβολές και διάφοροι άλλοι κανόνες σχολαστικής αφοσίωσης, όλα αυτά ανήκαν στις αρχαίες ιερές συνήθειες των Περσών. Ο «Αγιος» Βασίλειος αναφέρει στις επιστολές του το γεγονός της συνέχισης τους ακόμα και μετά το τέλος του τέταρτου αιώνα. Αρχικά λατρευόταν στις κορυφές των βουνών, αργότερα σε σπηλιές και άντρα, ενώ μετέπειτα στις πόλεις σε τεχνητές υπόγειες κρύπτες σαν τους πρώτους χριστιανούς.</font><p align="justify"><font size="3">Η ηγεσία ήταν αρχικά κληρονομικό δικαίωμα μιας φυλής στην οποία διαβιβαζόταν από πατέρα σε γιο και μετέπειτα οι αρχιερείς τους άρχισαν να κοινοποιούν τα μυστικά δόγματα σε ξένους μέσα από κατάλληλες μυητικές τελετές. Ακόμα και στην ίδια την Περσία οι ιερείς ή μάγοι όπως τους ονόμαζαν αποτελούσαν μια ξεχωριστή κάστα η οποία διαιρούνταν σε δευτερεύουσες τάξεις ενώ οι ξένοι που προσηλυτίζονταν γίνονταν δεκτοί βαθμιαία σε όλες τις τελετές της λατρείας τους μετά από σκληρές δοκιμασίες.</font><p align="justify"><font size="3">Η διασπορά του Ιρανικού πληθυσμού μπορεί να συγκριθεί μόνο με του ιουδαϊκού, ανάμεσα σε ξένα έθνη η γνώση των μυστικών δογμάτων τους χάριζε μια υψηλόφρονα συνείδηση της ηθικής τους ανωτερότητας. Αν κάνουμε μια τομή στο μιθραϊσμό όπως σε ένα γεωλογικό σχηματισμό, τότε θα βλέπαμε το κατώτερο, το πρωταρχικό στρώμα είναι η πίστη του αρχαίου Ιράν, κατόπιν εναποτέθηκε στην Βαβυλώνα ένα παχύ ίζημα σημιτικών δοξασιών έπειτα οι τοπικές πίστεις της Μικράς Ασίας και τελικά μια πλούσια βλάστηση ελληνικών ιδεών.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1shUeipXH5SplZI3ZCdZOjiY-gR5UUVVw"><img width="244" height="228" title="mithras 7" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="mithras 7" src="https://drive.google.com/uc?id=1sH2IRUdw77UZAEbqiRIvIIEwf9eNkSAr" border="0"></a>Κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η Μιθραϊκή λατρεία μεταφέρεται από τους Ρωμαίους λεγεωναρίους, τους σκλάβους, ξένους πληθυσμούς αλλά και από τους έμπορους κυρίως Σύριους που ανθούν λόγω της Ρωμαϊκής ειρήνης. Στην αρχή σιγά-σιγά μεταφέρεται μέσω μυστικών θρησκευτικών αδελφοτήτων και κάποια στιγμή χωρίς να έχει βρεθεί ιστορικά το γιατί, εξαπλώνεται αστραπιαία, αποκτά μεγάλη φήμη.</font><p align="justify"><font size="3">Στα χρόνια του Κόμμοδου (180-192 μ.κ.ε.) νομιμοποιείται πλήρης και θεωρείται ο θρίαμβος των ανατολικών λατρειών πάνω στην δυτική σκέψη, η λατρεία πάνω στο νόμο. Βλέπουμε τους αυτοκράτορες να επηρεάζονται από την Μιθραϊκή λατρεία και παίρνουν επίσημα βάση αυτοκρατορικού πρωτοκόλλου τους τίτλους PIUS (ευσεβής) FELIX (ευτυχής ή καλότυχος) ή φωτισμένος από την «θεία χάρη» και INVICTUS (ανίκητος). Αυτό δείχνει ότι οι επιρροές του Μιθραϊσμού στην Δύση ήταν μεγάλες αλλά με κάποιο περίεργο ανορθόδοξο τρόπο.</font><p align="justify"><font size="3">Ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός (212-275 μ.κ.ε) σκέφτηκε να εδραιώσει μια θρησκεία αρκετά πλατιά ώστε να αγκαλιάσει όλες τις λατρείες και πίστεις που υπήρχαν στην επικράτεια του ενώ ο ίδιος θα υπηρετούσε σαν συνήγορος και στυλοβάτης της αυτοκρατορικής εξουσίας. Οι ελπίδες του όμως συντρίφτηκαν εξαιτίας της απειθαρχίας των χριστιανών η συμμαχία μεταξύ του θρόνου και του βωμού που ονειρευόταν εκείνοι οι καίσαρες θα πραγματοποιηθεί αργότερα και για ένα ιστορικό παράδοξο η ίδια η χριστιανική εκκλησία κλήθηκε να στηρίξει το οικοδόμημα εκείνο του οποίου τα θεμέλια υπονόμευε. Το έργο για το οποίο αγωνιζόταν οι ιερείς του Μίθρα, του Μπααλ και του Σέραπη επιτεύχθηκε χωρίς αυτούς και τέλος σε αντίθεση με αυτούς.</font><p align="justify"><strong><font size="3">Οι Δοξασίες, τα Σύμβολα, ο Κλήρος και η Λειτουργία του Μιθραϊσμού</font></strong><p align="justify"><img align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Modena relief - Mithras or Phanes (the Light) emerging from the Cosmic Egg and surrounded by a mandorla of the zodiac.. Four… | Cosmic egg, Vajra, Ancient mysteries" src="https://i.pinimg.com/originals/02/d9/c0/02d9c069aae476eb582f434b1d8ca9ea.gif"><font size="3">Ο Μίθρας στην εισαγωγή του στην Δύση συνοδευόταν από μια αντιπροσωπεία του Μαζνταικού πάνθεον. Παρόλο που δεν ήταν ο υπέρτατος θεός της συγκεκριμένης θρησκείας για τα μάτια των πιστών αυτός ήταν ο κύριος ήρωας της, όπου μερικές φορές τον αποκαλούσαν <strong>Αιώνα ή και Κρόνο</strong>, και θεωρείται ανέκφραστος στερούμενος ονόματος, φύλου και παθών. Τον απεικονίζουν σαν ένα θηρίο με λιονταρίσιο κεφάλι και ανθρώπινο σώμα που είναι περιτυλιγμένο από ένα φίδι.<strong> (Γιαλνταμπαώθ)</strong> Το λιονταρίσιο κεφάλι δείχνει, πιθανόν, την κατάκτηση ή τον έλεγχο των συναισθημάτων μέσω της διάνοιας. Το φίδι που περιτυλίγεται γύρω από το σώμα σημαίνει, πιθανόν, την πορεία του Ηλιου πάνω στην ελλειπτική.</font><p align="justify"><font size="3">Φέρει μαζί του το σκήπτρο και τους κεραυνούς σαν σύμβολο ισχύος, κρατάει από ένα κλειδί σε κάθε χέρι σαν σύμβολο του μονάρχη των ουρανών ή σαν αυτόν που κατέχει την πύλη για την γνώση, την σοφία και την αθανασία. Εχει φτερά που συμβολίζουν την ταχύτητα του ή την πνευματική του φύση, ενώ τα σημεία του ζωδιακού που είναι χαραγμένα στο σώμα του μαζί με τα εμβλήματα των εποχών συμβολίζουν την διέλευση των ετών, την αχρονικότητά του αλλά και ότι η παρουσία του διασφαλίζει την λειτουργία των φυσικών ή συμπαντικών νόμων.</font><p align="justify"><font size="3">Ταυτίζεται με το πεπρωμένο με το αρχέγονο φως ή πυρ όπου κατά τους Στωικούς αυτή η φλόγα είναι που διαπερνά και σχηματίζει όλα τα πράγματα. Γι’ αυτό βρέθηκαν αναπαραστάσεις του με δάδες, τις οποίες κρατούσαν στις τελετές και οι αφοσιωμένοι πιστοί σε αυτόν κάτι ανάλογο με το σημερινό κερί που κρατάνε οι χριστιανοί στις εκκλησίες. Η Μιθραϊκή κοσμογέννεση μοιάζει πάρα πολύ με την αρχαία Ελληνική και μια παρόμοια πίστη βρίσκουμε στην αρχαία Ινδία.</font><p align="justify"><font size="3">Σύμφωνα με αυτήν λοιπόν η πρώτη αρχή γέννησε ένα αρχέγονο ζευγάρι τον Ουρανό (Ορμάζντ) και την Γη (Σπέντα Αμραίτι) οι οποίοι έκαναν τον τεράστιο ωκεανό (Απαμ-Ναπατ) έχοντας έτσι την πρώτη θεϊκή τριάδα. Τα ονόματα και οι συσχετισμοί ανάμεσα στο Μιθραϊκό και Ελληνικό πάνθεο μπερδεύονται ενώ είναι πολύ ασαφές το πότε και από τι δημιουργείται ο Μίθρας.</font><p align="justify"><font size="3">Αλλες φορές τον ταυτίζουν με τον Κρόνο ή Χρόνο, άλλες με τον Ζευ το σίγουρο είναι όμως ότι κάποια στιγμή παίρνει την εξουσία από τον βασιλιά των πρώτων εποχών (βρέθηκαν αναπαραστάσεις να τοποθετούν στα χέρια του τα αστροπελέκια) και με την σειρά του να δημιουργήσει μια άλλη σειρά από πλήθος θεούς και Αθανάτους (Αριάδνη, Σαχριβάρ, Αταρ, Χαόμα κ.ά.).</font><p align="justify"><font size="3">Μια βασική πίστη του Μιθραϊσμού είναι ότι σε αντίθεση με όλους αυτούς τους ύψιστους και λαμπερούς θεούς υπήρχαν και τα κακά πνεύματα με βασιλιά τον Αριμάν όπου ζούσαν στα έγκατα της γης. Κάποια στιγμή επαναστάτησαν και θέλησαν να εκθρονίσουν τον βασιλιά αλλά εκσφενδονίστηκαν πίσω στην άβυσσο από την οποία είχαν προέλθει, αλλά κατάφεραν να ξεφύγουν από κει και περιπλανώνται πάνω στην γη όπου διαιωνίζουν την αθλιότητα και φθείρουν τις καρδιές των ανθρώπων.</font><p align="justify"><font size="3">Ο μυημένος ήξερε με κατάλληλες τελετές και επικλήσεις να τα θέτει στην υπηρεσία του και να τα χρησιμοποιεί όπως αυτός θέλει κάτι ανάλογο με την ονομαζόμενη σημερινή «μαύρη μαγεία» όπου η χριστιανική πίστη δεν την αγνοεί αλλά την αναγνωρίζει την καταδικάζει και την καταπολεμά με προσευχές και εξορκισμούς όπως αυτή του Κυπριανού. Η αρχαία πίστη των Περσών υπέστη αναγκαστικά στην Βαβυλώνα μια επιρροή της θεολογίας που βασιζόταν στην επιστήμη της εποχής όπου η πλειοψηφία των Ιρανικών θεών παρουσιάστηκε σύμφωνα με τα άστρα που λατρευόταν.</font><p align="justify"><font size="3">Απέκτησαν έτσι ένα νέο χαρακτήρα τελείως διαφορετικό από το αρχικό αλλά οι μάγοι δεν κατάφεραν να εναρμονίσουν αυτές τις νέες δοξασίες. Ούτε η σημιτική αστρολογία ούτε ο ματουραλισμός του Ιράν ούτε ο παγανισμός της Ελλάδος κατόρθωσαν να εναρμονίσουν παρόλο που ήταν διαβαθμίσεις της μιας και μόνο αλήθειας. Ετσι γεννήθηκε το διπλό νόημα, ο κλήρος διατήρησε σε μια ελίτ τις αρχικές μαζνταικές δοξασίες ενώ τα πλήθη ικανοποιούνταν από το λαμπρό μα επιφανειακό συμβολισμό εμπνευσμένο από τις θεωρίες των Χαλδαίων.</font><p align="justify"><font size="3">Οι αστρονομικές αλληγορίες έκρυβαν από την περιέργεια του όχλου τον παλιομοδίτικο σκοπό των ιερών αναπαραστάσεων καθώς και τις δοξασίες σχετικά με την καταγωγή και το πεπρωμένο του ανθρώπου και του κόσμου. Οι πιο ισχυρές από τις ουράνιες θεότητες ήταν οι πλανήτες όπου σύμφωνα με τις αστρολογικές θεωρίες ήταν προικισμένοι με δυνάμεις και ιδιότητες για τις οποίες είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε.</font><p align="justify"><font size="3">Το κάθε ένα από τα πλανητικά σώματα προΐστατο μια ημέρα της εβδομάδος, στο καθένα είχε αφιερωθεί ένα μέταλλο, συνδεόταν με μια βαθμίδα μύησης και ο αριθμός ήταν η αιτία που αποδόθηκε θρησκευτική ισχύ στον αριθμό επτά. Οι πλανήτες και τα σημεία του ζωδιακού δεν έπαψαν ποτέ να τυγχάνουν ζωηρού ενδιαφέροντος γιατί σύμφωνα με τους αστρολόγους έλεγχαν και κατεύθυναν την πορεία των ανθρώπων και των πραγμάτων.</font><p align="justify"><font size="3">Ετσι εισάγεται μια μεγάλη δοξασία: <strong>η πίστη στο μοιραίο,</strong> <strong>η ιδέα του αναπόφευκτου πεπρωμένου που ελέγχει τα συμβάντα του κόσμου.</strong> Η ανεξάρτητη δύναμη που απέδιδε ο Μιθραισμός στην αρχή του κακού δικαίωνε κάθε είδους απόκρυφων πρακτικών όπως η νεκρομαντεία, η πίστη στο κακό μάτι, στα φυλακτά, στη μαγεία, στους εξορκισμούς, βρήκαν την δικαίωση τους στο ρόλο που αποδίδονταν στους δαίμονες οι οποίοι παρέβαιναν ασταμάτητα στις υποθέσεις των ανθρώπων. Κάτι ανάλογο με την χριστιανική δοξασία ότι ο διάβολος καραδοκεί και παραφυλάει για να διαφθείρει τις αθώες ψυχές.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1p6_J_23miYaoVxX_5bc64vMnQ_4JOMN6"><img width="331" height="249" title="mithras 4" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="mithras 4" src="https://drive.google.com/uc?id=1NwX_L7wBCJMC20Jft2ZrvPCjcA8qLezs" border="0"></a>Τα Περσικά μυστήρια δεν ήταν απαλλαγμένα από την βαριά κατηγορία ότι συγχωρούσαν αυτές τις βαριές δεισιδαιμονίες και ο τίτλος ταυτίστηκε μετέπειτα για την κοινή γνώμη σαν συνώνυμο του μαύρου μάγου. Ο πιστός ήταν ταυτισμένος με τους ουράνιους θεούς και αγωνιζόταν μαζί τους ενάντια στις δυνάμεις του κακού γι αυτό και δόθηκε κυρίαρχη θέση στο Μίθρα λόγω των εξαιρετικών κατορθωμάτων του. Για τους αρχαίους μάγους <strong>ο Μίθρας ήταν θεός του φωτός και καθώς το φως γεννιέται από τον αέρα αυτός</strong> θεωρείται ότι κατοικεί στην μεσαία ζώνη ανάμεσα στον ουρανό και την κόλαση γι’ αυτό τον λόγο του δόθηκε και το όνομα μεσίτης. Ετσι του αφιερώθηκε η 16η μέρα του μήνα, η μεσαία μέσα κάθε μήνα και ταυτίστηκε με τον Ηλιο ο οποίος κατείχε την μεσαία θέση στον πλανητικό χώρο.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτή η μεσαία θέση περικλείει μια σπουδαία ηθική σημασία, ο Μίθρας ο μεσολαβητής ανάμεσα στους ανθρώπους και στον απροσέγγιστο, στον άγνωστο θεό, ο γιος του πατρός κατά την χριστιανική θρησκεία, η οδός για το θείο. Για τον απλό πιστό είναι η προσωποποιημένη ανώτατη αρχή όπου μπορεί να ταυτιστεί μαζί του, η λογικοποιημένη μορφή που μπορεί να εξηγήσει τις αιτίες για τις χαρές ή τις συμφορές. Γι αυτήν ακριβώς την πρόσθετη ιδιότητα αναπαριστανόταν ανάμεσα σε δυο φιγούρες νέων, ο ένας με ανυψωμένο πυρσό και ο άλλος με αντεστραμμένο.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτοί οι δυο νέοι έφερναν τα αινιγματικά επίθετα CANTI και CAUTOPΑTI που μάλλον ήταν διπλή ενσάρκωση του προσώπου του ή ότι ο Μίθρας ήταν κύριος και των δυο καταστάσεων. Αυτοί οι δυο δαδοφόροι και ο Μίθρας σχημάτιζαν μια τριάδα που εξηγείται ποικιλοτρόπως και συμβολιζόταν ανάλογα π.χ. για το πρωινό χάραμα με τον πετεινό, με τον ήλιο όταν έμπαινε στον αστερισμό του ταύρου και ερχόταν η άνοιξη στον αστερισμό του σκορπιού το χειμώνα και άλλα.</font><p align="justify"><font size="3">Η ιστορία του θρύλου είναι χαμένη αλλά κάποιες ανάγλυφες παραστάσεις μας αφηγούνται μερικά επεισόδια γι αυτήν ενώ από τα σύμβολα και από τα γεγονότα καταλαβαίνουμε την ισχυρή επιρροή που είχε στην δύση και πόσα πράγματα η δύση έκλεψε από αυτόν.</font><p align="justify">https://terrapapers.com/</p>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-84959376757492340682020-12-22T13:10:00.001+02:002020-12-22T13:10:55.325+02:00Ο Μύθος του Μίθρα<p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1R-dLrvgkOIldbB9abWfhPDKpAy_sdrrv"><img width="244" height="235" title="mithras 1" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="mithras 1" src="https://drive.google.com/uc?id=1tHi1qBn5pO59-DccQ9wLMuQnqAtB6lyo" border="0"></a>Το φως εκπορευόμενο από τον ουρανό ο οποίος κατά την μυθολογία είναι στέρεος έγινε ο Μίθρας που γεννήθηκε από βράχο. Το γεγονός συμβαίνει πλάι στις όχθες ενός ποταμού κάτω από την σκιά ενός ιερού δέντρου. Αυτόπτες μάρτυρες στο συμβάν αυτό ήταν μόνο οι ποιμένες που βρίσκονταν στο γειτονικό βουνό και τον είδαν να ξεπροβαίνει από την πέτρινη μάζα φορώντας στο κεφάλι του ένα φρυγικό καπέλο, κρατώντας ένα μαχαίρι κι ένα πυρσό που φώτιζε τα σκοτεινά πάθη. Λατρευτικά οι ποιμένες τον πλησίασαν και του πρόσφεραν τους πρώτους καρπούς της σοδειάς και τους ποίμνιους τους αλλά ο νεαρός ήρωας ήταν εκτεθειμένος στους ανέμους που φυσούσαν δυνατά και γι αυτό κρύφτηκε στα κλαδιά μιας συκιάς όπου με το μαχαίρι του έκοψε τους καρπούς της για να τραφεί, ενώ με τα φύλλα της έφτιαξε τα ρούχα του.</font><p align="justify"><font size="3">Ετσι λοιπόν εξοπλισμένος για την μάχη μπόρεσε να αναμετρήσει την δύναμή του με άλλες δυνάμεις που υπήρχαν στον κόσμο. Ο θεός με τον οποίο αναμετρήθηκε πρώτα ήταν ο Ηλιος όπου ο νικητής τοποθέτησε πάνω στο κεφάλι του το ακτινοβόλο στέμμα το οποίο γεννά στην καθημερινή πορεία μέχρι την Δύση, έπειτα τον αναγκάζει να ανατείλει ξανά και του απλώνει το δεξί του χέρι σε μια σοβαρή συμφωνία φιλίας και συμμαχίας. Η πιο γνωστή αλλά και ασυνήθιστη περιπέτεια του Μίθρα είναι αυτή με τον ταύρο που ήταν δημιούργημα του Ορμαζους.</font><p align="justify"><font size="3">Ο φοβερός ταύρος που βοσκούσε στην πλαγιά του βουνού παγιδεύτηκε από ένα έξυπνο στρατήγημα του ήρωα όπου τον έπιασε από τα κέρατα και το καβάλησε. Ο ταύρος εξοργισμένος άρχισε να χτυπιέται και να τρέχει με μάγια αλλά ο Μίθρας ούτε μια στιγμή δεν άφησε τα κέρατά του. Το ζώο τελικά εξαντλημένο από τις προσπάθειες του αναγκάστηκε να παραδοθεί και στη συνέχεια ο νικητής τον έπιασε από τις οπλές των πισινών ποδιών και τον έσυρε στη σπηλιά όπου ήταν και η κατοικία του. Το </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">επίπονο ταξίδι του Μίθρα έγινε σύμβολο των ανθρώπινων βασάνων ενώ ο ταύρος ξέφυγε από την φυλακή του και ξαναγύρισε στα βοσκοτόπια. Τότε ο Ηλιος έστειλε το κοράκι του αγγελιοφόρο του ώστε ο Μίθρας να ξαναπιάσει τον φυγάδα.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1ctBmiTQNpyVLiWqsNercnXNnl31cs_nW"><img width="244" height="217" title="mithras 2" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="mithras 2" src="https://drive.google.com/uc?id=1IfJNralvwawGYUoC-60d4NORC4b8xNLr" border="0"></a>Ο ήρωας δέχεται απρόθυμα αυτήν την αποστολή μια και δεν ήθελε να φονεύσει αυτό το θαυμάσιο ζώο όμως υποτασσόμενος στην θέληση του ουρανού καταδιώκει το ζώο με το άγριο σκυλί του και κάποια στιγμή το πιάνει και το φονεύει μπήγοντας το μαχαίρι του στα πλευρά του. Αμέσως έγινε ένα θαύμα και από το σώμα του ταύρου ξεπήδησαν όλα τα χρήσιμα βότανα και φυτά που κάλυψαν τη γην με πρασινάδα.</font><p align="justify"><font size="3">Από την σπονδυλική στήλη του ζώου ξεπήδησε το σιτάρι και από το αίμα του το κρασί, που παράγει το ιερό ποτό των μυστηρίων και το σπέρμα του ταύρου παρείχε όλα τα ποικιλότροπα είδη των ζώων ενώ η ψυχή του ταύρου προστατευμένη από το σκύλο του Μίθρα ανέβηκε στους ουρανούς όπου έγινε δεκτή με τιμές θεότητας. Το κακό πνεύμα έστειλε τους ακάθαρτους δαίμονες του να μολύνουν και να δηλητηριάσουν την πηγή της ζωής αλλά μάταια ενώ ο σκορπιός το μυρμήγκι και το φίδι αγωνίστηκαν μάταια να καταβροχθίσουν τα γεννητικά του όργανα. Ετσι ο ταυροκτόνος ήρωας έγινε ο δημιουργός όλων των ωφέλιμων όντων στην γη και από το θάνατο που αυτός προκάλεσε γεννήθηκε μια νέα ζωή.</font><p align="justify"><font size="3">Στο μεταξύ γεννήθηκε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι και ο Μιθρας επιφορτίστηκε να έχει πάντα πάνω του το άγρυπνο βλέμμα του. Το πνεύμα του σκότους άρχισε να στέλνει διάφορα δεινά στους ανθρώπους πρώτα έφερε παρατεταμένη ξηρασία και οι άνθρωποι βασανιζόμενοι από την δίψα ζήτησαν τη βοήθεια του Μίθρα όπως ο θεός τοξότης κατεύθυνε τα βέλη του σε ένα βράχο όπου ξεπήδησε πηγή ζώντος ύδατος. Κατόπιν ακολούθησε φοβερός κατακλυσμός, ένας παγκόσμιος κατακλυσμός όπου μόνο ένας άνθρωπος σώθηκε επειδή συμβουλεύτηκε μυστικά τους θεούς φτιάχνοντας ένα πλοίο και σώθηκε μαζί με το κοπάδι του.</font><p align="justify"><font size="3">Τέλος με μια μεγάλη πυρκαγιά έκαψε τους ανθρώπους και τα ζώα αλλά πάλι κάποιοι άνθρωποι επέζησαν και χάρις στην ουράνια προστασία το ανθρώπινο γένος αυξάνεται και πληθύνεται ειρηνικά. Η ηρωική περίοδος της ιστορίας έκλεισε και η αποστολή του Μίθρα εκπληρώθηκε. Σε ένα μυστικό δείπνο μαζί με τους συντρόφους του γιόρτασε την νίκη του κάτι που όλοι αναπαριστούν οι μυημένοι με γιορτές αγάπης. Επειτα ανέβηκαν στους ουρανούς μαζί με τους υπόλοιπους αθανάτους όμως αυτός ποτέ δεν έπαψε να προστατεύει τους πιστούς του.</font><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/12/Mithra-Mithraic-Mithraism-Ancient-History-Rome-Roman-Religion.jpg"><font size="3"><img width="237" height="158" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="" src="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/12/Mithra-Mithraic-Mithraism-Ancient-History-Rome-Roman-Religion.jpg"></font></a><font size="3">Ο Μίθρας είναι ένας πολεμιστής, ένας Γιαζάτα όπως ονομάζονταν στην Αρχαία Περσία. Δεν είναι ο πρώτος Δημιουργός αλλά είναι και αυτός ένα δημιούργημα του μεγάλου Υπέρτατου Οντος, του Αχούρα Μάζδα. Η Ιερή του ημέρα είναι η Κυριακή -και όχι το Σάββατο, η ιερή ημέρα των Ιουδαίων. Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι επιλέχθηκε η 25η Δεκεμβρίου, η γενέθλια γιορτή του Μίθρα, ώστε να συμπέσει με την εορτή της γέννησης του Γιαχβέ-Χριστού, για να δοθεί έτσι ένα σήμα συνέχειας και σύνθεσης προκειμένου ο επίσημα αναγνωρισμένος χριστιανισμός να επιτελέσει το νέο ρόλο του ως οικουμενική θρησκεία της Αυτοκρατορίας.</font></p><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/12/Mithra-Mithraic-Mithraism-Ancient-History-Rome-Roman-Religion.jpg"><font size="3"><br></font></a><p align="justify"><strong><font size="3">Οι Ζωροάστρες «Μάγοι με τα Δώρα»</font></strong><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1nZbnfekNGDd6o1-Asl33x4wZHQ_E7eZN"><img width="182" height="244" title="μαγοι με τα δωρα" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="μαγοι με τα δωρα" src="https://drive.google.com/uc?id=1QHdEOyjayX3UYwN_wPvugUwnCsUIW7HC" border="0"></a>Οι δε περίφημοι τρεις Μάγοι της Ανατολής, που πρώτοι εντόπισαν σε μια ταπεινή φάτνη στη Βηθλεέμ και προσκύνησαν το νεογέννητο Γιαχβέ-Ιησού ως «βασιλιά του κόσμου», είναι ιστορικά γνωστό πως ήταν μια ιρανική κάστα που αποτελούσε το ένα από τα δύο συμβούλια της Αυτοκρατορίας των Παρθών, δρώντας παράλληλα ή σε συνεργασία με τους Ζωροάστρες ιερείς.</font><p align="justify"><font size="3">Οι Μάγοι της Ανατολής χρησιμοποιούσαν φυλακτά, ξόρκια, αστρολογία, τελετές, ψυχοτρόπα βότανα καθώς κι ένα πρώιμο είδος αλχημείας, για να προστατεύσουν τους πιστούς τους από τον <strong>Αριμάν, το αρχέγονο Κακό.</strong> Τέτοιοι φαίνεται πως ήταν και οι «τρεις Μάγοι με τα Δώρα», που επισκέφτηκαν το νεογέννητο Γιαχβέ-Ιησού στη φάτνη του. Οι Μάγοι παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την πορεία του Γιαχβέ-Ιησού, τον οποίο και θεωρούσαν «μαγικά σημαντικό» εφόσον μπορούσε να θεραπεύει και να κάνει θαύματα. Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια ο Γιαχβέ-Ιησούς ισχυρίζονταν πως οι δυνάμεις του προέρχονταν από τον θεό, και όχι από κάποιον υποταγμένο σ’ αυτόν δαίμονα, όπως συνήθιζαν να κάνουν οι Πέρσες Μάγοι.</font><p align="justify"><font size="3">Αξιοσημείωτο πάντως είναι πως, όταν οι Πέρσες του Χοσρόη Β’ κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ (614 μ.κ.ε.) επί αυτοκράτορα Ηρακλείου και ισοπέδωσαν τους περισσότερους χριστιανικούς ναούς της, άφησαν ανέπαφο το Ναό της Γεννήσεως, όπου υπήρχε η φάτνη στην οποία γεννήθηκε ο Γιαχβέ-Ιησούς, διότι υπήρχε μια απεικόνιση των «τριών Μάγων με τα δώρα» την οποία και θεωρούσαν αφιερωμένη στην δική τους θρησκεία και γι’ αυτό δεν την πείραξαν!</font><p align="justify"><font size="3">https://terrapapers.com/</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-18889278153824556092020-12-22T12:01:00.000+02:002020-12-22T12:37:13.273+02:00Ηλιακός Μύθος – Μυθικός Χριστός<p align="justify"><br><p align="justify"><font size="3">Σεβ:. Διδ:.,</font><p align="justify"><font size="3">Αδδ:. και Αδδ:. μου,</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=14baFpct4ymdZozRXmnhtJchKwmePX824"><img width="289" height="218" title="diabitis thalasa" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="diabitis thalasa" src="https://drive.google.com/uc?id=11SXyEcsbvywFBmsdk0YHD0_sljlPYmcy" border="0"></a>Με την εισδοχή μας στον τεκτονισμό δείχνουμε έμπρακτα ότι θέλουμε να μάθουμε περισσότερα από αυτά που προσφέρονται εκτός της θύρας του Ναού.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Πίνακας Χάραξης που απόψε θα σας αναπτύξω έχει σαν σκοπό το ξεκαθάρισμα των αμφιβολιών που δημιουργούνται σχετικά με τις επαναλήψεις των ηλιακών μύθων μέσα στους αιώνες, την ανθρωπότητα και τη Χριστιανική θρησκεία.</font><p align="justify"><font size="3">Σκοπός μου επίσης δεν είναι η θεολογία, ούτε ο προσηλυτισμός χρησιμοποιώντας λογικές αποδείξεις της θείας φύσεως του Ιησού. Γιατί τ ο θείο είναι πάνω από λογική και ιστορία και δεν μπορεί να κλειστεί στον περιορισμένο αυτό χώρο.</font><p align="justify"><font size="3">Ξεπερνώντας το <πίστευε και μη, ερεύνα> αποδεικνύεται με ποιο τρόπο οι Τέκτονες είναι <font color="#f3a447"><strong>συνειδητοί Χριστιανοί</strong></font>.</font><p align="justify"><font size="3">Τους μύθους τους οφείλουμε σε εκείνους που μεταλαμπάδευσαν τις χαμένες γνώσεις και εμπειρίες πίσω από το μανδύα του συμβολισμού, της τελετουργίας, της αλληγορίας, του απόκρυφου. Ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι κάποια μέρα ο άνθρωπος θα αφυπνιζόταν από το μεθύσι της ύλης και θα γύριζε το βλέμμα του προς την κατεύθυνση της πραγματικής Ανατολής, διψώντας πια </font><a name="_GoBack"></a><font size="3">όχι για εμπειρίες απατηλών και φευγαλέων απολαύσεων αλλά για εμπειρίες επαφής με την ίδια την ψυχή και μέσω αυτής με τον Δημιουργό.</font><p align="justify"><font size="3">Ήταν εκείνοι που τύλιξαν τα κείμενα των γνώσεων με το ιερό πέπλο της αλληγορίας προκειμένου να διατηρηθούν απαραβίαστες από βέβηλα χέρια.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτό το πέπλο θα προσπαθήσω να σηκώσω έστω και λίγο απόψε.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1-3RECgo4yQqLXoShZsCqX1blzbkTIOav"><img width="235" height="310" title="gonimothta" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="gonimothta" src="https://drive.google.com/uc?id=1RZA2v06Zei09Vo38EZ0qpPpF6mxi3RM9" border="0"></a>Μελετώντας την εποποιία των πανάρχαιων τελετών γονιμότητας, των ποικίλων τελετουργιών και γιορτών που γίνονταν για τις εκδηλώσεις της φύσης, των μυστηριακών τελετών και των γραφικών παραδόσεων, όλων των λαών, θα οδηγηθούμε μοιραία στο ερώτημα: ήταν άραγε όλα αυτά μία μίμηση των αέναων διεργασιών της φύσης ; ή μήπως αποτελούσαν την εξωτερική πλευρά κάποιων αληθειών που οι γνώστες φρόντιζαν να διατηρούν με διάφορες επιμελημένα σκηνοθετημένες παραστάσεις;</font><p align="justify"><font size="3">Αν η απάντηση είναι καταφατική στην πρώτη εκδοχή, θα έπρεπε ταυτόχρονα να απορρίψουμε τον αναζητητή άνθρωπο και την πνευματική του υπόσταση.</font><p align="justify"><font size="3">Αν όμως η δεύτερη εκδοχή μας ταιριάζει καλύτερα τότε μπροστά μας ανοίγεται μια πελώρια λεωφόρος που σίγουρα θα μας οδηγήσει στην ανακάλυψη της Αλήθειας.</font><p align="justify"><font size="3">Ο ερχομός του Χριστού στο κόσμο μας από μια Παρθένο τη συγκεκριμένη ημερομηνία </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">γέννησης, <τα Χριστούγεννα>, η σφαγή των βρεφών, η διδασκαλία και τα θαύματά Του, η Σταύρωση, η Ανάσταση και η Ανάληψή Του, όλα τα γεγονότα της ζωής Του, είναι γεγονότα που παρουσιάζονται και στη ζωή άλλων θρησκευτικών / ηλιακών ηρώων. Η διδασκαλία του Ιησού δεν είναι αποκλειστικά δική του, συγκρίνοντας τις μυθολογίες βρίσκουμε τρομερές ομοιότητες.</font><p align="justify"><font size="3">Ποια εξήγηση θα μπορούσε να δοθεί στη διαπίστωση ότι οι εορτές των γεγονότων στη ζωή του Ιησού μοιάζουν με πολύ πιο αρχαίες θρησκείες από το Χριστιανισμό, υπενθυμίζοντας κι αυτές γεγονότα ταυτόσημα από τη ζωή άλλων θρησκευτικών ηρώων ;</font><p align="justify"><font size="3">Στο βιβλίο του Κοττί Μπερλάντ διαβάζουμε ότι, <οι μύθοι της ανθρωπότητας προέρχονται όλοι από μια κοινή πηγή: τη ροή της συνειδητότητας που υπάρχει μέσα σε όλους μας και που κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο μας συνδέει όλους στο επίπεδο εκείνο που ο Γιούνγκ ονόμασε <Συλλογικό Ασυνείδητο>. Αυτή η κοινή πηγή δεν είναι παρά η συλλογική ψυχή, μια αιώνια αστείρευτη δεξαμενή, που συνδέεται σε άλλο επίπεδο με άλλες παρόμοιες δεξαμενές άλλων κόσμων και διαστάσεων του Σύμπαντος και που όλες μαζί συνθέτουν τον ιστό του Υπέρτατου.</font><p align="justify"><font size="3"><Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από την γιγάντια Οδύσσεια>, λέει ο Καζαντζάκης.</font><p align="justify"><font size="3">Ναι, ανήκουμε στην Οδύσσεια και είναι καθήκον και δικαίωμά μας να βιώσουμε ολόκληρο το κείμενό της για να γνωρίσουμε και να γίνουμε Ένα με κείνον που την έγραψε.</font><p align="justify"><font size="3">Για να λυθεί το πρόβλημα των ομοιοτήτων ανάμεσα στις αρχαίες θρησκείες και το Χριστιανισμό, θα πρέπει να μελετήσουμε τον Χριστό των Ηλιακών Μύθων.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Άγιος Αυγουστίνος λέει ότι υπάρχουν δύο φύσεις για να ξεχωρίσεις στον Ήλιο, τη φύση του φωτός και τη φύση του σώματος του Ηλίου μέσα στην οποία είναι ενσωματωμένη.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1FmMQvs1CfyIImHLcQwBnAvJXWMSFt932"><img width="301" height="227" title="χριστος ηλιος 1" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="χριστος ηλιος 1" src="https://drive.google.com/uc?id=1xu9Esj-fHSnF468txUE2m4ZPShMjlypQ" border="0"></a>Το ίδιο συμβαίνει και με τις φύσεις του Χριστού, το ασώματο φως είναι ο Λόγος της Θεότητας που εδρεύει στο κόσμο της νόησης και στους κόλπους του Θεού. Το φως που πήρε ένα σώμα και ήρθε να κατοικήσει μαζί μας είναι ο ενσωματωμένος ή ένσαρκος Λόγος.</font><p align="justify"><font size="3">Στον Ηλιακό μύθο η αρχή του φωτός συνδεόμενη με τον Ήλιο και επικοινωνώντας μέσω αυτού του οργάνου με το αισθητό Σύμπαν διώχνει με το φως της τα σκότη, τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα και με τη θερμότητά της απωθεί το κρύο που έχει δεσμεύσει τη γονιμοποιό δύναμη της Άνοιξης που κάθε χρόνο την αποτυπώνει σ’ όλα τα στοιχεία. Να λοιπόν ο επανορθωτής που περιμένει που περιμένει όλη η Γη, ο οποίος στο σημείο του Αμνού το Πάσχα εκπληρώνει το έργο της αναγέννησης των όντων.</font><p align="justify"><font size="3">Ο ηλιακός Μύθος είναι μια αφήγηση που εκθέτει τη δραστηριότητα του Λόγου μέσα στο κόσμο μας. Αφηγείται τη ζωή μιάς Οντότητας, που είναι είτε ενσάρκωση του Λόγου, είτε ένας από τους απεσταλμένους του.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Ήρωας του Μύθου, παριστάνεται γενικά σαν ένας θεός ή ημίθεος και η διαδρομή της ζωής του, θα προσδιοριστεί με βάση την διαδρομή του Ήλιου.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Ηλιακός χριστός γεννιέται κατά τη χειμερινή τροπή, ύστερα από τη πιο σύντομη ημέρα του χρόνου, τα μεσάνυχτα της 24<sup>ης</sup> Δεκεμβρίου, όταν το σημείο της Παρθένου υψώνεται πάνω από τον ορίζοντα. Το Ηλιακό βρέφος έρχεται πάντα στο κόσμο από μία Παρθένο, που διατηρεί τη παρθενία της και μετά τη γέννηση του παιδιού της, όπως ακριβώς η ουράνια Παρθένος παραμένει αγνή και άθικτη, όταν στους ουρανούς δίνει γέννηση στον Ήλιο.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1Z7MSU8sSVFDPoH9cTS7t0F_xf32CdY65"><img width="235" height="277" title="panagia-χριστοσ ενσαρκοσ λογοσ" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="panagia-χριστοσ ενσαρκοσ λογοσ" src="https://drive.google.com/uc?id=1d1ZbZJF8E38xzRoYCGiK3W1tI9tR8Vn1" border="0"></a>Το Ηλιακό παιδί είναι αδύναμο και άτακτο όπως κάθε νεογέννητο. Έχει έλθει στον κόσμο την εποχή που οι ημέρες είναι πιο σύντομες και οι νύκτες πιο μακριές. Επιζεί μέσα από κινδύνους και αυξάνει εφ’ όσον η ημέρα πλησιάζοντας την Εαρινή Ισημερία ολοένα και μακραίνει. Τέλος φθάνει η ώρα της Σταύρωσης που η ημερομηνία της είναι κάθε χρόνο διαφορετική. Το Πάσχα είναι μια κινητή εορτή που υπολογίζεται με βάση τις ανάλογες θέσεις του Ηλίου και της Σελήνης. Η μεταβλητή αυτή ημερομηνία δεν αναφέρεται στη ζωή του ανθρώπου αλλά στον ήρωα του Ηλιακού Μύθου.</font><p align="justify"><font size="3">Ο θάνατος των Ηρώων υπολογίζεται σύμφωνα με τις θέσεις του Ήλιου και της Σελήνης κατά την Εαρινή Ισημερία, έτσι το ζώο που συμβολίζει κάθε ηλιακό ήρωα είναι το σημείο του ζωδιακού που ο ήλιος φθάνει στην Εαρινή Ισημερία.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Μίθρας π.χ. παριστάνεται να ιππεύει έναν ταύρο, ενώ σύμβολο του Ιησού είναι ο Αμνός. Από τότε που ο πανάρχαιο ηλιακός μύθος άρχισε να συνδέεται με τον Ιησού Χριστό, το σημείο του Αμνού έγινε σημείο της Σταυρώσεως και εκείνο της παρθένου το σημείο της γεννήσεως του.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1I_QdF3CGp7Nvcv9hQt7izxQXrqlnmJ6Y"><img width="244" height="235" title="mithras 1" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="mithras 1" src="https://drive.google.com/uc?id=1msKWGzoBV4CzVp371Nt295XZBeTMLc80" border="0"></a>Η ενεργητική ζωή του καταλάμβανε τους 6 πρώτους μήνες του ηλιακού έτους, ενώ οι 6 τελευταίοι είναι μία περίοδος προστασίας και συντηρήσεως.</font><p align="justify"><font size="3">Αν προσπαθήσουμε να δούμε τους Μύθους να επαναλαμβάνονται μέσα στην ανθρωπότητα τότε ας δούμε αυτή την επανάληψη της γιορτής των Χριστουγέννων μέσα στις θρησκείες αιώνων, σαν μια μεγάλη γιορτή στην ιστορία της ανθρωπότητας.</font><p align="justify"><font size="3">Οι καμπάνες λοιπόν θα ηχούν μέσα απ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητας και η νύχτα των καιρών μας θα ξαναστέλνει την ηχώ της παλλόμενης αρμονίας τους. Δεν είναι η αποκλειστική κατοχή το χαρακτηριστικό σημείο της Αλήθειας αλλά αντίθετα η γενική και παγκόσμια αποδοχή της. Η πραγματικότητα κρύβεται πίσω από το μύθο, πίσω από κάθε σύμβολο. Εμείς προσπαθούμε ν’ αντιληφθούμε την αιτία που οδήγησε σ’ αυτή την μεταμφίεση και αναλύοντας τα μηνύματα να εντρυφήσουμε μ’ αυτό τον τρόπο στην αληθινή σοφία.</font><p align="justify"><font size="3">Οι Ιερές Γραφές μοιάζουν με μεγάλα σπίτια λέει ο Ωριγένης, που έχουν πολλά- πολλά δωμάτια και έξω από τη πόρτα του καθενός υπάρχει ένα κλειδί. Δεν είναι όμως το σωστό κλειδί. Το να βρεις τα σωστά κλειδιά που θα ανοίξουνε τις πόρτες, αυτό είναι το σπουδαίο και δύσκολο καθήκον.</font><p align="justify"><font size="3">Οι Μύθοι είναι στενά συνδεδεμένοι με το Μυστήρια, εφ’ όσον το έργο των Μυστηρίων είναι κατά ένα μέρος η παρουσίαση με ζώσες εικόνες της πραγματικότητας των ανώτερων κόσμων, ενσωματωμένες μέσα σε αυτούς.</font><p align="justify"><font size="3">Ενας μύθος δεν είναι μια φανταστική ιστορία βασισμένη πάνω σε ένα πραγματικό γεγονός, είναι απείρως πιο πραγματικός απ’ αυτήν γιατί η ιστορία μας παρουσιάζει μόνο σκιές, ενώ ο μύθος μας μιλάει για τα σώματα που παράγουν τις σκιές.</font><p align="justify"><font size="3">Η γνώση των συμβόλων είναι αναγκαία προκειμένου να διαβάσει κανείς και να ερμηνεύσει έναν μύθο και οι πρώτοι συγγραφείς των μεγάλων μύθων υπήρξαν πάντοτε μεμυημένοι, εξοικειωμένοι στη χρήση της συμβολικής γλώσσας, λαμβάνοντας κάθε σύμβολο με τη σταθερή και συνθηματική σημασία του.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1Pgeli50qfw6DHFV4xjJZN_YfGciXiysX"><img width="333" height="220" title="panagia-χριστοσ ηλιος" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="panagia-χριστοσ ηλιος" src="https://drive.google.com/uc?id=1Y8IOGn1FCAPKRyaE_8R2PifBtxQvTPAr" border="0"></a>Ένα σύμβολο προσφέρει αρχικά μια κύρια σημασία και στη συνέχεια άλλες δευτερεύουσες εξαρτημένες από την πρώτη.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Ήλιος π.χ. είναι το σύμβολο του Λόγου αλλά φανερώνει και την ενσάρκωση του Λόγου ή ακόμα κι έναν από τους απεσταλμένους του, που τον αντιπροσωπεύουν όπως ένας πρεσβευτής αντιπροσωπεύει τον βασιλιά του.</font><p align="justify"><font size="3">Οι Ηλιακοί Μύθοι που επαναλαμβάνονται μέσα στους αιώνες κάθε φορά με έναν διαφορετικό ήρωα, δεν μπορεί να μην αποτελέσουν αντικείμενα έρευνας για τους σπουδαστές του εσωτερισμού, ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τη βαθιά σημασία των ιστορικών αφηγήσεων και των πνευματικών αληθειών που εκφράζονται με συγκαλυμμένο τρόπο μέσα σε αυτούς.</font><p align="justify"><font size="3">Ένα συμπέρασμα που μπορεί να μας γαληνέψει είναι, ότι, η ανθρωπότητα δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ στη μοίρα της, προστατεύεται, καθοδηγείται και ενθαρρύνεται από τον πνευματικό κόσμο όποιος κι αν είναι αυτός.</font><p align="justify"><font size="3">Αιώνες επι αιώνων η μία και μοναδική αλήθεια περνάει σαν χρυσό νήμα μέσα απ’ όλες τις θρησκείες και τις ενώνει από τις πιο αρχαίες μέχρι τη χριστιανική. Κάθε θρησκεία είναι ένα σκαλοπάτι της ίδιας σκάλας που στηρίζεται στη γη και ακουμπά στον ουρανό κι αυτή η σκάλα δεν στήθηκε για κανέναν άλλο παρά μόνο για μας, τον άνθρωπο.</font><p align="justify"><font size="3">Το πνεύμα των Χριστουγέννων πρέπει να κατοικεί στη καρδιά μας κάθε ημέρα. Για τους Τέκτονες η αγάπη είναι μία ενέργεια απαλλαγής του ανθρώπου από ακάθαρτα στοιχεία πνευματικά ή υλικά ώστε να καταστεί ικανός να συνδεθεί με το Θείο.</font><p align="justify"><font size="3">Το εκφράζουμε καθημερινά με την συμπεριφορά, την αφοσίωση και την προσφορά.</font><p align="justify"><font size="3">Η αγνότητα της ψυχής μας, θα οδηγήσει τους αδδ:. μας, να μας αναγνωρίζουν ως Τέκτονες.</font><p align="justify"><font size="3">Οφείλουμε να προσφέρουμε καθημερινά και αυτές τις ημέρες ιδιαίτερα στους γύρω μας, τα δικά μας δώρα που έχουν σχέση με τα 3 επίπεδα του ανθρώπου, του συναισθήματος, της σκέψης και του φυσικού σώματος.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1q_BB4gTfBn0v1f2qn-sAUTHykENBAPFm"><img width="296" height="179" title="masonic light" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="masonic light" src="https://drive.google.com/uc?id=1xO8NstjpotTGSDImj7m1_JcPLdeSjYhS" border="0"></a>Φυσικά στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, αναγνωρίζοντας ως <μικρούς θεούς> τους συνανθρώπους μας.</font><p align="justify"><font size="3">Ο στόχος του Τέκτονα είναι η αναζήτηση του Φωτός και της Αληθείας, ζητούμενο είναι η ψυχική καλλιέργεια απαλλαγμένη από υλικά αγαθά. </font><p align="justify"><font size="3">Επιτυγχάνεται αδδ:. μου, με τη καθημερινή δράση μας, μέσω των πράξεών μας. Ο κύκλος της δράσης μας ολοκληρώνεται, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της ζωής μας. <τότε ίσως να έχουμε ανοικοδομήσει με επιτυχία το Ναό της Αρετής μας.</font><p align="justify"><font size="3">Ευχή μου η Ειρήνη να βασιλέψει επι της Γης, η Αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και η Χαρά να βασιλεύει στις οικογένειες όλων των ανθρώπων.</font><p align="justify"><font size="3">Είπον</font><p align="justify"><font size="3">Vas Bacol 33ο</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-35579831465849353192020-04-21T19:50:00.001+03:002020-04-21T19:50:54.015+03:00Το άγιο φως, το άσβεστο πυρ, συμβολισμοί και αρχαία μυστήρια...<h5 align="justify"><br></h5><h5 align="justify"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Dhrr9C8-Gf0/Xp1qFLwtKZI/AAAAAAAA7TI/hnY9crxL03oYg0ge1Yk7cf07krr89RO-ACLcBGAsYHQ/s1600/eleusinia05.jpg"><font size="3"><img width="400" height="240" align="left" style="float: left; display: inline;" src="https://1.bp.blogspot.com/-Dhrr9C8-Gf0/Xp1qFLwtKZI/AAAAAAAA7TI/hnY9crxL03oYg0ge1Yk7cf07krr89RO-ACLcBGAsYHQ/s400/eleusinia05.jpg" border="0"></font></a><em><font size="3">Λαμπαδοφόροι στα Ελευσίνια μυστήρια</font></em></h5><p align="justify"><font size="3">Την Μ. Εβδομάδα των παθών του Xριστού, μία από τις ιερότερες μυσταγωγικές τελετές που τελούνται, είναι η ιερή τελετή του αγίου φωτός, στην πόλη της Ιερουσαλήμ όπου έγινε η ταφή και η ανάσταση του Ιησού.</font><p align="justify"><font size="3">Με την αφή του αγίου φωτός, σε όλες τις Ορθόδοξους Εκκλησίες, γίνεται η τελετή της διανομής του αγίου φωτός στο ποίμνιο ψάλλοντας: <b><font color="#d19049">«<i>Δευτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και ασπάσασθε Χριστόν τόν αναστάντα εκ νεκρων»</i>.</font> </b></font><p align="justify"><font size="3">Στην τελετή του αγίου φωτός, έλκει την καταγωγή του, το Χριστιανικό έθιμο να κρατάμε λαμπάδες το βράδυ της αναστάσεως. Η φλόγα από το Άγιο Φως συμβολίζει τη δύναμη της Αγάπης και της Γνώσης. Καθώς μοιράζεται το άγιο φως από τον ένα πιστό στον άλλον, μεταδίδεται, δυναμώνει και εξαπλώνεται το άγιο πνευματικό φως, ζεσταίνοντας τις καρδιές με αγάπη, και διευρύνοντας το μήνυμα της σταύρωσης και της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Για αυτό τον λόγο, οι λαμπάδες αρχικά ήταν λευκές, συμβολίζοντας τη νίκη της ζωής και του φωτός απέναντι στον θάνατο και το σκοτάδι.</font><p align="justify"><img width="348" height="218" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Η μοναδική ανάσταση στο Ληξούρι (των αρχαγγέλων) - InKefalonia" src="https://www.inkefalonia.gr/media/k2/items/cache/39e5738b810f3f1b84f59fa63431d78c_XL.jpg?t=-62169984000"><font size="3">Η Πασχαλινή λαμπάδα συμβολίζει επίσης τον ήλιο της Άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης, ένα κοινό αρχετυπικό μοτίβο, που συναντάμε σε όλες τις αρχαίες Θρησκείες.</font><p align="justify"><font size="3">Στον Ζωροαστρισμό το άσβεστο ιερό πυρ φυλάσσονταν στο κέντρο των ιερών σπηλαίων όπου υπήρχε ο βωμός, στον οποίο έκαιγε η άσβεστη ιερή φωτιά που την συντηρούσαν οι Ιερείς. Όποιος πλησίαζε στο πυρ όφειλε να καλύπτει το πρόσωπό του για να μην το μολύνει. Στην ιερή φωτιά παρασκεύαζαν και το ποτό της αθανασίας, που μετά το πέρας της τελετής κοινωνούσαν οι λειτουργοί ιερείς. Στα Μιθραικά μυστήρια υπήρχε ειδικός μυσταγωγός, ο οποίος είχε υπό την επίβλεψη του - ανάμεσα στα άλλα- , στην συντήρηση της ιερής αιώνιας φλόγας.</font><p align="justify"><font size="3">Στην αρχαία Ελλάδα, η Εστία είναι η θεά της φωτιάς, είναι η ζωντανή φλόγα που καίει ασταμάτητα στο κέντρο του σπιτιού, του ναού, της πόλης. Υπήρχε σε κάθε πόλη κοινός βωμός στο κέντρο της , το πρυτανείο, που έσβηνε μόνο όταν η πόλη βρισκόταν σε κίνδυνο, ήταν άσυλο ιερό των Ικετών και τόπος υποδοχής δια τους ξένους. <b>Στον </b></font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3"><b>Παρθενώνα μπροστά στο άγαλμα της Αθηνάς, έκαιγε λυχνία άσβεστη, αναφέρει ο Παυσανίας. </b>Η Εστία είναι η ιερή φωτιά που δημιουργεί το φως, τη θερμότητα και εξαγνίζει τον τόπο όπου καίει αυτή η φωτιά, ο συμβολισμός της οποίας συνδέεται με τη γνώση και τη συνειδητοποίηση.</font><p align="justify"><img align="left" style="float: left; display: inline;" alt="ΕΣΤΙΑ Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ" src="https://www.olympusgaia.com/wp-content/uploads/2014/03/estia13.jpg"><font size="3">Η Εστία καθαγίαζε ναούς και κατοικίες και μόνον με την παρουσία της. Η εστία στους ναούς, που ήταν η απεικόνιση της θεάς Εστίας, άναβε πάντα από το φως του Ηλίου, άρα έχει σχέση με τις τροπές του Ηλίου και μάλιστα με την χειμερινή τροπή όπου θεωρείται ότι γεννιέται ο Ήλιος. Η φωτιά είναι το κατεξοχήν μεταπλαστικό στοιχείο, κάτι πολύ σημαντικό, διότι ένα από τα πρωτεύοντα καθήκοντα του ανθρώπου είναι η μεταμόρφωσή του.</font><p align="justify"><font size="3">Στο Ιερό του Δελφικού Απόλλωνος υπήρχε βωμός της Εστίας, αντικείμενο ιδίου σεβασμού, μέσα από τον οποίο έβλεπαν την <b><i>«ΚΟΙΝΗ ΕΣΤΙΑ »</i></b> της Ελλάδος και του κόσμου. Εκεί έκαιγε το «<i><b>ἀθά</b></i><i><b>νατον Κεντρικο ΠΥΡ» </b></i>, η αιωνία εστία, η αρχή πάσης γήινης ζωής, από ξύλα δάφνης και ελάτης από την οποίαν άναπτε το πυρ των ναών κάθε ελληνικής πόλης, Ο βωμός της στους Δελφούς ήταν η <i><b>«Κοινή Εστία»</b></i> των Ελλήνων, από εκεί άναβε η φωτιά των Ναών, η οποία δεν έσβηνε ποτέ.</font><p align="justify"><font size="3">Στην αρχαία Ελλάδα κατά την διάρκεια των μυήσεων στις Καβειριακές μυσταγωγικές τελετές οι οποίες διαρκούσαν εννέα ημέρες (<b>ημέρες που αντιστοιχούν στους εννέα μήνες κυήσεως έως την ενσάρκωση της ψυχής στο σώμα</b>), έσβηναν όλα τα φώτα στο νησί της Λήμνου και πένθος απλωνόταν σε αυτό. Νηστεία και θρήνος συμπεριλαμβάνονται στις εκδηλώσεις του πένθους, έως ότου έρθει με πλοίο το <i><b>«ιερό Άγιο φως»</b></i> από την Δήλο. Τότε οι Λημνιοί λάμβαναν το <i><b>«</b></i><i><b>Άγιο φως»</b></i>, πιστεύοντας ότι έτσι καθαγιασμένοι από κάθε κακό έμπαιναν σε καινούργια ζωή, <i><b>«αναγεννηθέντες»</b></i> κάνοντας μια νέα αρχή. Για αυτό τον λόγο και η λαμπάδα ήταν το σύμβολο των Καβείρων.</font><p align="justify"><img width="217" height="196" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Διόνυσος και Μαινάδες | The Era of Athena" src="https://theeraofathena.files.wordpress.com/2011/02/maenads.jpg"><font size="3">Η μύηση παρείχε στους μυημένους το δικαίωμα να επικαλούνται τους μεγάλους <i><b>«Καβείρους Θεούς»</b></i> με τα αληθινά τους ονόματα και ν’ απευθύνουν στους θεούς ονομαστική και παντοδύναμη επίκληση, που είχε ως αποτέλεσμα τη βέβαιη και ασφαλή επικουρία τους σε περίπτωση κινδύνου.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτά είναι γνωστά λιγότερο ή περισσότερο. Αυτή που δεν είναι ευρέως γνωστή, είναι, η γιορτή της <i><b>«πυρφορίας» </b></i>στην Λήμνο. (Η φωτιά σηματοδοτεί την χρονική στιγμή που ο άνθρωπος ξεχώρισε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, βλέπε σχετικό μύθο του Προμηθέα και αποσυμβολισμό αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.</font><p align="justify"><font size="3">Σύμφωνα με τον W. Burrkert, οι συντεχνιακοί μεταλλουργοί <i><b>«μύστες»</b></i> των μυστικών της χρήσης της φωτιάς και της αλχημικής μετατροπής των μετάλλων, διαδραμάτιζαν πρωταρχικό ρόλο σε αυτήν την ιεροτελεστία. Πρέπει να τους φανταστούμε να φορούν μάσκες, και να ανεβαίνουν στο βουνό της Λήμνου Μόσυχλο το <i><b>«κεκαυμένο βουνό»</b></i>, εκεί όπου έπεσε, ή μάλλον έριξαν οι γονείς του από τον Όλυμπο, καθώς ήταν άσχημος και κουτσός (συμβολική η αναπηρία του - βλέπε σχετικά μας άρθρα, αποσυμβολισμού της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας). Εκεί λοιπόν άναβαν καθαρή και αμόλυντη φωτιά, η οποία για τους πιστούς θα κατέβαινε καθαρή και αμόλυντη από τον ουρανό, όπως ο Ήφαιστος,</font><p align="justify"><font size="3">Πως γινόταν αυτό; Χρησιμοποιούσαν ένα <i><b>«χαλκείο»</b></i>, ένα χάλκινο αντανακλαστικό κάτοπτρο που θα κρατούσαν απέναντι στον ήλιο, ότι δηλαδή γίνεται σήμερα με το άναμμα της Ολυμπιακή φλόγας… Ο Αντιμαχος κάνει λόγο για <i><b>«την φλόγα του Ήφαιστου που ανάβει στις κορυφές του Μόσυχλου ο δαίμων»</b></i>, ενώ ο Φιλοκτήτης στην ομώνυμη τραγωδία του (Σοφοκλή), μιλά για την Λημνιακή φωτιά που την <i><b>«αντανακλούν»,</b></i> και την εξορκίζουν να παρουσιαστεί.</font><p align="justify"><font size="3">Τη φωτιά που άναβαν οι μεταλλουργοί στο όρος της Λήμνου Μόσυχλο, την μετέφεραν με λαμπαδηδρομία στην πόλη να την μοιράσουν στα ιερά, στα σπίτια και στα εργαστήρια.Η χρήση της φωτιάς και η «αλχημική μεταστοιχείωση» των μεταλλευμάτων μέσω αυτής, υπήρξε το σημαντικότερο συστατικό στοιχείο, το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα για την ανάπτυξη του Ανθρώπινου πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο, πως τα Καβείρια μυστήρια περιελάμβαναν τη θεμελιώδη διδασκαλία για τη δημιουργία του κόσμου αλλά και του πρώτου ανθρώπου. Σε σχέση με τη γένεση του πρώτου ανθρώπου, ένα από τα πρόσωπα των μυστηρίων έφερε το όνομα <i><b>«Αδάμας»</b></i> (σας θυμίζει κάτι;) και σ’ αυτό αναπαριστούσαν τον «<i><b>αρχέτυπο άνθρωπο»</b></i>, τον πρώτο άντρα που γεννήθηκε ποτέ.</font><p align="justify"><font size="3">Το ιερό φως και οι λαμπάδες διαδραμάτιζαν καταλυτικό ρόλο και στα Ελευσίνια μυστήρια. Την πέμπτη ημέρα αυτή την αποκαλούσαν ημέρα <i><b>«ΤΩΝ ΛΑΜΠΑΔΩΝ» </b></i>κατά την οποίαν τελούσαν θυσία προς τιμήν του Ασκληπιού στο εν Άστυ Ελευσίνιο Ασκληπιείο, καθώς επίσης και στην πόλη των Αθηνών προς τιμήν του Διονύσου. Κατά την διάρκεια αυτής ημέρας, υποδέχονταν οι Αθηναίοι τις εξέχουσες ξένες προσωπικότητες, που έρχονταν για να μυηθούν στα Ελευσίνια Μυστήρια.</font><p align="justify"><font size="3">Ήταν η ημέρα της επαναφοράς των ιερών συμβόλων, σκευών και αγαλμάτων-ξοάνων των τριών θεοτήτων της Μάνας, της Κόρης και του Ίακχου, το οποίον ήταν στεφανωμένο με κισσό. Οι μύστες, σε επίσημη τάξη με επικεφαλής τον Δαδούχο, κατευθύνονταν με πυρσούς στο Ελευσίνιο Άντρο, όπου θα παρέμεναν όλη τη νύχτα. Η πομπή αυτή, συμβόλιζε την περιπλάνηση της θεάς για να βρει την θυγατέρα της. Την ιερή αυτή διαδρομή των μυστών προς την μεγάλη τους μύηση, η οποία θα ήταν ένας ανεπανάληπτος σταθμός στην γήινη ζωή τους, την ονόμαζαν <i><b>«ΕΛΕΥΣΙΝΙΑΔΕ»</b></i>. </font><p align="justify"><img width="587" height="308" alt="Το άγιο φως της Αναστάσεως προέρχεται από την αρχαία ελληνική ..." src="https://1.bp.blogspot.com/-XqXG_7EM8n8/XJMqGYpAS5I/AAAAAAAAYtg/Wy0dQCsgEW4RpUwHDGGvNpnb6HafRbyiACLcBGAs/w1200-h630-p-k-no-nu/%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%2B%25CE%259C%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1%253B%2B%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%258C%2B%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2582-%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg"><font size="3">Στην κορύφωση των Ελευσίνιων μυστηριακών τελετουργιών , την στιγμή της <i><b>«εποπτείας»</b></i>, οι μυούμενοι βίωναν την ύψιστη υπερβατική αλήθεια την ένωση με το Θείο. Ήταν η ένατη ημέρα μετά από οχτώ ημέρες νηστείας και καθαρμών. Σκοπός η θεαματική «<i><b>επιφάνεια» </b></i>της Θεάς Περσεφόνης ψυχής που ανερχόταν από τον Άδη, στα Ελευσίνια μυστήρια, ήταν η στιγμή κατά την οποία ο μύστης πλέον αντίκριζε μέσα από το σκότος τον Ήλιο του μεσονυκτίου. Ο μυούμενος φέρει το Ιερόν Φέγγος -την δάδα- λαμπάδα σήμερα - και μυείται εντός του ιερού... τότε αντικρίζει πλέον το Φως το Αληθινόν, που είναι μόνον το Ηλιακόν και το Ἱλαρόν Φέγγος της Αναστάσεως της Κόρης.</font><p align="justify"><font size="3">Εκείνη τη στιγμή η κατασκότεινη τεράστια αίθουσα του μυστηρίου γέμιζε φως που ερχόταν από το Ανάκτορο κατά την ανάβαση (ανάσταση) της Κόρης από το σκοτάδι του Άδη <i><b>«Χωρε</b></i><i><b>ῖτε νῦν ἱερὸν κύκλον θεᾶς... μετουσία θεοφιλοῦς ἑορτῆς... Ἐγὼ δὲ σὺν ταῖς κόραις εἶμι καὶ γυναιξίν, οὗ παννυχίζουσιν θεᾷ, ΦΕΓΓΟΣ ΙΕΡΟΝ οἴσων... Χωρῶμεν εἰς πολυρρόδους λειμῶνας ἀνθεμώδεις, τὸν ἡμέτερον τρόπον τὸν καλλιχορώτατον παίζοντας... Μόνοις γὰρ ἡμῖν ἥλιος καὶ ΦΕΓΓΟΣ ΙΛΑΡΟΝ ἐστιν, ὅ</b><b>σοι ΜΕΜΥΗΜΕΘΑ..» </b></i><i>Αριστοφάνης, Βάτραχοι, 440-459.</i></font><p align="justify"><font size="3">Στην αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Προμηθέας, έκλεψε την φωτιά από τον Δία, για αυτό και η φωτιά είναι σύμβολο των μυστηρίων, της ζωής , της ελευθερίας, και του πολιτισμού. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, στην αρχαία Ελλάδα, υπήρχε στο Πρυτανείο της Αρχαίας Ολυμπίας πάντα αναμμένος ένας βωμός αφιερωμένος στην Εστία με την Ιερή Φλόγα που είχε αναφτεί από τις ακτίνες του ήλιου με τη βοήθεια ενός κοίλου κατόπτρου.</font><p align="justify"><font size="3">Ακόμα και σήμερα η Ολυμπιακή Φλόγα θεωρείται σύμβολο του ανθρώπου και της εφευρετικότητας. Συμβολίζει επίσης <i><b>«το φως του πνεύματος, τη γνώση και τη ζωή»</b></i>. Η καταγωγή της βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα. Μια ιερή φλόγα αναβόταν από τις ακτίνες του ηλίου στην Ολυμπία και κρατούνταν αναμμένη καθ όλη την διάρκεια των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.</font><p align="justify">Πλωτίνος - Χλέτσος Βασίληςτεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-63249475599691586352020-04-21T19:37:00.001+03:002020-04-21T19:37:35.079+03:00Το αυγό σαν σύμβολο ζωής και θανάτου.<p align="justify"><p align="justify"><strong><font size="3"><br></font></strong><p align="justify"><strong><font color="#d19049" size="3">Το αυγό και η Άνοιξη είναι πολύ στενά συνδεδεμένα γεγονότα.</font></strong></p></p><p align="justify"><font size="3"><font size="3"><img width="194" height="129" title="Βαμμένα Κόκκινα Αυγά" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Βαμμένα Κόκκινα Αυγά" src="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2016/04/terrapapers.com-kokkina-avga-13-786x524.jpg"></font>Πρώτοι οι Ελληνες και κατόπιν Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ινδοί, Ατζέκοι, Μάγια, Ινδιάνοι, Βίκινγκς κλπ. λένε στις παραδοσιακές ιστορίες τους ότι η ζωή στην Γη ξεκίνησε από ένα τεράστιο αυγό. Το αυγό είναι σύμβολο νέας ζωής, ανανέωσης και θανάτου, εδώ κι αιώνες. Υπάρχουν διαφορές αλλά οι περισσότεροι λαοί με κάποιο τρόπο συσχέτισαν την αναγέννηση της φύσης, την Ανοιξη, με το αυγό. Υπάρχει η Λατινική φράση «Omne vivum ex ovo» που σημαίνει <strong>«Η ζωή προέρχεται από το αβγό»</strong> αλλά μύθοι πολύ πιο παλιοί, από τις αρχές τις ανθρωπότητας, από την αρχαία Ελλάδα, Βαβυλωνία, Σουμερία, Αίγυπτο, Ινδία, Πολυνησία, Ιράν, Εσθονία, Φινλανδία, Κεντρική Αμερική, περιέγραψαν την αρχή του σύμπαντος μέσα από το σχήμα του αβγού. Οι σύγχρονοι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητη την σύνδεση των αυγών με το Πάσχα, όμως προτού το αυγό αποκτήσει αυτή την άμεση σχέση με το χριστιανισμό, <strong>ήταν σύμβολο ζωής και θανάτου, τουλάχιστον 2.500 χρόνια πριν.</strong></font><p align="justify"><font size="3">Οι πρώτες ιστορικές μαρτυρίες συμβολισμού του αυγού στην κοσμογονία χρονολογούνται το 500 π.κ.ε. Στην περίοδο των Αχαιμενιδών, το Περσικό ημερολόγιο επηρεασμένο από τον Ζωροαστρισμό, η Εαρινή Ισημερία, η πρώτη ημέρα του ημερολογιακού τους έτους, καθιερώθηκε ως αργία. Με την ονομασία Nowruz, η συγκεκριμένη γιορτή εξακολουθεί σήμερα να γιορτάζεται με το βάψιμο, το κέρασμα και την κατανάλωση αυγών και έτσι εορταζόταν στο παρελθόν, όπως βλέπουμε σε ανάγλυφα από την Περσέπολη (500 π.κ.ε.) όπου ευγενείς και ιερείς παριστάνονται να κρατούν στα χέρια αυγά. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Πέρσες και οι Κινέζοι έδιναν τα αυγά σαν δώρα, στις ανοιξιάτικες γιορτές τους πολλούς αιώνες πριν τις προ-χριστιανικές ανοιξιάτικες γιορτές. Εμφανίζονται δε παράλληλα στην μυθολογία, όπου διαβάζουμε πως το Πουλί του Ήλιου έχει εκκολαφτεί από το Αυγό της Γης. Μερικά Παγανιστικά έθιμα δείχνουν τον παραλληλισμό του αυγού προς την δημιουργία της ζωής πάνω στην Γη.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Ουρανός και η Γη είναι τα μισά ενός αυγού, απ’ όπου ξεπρόβαλε η ζωή πάνω στην Γη.</font><p align="justify"><strong><font size="3"><font color="#d19049">Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της Γένεσης της Ζωής</font>.<br></font></strong></p><p align="justify"><font size="3">Πανάρχαιο σύμβολο της γέννησης της ζωής και του θανάτου, το συναντάμε σε πολλές λατρείες, τόσο πρωτόγονες, όσο και περισσότερο εξελιγμένες άρα καμία σχέση δεν έχει με τον χριστιανισμό μόνο. Αυτό το σύμβολο της ζωής, έχει μέσα του Δύναμη Ζωική που μπορεί να την μεταδώσει σε ανθρώπους, ζώα και φυτά. Μερικοί πιστεύουν ψευδώς ότι τα κόκκινα αυγά, διαδόθηκαν στην Ευρώπη, την Ασία και την Κίνα από ένα έθιμο των Καλανδών. Άλλοι θεωρούν αρχική κοιτίδα τους την Αίγυπτο, αλλά κι αυτό είναι ψευδές.</font><p align="justify"><font size="3">* Στην Ελλάδα απόθεταν αυγά στα χέρια ειδωλίων του Διονύσου ως σύμβολα αναγέννησης.</font><p align="justify"><font size="3"></font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">* Στην Ελληνική ιστορία η Λήδα από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε ένα Αυγό από όπου αναδύθηκαν οι Διόσκουροι.</font><p align="justify"><font size="3">* Στην Ελλάδα επίσης θεωρούν ότι μέσα σ’ ένα αυγό, καλά φυλαγμένο, κρύβεται η ζωή ενός Τιτάνα, Γίγαντα ή Ηρωα.</font><p align="justify"><font size="3">* Στην νύχτα του κόσμου ένα αυγό άνοιξε στα δύο και από μέσα του βγήκε ο κόσμος, διηγούνται οι Πέρσες.</font><p align="justify"><font size="3">* Στο έπος των Φιλανδών «Καλεβάλα», το αυγό που περιείχε τον κόσμο, έπεσε από τον ουρανό στην αγκαλιά της μάνας των νερών.</font><p align="justify"><font size="3">* Αλλού, το κοσμικό αυγό γονιμοποιείται από τον ήλιο.</font><p align="justify"><font size="3">* Στην αρχαία Αίγυπτο, το αυγό, ως Λόγος Δημιουργός, ταξιδεύει στην προαιώνια θάλασσα.</font><p align="justify"><font size="3">* Στην Κίνα συνηθίζονταν οι προσφορές αυγών την Άνοιξη για γονιμότητα και αναγέννηση.</font><p align="justify"><font size="3">* Στην Ουρ της Μεσοποταμίας, προσφέρονταν αυγά στους νεκρούς.</font><p align="justify"><font size="3">* Στους Εβραίους, τα αυγά είναι τροφή πένθους. Τροφή που δεν είχε ολοκληρωθεί ως ζωή.</font><p align="justify"><font size="3">* Τα χρωματιστά αυγά και ιδιαίτερα τα κόκκινα μνημονεύονται για γιορταστικούς σκοπούς, στην Κίνα από τον 5ο αιώνα και στην Αίγυπτο από τον 10ο. Το 17ο αιώνα τα βρίσκουμε τόσο στους χριστιανούς όσο και στους μωαμεθανούς (Μεσοποταμία, Συρία).</font><p align="justify"><font size="3">* Για τους πρώτους χριστιανούς το αυγό είναι το σύμβολο της Ανάστασης του Ιησού.</font><p align="justify"><font size="3">*Στον Μεσαίωνα, βάφονταν αυγά για να δοθούν σαν δώρα το Πάσχα.</font><p align="justify"><font size="3">* Κατά τον 17ο αιώνα, ο Πάπας Παύλος ο 5ος ευλόγησε το αυγό με μια δέηση: «Ευλόγησε Υψιστε το δικό σου αυτό δημιούργημα, το αυγό, το οποίο μπορεί να γίνει μια ευεργετική τροφή των δικών σου πιστών τρώγοντας και ευγνωμονώντας Σε, ένεκεν της Ανάστασης του Κυρίου μας».</font><p align="justify"><font size="3">(εικ. κάτω) Τον Μεσαίωνα ο Hieronymus Bosch στο έργο του concert in the egg – 1480 έδειξε τον δρόμο για την χρήση του αβγού απεικονίζοντας μια χαρούμενη παρέα μέσα σε ένα σπασμένο αβγό. Μια ομάδα μουσικών σχηματίζουν τον κρόκο του αβγού το οποίο συμβολίζει τον εγκλωβισμό στον κύκλο ζωής και θανάτου! Δείχνει έναν μοναχό, αφοσιωμένο στο να δίνει οδηγίες στους άλλους, μα, μόλις έχασε το πουγκί με τα χρήματά του από τον ελαφροχέρη ανθρωπάκο στο κάτω μέρος του αβγού.</font><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Hieronymus-Bosch-concert-in-the-egg-%E2%80%93-1480.jpg"><font size="3"><img width="346" height="231" alt="" src="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Hieronymus-Bosch-concert-in-the-egg-%E2%80%93-1480.jpg"></font></a></p><p align="justify"><strong><font size="3">Vladimir Kush «Sunrise by the Ocean»</font></strong><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Vladimir_Kush101_DHM.jpg"><font size="3"><img width="343" height="274" alt="" src="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Vladimir_Kush101_DHM.jpg"></font></a></p><p align="justify"><strong><font size="3">Salvador Dali: «Gaeopoliticus»</font></strong><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Salvador-Dali-Gaeopoliticus.jpg"><font size="3"><img width="352" height="303" alt="" src="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Salvador-Dali-Gaeopoliticus.jpg"></font></a></p><p align="justify"><strong><font color="#d19049" size="3">Το αυγό ως σύμβολο μαγείας.</font></strong><p align="justify"><font size="3">Αντέγραψαν και διαστρέβλωσαν απόλυτα τους Αρχαίους Ελληνες και Πέρσες οι χριστιανοί για να χτίσουν τον μύθο τους στις εορτές και τα σύμβολα, άλλωστε από την Περσία ξεκίνησαν όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες. Η πρώτη βεβαιωμένη χρήση του αυγού ως χριστιανικού συμβόλου τοποθετείται στην Περσική κι Ελληνική περίοδο, αφού αμφότεροι το χρησιμοποιούσαν ως τέτοιο. Κατά την διάρκεια των Παγανιστικών ετών τα αυγά ήταν μέρος των Βακχικών ή Διονυσιακών μυστηρίων, ως σύμβολο ζωής και θανάτου. (Μακρόβιος, Saturnalia). Το αυγό επίσης χρησιμοποιούνταν σε κατάρες κι αντιστρόφως, είχαν και <strong>αποτροπαϊκό</strong> χαρακτήρα (Clarke 1979). Τον 15ο αιώνα κτίστηκε ένα οχυρωμένο κάστρο στον Κόλπο της Νάπολης, και σύμφωνα με τον θρύλο, ο ποιητής Βιργίλιος (1ος αι. π.κ.ε.) είχε θάψει ένα αυγό στο σημείο, για προστασία από το κακό, εξ ου και η σύγχρονη ονομασία του κάστρου είναι Castel dell’Ovo [Κάστρο του Αυγού].</font><p align="justify"><font size="3">Οι συμβολικές χρήσεις του αυγού ποίκιλλαν στον Ελληνικό κόσμο. Ωστόσο, η σύνδεση ανάμεσα στα αυγά και την γέννηση είναι σαφής και προφανής. Ο Παγανιστές ολόκληρου του πλανήτη είχαν πολλά είδη πτηνών και τα παρατηρούσαν να κλωσούν αυγά, από τα οποία ξεπεταγόταν μια καινούργια ζωή. Αργότερα κατά την υποδούλωση των Ελλήνων από τους Ρωμαίους, η ρωμαϊκή ιατρική που είναι καθαρή αντιγραφή από τις πραγματείες του Ιπποκράτη (400 π.κ.ε.) όπου η εκκόλαψη αυγών συχνά αναφερόταν σε σύγκριση με την γέννηση των ανθρώπων. <strong>Στο Περί Φύσεως Παιδίου</strong> (29.1-3) ένα βρέφος που γεννιέται περιγράφεται σε άμεση αναλογία με ένα κοτοπουλάκι που σπάει το κέλυφος του αυγού (Hanson, 2008).</font><p align="justify"><strong><font color="#d19049" size="3">Το αυγό στην ταφή.</font></strong><p align="justify"><font size="3">Κατά την πρώιμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική περίοδο (1ος αι. μ.κ.ε.) συναντάμε την<strong> σύνδεση του αυγού με τις ταφές. </strong>Στο Κόλτσεστερ του Γιορκ και στο Ουίντσεστερ της Ρωμαϊκής Αγγλίας, βρέθηκαν αυγά μέσα ή κοντά σε τεφροδόχους κάλπες και σε ταφές ανθρώπων. Αυγά απεικονίζονται επίσης σε ρωμαϊκές σαρκοφάγους (Nilsson 1907) υποδηλώνοντας πως ήταν ένα <strong>σύμβολο για όλες τις κοινωνικές τάξεις</strong>. Το κέλυφος του αυγού είναι αρκετά λεπτό κι έτσι οι αρχαιολογικές ανασκαφικές μέθοδοι, πριν από το 1980, πολύ πιθανόν να παρέβλεψαν άλλα ευρήματα αυγών σε ρωμαϊκές ταφές. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν δύο περιπτώσεις ταφών με αυγά, που ήρθαν πρόσφατα στο φως στην Ρώμη.</font><p align="justify"><font size="3">Στην θέση Castellaccio Europarco, ο τάφος 31 περιείχε την ταφή ενός παιδιού 3-4 ετών, η οποία χρονολογείται γύρω στο 50-175 μ.κ.ε. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, «κάτω από το αριστερό χέρι του ενταφιασμένου υπάρχει το αυγό μιας κότας, το οποίο στα ταφικά συμφραζόμενα πιθανότατα δεν είναι απλά μια προσφορά τροφής, αλλά ίσως και μια μνεία στην εσχατολογική αναγέννηση». Επίσης, εντός της νεκρόπολης του Βατικανού, κάτω από την via Triumphalis, ένα παιδί μικρότερο από ενός έτους, βρέθηκε ενταφιασμένο με πλήθος κτερισμάτων μεταξύ των οποίων και αυγά. Οι ανασκαφείς πιστεύουν ότι το αυγό ήταν ένα <strong>«σύμβολο αναγέννησης, μιας νέας ζωής που ισοστάθμιζε την αδικία ενός πρόωρου τέλους»</strong> (Liverani κ.ά. 2010).</font><p align="justify"><strong><font color="#d19049" size="3">Ζωή, Θάνατος κι Ανάσταση.</font></strong><p align="justify"><font size="3">Αυτές οι δύο ταφές ίσως εκπροσωπούν τα πρώιμα προ-χριστιανικά ταφικά έθιμα, καθώς το αυγό ήταν ήδη στενά συνδεδεμένο με την ιδέα της αναγέννησης κι αυτό ήδη αιώνες πριν από τους πρώτους χριστιανούς (ζωή, θάνατος, ανάσταση). Το αυγό «είναι μια εμφανώς ζωντανή και αδρανής ουσία που εμπεριέχει την αρχή μιας ζωής και εκείνο που έχει μια ζωογόνο δύναμη πρέπει αναγκαστικά να ξυπνά ή να τροφοδοτεί τις ζωτικές δυνάμεις εκείνων στους οποίους προσφέρεται» (Nilsson 1907). Η σύνδεση, επομένως, ίσως εξηγείται: το αδρανές αυγό, όπως και ο τάφος του Ιησού, εμπεριέχει μια νέα ζωή. Το αυγό γίνεται ο βράχος που σφραγίζει τον τάφο του Ιησού.</font><p align="justify"><font size="3">Παρ’ όλα αυτά, <strong>δεν</strong> υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να συνδέουν το αυγό με τον Ιησού, <strong>ούτε καν την ύπαρξη του Ιησού.</strong> Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι με αυτό το όνομα που αποκαλούνταν και Μεσσίες, που σταυρώθηκαν και φυσικά αναστήθηκαν, όπως τόσες φορές αναφέρουν οι ευσεβείς πόθοι των πιστών προβάτων. Υπάρχουν χωρία στην βίβλο των χριστιανών των εβδομήκοντα δύο [72] όπου το αυγό αναφέρεται ως τροφή (Ιώβ 6.6.) κι ορισμένα άλλα όπου χρησιμοποιείται ως μεταφορά (Κατά Λουκάν 11.12, Ησαΐας 10.14). Σύμφωνα με τις ανατολικές ορθόδοξες δοξασίες, με τις ίδιες που πορεύονται και τα ελληνικά χριστιανικά πρόβατα, η Μαρία Μαγδαληνή έφερνε βρασμένα αυγά στον τάφο του Ιησού. Τα αυγά πήραν ένα φωτεινό κόκκινο χρώμα, το χρώμα του αίματος όταν εκείνη είδε ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί. (LOL) !!!</font><p align="justify"><font size="3">Μια άλλη ιστορία λέει ότι όταν η Μαρία Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο, τον αυτοκράτορα της Ρώμης, για να του πει ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, εκείνος απάντησε ότι «Όσο αναστήθηκε ο Ιησούς, άλλο τόσο τούτο το αυγό είναι κόκκινο» και μόλις τέλειωσε τη φράση του το αυγό πήρε ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα. Απίστευτο έτσι; Δηλ. αν ο Τιβεριος έλεγε λαχανί με ροζ βούλες φαντάζεσαι πρόβλημα που θα ‘χες να τα φτιάξεις; Αυτές είναι δοξασίες με σκοπό να δικαιολογήσουν το έθιμο της βαφής και της κατανάλωσης πασχαλινών αυγών που έκλεψαν από προχριστιανικούς λαούς και προ ανθρώπινα έθιμα, όπως τόσα και τόσα άλλα. Ολόκληρη η «χριστιανική παράδοση» είναι ένα copy paste των Περσικών, Αρχαίο Ελληνικών εθίμων και παραδόσεων τροποποιημένα κατά πως τους βόλευε.</font><p align="justify"><strong><font color="#d19049" size="3">Το Κόκκινο Αυγό συμβολίζει το αίμα του Τιτάνα Κρόνου είναι η ζωή που προσέφερε ο Τιτάνιος Θεός στον άνθρωπο.</font></strong><p align="justify"><font size="3"><strong>Το αυγό συνδέθηκε επί εκατοντάδες χιλιετίες με τον θάνατο, την αναγέννηση και την ανανέωση,</strong> αρχικά τις πρώτες μέρες της Ανοιξης. Το αυγό προσφέρεται για την νοερή απεικόνιση του κύκλου της ζωής, η οποία για πολλά φυτά και ζώα ξεκινά την Άνοιξη. Απαγορευμένα κατά την διάρκεια της χριστιανικής Σαρακοστής, τα αυγά επανεμφανίζονται την Κυριακή του Πάσχα και σαν μέρος της γιορτής και σαν δώρα προς την οικογένεια και τους φίλους. Στην Μεσαιωνική Αγγλία, το βάψιμο και η διακόσμηση των αυγών αποτελούσε έθιμο για όλες τις οικογένειες. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Εδουάρδου του πρώτου, το 1290 ξοδεύτηκαν 18 πένες, τεράστιο ποσό για την εποχή, για να βαφτούν και να χρυσοστολιστούν 450 αυγά που θα χρησίμευαν σαν πασχαλινά δώρα.</font><p align="justify"><font size="3">Όμως την μεγάλη τους αγάπη για τα στολισμένα αυγά έδειξαν οι χριστιανοί ορθόδοξοι Τσάροι της Ρωσίας μαζί με τον οίκο Fabergé, του Peter Carl Fabergé. Η ιστορία ξεκίνησε το 1884 όταν ο Τσάρος Αλέξανδρος παρήγγειλε ένα στολισμένο αυγό για την γυναίκα του, Τσαρίνα Μαρία από τον κοσμηματοπώλη Fabergé. Η παράδοση της ανταλλαγής στολισμένων αυγών υπήρχε στην Ρωσία για αιώνες και ήταν όσο πολυτελές μπορούσε να πληρώσει κανείς. Το συγκεκριμένο αυγό είχε στόχο να θυμίσει στην Τσαρίνα την χώρα καταγωγής της κι έτσι κατασκευάστηκε από διαφανές σμάλτο με επιθέματα από ασήμι, χρυσό και πολύτιμους λίθους.</font><p align="justify"><font size="3">Το αυγό ήταν τόσο ωραίο που έγινε θρύλος. Ο Τσάρος του έδωσε μόνιμη παραγγελία να κατασκευάζει κάθε χρόνο ένα για την Τσαρίνα για τα επόμενα 11 χρόνια. Όταν ο Τσάρος πέθανε, η παράδοση συνεχίστηκε από το γιο του, Νικόλαο Β’. Μεταξύ του 1885 και του 1917 κατασκευάστηκαν συνολικά 56 αυγά από τα οποία μόνο 10 βρίσκονται στην Ρωσία. Οι καλύτεροι τεχνίτες δούλευαν σε κάθε δημιουργία για περίπου ένα χρόνο. Σχεδιαστές, χρυσοχόοι, κοσμηματοποιοί, γλύπτες έπαιρναν μέρος στην κατασκευή αλλά την τελευταία λέξη είχε πάντα ο ίδιος ο Fabergé τον οποίο η τσαρίνα περιέγραφε ως «μεγαλοφυΐα χωρίς σύγκριση». Μέσα στα αυγά συχνά υπήρχαν ντελικάτοι μηχανισμοί. Το θέμα κάθε αυγού ήταν ξεχωριστό και είχε σχέση με την ιστορία της οικογένειας και της Ρωσίας, ήταν επίσης απολύτως μυστικό και από τους παραγγελιοδόχους. Κάθε φορά που ο Τσάρος ρωτούσε για το θέμα ο Fabergé απαντούσε «η Μεγαλειότητα σας θα μείνει ευχαριστημένη».</font><p align="justify"><font size="3">Στην Γερμανία τα αυγά δίνονταν στα παιδιά μαζί με άλλα πασχαλινά δώρα, ενώ αργότερα δημιουργήθηκε το «κυνήγι του χαμένου αυγού». Πρόκειται για ένα παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο το Πασχαλινό Κουνελάκι κρύβει καλά, σε κήπους και αυλές, τα πασχαλινά αυγά, τα οποία αργότερα αντικαταστάθηκαν με σοκολατένια και τα μικρά παιδάκια πρέπει να τα βρουν και να τα μαζέψουν στο καλάθι τους. Νικητής είναι αυτός που έχει μαζέψει τα περισσότερα. Τα χαρτονένια και τα σοκολατένια πασχαλινά αυγά έχουν πρόσφατη καταναλωτική προέλευση. Τα φυσικά αυγά τα στολισμένα με χρώματα ή με σχέδια και χαλκομανίες έχουν «πολιτογραφηθεί» σαν σύμβολο της συνέχειας της ζωής και της ανάστασης κι όταν καταναλωθούν συνδέονται με τον θάνατο.</font><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/karl_faberzhe_yajca.jpg"><font size="3"><img width="405" height="243" style="margin-right: auto; margin-left: auto; float: none; display: block;" alt="" src="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/karl_faberzhe_yajca.jpg"></font></a><p align="justify"><font size="3">(εικ. επάνω) Το κομψοτέχνημα του Fabergé «Imperial Coronation Egg» κατασκευάστηκε και παραδόθηκε το 1897 για τον Νικόλαο Β’. Το αυγό φτιάχτηκε για να τιμήσει τον εορτασμό της Τσαρίνας, της Αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας Φιοδωρόβνα χρησιμοποιήθηκε από τους τελευταίους Τσάρους Romanov στην Στέψη τους. Η χρυσή μινιατούρα άμαξα, που μπορεί να αφαιρεθεί από το εσωτερικό του Coronation Egg, είναι ένα αντίγραφο της χρυσής άμαξας της Αικατερίνης της Μεγάλης του 1793 και χρησιμοποιήθηκε για την μεταφορά των Romanov στην τελετή την εβδομάδα Στέψης.</font><p align="justify"><font size="3">(εικ. κάτω) Η Στέψη έγινε στις 14 Μαΐου 1896, ήταν μια ημέρα ευχαρίστησης και υπερηφάνειας για τους Ρομάνοφ, που γιορτάστηκε από πλήθος θεατών. Ένα άλλο τεχνούργημα που χρησιμοποιήθηκε στην στέψη από την Βασιλεία της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης ήταν το διαμαντένιο Στέμμα του Αυτοκρατορικού Στέμματος της Ρωσίας που κατασκευάστηκε από την Jérémie Pauzié το 1762. Ο πίνακας είναι έργο του Laurits Regner Tuxen το 1898.</font></p><a href="https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2020/04/Coronation_of_Nicholas_II_by_L.Tuxen_1898_Hermitage.jpg"><p align="justify"><a href="https://terrapapers.com/?cat=35"><font size="3">terrapapers</font></a></p></a>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-58372903779884239202020-04-15T12:40:00.001+03:002020-04-15T12:40:31.289+03:00ΓΟΛΓΟΘΑΣ…ΣΤΑΥΡΩΣΗ…ΑΝΑΣΤΑΣΗ<p><strong><a href="https://drive.google.com/uc?id=1I0HitSTHJXSM-8oda5T9pzIdimXGslD2"><img width="244" height="154" title="γολγοθας" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="γολγοθας" src="https://drive.google.com/uc?id=1aOjc7UlXGy0aAr_iKD3pwE6k7tUMR32n" border="0"></a>ΓΟΛΓΟΘΑΣ</strong><p>Ο Γολγοθας συμβολιζει τη δυσκολη πορεια του ανθρωπου να <strong>απαλλαγει</strong> απο ολες τις <strong>ψειδαισθησεις</strong> που προερχονται απο το εγω του και τη λανθασμενη αντιληψη της πραγματικοτητας.<p><strong>Ο,τιδηποτε φαινεται να μας επιτιθεται απ΄εξω δεν ειναι παρα η προβολη απο κατι που υπαρχει μεσα μας.</strong><p>Ο δρομος για το ξεπερασμα αυτων των πεποιθησεων αντιστοιχει στο ανεβασμα του Γολγοθα.<p><strong><br></strong><p><strong><a href="https://drive.google.com/uc?id=1L8-dKT5EFq1whSIKqG2PbBV85SziYBTe"><img width="244" height="148" title="σταυρωση ιησου" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="σταυρωση ιησου" src="https://drive.google.com/uc?id=1x1JqUj3kgQHW18jc8fxPwrjABBcR9Tfs" border="0"></a>ΣΤΑΥΡΩΣΗ</strong><p><strong><br></strong>Η Σταυρωση συμβολιζει το <strong>θανατο των παθω</strong>ν (ψευτικων δοξασιων), την<strong> απαλλαγη</strong> απο ολες τις <strong>λανθασμενες αρχικες καταγραφες</strong> που υπαρχουν στο <strong>νοητικο</strong> μας <strong>πεδιο</strong> απο το φυλετικο νου, την οικογενεια, την κοινωνια και ο,τιδοποτε μας απομακρυνει απο τον <strong>αληθινο μας Εαυτο.</strong><p><strong></strong><p><strong><br></strong><p><strong><br></strong><p><strong><a href="https://drive.google.com/uc?id=1NxJw38GiYt_4w0txt65-GSQel-wHJrER"><img width="244" height="152" title="Σταυρωση και Ανασταση" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="Σταυρωση και Ανασταση" src="https://drive.google.com/uc?id=1G5PPbQqXQ1xKkCRmoz7RlYHI4X9NcP6A" border="0"></a>ΑΝΑΣΤΑΣΗ</strong><p>Η Ανασταση συμβολιζει τη <strong>νοητικη</strong>, <strong>ψυχικη</strong> και<strong> πνευματικη</strong> <strong>αναγεννηση</strong> του ανθρωπου που εχει απαλλαγει απο την περιοριστικη γηινη σκεψη, εχει εναρμιονιστει με τους Συμπαντικους Νομους, εχει αντιληφθει οτι ειναι ο δημιουργος των γεγονοτων της ζωης του, οτι και τα ανεπιθυμητα γεγονοτα ειναι σημαδια του Πνευματος που αν τα χειριστουμε καταλληλα μας απελευθερωνουν απο τα εμποδια που δυσκολευουν την εξελιξη μας.<p>Ο ανθρωπος εχει φτασει στην <strong>κατασταση συνειδητοτητας</strong> που αντιστοιχει στην<strong> Ανασταση,</strong> αν αντιλαμβανεται και διαχειριζεται τις καταστασεις της ζωης του με τελειως διαφορετικο τροπο απο τοτε που δεν ειχε μπει στην πορεια της πνειματικης αφυπνισης (ηταν στην κατασταση συνειδητοτητας που αντιστοιχει πριν τα Χριστουγεννα.)<p>Οταν η ανθρωπινη ψυχη εχει φτασει στι εξελικτικο στοδιο της Αναστασης, αντιλαμβανεται οτι πανω απο το 95% των προβληματων που αντιμετωπιζει ενας ανθρωπος στη ζωη του ειναι <strong>ανυπαρκτα</strong> και γι΄αυτο φαινεται τοσο δυσκολο να λυθουν. Υπαρχουν μονο στο μυαλο (τροπο σκεψης) αυτου που τα ζει. Γι΄αυτο την ιδια κατασταση καποιος τη θεωρει σοβαρο θεμα, ενω καποιος αλλος την επιλυει ευκολα. Αν το προβλημα ηταν υπαρκτο, θα το εβλεπαν ολοι το ιδιο.<p><strong>Ολα τα αληθινα προβληματα εχουν λυση, ενω τα ανυπαρκτα φαινονται αλυτα, γιατι ειναι μαχη με μια σκια</strong> (μυθος σπηλαιου του Πλατωνα κλπ.)<p><strong>ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε ολα τα επιπεδα!</strong><p><a href="http://www.xn----vlbeabbjdo1agid3ao2cbewf8e5h.gr/">http://www.xn----vlbeabbjdo1agid3ao2cbewf8e5h.gr/</a>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-77908217394773655612019-12-03T13:59:00.000+02:002019-12-03T13:59:06.589+02:00Οι Άθλοι του Ηρακλή, Αποσυμβολισμός<h4 align="justify"><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=197A5UywE6KMyOCwY73ohJzQ5hKS4x6F1"><img width="244" height="182" title="lernea ydra" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="lernea ydra" src="https://drive.google.com/uc?id=13peQv9JBQYDHMYohSdgo1pPBSNYvp_Em" border="0"></a><font color="#ffffff">Απόψε, κάτω από το φως των αρχαίων ελληνικών μύθων, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τη βαθύτερη διάσταση και τις εσωτερικές προεκτάσεις της μυθολογίας. Θα επιχειρήσουμε, λοιπόν, μια συνοπτική μελέτη, εξετάζοντας ορισμένους από τους εξέχοντες μύθους και πρόσωπα.</font></font></p></h4><p align="justify"><font size="3"><font color="#ffffff">Πριν προχωρήσουμε σε</font> οποιουδήποτε είδους εξειδικευμένη θεώρηση..., ας δούμε ποιος είναι ο ρόλος του ανθρώπου και η συμμετοχή του στη μυθοπλαστική διαδικασία. Η μυθολογία είναι ανθρωποκεντρική. Πλάστηκε από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο και αποτελεί ουσιαστικά το θησαυροφυλάκιο της φυλετικής του μνήμης. Είναι η αποτύπωση της κοσμικής του καταγωγής και των δυνάμεων που κινούν το εξελικτικό του πεπρωμένο. Είναι σχεδόν η μοναδική αλυσίδα συσχετισμών που έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει την έρευνά μας πίσω στα βάθη των αιώνων, εκεί που η ιστορική επιστήμη χάνει τα χνάρια της λογικής απόδειξης.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1tKwCxBalZ5AZPVcJRzXfQqEikJKTWbJH"><img width="172" height="244" title="karl young" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="karl young" src="https://drive.google.com/uc?id=1RiaiWVkD-kGEdWCgXWcJUcLSu2lMkTle" border="0"></a>Σύμφωνα με τον Καρλ Γιουνγκ και τον Τζόζεφ Κάμπελ ο συμβολισμός στη μυθολογία δεν έχει καμία σχέση με λογικές διαδικασίες. Το σύμβολο είναι πανάρχαιο και γεννιέται σε εποχές που ο άνθρωπος δεν έχει αναπτύξει ακόμη τη λογική. Δεν κατασκευάζεται, αλλά παράγεται αυτόματα από την ίδια την ψυχή. Είναι προϊόν ανάμνησης της μακραίωνης εξέλιξης, μια αναπαράσταση του παγκόσμιου αρχέτυπου. Με άλλους όρους, το σύμβολο αποτελεί προϊόν μιας ιδιαίτερης σύνθεσης, ή μάλλον αφαίρεσης και απόσπασης από τη μορφική λεπτομέρεια. Ανιχνεύοντας το σύμβολο προς τα πίσω μπορεί να φτάσει κανείς στην αιτία του υπαρξιακού γίγνεσθαι. Έτσι η μυθολογία γίνεται μια μυστική πύλη. Μέσα από την πύλη αυτή διαχύνονται στην ανθρώπινη συνείδηση οι ανεξάντλητες και ανακυκλούμενες ενέργειες του σύμπαντος. Η αλήθεια ενός τέτοιου ισχυρισμού αγγίζει τα όρια της ψυχολογικής επιστήμης και βρίσκει τη δικαίωσή της στα καθημερινά όνειρα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η ανάδυση ενός φανταστικού ονειρικού εαυτού που εμπλέκεται σε κάθε είδους φανταστικές περιπέτειες, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ανάμνηση του ηρωικού στοιχείου της μυθολογίας.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1OugCoUsjNJD75yeiRmconHqZ-0EqoWc2"><img width="364" height="220" title="theothta epiklhsh" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="theothta epiklhsh" src="https://drive.google.com/uc?id=1AglkwxfTBKjHiAtWkHsVnp7vMQpYalEX" border="0"></a>Τριγύρω μας και μέσα μας ηχεί πάντα ένα κάλεσμα. Άλλες φορές μοιάζει με τον ψίθυρο των δέντρων, καθώς ανταποκρίνονται στον άνεμο και άλλες με βροντή. Αυτός που ανταποκρίνεται είναι ο άνθρωπος-ήρωας, ο αναζητητής. Αμφισβητεί την κατεστημένη λεπτομέρεια της μορφικής όψης της ζωής και εισχωρεί στα ανεξερεύνητα βάθη της κοσμικής του καταγωγής. Έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τη , δηλαδή την πνευματική του υπόσταση και μεταφέρει την ευλογία της και το σπέρμα της αλλαγής στον κόσμο των ανθρώπων. Είναι παγκόσμιος, είναι ο «ήρωας με τα χίλια πρόσωπα». Ανταποκρίνεται στο κάλεσμα και προχωρεί για να δρασκελίσει το κατώφλι της περιπέτειας. Δηλαδή, ανακαλύπτει δυνάμεις ξεχασμένες στα βάθη του φυλετικού ασυνείδητου, που ξαναζωντανεύουν και είναι διαθέσιμες για την πνευματική μεταμόρφωση. Αποσύρει την προσοχή του από την υλική ζωή και στρέφεται σε ένα διαφορετικό κόσμο. Μια από τις δοκιμασίες του είναι η κυριαρχία πάνω στο θάνατο. Κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο και αναμετριέται με το φύλακα στο Κατώφλι. Εκεί έχει τη βοήθεια της θεότητας-ψυχής που τον κάλεσε στην περιπέτεια. Νικά το φύλακα ή συμφιλιώνεται μαζί του. Έτσι περνάει σε ένα διαφορετικό επίπεδο ύπαρξης, γεμάτο εμπόδια και δοκιμασίες. Ένας κόσμος άγνωστος, γεμάτος παράξενες δυνάμεις, που άλλοτε τον βοηθούν και άλλοτε τον απειλούν. Τότε φτάνει στο ναδίρ του μυθολογικού κύκλου. Επιτελεί το μεγάλο κατόρθωμα και κερδίζει την αποθέωση. Ο </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">ήρωας επιστρέφει στο βασίλειο των ζωντανών και αφήνει τη σφραγίδα του στην εξελικτική πορεία του κόσμου.</font><p align="justify"><font size="3">Η ιδέα της αναζήτησης καλύπτεται από μια παγκοσμιότητα, είτε μας γίνεται γνωστή σαν μύθος του Αγίου Δισκοπότηρου και των Ιπποτών του Αρθούρου, είτε σαν Οδύσσεια ή Αργοναυτική Εκστρατεία. Στην πραγματικότητα είναι ένας οδοδείκτης για τις ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής. Ο ήρωας, είτε Γκάλαχαντ λέγεται είτε Οδυσσέας ή Ιάσονας, βρίσκεται μέσα μας και περιμένει υπομονετικά την αφύπνισή του. Μια αφύπνιση που μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα πιο ενεργητικό ρόλο, σε μια υπεύθυνη θέση απέναντι στα παγκόσμια προβλήματα.</font><p align="justify"><font size="3">Αν εξετάσουμε τη μυθολογία από την εσωτερική της σκοπιά, είναι ένας τρόπος εκπαίδευσης, ένα πλήρες μυητικό σύστημα με απόλυτη εφαρμογή στη σημερινή εποχή. Την ίδια άποψη εκφράζει και ο Τόινμπι, λέγοντας: «Ο ήρωας στη σύγχρονη εποχή πέθανε. Επειδή όμως είναι τελειωμένος και παγκόσμιος, θα ξαναγεννηθεί. Το δεύτερο ιερό καθήκον του είναι να επιστρέψει σε εμάς μεταμορφωμένος και να μας διδάξει αυτά που έμαθε».</font><p align="justify"><font size="3">Αποσυμβολισμός στο Μύθο του Ηρακλή</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1IJ75LmqEiSCmowgoDHsHqU5R4G0kgyXn"><img width="169" height="321" title="iraklhs" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="iraklhs" src="https://drive.google.com/uc?id=1mMLtaSEHpGwsANW0kbtfOg0rvIdq6F5s" border="0"></a>Ας δούμε, όμως, τον ήρωα, την αναζήτηση και την ευλογημένη σπορά του, έτσι όπως αναδύεται από τη μαγεία της ελληνικής μυθολογίας.</font><p align="justify"><font size="3">Ένας από τους πιο αρχετυπικούς ήρωες είναι ο Ηρακλής. Ο μαθητής που στέκει μόνος στις δοκιμασίες του. Συμβολίζει την καθαρή εκδήλωση της αρχέγονης δύναμης και είναι δεμένος περισσότερο με τη στοιχειακή όψη του, θυμίζοντας εποχές κατά τις οποίες η λειτουργία του εγκεφάλου δεν είχε ακόμη ενεργό δράση στην καλλιέργεια της ανθρώπινης ύπαρξης.</font><p align="justify"><font size="3">Είναι ημίθεος, με πατέρα το Δία και μητέρα τη θνητή Αλκμήνη. Ο Δίας είναι σύμβολο της πνευματικής του φύσης. Η Αλκμήνη, η γήινη μάνα, υποδηλώνει τις ρίζες του και το σπόρο της μεγάλης περιπέτειας που τον περιμένει, στην πορεία του προς τον Θείο Πατέρα. Το αρχικό του όνομα ήταν Αλκείδης και σημαίνει το θάρρος του ήρωα. Ονομάστηκε, επίσης, τρισέληνος, γιατί το φεγγάρι έκανε τρεις φορές τον κύκλο του ουρανού κατά το ζευγάρωμα του Δία και της Αλκμήνης. Στην περιπέτειά του θα σχετιστεί με τις τρεις όψεις του φεγγαριού: Τη Σελήνη, την Εκάτη και την Άρτεμη. Αυτό το τριπλό σύμβολο υποδηλώνει με τον καλύτερο τρόπο την ευμετάβλητη συναισθηματική φύση του, που τον ακολουθεί σε όλη την αναζήτηση.</font><p align="justify"><font size="3">Η θεά Ήρα, η ζηλότυπη σύζυγος του Δία, αντιπροσωπεύει τα εμπόδια και τις αντιθέσεις που θα παρουσιαστούν στο δρόμο του ήρωα. Ουσιαστικά συμβολίζει την ψυχή του Ηρακλή, τον ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στο πνεύμα και την προσωπικότητα. Είναι ο εχθρός της προσωπικότητάς του που τον ωθεί μέσα από ποικίλες δοκιμασίες στην αναζήτηση της θεϊκής του καταγωγής.</font><p align="justify"><font size="3">Πρωταρχική του δοκιμασία τα δύο φίδια της σοφίας. Με γνώμονα την αρχέγονη δύναμη καταπνίγει το στοιχείο της σοφίας, προκαθορίζοντας έτσι τη μελλοντική του ατραπό, που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του παρορμητικού στοιχείου πάνω στο νου και την έλλειψη διάκρισης. Νέος ακόμη απαλλάσσει την περιοχή από τις επιδρομές ενός λιονταριού σκοτώνοντάς το. Από τότε χρησιμοποιεί το δέρμα του ζώου σαν φορεσιά του. Με αυτόν τον τρόπο ο ήρωας υποτάσσει και χρησιμοποιεί τη ζωώδη φύση του. Αυτή η φύση θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή μέσα στην ύλη, γιατί, όπως και κάθε άνθρωπος, είναι ενσαρκωμένος και δεν μπορεί να απορρίψει εντελώς τα κατώτερα στρώματα της ύπαρξής του. Στην εφηβεία του ακόμη διαλέγει το δύσβατο μονοπάτι της αρετής, αποδεχόμενος την υπηρεσία που οφείλει να προσφέρει στον κόσμο. Παντρεύεται τη Μεγάρα και αποκτά τρεις γιους. Ο γάμος του συμβολίζει τον προσανατολισμό της συνείδησής του στα τρία επίπεδα της προσωπικότητας. Η Ήρα-ψυχή του, όμως, έχει διαφορετική αντίληψη για τη μαθητεία του. Τον τρελαίνει σε σημείο που σκοτώνει τη γυναίκα και τα παιδιά του. Με λίγα λόγια αποκόβει τους δεσμούς του με τον κόσμο των ανθρώπων και ακολουθεί τυφλά την παρόρμηση της ψυχής του. Τότε η Πυθία του δίνει το όνομα Ηρακλής, που σημαίνει δόξα της Ήρας, δηλαδή δόξα της ψυχής.</font><p align="justify"><font size="3">Για να εξιλεωθεί ο ήρωας, πρέπει να εκτελέσει δώδεκα άθλους που θα του αναθέσει ο Ευρυσθέας, ο Ανώτερος Εαυτός του, -αυτός που έχει τη μεγάλη δύναμη- και που γεννήθηκε κατά παρότρυνση της Ήρας ταυτόχρονα με τον Ηρακλή.</font><p align="justify"><font size="3">Γι’ αυτό το δύσκολο έργο ο Ηρακλής επιστρατεύει όλες τις ανώτερες όψεις του. Η Αθηνά του δίνει το ένδυμα της σοφίας ο Ήφαιστος ένα χρυσό θώρακα, σύμβολο της μαχητικότητας αλλά και του ηλιακού του προορισμού. Ο Ποσειδώνας του χαρίζει άλογα, ένδειξη της ελεγχόμενης συναισθηματικής φύσης, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκπληρώσει ένα μέρος του έργου. Ο Ερμής προσφέρει ένα κοφτερό ξίφος, στοιχείο της νοητικής διάκρισης που πρέπει να έχει ο μαθητής για να επιλέγει σωστά στο δρόμο του. Ο Απόλλωνας του χαρίζει ένα φωτεινό τόξο, σύμβολο του υψηλού στόχου που θέτει ο αναζητητής στο ξεκίνημα της περιπέτειας.</font><p align="justify"><font size="3">Παρόλα τα δώρα με τα οποία τον προικίζει η ανώτερη φύση του, ο Ηρακλής ξεκινάει τους άθλους με το ρόπαλό του, την αυθύπαρκτη εσωτερική του φύση. «Για να υπηρετήσεις πρέπει να είσαι ικανός να στέκεις μόνος». Ο Ηρακλής στέκει μόνος, μέχρι να κερδίσει με την εμπειρία του το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τα όπλα της πνευματικής του ύπαρξης.</font><p align="justify"><font size="3">Υπάρχει μια στενή σχέση ανάμεσα στους δώδεκα άθλους του Ηρακλή και στα δώδεκα σημεία του ζωδιακού. Στο σημείο του Κριού αντιστοιχεί ο άθλος με τα άλογα του Διομήδη, στον Ταύρο η σύλληψη του Ταύρου της Κρήτης, στους Διδύμους τα μήλα των Εσπερίδων και στον Καρκίνο η Κερυνίτιδα Έλαφος, στο Λέοντα το Λιοντάρι της Νεμέας, στην Παρθένο η Ζώνη της Ιππολύτης και στο Ζυγό ο Ερυμάνθιος Κάπρος, στο Σκορπιό έχουμε τη Λερναία Ύδρα, στον Τοξότη τις Στυμφαλίδες Όρνιθες και στον Αιγόκερω τον Κέρβερο, το φύλακα του Άδη. Στον Υδροχόο αποδίδονται οι Σταύλοι του Αυγεία και, τέλος, στους Ιχθείς τα βόδια του Γηρυόνη.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1sYnBEPfaM-A6QhQdmM9HjxPCKBfE4g3V"><img width="386" height="417" title="12 athloi hrakli" style="margin-right: auto; margin-left: auto; float: none; display: block; background-image: none;" alt="12 athloi hrakli" src="https://drive.google.com/uc?id=1nyxCW23zAyml0vCYW8j6TQTldlqgN9VB" border="0"></a>Ο πρώτος του άθλος είναι το Λιοντάρι της Νεμέας. Εδώ, στο σημείο του Λέοντα, ο ήρωας αποκτά επίγνωση της ατομικότητάς του και του πνευματικού του προορισμού. Προσφέρει υπηρεσία απαλλάσσοντας τη χώρα από το θηρίο και ταυτόχρονα κυριαρχεί στην κατώτερη φύση του. Στο πέμπτο ζώδιο ο άνθρωπος γίνεται πεντάκτινος αστέρας. Το πέντε είναι σύμβολο της ατομικοποίησης εκείνου που αναγνωρίζει τον εαυτό του, προσανατολίζοντας τη συνείδηση στις ανώτερες σφαίρες της ύπαρξής του. Το Λιοντάρι της προσωπικότητας είναι παιδί των αρνητικών όψεων του ασυνείδητου, της Έχιδνας και του Όρθρου. Κυνηγημένο από τον Ηρακλή, καταφεύγει σε μια σπηλιά με δύο εισόδους, που συμβολίζουν την επίφυση και την υπόφυση. Η πρώτη συνδέεται με τις ανώτερες λειτουργίες του νου, ενώ η δεύτερη με τις κατώτερες λειτουργίες του ενστίκτου. Φράζοντας την είσοδο της υπόφυσης στρέφει τη συνείδησή του στις ανώτερες νοητικές λειτουργίες. Έτσι έχει τη δυνατότητα να παγιδέψει το λιοντάρι σε ένα χώρο που αναμφίβολα είναι κυρίαρχος.</font><p align="justify"><font size="3">Το επόμενο κατόρθωμά του γίνεται στην πύλη του Σκορπιού με τη νίκη του ενάντια στην Ύδρα. Η Ύδρα είναι ένας από τους φύλακες του κάτω κόσμου που συμβολίζεται από τη Λέρνη, τη θεά των βάλτων. Είναι γέννημα της Έχιδνας και του Τυφωέα, συνδέεται δε με εκείνες τις όψεις του ασυνείδητου που είναι προορισμένες να προκαλούν νοητική σύγχυση. Χρησιμοποιεί το δώρο του Ερμή, τη νοητική διάκριση, χωρίς όμως να καταφέρει τίποτε, μια και τα κεφάλια της πλάνης σε κάθε κόψιμο πολλαπλασιάζονται. Αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τη φωτιά της κάθαρσης, ένα σύμβολο ύψιστου εξαγνισμού και πνευματικής επίτευξης.</font><p align="justify"><font size="3">Ακολουθεί ένα εύκολο φαινομενικά κατόρθωμα, η σύλληψη της ελαφίνας. Και όμως, χρειάζεται ένας ολόκληρος χρόνος για να πετύχει το σκοπό του, πλανημένος συχνά από τις παγίδες της Άρτεμης, μιας από τις όψεις της σεληνιακής του φύσης. Εδώ ο ήρωας, πρώτα από όλα, διδάσκεται το μάθημα της επιμονής και της υπομονής. Οπλισμένος με αυτές τις δύο αρετές, αποκτά την ενόραση που κρύβεται στο ζωδιακό σημείο του Καρκίνου, συλλαμβάνοντας οριστικά και αμετάκλητα τη φευγαλέα διαίσθηση που συμβολίζεται από τη Κερυνίτιδα έλαφο. Τέλος ο Ηρακλής εναποθέτει αυτή την κατάκτηση στη αγκαλιά όλου του κόσμου, στον Ιερό Τόπο των Μυκηνών, κλείνοντας έτσι τη διαμάχη του Απόλλωνα και της Άρτεμης, δηλαδή της συνειδητής και της ασυνείδητης φύσης του για την κυριαρχία πάνω στην ελαφίνα.</font><p align="justify"><font size="3">Στο σημείο του Ζυγού ο Ηρακλής ανεβαίνει στο όρος της Μύησης, προετοιμαζόμενος ουσιαστικά για το ρόλο που θα παίξει στον Αιγόκερω. Για να πετύχει το σκοπό του, οφείλει να ανέβει σε ανώτερες σφαίρες ύπαρξης και να παγιδέψει το ζώο ψηλά στο βουνό, απαλλαγμένος από την πλάνη της κοιλάδας. Στη μάχη του με την επιθυμία ο Ηρακλής σπρώχνεται από την ιερή τρέλα του Διόνυσου, που συμβολίζεται με το κρασί, δώρο του Θεού στον Κένταυρο Φώλο. Πάνω στη μέθη του σκοτώνει τους δύο Κένταυρους φίλους του, το Χείρωνα που σημαίνει καλή σκέψη και το Φώλο που σημαίνει σωματική δύναμη. Οι Κένταυροι είναι όψεις της προσωπικότητας του ήρωα. Η ψυχή του γνωρίζει πως η επιθυμία δεν είναι δυνατό να κατανικηθεί ούτε με τη φυσική ρώμη, ούτε με το νου. Κυρίαρχος της επιθυμίας είναι εκείνος που γνωρίζει την αληθινή ισορροπία ανάμεσα στην πνευματική και στην υλική του όψη απελευθερώνοντας το φως της ψυχής, κάτι που υποδηλώνεται άμεσα από τη ζυγαριά, το σύμβολο αυτού του ζωδίου.</font><p align="justify"><font size="3">Στην πύλη του Υδροχόου αναλαμβάνει να καθαρίσει τους σταύλους του Αυγεία. Σε αυτό το κατόρθωμα συγχωνεύει το ενεργητικό και το παθητικό στοιχείο, δημιουργώντας έτσι την ορμητική, ενεργειακή κοίτη των δυνάμεων της ζωής, τα δυο ποτάμια που καθαρίζουν τη βόρβορο του ασυνείδητου. Με την ορθή κατεύθυνση των δυνάμεων της ζωής ο Ηρακλής προσφέρει υπηρεσία στον κόσμο και καθαρίζει παράλληλα τον εαυτό του από τις αρνητικές συσσωρεύσεις της ενσάρκωσης. Έτσι ταυτίζεται με τον Υδροχόο, που αφήνει να κυλήσουν από το ανεστραμμένο δοχείο τα δυο ρεύματα: της ζωής και της μετουσίωσης. Ζωή και μετουσίωση είναι οι δύο έννοιες που ενσωματώνουν το μήνυμα της εποχής του Υδροχόου, δηλαδή της εποχής μας.</font><p align="justify"><font size="3">Με το δώρο του Απόλλωνα τοξεύει τις Στυμφαλίδες όρνιθες, που συμβολίζουν τον αλαλαγμό της κατώτερης νοητικής μας φύσης. Η εμμονή στο στόχο αποδυναμώνει κυριολεκτικά τη φλυαρία του νου και η σιγή είναι το μάθημα που πρέπει να πάρει ο μαθητής στο σημείο του Τοξότη.</font><p align="justify"><font size="3">Ένας Ταύρος λυμαίνεται την Κρήτη. Τον είχε δώσει ο Ποσειδώνας στο Μίνωα για θυσία, αλλά εκείνος τον κράτησε για τον εαυτό του. Ο θεός τιμώρησε το Μίνωα στέλνοντας στην Πασιφάη έναν ανίερο πόθο για τον Ταύρο. Ο Μίνωας, με την κατακράτηση του Ταύρου στα επίπεδα της προσωπικότητας, περιόρισε τη δημιουργική δύναμη στο επίπεδο του σεξ. Εκτός, όμως, από την οριζόντια σεξουαλική πολικότητα υπάρχει και μια κάθετη που αγνοήθηκε και που ενώνει τη μορφική όψη με τις δυνάμεις της ψυχής. Ο Ηρακλής συλλαμβάνει τον Ταύρο και τον φέρνει στο Ιερό Κέντρο, όπου τον αφήνει ελεύθερο.</font><p align="justify"><font size="3">Μετά από τόσα κατορθώματα ο Ηρακλής έχει αναπτύξει έναν άκρατο ενθουσιασμό και ορμητικότητα, που του χτίζει μια απατηλή αυτοπεποίθηση. Αυτή την απατηλή αυτοπεποίθηση καλείται να δαμάσει ο Ηρακλής στον όγδοο άθλο του με τις φοράδες του Διομήδη. Ο Διομήδης είναι γιος του Άρη, γεγονός που υποδηλώνει τον κυβερνώντα πλανήτη του σημείου του Κριού. Ο ήρωας πληρώνει τη ματαιόδοξη στάση του με τη θυσία του Άβδηρου, που αντιπροσωπεύει μια από τις αδύναμες σχετικά όψεις του Ηρακλή. Έτσι αναλαμβάνει να τιθασέψει και να οδηγήσει ο ίδιος τις φοράδες της προσωπικότητας χωρίς μεσολαβητές. Γίνεται ο ίδιος μεσολαβητής ανάμεσα στις δυνάμεις της ψυχής και τις δυνάμεις της υλικής του φύσης. Αναλαμβάνει δηλαδή το ρόλο του Ερμή, που είναι ο εσωτερικός κυβερνήτης του Κριού.</font><p align="justify"><font size="3">Στο σημείο της Παρθένου ο Ηρακλής έρχεται σε επαφή με τη σκοτεινή όψη της anima του, την Ιππολύτη, τη Βασίλισσα των Αμαζόνων. Με τη παρέμβαση της Ήρας φιλονικεί με τις αμαζόνες και σκοτώνει την Ιππολύτη για να πάρει τη ζώνη της, δώρο του Άρη και σύμβολο προστασίας. Παίρνει τη ζώνη και τη φέρνει στις Μυκήνες, όπου την εναποθέτει στη φύλαξη της Ήρας-ψυχής. Προσπαθώντας να εξιλεωθεί για το θάνατο της Ιππολύτης, ταξιδεύει σε ένα είδος Κάτω Κόσμου, για να την αναστήσει στο πρόσωπο της Ησιόνης, σώζοντάς την από το κήτος του Ποσειδώνα. Μπαίνει στην κοιλιά του κήτους με το δρεπάνι «σύμβολο του θανάτου» στα χέρια. Μένει εκεί, όπως ο Ιωνάς ή ο Χριστός στον Κάτω Κόσμο, για τρεις ημέρες, οπότε και επιστρέφει θριαμβευτής.</font><p align="justify"><font size="3">Ο δέκατος άθλος του Ηρακλή ήταν τα Βόδια του Γηρυόνη και συνδέεται με το σημείο των Ιχθύων. Ο Ιχθείς συμβολίζουν τις πιο βαθιές εσωτερικές όψεις μας και τα κόκκινα βόδια του Γηρυόνη τις κρυμμένες υλικές μας επιθυμίες. Με τη χρυσή κούπα του Απόλλωνα -μια άλλη μορφή του συμβόλου του Δισκοπότηρου, περνά τον ωκεανό. Για να πετύχει το κατόρθωμά του συγκρούεται αρχικά με το σκύλο Όρθρο, τον αδελφό του Κέρβερου, μια από τις όψεις του φύλακα στο Κατώφλι. Έτσι, απαλλάσσεται από ένα μέρος των καρμικών του υποχρεώσεων. Κατόπιν, με το ηλιακό δώρο τοξεύει το φύλακα Γηρυόνη και παίρνει τα βόδια για να τα μεταφέρει πίσω στον Ιερό Τόπο. Σε αυτόν τον άθλο ο Ηρακλής προσπαθεί να έρθει στον Άδη, χωρίς τελικά να τα καταφέρει εξαιτίας της επέμβασης της Ήρας. Δεν είναι ακόμη έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο, αν δεν απελευθερώσει πρώτα το Προμηθεϊκό φως μέσα του, κάτι που κάνει στην Πύλη των Διδύμων με τα μήλα των Εσπερίδων. Επίσης, οφείλει να ανοίξει ένα κανάλι επικοινωνίας με την Ασία, τη χώρα των θαυμάτων, που συμβολίζεται από τον Κήπο των Εσπερίδων.</font><p align="justify"><font size="3">Σε αυτή την πορεία υποτάσσει την κατώτερη συγκινησιακή του φύση, που συμβολίζεται από το Νηρέα. Με αυτή την καθυπόταξη αποκτά τα στοιχεία που θα τον οδηγήσουν στον προορισμό του. Κυριαρχεί επίσης και στη γήινη όψη του νικώντας τον Ανταίο, το γίγαντα που είναι αήττητος στα πεδία της μορφής. Τον παρασέρνει σε ανώτερα επίπεδα, όπου χάνει τη δύναμή του και συντρίβεται. Στον Καύκασο απελευθερώνει τον Προμηθέα, αποδεσμεύοντας ουσιαστικά το φως της ψυχής του. Σηκώνει επίσης το φορτίο του κόσμου, που συμβολίζεται από τη σφαίρα του Άτλαντα. Παίρνει τα μήλα, σύμβολα πνευματικής γονιμότητας, και επιστρέφει λυτρωτής. Αντί, όμως, να κρατήσει την αμοιβή για τον άθλο του, επιστρέφει τα μήλα στο Δία και την Ήρα. Με αυτόν τον τρόπο δίνει το προβάδισμα στη θεϊκή του υπόσταση.</font><p align="justify"><font size="3">Τώρα είναι έτοιμος για την τελική θυσία, την έσχατη δοκιμασία. Πρέπει να θριαμβεύσει στο θάνατο. Θα αντιμετωπίσει τον Κέρβερο, την πιο ξεκάθαρη όψη του Φύλακα στο Κατώφλι. Έχει ήδη μπει στις επικράτειες του Άδη, αλλά αυτή τη φορά θα έρθει σε επαφή με το υποχθόνιο ζευγάρι. Μυείται στα Ελευσίνια Μυστήρια, επιστρατεύοντας έτσι όλο του το εσωτερικό δυναμικό και ανοίγει την Πύλη του Κάτω Κόσμου. Εισβάλλει στον Άδη σαν πολεμιστής. Απελευθερώνει όλη του την αρχέγονη δύναμη, που συνταράζει τα βάθη του εσωτερικού του κόσμου. Αμέσως περικυκλώνεται από τις σκιώδεις υπάρξεις του ασυνείδητου. Χρησιμοποιεί το σπαθί του νου, αλλά η μάχη του με τέτοιου είδους όπλα σε αυτόν τον κόσμο είναι ανώφελη. Πρέπει να χρησιμοποιήσει τα ίδια του τα χέρια, την οργανωμένη και ελεγχόμενη πια στοιχειακή δύναμη. Νικάει το Χάροντα και τον αναγκάζει να τον περάσει στο βασίλειο της Περσεφόνης. Εκεί μόνο η Περσεφόνη, η αδελφή του, είναι εκείνη που μπορεί να σταθεί μπροστά του. Αντικρύζοντας την Περσεφόνη, ο Ηρακλής αντικρύζει τη βαθύτερη όψη της ψυχής του. Μπορεί να πάρει τον Κέρβερο μόνο αν τον νικήσει με τα χέρια του. Με τις δικές του δυνάμεις επιβάλλεται στην τριπλή κατώτερη φύση του και ανασύρει τον Κέρβερο στο φως του Επάνω Κόσμου.</font><p align="justify"><font size="3">Στον Άδη δίνει την υπόσχεση στο Μελέαγρο πως θα παντρευτεί τη Δηιάνειρα, την αδελφή του. Με αυτή την πράξη φέρνει το στίγμα του θανάτου και της απόσυρσης από τον κόσμο των ανθρώπων. Η Δηιάνειρα γίνεται αργότερα η αιτία να φορέσει το δηλητηριασμένο ρούχο. Ο ήρωας γνωρίζει πως η επίγεια ζωή του, όπου στέφθηκε με τον τίτλο του «σωτήρα», έφτασε στο τέλος της. Παραγγέλνει να του ανάψουν μεγάλη φωτιά στην κορυφή της Οίτης, που είναι αφιερωμένη στο Δία. Ο Γιος επιστρέφει στον Πατέρα. Ο Ηρακλής ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του στους ουρανούς, όπου η Ήρα αναλαμβάνει την τελετουργία της δεύτερης γέννησης του ήρωα. Μετά παίρνει γυναίκα του την Ήβη, την κόρη της Ήρας και δένεται αμετάκλητα με τις δυνάμεις της ψυχή του. Ο Δίας αποτύπωσε τους κόπους και τις θυσίες του γιου του στον ουρανό με τον αστερισμό του Ηρακλή. Ένας γονατισμένος άνδρας, σκυμμένος αδιάκοπα από το μόχθο, σύμβολο της ρήσης του Ιησού: «Όποιος θέλει να ανυψωθεί, πρέπει πρώτα να ταπεινωθεί».</font><p align="justify"><font size="3">John Kan Li</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-82894311940184393192019-12-03T13:16:00.001+02:002019-12-03T13:16:05.417+02:00Τεκτονική έμπνευση και έκφραση<p align="justify"><b><font size="3"><br></font></b><p align="justify"><b><font size="3"></font></b><p align="justify"><b><font size="3"></font></b><p align="justify"><font size="3">Αγαπητοί Σεβ:. , Αδδ:. και Αδδ:. μου, </font><p align="justify"><font size="3">Από τα έως τώρα πρώτα μου Τεκτονικά-Βήματα:. , θα προσπαθήσω να αναπτύξω το παραπάνω θέμα. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1WqlllBfHv_nmJwhQBOeiuYjQtEQzyYvG"><img width="217" height="357" title="masonic art" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="masonic art" src="https://drive.google.com/uc?id=1z2nP5s8Nz1v58CCMXQ-Zf4uj8sNzpje5" border="0"></a>Έμπνευση, η ετυμολογία από το λεξικό έχει όπως παρακάτω .. < ελληνιστική κοινή ἔμπνευσις < αρχαία ελληνική ἐμπνέω < ἐν + πνέω . .. ιδέα, για την πραγματοποίηση κάποιου στόχου ή τη δημιουργία έργου τέχνης, που εμφανίζεται ξαφνικά και χωρίς να το επιδιώκουμε συνειδητά, ως συνέπεια των αναγνωσμάτων ή των αισθητηριακών προσλήψεών μας.¨</font><p align="justify"><font size="3">Εν και πνέω, εν σημαίνει το μέσα ή το μέσον , ενώ πνέω, συνώνυμο του φυσώ, όταν αναφέρετε στον άνεμο αναφέρετε στην κίνηση ενός ρεύματος ατμοσφαιρικού αέρα που γίνεται αισθητή από τον άνθρωπο. Συγγενής λέξεις μεταξύ άλλων Πνεύμα:. .</font><p align="justify"><font size="3">Ο μυημένος Αδδ:. Τέκτον μέσο των αισθητηριακών προσλήψεών του, έτσι όπως στην πρώτη περιοδεία κατά την μύηση του, όπου μετά την επαφή του με την Μάνα Γή, την θηλυκή παρθένο δύναμη έρχεται με δυσκολίες και κόπο ξαφνικά και χωρίς να το επιδιώκει να αισθανθεί τον άνεμο, την Πνοή:. , το Πνεύμα:. και να νιώσει μια μοναδική στιγμή αγαλλίασης, ανακούφισης, ευτυχίας ως αποζημίωση των κόπων του. Κατόπιν και ως συνέπεια των αναγνωσμάτων του έρχεται μέσο της Πνοής:. να αναζητήσει απεγνωσμένα έκφραση. Η Βίβλος, μας διδάσκει οτι “εν αρχή είναι ο λόγος…” και ο Λόγος:. για εμάς τους Τέκτονες:. είναι τριαδικός, είναι η πεμπτουσία, είναι η Αγάπη. Αυτή η κορύφωση συναισθήματος σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, ψάχνει επείγοντος να βρει έκφραση έτσι ώστε να βρουν την Ροή τους οι ρευστές Φλόγες του και να αποτυπωθούν εις αέναων πάνω στη Μάνα Γή. </font><p align="justify"><font size="3">Ο μυημένος, η ετυμολογία του ρήματος μύω έχει όπως παρακάτω μύω (Α) (μτβ.) κλείνω («ὕπνος ἔμυσε κόρας», Ανθ. Παλ. 2. (αμτβ.), (για ανθρώπους και ζώα) κλείνω τα μάτια ή τα χείλια («μύω τε καὶ δέδορκα», Σοφ. 3. (για τα μάτια, το στόμα ή άλλο συστελλόμενο άνοιγμα) είμαι κλειστός, κλείνω, κλείνομαι 4. (για φυτά) ξηραίνομαι, μαραίνομαι («ἀστάχυσι μεμυμόσι ἐξ αὐχμοῡ», Φιλ.)5. μτφ. α) εξασθενώ, φθίνω («τῷ λιμῷ μεμυκότες», Ιώσ.)β) προσπαθώ να περιορίσω τη σκέψη μου, να μη σκέπτομαι τίποτε («μύσαντες τῷ λογισμῷ», Πλούτ.)γ) (για πόνο, θύελλα κ.λπ.) ησυχάζω, καταπραΰνομαι 6. κλείνω τα μάτια μου από πόνο ή φόβο. Έτσι μπορούμε να πούμε </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">οτι ο μυημένος Αδδ:. Τεκτον:. κατα τη διάρκεια της μύησής του έχοντας τα μάτια του κλειστά, τη σκέψη του περιορισμένη, το εγώ του εξασθενημένο, ταυτόχρονα όμως πιθανός να νιώθει και μια ανεξήγητη ησυχία και πραότητα προερχόμενη απο τα βάθυ της καρδιάς του, ένα συναίσθημα που του προσφέρει ισορροπία, γαλήνη, γλυκό σαν την Αγάπη:. . Ο υποψήφιος Αδδ:. Τέκτον ανοίγοντας τα μάτια του το πρώτο που αντικρίζει είναι η στοά και ο κόσμος των συμβόλων, αυτά καταγράφονται στην μνήμη του και δημιουργούν αυτό που ο Τεκτονισμός:. μεταξύ άλλων αλληγορικά μεταφέρει ως ορισμό της αρχέγονης μνήμης των συμβόλων. </font><p align="justify"><font size="3">Ο Λόγος:. , η Αλήθεια:. , έρχεται μέσο των συμβόλων αποτυπωμένος με τον ποιό αρχέγονο τρόπο. Με την εξέλιξη του ανθρώπου και ταυτόχρονα της βιοηθικής του, εκείνα τα πρώτα` σύμβολα έχουν μείνει ανέγγιχτα, να θυμίζουν την αρχή και τέλος των πάντων. Ο Τεκτονισμός:. έρχεται μεταξύ άλλων, να τα διατηρήσει και να τα αναδείξει μέσα στις στοές του, μετατρέποντας τα σχεδόν με έναν αλχημικό τρόπο, πρώτα σε γραπτό και μετά σε ηχητικό Λόγο:. , μέσα από την έμπνευση ( εν+πνέω ) των Αδδ:. μας και τους πίνακες αυτών. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1JknPRv-cv-ZWN-7shyZXuEJhLqAdAlSq"><img width="254" height="379" title="sfirilathsh" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="sfirilathsh" src="https://drive.google.com/uc?id=1_55so5Mw3nkNXSrXuxZAoZboTylpifnD" border="0"></a>Η έμπνευση βρήκε πολλούς τρόπους έκφρασης στην πάροδο των αιώνων και της εξέλιξης του ανθρώπου. Παρ' όλα αυτά, αυτά τα σύμβολα παραμένουν να διατηρούν την Ισχύ:. τους αναλλοίωτη. Επικοινωνούν την εσωτερική αλήθεια μέσο του Φωτός:. . Μπορούν να γίνουν αντιληπτά από τον άνθρωπο στην ουσία και στο σύνολό τους, μόνον μέσο των συχνοτήτων του φωτός και απο την αίσθηση της όρασης. Έτσι εφόσον τα Σύμβολα έρχονται σε άμεση επαφή με το Φώς:. του σύμπαντος διατηρούν αναλλοίωτη την αλήθεια τους, ενώ η ψυχή τους παραμένει συντονισμένη με την αλήθεια της Ισχύς:. , του Κάλους:. και της Σοφίας:. . </font><p align="justify"><font size="3">Τα παραπάνω θα μπορούσαμε να τα αναφέρουμε και για την αρχιτεκτονική τέχνη ως έκφραση της έμπνευσης, καθώς και για οποιαδήποτε μορφή τέχνης ή δημιουργικής έκφρασης η οποία στη φυσική της υπόσταση γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο μέσο του φωτός και των οφθαλμών. Τα σύμβολα αυτά, είναι πλούσια σε γνώση η οποία σε γραπτό λόγο θα απαιτούνταν ατελείωτες σειρές λέξεων για να αποκωδικοποιηθεί η έννοια τους στο σύνολο της και αυτό μεταξύ άλλων προσφέρει και Τεκτονισμός:. . </font><p align="justify"><font size="3">Ο γραπτός λόγος ως μέσον έκφρασης της έμπνευσης μπορεί να ανοίξει τις πύλες σε ατελείωτα μαγικά ταξίδια, σε τέτοια που ο άνθρωπος από την φύση του αναζητεί. Ο γραπτός Λόγος:. μπορεί να περιγράψει το σύνολο των τεχνών στην φυσική τους οντότητα πλην της μουσικής και του ήχου, των οποίων μόνο το αποτέλεσμα μπορεί να εκφέρεί και το μεγαλείο αυτού. </font><p align="justify"><font size="3">Ο γραπτός Λόγος:. μπορεί να μετατραπεί και σε ηχητικός Λόγος:. μέσον της μουσικής, η οποία μέσον της αίσθησης της ακοής έρχεται να ταξιδέψει όχι μόνον τον άνθρωπο αλλά και επιστημονικά αποδεδειγμένα μέσο της μετατροπής της σε ήχο και ηχητικό κύμα, τη φύση ολάκερη σε ρυθμούς που εκείνη μόνο μπορεί να συνθέσει. </font><p align="justify"><font size="3">Ο άνθρωπος ώς νοήμον ον με συνείδηση, συναίσθηση και ενσυναίσθηση, μπορεί και γίνεται με την εξέλιξη του δημιουργός ηχητικής έκφρασης του Λόγου:. αποτελέσματος Κάλους:. , Σοφίας:. αλλά και Ισχύος:. μοναδικού.</font><p align="justify"><font size="3">Η γλυπτική ως αποτέλεσμα της έκφρασης του Λόγου:. και της εμπνεύσεως αυτού έρχεται να χαρίσει στον Κόσμο μας έργα τα οποία συμβαδίζουν αρμονικά με το μεγαλείο του σύμπαντος και της φύσης. Και σε αυτήν την τέχνη το αποτέλεσμα αυτής για το που θα βρίσκεται στην εξ ελικτή κλίμακα κρίνεται απο το μεγαλείο του Κάλους:. δηλαδή της αρμονίας, της Σοφίας:. με την οποίαν σμιλεύτηκαν αλλά και της Ισχύς:. του συναισθηματικού τους αποτυπώματος. </font><p align="justify"><font size="3">Ο χορός πράττει ως μετατροπέας των ήχων και της μουσικής ενώ προσφέρει αποτέλεσμα εμπνεύσεως μοναδικής γεωμετρίας, μαθηματικών και κοσμικής αρμονίας. </font><p align="justify"><font size="3">Σε όλες της εκφράσεις της έμπνευσης ο Λόγος:. μέσο του ανθρώπου μετουσιώνεται σε δημιουργία με σκοπό την ευαισθητοποίηση και την κατανόηση της έκφρασης αυτής μέσο του συναισθήματος τους αποδέκτη - ανθρώπου. Η δημιουργία ως πανανθρώπινο μέσον έμπνευσης έχει σκόπο την ικανοποίηση εκ του αποτελέσματος του ίδιου του δημιουργού-ανθρώπου. Έτσι σύμφωνα με το κατα εικόνα και κατ ομοίωσαν η δημιουργία ικανοποιεί τον ίδιο τον δημιουργό Μ:. A:. T:. Σ:. . </font><p align="justify"><font size="3">Η έμπνευση είναι ουσιαστικό θηλυκό, ως άλλη Μητέρα και παθητική δύναμη έρχεται να δεχτεί την αρσενική Ισχύ:. του εκφραστικού και να βρεθεί κατευθείαν στο συναίσθημα και στην καρδία του ανθρώπου. Η έμπνευση είναι εν τέλη μαγική.</font><p align="justify"><font size="3">Holy Ben Ardis</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-6807555632554754622019-12-03T13:03:00.000+02:002019-12-03T13:05:32.615+02:00ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΑΡΧΕΤΥΠΑ και ΣΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ<p align="justify"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1uRCwYswQXft1_1cifvhT9u3H_POGFGCg"><br></a><p align="justify"><font size="3">Καλησπέρα σας σας καλωσορίζω στο μαγικό κόσμο των συμβόλων.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1uRCwYswQXft1_1cifvhT9u3H_POGFGCg"><img width="300" height="236" title="religionsymbols-3d" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="religionsymbols-3d" src="https://drive.google.com/uc?id=1LaOIpjK8_jCO9vIvyen_xq1BHpWj89ZX" border="0"></a>Σκοπός του αποψινού μου πίνακα είναι να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον προκειμένου να κατανοήσετε τον πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο Τεκτονισμός στη ζωή μας, λόγω του ότι εκφράζει την ουσία της διδασκαλία του μεθοδικά, μέσω αλληγοριών και συμβόλων, προκειμένου να γίνει πλέον κατανοητή και αποτελεσματική για την βελτίωση του πνεύματος και της ζωής μας. Με αυτή τη μέθοδο η οποία επικαλείται και Βασιλική Τέχνη, διδάσκει τον άνθρωπο πώς να κυβερνά τον εαυτόν του.</font><p align="justify"><font size="3">Έτσι λοιπόν προσεγγίζοντας τον θεμελιώδη ρόλο των συμβόλων στην εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου και τους τρόπους με τους οποίους αυτά αφυπνίζουν τη συνείδηση, ερχόμαστε συνέχεια σε επαφή με έναν ολόκληρο κόσμο λέξεων, όρων και εικόνων, που επιδρούν άλλοτε επιφανειακά και άλλοτε πιο βαθιά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.</font><p align="justify"><font size="3">Επιδρούν στη σκέψη και πολλές φορές στην εξελικτική πορεία μας, τόσο σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο όσο και σε σχέση με τον εαυτό μας. Κι όμως, σπάνια συνειδητοποιούμε την επιρροή και τις αδιόρατες αλλά πραγματικές μεταβολές που ασκούν επάνω μας. Ένας ονειρικός κόσμος από μάγους, γίγαντες, μαγεμένες βασιλοπούλες, ιπτάμενα χαλιά, μυθικά βουνά και δάση, τέρατα, πλάσματα με παράξενες ιδιότητες, στοιχειακά και νάνοι, ζώα άγρια και ήμερα που μιλούν και κινούνται σαν άνθρωποι, θαυμαστές χώρες και βασίλεια πέρασαν μέσα από τη φαντασία μας και χαράχθηκαν στο υποσυνείδητό μας. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1IQJ1O1vTgPx7_Z2xipAxaP4OYZmhb7bw"><img width="598" height="295" title="aristotles" style="display: inline; background-image: none;" alt="aristotles" src="https://drive.google.com/uc?id=1eCpwJaFYHM4YqLIpAhXDy9iK_xZk1S4S" border="0"></a>Και όλα αυτά, με τη συνεχή τους επανάληψη, αφήνουν τα ίχνη τους στον εσωτερικό μας κόσμο, άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυνείδητα, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ατόμου. Στη σύγχρονη εποχή ο συμβολισμός εξακολουθεί να κρατά μια εξέχουσα θέση στην καρδιά και το νου των ανθρώπων. Εκδηλώνεται μέσα από τη λαϊκή τέχνη όλων των λαών, η οποία είναι μία ανεξάντλητη πηγή συμβόλων. Εκδηλώνεται σε κάθε μορφή έκφρασης και δημιουργίας. Ένα μεγάλο μέρος του είναι συνυφασμένο με την εξέλιξη της ομαδικής ψυχής, το εγρηγορός, αυτό το οποίο γρηγορεί και επιτηρεί άγρυπνα – ένας φρουρός, ένας βοηθός), είναι ένας ενεργειακός ψυχικός οργανισμός, που συνδέει τα μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας ή κοινότητος. <strong>Είναι η «ομαδική ψυχή»</strong>.</font><p align="justify"><font size="3">Πολλοί μελετητές, όμως, υποστηρίζουν ότι αργά ή γρήγορα η ανάγκη για εξερεύνηση νέων και ακατάληπτων μέχρι σήμερα ιδεών θα ξανανοίξει πλατιά αυτό το κανάλι της επικοινωνίας με το θησαυροφυλάκιο της εσωτερικής ύπαρξης. Πραγματικά, επειδή πάρα πολλά πράγματα βρίσκονται πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης, οδηγούμαστε στη συχνή χρήση συμβολικών όρων για να παρουσιάσουμε έννοιες που δεν μπορούμε ούτε να προσδιορίσουμε, ούτε να καταλάβουμε απόλυτα. Επομένως, το σύμβολο είναι ένας όρος, όνομα ή εικόνα που, και όταν ακόμη μας είναι προσιτό στην καθημερινή ζωή, έχει πολύ περισσότερες σημασίες που προστίθενται στο συμβατικό και φανερό νόημά του. Έτσι, πολλές φορές το σύμβολο σημαίνει κάτι αόριστο, άγνωστο ή απόκρυφο για μας.</font><p align="justify"><font size="3">Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί και να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι, το σύμβολο απεικονίζει κάτι ανώτερο και πιο αφηρημένο και ότι οδηγεί τη συνείδηση σε μία ανοδική και υπερβατική εξελικτική πορεία. Όμως, σε καμιά περίπτωση μια πρωταρχική ιδέα δε συμβολίζει ένα οποιοδήποτε αντικείμενο. Η σχέση ανάμεσα στο κατώτερο και στο ανώτερο είναι πάντα μονοσήμαντη στο πεδίο της συμβολικής και φιλοσοφικής σκέψης. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1S68BmQcNyF97Q2jAm4ffDh5so90rJ2nf"><img width="244" height="130" title="aetos symbolo arxaia-ellada" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="aetos symbolo arxaia-ellada" src="https://drive.google.com/uc?id=1oYPw_lGYWEuvZwH_sRRitYracTUw0PUI" border="0"></a>Για παράδειγμα, γνωρίζουμε από τη μυθολογία ότι ο αετός είναι ένα από τα σύμβολα του Δία, του πατέρα των θεών και των ανθρώπων. Θα ήταν παράλογο και άτοπο, όμως, να ισχυριστεί κανείς ότι ο Δίας είναι ένα σύμβολο του αετού. Ακολουθώντας αυτό το μίτο της σκέψης οδηγούμαστε στη θεωρία του Λαντ Ριτ, ο οποίος επιμένει ότι «συμβολισμός είναι η επιστήμη των σχέσεων που συνδέουν το δημιουργημένο κόσμο με το δημιουργό, τον υλικό κόσμο με τον υπερφυσικό: Είναι η επιστήμη της αρμονίας που υπάρχει ανάμεσα στα επιμέρους τμήματα του σύμπαντος και στη δημιουργική αρχή που τα έφερε σε συνοχή. Αυτό σημαίνει ότι ένα φυσικό και </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">αντιληπτό σημείο μπορεί να έχει μία ανώτερη αναφορά στην αρχή που το παρήγαγε και επομένως δεν αποτελεί παρά μία αντανάκλαση της θεϊκής τελειότητας, η οποία μέσα από αυτό βρίσκει ένα τρόπο έκφρασης στο υλικό πεδίο».</font><p align="justify"><font size="3">Ο συμβολισμός χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε όλα τα θρησκευτικά συστήματα, προσπαθώντας να υποδείξει μέσα από γνωστά σχήματα και αντικείμενα αφηρημένες ιδιότητες και ιδέες στον πολύ κόσμο. Ταυτόχρονα διαφύλαξε τους πιο απόκρυφους και δύσκολους στο χειρισμό τομείς του από τους άπειρους εκείνους που μπορεί να έκαναν λαθεμένη χρήση τους. Αυτός δε είναι και ένας λόγος για τον οποίο στον Τεκτονισμό ορισμένες έννοιες, ιδέες, σύμβολα αποκαλύπτονται σταδιακά σε επόμενες βαθμίδες. </font><p align="justify"><font size="3">Επαναλαμβάνουμε ότι, κάθε σύμβολο έχει διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας. Ξεκινώντας από το πιο απλό επίπεδο, που μπορεί να φανερώσει ένα απλό φυσικό γεγονός, μπορούμε να φτάσουμε στην αποκάλυψη ενός κοσμικού νόμου. Από την κατανόηση, όμως, ενός φυσικού γεγονότος μέχρι την κατανόηση ενός κοσμικού νόμου υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα επίπεδα συνειδητοποίησης. </font><p align="justify"><font size="3">Στον αγώνα για εξέλιξη ο άνθρωπος μέσω της συνείδησης, βλέπουμε να κατακτά ολοένα και περισσότερα επίπεδα ερμηνείας των συμβόλων που τον περιβάλλουν. Είναι ικανός να φτάσει σε όλο και βαθύτερες ερμηνείες ενός συμβόλου. Από εκεί και πέρα είναι δυνατό, με τον κατάλληλο τρόπο, να πραγματώσει αυτό το σύμβολο στη ζωή. Αυτός είναι ο βασικός λόγος, για τον οποίο το σύμβολο ήταν και θα είναι ο θεματοφύλακας της γνώσης, αποτρέποντας διαρκώς τον αρχάριο ή τον αμύητο, ο οποίος δεν έχει το κατάλληλο συνειδησιακό υπόβαθρο, να χειρίζεται δυνάμεις πέρα από την κατανόησή του. </font><p align="justify"><font size="3">Ας ανατρέξουμε στο παρελθόν και ας αναγνωρίσουμε το ρόλο τους στην εξελικτική μας πορεία. Ας τα δούμε σε συνάρτηση με τον εαυτό μας και σίγουρα θα αναγνωρίσουμε τη μαγεία που ασκούν επάνω μας. Πραγματικά, τα σύμβολα αποτελούν ένα μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, ένα από εκείνα που θα μπορούσαν να γίνουν το κλειδί για την πύλη του εσωτερικού μας.</font><p align="justify"><img align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for λαβυρινθος" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSldOhvMDA0T81YexgZ8t9C0KfUZofhIU7gHQrc1u4oRB83VoZGNw&s"><font size="3">Κατά συνέπεια καιρός είναι να περάσουμε επιλεκτικά σε ένα από τα εσωτερικότερα σύμβολα μύησης που χρησιμοποιήθηκαν στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, το σύμβολο του λαβύρινθου. Ο λαβύρινθος ήταν γνωστός πλατύτερα τόσο στην αρχαία Αίγυπτο όσο και στην Ασία. Μελετητές όπως ο Γουόλντεμαν Φλάι ανακάλυψαν το σχήμα του σε προϊστορικά χαρακτικά, όπως εκείνα στην Πένα ντε Μοκόρ. Στην Ελλάδα, όμως, υπήρξε ο πρώτος γνωστός ιστορικά λαβύρινθος. Από αυτόν πήραν το όνομά τους και όλοι οι υπόλοιποι. </font><p align="justify"><font size="3">Ετυμολογικά η λέξη πιθανά να σημαίνει «ανάκτορο ή ιερό του λάβρυος», δηλαδή του πέλεκυ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε πολύ στην αρχαία Κρήτη. Ο λαβύρινθος είναι ένα οικοδόμημα που αποτελείται από ένα σύμπλεγμα δωματίων και διαδρόμων με εκπληκτικά πολύπλοκη διαρρύθμιση, σε βαθμό που να είναι σχεδόν αδύνατο να βρει την έξοδο όποιος μπει μέσα σε αυτόν. </font><p align="justify"><font size="3">Τέτοιοι χώροι χρησιμοποιήθηκαν τόσο στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια -ιδιαίτερα σαν τόποι μύησης των νεόφυτων- όσο και μεταγενέστερα από τη χριστιανική εκκλησία στην αρχιτεκτονική κατασκευή μερικών καθεδρικών ναών (όπως στον καθεδρικό της Σεν). Ποιο άραγε να ήταν το σκεπτικό της χρήσης του λαβύρινθου από πρακτική και συμβολική σκοπιά; Ας θυμηθούμε λίγο το μύθο του Μινώταυρου της Κνωσού. Ο Μινώταυρος γεννήθηκε κατά την παράδοση από την ένωση της βασίλισσας της Κνωσού και γυναίκας του Μίνωα Πασιφάης με τον ιερό ταύρο που είχε χαρίσει ο Ποσειδώνας στο Μίνωα. Το πλάσμα που γεννήθηκε ονομάστηκε αρχικά Αστέριος και αργότερα Μινώταυρος, επειδή είχε κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου. Εδώ αποδεικνύεται ότι τα πρωτόγονα και ανεξέλεγκτα πάθη οδηγούν τον άνθρωπο πίσω, στη ζωώδη φύση του, στην άγρια κατάσταση του ένστικτου. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1kpWb94N_ULJs3jvh0gQY6dJ5yyb2PA7s"><img width="244" height="204" title="Minotaur_Louvre" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="Minotaur_Louvre" src="https://drive.google.com/uc?id=1w0Nvx7Gh1N6q_Ekm8_AJXaCI1znVuVkD" border="0"></a>Ο Μινώταυρος ήταν τόσο άγριος, που ο βασιλιάς Μίνωας αναγκάστηκε να τον παγιδεύσει και να τον κλείσει στα υπόγεια του ανάκτορού του, τα οποία είχαν κατασκευαστεί από τον περίφημο αρχιτέκτονα Δαίδαλο στη μορφή ενός περίπλοκου λαβύρινθου. Το τερατόμορφο πλάσμα ζούσε παγιδευμένο μέσα στο κτίριο και τρεφόταν από τα θύματα που προόριζε για θυσία ο Μίνωας. Όποιος έμπαινε ζωντανός μέσα εκεί, μη μπορώντας να βρει την έξοδο, αργά ή γρήγορα, συναντούσε το Μινώταυρο και κατασπαρασσόταν από αυτόν. Μόνο ο Θησέας, ο γιος του βασιλιά των Αθηνών Αιγέα, προκειμένου να απαλλάξει την πατρίδα του από το φόρο αίματος 7 αγοριών και 7 κοριτσιών που έπρεπε να πληρώνει κάθε χρόνο, τόλμησε, όχι μόνο να αντιμετωπίσει και να νικήσει το θηρίο, αλλά χάρη στη βοήθεια της Αριάδνης που του έδωσε ένα νήμα για να βρίσκει το δρόμο του, κατόρθωσε να βγει τελικά από το λαβύρινθο. </font><p align="justify"><font size="3">Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο μύθο. 'Aραγε τι μπορεί να υπονοεί; Από εσωτερική άποψη, ο λαβύρινθος με την πολύπλοκη υπόγεια δομή του συμβολίζει τον ασυνείδητο κόσμο του ανθρώπου, που ουσιαστικά είναι άγνωστος στο συνειδητό εαυτό. Ο κόσμος αυτός φαίνεται απρόσιτος, φοβερός και ανεξερεύνητος.</font><p align="justify"><font size="3">Αν προσπαθήσει κανείς να μπει απροετοίμαστος εκεί μέσα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φοβερό τέρας, που δεν είναι άλλο από τα πιο πρωτόγονα και ανεξέλεγκτα ένστικτά του. Το αποτέλεσμα θα είναι να κατασπαραχθεί από αυτήν την αρχέγονη φύση, η οποία αποδεικνύεται πιο δυνατή από την ανέτοιμη και ανεκπαίδευτη συνειδητή προσωπικότητα. Αυτό άραγε δε συμφωνεί και με τις θεωρίες των σύγχρονων ψυχολόγων, που υποστηρίζουν πως μία ξαφνική και μη ελεγχόμενη αποκάλυψη του ασυνείδητου μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας, δηλαδή στο θάνατο του συνειδητού εγώ; Από την άλλη πλευρά ο Θησέας είναι ένας μεγάλος ήρωας, ένας γενναίος πολεμιστής, σύμβολο του εκπαιδευμένου συνειδητού εαυτού, ο οποίος αισθάνεται αρκετά δυνατός για να αντιμετωπίσει το θηρίο -δηλαδή τα πρωτόγονα ένστικτα. </font><p align="justify"><font size="3">Επιθυμεί να απαλλάξει από τη θυσία τους επτά νέους και νέες που παριστάνουν τα επτά κέντρα δύναμης και ισορροπίας του ανθρώπου. Με τους 7 νέους και τις 7 νέες απεικονίζεται η παθητική και η ενεργητική όψη των ανθρώπινων κέντρων δύναμης *. Λειτουργώντας με την παθητική τους όψη είναι εστίες επαφής με τις ενέργειες των εσωτερικών κόσμων. Λειτουργώντας με την ενεργητική τους όψη εκπέμπουν αυτή την ενέργεια στον εξωτερικό κόσμο. Σε αυτή του την προσπάθεια ο Θησέας βοηθιέται σημαντικά από την Αριάδνη. Η Αριάδνη είναι κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης και επομένως ετεροθαλής αδερφή του Μινώταυρου. Ενώ, όμως, το θηρίο δεν είναι παρά η κατώτατη φύση του ατόμου, η Αριάδνη συμβολίζει την ψυχή του, η οποία ασφαλώς έχει έμμεση έστω συγγένεια με την πιο παχυλή ύλη. Χάρη στον έρωτα, λοιπόν, της Αριάδνης-Ψυχής ο Θησέας-Ανώτερος Εαυτός αποκτά το μίτο. Είναι ένα νήμα που η μια του άκρη προσδένεται στην είσοδο του λαβύρινθου και το οποίο ξετυλίγεται όσο ο Θησέας διεισδύει όλο και βαθύτερα μέσα στον εαυτό του.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1v8JtCq-8Ul5GkIMDGuCU3oSwePa7d_iF"><img width="244" height="189" title="ta 7 kenta tsakra" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="ta 7 kenta tsakra" src="https://drive.google.com/uc?id=1J2DCNEpfxhItDIfA_5j95zUXFUpX0n0b" border="0"></a>Όπως είπαμε, ο Ανώτερος Εαυτός, έτοιμος για τη μεγάλη μάχη, καταφέρνει να υποτάξει και να σκοτώσει το κατώτερο ένστικτο, απελευθερώνοντας για πάντα τα 7 κέντρα του από τα πρωτόγονα δεσμά της υλικής ύπαρξης. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι ο Θησέας είναι απόγονος βασιλικής οικογένειας και προέρχεται από ένα τόπο με εγκαθιδρυμένη ηλιακή λατρεία, ενώ ο Μίνωας είναι αντιπρόσωπος της Κρητικής σεληνιακής λατρείας. Έτσι ο Θησέας, σαν ηλιακός ήρωας, στέλνεται με αποστολή την κατάργηση του φόρου υποτέλειας. Αυτός ο φόρος υποτέλειας είναι τα δεσμά της προσωπικότητας, τα οποία περιορίζουν των Ανώτερο Εαυτό. Χάρη στο νήμα που τον συνδέει αδιάσπαστα με την ψυχή του, ο δρόμος προς την έξοδο είναι ανοιχτός. Βγαίνει νικητής και φεύγει από την Κνωσό με την Αριάδνη και τους νέους για την πατρίδα του. </font><p align="justify"><font size="3">Την εσωτερική αναπαράσταση αυτής της διαδικασίας επαναλάμβαναν οι αρχαίοι Έλληνες στα πιο ιερά μυητικά τους μυστήρια, οδηγώντας το νεόφυτο βήμα-βήμα στην εξερεύνηση του άγνωστου κατώτερου εαυτού, στην νίκη του επί αυτού και στον τελικό θρίαμβο της ένωσης ψυχής και εκπαιδευμένου εγώ. Επομένως, ο λαβύρινθος αποτελούσε ένα είδος δοκιμασίας του νεόφυτου για να περάσει στην κατάσταση του μυημένου, άποψη που υποστηρίζεται και από το Μιρσέα Ελιάντε.</font><p align="justify"><font size="3">Η Σημασία των Συμβόλων και των Αρχετύπων Πριν επιχειρήσουμε να ψηλαφίσουμε την πιο μαγευτική περιοχή των συμβόλων, θα ήταν καλό να διακρίνουμε τη λεπτή διαφορά των εννοιών συμβόλου-αλληγορίας. Κατά τον Γκαστόν Μπάτσελορ η αλληγορία δεν είναι παρά μία νεκρή εικόνα, μία σύλληψη που έχει γίνει υπερβολική. Για το Γιουνγκ είναι ένα μετριασμένο είδος συμβόλου, που έχει περιοριστεί στο ρόλο της υπόδειξης, δείχνοντας μόνο μία από τις πολλές δυναμικές σημασίες του. </font><p align="justify"><font size="3">Έτσι, η αλληγορία φαίνεται να λειτουργεί σαν μηχανισμός του συμβόλου, με τον οποίο τα κύρια χαρακτηριστικά του τελευταίου έχουν αποδυναμωθεί και μετατραπεί σε ένα απλό κρυπτογράφημα. Αυτό το κρυπτογράφημα μπορεί να φαίνεται σαν να είναι ακόμη ζωντανό κάτω από μία παραδοσιακή και συμβολική επένδυση. Ενώ η ουσιαστική λειτουργία του συμβόλου είναι να εξερευνήσει το άγνωστο και -παράδοξα- να επικοινωνήσει με εκείνο που δε διατυπώνεται λεκτικά. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1MhvHJjLmzMnjptGvk24foCq5ceAWCswq"><img width="178" height="244" title="dias kerynos" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="dias kerynos" src="https://drive.google.com/uc?id=1sWJ_Rl7NeoJgYnJ8_GgRQBr0h-NdlU2n" border="0"></a>Ο Πολ Ντιέλ αναφέρει ένα έντονο παράδειγμα στην προσπάθειά του να διακρίνει τις διαφορές αλληγορίας και συμβόλου: «Ο Δίας εξακοντίζει ένα κεραυνό. Αυτό από μετεωρολογική σκοπιά δεν είναι παρά μία απλή αλληγορία, η οποία μετατρέπεται σε σύμβολο όταν η πράξη αποκτήσει μία ψυχολογική σημασία, όπου ο Δίας γίνεται το σύμβολο του πνεύματος και ο κεραυνός συμβολίζει την ξαφνική εμφάνιση μιας φωτισμένης σκέψης (διαίσθησης) η οποία υποτίθεται πως έρχεται κατευθείαν από το θεό». </font><p align="justify"><font size="3">Τα στοιχεία της αλληγορίας είναι σύμβολα που δεν μπορούν να διακριθούν απόλυτα από τα αληθινά σύμβολα. Μόνο η λειτουργία τους φαίνεται τροποποιημένη και αντεστραμμένη, γιατί, αντί να υποδηλώνουν μεταφυσικές και πνευματικές αρχές -αντί να έχουν ένα συγκινησιακό περιεχόμενο- δεν είναι παρά τεχνητά δημιουργήματα που καθορίζουν φυσικές πραγματικότητες και τίποτε παραπάνω. </font><p align="justify"><font size="3">Μία άλλη διαδικασία της συμβολιστικής σκέψης είναι και η παραβολή, την οποία συναντάμε έντονα στους κόλπους της Χριστιανικής διδασκαλίας και όχι μόνο. Παρουσιάζει μια σχέση με την αλληγορία, σαν μια προσπάθεια λογικής επεξήγησης εσωτερικών καταστάσεων. </font><p align="justify"><font size="3">Η σημασία της παραβολής φαίνεται στα λόγια του Χριστού, όταν έλεγε στους μαθητές του: <font color="#d19049">«Σε σας δίνεται απευθείας η γνώση των μυστήριων του Βασιλείου του Θεού, στους άλλους δίνεται με παραβολές».</font> </font><p align="justify"><font size="3">Έτσι, λοιπόν, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε την αξία της, όχι απλά σαν τρόπο συμβολιστικής σκέψης, αλλά σαν μέσο διαπαιδαγώγησης της πλατιάς ανεκπαίδευτης μάζας εκείνης της εποχής. </font><p align="justify"><font size="3">Μέσα στο απέραντο φάσμα των συμβόλων με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή, υπάρχει μία ιδιαίτερη, σχετικά μικρή, αλλά απόλυτα σημαντική κατηγορία που παίζει καθοριστικό ρόλο στην εσωτερική ζωή της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τα αρχέτυπα. </font><p align="justify"><font size="3">Ο Πλάτωνας ονόμαζε αρχέτυπο το πρότυπο ιδεώδες των πραγμάτων και, από φιλοσοφική άποψη, ίσως να είναι ο πιο ακριβής ορισμός που διατυπώθηκε μέχρι σήμερα. Ο ψυχολόγος και ερευνητής Καρλ Γιουνγκ, ύστερα από μακρά παρατήρηση και έρευνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από την εξελικτική της πορεία στους αιώνες, καθιέρωσε τον όρο αρχέτυπο στη σύγχρονη δυτική κοινωνία, για να ονομάσει εκείνες τις σπερματικές ιδέες που υπάρχουν μέσα στο θείο Νου και οι οποίες στην αρχέτυπη φύση τους δεν είναι άμεσα αισθητές από την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά μόνο σαν πρότυπα σχέσης που η ανθρωπότητα ντύνει με κατάλληλες εικόνες. </font><p align="justify"><font size="3">Η σημασία των αρχέτυπων γίνεται μόνο μερικά αντιληπτή, η βαθύτερη έννοιά τους μένει ένα μυστικό που υπάρχει πολύ πριν από τον ίδιο τον άνθρωπο και το οποίο εκτείνεται πολύ πέρα από αυτόν. Ακόμη και ο κατεξοχήν υλιστής Φρόιντ αναγνώριζε την αξία τους ονομάζοντάς τα «αρχαία κατάλοιπα». Τις ψυχικές αυτές μορφές δεν μπορεί να τις εξηγήσει καμία εμπειρία της ζωής του ατόμου. Φαίνεται να είναι έμφυτες, αρχέγονες και αποτελούν κληρονομιά του ανθρώπινου πνεύματος. </font><p align="justify"><font size="3">Στην πραγματικότητα, είναι το κατακάθισμα των εμπειριών της ανθρωπότητας που επαναλαμβάνεται διαρκώς επί αιώνες. Καθώς αυτές οι συλλήψεις, που αποτελούν τη βάση των κυριότερων ανθρώπινων πίστεων, είναι αδύνατο να αποκαλυφθούν από τη συνείδηση σε όλο το βάθος, αναδύονται σε αυτήν μόνο με έμμεση ή συμβολική μορφή. Στο σύνολό τους αποτελούν το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας, το οποίο εκδηλώνεται στο συνειδητό κόσμο με τη μορφή συμβολικών σκέψεων, πράξεων ή εικόνων που παρουσιάζονται σε όλους σχεδόν τους χώρους της ανθρώπινης δραστηριότητας. Στα περισσότερα άτομα τα αρχέτυπα αναδύονται στη συνείδηση όταν αυτή είναι ιδιαίτερα χαλαρωμένη και επιτρέπει στο ασυνείδητο να εμφανίσει τα περιεχόμενά του, γιαυτό συχνά τα όνειρα περιέχουν αρκετές αρχετυπικές εικόνες.</font><p align="justify"><font size="3">Το άτομο συνήθως εντυπωσιάζεται από αυτές όταν διατηρούνται στη συνειδητή μνήμη του, αλλά σπάνια μπορεί να δώσει κάποια λογική εξήγηση για την παρουσία τους. Μερικά από τα πιο γνωστά αρχέτυπα, όπως η Μεγάλη Μητέρα, ο Πατέρας των Πάντων, ο Γέρο-Σοφός, ο Κοσμικός 'Aνθρωπος, ο Ιερός Γάμος, συχνά έχουν απεικονιστεί σε παραστάσεις ναών σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καθώς και σε ζωγραφικούς πίνακες, ύστερα από μια παράξενη ονειρική εμπειρία του δημιουργού τους. Το να προσπαθήσει έστω κανείς να ερμηνεύσει τα περιεχόμενα αυτών των συμβόλων θα ήταν πολύ φιλόδοξη και μάταιη απόπειρα. Η κατανόηση μορφών σαν αυτές που αναφέρθηκαν, εκτείνεται πολύ πέρα από την ανθρώπινη λογική αντίληψη και μπορεί να τις προσεγγίσει κανείς μόνο από το επίπεδο της ψυχικής του λειτουργίας. </font><p align="justify"><font size="3">Λέγεται πως για να έρθει κανείς σε επαφή με τις ιδέες που κρύβονται πίσω από αυτές, πρέπει να ξεκινήσει την αναζήτηση της εσωτερικής του ύπαρξης, δηλαδή, να επιδιώξει την εξερεύνηση του ασυνείδητού του. </font><p align="justify"><font size="3">Μέσω αυτής της οδού θα ανακαλύψει τον αληθινό του εαυτό και θα ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος, αφού πρώτα αντιμετωπίσει τα περιεχόμενά του και κατορθώσει να εξοικειωθεί και να συμφιλιωθεί μαζί τους. Στον εσωτερισμό τα περιεχόμενα της απόκρυφης ύπαρξης έχουν, μέσα στους αιώνες, εμφανιστεί με τη μορφή ορισμένων αρχέτυπων συμβόλων. Έτσι, το πρώτο που πρόκειται να αντιμετωπίσει ο αναζητητής μόλις βυθιστεί στον εσωτερικό του κόσμο, είναι η ονομαζόμενη Σκιά που απεικονίζει το σύνολο των εμπειριών, ιδιαίτερα των αρνητικών που είχε ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Με κυνηγάει η σκιά μου θα έχετε ακούσει.</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=12KdQ7Mu9Q3Fh2Sqg1JDd3ZlVmUinlCF6"><img width="290" height="165" title="skia" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="skia" src="https://drive.google.com/uc?id=1HQG16U6yIrCQ9Ih21Ckt1NnNl1Ax3R-O" border="0"></a>Συχνά η συνάντηση με τη Σκιά, η οποία δεν είναι παρά ο εαυτός μας, είναι ιδιαίτερα δυσάρεστη, αν το άτομο δεν είναι έτοιμο να δει την εικόνα του όπως πραγματικά είναι στον εσωτερικό καθρέφτη. Ύστερα από όσα είπαμε προηγούμενα για το λαβύρινθο, δε θα φανεί παράξενο αν ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου απεικονίζεται, με αυτό το δαιδαλώδες σύμβολο. Μέσα σε αυτόν το λαβύρινθο, μετά τη Σκιά του, το άτομο πρόκειται να συναντήσει -ο άντρας το θηλυκό του ανάλογο και η γυναίκα το αρσενικό της- τον άνιμους ή την άνιμα. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην ολοκλήρωση του εαυτού του, αν δεν ενωθούν μέσα του η αρσενική και η θηλυκή αρχή. 'Άλλωστε αυτή την αλήθεια δεν υπονοεί και το κινεζικό σύμβολο Γιν-Γιανγκ;</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1-oqAiMUebU6h4WjSVxClOEYEbtUnoGiI"><img width="203" height="153" title="ieros gamos" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="ieros gamos" src="https://drive.google.com/uc?id=1R9huiqNHDQsyUaZ6YSCJk2HHOSZZsbGv" border="0"></a>Όταν έχει τελεστεί ο Ιερός Γάμος, δηλαδή η ένωση των αντίθετων στοιχείων μέσα στο άτομο, αυτό είναι πλέον έτοιμο να περάσει στο στάδιο της ένωσης με το σύνολο της εσωτερικής του ύπαρξης. Το αρχέτυπο που δίνεται εδώ έχει πάντα κυκλικό σχήμα -ο κύκλος στα περισσότερα έθνη και θρησκευτικά συστήματα είναι σύμβολο της ψυχής. </font></p><p align="justify"><font size="3"><br></font></p><p align="justify"><font size="3">Ο Πλάτωνας περιγράφει την ψυχή σαν μία σφαίρα. Παντού σε όλο τον κόσμο οι Μαντάλα είναι σύμβολα της πνευματικής επίτευξης. Στις χριστιανικές εκκλησίες συναντάμε πλήθος από οκταπέταλους ρόδακες και μαντάλα με το Χριστό περιστοιχισμένο από τα 4 Ιερά Δημιουργήματα. Μαντάλα του Ζωδιακού, από όλες τις εποχές της ιστορίας του ανθρώπινου γένους σώζονται μέχρι σήμερα, καθώς και κυκλικά σύμβολα από την Κίνα, τους Αζτέκους ή τη Xριστιανική παράδοση, που απεικονίζουν τον κοσμικό χρόνο, τη δημιουργία, τη γέννηση, τον κόσμο στην ολότητά του. </font><p align="justify"><font size="3">Ο κύκλος που δεν έχει αρχή και τέλος είναι το αρχέτυπο σύμβολο του ολοκληρωμένου ανθρώπου στο δισδιάστατo χώρο, τόσο μικροκοσμικά όσο και μακροκοσμικά, ενώ στο χώρο των τριών διαστάσεων μετατρέπεται στη Σφαίρα της Ζωής. Στο χώρο των τεσσάρων διαστάσεων δεν είναι παρά το ατομικό ή συλλογικό πνεύμα που εξελίσσεται αέναα. Αντίθετα προς το σύμβολο κύκλο-πνεύμα, που είναι αρχέτυπο της πνευματικής ύπαρξης, βρίσκεται η μορφή του τετράγωνου που συμβολίζει τη γήινη ύλη του σώματος και της πραγματικότητας. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=129M_J9jnLZpH37TQL_ezCDvHFFh-2DPM"><img width="292" height="185" title="σύμβολα των ευαγγελιστών" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="σύμβολα των ευαγγελιστών" src="https://drive.google.com/uc?id=1QdZCyT8NIX6cFPLmJNxCmAIWtbzuh3Ss" border="0"></a>Τέσσερα είναι τα σημεία του ορίζοντα, τέσσερα τα στοιχεία της ύλης, τέσσερα είναι τα Ιερά Δημιουργήματα στη Xριστιανική πίστη, που απεικονίζονται από τον 'Aνθρωπο, το Λιοντάρι, τον Αετό και τον Ταύρο, σύμβολα αντίστoιχα των Eυαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Ιωάννη και Λουκά. Τέσσερις ήταν οι γιοι του Αιγυπτιακού θεού Ώρου, που διοικούσαν τα τέταρτα της γης. </font><p align="justify"><font size="3">Μήπως η τόσο κοινή φράση που χρησιμοποιούμε, «η τετράγωνη λογική», δεν είναι μια αλληγορία αυτής ακριβώς της αρχετυπικής ιδέας; Πραγματικά, αν αντιμετωπιστoύν με τη δέουσα σοβαρότητα και προσοχή, τα αρχέτυπα είναι εκείνα τα παγκόσμια σύμβολα που έχουν τη μέγιστη σταθερότητα και ικανότητα. </font><p align="justify"><font size="3">Είναι εκείνα που δίνουν στον άνθρωπο τις μεγαλύτερες δυνατότητες για ψυχική εξέλιξη, στοχεύοντας από το κατώτερο στo ανώτερο. Γυρίστε, κοιτάξτε και θαυμάστε τα σύμβολα που αποτελούν μέρος της ζωής και της ύπαρξής μας. Απλώστε το βλέμμα σε όλους τους τομείς της ζωής, απλώστε το πνεύμα σε όλα τα πνευματικά δημιουργήματα της ανθρωπότητας και δείτε, δείτε τα σύμβολα που βρίσκονται εκεί και διεισδύστε σε αυτά, θαυμάστε αυτό που κρύβεται πίσω από τα σύμβολα και είναι η ίδια η ουσία της ζωής. </font><p align="justify"><font size="3">Γυρίστε και κοιτάξτε τα όνειρά σας, κοιτάξτε αυτά που ο εσωτερικός σας εαυτός προσπαθεί να σας δείξει, καταγράψτε και θαυμάστε, σύμβολα, σύμβολα κάθε είδους και μορφής, κρύβουν κάποιο μήνυμα που πρόκειται να σας μεταδοθεί. Κάνετε μια κίνηση θέλησης και πάρτε αυτό το μήνυμα, αξίζει τον κόπο. Τα σύμβολα δεν πρόκειται ασφαλώς να επιφέρουν την πνευματική πραγμάτωση για λογαριασμό μας. Δεν είναι παρά σχήματα, απλά εργαλεία, όπως τα τεκτονικά εργαλεία, που θα μας βοηθήσουν στο δρόμο μας για την αναζήτηση της αλήθειας. Είναι τα δεκανίκια που θα μας στηρίξουν. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1IXFcMFAnVYrsBnzCm2bTpedPRI5W-dCx"><img width="244" height="201" title="kleidi symbolo" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="kleidi symbolo" src="https://drive.google.com/uc?id=1DfPgTFupT0ou4wI-xSgWI5wTq4RLI0LU" border="0"></a>Μην τα περιφρονήσουμε. Δεν είναι, όμως, ικανά από μόνα τους να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα για το άδυτο των αδύτων. Τα σύμβολα είναι τα κλειδιά, αλλά εμείς είμαστε εκείνοι που, θα πρέπει να γυρίσουμε το κλειδί στην κλειδαριά. Χωρίς τη δημιουργική δύναμη, τη θέληση και την έφεση του ίδιου μας του εαυτού για το έργο, -για το μεγάλο εκείνο έργο που δεν είναι παρά η ταύτιση με τον Ανώτερο Εαυτό- τα σύμβολα δεν παίζουν κανένα ουσιαστικό ρόλο. </font><p align="justify"><font size="3">Χωρίς την ανθρώπινη δύναμη τα σύμβολα είναι νεκρά. Από την άλλη πλευρά, αν θεληματικά αγνοούνται τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα σύμβολα και αντικρίζονται επίμονα σαν απλά, καθημερινά υλικά στοιχεία, τότε ο άνθρωπος είναι νεκρός, απογυμνωμένος εντελώς από την υποκειμενική εκείνη ομορφιά που συντηρεί και αυξάνει τη ζωή. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποστερημένος από τον πνευματικό σπινθήρα, περιορίζεται καθαρά μέσα στο υλικό περιβάλλον του, το οποίο ξεκομμένο από το Δημιουργό του θα τον οδηγήσει σε αδιέξοδο. </font><p align="justify"><font size="3">Ο μαγικός κόσμος των συμβόλων είναι εδώ, γύρω μας, μέσα μας, διαθέσιμος πάντα για να τον ανακαλύψουμε. Και ίσως, σε κάποια επέκταση, πίσω από αυτό τον κόσμο να ανακαλύψουμε τις αιώνιες αλήθειες, εκείνες που μας συντροφεύουν και μας εξελίσσουν, που συντροφεύουν και εξελίσσουν το σύμπαν, που αναπτύσσουν τη ζωή, την κίνηση και τη δημιουργία, τόσο στο μακρόκοσμο όσο και στο μικρόκοσμο.</font><p align="justify"><font size="3"><b><u>* Κέντρα Δύναμης</u></b><i></i></font><p align="justify"><i><font color="#d19049" size="2">Το <strong>1ο κέντρο </strong>είναι η ρίζα και βρίσκεται στη βάση της σπονδυλικής μας στήλης, στον κόκκυγα, κάτω από το ιερό οστό, είναι το στήριγμα στη ζωή μας, γιατί υποστηρίζει όλο το ενεργειακό σύστημα και γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό. </font></i><p align="justify"><i><font size="2"><font color="#d19049">Το <strong>2ο κέντρο </strong>είναι το Ιερό και βρίσκεται πάνω από το τριγωνικό οστό, στην περιοχή του αορτικού πλέγματος, σχετίζεται με την δημιουργικότητα σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Επίσης συνδέεται και επηρεάζει τη σχέση με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με την κοινωνία, τον κόσμο γενικότερα. Είναι η έδρα των βασικών μας ενστίκτων. Εδώ βρίσκεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής, αναπτύσσεται από 7 έως 14 χρονών. <strong></strong></font></font></i><p align="justify"><font size="2"><font color="#d19049"><strong><i>Το 3ο κέντρο</i></strong><i> είναι του ηλιακού πλέγματος, το κέντρο της θέλησης, της δύναμης και της ενέργειας του σώματος, βρίσκεται στο επίπεδο του στομαχιού και είναι η έδρα των συναισθημάτων μας, μέσα από αυτό το κέντρο απορροφάμε την ηλιακή ενέργεια η οποία μας τρέφει σε όλα τα επίπεδα. Αναπτύσσεται από 14 έως 21 χρονών.</i><i> <strong></strong></i></font></font><p align="justify"><font size="2"><font color="#d19049"><strong><i>Το 4ο κέντρο</i></strong><i> είναι της καρδιάς που βρίσκεται στην μέση του θώρακα, ελέγχει την καρδιά, τους πνεύμονες και το θύμο αδένα και είναι το πιο σημαντικό από όλα τα κέντρα γιατί είναι ο ρυθμιστής όλων. Είναι το κέντρο της ένωσης των τριών πάνω κέντρων με τα τρία κάτω. Εδώ βρίσκεται η αλήθεια της ψυχής όλα τα ταλέντα και τα χαρίσματα που φέρνουμε. Αναπτύσσεται από 21 έως 28 χρόνων.</i><i> <strong></strong></i></font></font><p align="justify"><font size="2"><font color="#d19049"><strong><i>Το 5ο κέντρο</i></strong><i> βρίσκεται στο επίπεδο του λαιμού είναι η έδρα της αυτοέκφρασης, της επικοινωνίας και της δημιουργίας. Καθώς αφυπνιζόμαστε συνειδητοποιούμε πως είμαστε μέρος του όλου και κανείς δεν είναι αποκομμένος ή αποκλεισμένος από το σύνολο. Αναπτύσσεται από 28 έως 35 χρονών.</i><i> <strong></strong></i></font></font><p align="justify"><font size="2"><font color="#d19049"><strong><i>Το 6ο κέντρο</i></strong><i> βρίσκεται στο κέντρο της βάσης του εγκεφάλου, πίσω από το οπτικό χίασμα, στο σημείο που ονομάζεται «τρίτο μάτι» Είναι η έδρα της ανώτερης επικοινωνίας, της έμπνευσης, της τέχνης και της σύνδεσης με το ανώτερο. Το όργανο που σχετίζεται με αυτό το κέντρο είναι η υπόφυση. Αναπτύσσεται από 35 έως 42 χρονών.</i><i> <strong></strong></i></font></font><p align="justify"><font size="3"><font size="2"><font color="#d19049"><strong><i>Το 7ο κέντρο</i></strong><i> βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού μας. Είναι ένα δυνατό κέντρο γιατί όπως το 1ο μας συνδέει με την μητέρα Γη, το 7ο μας συνδέει με τον ουρανό, την Πηγή, με τον πατέρα, με όλη τη δημιουργία ύπαρξης. Από αυτό το σημείο ξεκινάμε βαθύτερες εσωτερικές αναζητήσεις. Είναι το επίπεδο της ψυχής μας. Αναπτύσσεται από 42 χρονών και πάνω.</i></font></font></font><p align="justify"><font color="#d19049">thesecret real truth.blogspot.com</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-90688746129767826512019-12-03T12:00:00.001+02:002019-12-03T12:00:04.232+02:00To Φως τής Αγάπης …(στέγαση)<p align="justify"><p align="justify"><font size="3"><br></font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1qv0juNZjtEs2S756tzuEV0o8opXwNk3-"><img width="244" height="196" title="Kazantzakis nik" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="Kazantzakis nik" src="https://drive.google.com/uc?id=1EmJIuLnLqlHNnYgeoUUKq8cny7cAkKNK" border="0"></a>Ο Νίκος Καζαντζάκης μας λέει: “<b>Τι είναι η αγάπη;</b> Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ”. Προϋποθέτει κατά συνέπεια ένα πολύ δύσκολο αγώνα, έναν ανηφορικό δρόμο, επώδυνο πολλές φορές ενάντια στο Εγώ του κάθε ανθρώπου. </font></p><p align="justify"><font size="3">Η Αγάπη Θεωρείται ως απαραίτητο συστατικό για την σωματική, ψυχική και πνευματική μας ευεξία. Έχει ευεργετικές ιδιότητες σε όλα τα επίπεδα. Είναι ο θεμέλιος λίθος που δρα θεραπευτικά ενάντια στην θλίψη που βιώνει ο κάθε άνθρωπος, λειτουργεί δε σαν αντίβαρο, όταν ο κάθε άνθρωπος παλεύει έχοντας να αντιμετωπίσει τις δικές του προκλήσεις και αντιξοότητες που εμφανίζονται στην ζωή του και να δώσει λύσεις στα προβλήματα που τον ταλανίζουν.</font><p align="justify"><font size="3">Ένας από τους πλέον σημαντικούς πυλώνες του Τεκτονισμού θεωρείτε ότι είναι η αγάπη, η οποία ως Βασική επιδίωξη, την οφείλει προς όλους τους ανθρώπους, μέσα στο πνεύμα της παγκοσμίου αδελφότητας και δικαιοσύνης,</font><p align="justify"><font size="3">. Δανείζομαι αποσπασματικά μερικές φράσεις περί αγάπης από τυπικά του 1ου βαθμού </font><p align="justify"><font size="3">·<font color="#d19049"> <b>Το Φως τής Αγάπης, το οποίον ενώνει και συντονίζει πάσαν την πλάσιν.</b></font></font><p align="justify"><font size="3"><font color="#d19049">· <b>Είθε η Αγάπη να βασιλεύει μεταξύ τών ανθρώπων.</b></font></font><p align="justify"><font size="3"><font color="#d19049">· <b>Είθε αύται να θερμάνουν την καρδίαν υμών εν τη προς τον πλησίον Αγάπη .</b></font></font><p align="justify"><font size="3"><font color="#d19049">· <b>Είθε εις το μέλλον η Αγάπη να πρωτοστατεί παντός λόγου και παντός έργου υμών.</b></font></font><p align="justify"><font size="3"><font color="#d19049">· <b>Υπόσχομαι ωσαύτως προς τους αδελφούς μου Αγάπην και αρωγήν εις τας ανάγκας αυτών.</b></font></font><p align="justify"><em><font size="3"></font></em><p align="justify"><font size="3"><em>«</em>Η Τεκτονική, ανιδιοτελής Αγάπη, είναι η κατάσταση που ξεπερνάει κάθε νόηση ή συναίσθημα. Ουσιαστικά δεν έχει κανένα ορατό αντίκτυπο σε μας, παρά μόνο μια εσωτερική αρμονία και γαλήνη που προέρχεται από το βίωμα της Τεκτονικής διδασκαλίας, την ερμηνεία των συμβόλων, των αλληγοριών και των μύθων και η οποία εξαπλώνεται μέσα μας σε όλα τα επίπεδα.</font><p align="justify"><font size="3">Η ενέργεια της Τεκτονικής Αγάπης είναι η πιο δυνατή, δημιουργική και θεραπευτική δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν. Μας μαθαίνει να αγαπάμε χωρίς καμία στόχευση τους συνανθρώπους μας με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ψυχή και με όλο μας το πνεύμα. Να αγαπάμε τους άλλους όπως τον εαυτό μας. Και φυσικά να αγαπάμε τον εαυτό μας γιατί μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να αγαπήσουμε και τους άλλους.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτό το γεγονός είναι που μπορεί να μας φέρει περισσότερη χαρά και ευτυχία από οτιδήποτε άλλο. Η ανιδιοτελής χωρίς όρια Αγάπη υπερνικά τα πάντα και εξαφανίζει τη δυσαρμονία, το φόβο και την ατέλεια. Αυτή μας βοηθάει να μη μένουμε προσκολλημένοι με εμμονή σε κατώτερα συναισθήματα που μας φθείρουν και μας γεμίζει ολοκληρωτικά.</font><p align="justify"><font size="3">Όταν βιώσουμε την αγάπη μέσα μας μπορούμε να αγαπήσουμε όλο τον κόσμο, χωρίς διακρίσεις και προσωπικές επιλογές που πηγάζουν από την ανάγκη έκφρασης της καθορισμένης ατομικότητας και του Εγώ. Το συναίσθημα που μας κατακλύζει με αυτές τις συνθήκες, μας κάνει να καταλαβαίνουμε τη διαφορά μεταξύ της ανθρώπινης αγάπης που έχουμε για τα προσφιλή μας πρόσωπα και της συμπαντικής Τεκτονικής Αγάπης που ενώνει και συντονίζει ολόκληρη την πλάση».</font><p align="justify"><font size="3">Είπον</font><p align="justify"><font size="3">Τεκτονικά Δρώμενα </font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-62330473374679364422019-12-03T11:50:00.001+02:002019-12-03T11:50:06.591+02:00Το Μυστρί του Διδασκάλου.<p align="justify"><b><u><br></u></b><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=19VQ3CZbxfaxY14pgDKXl5hQ517kYph6_"><img width="190" height="278" title="μυστρι διδασκαλου" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="μυστρι διδασκαλου" src="https://drive.google.com/uc?id=1qDB3cdDbJkN1ouYqlleYiaVRfX7KeDCN" border="0"></a>Στα τελετουργικά των αρχαίων και Αποδεδεγμένων Τεκτόνων εμφανίζονται μια σειρά από εργαλεία, συμβολικά βέβαια, τα οποία αποδίδονται στον Τέκτονα διδάσκαλο. Μπορούμε να αναφέρουμε μερικά εξ αυτών όπως είναι το μυστρί, το νήμα στην απλή μορφή του και με την τροχαλία περιτύλιξης.</font><p align="justify"><font size="3">Το μολυβδοκόντυλο, που μπορεί να θεωρηθεί ως το κατ' εξοχή εργαλείο του Διδασκάλου, ως όργανο του γραπτού λόγου.</font><p align="justify"><font size="3">Το σύμπλεγμα Γνώμονα και του Διαβήτη με διαφορετικές σχετικές θέσεις των σκελών του δεύτερου ως προς τον πρώτο.</font><p align="justify"><font size="3">Ο "κανόνας" που ως νομική έννοια, εννοεί την κατευθυντήρια γραμμή αρχής δικαίου και υπονοεί την προσήλωση στη γραμμή του καθήκοντος.</font><p align="justify"><font size="3">Ας αναλύσουμε όμως σήμερα περισσότερο το “Μυστρί” .</font><p align="justify"><font size="3">Ετυμολογικά το Μυστρί, Ελληνιστί "μυστρίον" που πλάστηκε από το θέμα του αρχ. "μυστίλη " μάζα ψωμιού σε σχήμα κουταλιού, με το οποίο έτρογαν τον ζωμό" <br>Κυριολεκτικά κατά την εκπαίδευση και την άσκηση στη χρήση των εργαλείων του, ο μάστορας διέρχεται μια σταδιακή πορεία από εργαλείο σε εργαλείο και από διεργασία σε διεργασία που αυτά συνεπάγονται, μέχρι να κατακτήσει την τέχνη. Σύμφωνα με τις ανάλογες Οικοδομικές Παραδόσεις, το πιο δύσκολο εργαλείο είναι το μυστρί και το αποκορύφωμα της μαστορικής τέχνης είναι η χρήση του. Το μυστρί χειρίζεται το κονίαμα, το τσιμέντο, κατά ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται, με την βοήθεια και άλλων εργαλείων, το ορθό συνεκτικό χτίσιμο.<br>'Ετσι, ο τέλειος μάστορας, είναι ο δια του "μύστρου" επιδέξιος χειριστής του τσιμέντου της Αγάπης. Ο τέλειος μάστορας είναι ανδρόγυνος, είναι εκείνος που κατάφερε να αποδίδει το προϊόν της εργασίας του ως αποτέλεσμα της συνέργειας της αγάπης και της σοφίας του, της καρδιάς του και του μυαλού του. Στο τραγούδι " </font><font size="3">Του Γιοφυριού της 'Αρτας</font><font size="3">" λέει σε ένα σημείο</font></p><p align="justify"><font size="3"><b><font color="#d19049">"</font><font color="#d19049">ένας πιχάει με το μυστρί, κι άλλος με τον ασβέστη, παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρήχνει μέγα λίθο...".</font></b><br>Το μυστρί είναι εργαλείο ανδρόγυνο, έχει και την αιχμηρότητα του αρσενικού και την απαλότητα του θηλυκού, είναι η διαυγής καρδιά. Αν θέλουμε λοιπόν τα "κτίσματά" μας στη ζωή να στεριώσουν, ας μάθουμε να χρησιμοποιούμε με το "μυστρί" μας το τσιμέντο της αγάπης μας.</font></p><p align="justify"><font size="3">Ο Albert G. Mackey το απόδωσε ως εργαλείο για την τοιχοποιία, το οποίο υιοθετήθηκε αργότερα από τους Ελευθεροτέκτονες, ως το ιδιότυπο εργαλείο εργασίας του βαθμού του Τέκτονος Διδασκάλου. </font><p align="justify"><font size="3">Το Μυστρί κατά την δόμηση της τοιχοποιίας επενεργεί στα συνδετικά υλικά, όπως το τσιμέντο, και έτσι επιτυγχάνεται η σύνδεση των επί μέρους μερών του κτηρίου σε μια κοινή μάζα.</font><p align="justify"><font size="3">Συμβολικά δε υιοθετούμε στη συνείδησή μας τη χρήση του με τα συνδετικά στοιχεία της αγάπης, της αρωγής, της αλήθειας, της καλοσύνης, της δικαιοσύνης που μπορεί να ενώσει όλα τα μέλη της Τεκτονικής οικογένειας σε όλο τον κόσμο, υπό την σκέπη του φυσικού Νόμου, του πνευματικού και του ηθικού κόσμου, που διέπει το σύμπαν και ρυθμίζει τας ψυχάς και τας διανοίας ημών.</font><p align="justify"><a name="tw-target-text"></a><font size="3">Το Μυστρί είναι ένα σημαντικό σύμβολο και υιοθετήθηκε σε πολλά εργαστήρια του κόσμου, αρχής γενομένης στις Αγγλικές στοές κατά την διάρκεια των εργασιών τους. </font><p align="justify"><font size="3">Στη συνέχεια παράλληλα με την Αγγλία εξαπλώθηκε στο εξωτερικό, και πιθανόν γιαυτό οι αμερικανικές Στοές εξακολουθούν να το χρησιμοποιούν ως το μοναδικό Εργαλείο Εργασίας του Διδ:. Τέκτονος. </font><p align="justify"><font size="3">Σε ένα από τα πρώτα τεκτονικά βιβλία του Πρέστον, στην Αγγλία το 1792, παρουσιάζεται φωτογραφία Σεβ:. Διδ:. και στην επεξήγηση το Μυστρί αναφέρεται ως ένα από τα σύμβολα που παρουσιάζονται στο Σεβ:. Διδ:. κατά την εγκατάστασή του. </font><p align="justify"><font size="3">Στην συνέχεια όταν το τελετουργικό ανανεώθηκε το 1813, το μυστρί φαίνεται να μην μνημονεύεται στην Τεκτονική Τέχνη, όπου θεωρήθηκε ξεπερασμένο . </font><p align="justify"><font size="3">Ωστόσο, στη Σκωτία το μυστρί χρησιμοποιήθηκε ως κόσμημα του Δοκιμαστή, θέλοντας να δηλώσουν με αυτόν τον τρόπο ότι : Το μυστρί διδάσκει ότι τίποτα δεν μπορεί να ενωθεί χωρίς το κατάλληλο εργαλείο για το συνδετικό υλικό ενώ η τελειότητα του κτιρίου εξαρτάται άμεσα και από την κατάλληλη ποιότητα του υλικού. </font><p align="justify"><font size="3">Έτσι λοιπόν η φιλανθρωπία, ο δεσμός της τελειότητας και της κοινωνικής ένωσης, πρέπει να ενώσουν τους Τέκτονες, όπως ενώνουν οι ακτίνες ενός κύκλου, που εκτείνονται από το κέντρο του, το κάθε σημείο της περιφέρειας. Κατ΄ αυτήν την ένια η αρχή της παγκόσμιας καλοσύνης μπορεί να διαχυθεί σε κάθε μέλος της κοινωνίας.</font><p align="justify"><font size="3">Όπως απλώνει το τσιμέντο ο μάστορας με το μυστρί για να μετατρέψει το κτήριο σε μια άθραυστη και στιβαρή μάζα, έτσι και ο αδ. Διδ το χρησιμοποιεί <font size="3">εμβληματικά για το ευγενικό και ένδοξο σκοπό της εξάπλωσης του τσιμέντου της αδελφικής αγάπης. Αυτό το τσιμέντο που ενώνει τα μέλη της αδελφότητος σε μια ιερή παγκόσμια κοινότητα και κοινωνία Αδελφών, μεταξύ των οποίων καμία φιλονικία και διαμάχη δεν χωράει μεταξύ τους. </font></font><p align="justify"><font size="3">Στις Σκανδιναβικές χώρες, οι τέκτονες στις στοές τους φορούσαν το μυστρί ως κόσμημα. Οι μαθητές και οι εταίροι φορούσαν ένα ασημένιο μυστρί ενώ οι Διδδ:. το χρυσό. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1m2htsXSZn6Zeu1YKzbvE6H_b_XXCX7Vl"><img width="384" height="176" title="tools degree 3rd" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="tools degree 3rd" src="https://drive.google.com/uc?id=1Sd5ybE2K034yxGMlw-g314Gzb3oYDPvP" border="0"></a>Αυτές οι χώρες χρησιμοποιούν δύο ομάδες εργαλείων εργασίας, και τα δύο σύνολα εξηγούνται στον πρώτο βαθμό. Η πρώτη ομάδα αποτελείται από το γνώμονα των 90 μοιρών, το αλφάδι, τον κανόνα την στάθμη.<font size="3">Το δεύτερο σετ αποτελείται από το μυστρί, το σφυρί και τον διαβήτη. </font></font></p><p align="justify"><font size="3">Το μυστρί είναι πολύ γνωστό στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ενώ στην Γαλλία, υπάρχει ένα έθιμο όπου ο υποψήφιος Εταίρος πρέπει να πραγματοποιήσει πέντε αναζητήσεις γύρω από τον Ναό, δηλ. συμβολικά πέντε ταξίδια, όπου σε κάθε ταξίδι φέρει ένα διαφορετικό εργαλείο, το σφυρί και το καλέμι, το γνώμονα και τον διαβήτη, τον χάρακα, και στο πέμπτο και το τελευταίο ταξίδι, το μυστρί</font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1Qj-zGNpTwYO6EVszHBvTGK0AkqHxa_Ep"><img width="244" height="139" title="γνωμων διαβ σε τριτο 3ο" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="γνωμων διαβ σε τριτο 3ο" src="https://drive.google.com/uc?id=1_k-dV_-9tMEQ6_0eY6a-mGuB4W17smWb" border="0"></a>Στις στοές των διάφορων αμερικανικών πολιτειών, αλλά και στις καναδικές Στοές, περιλαμβάνουν στο τυπικό τους, το Μυστρί ως το μοναδικό εργαλείο που χρησιμοποιείται στο τρίτο βαθμό. </font><p align="justify"><font size="3">Στην Εγκυκλοπαίδεια του ο Mackey αναφέρει ότι: </font><p align="justify"><font size="3">Αυτό το εργαλείο θεωρείται το κατάλληλο Εργαλείο Εργασίας ενός Τέκτονα Διδ., διότι στον Τεκτονισμό , ο μαθητής ασχολείται με την προετοιμασία του ακατέργαστου λίθου, χρησιμοποιώντας την σφύρα και την σμίλη, προσπαθώντας να δώσει το σωστό σχήμα, ο εταίρος συνεχίζει για την τελειοποίηση με τη βοήθεια του γνώμονα, του κανόνα και της την στάθμης αλλά ο Δάσκαλος μόνος του πλέον, έχοντας εξετάσει την ορθότητα και τελειότητα του σχήματος και προκειμένου να αποδείξει ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης , τοποθετεί τον λίθο στην κατάλληλη θέση, απλώνοντας, με το μυστρί, το τσιμέντο που τον σταθεροποιεί ώστε να είναι ακλόνητος.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Robert Macoy, στο βιβλίο του "Το Τεκτονικό Τελετουργικό", μας πληροφορεί ότι το μυστρί είναι ένα εργαλείο το οποίο χρησιμοποίησαν κτιστάδες για να απλώσουν το τσιμέντο που ενώνει τα μέρη του κτιρίου σε μία κοινή μάζα, αλλά εμείς, ως Ελεύθεροι και Αποδεδεγμένοι Τέκτονες, διδάσκουμε τη χρήση του για την εφαρμογή του ευγενή και ένδοξου σκοπό της εξάπλωσης του τσιμέντου της αδελφικής αγάπης και της στοργής. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=16a2N0sfZyPRqa6o3wRFFH--cRyHQamj3"><img width="223" height="244" title="εργαλεία τεκτονικά" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="εργαλεία τεκτονικά" src="https://drive.google.com/uc?id=12hzxo_hDRZmbGYdKtDD99lkvosI2KkE4" border="0"></a>Αυτό το τσιμέντο που μας ενώνει σε μια ιερή ενότητα ή μια κοινωνία φίλων και αδελφών, μεταξύ των οποίων δεν πρέπει να υπάρχει ποτέ διαμάχη και διχόνοια, αλλά η άμιλλα του στο να εργαζόμεθα για τον κοινό σκοπό. </font><p align="justify"><font size="3">Αυτό το καθήκον, όπως το μνημονεύει ο Macoy, παρέμεινε διαχρονικά αναλλοίωτο μέχρι σήμερα για όλους του Ελευθροτέκτονες. Το μυστρί εξακολουθεί να είναι ένα αξιοσέβαστο τεκτονικό Εργαλείο σε ολόκληρο τον κόσμο έστω και αν δεν το χρησιμοποιούμε καμιά φορά για εμάς τους ιδίους, πλην όμως έτσι και αλλιώς μας δίνει ένα δυνατό ηθικοπλαστικό συμβολισμό:</font><p align="justify"><font size="3"><font color="#d19049"><strong>Το μυστρί συμβολίζει την αγάπη ανάμεσα στους αδελφούς και το χτίσιμο του ναού της ανθρωπότητας, του Ναού της ψυχής μας</strong></font>.</font><p align="justify"><font size="3">Είπον </font><p align="justify"><font size="3">Τεκτονικά Δρώμενα</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-10196370418808486132019-11-13T16:36:00.001+02:002019-11-13T16:36:16.794+02:00«ΙΣΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΜΜΕΝΗ»<p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3">ΤΟ ΠΕΠΛΟ</font></b><p align="justify"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1BAPoTFLSWL7nq4ZGf6cvzrOuenF7P7x2"><font size="3"><img width="144" height="244" title="clip_image002" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image002" src="https://drive.google.com/uc?id=1aI0Z3E0E6u-_DJKCfLQ9knzsCvDWYrxe" border="0"></font></a><font size="3">Πυκνά πέπλα παρεμποδίζουν την πρόοδό στην Μυητική Οδό της Εξέλιξης. Ορθώνονται εμπρός από κάθε αναζητητή και οδοιπόρο. Ενίοτε προστατεύουν, άλλοτε συσκοτίζουν, ενώ σε κάθε περίπτωση λειτουργούν ως παραπετάσματα που παρεμποδίζουν ένα μεγάλο εξελικτικό πέρασμα.</font></p><p align="justify"><font size="3">Ωστόσο, στα αρχικά στάδια της εξέλιξης λειτουργούν προστατευτικά, καθώς προφυλάσσουν τον αμύητο από την λαμπρότητα ενός εκτυφλωτικού Φωτός που δεν είναι έτοιμος να αντικρύσει, και τον περιορίζουν αναγκαία σε δομημένα πλαίσια ζωής, εμπειρίας και μάθησης.</font><p align="justify"><font size="3">Τα Πέπλα μπορεί να μην είναι άμεσα ορατά, ωστόσο όλοι μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε ως τα εμπόδια που ορθώνονται εμπρός μας κατά την εξελικτική μας διαδρομή και την προσπάθεια βελτίωσης του εαυτού.</font><p align="justify"><font size="3">Συνήθως πρόκειται για κρυσταλλώσεις που μορφοποιούνται κυριολεκτικά σε Πέπλους από τις ίδιες τις πεποιθήσεις μας, τις άκαμπτες ιδέες μας και τις χονδροειδείς επιθυμίες και έξεις μας.</font><p align="justify"><font size="3">Κάποια πλανητικά συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας συνέβαλλαν ανθρωπότητας συνέβαλλαν καθοριστικά στον σχηματισμό των Πέπλων. Υπήρξαν όμως και κάποια Μυητικά Περάσματα σημαντικών Μυστών που επέφεραν Μυστικές Διόδους ανάμεσα στα Πέπλα, οι οποίες επέτρεψαν και επιτρέπουν να περάσει το Φως, ωφελώντας έτσι το σύνολο της Ανθρώπινης Οικουμένης.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτό που καλύπτεται από το πέπλο, είναι η τελειότητα. Η αφαίρεση του πέπλου που καλύπτει μια θεά δεν είναι δυνατή, διότι αυτή ακριβώς η κάλυψη, η αδιαφάνεια που την περιβάλει, ανήκει και αυτή στην ουσία της άφατης θεϊκότητάς της.Μόνον η Μυσταγωγία αφυπνίζει τα απροσδιόριστα όρια της ψυχής και πιθανά να οδηγήσει, μέσα από διαρκή εξάσκηση, στις κορυφές του πνεύματος.Η Ίσιδα», ως η Ουσία –Αλήθεια, η Άγνωστη Απόλυτη πραγματικότητα, αποκρύπτεται από μία σειρά Πέπλων τα οποία έχουν διαφορετικές σημασίες, ρόλους και αίτια</font><p align="justify"><font size="3"><img width="236" height="238" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for ισιδα πεπλος" src="https://4.bp.blogspot.com/-9jFfG5maYHg/WgNjkw8y2xI/AAAAAAAAbnM/rbA72sycCWglCyj3m8b68lU5I4dPiRGBQCLcBGAs/s400/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582.png">Επτά πέπλα την κάλυπταν, όσα και τα Σκαλοπάτια της μύησης στα μυστήρια του Μίθρα, τα μυστήρια της γνώσης.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτός που θα ανασήκωνε για λίγο την άκρη του χιτώνα της, θα έβλεπε αυτό, που η ανθρώπινη διάνοια αδυνατεί να εννοήσει…</font><p align="justify"><font size="3">Λένε πως ο θρυλικός Ερμής ο Τρισμέγιστος σήκωσε την άκρη του χιτώνα της Ίσιδος και αντί για να καεί όπως πιστεύονταν, έγινε ο μέγας της Προφήτης και σοφός και γνώστης και μυσταγωγός της και αποκαλυπτής των ακατάλυπτων μυστηρίων, που βρίσκονται πίσω από τον χιτώνα της.</font><p align="justify"><font size="3"></font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">Τι είναι λοιπόν αυτά που είδε τα απαγορευμένα και μη λεγόμενα; Τα κρύφια και άρρητα του Φερεκύδη; Είναι η ενιαία υπόσταση των κόσμων και των όντων που κάθε διαχωρισμός τους είναι τουλάχιστον βλασφημία.</font><p align="justify"><font size="3">Ποιος είναι εκείνος που θα τολμούσε να σηκώσει αυτό το τρομερά θεϊκό πέπλο χωρίς πρώτα να αναπτύξει εντός του αρετές όπως η Χρηστοήθεια, η Μεγαλοψυχία και η Ορθή Διάκριση.</font><p align="justify"><font size="3">Αλίμονο στους βέβηλους και στις βέβηλες που τόλμησαν ακόμη και να αγγίξουν το πέπλο της Ίσιδας</font><p align="justify"><b><font color="#d19049" size="4"><br></font></b><p align="justify"><b><font color="#d19049" size="4">ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΙΣΙΣ … ΠΟΛΥΩΝΥΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑ</font></b><p align="justify"><img width="202" height="253" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for isis goddess" src="https://tiimg.tistatic.com/fp/2/006/121/isis-goddess-home-accent-piece-5-834.jpg"><font size="3">Μυριώνυμος η θεά, δέκα χιλιάδες προσωνύμια.</font><p align="justify"><font size="3">Προσδιορίζουν ιδιότητες, δυνατότητες, χαρακτηριστικά, τα οποία ως πέπλα καλύπτουν και ομολογούν συγχρόνως, το άρρητο όνομα της Αλήθειας του Ενός.</font><p align="justify"><font size="3"><b><i><font color="#f79646">«Θεά μεγίστη, άρχουσα ουρανού, βασιλεύουσα πόλου, αστέρων υπερτάτη, καλλιφεγής θεά, στοιχείον άφθαρτον, σύστημα του παντός, παμφεγγής αρμονία του όλου».</font> </i></b>Λατρευτική επίκληση προς την Ίσιδα, όπως καταγράφεται σε Μαγικό πάπυρο των Παρισίων.</font><p align="justify"><font size="3">Το ιδεόγραμμα του ονόματός της είναι ένας θρόνος και συνήθως απεικονίζεται ως φέρουσα στην κεφαλή της έναν θρόνο. Στα Αιγυπτιακά η θεά Ίσετ ή Ίσε σημαίνει «βασίλισσα του θρόνου», που ίσως να μεταφράστηκε στα Ελληνικά ως Ίσις.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Πλούταρχος αναφέρει πως το όνομα Ίσις προέρχεται από το ρήμα «ίημι» - που σημαίνει θέτω σε κίνηση, δηλαδή προχωρώ με Γνώση και Επιστήμη και αυτή η κίνηση εμπεριέχει ψυχή και φρόνηση. Επίσης γράφει πως κατά τον Πλάτωνα το όνομα Ίσις δηλώνει την ουσία και προέρχεται από παράφραση του «Ισίαν» λέξη με την οποία οι παλαιότεροι αποκαλούσαν την νόηση και την φρόνηση.</font><p align="justify"><font size="3">Η «πολυωνυμία» της θεάς, ονοματοποιεί την πολλαπλότητα της θεϊκής διάστασής της. Θεά που επίσης χαρακτηρίζεται ως «παν το γεγονός» και με πολλαπλές ιδιότητες, αναφέρεται η Φύσης, εις τον ομώνυμον Ορφικόν Ύμνον και αποκαλείται με το <b>«…Πάντα σοι εισί τα πάντα…».</b></font><p align="justify"><font size="3">Ο <b>Απουλήιος </b>στις Μεταμορφώσεις του γράφει γι<b> </b>αυτήν:</font><p align="justify"><i><font color="#f79646" size="3">« Οι Φρύγες στην Πεσσινούντα με λένε Μητέρα των Θεών, οι Αθηναίοι με φωνάζουν Κεκροπία Άρτεμη, οι νησιώτες της Κύπρου Παφία Αφροδίτη, για τους τοξότες της Κρήτης είμαι η Δίκτυννα, για τους τρίγλωσσους Σικελούς είμαι η Περσεφόνη και για τούς Ελευσίνιους είμαι η αρχαία Μητέρα του Σταριού. Μερικοί με ξέρουν ως Ήρα, άλλοι ως Μπελλόνα των μαχών, άλλη ως Εκάτη… αλλά οι Αιγύπτιοι και οι Αιθίοπες, που ξέρουν καλά την αρχαία γνώση… με φωνάζουν με το αληθινό μου όνομα, δηλαδή Βασίλισσα Ίσιδα».</font></i><p align="justify"><font size="3">Στην ευεργετική, τροφοδοτική, δημιουργική μορφή της είναι Μεγάλη Μητέρα ως Ίσις, Άθωρ, Κυβέλη, Ιστάρ, Λακσμί, Παρβάτι, Τάρα, Γκουάν-γιν, Δήμητρα, Σοφία, Μαρία και απεικονίζεται συνήθως ντυμένη με τον ήλιο και τη σελήνη στα πόδια της.</font><p align="justify"><font size="3">Στη σκοτεινή και σχετική με το θάνατο μορφή, είναι η Αστάρτη, η Κάλι, η Ντούργκα, η Λίλιθ, η Εκάτη, η Κίρκη, η μαύρη παρθένος ή έχει φιδίσια μαλλιά ή κάποια άλλη τρομακτική εμφάνιση.</font><p align="justify"><font size="3">Καλείται Επήκοος, που σημαίνει ότι είναι Αυτή που εισακούει και ανταποκρίνεται στις ικεσίες, ως Σώτειρα, που διαθέτει τη δύναμη να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των πιστών της.</font><p align="justify"><img width="591" height="189" alt="Image result for ισιδα αθηνα" src="http://2.bp.blogspot.com/-rLxp2W0hhbU/UivSuAmzbII/AAAAAAAAfrg/YnUQH2TqWdA/s1600/zx.jpg"><font size="3">Η Ίσις ως Αθηνά συμβολίζει τη Σοφία για τον άνθρωπο, τη Γνώση για τον επιστήμονα, για τον Τέκτονα «<i>το Αιώνιον Φως , το περιέχον το παν,</i> <i>προς το οποίον το παν τείνει..</i>.». Συμβολίζει, την<i> </i>υπέρτατη αλήθεια που κατακτάται μέσα από την γνώση και την επιστήμη και που η αναζήτηση της οποίας είναι έργο «<i>οσιότερο από κάθε αγνότητα</i> <i>και υπηρεσία στον ναό»</i>. Εκπροσωπεί την<i> </i>ενέργεια της σύνθεσης και της δημιουργίας, τη διαδικασία της «<i>λάξευσης</i>» του «<i>ακατέργαστου</i> <i>λίθου</i>» μας.</font><p align="justify"><font size="3">Ο μύθος της Ίσιδος αποτελεί μία συμβολική αναπαράσταση, του κύκλου της φύσης και της ζωής. Η Ίσις ως Περσεφόνη, συμβολίζει την Άνοιξη και τη Ζωή. Είναι εκείνη η μυστηριώδης δύναμη, που κάνει έναν σπόρο να φυτρώσει, κι ένα ζωντανό ον να γεννηθεί. Αντίστοιχα το ζεύγος τους: ο Όσιρης και ο Άδης είναι η άλλη όψη της Φύσης: η φθορά και ο θάνατος.</font><p align="justify"><font size="3">Η Ίσις ως άλλη Δήμητρα έγινε τροφός του παιδιού της βασίλισσας της Φοινίκης και επιχείρησε να κάψει τα θνητά μέρη του σώματός του και να τον καταστήσει αθάνατο. Είναι εμφανής η σχέση μεταξύ των Ισιακών και Ελευσίνιων Μυστηρίων.</font><p align="justify"><font size="3">Η Ίσις, σε μια Ελλάδα που έχει κατασπαραχθεί από πολέμους και διχόνοια, που ο πληθυσμός της διά των αποικισμών και της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου έχει διασπαρεί σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, μεταφέροντας τις αρχές και όλα τα στοιχεία του Ελληνικού πολιτισμού, επαναφέρει μια χαμένη αθωότητα.</font><p align="justify"><font size="3">Παράλληλα, άφθαρτη καθώς είναι από την ελληνική θεολογική παράδοση, «στολίζεται» με τις ιδιότητες και τις δικαιοδοσίες των περισσοτέρων Ελληνίδων θεαινών. Το αταβιστικό πρότυπο της θεάς – μητέρας επανέρχεται δριμύτερο. Μένει να δημιουργηθεί ένα λατρευτικό τυπικό, προσφιλές στον κόσμο από άλλες λατρείες, που θα την κάνει ακόμη πιο οικεία στους Έλληνες.</font><p align="justify"><font size="3">Η επιλογή που έγινε ήταν αναμενόμενη. Είναι προφανής η συγγένεια μορφών, όπως ο Άδωνις, ο Όσιρις, ο Διόνυσος, ο Ορφέας. Βίοι παράλληλοι, και θάνατοι και αναστάσεις. Ενίοτε και δικαιοδοσίες.</font><p align="justify"><img width="149" height="377" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2019/02/KHM-Vienna-Isis.jpg"><font size="3">Έτσι η Ίσις, ούτως ή άλλως θεά – προστάτις των μυστηρίων, αποκτά ένα λατρευτικό τυπικό πολύ κοντά στο διονυσιακό. Τα στοιχεία ήταν κοινά, ακόμη και σε λεπτομέρειες: Ο θάνατος και η ανάσταση Οσίριδος και Διονύσου, η λατρεία του φαλλού, η απεικόνιση της Ίσιδος με κεφάλι αγελάδας και του Διόνυσου με κεφάλι ταύρου, η σχέση Ίσιδος – Διονύσου με τη γονιμότητα και την ανάπλαση της φύση κλπ.</font><p align="justify"><font size="3">Η απεικόνιση της Ίσιδος με κεφάλι αγελάδας είναι μια πράξη συμβολικού αποκεφαλισμού. Είναι μια πράξη <i>«επανάστασης κατά της μητέρας»,</i> η οποία προσφέρει την άνευ όρων αγάπη, την αγάπη χωρίς διακρίσεις και προϋποθέσεις, την μη συνειδητή αγάπη.</font><p align="justify"><font size="3">Για να μπορέσει κανείς να θυσιάσει τον εγωισμό του, χωρίς να χάσει το εγώ του κι έτσι να ανακαλύψει και να αποδεχτεί τον πραγματικό εαυτό του, θα πρέπει να ασκηθεί, στο να είναι έτοιμος για χωρισμό και αποδημία, αλλά και έτοιμος να πενθήσει μια απώλεια.</font><p align="justify"><font size="3">Όλη αυτή η παιδεία θα τον καταστήσει άνθρωπο δοτικό, διότι πρωτίστως, θα τον μάθει να αφήνει τα πράγματα να γίνονται, να αφήνεται ο ίδιος στις καταστάσεις, χωρίς να γίνεται έρμαιο της κάθε κατάστασης, αλλά με εγρήγορση.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτήν την εγρήγορση ο ηθικός και μηδέποτε εκλιπών θα μπορέσει να την επιτύχει, όταν μπορέσει και «αποκεφαλίσει τη μητέρα» δηλαδή να φτάσει στην ετοιμότητα να αποκολληθεί από τα πράγματα του κόσμου και να καταθέσει την αλαζονική ματαιοδοξία του.</font><p align="justify"><font size="3">Η θυσία του εγώ, που βαίνει παράλληλα με τον φόνο της μητέρας και την απώλεια του σωματικού φαλλού, οδηγεί στο δρόμο του μεταξύ και την περιοχή του TRANS, που είναι η περιοχή της ψυχής, όπου εισερχόμενος κανείς με εγρήγορση και πίστη δέχεται τη χάρη της κατανόησης της αγάπης.</font><p align="justify"><font size="3">Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος αποκαθιστά και πάλι την ισορροπία και τη δικαιοσύνη στο κοσμικό γίγνεσθαι, θέτοντας κεφαλή ζώου στην θέση του αποκοπέντος κεφαλιού της. Η μορφή της Ίσιδος που είναι στην ουσία το προσωπείο της φύσης, καταστρέφεται και η τερατώδης –τρομερή της πλευρά τίθεται αποδυναμωμένη στη θέση του φυσικού προσωπείου και γίνεται οριακά αποδεκτή.</font><p align="justify"><font size="3">Η Θεά Μητέρα, η Μεγάλη Θεά, δεν είναι άλλη από την Ψυχή του Κόσμου, στις διάφορες εκφράσεις της και από αυτήν εκπορεύονται οι ατομικές Ψυχές.</font><p align="justify"><img width="276" height="218" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for Anima Mundi" src="https://ecdn.evensi.com/e265738264?cph=gAAAAABdl-L6CfX7sFNEm7QFqIxfOV5UXdl7PVlhZ0A9VbiPqVqZ-_5_2K8bqkJFcViVezQZtR2q7fKrr3OMKiueXqnUHgfM-CtUOb2S8k0vi4XdH-25jFhug_XcpvhRZH5nSfrhbvxhbPXdEva_jxRlOf-apPLo4vzd07EnGda9g6mG8WolPthdGuQBshZZMK0Ux-n7m1YkWnJylkHaWVBZetsBzb6CJfstwG8lgbGiAHPEwoxKFdLCSlFdlLNmUHs2HqMy19uuhLRonKon3CpBWMZ1D4dq6sRyxc7S0kIx_31ENvo7tMZXZAqO-YShfFrnUJMRCv3lP9sOTHdvQpcykKdFVuptfw=="><font size="3">Είναι η Anima Mundi, η Παγκόσμια Ψυχή του Πλάτωνα, ο φορέας του Φωτός, το δοχείο των μορφών, το Θείο Πνεύμα των Αιγυπτίων, το Άγιο Πνεύμα των Χριστιανών, το Ακάσα των Ινδουιστών, η Μήτρα του Σύμπαντος.</font><p align="justify"><font size="3">Είναι το θηλυκό Αρχέτυπο, η πηγή κάθε ζωής. Είναι η Βασίλισσα του Ουρανού, αυτή που κρατάει τα κλειδιά της γονιμότητας, των πυλών της γέννησης και του θανάτου.</font><p align="justify"><font size="3">Μία δύναμη διασκορπισμένη σε όλη τη δημιουργία.</font><p align="justify"><font size="3">Η <b>Ίσις </b>έχει σχέση με την<b> ύλη </b>και τις<b> </b>εναλλασσόμενες μορφές της, που ανακυκλώνεται και διαδέχεται τα πάντα, το φως, το σκοτάδι, η ημέρα τη νύχτα η φωτιά το νερό, η ζωή το θάνατο, η αρχή το τέλος, γι’ αυτό και οι στολές της είναι ποικίλες και πολύχρωμες.</font><p align="justify"><font size="3">Κυβερνήτης των τριών Κόσμων είναι η ίδια αρχή σε τρία επίπεδα: στο Πνευματικό, Ουράνιο επίπεδο είναι η Ουράνια Αφροδίτη, στον Αστρικό Κόσμο είναι η Σελήνη ή η Περσεφόνη και στο Φυσικό κόσμο είναι η Δημήτηρ (Γή-Μήτηρ).</font><p align="justify"><font size="3">Ο Πλανήτης Αφροδίτη είναι ο πιο απόκρυφος, ο πιο δυνατός, ο πιο Μυστηριώδης από όλους τους πλανήτες. Η Αφροδίτη είναι εκείνη της οποίας είναι πιο έκδηλη η επίδρασή της επί της Γής και η σχέση της με τη Γή. Ο Πυθαγόρας την ονόμαζε «Άλλο Ήλιο».</font><p align="justify"><font size="3">Μελετητές της συγκριτικής θρησκειολογίας υποστηρίζουν ότι τους αιώνες, κατά τους οποίους διαμορφωνόταν ο Χριστιανισμός, η νέα θρησκεία υιοθέτησε και μεταμόρφωσε χαρακτηριστικά θρησκευτικών παραδόσεων που προηγήθηκαν.</font><p align="justify"><font size="3">Όμως η απόδοση τιμών στο πρόσωπο της Μαρίας της Καινής Διαθήκης, της μητέρας του Ιησού Χριστού, αποτελεί μεταγενέστερη δογματική εξέλιξη που περιέλαβε στοιχεία προηγούμενων θηλυκών θεοτήτων.</font><p align="justify"><img width="585" height="309" alt="Related image" src="https://i.pinimg.com/originals/1a/06/59/1a0659304130e48b99e5fe9c2ce5e05e.jpg"><font size="3">Ως «μητέρα του Θεού» και «Θεοτόκος» ενσωμάτωσε στοιχεία θηλυκών θεοτήτων που επί χιλιετίες πιστευόταν ότι συντηρούσαν τους <font size="3">επαναλαμβανόμενους εποχικούς κύκλους θανάτου και αναγέννησης.</font></font><p align="justify"><font size="3">Ήδη πριν από τον 6ο αιώνα, αποδόθηκαν στη Μαρία χαρακτηριστικά όπως η αειπαρθενία, η οποία ήδη ίσχυε για την Αθηνά, την Άρτεμη, την Ίσιδα, και θα λάβει την θέση της «βασίλισσας του ουρανού» και της «μεσολαβήτριας» υπέρ της ανθρωπότητας, όπως συνέβαινε με την ευρέως διαδεδομένη λατρεία της Ίσιδος.</font><p align="justify"><font size="3">Η Ίσις αφού είχε άμεση αντίληψη του πόνου και της δυστυχίας, μπορούσε αυτή καλύτερα από κάθε άλλη θεότητα να συμπαρασταθεί στους πάσχοντες ανθρώπους. Έκανε και αυτή θαύματα, καθώς ειδικευόταν, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, στη θεραπεία ποικίλων νοσημάτων, ακόμη και μέσω της εξομολόγησης, της ομολογίας δηλαδή αμαρτιών. Εξουσίαζε και το ανθρώπινο πεπρωμένο, καθώς είχε τη δυνατότητα να προλαβαίνει τον επικείμενο θάνατο και να χαρίζει το δώρο της ζωής παρατείνοντας τη διάρκεια της.</font><p align="justify"><font size="3">Όσοι θεραπεύονταν από τη θεά είχαν την υποχρέωση να γνωστοποιούν δημόσια τη θεραπεία τους και τις ικανότητες της θεάς και να απαγγέλουν ένα εγκώμιο, μια «αρεταλογία» της.</font><p align="justify"><font size="3">Οι «<a href="https://epigraphy.packhum.org/text/217063">αρεταλογίες</a>» της Ίσιδας είναι ύμνοι στους οποίους απαριθμούνται οι προσφορές της στο ανθρώπινο γένος. Έτσι από αυτούς γνωρίζουμε ότι η Ίσις ήταν αυτή που δίδαξε την καλλιέργεια των καρπών της γης βάζοντας τις βάσεις του πολιτισμένου βίου ή ότι αυτή επέβαλε τον σεβασμό στον θεό και στον όρκο, την αγάπη των γονιών για τα παιδιά και τη φροντίδα των παιδιών για τους γονείς, ενώ εισήγαγε και τον θεσμό του γάμου.</font><p align="justify"><font size="3">Οι ισιακές «αρεταλογίες» μοιάζουν κάπως με τον ευχαριστήριο ύμνο προς την Παναγία, τον γνωστό ως Ακάθιστο Ύμνο, μόνο που εδώ ο υμνωδός είναι αυτός που υμνεί και δοξάζει τις «αρετές» της Θεοτόκου, ενώ στις «αρεταλογίες» η ίδια η Ίσις είναι αυτή που απαγγέλλει με αυταρέσκεια τις ευεργεσίες της.</font><p align="justify"><font size="3">Να σημειωθεί ότι οι τελευταίες έρευνες σχετικά με την ανάγνωση του δίσκου της Φαιστού και της Γραμμικής Γραφής Α αποκαλύπτουν ότι κατά πάσα πιθανότητα στο δίσκο αναγράφεται μία προσευχή σε μία μέλλουσα μητέρα θεά, σε μία εγκυμονούσα θεά.</font><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3"><br></font></b><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3">Ο ΕΝΘΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ</font></b><p align="justify"><font size="3">Η Φύσις για την αρχαϊκή συνείδηση, είναι ένα άμεσο δεδομένο, μία περιρέουσα ιεροφάνεια και ένας από τους σημαντικότερους νόμους της φύσεως είναι η συνεχής αλλαγή. Η αναζήτηση της αλήθειας απαιτεί την αποδοχή της διαδικασίας της μεταβλητότητος.</font><p align="justify"><i><font color="#f79646" size="3">«Οφείλουμε να σεβόμαστε την αιδημοσύνη με την οποία η Φύση κρύβεται πίσω από αινίγματα και προκλητικές αβεβαιότητες».</font></i><p align="justify"><i><font color="#f79646" size="3">«Η φύση απεχθάνεται τη σαφή και απερίφραστη αυτοαποκάλυψη... Επιθυμεί τα μυστικά της να τα χειρίζεται ο μύθος. Κατά συνέπεια, τα ίδια τα μυστήρια κρύβονται στις υπόγειες διόδους της συμβολικής έκφρασης, έτσι ώστε ούτε καν στους μυημένους να είναι δυνατό να παρουσιαστεί γυμνή η φύση τέτοιων πραγματικοτήτων, αλλά μόνο επίλεκτοι να μπορούν να γνωρίζουν το πραγματικό μυστικό, με τη βοήθεια της ερμηνείας που παρέχει η σοφία, ενώ οι υπόλοιποι μπορεί να είναι ικανοποιημένοι με το να τιμούν το μυστήριο, το οποίο προασπίζουν αυτές οι συμβολικές εκφράσεις από την κοινοτοπία».</font></i><p align="justify"><img align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="http://kosmos-zine.gr/images/articles-old/isis/isis-m.jpg"><font size="3">Η απεικόνισή της είναι μία εικαστική, φιλοσοφική-μεταφυσική αφήγηση, περί του πλήθους των ιδιοτήτων της. Εν προκειμένω αυτό που έχει σημασία να επισημανθεί, είναι ο <b>«Κεστός</b>» που φοράει, δηλαδή η ζώνη της Ίσιδος. Πρόκειται για τέσσερεις χρυσές τετράγωνες πλάκες, οι οποίες είναι κοσμημένες με τα τέσσερα Στοιχεία της Φύσεως (Γη, Νερό, Αέρας, Φωτιά), που εικονογραφικά επιβεβαιώνουν τα ανωτέρω.</font><p align="justify"><font size="3">Η αποκάλυψη ευρίσκεται εντός μας, εκεί όπου περικλείονται όλα τα στοιχεία και οι δυνάμεις της Φύσεως, εκεί όπου υπάρχει η δυνατότητα για την εσωτερική μας αλήθεια. Κατ΄αυτήν την έννοια, η απεικόνιση της πεπλοφόρου Ίσιδος, θα μπορούσε να είναι το <b>Φώς της Γνώσεως,</b> κεκαλυμμένο από τα ομιχλώδη πέπλα της άγνοιας.</font><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3"><br></font></b><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3">Φ<b><font color="#f79646" size="3">ΥΣΙΣ - ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ</font></b></font></b><p align="justify"><img width="178" height="346" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for η ζώνη της Ίσιδος" src="http://docplayer.gr/docs-images/75/71910246/images/113-0.jpg"><font size="3">Η Ίσις, στην αντίληψη του αρχαϊκού ανθρώπου, πριν θεωρηθεί θεά, ήταν η Μάννα Γη - Φύση, ήταν η πρωταρχική κοσμική ενότητα. Φύσις εκ του ρήματος «φύω» που σημαίνει γεννώ, παράγω, αναπτύσσω, ιδιότητες της αρχέγονης κοσμογονικής αρχής Μάννας - Γης.</font><p align="justify"><font size="3">Ανάλογα με την προσωπική μας καλλιέργεια, αλλά και με την ιστορική και πολιτισμική ανάπτυξη των κοινωνιών που <font size="3">ευρισκόμεθα, θα ερμηνεύσουμε τον Μικρόκοσμο και τον Μακρόκοσμο, μέσα από την Μαγεία, την Θεολογία, την Μεταφυσική, τον Αγνωστικισμό, τον Υλισμό, την Αιτιοκρατία, την Επιστήμη.</font></font><p align="justify"><font size="3">Και ο απόηχος της ρήσης του <b>Ηράκλειτου, </b>ηχεί εκκωφαντικά ενάντια,<b> </b>στην έπαρση και την αλαζονεία κάποιων δογματικών βεβαιοτήτων: Λέγει: </font><p align="justify"><font size="3"><font color="#f79646"><b>«Φύσις</b> <b>κρύπτεσθαι φιλεί». </b>Δηλαδή:<b> «Η φύσις αγαπά να κρύβεται».</b></font></font><p align="justify"><font size="3">Ο κεντρικός αλληγορικός πυρήνας του μύθου είναι η αέναη κυκλικότητα των εποχών και η ετήσια αναγέννηση της Φύσης και της βλάστησης, με ανάλογες προβολές ακόμη και σε κοσμικά φαινόμενα όπως ο κύκλος των σεληνιακών φάσεων ή βιολογικά φαινόμενα όπως η γυναικεία περίοδος εμμήνων ή η γέννηση, η ανάπτυξη και ο μαρασμός των ανθρώπων.</font><p align="justify"><font size="3">Η θεά Ίσις συμβολίζει την Φύση και τις δυνάμεις της, τα Μυστήρια και την θεϊκή της Δύναμη. Οι Μύστες που την δημιούργησαν, ως σύμβολο, γνώριζαν την δύναμη των μυστηρίων της. Αν η Ίσις υπήρξε και αποτελεί ακόμη σημαντικό σύμβολο για τον πνευματικό άνθρωπο είναι επειδή η Φύση που συμβολίζει δεν είναι μακριά από τον άνθρωπο, αφού κι εκείνος αποτελεί μέρος της Φύσης.</font><p align="justify"><img width="154" height="231" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for μητερα φυση αγαλμα" src="https://cdn.pixabay.com/photo/2019/08/06/08/10/goddess-4387662_960_720.jpg"><font size="3">Η Ίσις αποκαλυμμένη ως Φύσις, έχει ως σκοπό, τόσο στις Αιγυπτιακές μυήσεις, όσο και τις Ελληνικές να οδηγήσει τον άνθρωπο στην ένωσή του, πρώτα μέσα του, με τον ανώτερο θείο εαυτό του, ώστε να έλξει έπειτα μέσα του το Θείο Πνεύμα και την Κοσμική Ψυχή.</font><p align="justify"><font size="3">Η φύση, η παγκόσμια Μητέρα, κυρία όλων των στοιχείων, αρχέγονο παιδί του <font size="3">χρόνου, κυρίαρχος όλων των πνευματικών πραγμάτων, βασίλισσα των νεκρών και των αθανάτων, η μόνη εκδήλωση όλων των Θεών και Θεαινών που υπάρχουν, της οποίας το πνεύμα κυβερνά τα αστραφτερά ύψη του Ουρανού, το σύνολο των θαλάσσιων αυρών, τη θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου.</font></font><p align="justify"><font size="3">Η Ίσις αποκαλυμμένη είναι λοιπόν η <b>ουσία </b>του ανθρώπου που έχει φέρει<b> </b>μέσα του την αγνότητα της Ψυχής του και έχει εξ ίσου ενώσει μέσα του τις αρσενικές και τις θηλυκές αρετές.</font><p align="justify"><font size="3">Οι επτά ακτίνες της Ίσιδος συμβολίζουν τα επτά χρώματα του ουρανίου τόξου, τα οποία περιέβαλαν την αύρα της, αντίστοιχα με τις αρετές της: δύναμη, αγνότητα, σοφία, αγάπη, αρμονία, δικαιοσύνη- σταθερότητα, πνεύματος θυσία.</font><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3">ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ</font></b><p align="justify"><img align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for περί Ίσιδος και Οσίριδος" src="https://greeksoftheorient.files.wordpress.com/2019/06/111-6.jpg?w=1100"><font size="3">Ο Πλούταρχος στο «περί Ίσιδος και Οσίριδος» αναφέρει, πως το μέρος του κόσμου που γεννιέται και φθείρεται, περιέχεται στην σφαίρα της Σελήνης και εκεί είναι που κινούνται και μεταβάλλονται τα πάντα, λόγω των τεσσάρων στοιχείων, Πυρός, Γαίας, Ύδατος και Αέρος.</font><p align="justify"><font size="3">Και τα ενδύματα της Ίσιδος είναι πολύχρωμα, διότι η δύναμή της περιστρέφεται περί την ύλην, επειδή αυτή πάντα μεταβάλλεται και δέχεται, φως, σκοτάδι, ημέρα, νύχτα, πυρ, ύδωρ, ζωή θάνατο, αρχήν και τελευτήν.</font><p align="justify"><font size="3">Επίσης γράφει πως η δύναμη που αφορά στην περιφορά του Ηλίου, ονομάζεται Ώρος και οι Έλληνες την αποκαλούν Απόλλων. Και την δύναμη που αφορά στην Σεληνιακή περιφορά την λένε Διόνυσο ή Όσιρι.</font><p align="justify"><font size="3">Κατά τον μύθο, η Ίσις πριν ακόμη υπάρξει, έφερε εντός της τον Όσιρι. Και τον 'Ωρο θα τον συλλάβει ως παρθένα. Όλα αυτά δεν γίνονται άμεσα και εύκολα κατανοητά. Φυσικά μόνο οι ιερείς και όσοι ήσαν μυημένοι στα μυστήρια κατείχαν αυτή την γνώση. Για τους αμυήτους, τα σύμβολα και οι μύθοι των θεών ήσαν ακατανόητα.</font><p align="justify"><font size="3">Η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην εμπειρία του Θείου και όποιος άνθρωπος δεν έχει την εμπειρία της αποκάλυψης μέσω της τελετουργίας, δεν μπορεί να κατανοήσει το Θεό, μένοντας έτσι δέσμιος της Ύλης και ανήμπορος να λυτρωθεί από την μοίρα του.</font><p align="justify"><font size="3">Προϋπόθεση των μυστηρίων είναι αυτά να θεωρούνται μυστικά και απόκρυφα και ταυτόχρονα να γεννούν την επιθυμία της αποκάλυψης. Η αποκάλυψη των μυστηρίων σε αμυήτους είναι καταστροφική, αφού συνιστά τον θάνατο της επιθυμίας για την αποκάλυψη. Έχοντας επίγνωση αυτής της αμφισημίας, επιδιώκουμε να μεταμορφώσουμε τον εσωτερικό μας εαυτό, μέσα από βιωματικές μυήσεις και τελετουργικές μυσταγωγίες.</font><p align="justify"><font size="3">Πάντως μέσα στα βάθη των αιώνων που κύλησαν, η αρχέγονη αντίληψη της Φύσεως ως Μεγάλης Μητέρας, δεν χάθηκε. Αλλάζοντας ονόματα και μορφές, διατηρείται εντός μας και θα αναδύεται συνεχώς, από τα μύχια του συλλογικού ασυνειδήτου.</font><p align="justify"><img width="254" height="252" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="http://1.bp.blogspot.com/-78L8apVZv2Y/Tq_nR9MirWI/AAAAAAAAHDg/rxhVPs-0Z2w/s1600/logo.gif"><font size="3">Το <i>«Κυμβάλειον»</i> συνοψίζει την <i>«Ερμητική Επιστήμη»</i> σε επτά κανόνες-κλειδιά, μέσω των οποίων θα μπορέσει κάποιος να αποσυμβολίσει, αλλά και να βιώσει τα μυστήρια και τους νόμους που διέπουν τον νοητό και αόρατο κόσμο των Ιδεών.</font><p align="justify"><font size="3">Εκείνος που θα γνωρίσει, μέσω της κατανόησης τις 7 αρχές της Αλήθειας θα αποκτήσει το μαγικό κλειδί, στο άγγιγμα του οποίου, όλες οι Πύλες του Ναού θα ανοίγουν διάπλατα…Αρκεί η γνώση των Αρχών: της Νοητικότητας, της Αναλογίας ‘η Ανταπόκρισης, της Δόνησης, της Πολικότητας, του Ρυθμού, της Αιτίας και του Αποτελέσματος και της Γέννησης.</font><p align="justify"><font size="3">Επτά πέπλα πρέπει να διαρρηχθούν για να «δεις» την Ίσιδα,.... κι όμως κανείς θνητός δεν μπόρεσε να δει το πρόσωπό της! Όπως ο Άγγελος ρώτησε «Τι άξιος να παραλάβει το Βιβλίο;» <font size="3">και παρουσιάστηκε το εσφαγμένο Αρνίον στην αίθουσα του θρόνου να παραλάβει το Επτασφράγιστο Βιβλίο.... ίσως με την κατανόηση των επτά <font size="3">συμπαντικών νόμων του «κυμβαλείου» να καταστούμε κάποια στιγμή όντα ικανά να διαρρήξουμε τα πέπλα της Ίσιδος και σε «μια αστραπή» να δούμε το πρόσωπό της.</font></font></font><p align="justify"><font size="3">Το «πέπλο» της όμως «κανείς θνητός ακόμη δεν το τράβηξε» στην αναζήτησή του για το Αιώνιο Φως … έτσι «δεν ευρίσκομεν αυτό ποτέ πλήρως, διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί δεν θα ηδύνατο να αντέξουν εις την λάμψιν του». Όμως δυνάμεθα να δούμε «τας ακτίνας αυτού».</font><p align="justify"><font size="3">Ένα κοινό μοτίβο διατρέχει τη μυθική φυσιογνωμία και τον τύπο σωτηρίας που υπόσχονταν τα μυστήρια της Ίσιδας και της Κυβέλης: δίπλα σε μια μεγάλη θεά ένας αρσενικός πάρεδρος, που βρίσκεται σε υποδεέστερη θέση αλλά συνδέεται μαζί της ως συγγενής ή εραστής, υποφέρει σωματικά και τελικά πεθαίνει.</font><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3"><br></font></b><p align="justify"><b><font color="#f79646" size="3">Η ΙΕΡΗ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ</font></b><p align="justify"><img width="255" height="167" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="http://2.bp.blogspot.com/-tMjWLt1zc28/VTLOWv4c7lI/AAAAAAAAV4U/S3hVW_qv9Ik/s1600/EKATH.PNG"><font size="3">Από τους μυημένους στα αρχαία Μυστήρια, Ορφικά, Αιγυπτιακά, Πυθαγόρεια, Κρητομινωικά, Ελευσίνια κ.λ.π. αυτό που κυρίως απαιτείτο, ήταν <font size="3">η παραδοχή της τριπλής φύσεως του ανθρώπου. Αυτή η παραδοχή ήταν που καθιέρωσε: την άσκηση του σώματος, την αγωγή της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος. Αυτή ήταν η διαρκής «εκπαίδευση», που θα τους οδηγούσε στην ηθική καλλιέργεια, στον διανοητικό εκλεκτικισμό και στο ψυχικό σθένος.</font></font><p align="justify"><font size="3">Η ιερή τριαδικότητα του Ενός, συμβολίζεται με το ισόπλευρο τρίγωνο και υποδηλώνει την ολοκλήρωση.</font><p align="justify"><font size="3">Ανέκαθεν η δύναμη και η γνώση των ανθρώπων τείνει στην κατάκτηση, την κατανόηση και την επίδραση επί τριών πεδίων.</font><p align="justify"><font size="3">Η κυριαρχία επί του φυσικού λεγόταν Μαγεία, η κυριαρχία επί του Ψυχικού ψυχουργία και η κυριαρχία επί του Νοητικού Θεουργία.</font><p align="justify"><font size="3">Η Ίσις και ο μικρός Ώρος αποτέλεσαν το πρότυπο της εικονογραφικής παράστασης της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό ως Θείο Βρέφος <font size="3">και φυσικά Όσιρις, Ίσιδα και Ώρος δημιούργησαν την πρώτη Αγία Τριάδα της αιγυπτιακής και ίσως της παγκόσμιας θρησκείας.</font></font><p align="justify"><font size="3">Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να λατρεύει μία μητρική φιγούρα. Η μητρότητα σημαίνει θυσία και πόνο, από την πρώτη κιόλας στιγμή της σύλληψης.</font><p align="justify"><font size="3">Αυτόν τον ξεχωριστό δεσμό αναζητάει και ο άνθρωπος μέσα από την λατρεία της Ίσιδος και της Παναγίας μεταγενέστερα. Κάποιον να τον αγαπάει ανιδιοτελώς.</font><p align="justify"><font size="3">Είναι προφανές λοιπόν ότι στην ανθρώπινη ψυχή υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί η λατρεία μία θεάς μητέρας, πονεμένης, συντρόφου, αρωγού, μίας μορφής που βρίσκεται πάντα κοντά στον άνθρωπο και τον συντρέχει, μιας θεάς σαν την Ίσιδα.</font><p align="justify"><font size="3">Demi Papadi</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-17319381716885623512019-11-13T14:39:00.001+02:002019-11-13T14:39:24.806+02:00« ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥΣ ΤΕΚΤΟΝΕΣ.»<p align="justify"><br><p align="justify"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1_XDBIQQkvCj67HZzitjUqNxgWqxl_ewk"><img width="269" height="248" title="image" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="image" src="https://drive.google.com/uc?id=1ef-_2HEMfweIt0vRxwXyjIXHV9B_Y-7f" border="0"></a><font size="3">Σκοπός αυτού του πίνακα χάραξης είναι η προσπάθεια εντοπισμού της προέλευσης των αλληγοριών και των συμβόλων των τεκτόνων - κτιστών του μεσαίωνα και πως αυτά ενσωματώθηκαν στην σύγχρονη τεκτονική πρακτική αλλά και στην διερεύνηση του λόγου που οι σύγχρονοι τέκτονες χρησιμοποιούν το Λίθο ως σύμβολο της ψυχής που αναζητά την κατεργασία.</font><p align="justify"><font size="3">Λίθος λοιπόν. Λίθος ονομάζεται η πέτρα που χρησιμοποιείται ως υλικό οικοδομικών εργασιών και για πολλές χιλιετίες αποτέλεσε το υλικό με το οποίο ο άνθρωπος ταύτισε τ ο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της παρουσίας του στη Γη. </font><p align="justify"><font size="3">Η εποχή του λίθου ή απλά λίθινη εποχή ορίζεται η περίοδος πριν από την εποχή του χαλκού, κατά τη διάρκεια της οποίας ο άνθρωπος χρησιμοποίησε λίθινα εργαλεία και τεχνουργήματα και εκτείνεται σε μια μεγάλη περίοδο που ξεκίνησε πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια και τελείωσε μεταξύ του 8700 π.Χ. και 2000 π.Χ. με την εμφάνιση της μεταλλοτεχνίας. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου η εξέλιξη και η επιβίωση του ανθρώπου βασίζεται αποκλειστικά στην κατεργασία και στην χρήση της πέτρας. Ζει σε σπηλιές, και δημιουργεί εργαλεία, όπλα, είδη καθημερινής χρήσης αλλά και θρησκευτικά ή λατρευτικά τεχνουργήματα από πέτρα. Βέβαια ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή και την ποικιλία των πετρωμάτων υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις αλλά σε γενικές γραμμές η πορεία είναι κοινή. </font><p align="justify"><img width="380" height="167" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://www.thepressroom.gr/sites/default/files/styles/article/public/2019-02/kouba.jpg?itok=om5aS_pX"><font size="3">Στην αρχή ο πρωτόγονος άνθρωπος μένει εκστατικός μπροστά στην αντοχή της πέτρας. Άφθαρτη και σκληρή, αντιστέκεται στα φυσικά φαινόμενα και τους νόμους της αλλαγής σε αντίθεση με τα έμβια πράγματα, που υπόκεινται στους νόμους της φθοράς, τη αποσύνθεση και τελικά το θάνατο. Έτσι όταν θέλει να αποδώσει μορφή σε κάτι που είναι άφθαρτο και ανεπηρέαστο από τον χρόνο, όπως οι θεοί, χρησιμοποιεί πέτρα. </font><p align="justify"><font size="3">Λατρεύει την Πέτρα γιατί είναι κομμάτι του ουρανού. Και όχι άδικα. Κατά πολλούς επιστήμονες η ζωή στην Γη ενδέχεται να ξεκίνησε όταν ένα τέτοιο μικρό κομμάτι ουρανού έπεσε στο νεαρό τότε πλανήτη μεταφέροντας την πρώτη ύλη για την δημιουργία ζωντανών οργανισμών. Μετεωρίτες αποτελούν θεϊκά δώρα και έχουν ανάλογη αντιμετώπιση (π.χ ο μετεωρίτης Kaaba στη Μέκκα που αποτελεί το ιερότερο μέρος των μουσουλμάνων). Αλλά αν ανατρέξουμε στην μυθολογία κάθε λαού οι πέτρα είναι παρούσα σε κομβικά σημεία. </font><p align="justify"><font size="3"><br></font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">Ο Κρόνος καταπίνει μια πέτρα και ο Δίας επιβιώνει για να πάρει εκείνος αργότερα την θέση του, ο μύθος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, η ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού του Νώε, όπου το ανθρώπινο γένος ξαναδημιουργείται από πέτρες που πετούσαν πίσω τους ο μεν Δευκαλίων και έβγαιναν μέσα από την γη άνδρες, η δε Πύρρα και έβγαιναν γυναίκες. Στην Παλαιά διαθήκη ο Μωυσής λαμβάνει τις 10 εντολές σε πέτρινες πλάκες, ο Ιακώβ κοιμάται πάνω σε μια πέτρα, βλέπει στο όνειρό του τον θεό και πιστεύει ότι η πέτρα είναι το μέσο για να επικοινωνεί με τον θεό και έτσι κατασκευάζει τον βωμό για τις θυσίες από πέτρα. Τα μονολιθικά και μεγαλιθικά μνημεία που η κατασκευή τους σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί μυστήριο και πλείστα όσα παραδείγματα από όλους σχεδόν τους λαούς επιβεβαιώνουν την άμεση σύνδεση του θείου- θεϊκού με την πέτρα.</font><p align="justify"><img width="244" height="172" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for εργαλεια προιστορικης εποχης" src="https://www.orykta.gr/images/Figures/istoria_tee/epidayros_xalkina.jpg"><font size="3">Όταν με την πάροδο των αιώνων το ανθρώπινο γένος εξελίσσεται και περνά από την λίθινη εποχή στην εποχή του χαλκού αρχικά και του σιδήρου στην συνέχεια, εξελίσσονται και βελτιώνονται και τα εργαλεία. Αυτή η εξέλιξη έχει ιδιαίτερα σημαντική επίδραση στο επάγγελμα της λιθοξοΐας. Η συσσωρευμένη γνώση και τεχνική στην κατεργασία της πέτρας μπορεί πλέον να απογειωθεί και να δημιουργήσει μεγαλύτερα, επιβλητικότερα, πιο πολύπλοκα σχέδια αλλά και πολύ πιο λεπτομερή. Μπορούν να λαξευτούν υλικά που στο παρελθόν, λόγο σκληρότητας, ήταν απαγορευμένα όπως μάρμαρο ή γρανίτης. Είναι η εποχή κατά την οποία ο άνθρωπος ορθώνει τα κτίσματα του προς τον ουρανό σαν να προσφορά στους θεούς. </font></p><p align="justify"><img width="216" height="144" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://www.diaforetiko.gr/wp-content/uploads/2014/02/big-machu-picchu-stairs-0-600x400.png"><font size="3">Κτίσματα που στέκουν ακόμα ύστερα από τόσες χιλιάδες χρόνια και προκαλούν το θαυμασμό μας με το μέγεθός τους (πυραμίδες στην Αίγυπτο οι κλιμακωτές πυραμίδες των Ίνκας , των Μάγια και των Αζτέκων στην Νοτιά Αμερική) με την σοφία στο σχεδιασμό, την ακρίβεια και την ισχύ στην εκτέλεση και το αισθητικό κάλος τους (Ελληνικοί αρχιτεκτονικοί ρυθμοί, Ακρόπολη των Αθηνών και ο Παρθενώνας) αλλά και εκείνα που ο χρόνος, η φύση ή το ανθρώπινο χέρι κατέστρεψαν όπως σχεδόν όλα τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου (πλην των προαναφερθέντων πυραμίδων) ο Ναός του Σολομώντα, η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, τα Ζιγκουράτ στη Βαβυλώνα κλπ. Ακολούθησε η ρωμαϊκή αρχιτεκτονική (συνεχιστής της κλασσικής ελληνικής τέχνης με το Καπιτώλιο και το Κολοσσαίο, τα δημόσια έργα και τα υδραγωγεία) η Βυζαντινή με άνθηση και επέκταση της Βασιλεύουσας και τα ονομαστά της τείχη για να φτάσουμε στον μεσαίωνα με τους επιβλητικούς καθεδρικούς και τα κάστρα. Σε αυτή την περίοδο είναι που τοποθετείται χρονικά και η γένεση των τεκτονικών στοών.</font></p><p align="justify"><font size="3">Εδώ θα έπρεπε να αναφέρω ότι σύμφωνα με το «Λεξικό του συμβολικού τεκτονισμού», του G. OLIVER, έκδοσης 1853, που προσυπογράφεται και από την μεγάλη στοά της Αγγλίας, αναφέρει ως πρώτη τεκτονική κοινότητα τους κυβιστές λίθων (stone squarers) λεγόμενους και Διονυσιακούς. Μια ομάδα αρχιτεκτόνων που ανέγειραν τον Ναό του Ηρακλέους στην Τύρο της Φοινίκης. Το λεξικό τους τοποθετεί και σαν μάστορες και φύλακες ή υπεύθυνους (masters and wardens) των τεχνιτών που εργάζονταν για την ανέγερση του ναού του Σολομώντα. Έτσι οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η τεκτονική μας παράδοση φαίνεται να έχει αρχαιότερη καταγωγή απ’ ότι νομίζουμε. </font><p align="justify"><img width="172" height="247" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/51O8ju51YWL.jpg"><img width="153" height="250" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for hippolyto joseph da costa" src="http://freemasonry.bcy.ca/biography/dacosta_h/dacosta_h02.jpg"><font size="3">Επιπλέον ο Hippolyto Joseph Da Costa στο βιβλίο του ¨THE DIONYSIAN ARTIFICERS¨, οι Διονυσιακοί τεχνίτες, αναφέρει ότι οι Ίωνες που αποίκισαν την περιοχή τις Μικράς Ασίας δίνοντας στην ευρύτερη περιοχή το όνομα Ιωνία, έφεραν μαζί τους από την Ελλάδα εκτός από τα Διονυσιακά μυστήρια και όλη την γνώση της αρχιτεκτονικής και οργάνωσαν στην πόλη Τέως του σημερινού Λιβάνου μια κοινότητα με σκοπό την αναζήτηση εργασίας στις ανεγέρσεις κτιρίων. Η ομάδα αυτή πήρε το όνομα Διονυσιακοί τεχνίτες προς δόξα του Διονύσου καθώς θεωρούταν ο εμπνευστής της κατασκευής των θεάτρων. Οι μετέχοντες στην κοινότητα αυτή των τεχνιτών ήταν κατά κύριο λόγο άνδρες μυημένοι στα Διονυσιακά και τα Ελευσίνια μυστήρια όποτε διακατέχονταν από ένα ιδιαίτερο σύστημα αξίων. Με τον καιρό η κεντρική ομάδα επέκτεινε την παρουσία της και σε άλλες σημαντικές πόλεις όπως η πόλη της Βύβλου και έτσι έσπασε σε μικρότερες πιο ευέλικτες ομάδες που η κάθε μια είχε δικό της διακριτικό όνομα. Τα μελή κάθε ομάδας αναγνωρίζονταν με μυστικές λέξεις και είχαν εμβλήματα που παρέπεμπαν στην τέχνη της οικοδόμησης. Ο αποικισμός της περιοχής αυτής της Φοινίκης συνέβη περίπου 50 χρόνια πριν την ανέγερση του Ναού του Σολομώντα. Όταν ο βασιλιάς Σολόμωντας ζήτησε από τον Βασιλιά της Τύρου Χιράμ, συνονόματος με τον γνωστό μας πρωτομάστορα του ναού, τεχνίτες και υλικά για να οικοδομήσει τον Ναό ανάμεσα στους πήγαν και μελή από την κοινότητα των Διονυσιακών τεχνιτών. Η Βίβλος (κεφ. Βασιλέων 1 στίχος 5) αναφέρει χαρακτηριστικά για «άνδρες από την Γαβάλ», οπού Γαβάλ είναι η πόλη Βύβλος, να εργάζονται ως κυβιστές λίθων (squarers of stone). </font><p align="justify"><font size="3">Αυτή η πληροφορία επιβεβαιώνεται και από το ANALYTICAL DICTIONARY OF THE ENGLISH LANGUAGE, του DAVID BOOTH έκδοσης 1835. </font><p align="justify"><font size="3">Άλλες πηγές αναφέρουν ως πολύ πιθανό ο Χιράμ Αμπίφ να ήταν μέλος των Διονυσιακών τεχνιτών πράγμα που θα δικαιολογούσε την πολύ υψηλή του κατάρτιση στα θέματα της αρχιτεκτονικής αλλά και της εξαιρετικής αισθητικής και αρμονίας στην οικοδομή μεγαλόπρεπων κτισμάτων αλλά και στην ενσωμάτωση κρυφών μηνυμάτων προερχόμενα από την Αρχαίο-Ελληνική μυητική γνώση.</font><p align="justify"><font size="3">Άρα είναι ασφαλές να συμπεράνουμε ότι τέκτονες του μεσαίωνα ουσιαστικά αναβίωσαν συνειδητά ή όχι τους Διονυσιακούς τεχνίτες.</font><p align="justify"><font size="3">Όπως όλοι γνωρίζουμε οι τέκτονες ονομάζονται και μασόνοι. Ο όρος Μασόνοι προέρχεται από το αγγλικό Mason που σύμφωνα με το λεξικό OXFORD SHORTER και το CHAMBERS DICTIONARY OF ETYMOLOGY, mason είναι ο χτίστης, ο εργάτης της πέτρας, που τοποθετεί πέτρες σε κτήρια. Αυτός ο ορισμός μας δείχνει ότι ακόμα και από τον 13ο αιώνα ο όρος mason είναι συνυφασμένος με το χτίσιμο, τα κτήρια και την πέτρα. Επίσης ο όρος masonry (που μεταφράζεται σαν η τέχνη της τοιχοποιίας) είναι η τέχνη της διαμόρφωσης της ακατέργαστης πέτρας σε ακριβή γεωμετρικά σχήματα, άλλες φορές απλά και άλλες φορές με πολύ υψηλό συντελεστή πολυπλοκότητας, που στην συνέχεια τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζονται διάφορες κατασκευές.</font><p align="justify"><img width="171" height="223" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for etymology mason" src="https://www.behindthename.com/imagebank/images/mason.jpg"><font size="3">Ετυμολογικά το mason προέρχεται από το machun, λέξη που πριν το 1200 μΧ σήμαινε : “εργάτης που κτίζει με πέτρα και τούβλα”. Η προέλευση αυτού είναι από τα παλαιά γαλλικά και το masson το οποίο με την σειρά του συνδέεται με το steinmezzo των παλαιών υψηλών Γερμανικών που με την σειρά τους συνδέονται με το mahhon που μεταφράζεται σαν «να φτιάξω» . </font><p align="justify"><font size="3">Ιστορικά, πριν το 1066 και την εισβολή των Βίκινκγς, τα περισσότερα κτίσματα, με εξαίρεση τις εκκλησίες και μοναστήρια, ήταν ξύλινα. Συνέπεια της εισβολής των βορείων και για μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά, ήταν η εκρηκτική αύξηση της ανοικοδόμησης με πρωταρχικό υλικό την πέτρα. Εκκλησίες, μοναστήρια, κάστρα απαιτούσαν εργατικό δυναμικό εξειδικευμένο στην κατεργασία αυτό του υλικού. Η κατασκευή αυτών των έργων στις περισσότερες των περιπτώσεων διαρκούσε πολλά χρόνια και ομάδες από αυτούς τους εργάτες άρχισαν να σχηματίζουν ομάδες που αποκαλούνταν Στοές. Το όνομα προήλθε από τον απλό λόγο ότι οι κάθε ομάδα μαζευόταν κάτω από τα θεμέλια του οικοδομήματος, στις υπόγειες στοές, και συζητούσαν ή οργάνωναν τις εργασίες της ημέρας.</font><p align="justify"><font size="3">Οι τεχνίτες - τέκτονες χωρίζονταν σε 3 ομάδες</font><p align="justify"><img width="258" height="251" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://philosophicalsocietyblog.files.wordpress.com/2018/01/guilds3.gif?w=221&h=214"><font size="3">• Αρχιτεχνίτης (master mason). Ένας πολύ καταρτισμένος επαγγελματίας τεχνίτης με μεγάλη εμπειρία που έχει την δυνατότητα να εκπαιδεύει μαθητευόμενους</font><p align="justify"><font size="3">• Ταξιδιώτης (Journeyman). Έμπειρος τεχνίτης που έχει ολοκληρώσει την μαθητεία του και είναι πλέον ελεύθερος να ταξιδεύει όπου θέλει σε αναζήτηση εργασίας.</font><p align="justify"><font size="3">• Μαθητευόμενος (Apprentice) Μαθητής του αρχιτεχνίτη στην τέχνη της λιθοξοΐας για διάστημα 7 ετών χωρίς μισθό</font><p align="justify"><font size="3">Αυτοί οι καταρτισμένοι άνδρες ήταν ιδιαίτερα περήφανοι για την δουλεία τους και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαφυλάξουν τα μυστικά της τέχνης τους σχηματίζοντας κλειστές ομάδες και φρουρώντας τα με χρήση συνθηματικών λέξεων και χειραψιών αναγνώρισης των μυημένων.</font><p align="justify"><font size="3">Με την πάροδο των ετών, άρχισε να παρουσιάζεται μια διαφοροποίηση ανάμεσα στις τάξεις των τεχνιτών. Άρχισε η χρήση των όρων mason και free mason. Σαν σκέτο mason χαρακτηρίζονταν οι διαμορφωτές και οι εργάτες που τοποθετούσαν τις πέτρες στα κτίσματα ενώ από την άλλη πλευρά ήταν οι freemasons που ήταν πιο καταρτισμένοι τεχνικά, ασχολούνταν με την σχεδίαση και την διακόσμηση των κτιρίων και πληρωνόντουσαν καλυτέρα. Το free στην ονομασία φαίνεται ότι προέρχεται από διάφορες περιπτώσεις. Π.χ</font><p align="justify"><font size="3">1) Ήταν ελεύθεροι άνθρωποι και όχι δεσμευμένοι με κάποιο συμβόλαιο εργασίας και δεν ανήκαν σε κάποια συγκεκριμένη συντεχνία, όποτε μπορούσαν να ταξιδεύουν όπου ήθελαν αναζητώντας καλύτερη εργασία. </font><p align="justify"><font size="3">2) Οι τεχνίτες που είχαν προληφθεί σε κάποιο εκκλησιαστικό εργοτάξιο (καθεδρικούς, μοναστήρια, αβαεία κλπ) είχαν απαλλαγή από τους φόρους και τους κρατικούς περιορισμούς. </font><p align="justify"><img width="286" height="278" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for operative masons" src="https://i2.wp.com/kansascitymasonrythemasonsco.com/wp-content/uploads/2016/11/operativemasons.jpg?resize=556%2C527&ssl=1"><font size="3">Στη Γάλλια οι απαλλαγμένοι από τους κρατικούς αυτούς περιορισμούς ονομάζονταν franc-macons. </font><p align="justify"><font size="3">Στα τέλη του 1500 και κατά την διάρκεια του 1600 ήταν γενικά αποδεκτό ότι ο όρος Ελεύθερο-τέκτονας (free-mason) αναφέρεται στον τεχνίτη ο οποίος είναι επαρκώς καταρτισμένος στην τέχνη της λάξευσης του λίθου καθώς επίσης και εκπαιδευμένος στην επιστήμη της αρχιτεκτονικής και έχει κερδίσει τον τίτλο Ελευθεροτέκτονας (Freemason). </font><p align="justify"><font size="3">Όλοι αυτοί οι ενεργά εμπλεκόμενοι με την τέχνη ονομάζονται λειτουργικοί τέκτονες (Operative masons).</font><p align="justify"><font size="3">Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι τεκτονικές στοές ήταν το μοναδικό μέρος στο οποίο διδάσκονταν, παράλληλα με την τέχνη της λάξευσης του λίθου και όλες οι σχετικές με την οικοδόμηση επιστήμες. Επίσης ήταν το μόνο μέρος που η μάθηση δεν ήταν ελεγχόμενη από την εκκλησία καθώς τότε η εκπαίδευση γινόταν κατά κύριο λόγο στα μοναστήρια. Άρα κάθε ένας που αναζητούσε γνώση πέρα από την θεοκρατική παιδεία προσπαθούσε να ενταχτεί σε μαθητεία εντός κάποιας τεκτονικής στοάς. </font><p align="justify"><img align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="http://www.freemasons-freemasonry.com/cantiere01.jpg"><font size="3">Αρχιτεκτονική, γεωμετρία, μαθηματικά, η αρχή της αψίδας, αντοχές των δομικών υλικών, αναλογία και προοπτική, γλυπτική ήταν οι επιστήμες που διδάσκονταν στις στοές. Όμως οι τέκτονες προκειμένου να κρατήσουν το επίπεδο υψηλό κατάρτισης, είχαν πολύ αυστηρά κριτήρια επιλογής για τους μαθητευόμενους. Μόνο οι πιο αφοσιωμένοι και εργατικοί είχαν την τύχη να ονομαστούν fellow ( σύντροφος, μέλος, συνάδελφος) της στοάς και να γίνουν κοινωνοί της ιεράς λέξης που θα τους κατέτασσε ανάμεσα στους μυημένους στην Τέχνη. Και αυτό, εφόσον μετά από μια εξουθενωτική περίοδο μαθητείας επτά ετών, παρουσίαζαν το «αρχιτεκτονικό τεμάχιο» τους στον πρωτομάστορα και τους δύο πιο υψηλόβαθμους βοηθούς του. Και από αυτά τα μέλη (fellow masons) μόνο οι πιο άξιοι, ταλαντούχοι και καταρτισμένοι θα φτάσουν να γίνουν Μάστορες (master mason). </font><p align="justify"><font size="3">Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και γνώση τέκτονες, όταν οι μαθητές ξέφευγαν ή ξεστράτιζαν λόγω του νεαρού της ηλικίας, τους επανέφεραν στην τάξη διηγούμενοι διάφορες ιστορίες- παραβολές όπου τα βασικά εργαλεία της δουλειάς (γνώμονας, διαβήτης, νήμα της στάθμης, αλφάδι, μυστρί, κλπ) πρωταγωνιστούσαν. </font><p align="justify"><font size="3">Την ίδια περίπου περίοδο, τέλη 1500 και καθ’ όλο το 1600, αρχίζει να παρατηρείται το φαινόμενο να γίνονται δεκτοί στις τεκτονικές συντεχνίες και μη-τέκτονες. Αυτοί ονομάζονταν θεωρητικοί τέκτονες (speculative masons). Ποιοι λόγοι οδήγησαν άραγε σε αυτή την συνύπαρξη;</font><p align="justify"><img width="250" height="265" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for free and accepted masons" src="https://qph.fs.quoracdn.net/main-qimg-65af620be6b1ced1d2030eda14d3cc25"><font size="3">Από εδώ και πέρα τα πράγματα είναι λίγο ασαφή. Στην έρευνα που έκανα διαπίστωσα ότι υπάρχουν διάφορες θεωρίες για ποιο λόγο οι λειτουργικοί τέκτονες επέτρεψαν την εισδοχή και άλλων έκτος της κάστας τους στην συντεχνία. Σε όλες τις περιπτώσεις οι μη τέκτονες αναφέρονται σαν Αποδεδεγμένοι ελευθεροτέκτονες (Accepted freemasons) ή ελεύθεροι και αποδεδεγμένοι τέκτονες (free and accepted masons). Αποδεδεγμένοι δηλαδή τέκτονες τους οποίους τους έχουν αποδεχτεί και όχι στους οποίους έχει απονεμηθεί το δικαίωμα της χρήσης του τίτλου τέκτονας.</font><p align="justify"><font size="3">Η μία εξ’ αυτών θεωρεί ότι η χρονική περίοδος αυτή που βρίσκεται στο τέλος του μεσαίωνα και τις απαρχές της αναγέννησης ήταν αρκετά επικίνδυνη για ανθρώπους με πιο ελεύθερη σκέψη με την Ιερά Εξέταση να καραδοκεί. Οι τεκτονικές στοές αποτελούσαν ένα ιδανικό καταφύγιο αφενός γιατί έχαιραν εκτίμησης και σεβασμού λόγω της τέχνης τους και αφετέρου εξαιτίας των μέτρων ασφαλείας (κωδικοί, μυστικές λέξεις, χειραψίες). Το τίμημα για την εισδοχή στην στοά και την παροχή προστασίας ήταν πολύ υψηλό και αναφέρεται μάλιστα σε μια πηγή ότι έφτανε έως και το ετήσιο εισόδημα ενός τεχνίτη λιθοξόου. Ίσως αυτή την πρακτική να συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας, σε πολύ πιο ορθολογικά τιμήματα βέβαια, με την καταβολή των μυήτρων.</font><p align="justify"><font size="3">Άλλη, διαφορετική προσέγγιση, αναφέρει για μια μυστική οργάνωση με το όνομα “The Acception” (‘’Η Αποδοχή’’ κατά μια ερμηνεία, ‘’το ληφθέν μήνυμα’’, κατά μια άλλη) που συγκεντρωνόταν στο τεκτονικό μέγαρο του Λονδίνου ξεκίνησε την αποδοχή στις τάξεις της πέραν των καταρτισμένων ελευθεροτεκτόνων και μη τέκτονες. Αυτοί οι μη τέκτονες είχαν πολλά να προσφέρουν στη στοά υπό την μορφή γνώσεων ή κατάρτισης επάνω στις τέχνες και τις επιστήμες. </font><p align="justify"><font size="3">Άρα η πραγματική συγκυρία που οδήγησε στην συγχώνευση είναι δύσκολο να προσδιοριστεί και είναι ανοικτή σε υποθέσεις. </font><p align="justify"><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1xLet5uJLm3daLwGdR0Ras2KI88T2AM0U"><img width="160" height="244" title="smileuontas to litho - Αντίγραφο" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="smileuontas to litho - Αντίγραφο" src="https://drive.google.com/uc?id=1xclwwh8Ej5qhcUDhFK-AxmCnH422CsBq" border="0"></a>Και σε αυτό το σημείο η πορεία συγκλείνει και πάλι και όλοι συμφωνούν ότι για αρκετό καιρό λειτουργικοί και θεωρητικοί τέκτονες έχουν κοινή πορεία μέσα στις στοές, αλλά σταδιακά αυτοί οι δρόμοι χωρίζουν. Οι αποδεδεγμένοι θεωρητικοί αναπτύσσουν το κομμάτι της κατεργασίας του εσωτερικού ακατέργαστου λίθου ενσωματώνοντας τη χρήση των πραγματικών εργαλείων σε αλληγορίες και σύμβολα. Αντικαθιστούν την πραγματική πέτρα με τον εσωτερικό ακατέργαστο λίθο, το πραγματικό οικοδόμημα με το ναό της αρετής και τα πραγματικά εργαλεία με τις αλληγορίες και τα σύμβολα. </font><p align="justify"><font size="3">Και σε αυτό το σημείο βλέπουμε την αντιστοιχία των αρχαίων λειτουργικών στοών με την σύγχρονη δομή των σύγχρονων συμβολικών στοών που την θέση του πρωτομάστορα κατέχει ο Σεβ:. Διδ:. και των δυο βοηθών του που αντιπροσωπεύονται από τους 2 επόπτες. Η διάρκεια της μαθητείας είναι διαφορετική αλλά κοινό παραμένει το τεμάχιο που πρέπει να παρουσιάσει κάθε τέκτονας προκειμένου να λάβει την αύξηση μισθοδοσίας του και μαζί με αυτή την ιερά λέξη του βαθμού. Από την συνήθεια των ιστοριών - παραβολών προκύπτουν και οι συμβολισμοί που υπάρχουν εντός των στοών, κληρονομία από την ένταξη στις στοές και των θεωρητικών, που δεν είχαν περάσει από την μαθητεία αλλά είχαν πιο πνευματικό υπόβαθρο, και ανέπτυξαν το συμβολικό και αλληγορικό μέρος της τεκτονικής παράδοσης. </font><p align="justify"><img width="242" height="330" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://i-love-png.com/images/columns_both.png"><font size="3">Έτσι στην βάση της στήλης Β, στην είσοδο της θεωρητικής πλέον τεκτονικής Στ:. ευρίσκεται ο ακατέργαστος λίθος, σύμβολο της απαίδευτης, αμαθούς αλλά και αδαούς φύσεως του ανθρώπου. Ευρύτερα νοούμενος, ο ακατέργαστος λίθος του τεκτονισμού πρέπει να λαξευτεί προσεκτικά με τη βοήθεια της σμίλης και της σφύρας, για να πλησιάσει το δυνατόν περισσότερο το σχήμα του κύβου της στήλης J. Ως συνεχείς λαξεύσεις νοούνται οι μυήσεις, που μέσω συμβόλων και αλληγοριών, η ερμηνεία και η κατανόηση των οποίων, βοηθούν εσωτερικά τον άνθρωπο να ελευθερώσει και αξιοποιήσει τις ευεργετικές και αγαθές του δυνάμεις. Η εργασία και η προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση γίνονται προοδευτικά και κατά βαθμίδες. Κατεργαζόμενη η ψυχή συμβολικά με τη σμίλη και τη σφύρα αρχίζει το έργο της από-καλύψεως των κρυμμένων δυνατοτήτων της έτσι ώστε ο τέκτονας να καταστεί έτοιμος να αναζητήσει για να βρει, ή έστω να προσεγγίσει την δική του αλήθεια. Το πρώτο βήμα στην αναζήτηση αυτής της αλήθειας για κάθε δόκιμο είναι η είσοδος στην Στοά. Κρούει τη θύρα ερχόμενος από τον εξωτερικό κόσμο, τον κόσμο των αμύητων , ελεύθερος, οδηγούμενος από μια εσωτερική ανάγκη να πορευθεί την οδό της ζωής, Ο «ακατέργαστος λίθος», επιθυμεί, να εργαστεί, να κατεργαστεί, να μεταμορφωθεί σε πολύτιμο, κυβικό λίθο.</font><p align="justify"><font size="3">Όπως το τραχύ ακατέργαστο διαμάντι, που όταν αρχικά αφαιρείται από τη γη είναι θαμπό και άψυχο έτσι και η Πνευματική φύση τού ατόμου αποκαλύπτει ελάχιστα ἢ ενδεχομένως τίποτε από την έμφυτη ( εν δυνάμει ) αξία και φωτεινότητα της. </font><p align="justify"><font size="3">Και όμως, στο χέρι τού επιδέξιου τεχνίτη, αυτή η άμορφη και θαμπή πέτρα μετασχηματίζεται σε ένα τέλεια σχηματισμένο πολύτιμο, σπινθηροβόλο λίθο, από τις έδρες τού οποίου εκπηγάζει πολύχρωμο φωτός, έτσι και μέσα στο Εργαστήριο τού Θείου Λιθοξόου, Μεγάλου Αρχι-τέκτονος τού Σύμπαντος, η ψυχή τού ατόμου κατεργάζεται, μορφοποιείται και στιλβώνεται έως ότου να απεικονίσει σε κάθε μόριο της την Δόξα τού Δημιουργού της.</font><p align="justify"><font size="3">Ο συμβολικός τεκτονισμός Αδδ:. και Αδδ:. μου εντός του οποίου ελεύθερα και οικεία βουλήση ενταχθήκαμε, θα μας δώσει τα εργαλεία εκείνα που μας είναι απαραίτητα και που θα μας καταστήσουν από ακατέργαστους, άχρηστους λίθους, κυβικούς, τέλεια σχηματισμένους, με απλά λόγια θα μας κάνει καλύτερους. Προσέξτε όμως . Όχι καλύτερους συγκριτικά με κάποιον ή κάποιους άλλους, αλλά καλύτερους σε σχέση με τον εαυτό μας, με αυτό που ήμασταν πριν την μύηση μας.</font><p align="justify"><font size="3">Έτσι θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε όλο το πλάτος της κάθε έδρας του κύβου για να ενωθούμε με τους άλλους αδδ:. μας και να συνεχιστεί η οικοδόμηση του Ναού της Αρετής.</font><p align="justify"><font size="3">Είθε ο κάθε ένας από εμάς να καταστεί άξιο και λειτουργικό μέρος αυτού του τέλειου οικοδομήματος.</font><p align="justify"><font size="3">Είπον</font><p align="justify"><font size="3">George Hub</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-30870448323011891382019-11-13T13:33:00.000+02:002019-11-13T13:33:03.057+02:00Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΟΛΟΣ<p align="justify"><p align="justify"><font color="#d19049" size="3">Τεκτονικός πίνακας</font></p><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=14wRHSDQe4vGcEcj_-NzGaPdKoNUl7Qdd"><img width="244" height="164" title="freemason-lodge" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="freemason-lodge" src="https://drive.google.com/uc?id=1zdkbKdFvznxxhnTF11U3nMJt2Uo_ZD92" border="0"></a>Όπως γνωρίζουμε όλοι μας πάρα πολύ καλά ο Ναός στον οποίο εισερχόμαστε για να τελέσουμε τις εργασίες μας είναι γεμάτος σύμβολα που μας προσκαλούν να τα διερευνήσουμε να τα ανακαλύψουμε και μέσω αυτών να οδηγηθούμε σε φωτεινά μονοπάτια. Ευρισκόμενοι εντός του Ναού εάν κοιτάξουμε ψηλά ακριβώς πάνω από τον τάπητα χαράξεως παρατηρούμε τον ουράνιο θόλο και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βρίσκεται ακριβώς σε εκείνο το σημείο του Ναού. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο Ναός μας συμβολίζει τον άνθρωπο. Ξαπλωμένος λοιπόν ο άνθρωπος ανάσκελα με το κεφάλι προς την Ανατολή ο τάπητας χαράξεως αντιστοιχεί στο ηλιακό μας πλέγμα η πηγή της ζωής μας Ο ουράνιος θόλος πάνω από αυτόν και κατ επέκταση πάνω από όλο τον ναό, δηλαδή το σώμα μας, συμβολίζει την άμεση επιρροή των άστρων και της κοσμικής ενέργειας πάνω μας.</font><p align="justify"><img width="266" height="187" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://www.brownpapertickets.com/g/u/4608-250.gif"><font size="3">Ας κάνουμε μία αναφορά όμως στα στοιχεία που είναι χαραγμένα στον ουράνιο θόλο. Υπάρχουν οι 4 πλανήτες, η Αφροδίτη με πράσινο χρώμα, ο Άρης με κόκκινο, ο Δίας με χρυσό και ο Κρόνος με μαύρο. Κατά μήκος της εκλειπτικής βλέπουμε μέρος του αστερισμού του Νότιου Ιχθύος, του Ταύρου , του Λέοντα ,της Παρθένου και του Σκορπιού. Νοτιοδυτικά βλέπουμε τον Ωρίωνα και βόρειο δυτικά την Μεγάλη Άρκτο και τον Βοώτη.</font><p align="justify"><font size="3">Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την προσπάθεια ερμηνείας-εξήγησης, γιατί είναι αυτοί οι πλανήτες, αυτοί οι αστερισμοί, και γιατί είναι στα σημεία που προαναφέραμε. Ο Κρόνος όπως είπαμε είναι στη δύση δηλαδή στην είσοδο του Ναού. Το χρώμα που τον χαρακτηρίζει είναι μαύρο και συμβολίζει θα λέγαμε το σκοτάδι, την αμάθεια και την άγνοια που μας διακατέχουν πριν εισέλθουμε στον Ναό και κατ επέκταση στον εσωτερικό μας κόσμο, ακριβώς όπως στον σκοτεινό θάλαμο που κάλλιστα μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με μήτρα. Επίσης κατά μία πολύ συνηθισμένη αρχή ο Κρόνος παριστάνει τον Χρόνο την περίσκεψη και την πείρα. Ο Κρόνος ενώνεται με την Ρέα, την Γη, την πρωταρχική ύλη δηλαδή και από την ένωση αυτή γεννιούνται οι αρχαίοι θεοί και ο Δίας. </font><p align="justify"><img width="243" height="378" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://i.pinimg.com/originals/30/c7/18/30c718a5cca481aa3f9b18665056d7c9.jpg"><font size="3">Ο ευνουχισμός τόσο του Κρόνου όσο και του πατέρα του Ουρανού αναφέρεται στην αρχή μιας νέας κοσμογονικής περιόδου. Ένας μύθος που τον συναντάμε στις μυθολογίες πολλών λαών. Είναι λοιπόν ο Κρόνος το σύμβολο του σωματικού θανάτου ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο παράγοντας για την μεταμόρφωση και εξέλιξη του ανθρώπου Πριν προχωρήσουμε όμως ας σταθούμε σε κάτι . Στην είσοδο του ναού όπως βλέπουμε είναι οι στήλες B και J. Δεξιά όπως εισερχόμαστε είναι το ζώδιο του Καρκίνου ενώ αριστερά το ζώδιο των Ιχθύων. Ο Καρκίνος αποτελεί και μία εκ των δύο πυλών του ζωδιακού κύκλου. Η κάθε πύλη συμβολίζει τον θάνατο. Αλλά όταν αναφερόμαστε στον θάνατο εννοούμε την μετάβαση από την μία στοιχειώδη κατάσταση σε μια άλλη. Αυτή όμως η πύλη είναι και γένεση. Όταν μυούμαστε λοιπόν θανατώνεται μία </font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">πρότερη κατάσταση μας και μεταβαίνουμε σε μία διαφορετική. Οι Ιχθείς αντίστοιχα από την άλλη πλευρά συμβολίζουν τις πρωταρχικές μας γνώσεις που μας συντροφεύουν, την έμπνευση, τη διαίσθηση και τις αγνές και αγαθές προθέσεις που πρέπει να έχει κάποιος για να εισέλθει από τον αμύητο κόσμο. Συνεχίζοντας με τα στοιχεία του ουράνιου θόλου παρατηρούμε την Αφροδίτη τον Άρη και τον Δία. Αυτοί οι τρεις πλανήτες στο εσωτερικό πλέον του ναού έρχονται σε μία συσχέτιση με τους δύο επόπτες και τον Σεβάσμιο Διδάσκαλο. Ο Άρης εκφραστής της δύναμης και της ισχύος αντιστοιχεί στον Α’ Επόπτη, η Αφροδίτη θεά του κάλους αντιστοιχεί στον Β’ Επόπτη και ο Δίας εκφραστής της σοφίας αντιστοιχεί στον Σεβάσμιο Διδάσκαλο. Επίσης οι τρεις αυτοί πλανήτες έχουν άμεση συσχέτιση και με τις τρεις στήλες που πλαισιώνουν τον τάπητα χάραξης. Η στήλη της δύναμης απεικονίζεται με τον δωρικό ρυθμό, η στήλη της σοφίας με τον ιωνικό και η στήλη του κάλους με τον κορινθιακό.</font><p align="justify"><font size="3">Όπως η πορεία της εκλειπτικής στον θόλο έτσι κι εμείς κινούμαστε δεξιόστροφα στο εσωτερικό του ναού. Μιμούμαστε με αυτόν τον τρόπο την κίνηση των πλανητών γύρω από τον ήλιο τον ιερό τάπητα το κέντρο όλων των πραγμάτων. Επίσης συμβολίζει και μία παρόμοια εξελικτική πορεία από την στιγμή της εισόδου μας στον ναό μέχρι την έξοδο μας . Συναντάμε πρώτα την στήλη της ισχύος μετά της σοφίας και μετά του κάλους. Αυτό συμβολίζει ότι οι πρωτογενής μας αισθήσεις και δυνάμεις κινητοποιούν και διαμορφώνουν το πνεύμα και την νόηση με σκοπό να σμιλεύσουμε και να ομορφύνουμε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε τελικά να θαυμάσουμε το κάλος που βρίσκεται πίσω από τη Δημιουργία.</font><p align="justify"><font size="3">Ας συνεχίσουμε όμως την ερμηνεία των πλανητών. Ο Άρης με χρώμα κόκκινο συμβολίζει τις ενστικτώδης ανάγκες του ανθρώπου. Είναι η αρχή της οποιασδήποτε κίνησης στο διάστημα ή στην ψυχή των ατόμων της φύσης. Είναι η αρχή διείσδυσης, διαίρεσης, διαχώρισης, διάλυσης και εν τέλει μεταμόρφωσης και δύναμης. Όλοι οι παραπάνω χαρακτηρισμοί είναι δυνατόν, ανάλογα με την εξέλιξη ή με τα μέσα που χρησιμοποιεί κάθε άνθρωπος, να έχουν ευεργετικές συνέπειες αλλά είναι όμως δυνατόν να γίνουν και αίτια δοκιμασιών και ταλαιπωριών. Ο άνθρωπος λοιπόν είναι αυτός που διαλέγει την ατραπό.</font><p align="justify"><img width="589" height="196" alt="Image result for αρης αστερι" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f8/Relative_satellite_sizes_EL.svg/2000px-Relative_satellite_sizes_EL.svg.png"><font size="3">Η Αφροδίτη με το πράσινο χρώμα συμβολίζει την καρδιά και το συναίσθημα. Ο συμβολισμός της Αφροδίτης κρύβει μεγάλες αλήθειες, τις οποίες θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε μόνο όταν αντιληφθούμε την αλήθεια περί Έρωτα, Λυτρωτή και Εωσφόρου όπως τα κατονομάζει ο Κωστής Παλαμάς στο έργο του «Τα μάτια της Ψυχής μου» όπου σε πολλά σημεία του, κάνει αποκαλυπτικές νύξεις για την σχέση μεταξύ Αφροδίτης και Λυτρωτή, την αναλογία των δύο αυτών συμβόλων και τη φύση της συμβολικής θεάς. Επίσης η θυσία είναι άμεσο αποτέλεσμα του θείου νόμου που ακούει στο όνομα Έρωτας άρα σοφά ο ποιητής τα συσχετίζει όλα αυτά και τα παρουσιάζει σαν μία αδιάσπαστη ενότητα γύρω από την οποία περιστρέφεται το Σύμπαν. Χαρακτηριστικά αναφέρει αυτός ο μεγάλος ποιητής «Του κόσμου που ονειρεύεται και κλαίει και αγκαλιάζει είσαστε οι δύο πόλοι. Είστε η διπρόσωπη Ζωή που λάμπει και αναγαλιάζει την οικουμένη όλη». Επίσης σύμφωνα με όσα μας λέει η εσωτερική επιστήμη ο πλανήτης Αφροδίτη προηγείται κατά μία περίοδο εξέλιξης (5<sup>η</sup> η Αφροδίτη, 4<sup>η</sup> η Γη) από αυτή της Γης και ο μέσος όρος της «Ανθρωπότητας» της Αφροδίτης βρίσκεται κοντά στο επίπεδο του Μύστη. Μύστες από την Αφροδίτη λένε πως βοήθησαν κατά το αρχικό στάδιο την Γήινη εξέλιξη</font><p align="justify"><font size="3">Τελευταίο από τους πλανήτες αφήσαμε τον Ζευ. Ο Ζευς συμβολίζει τον Δημιουργό καθώς επίσης και τον Αιθέρα το «Μονογενές Πυρ» από το οποίο αποτελείται ο Ήλιος. Συμβολίζει επίσης την μέλλουσα μεταβολή στο πεδίο της ύλης, την ενσωμάτωση η ενσάρκωση, σαν εμψυχώνουσα αρχή και γενικά την εξέλιξη της ζωής, σε αντίθεση με τον Κρόνο που παριστάνει τον θάνατο. Κατά μια ερμηνεία ο Ζευς προέρχεται από την Σελήνη συμμετέχοντας στην πλαστικότητα και υγρότητά της. Εδώ όμως η διαμορφωτική αρχή της Σελήνης ενώνεται με τον Σταυρό, δηλαδή τον στοιχειακό κόσμο, γα να του δώσει σώμα, μάζα και συνεκτικότητα, για να διευκολύνει την υλική δημιουργία. Αυτό συμβαίνει γιατί μια καθαρά σεληνιακή ουσία δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει τον φυσικό κόσμο με την πλήρη σημασία της λέξης. Γι αυτό και γίνεται αυτή η συνεργασία και δημιουργείται ο υλικός κόσμος και γι αυτό η αρσενική φύση ή ο αρσενικός χαρακτήρας του Ζευ</font><p align="justify"><font size="3">Όπως προαναφέρθηκε στον ουράνιο θόλο απεικονίζονται και συγκεκριμένοι αστερισμοί. Ανάμεσά τους ο Ταύρος ο Λέων ο Σκορπιός και ο νότιος Ιχθύς όπου μέσω αυτού έχουμε και την έμμεση παρουσία του Υδροχόου. Αυτά τα τέσσερα σημεία σχηματίζουν τον σταθερό σταυρό του ζωδιακού κύκλου. Αυτά εκφράζονται και από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης τη γη , τον αέρα, το νερό και την φωτιά, ακριβώς όπως τα συναντάμε και κατά τη διάρκεια της μυήσεώς μας. Ο ταύρος, ο σκορπιός, ο υδροχόος και ο λέων δεν είναι άλλα από τα τέσσερα σημεία που όλα μαζί τα συναντάμε συνδυασμένα στη μορφή της Σφίγγας στην αρχαία Αίγυπτο και μάλιστα λέγεται πως οι Αιγύπτιοι Μύστες «ΣΥΝΗΡΧΟΝΤΟ ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ»</font><p align="justify"><font size="3">Ας μελετήσουμε όμως λίγο πιο αναλυτικά τους παραπάνω αστερισμούς καθώς και τους υπόλοιπους που βρίσκονται στον ουράνιο θόλο και ας δούμε τα μυστικά που κρύβουν.</font><p align="justify"><img width="310" height="250" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for μεγαλη αρκτος αστερισμος" src="https://4.bp.blogspot.com/-Br2vSQXx8Pk/UUzYuYggWsI/AAAAAAAAYKg/8nF1jGPT80w/s560/o-asterismos-ths-megalhs-arktou-1.jpg"><font size="3">ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΚΤΟΣ. Είναι ένας από τους αρχαιότερους γνωστούς αστερισμούς. Αναφέρεται στον Όμηρο που τον ονομάζει Άμαξα και Ελίκη. Στους Ρωμαίους έφερε το όνομα Άροτρο και οι επτά αστέρες που τον αποτελούσαν ονομάζονταν Βόες. Από την ονομασία αυτή ο γειτονικός με την Μεγάλη Άρκτο αστερισμός ονομάστηκε Βοώτης. Η Μεγάλη Άρκτος κατά τους εσωτεριστές είναι ο αθάνατος διώκτης των ουρανών που κυνηγάει συνεχώς την Μικρή Άρκτο δηλαδή τον άνθρωπο στην φυσική του ενσάρκωση. Στην Μικρή Άρκτο έχουμε την ιστορία του Ζηλωτή δηλαδή της τωρινής μας μοίρας. Στην Μεγάλη Άρκτο απεικονίζεται το μέλλον μας και μια ένδοξη τελειοποίηση που ξεπερνάει την τωρινή μας κατανόηση.</font><p align="justify"><font size="3">ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ. Είναι ο λαμπρότερος αστέρας του Βοώτη τον αστερισμό που οδηγεί τους επτά Βόες της Μεγάλης Άρκτου. Γι αυτό και ως το φωτεινότερο αστέρι του οδηγού της Άρκτου, ονομάσθηκε Αρκτούρος. Συμβολικά αναπαριστά αυτόν που απελευθερώνει την ανθρωπότητα από την υποδούλωση της στην μορφή.</font><p align="justify"><img width="211" height="208" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ αστερι" src="https://astro.planitario.gr/wp-content/uploads/2018/07/Monday_chart.jpg"><font size="3">ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ. Ένας από τους τέσσερις βασιλικούς αστέρες του ουρανού, είναι εξαιρετικά λαμπρός και βρίσκεται στον Λέοντα. Ονομάζεται κυβερνήτης η νομοδότης , έχοντας στην έννοια του την αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι ο νόμος μέσα του γιατί έχει εκείνο που τον κάνει Βασιλιά η Κυβερνήτη του εαυτού του.</font><p align="justify"><font size="3">ΣΤΑΧΥΣ. Ένας από τους τρεις κύριους αστέρες του αστερισμού της Παρθένου. Είναι ο Στάχυς του σίτου. Ο Χριστός γεννήθηκε στην Βηθλεέμ που σημαίνει ο οίκος του άρτου και σημαίνει τον σπόρο που γεννιέται από το στάχυ το σύμβολο της πνευματικής τροφής.</font><p align="justify"><font size="3">ΑΝΤΑΡΗΣ. Επίσης ένας από τους τέσσερις βασιλικούς αστέρες. Έχει ερυθρό χρώμα και είναι ο ερυθρότερος όλων των αστέρων και βρίσκεται στον Σκορπιό. Συμβολίζει το ερυθρό εκείνο της επιθυμίας, που βρίσκεται κάτω από κάθε εκδήλωση της Θείας Ζωής.</font><p align="justify"><font size="3">ΥΑΔΕΣ. Κατά την ελληνική μυθολογία ήταν κόρες τους Άτλαντα και με τις αδερφές τους τις Πλειάδες ονομάζονταν Ατλαντίδες. Στις Υάδες απέδιδαν τα φαινόμενα της βροχής και της θύελλας, μάλιστα αναφέρονται συχνά και σαν άστρα της βροχής. Επειδή οι αγροτικές δραστηριότητες άρχιζαν πάντα την περίοδο των βροχοπτώσεων, οι Υάδες οριοθετούσαν αυτήν την δραστηριότητα.</font><p align="justify"><img width="308" height="245" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Image result for πλειαδες αστερισμος" src="https://s3.eu-central-1.amazonaws.com/astrolife.gr/2018/10/pleiadele.jpg"><font size="3">ΠΛΕΙΑΔΕΣ. Αναπτύσσονται στη ράχη του αστερισμού του Ταύρου σαν να σχηματίζουν σμήνος πουλιών. Ανάμεσά τους βρίσκεται ο αστέρας Αλκυόνη, ο κεντρικός ήλιος του σύμπαντος. Για τους αρχαίους έλληνες ήταν οι ευνοϊκοί αστέρες για τα μακρινά θαλάσσια ταξίδια, όριζαν δε, με την ηλιακή τους ανατολή τον Μάιο, σαν τον κατάλληλο μήνα γα την έναρξη των θαλάσσιων ασχολιών. Κατά τους εσωτεριστές οι Πλειάδες είναι το σύμβολο της ψυχής, γύρω από την οποία στρέφεται ο τροχός της ζωής. Η χαμένη Πλειάδα, μόνο 6 είναι ορατές από τις 7, είναι σύμβολο συσκότισης του πνεύματος, κατά το χρόνο που η ψυχή διαμέσου της επιθυμίας, προσλαμβάνει σώμα.</font><p align="justify"><font size="3">ΩΡΙΩΝΑΣ. Η παρουσία του ουράνιου κυνηγού, του Ωρίωνα, κοντά στις Ατλαντίδες, συμβολίζει κατά την παράδοση, μια από της τέσσερις πρωταρχικές φυσικές δραστηριότητες του ανθρώπου, το κυνήγι θηραμάτων. Οι άλλες τρεις ήταν η ποιμενική που συμβολίζεται από τον Βοώτη, η αγροτική από τις Υάδες και η αλιευτική από τις Πλειάδες. Οι αντιστοιχίες αυτές κατά πολλούς ερευνητές υποσημειώνουν την ανάγκη της επιστροφής του ανθρώπου από την σημερινή κατάσταση αντιπαράθεσής του με την φύση σε μια κατάσταση αρμονικής συμβίωσης με αυτήν. Κατά τους εσωτεριστές ο Ωρίωνας συμβολίζει το πνεύμα και δηλώνει το ξέσπασμα του Φωτός.</font><p align="justify"><img width="259" height="259" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Related image" src="https://www.astrovox.gr/forum/files/thumbs/t_moon-aldebaran-apr2015_769.png"><font size="3">ΑΛΝΤΕΜΠΑΡΑΝ η αλλιώς ΛΑΜΠΑΔΙΑΣ. Είναι ο φωτεινότερος του αστερισμού του Ταύρου αποτελώντας μάλιστα το ΔΕΞΙ ΤΟΥ ΜΑΤΙ. Η ονομασία που έχει επικρατήσει είναι αραβική και σημαίνει «ακόλουθος» ονομασία που απ ότι φαίνεται δόθηκε γιατί ακολουθεί τις Πλειάδες ενώ η ελληνική του είναι όπως είπαμε Λαμπαδίας. Ο φωτεινότερος λοιπόν αστέρας αυτός του Ταύρου μαζί με τον φωτεινότερο αστέρα του Σκορπιού που αναφερθήκαμε πριν δηλαδή ο Αντάρης ήταν δύο από τους τέσσερις βασιλικούς αστέρες των Περσών. Ο Αλντεμπαράν ήταν στην ανατολή και ο Αντάρης στην δύση και μάλιστα τους αποκαλούσαν φύλακες της ανατολής και της δύσης. Πίσω από αυτήν την αντιστοιχία υπάρχει πλούσια μυθολογία που αναφέρεται στον ζωροαστρισμό την αρχαία θρησκεία των Περσών. Προσωπικά πάντα αναρωτιόμουνα γιατί την Ανάσταση το κερί που κρατάμε το ονομάζουμε λαμπάδα και αν αυτό έχει κάποια σχέση με τον Λαμπαδία.</font><p align="justify"><font size="3">Ένα τελευταίο στοιχείο που θα θελα να αναφερθώ καθώς έχει έντονη την παρουσία του στον ουράνιο θόλο είναι η γαλακτική οδός. Αυτή η λευκή γραμμή είναι ουσιαστικά η προβολή δισεκατομμυρίων αστέρων του ίδιου μας του γαλαξία. Είναι ίσως το μοναδικό στοιχείο που συμβολίζει άμεσα το σύμπαν μέσα στον ναό μας . Ακριβώς έτσι μας θυμίζει την σχέση μικρόκοσμου και μακρόκοσμου. Αν συλλογιστούμε ότι ο μέσος άνθρωπος αποτελείται από περίπου τρία τρισεκατομμύρια κύτταρα και το καθένα από αυτά εμπεριέχει όλο μας τον εαυτό, αλλά και όλα μαζί δημιουργούν τον εαυτό μας, έτσι λοιπόν κι εμείς αποτελούμε αναπόσπαστο μέρος ενός συνόλου, όπως ακριβώς αυτά τα αστέρια αποτελούν αυτή τη λευκή γραμμή.</font><p align="justify"><font size="3">Είπον.</font><p align="justify"><font size="3">Bill Souk</font>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-88351809072951322162019-11-04T13:17:00.000+02:002019-11-08T14:06:40.792+02:00Το Αρχετυπικό Πρωτυπο της κλειδός<p><b><u><br></u></b> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0023.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1dad9niqajH9UfcKkdvgN04geP4b-RuuM"><img width="151" height="220" title="clip_image002_thumb[1]" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image002_thumb[1]" src="https://drive.google.com/uc?id=1uDB-YGqBctPFM6mP6AxmYlT7CpHUkgVS" border="0" hspace="10"><br></a></font></p><p><font size="3">Ο ψυχολόγος και ερευνητής Καρλ Γιουνγκ, ύστερα από μακρά παρατήρηση και έρευνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μέσα από την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας στους αιώνες, καθιέρωσε τον όρο αρχέτυπο στη σύγχρονη δυτική κοινωνία, για να ονομάσει εκείνες τις σπερματικές ιδέες που υπάρχουν μέσα στο θείο Νου και οι οποίες στην αρχέτυπη φύση τους δεν είναι άμεσα αισθητές από την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά μόνο σαν πρότυπα σχέσης που η ανθρωπότητα ντύνει με κατάλληλες εικόνες.</font> </p><p><font size="3">Η σημασία των αρχέτυπων γίνεται μόνο μερικά αντιληπτή, η βαθύτερη έννοιά τους μένει ένα μυστικό που υπάρχει πολύ πριν από τον ίδιο τον άνθρωπο και το οποίο εκτείνεται πολύ πέρα από αυτόν. Ακόμη και ο κατεξοχήν υλιστής Φρόιντ αναγνώριζε την αξία τους ονομάζοντάς τα «αρχαία κατάλοιπα». Τις ψυχικές αυτές μορφές δεν μπορεί να τις εξηγήσει καμία εμπειρία της ζωής του ατόμου. </font> <p><font size="3">Φαίνεται να είναι έμφυτες, αρχέγονες και αποτελούν κληρονομιά του ανθρώπινου πνεύματος. Στην πραγματικότητα, είναι το κατακάθισμα των εμπειριών της ανθρωπότητας που επαναλαμβάνεται διαρκώς επί αιώνες. Καθώς αυτές οι συλλήψεις, που αποτελούν τη βάση των κυριότερων ανθρώπινων πίστεων, είναι αδύνατο να αποκαλυφθούν από τη συνείδηση σε όλο το βάθος, αναδύονται σε αυτήν μόνο με έμμεση ή συμβολική μορφή. Στο σύνολό τους αποτελούν το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας, το οποίο εκδηλώνεται στο συνειδητό κόσμο με τη μορφή συμβολικών σκέψεων, πράξεων ή εικόνων που παρουσιάζονται σε όλους σχεδόν τους χώρους της ανθρώπινης δραστηριότητας. </font> <p><font size="3">Ένα αρχετυπικό εργαλείο είναι και το κλειδί. Εργαλείο που χρησιμοποιείται για να κλειδώνει ή να ξεκλειδώνει πόρτες και πύλες. Μεταφορικά το κλειδί συνδέθηκε και με </font> <a name='more'></a><p><font size="3">την έννοια της διαφύλαξης πολύτιμων μυστικών, ως και γνώσεων... Ο συμβολισμός του επίσης φαίνεται στην απεικόνιση της περιστεράς και του κλειδιού, δηλώνοντας το πνεύμα που ανοίγει τις πύλες του <strong>Παραδείσου</strong>. </font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0043.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1CVVVQSJayUrVy_3WUGxMpKs1jKLrdzfZ"><img width="240" height="132" title="clip_image004_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image004_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1g07PLC60BPsIoxQhDZxrkYu5RRJdMeBT" border="0" hspace="10"></a></font><font size="3">Στην Ρωμαϊκή μυθολογία, ο Ιανός, ο θεός των θυρών και των νέων ξεκινημάτων, αρχικά αντιπροσωπευόταν από τα εργαλεία του θυροφύλακα και το κλειδί του. Ο όρος «κλειδί» χρησιμοποιείται επίσης και στην Αγία Γραφή τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά.<strong> </strong>Με μεταφορική έννοια, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο «κλειδί» ως σύμβολο εξουσίας, διακυβέρνησης και δύναμης.</font> <p><font size="3"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0063.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1hQou9Ce_cV1SMqIUIupb6G1rMBQ5gvuh"><img width="82" height="126" title="clip_image006_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image006_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1oiQg03iNX1k9hyD30hRI87FGqDlvLw2s" border="0" hspace="10"></a></font>Υπάρχει επίσης μια σχέση μεταξύ του κλειδιού και του Αιγυπτιακού «ankh » (σημάδι της <strong><i>αιώνιας ζωής</i></strong>). Το ιερογλυφικό «<strong>Ανχ</strong>» είναι γνωστό ως <em>κλειδί της ζωής</em>, κλειδί του Νείλου, που χρησιμοποιούνταν ως σύμβολο του <strong>σύμπαντος </strong>και της <strong>ζωής</strong>, ανθρώπινης και θείας, το οποίο σχηματίζεται από το συνδυασμό των αρσενικών και θηλυκών συμβόλων αντίστοιχα, του Όσιρη και της Ίσιδας, ως σύμβολο της <strong>ένωσης </strong>των δύο αναπαραγωγικών δυνάμεων του ουρανού και της γης.</font> <p><font size="3">Γενικότερα μεταξύ των αρχαίων λαών ήταν ένα σύμβολο εξουσίας λόγω της <strong>δύναμης</strong> του να ανοίγει και της δύναμης του να κλειδώνει. Σαν αρχέτυπο σύμβολο, το κλειδί αντιπροσωπεύει την <strong>γνώση </strong>ή την ικανότητα να ανοίξεις τις πύλες προς την <strong>αθανασία.</strong></font> <p><font size="3">Οι ιστορικές πηγές δεικνύουν ότι οι κλείδες κατασκευάζονταν από σίδηρο, ενώ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούνταν και πολύτιμα μέταλλα. Ανάλογα με τη χρήση τους, διακοσμούνταν με σύμβολα μυστικιστικά ή άλλα, φέροντα ευδαιμονία...<br>Στην συμβολική γλώσσα, το κλειδί συχνά δηλώνει την έναρξη και την <strong>γνώση </strong>που σύντομα ο κάτοχος του κλειδιού πρόκειται να αποκτήσει.</font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0083.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1jUP1UezN8QOgs-hP3HtldD00BKTn4SIv"><img width="107" height="110" title="clip_image008_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image008_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1FLBoFSb8D8xGzDc0bkAEYoONC-dobtn_" border="0"></a></font><font size="3"> Ακολουθώντας αυτόν τον αρχαίο συμβολισμό, τα χιαστί κλειδιά είναι το Κόσμημα του Ταμία μιας Ιεραποστολής αίφνης. Επί πλέον συμβολίζουν τον Ιανό μια Ρωμαική θεότητα με δυο πρόσωπα που βλέπουν σε δύο κατευθύνσεις στο μέλλον και το παρελθόν. Ενώ καθόριζαν τα μελούμενα.. Ένα παρόμοιο σύμβολο είναι και ο δικέφαλος αετός. Ο Ιανός είναι ο άρχοντας των δυο οδών, κατά τον Γκενόν, είναι ο άρχοντας της γνώσης κάτι που μας οδηγεί στην ιδέα της μύησης στα μυστήρια.</font> <p><font size="3">Οι δε Έλληνες απέδιδαν τη χρήση του στους Ομηρικούς χρόνους. Ο Καλλίμαχος στους ύμνους του προς τους Ολύμπιους θεούς πραγματοποιεί μνεία περί του ότι στην Ελευσίνα η ιέρεια της θεάς Δήμητρας έφερε κλείδα ως έμβλημα του μυστηριακού έργου που επιτελούσε καθώς και της δεσμεύσεώς της για εφαρμογή του κανόνα της σιγής. </font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0103.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1DA5lQ_MykZEoF0SYgXaBcHwa5fxLWOZA"><img width="161" height="181" title="clip_image010_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image010_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1si3LO3OfIRZvBTomtCME51inCgUywlvx" border="0" hspace="10"></a></font><font size="3"> Ο δε Σοφοκλής στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» αναφερόμενος στους Ευμολπίδες αναφέρει, μεταξύ άλλων δια του χορού, τα ακόλουθα: «...ων και χρυσέα κλείς επί γλώσσα βέβακε», υποστηρίζοντας μεταφορικά ότι στους Ιεροφάντες των Ελευσινίων Μυστηρίων είχε τοποθετηθεί κλείδα χρυσή προκειμένου να διατηρήσουν τα άρρητα μυστικά των μυητικών δρωμένων και των μυστηριακών τελεσμάτων απρόσιτα στους βεβήλους...</font> <p><font size="3">Κατά την αλχημιστική παράδοση η κλεις κατέχει θεμελιώδη θέση στην αναζήτηση της παγκόσμιας πνευματικής αναγέννησης. Αναφέρει, χαρακτηριστικά, ο Roger Bacon στο έργο του Opus Maius ότι η φιλοσοφική λίθος αποτελεί το κλειδί για τη μεταστοιχείωση της κοσμικής ύλης ο δε Elias Ashmole θεωρούσε την Αλχημεία την μυστική κλείδα για την εσωτερική μελέτη κάθε επιστήμης. Τέλος, ο περίφημος Raymond Lullus συνέταξε στο Παρίσι τον 13ο αιώνα την περίφημα Clavicula (κλείδα), της οποίας το περιεχόμενο βρίθει αλληγοριών. Στον πρόλογο έγραφε «κλείδα το σύγγραμμα τόδε ονόμασα διότι άνευ αυτής θα ήταν αδύνατον τις να κατανοήση τα βιβλία την απόκρυφη γνώση περικλείοντα. Σκοτεινοί γαρ οι ημέτεροι λόγοι τοις αμάθεσιν αείποτε φαίνονται».</font> <table cellspacing="0" cellpadding="0"><tbody><tr><td width="157"><font size="3"></font></td></tr><tr><td><font size="3"></font></td><td><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0123.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1s1NGgQMYejn5ByD_EyfnnGEP8ebayR7U"><img width="240" height="170" title="clip_image012_thumb" style="margin: 0px; border: 0px currentcolor; border-image: none; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image012_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1SnBg2Sx5JDAKa1EOlFNcXF8z4YgXyDcn" border="0"></a></font></td></tr></tbody></table><br><font size="3">Στην τεκτονική παράδοση, η επίκληση της Κλείδας γίνεται ως παραίνεση και προϋπόθεση για τους μυημένους να κρατούν τη γλώσσα τους κλειστή όπου απαιτείται και να απέχουν από ταπεινωτικές λέξεις και πάθη που καταστρέφουν το φως </font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0133.jpg"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1rZSxyRNQ-to5xrxxQ6lV-JkOh60iNBgf"><img width="156" height="244" title="clip_image013_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image013_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1DVMSyl0I1w5akqWoA8i4MbmR_MZy8_H1" border="0"></a></font><font size="3"> Ο Oliver στο έργο του «Symbolism of the masonic degrees» χαρακτηρίζει την κλείδα ως ένα εκ τον σημαντικότερων τεκτονικών συμβόλων. «Καίτοι» γράφει «έχει την εμφάνιση ενός κοινού μεταλλικού εργαλείου, προορισμένου να επιτελεί μία καθ’ όλα απλή πράξη, διά τους αληθώς μυημένους τέκτονας αποτελεί το σύμβολο το διδάσκον εαυτούς να τηρούν την γλώσσαν τους και να απέχουν από τα ταπεινωτικά πάθη της συκοφαντίας και της δυσφημήσεως».</font> <p><font size="3">Σε παλαιότερα τυπικά Μαθητού του 17ου αιώνα αναφέρεται εκτεταμένα η έννοια της κλειδός, όπου μέσω αυτής είναι δυνατόν να αποκτηθούν τα μυστικά του Τεκτονικού Τάγματος. Σύμφωνα με αυτά τα τυπικά η κλεις αποτελούσε το οδηγό νήμα της εισόδου της ζωής και συνδεόταν στενά με την καρδιά, διότι η γλώσσα «ουδέν έδει να προφέρει πλην των όσων υπαγορεύει η καρδία». Επίσης σε αυτά τα τυπικά αναφερόταν ότι η κλεις δεν αποτελείτο από μέταλλο και συνεπώς έπρεπε να αφήνετε εκτός του Ναού, αλλά από «γλώσσα καλών λόγων». Εκτός των άλλων η κλεις διατηρείται επίσης υπό την κεντρική συμβολική μορφή του κλειδόλιθου στον μύθο της Ιεράς Βασιλικής Αψίδος</font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0153.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1fvjaLIS0JLPgSf5KJXZkeYz4nOW6o41e"><img width="158" height="141" title="clip_image015_thumb1" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image015_thumb1" src="https://drive.google.com/uc?id=1wARZoE6rHy8OQaNZXTVEneGnAkUYWjBF" border="0" hspace="10"></a></font><font size="3">Στην μυήση στον βαθμό του Μυστικού Διδασκάλου, όσον αφορά τον τεκτονισμό σκωτικού τύπου, ο Τρις Ισχυρός Διδάσκαλος απευθυνόμενος στον μυούμενο του λέγει τα ακόλουθα: «<b>σας εγχειρίζω την εξ ελεφαντοστού κλείδα, κόσμημα του βαθμού τούτου, το οποίον είναι ταυτοχρόνως και το έμβλημα της εχεμυθείας </b><b>επ’ αυτής δε είναι κεχαραγμένον το στοιχείον Ζ, υπενθυμίζον το αρχικό γράμμα της εισιτηρίου λέξεως του βαθμού». </b>Έτσι, η κλεις εγχειρίζεται στον μυημένο αμέσως μετά την επίσημη δόση του νενομισμένου όρκου με τον οποίο αυτός δεσμεύθηκε να μην αποκαλύψει ποτέ τα μυστικά του βαθμού εις <b>«οιονδήποτε μη δικαιούμενο να μάθει ταύτα».</b></font> <p><font size="3">Η μυστικότητα πρέπει να γίνει κατανοητή με την τεκτονική της σημασία. Δεν είναι η μυστικότητα της συνωμοσίας, ή απόκρυψη των κινήτρων και των δραστηριοτήτων ή «πράξεις που γίνονται στο σκοτάδι». Για έναν τέκτονα, η μυστικότητα είναι η ικανότητα να διατηρείται η σχέση εμπιστοσύνης. Όλα σχεδόν τα συστήματα φιλοσοφίας έχουν διδάξει διαχρονικά ότι είναι το πρώτο βήμα στην ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας και του αυτοέλεγχου.</font> <p><font size="3">Κατ΄ επέκταση μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων είναι η φιλία, μέσω της οποίας μπορούν να εμπιστευτούν χωρίς φόβο ότι αυτό που λένε δεν θα διαρρεύσει. </font> <p><font size="3">Το καθήκον, είναι η υποχρέωση για το τι πρέπει να κάνει κάποιος. Υποχρέωση, που πηγάζει από τη συνείδηση, τη θρησκεία, την κοινωνία, την πολιτεία το νόμο αλλά και τον εαυτόν μας. Εν προκειμένω, υποχρέωση προς εχεμύθεια, ώστε να διαφυλάττει τα μυστικά που του εμπιστεύονται. Η διακριτικότητα είναι θεμέλιοι λίθοι όχι μόνο του Τεκτονισμού, αλλά και της δημιουργικής ζωής. Ένας άνθρωπος εχέμυθος, ο οποίος σέβεται την εμπιστευτικότητα διαφυλάσσοντας τις ελπίδες τους φόβους, τις αμφιβολίες και τα όνειρα ενός φίλου, μπορεί να γίνει τιμημένος και αξιέπαινος συνοδοιπόρος, ένας αληθινός Τέκτονας Αδελφός. Έτσι λοιπόν αδδ. μου ο κάθε ένας από εμάς που θέλει να ονομάζεται ΑΔΕΛΦΟΣ πρέπει να ανταποκρίνεται στην εμπιστοσύνη, στις προσδοκίες στις αρχές και τους κανόνες της αδελφότητος. </font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0173.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1k5fbccxWHRUr29O2fvbmhqlFXZ3jgCdL"><img width="240" height="164" title="clip_image017_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image017_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1l7P6h2ruYz7Qdt9NPtZa8YHl4OZLrnEo" border="0" hspace="10"></a></font><font size="3">Με την κλείδα που του επιδόθηκε, του παρέχεται το δικαίωμα με την απόκτηση γνώσεων, να βρει τον δρόμο προς τον εσώτερο του εαυτό και αφού υπερπηδήσει το συμβολικό κιγκλίδωμα το δρύφρακτου, που τον χωρίζει από τα Άγια των Αγίων, να ασκηθεί στην αυτογνωσία, εφαρμόζοντας την θεμελιώδη αρχή του <b>Γνώθι Σαυτόν</b>. Προτρέπεται να λάβει υπόψην του ότι τα πάθη, οι προλήψεις και οι πλάνες θα του δυσχεράνουν τον δρόμο προς την αλήθεια. Αλλά είναι στο χέρι του αυτά τα εμπόδια να υπερπηδηθούν από την ενεργητικότητά του, την επιμονή του, την θέληση και της αφοσίωσης του προς το καθήκον. </font> <p><font size="3">Ανάλογα με το είδος των φυλασσόμενων μυστικών, ανά βαθμό σε διάφορες μυστηριακές κλίμακες, διαφέρει και η ύλη από την οποία η κλείδα έχει κατασκευασθεί. Το λευκό χρώμα της ύλης το, <b>ελεφαντοστούν,</b> εικονίζει την αγνότητα, το δε πολύτιμο μέταλλο ή άλλο υλικό αυτής, συναρτήσει της ποιότητος, υποδηλώνει την αγνότητα η οποία είναι ανωτέρας τάξεως, αποτελώντας απαραίτητη προϋπόθεση για την αναρρίχηση του μύστη σε πεδία υψηλοτέρας πνευματικής γνώσεως και συνειδητότητος. </font> <p><font size="3">Στην συγκεκριμένη μάλιστα μύηση, στην κλείδα που παραδίδεται στον μυούμενο είναι χαραγμένο το γράμμα Ζ, συμβολίζοντας τον αριθμό 7 που αποτελεί το σύμβολο του ηλιακού φωτός και της πνευματικότητας.<br>Σύμφωνα με τον μυσταγωγό <b>Σπυρίδωνα Νάγο,</b> «η κλεις εικονίζει το μέσο με το οποίο ο μυούμενος ανοίγει το θείο άντρο δια να εισέλθει εις την γνώσιν των αληθειών της φύσεως». Εν προκειμένω, ο μυσταγωγός αλληγορεί την κλείδα του κρυπτογραφικού εκείνου κώδικα που αναφέρεται στην επιστήμη των συμβόλων και στο μέσο δια του οποίου θα επέλθει η επιθυμητή αποκρυπτογράφηση, ο αποσυμβολισμός των συμβόλων και των εννοιών...<br>Με λίγα λόγια πρόκειται για την κλείδα του κρυπτογραφικού κώδικα της επιστήμης των συμβόλων.</font> <p><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfiles14346F7E/clip_image0193.gif"><font size="3"></font></a><font size="3"><a href="https://drive.google.com/uc?id=1PqqRPfrrOCY_reEMyCfCJozVdrFd65Gf"><img width="143" height="193" title="clip_image019_thumb" align="left" style="border: 0px currentcolor; border-image: none; float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image019_thumb" src="https://drive.google.com/uc?id=1ZLzfP7oENePykEF2_QcHJcGRLSSHYe1t" border="0"></a></font><font size="3">Ο Τέκτον καλείται να θέσει εαυτόν στην αναζήτηση της ενσυνείδητης ενεργητικότητας, της θέλησης και της αφοσίωσης στο καθήκον, το οποίο είναι τόσο άκαμπτο όσο το πεπρωμένο. Ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς την ανθρώπινη δύναμη τα σύμβολα είναι νεκρά. Από την άλλη πλευρά, αν θεληματικά αγνοούνται τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα σύμβολα και αντικρίζονται επίμονα σαν απλά, καθημερινά υλικά στοιχεία, τότε ο άνθρωπος είναι νεκρός, απογυμνωμένος εντελώς από την υποκειμενική εκείνη ομορφιά που συντηρεί και αυξάνει τη ζωή. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποστερημένος από τον πνευματικό σπινθήρα, περιορίζεται καθαρά μέσα στο υλικό περιβάλλον του, το οποίο ξεκομμένο από το Δημιουργό του θα τον οδηγήσει σε αδιέξοδο. </font> <p><font size="3">Αδδ. Μου ο μαγικός κόσμος των συμβόλων είναι εδώ, γύρω μας, μέσα μας, διαθέσιμος πάντα για να τον ανακαλύψουμε. Και ίσως, σε κάποια επέκταση, πίσω από αυτό τον κόσμο να ανακαλύψουμε τις αιώνιες αλήθειες, εκείνες που μας συντροφεύουν και μας εξελίσσουν, που συντροφεύουν και εξελίσσουν το σύμπαν, που αναπτύσσουν τη ζωή, την κίνηση και τη δημιουργία, τόσο στο μακρόκοσμο όσο και στο μικρόκοσμο.</font> <p>Τεκτονικά Δρώμενα <p><font size="3"></font></p>τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-4288374099298197042019-02-24T12:52:00.004+02:002019-02-24T12:52:57.027+02:00ΤΑ 4 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
<b><br /></b></div>
<br />
<br />
<div align="justify">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-GeIB0cwK-4Y/XHJ2OavnaYI/AAAAAAAABo0/f5b5v8OR0WEjjWtaXmWl7cBwGHJTiRjXwCEwYBhgL/s1600/ta%2B4%2Bstoixeia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="670" data-original-width="1192" height="179" src="https://4.bp.blogspot.com/-GeIB0cwK-4Y/XHJ2OavnaYI/AAAAAAAABo0/f5b5v8OR0WEjjWtaXmWl7cBwGHJTiRjXwCEwYBhgL/s320/ta%2B4%2Bstoixeia.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: small;">Αλληγορίες και συμβολισμούς για τα 4 στοιχεία συναντάμε σε πάρα πολλούς πολιτισμούς σε ολόκληρη τη γη. Οι πρώτοι ερευνητές που συγκέντρωσαν και κατέγραψαν τους μύθους των λαών αυτών, δεν κατάφεραν να υποψιαστούν το βαθύτερο νόημά τους. Αντίθετα ειπώθηκε ότι επρόκειτο για απλοϊκές δοξασίες των λαών που σηματοδοτούσαν την παιδική φάση της ανθρωπότητας. Έτσι κανείς εκτός από τους Εσωτεριστές δεν τους μελέτησε όπως έπρεπε. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο Εσωτερισμός διδάσκει ότι συνολικά υπάρχουν 7 είδη ενέργειας, η μία πιο λεπτή από την άλλη και η χονδροειδέστερη μορφή (αυτή που δονεί σε χαμηλότερη συχνότητα) είναι η φυσική ύλη. Τα 4 πρώτα είδη ενέργειας (επίπεδα δόνησης) που είναι και τα μόνα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος είναι η Νοητική , η Ψυχική, η Ενεργειακή; και η Αντικειμενική. Το 5ο επίπεδο ενέργειας το αιθερικό, μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ενώ τα δύο ανώτερα ξεφεύγουν αρκετά από την ανθρώπινη αντίληψη στην παρούσα φάση.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Τα 4 λοιπόν είδη ενέργειας που αντιλαμβανόμαστε, ήταν γνωστά στους αρχαίους πολιτισμούς και συμβολίστηκαν με τα 4 γνωστά στοιχεία:;;; Κάθε πολιτισμός και εποχή έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε ένα η περισσότερα από αυτά, αναγάγοντάς το σε κυρίαρχο στοιχείο.</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong>ΓΗ</strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></div>
<div align="justify">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-NT8tGLfezoQ/XHJ2RXoAU6I/AAAAAAAABpA/35dtqHxv8FI-4qtSTQeykrjY-wMQ5ZoTgCLcBGAs/s1600/wind-grey-sky.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1600" height="200" src="https://4.bp.blogspot.com/-NT8tGLfezoQ/XHJ2RXoAU6I/AAAAAAAABpA/35dtqHxv8FI-4qtSTQeykrjY-wMQ5ZoTgCLcBGAs/s320/wind-grey-sky.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: small;">Το στοιχείο γη θεωρήθηκε από όλους τους πολιτισμούς η μήτρα της ζωής. Η «Μητέρα-Γη» Ταυτόχρονα αφού γεννάει όλες τις μορφές, είναι κάτι το απέραντα ζωντανό το ον «Γαία» όπως ονομαζόταν. Σαν θεότητα στην ελληνική θρησκεία θεωρείται ανώτερη από τις υπόλοιπες θηλυκές θεότητες. Ο Αισχύλος στις «Ευμενίδες», πρώτα επικαλείται την γη και μετά την Θέμιδα.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"></span></div>
<div id="extendedEntryBreak" name="extendedEntryBreak">
</div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Αργότερα η γη αντικαθίσταται από την Δήμητρα. Όπως ομολογεί ο Ευριπίδης στις «Βάκχες» μιλώντας για τη Δήμητρα: "Είναι η γη και κάλεσέ την με όποιο θέλεις όνομα".</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Όπως είναι φυσικό, η Γη είχε μεγαλύτερη αίγλη στις αγροτικές θρησκείες και πολιτισμούς όπως οι Σουμέριοι στην αυγή του πολιτισμού τους. Μερικοί λαοί όπως οι Περουβιανοί πιστεύουν ότι κατάγονται από τα βουνά και τις πέτρες. Ο Όμηρος την δοξάζει λέγοντας ότι είναι αυτή που δίνει </span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: small;">αλλά και που αφαιρεί τη ζωή. Εκτός από την σταθερότητα συμβολίζει και την συντήρηση.</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Σε χθόνιες λατρείες ή σε κατάλοιπα αυτών; η γη είναι πηγή δύναμης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδας ο Γίγαντας Ανταίος (άθλοι του Ηρακλή) όπου κάθε φορά που πέφτει στη γη παίρνει δύναμη από αυτήν. Ακόμη στο Χριστιανισμό οι Πρωτόπλαστοι φτιάχνονται από χώμα και νερό.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στην αλχημεία είναι η πρωταρχική φάση μετάλλαξης του άνθρακα σε διαμάντι και συμβολίζεται με το μαύρο χρώμα.</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong>ΝΕΡΟ</strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></div>
<div align="justify">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-M448-P4igpk/XHJ2PPyLSrI/AAAAAAAABo8/xgY4tJtd3PkrL0tCzOXL8W9qXpcAogL9wCLcBGAs/s1600/nero.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-M448-P4igpk/XHJ2PPyLSrI/AAAAAAAABo8/xgY4tJtd3PkrL0tCzOXL8W9qXpcAogL9wCLcBGAs/s320/nero.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: small;">Το νερό είναι η πρωταρχική και ανεξάντλητη πηγή ενέργειας Είναι σύμβολο εξαγνισμού συμβολίζει την αναγέννηση, τη νέα αρχή και τη νέα ζωή. Ο μύθος του κατακλυσμού, υπάρχει σε όλες τις μυθολογίες: Έλληνες, Εβραίοι, Χριστιανοί, Ινδοί, Σουμέριοι, Ιρανοί, Ασσυροβαβυλώνιοι μιλάνε για έναν (ή περισσότερους) κατακλυσμούς που Η βροχή είναι για πολλούς λαούς το ουράνιο σπέρμα που γονιμοποιεί τη γη και την κάνει να βλασταίνει. Οι Ινδιάνοι Πίμα του Μεξικού μιλούν για μια πολύ όμορφη γυναίκα (τη μητέρα-Γη) που γονιμοποιήθηκε από μια σταγόνα που έπεσε από ένα σύννεφο.κατέστρεψαν κάθε μορφή ζωής πάνω στη γη. Μέσα στο νερό ενυπάρχουν όλες οι μορφές εν δυνάμει και κάποια στιγμή παίρνουν υλική μορφή. Στην Αιγυπτιακή μυθολογία, ο Κνεπ, ο αιώνιος κρυμμένος Θεός παριστάνεται με ένα φίδι που βγάζει το κεφάλι του έξω από το νερό. Στις Βόρειες ευρωπαϊκές χώρες το σύμπαν δημιουργήθηκε από το νερό. Επίσης ο Μωυσής διδάσκει πως μόνο η γη και το νερό μπορούν να γεννήσουν μια ζώσα ψυχή. Οι Ινδουιστές πιστεύουν ότι οΜπράχμα έφτιαξε τον πρώτο άνθρωπο από γη, νερό και αέρα (φυσικό, ενεργειακό και συναισθηματικό σώμα).Το πυρ (νους) αποκτήθηκε από τον άνθρωπο αργότερα.</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong>ΑΕΡΑΣ </strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></div>
<div align="justify">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-NT8tGLfezoQ/XHJ2RXoAU6I/AAAAAAAABpQ/uJAlIucjMacxyh9ZNX-xAKh_wLX7agNXwCEwYBhgL/s1600/wind-grey-sky.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1600" height="200" src="https://2.bp.blogspot.com/-NT8tGLfezoQ/XHJ2RXoAU6I/AAAAAAAABpQ/uJAlIucjMacxyh9ZNX-xAKh_wLX7agNXwCEwYBhgL/s320/wind-grey-sky.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: small;">Ο αέρας συμβολίζει την ψυχή</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στην αρχαία Ελλάδα ο θεός των ανέμων, είναι ο Αίολος, ο οποίος όμως δεν κατέχει μια θέση στο δωδεκάθεο. Αντίθετα στην Ινδία ο Ίντρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους Θεούς , Θεός Πολεμιστής. Επίσης και ο Βαγιούείναι θεότητα του αέρα. Ο αέρας συμβολίζει την ορμή την ώθηση την τόλμη και γι΄ αυτό ταιριάζει περισσότερο σε πολεμιστές. Είναι αυτός που μπορεί να εμποδίσει την πορεία κάποιου ή να την επιταχύνει γι’ αυτό πριν από τα ταξίδια τους οι αρχαίοι λαοί έκαναν θυσίες σε Θεότητες του ανέμου. Ο έλεγχος των ανέμων απαιτεί σιδερένια θέληση και πειθαρχία: Ο Οδυσσέας δεν καταφέρνει να ελέγξει τα συναισθήματα ανέμους και αυτό τον ξαναφέρνει πίσω στην αρχή.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στην αρχαία Ελλάδα επίσης ο σύμβολο του αέρα είναι και ο Δίας αφού είναι ο θεός που είναι παντού και επιβλέπει τα πάντα.</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong>ΠΥΡ</strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-YLwHshjSSwA/XHJ2PBKLwBI/AAAAAAAABpI/iSFYgHqj2983lLIT-ap81XtBeyHKPqfGwCEwYBhgL/s1600/fire-generic.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-YLwHshjSSwA/XHJ2PBKLwBI/AAAAAAAABpI/iSFYgHqj2983lLIT-ap81XtBeyHKPqfGwCEwYBhgL/s320/fire-generic.jpg" width="320" /></a></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Το Πυρ συμβολίζει τη νόηση του ανθρώπου αλλά και την παγκόσμια</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στον Χριστιανισμό κατέχει εξέχουσα θέση αφού η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους γίνεται με τη μορφή μιας φλόγας, είναι η θεία Αποκάλυψη. Το φωτοστέφανο επίσης των Αγίων συμβολίζει την πνευματική τους δύναμη και την ισχύ της ψυχής τους. </span><span style="text-align: left;">Στο Βουδισμό το πυρ είναι η σοφία που κατακαίει την άγνοια. Στις Βέδες ο θεός της φωτιάς , ο Άγκνι αντιπροσωπεύει τον άξονα του κόσμου.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στο Ζωροαστρισμό το σπέρμα των ανθρώπων έχει την πηγή του στο πυρ και όχι στο νερό. Στην Μπαγκαβάτ Γκίτα βρίσκουμε τον Κρίσνα να λέει: «Είμαι το πυρ που ενοικεί στα σώματα όλων των πραγμάτων που έχουν ζωή».; Στους Σουμέριους ο Μαρδούκ ο πιο δημοφιλής θεός, είναι θεός του πυρός «που κατακαίει με φωτιά τους εχθρούς». Η σκοτεινή όψη του πυρός συμβολίζεται στον Χριστιανισμό και τον Μωαμεθανισμό με το «πυρ της κόλασης», ενώ στην Ινδία με την θεά Κάλι.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Από τους Προσωκρατικούς, ο Ηράκλειτος θεωρεί η πρωταρχική ουσία του σύμπαντος είναι το Πυρ από το οποίο προήλθαν με μετουσίωση όλα τα άλλα στοιχεία. «Αυτόν τον κόσμο δεν τον έπλασε κανένας αλλά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει, μία αιώνια ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.»</span></div>
<br />
TD.</div>
τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-5573804287533493612019-02-09T13:24:00.003+02:002019-02-09T13:24:58.361+02:00Μυστηριακή σημασία του αριθμού 7 επτά.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesA3559A3/aygh[3].jpg"><br /></a></span>
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-MjVZiR9oteQ/XF62-BnHUWI/AAAAAAAABnw/1QKTWKZWe6w1z6bIi3QJN53Qn_MjjsHKQCLcBGAs/s1600/aygh.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-MjVZiR9oteQ/XF62-BnHUWI/AAAAAAAABnw/1QKTWKZWe6w1z6bIi3QJN53Qn_MjjsHKQCLcBGAs/s1600/aygh.jpg" /></a><span style="font-size: small;">Στην γκρίζα αυγή ενός πρωινού , και πριν ακόμη ο ήλιος ανατείλει πάνω από το όρος Όλιτζε της Ιερουσαλήμ , την στιγμή που οι τοίχοι του ναού άρχισαν να λούζονται πλέον με το ισχυρό κόκκινο φως, αντικαθιστώντας το μαβί του λυκαυγούς, οι επιλεγμένοι από τον Βασιλιά Ευσεβείς αρχιτέκτονες, συγκεντρώνονται στον Ναό με ευλάβεια και την δέουσα σοβαρότητα. </span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στον Ναό το φως από το επτάκηρο που ευρίσκετε στην Ανατολή αντανακλούσε επάνω στο χρυσό δάπεδο και στον μπρούτζινο νιπτήρα του νερού ενώ φώτιζε αμυδρά τις θλιβερές σκούρες κουρτίνες του.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Εν μέσω προσευχών και παραινέσεων ,υπό την ιερά ψαλμωδία των Λευιτών, οι επτά επιλεγμένοι, ενώθηκαν κάτω από το μαύρο πέπλο, σε έναν ιερό δεσμό, προεξέχοντος του καθήκοντος για μυστικότητα, περισυλλογή, εχεμύθεια και σιγή, προϋποθέσεις που πληρούν την τελειοποίηση της ψυχής. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Καταυτόν τον τρόπο απαλλάχθηκαν από την άγνοια, τις προκαταλήψεις, την δεισιδαιμονίας, τον φανατισμό, την πλάνη, την πνευματική δουλεία, αποκαλύπτοντας σε αυτούς την δυνατότητα ερμηνείας των συμβόλων φανερώνοντας την αλήθεια. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Και τότε η σοφία του μεγαλοπρεπή κέδρου τους αποκαλύφθηκε προσδίδοντας τους την ιδιότητα των δικαίων, των θεραπόντων της ψυχής, της κάθαρσης, της προστασίας, της εντιμότητας, καθώς<br />και του ελαιόδεντρου, που συμβόλιζε την εν χάριτι εκλογή, την φώτιση με το έλεος του θεού, την αιώνια ζωής που ριζώνει μέσω της πίστεως, του σύμβολου της φιλίας, της αρετής </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι πόρτες οι βαριές άνοιξαν και ήταν βαθειά σκαλισμένες και υπενδεδυμένες με χρυσό , και τότε οι επτά αντίκρισαν έκθαμβοι τα μπλε πέπλα, τα μωβ, τα βαθυκόκκινα, το απαστράπτον λευκό των λινών, και αποκαλύφθηκαν σε αυτούς τα μυστήρια του ιερού αυτού χώρου. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesA3559A3/kivotos[3].jpg"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-d4Ha6szhBh4/XF63FGP3M2I/AAAAAAAABn0/owldlI4XKc8tvTtVjKG10bRTZIzYSrQzgCLcBGAs/s1600/kivotos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="377" data-original-width="465" height="259" src="https://1.bp.blogspot.com/-d4Ha6szhBh4/XF63FGP3M2I/AAAAAAAABn0/owldlI4XKc8tvTtVjKG10bRTZIzYSrQzgCLcBGAs/s320/kivotos.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: small;">Κανείς, εκτός των Ιερέων των Λευιτών δεν είχε εισέλθει στα Άγια των Αγίων από τότε που η Ιερή Κιβωτός είχε φυλαχθεί εκεί. Μα τώρα, οι Επτά Μυστικοί διδάσκαλοι, εξάγνισαν το σώμα τους και πέρασαν το χρυσό κατώφλι, στεκόμενοι σιωπηλά με ευλάβεια , τυφλωμένοι από το φως που τους έλουζε, ενώ από όλες τις πλευρές οι τοίχοι έλαμπαν με χρυσό και πολύτιμους λίθους</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Αυτός ο βαθμός, ο του μυστικού διδ., προέκυψε από τον βασιλιά Σολομώντα, αμέσως μετά τη δολοφονία του Χιράμ, του αρχιτέκτονα του Ναού και την εποχή που ο ναός είχε κατασκευαστεί μερικώς. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο βασιλιάς του Ισραήλ επέλεξε επτά από τους πιο άξιους, και έμπειρους αρχιτέκτονες και διδασκάλους του είδους, και τους ανέθεσε το καθήκον να διαφυλάσσουν και να κηδεμονεύσουν τα άγια των αγίων και των μυστικών που φυλάσσονται με μεγάλη αυστηρότητα, ώστε να απαγορεύεται κάποιος να έχει πρόσβαση εις αυτά, αλλά και να πλησιάσει ακόμη και τον χώρο. Ένα χώρο που στεγάζονταν τα ιερά κειμήλια και ιερά έπιπλα.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: small;">Οι εν λόγο αδελφοί ονομάστηκαν μυστικοί διδάσκαλοι. Η άριστη και υποδειγματική εκτέλεση του έργου αυτών είχε σαν συνέπεια να προαχθούν σε μεγαλύτερους βαθμούς, εφελκώντας, όπως είναι κατανοητό, και νεότερους διδασκάλους στο καθήκον του μυστικού διδασκάλου.</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Επιλέχθηκαν επτά, αλλά ένας μόνον φύλακας ασκούσε το καθήκον περιοδικά. ¨Έτσι ο αριθμός επτά θεωρείται ως ο μυστηριώδης αριθμός αυτού του βαθμού, με πολλές φυσικά κατά καιρούς εφαρμογές και παραλλαγές. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στα πλαίσια αυτών των φροντιστηρίων θα καταβληθεί προσπάθεια να αποσυμβολίσουμε μερικά από τα νοήματα και σύμβολα του βαθμού ώστε τούτο να αποτελέσει έναυσμα για όλους μας για περαιτέρω εστίαση στην σοβαρότητα αυτού του αριθμού.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-txAZLknOoKU/XF63NAww7jI/AAAAAAAABn4/gTGkyrQ5UkkYPvNru-mCsLuU88mBYzEQACEwYBhgL/s1600/magikos-arithmos-7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="754" data-original-width="1260" height="238" src="https://3.bp.blogspot.com/-txAZLknOoKU/XF63NAww7jI/AAAAAAAABn4/gTGkyrQ5UkkYPvNru-mCsLuU88mBYzEQACEwYBhgL/s400/magikos-arithmos-7.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο αριθμός 7 θεωρείται ιερός και συμβολικός και κλείνει μέσα του μια δύναμη μυστηριακή.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Δύσκολα κανείς μπορεί ν’ αναφέρει όλα τα πράγματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το μυστηριώδη αριθμό, καθώς θα χρειαστεί ολόκληρο βιβλίο.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι δοξασίες αναφορικά με το τι σημαίνει ο αριθμός 7, κυριάρχησαν στους περισσότερους λαούς της αρχαιότητας και ο απόηχός τους φτάνει ως τις μέρες μας ερεθίζοντας το νου και του σημερινού ανθρώπου.</span></div>
<div align="justify">
<u><span style="font-size: small;">Ας δούμε όμως μερικές εφαρμογές του αριθμού 7:</span></u></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο αριθμός <b>επτά </b> για όλους σχεδόν τους λαούς ήταν ιερός και έκλεινε μέσα του δύναμη μυστηριακή.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι <b>Έλληνες</b> συσχέτιζαν τον αριθμό επτά με τη λατρεία του Απόλλωνα και της σελήνης. Παρατήρησαν πως επτά ημέρες διαρκεί κάθε φάση της σελήνης. Ο Όμηρος θέλει επτά τις αγέλες των βοδιών του Απόλλωνα, επτά χορδές έχει η λύρα του ,επτάπηχο ανδριάντα του δώρισαν οι Αιγύπτιοι. Επτά παλικάρια και επτά κόρες στέλνονταν στη Κρήτη για τροφή στον Μινώταυρο. Την εβδόμη μέρα έδιναν το όνομα στα νεογέννητα και κάθε έβδομη μέρα θυσίαζαν οι Σπαρτιάτες στον Απόλλωνα.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι <b>Αιγύπτιοι </b> μέτρησαν επτά από τις διακλαδώσεις του Νείλου, επτά ήταν οι σκορπιοί της Θεάς Ίσιδας, επτά παχιές και επτά ισχνές αγελάδες και άλλα τόσα τα στάχυα που ονειρεύτηκε ο Φαραώ</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-hsDn9Rhg3RM/XF63ho7OQoI/AAAAAAAABoI/r4uFoFN_1u4Cd7ZWWJ7EOgYI3JUUoQZHACLcBGAs/s1600/arktos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="356" data-original-width="812" height="140" src="https://3.bp.blogspot.com/-hsDn9Rhg3RM/XF63ho7OQoI/AAAAAAAABoI/r4uFoFN_1u4Cd7ZWWJ7EOgYI3JUUoQZHACLcBGAs/s320/arktos.jpg" width="320" /></a></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesA3559A3/arktos[4].jpg"></a>Οι <b>Χαλδαίοι ,Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι,Φοίνικες ,Ινδοί και Πέρσες</b> μέτρησαν τους επτά πλανήτες ,τα επτά άστρα της μεγάλης άρκτου και τα επτά άστρα της μικρής άρκτου.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesA3559A3/Makah[2].jpg"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-F2b6cwvHmuc/XF63p3JqJkI/AAAAAAAABoM/60t2MfOlqWkJ_50-oEJ0g2jauKp73shvwCLcBGAs/s1600/Makah.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-F2b6cwvHmuc/XF63p3JqJkI/AAAAAAAABoM/60t2MfOlqWkJ_50-oEJ0g2jauKp73shvwCLcBGAs/s320/Makah.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: small;">Οι <b>Μουσουλμάνοι</b> οφείλουν να προσκυνήσουν επτά φορές στη Μέκκα, να κάνουν επτά φορές τον γύρω της Καάβα, να σφάξουν επτά σφάγια ,<br />να προσεύχονται επτά φορές την ημέρα και δικαιούνται να έχουν επτά γυναίκες<br />Για τους <b>Εβραίους</b> επτά μέρες κρατούσαν οι γιορτές της σκηνοπηγίας , επτά χρόνια διαρκούσε το Σαββατικό έτος και επτά τέτοια έτη αποτελούσαν το Ιωβηλαίο. Επτά ιερείς με επτά σάλπιγγες γύριζαν γύρω από την Ιεριχώ για επτά μέρες και την έβδομη έκαναν επτά φορές το γύρω των τειχών της. Επτάφωτη ήταν η ιερή λυχνία ,την έβδομη μέρα από την γέννηση γινόταν η περιτομή των αγοριών , επτά φορές συγχωρούνταν τα αμαρτήματα , στο επταπλάσιο ο κλέφτης αποζημίωνε αυτόν που ζημίωνε .Το 7 ήταν επίσης το σύμβολο της αρτιότητας και της θείας ευλογίας μια και περιέχεται στο εθνικό τους σύμβολο.</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"></span></div>
<div id="extendedEntryBreak" name="extendedEntryBreak">
</div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στην Παλαιά διαθήκη. Οι μέρες της Δημιουργίας ήταν 7, την 7η ημέρα έπλασε ο θεός τον άνθρωπο και η 7η ημέρα της Δημιουργίας είναι ημέρα ανάπαυσης και αργίαςκαι συμβολίζει την ολοκλήρωση και την τελειότητα.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Το Πάσχα διαρκούσε 7 ημέρες. Ο Νώε έβαλε στην κιβωτό 7 ζεύγη ζώων και πτηνών, ενώ ο Κατακλυσμός άρχισε 7 μέρες μετά την είσοδο του Νώε στην κιβωτό. Την 7η μέρα μετά τον Κατακλυσμό έστειλε ο Νώε το περιστέρι έξω και 7 ημέρες και 7 νύκτες ταξίδεψε το περιστέρι μέχρι να επιστρέψει στην Κιβωτό.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesA3559A3/epta%20paxies%20agelades[4].gif"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-UP7oPD8XE20/XF63yuAB7bI/AAAAAAAABoU/oT5XgGEIRmsrlBEtb029hO-lklRzqiylACLcBGAs/s1600/epta%2Bpaxies%2Bagelades.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="421" data-original-width="667" height="201" src="https://2.bp.blogspot.com/-UP7oPD8XE20/XF63yuAB7bI/AAAAAAAABoU/oT5XgGEIRmsrlBEtb029hO-lklRzqiylACLcBGAs/s320/epta%2Bpaxies%2Bagelades.gif" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: small;">Ο Φαραώ ονειρεύτηκε 7 παχιές και 7 αδύνατες αγελάδες, καθώς και 7 καρποφόρα και 7 άκαρπα στάχια. Η λυχνία του Μωυσή ήταν επτάφωτη. Ο βασιλιάς Δαβίδ 7 φορές την ημέρα υμνούσε το Θεό και 7 πλεξίδες είχαν τα μαλλιά του Σαμψών, που του έδιναν τη δύναμή.</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο αριθμός 7 χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη 70 φορές!</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στην εκκλησία 7 είναι τα ιερά μυστήρια: Γάμος, Βάπτιση, Χρίσμα, Ευχέλαιο, Μετάληψη, Εξομολόγηση, Ιεροσύνη. 7 είναι τα θαύματα του Χριστού κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, 7 οι κύριες αρετές (ταπεινότητα, ευσπλαχνία, αγνότητα, φιλαλληλία, επιείκεια, καλοσύνη, εργατικότητα), 7 τα θανάσιμα αμαρτήματα ((φιλαργυρία, πορνεία, γαστριμαργία, φθόνος, οργή, ακηδία).</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Επίσης, 7 είναι οι ευχές που περιέχει το «Πάτερ ημών», 3 για το Θεό (αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου) και 4 για τις ανάγκες του ανθρώπου (τον άρτον ημών δος, άφες τα οφειλήματα, μη εισενέγκεις εις πειρασμόν, ρύσαι από του πονηρού).</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Για τους Πυθαγόρειους ο αριθμός 7 είναι «αμήτωρ», αφού δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Ακόμη είναι το σύμβολο της τελειότητας, γιατί είναι άθροισμα του 3 και του 4, που εκφράζουν τα δύο τέλεια γεωμετρικά σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το 7 ως μυστηριώδη αριθμό και για τις γεωμετρικές του ιδιότητες, επειδή 7 σημεία δε μπορούν να δημιουργήσουν συμμετρία σε ένα κύκλο!</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ακόμα τον αριθμό 7 ως εικόνα και πρότυπο της τάξης και της αρμονίας στη φύση. Ήταν ο αριθμός που περιλάμβανε δύο φορές τον ιερό αριθμό τρία (σύμβολο της θείας τριάδας σε όλους τους λαούς, χριστιανικούς και παγανιστικούς), στην οποία προστίθεται το ένα ή αλλιώς η θεία μονάδα (3Χ2+1=7).<br />Η αρχαία Ελλάδα είχε 7 σοφούς (Θαλής, Βίας, Κλεόβουλος, Περίανδρος, Πιττακός, Σόλων και Χίλων) και η εκπαίδευση των αγοριών στην αρχαία Σπάρτη άρχιζε στα επτά τους χρόνια.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι ελεύθερες τέχνες στην αρχαιότητα ήταν 7 (γραμματική, ρητορική, διαλεκτική, αριθμητική, γεωμετρία, μουσική, αστρονομία) και 7 τα θαύματα του αρχαίου κόσμου (Κολοσσός Ρόδου, πυραμίδα Χέοπος, Μαυσωλείο Αλικαρνασσού, Φάρος Αλεξάνδρειας, κρεμαστοί κήποι Βαβυλώνας, Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία και Ναός της Αρτέμιδας στην Έφεσο). 7 στρατηγοί εκστρατεύσανε κατά της Θήβας στους «Επτά επί Θήβαις» του Αισχύλου (Άδραστος –Πολυνείκης – Τυδέας – Αμφίαραος – Καπανέας – Ιππομέδοντας – Παρθενοπαίος) και 7 ήρωες (Ετεοκλής – Πολυφόντας – Μελάνιππος – Μεγαρέας – Ύπερος – Λασθένης – Άκτορας) υπερασπίστηκαν τις 7 πύλες της Θήβας.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-zkXwojRZtNA/XF635ohIpSI/AAAAAAAABok/jkCJrJEKVXIecvGAysqX4TdnkGhR4ECLwCEwYBhgL/s1600/eptalofos%2BRome.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="300" height="190" src="https://2.bp.blogspot.com/-zkXwojRZtNA/XF635ohIpSI/AAAAAAAABok/jkCJrJEKVXIecvGAysqX4TdnkGhR4ECLwCEwYBhgL/s200/eptalofos%2BRome.png" width="200" /></a></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Η Ρώμη χτίστηκε πάνω σε επτά λόφους, όπως και η Κωνσταντινούπολη, που είχε και επτά ονόματα (Βυζάντιο, Νέα Ρώμη, Αντωνία, Θησαυρός του Ισλάμ, Διαχωριστής του Κόσμου, Ινσταμπούλ, και Κωνσταντινούπολη.), πολιορκήθηκε από τους Μωαμεθανούς 7 φορές και αλώθηκε μετά από 7 εβδομάδες από τον έβδομο Σουλτάνο των Οσμανιδών.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Τα χρώματα του φάσματος και του ουράνιου τόξου είναι 7 (κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο, βαθυγάλαζο, βιολετί). Υπάρχουν μάλιστα βάσιμες υποψίες ότι ο Νεύτων, που μίλησε πρώτη φορά για τα χρώματα, διέκρινε έξι χρώματα και πρόσθεσε το χρώμα indigo – βαθυγάλαζο, λουλακί – για να συμπληρωθεί ο «μαγικός» αριθμός επτά.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι προαναφερόμενες είναι μόνο ορισμένες από τις αναφορές για τον .... ιερό αριθμό 7, ο οποίος όπως φαίνεται «σημαδεύει» τη ζωή μας από την αρχαιότητα έως σήμερα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Αδδ. μου πιστεύω να έγινε αντιληπτό ότι ο αριθμός επτά 7, κρύβει κάτι το ξεχωριστό και μυστηριώδες, αφού από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σημαδεύει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο την ζωή μας.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">"ΑΡΤΕΜΙΣ - ΕΚΑΤΗ ΑΡ.19"</span></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-23922519346923469722019-02-07T13:47:00.004+02:002019-02-07T13:48:54.527+02:00ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ Τεκτονικό τεμάχιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="justify">
<span style="font-size: medium;"><strong><u><em>ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ </em></u></strong></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: medium;"><strong><u><em><span style="font-size: small;">Τεκτονικό τεμάχιο</span></em></u></strong></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: medium;"><strong><u><em><span style="font-size: small;"><br /></span></em></u></strong></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-vGZuw38AEwM/XFwaPb9-0LI/AAAAAAAABnE/jhlqhsF62m4XVcuMTcdQ5l7z23F-nqx5ACLcBGAs/s1600/freemason-lodge.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-vGZuw38AEwM/XFwaPb9-0LI/AAAAAAAABnE/jhlqhsF62m4XVcuMTcdQ5l7z23F-nqx5ACLcBGAs/s320/freemason-lodge.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: small;">Ο χώρος που συνερχόμαστε ονομάζεται «Ναός» και «Ιερό της σκέψεως», προσδίδοντας και θεμελιώνοντας την αξία της ιερότητας της εργασίας και της αγιοσύνης της πνευματικής ανύψωσης. </span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><i><u><b>Ιερότητα </b></u></i>γιατί μέσα από την οποιαδήποτε μορφή εργασίας βελτιώνεται η προσωπικότητα του ατόμου-εργάτη, και επιτυγχάνεται η μετουσίωση των εντολών του Θεσμού( «λάξευση του ακατέργαστου λίθου» υπό την σκέπη του Μ.Α.Τ.Σ.), <i><u><b>αναζητώντας το αιώνιο Φως.</b></u></i></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><i><b>Το </b></i><i><u><b>Φως </b></u></i><i>το οποίον περιέχει το παν,(τα πάντα δηλ. ευρίσκονται εντός αυτού) το Φώς προς το οποίον το πάν τείνει(τα πάντα δηλ. ευρίσκονται εκτός αυτού και τείνουν προς αυτό), όπως λέγει το τυπικό μας, σε δύο παραγράφους, οι οποίες αποτελούν μια </i><i><u>φαινομενική αντίφαση</u></i><i>, μια αινιγματική διατύπωση και αυτό για να συγκαλύψει </i><u>μια μυστική γνώση </u><i>.Δηλ. η λέξις «παν» χρησιμοποιείται με την έννοια του αρχετύπου των πάντων στη μια περίπτωση («…το φως το περιέχον το παν…») και του παραγώγου εκ του αρχετύπου στην άλλη («…προς το οποίον το παν τείνει»). </i></span></div>
<div align="justify">
<i>Η εξελικτική δε τάση των πάντων προς την υπέρτατη τελειότητα των αρχετύπων τους, που περιέχονται στο Φως, υποδηλούται ακριβώς από το Τυπικόν με την φράση, ότι το παν τείνει προς το Φως. Ας σημειωθεί, ότι από την άποψη , ότι το Φως περιέχει τα αρχέτυπα των πάντων, εμφανίζεται το Φως ως ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα.</i></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><i><u><b>Αγιοσύνη</b></u></i><i> γιατί η πνευματική ανύψωση (γνώση, σκέψη, αντίληψη (κατ’ αντιστοιχία του τρισυπόστατου του σύμπαντος) οδηγεί στην Ιερά Αν:., την ψυχική κάθαρση, το Φως.</i></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><b>Το Φως </b><i>το οποίο μέσω της Αγάπης,(η οποία αποτελεί την κυρίαρχη ιδιότητα του Φωτός) με την βαθύτερη φιλοσοφική της έννοια, ως συνεκτικής και δημιουργικής δύναμης, συνεχώς και αδιάκοπα συντονίζει και ενώνει ολόκληρη την Πλάση.</i></span></div>
<div align="justify">
<i>Το Φως το οποίο βρίσκουμε στη φύση, στα φαινόμενα, στο βάθος της Παγκοσμίου συνείδησης, έκφανση της οποίας είναι η ανθρώπινη συνείδηση.</i></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><i><b>Το μεγαλειώδες Φως</b></i><i> το οποίο αφυπνίζει βαθμιαίως τις διάνοιες όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπινων όντων, διαρκώς και αενάως, έτσι ώστε οι αφυπνισμένες διάνοιες </i><i><u>ν ’αναζητούν</u></i><i> το Φως και όχι απλώς να τείνουν προς αυτό.</i></span></div>
<div align="justify">
<i>Η κατανόηση του συμβολικού αυτού Φωτός και η ανεύρεσή του, εν μέρει είναι εφικτή διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί(οι περιορισμένες δηλ. δυνατότητες του επίγειου έμβιου όντος και όχι της ψυχής ) δεν αντέχουν στην λάμψη του.</i></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><em><span style="color: #d19049;"><u><b>H</b><b> δε ωφέλεια από την αναζήτηση του φωτός</b></u><u><b> είναι η ορθή αυτογνωσία, η αυτοπραγμάτωση που σχεδόν όλοι αναζητούμε, και η γνώση του κόσμου έτσι ώστε να μπορέσει να τροχιοδρομήσει ο άνθρωπος τον εαυτό του και την κοινωνία στην αλάνθαστη ευθεία πορεία προς την Σοφία και ….την αιώνια Αλήθεια.</b></u></span></em></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><i>Ο δρόμος αυτός ιερότητος-αγιοσύνης από τις δύο στήλες Β:. και </i><i>J</i><i>:.(όπου δεσπόζουν με την παρουσία τους ο αλάξευστος και ο λαξευμένος λίθος ήτοι πρόοδος-βελτίωση του ανθρώπου με την ηλικιακή δράση ως την Αγία Αν:.(όπου υπερσκελίζοντας τα τέσσερα σκαλοπάτια- τα αδάμαστα στοιχεία της φύσης(πυρ, ύδωρ, αέρα, γη ) –αντικρίζουμε , </i><i><u><b>το αιώνιο Φως,</b></u></i><i> την Αλήθεια, αποτελεί για μας τους Τέκτονας </i><u><b><span style="color: #d19049;">την Ιερά οδό.</span></b></u></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesF07A/smileuontas-to--litho3.jpg"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-gJa4m0iACNM/XFwaZjADDBI/AAAAAAAABnI/fkZD9h8USeQ6UufNrPx0zCHjxu-g3jkAwCLcBGAs/s1600/smileuontas%2Bto%2B%2Blitho.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="626" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-gJa4m0iACNM/XFwaZjADDBI/AAAAAAAABnI/fkZD9h8USeQ6UufNrPx0zCHjxu-g3jkAwCLcBGAs/s320/smileuontas%2Bto%2B%2Blitho.jpg" width="208" /></a></span></div>
<span style="font-size: small;">Δηλαδή, ο Τέκτων ως εργάτης της σκέψεως ανώριμος αρχίζει την λάξευση του λίθου(προ- σωπικότητα )μεταξύ των φυσικών φαινομένων,(Α΄-Β΄επόπτης-λογική και συναίσθημα, επίγνωση και επεξεργασία),μέσα από μια <u>ιερά</u> διαδικασία (<u>ιερός </u>τάπητας) πορευόμενος σταθερά κατ’ ευθείαν επί του μωσαϊκού δαπέδου (<b>σύγκλειση των ισοτίμων και ισάξιων θετικών και αρνητικών εμπειριών της ζωής)</b>για να μπορέσει ν’ αντικρύσει το Φως <b>(σοφά πράττειν- αποτέλεσμα</b>)</span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Η πορεία προς το Φως, λοιπόν, προς την γνώση, αποτελεί μια επίπονη αλλά <u><b>ιερά </b></u>διαδρομή, γιατί επίπονη και ιερά είναι η συλλογή των εμπειριών άρα και της γνώσης, αφού εξαρτάται από τη <b>φύση της εργασίας</b>, <b>(</b>υλικό στοιχείο- λίθος –Τιτάνες) την <b>αποδοτικότητά της(</b>θείο στοιχείο- λάξευση- Διόνυσος)αλλά και την <b>αποτελεσματικότητά </b>της ( οι τρείς στήλες- Κάλλος, Ισχύς, Σοφία).</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Στην ουσία σημαίνοντα ρόλο στην πορεία αυτή διαδραματίζουν η <b>ορθή –ιερά παρατήρηση </b>(Β΄ επόπτης)ως και η <b>ορθή αντίληψη </b>(Α΄ επόπτης) καθισμένοι και οι δύο σε τριγωνικού τύπου έδρες κατ’ αντιστοιχία του ιερού τριγώνου, του θείου, με σύμβολό του το κερί της αντιστοίχου έδρας.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Η πορεία μας προς το Φως είναι <b>Ιερά πορεία, </b>γιατί το Θείο ακολουθεί τον εργάτη της σκέψεως σε </span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: small;">κάθε του βήμα. Από την <b>αναγνώριση της αθανασίας της θείας ψυχής και του υπερτάτου Μ:.Α:.Τ:.Σ</b>:.(εφόδιο)ως την «τρισυπόστατη» λάξευση του λίθου, με το ρυθμικό τριπλό σφυρηλάτημα, μέσα από <b>πειθαρχία</b>(όρθιοι και εν τάξει-υλικό στοιχείο), <b>προσωπική</b> <b>δράση (</b>σημείο- κίνηση-πνευματικό στοιχείο),<b>συλλογική προσέγγιση(</b>επιφώνηση εξωτερί- κευση-ψυχική ενέργεια- Ηθικό στοιχείο) και<u><b> </b></u><b>εξοικονόμηση του αποτελέσματος(</b>ενατένιση </span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><b>του Αιωνίου Φωτός</b> και διδασκαλία στην Αν<i>:</i>.,<b> Λόγος.</b></span></div>
<div align="justify">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-EJSs_nP6bDs/XFwZ-TnKJEI/AAAAAAAABnA/HkbAtT27mD4CYxkB-AdlVYO9RSEFrVyoQCEwYBhgL/s1600/iera-odos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-EJSs_nP6bDs/XFwZ-TnKJEI/AAAAAAAABnA/HkbAtT27mD4CYxkB-AdlVYO9RSEFrVyoQCEwYBhgL/s1600/iera-odos.jpg" /></a><span style="font-size: small;">Στην Αρχαία Ελλάδα <i><u><b>Ιερά οδός</b></u></i> ονομαζόταν η λεωφόρος από τα Δίπυλα των Αθηνών στην Ελευσίνα διαδρομή που ακολουθούσαν οι πομπές για ν’ αποδώσουν τις τιμές στην Θεά Δήμητρα. Στην ουσία μια <u>μυητική διαδρομή</u> από τον Ιερό χώρο της Παλλάδος Αθηνάς (θεά της σοφίας) εις το ιερό χώρο της Δήμητρας( γη+ μητέρα, μητριαρχική θεότητα, θεά της γής, της γονιμότητας,) <b>συμβολίζοντας την μετουσίωση της γνώσης (Αθηνά) στην ορθή πράξη</b> <b>(σπορά, γη, παραγωγή –Δήμητρα) και την ιερότητα αυτής της διαδικασίας.</b> Διαδικασίας που υποδηλώνει την ευλογία της έμπνευσης (σοφίας)στην αγιότητα του αποτελέσματος (γη-τροφή –ευημερία) αλλά <u><b>και την Ιερά Διαδρομή από το Φώς προς …..την Θέωση.</b></u></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο Τεκτονισμός πιστεύει ότι η Θέωση του Ανθρώπου θα γίνει ύστερα από την απελευθέρωση από τα πάθη του. Η μετάβαση από το υποκειμενικό στο αντικειμενικό γίνεται μέσα από την συνειδητοποίηση του Εγώ και του Εσύ, την ύπαρξη και την συνύπαρξη που συγκροτούν τον εγκόσμιο χώρο. Στη συνάντηση ανθρώπου- συνανθρώπου, ο άνθρωπος τιθασεύει τα πάθη και ελευθερώνεται δηλ. εξανθρωπίζεται. Αυτή η διαρκής διαδικασία απελευθέρωσης θα μας οδηγήσει στο άδυτο του εαυτού μας και στην <b>αναγνώριση της παρουσίας του Θεού εντός μας.</b></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο Τέκτων θέλει να προσπελάσει στο «εκείθεν» για ν’ ανακαλύψει την ομοίωσή του με το Θεό μέσω μιάς επίπονης και επίμονης κατεργασίας του ακατέργαστου λίθου της φύσεώς του έτσι ώστε να μετατραπεί σε τέλειο <b>κύβο</b>, ο οποίος εμπεριέχει ένα άλλο μυστικό, γιατί το ανάπτυγμά του μας δίδει την μορφή του …<b>Σταυρού,</b>με όλους τους συμβολισμούς του,(άνθρωπος όρθιος με τα χέρια σε έκταση, σύμβολο της ένωσης του Ουρανού με τη Γη, τελειοποίηση του ανθρώπου μέσω της « θυσίας» του δια τον συνάνθρωπο, δηλ. της προσφοράς και υπηρεσίας ,της θανάτωσης των παθών του ανθρώπου για ν’ αναστηθεί στο αγνό Φως ,κ.τ.λ.)</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">“Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δύο τούτα ρέματα παλεύουν:</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Α) Η τάση προς την σύνθεση, προς την ζωή, προς την αθανασία ,Β)Η τάση προς την αποσύνθεση, προς την ύλη προς το θάνατο.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Και τα δύο τούτα ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Και τα δύο τούτα ρέματα είναι <i><u><b>Άγια </b></u></i>“Νικ. Καζαντζάκης.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Η Στοά, <i><u><b>το ιερό της φύσης και της νόησης,</b></u></i> συμβολίζει και το ανθρώπινο σώμα και δεν είναι τυχαίο ότι το ιερό οστούν τριγωνικού σχήματος αποτελεί την απόληξη , το πέρας μιας άλλης <i><u><b>«ιεράς οδού</b></u></i>». Είναι η κατάληξη του νωτιαίου σωλήνα ο οποίος αποτελείται από <i><u><b>33 </b></u></i>σπονδύλους μέσα από τον οποίο ο νωτιαίος μυελός αποτελεί το συνδετικό κρίκο <i><u>μεταξύ </u></i><u>της θέωσης</u> «ιεράς αντίληψης» εγκεφάλου, Κ.Ν.Σ., Ανατολής, <u>και μετουσίωσης</u> «ιεράς εκτέλεσης» των εκτελεστικών οργάνων (εσωτερικά όργανα και μέλη), Στήλες.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><a href="file:///C:/Users/Miltiades/AppData/Local/Temp/OpenLiveWriter-128013538/supfilesF07A/ieron-ostoyn-energia2.jpg"></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-w1FGHL_xEss/XFwalkba6nI/AAAAAAAABnM/rjdWmgkLhokl2_YheLjVe_uEE8bXesyJACLcBGAs/s1600/ieron%2Bostoyn%2Benergia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="299" src="https://3.bp.blogspot.com/-w1FGHL_xEss/XFwalkba6nI/AAAAAAAABnM/rjdWmgkLhokl2_YheLjVe_uEE8bXesyJACLcBGAs/s1600/ieron%2Bostoyn%2Benergia.jpg" /></a></span></div>
<span style="font-size: small;">Από το κέντρο του ιερού οστού επίσης, ξεκινούν 2 μεγάλα ενεργειακά ρεύματα που ανεβαίνουν προς την κεφαλή ενεργοποιούν τους 2 εκ των σημαντικότερων ενδοκρινών αδένων, το κωνάριο και την υπόφυση και προκαλούν την <i><u><b>εσωτερική όραση</b></u></i> και διορατικότητα. </span><br />
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Η περιοχή δε του ιερού οστού νευρούται από το <i><u><b>ηλιακό πλέγμα</b></u></i> του ανθρώπου που είναι το νευρικό πλέγμα της κυοφορίας, της αναπαραγωγής ,της εξέλιξης. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Αν μάλιστα δεχθούμε, ότι το οστούν αυτό αποτελεί «κατάλοιπο» της Δαρβινικής προέλευσης του ανθρώπου, η οδός αυτή συμβολίζει την πορεία της εξέλιξης από την ενστικτώδη αναζήτηση(Άνθρωπος του Νεάτερταλ) στην σοφή διαβίωση (Άνθρωπος sapiens) με δικαίωμα δηλαδή ελεύθερης κρίσης και επιλογής.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ας θυμηθούμε εδώ μια φράση των Σούφι: «Φώτιση είναι να φτάσεις στην κορυφή του βουνού και μετά να συνεχίσεις ν’ ανεβαίνεις». Θα έπρεπε να είσαι ικανός να είσαι μυημένος για να δεις αυτό που δεν βλέπουν όλοι για να συνεχίσεις πιο πέρα από την κορυφή. Θα’ πρεπε να είσαι Τέκνο του Φωτός, για να ακολουθήσεις τον δρόμο που δεν φαίνεται σε κανένα φύλλο πορείας, που δεν τον έχουν οι χάρτες, ένα δρόμο που δεν είναι αναγκαίος ούτε υποχρεωτικός …..την <b>Ιερά οδό , την οδό προς το Φως και από κει προς την Σοφία, </b>που μόνο οι μυστικιστές, οι εργάτες του πνεύματος οι προικισμένοι με ενόραση και διορατικότητα μπορούν να δούν αλλά και ποτέ δεν θ’ αγγίξουν όσο κοντά κι αν βρεθούν.. </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Οι Τέκτονες εργάζονται για την ανοδική πορεία όχι μόνο των ιδίων αλλά της ανθρωπότητας Γνωρίζουν ότι ο ύψιστος σκοπός του Ανθρώπου είναι η «ανθρωποποίηση» η πραγματοποίηση της ουσίας του, η τελείωση της προσωπικότητας του.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">«Να γίνεις αυτός ο οποίος είσαι» έλεγαν οι Ορφικοί. Να γίνεις περισσότερο αυθεντικός, αυτόνομος, ηθικός. Να γίνεις τέλειος στο μέτρο του δυνατού. Να πραγματοποιήσεις μέσα σου κάθε καλόν και θείον.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Η επιδίωξη της τελειότητας του εαυτού μας δεν σημαίνει λατρεία του εγώ, αλλά η αυτοτελείωσή μας εξυπηρετεί την μετά των άλλων συμβίωση.</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Και στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε τους εμπνευσμένους στίχους του μεγάλου Αδ:. Γκαίτε «Διατί θ’ αναζητούσα με τόση νοσταλγία τον δρόμο, εάν δεν έπρεπε να τον δείξω στους αδελφούς μου;»</span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Ο Τέκτων ο οποίος θα αισθανθεί κατά το μέτρο του δυνατού, το Φως της αιωνίου πηγής, αυξάνει και προάγει το αγαθό μέσα στην ψυχή του, τότε αυξάνει και προάγει αυτό και μέσα στον κόσμο. Μπορεί με τις προσπάθειές του να υπερασπίζεται τα αναγκαία ιδεώδη που υπάρχουν στον Τεκτ:. ώστε να επέλθει η εσωτερική μας μετουσίωση, βασισμένη σε μια προσπάθεια συνένωσης του ανθρωπίνου γένους σ’ ένα παγκόσμιο σύνολο, μια αδελφότητα Τότε και μόνο τότε, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την θέση του «Θεόπνευστου» κατά Πλάτωνα. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-QUw1wIShsRw/XFwatCRALLI/AAAAAAAABnQ/9aqWOCz_KaAfSY3_Vld7_Rcms-K4SQfEACLcBGAs/s1600/sikelianos%2Baggelos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-QUw1wIShsRw/XFwatCRALLI/AAAAAAAABnQ/9aqWOCz_KaAfSY3_Vld7_Rcms-K4SQfEACLcBGAs/s1600/sikelianos%2Baggelos.jpg" /></a></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Τότε ίσως μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα την ευχή που έκανε ο μεγάλος μας ποιητής Αγγ. Σικελιανός στο ποίημά του «Ιερά οδός» που έγινε και η αιτία αυτού του πίνακά μου. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μερικούς στίχους του: </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div align="center">
<span style="font-size: small;"><strong>‘<span style="color: #d19049;">’Ήμουν περπατητής μοναχικός στο δρόμο</span></strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong>που ξεκινά από την Αθήνα κ’ έχει</strong></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;"><strong>σημάδι του ιερό την Ελευσίνα.</strong></span></div>
<span style="font-size: small;"><u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">Τι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα <u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">σα δρόμος Ψυχής.</span></b></u></span></b></u></span><br />
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Μα παραπέρα, σα να χάθη ο κόσμος</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">κ’ έμειν’ η φύση μόνη, ώρα κι ώρα μίαν ησυχία βασίλεψε.</span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">κ’ η πέτρα π’αντίκρισα θρονί μου φάνη μοιραμένο μου ήταν</span></b></u></div>
<div align="center">
<b><span style="color: #d19049; font-size: small;">απ’ τους αιώνες.</span></b></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Και κάθησα……………….</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Μα να’ στην ησυχία αυτή, προβάλανε τρείς ίσκιοι</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Ένας Ατσίγγανος αγνάντια ερχόταν,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Και πίσωθε του ακλούθααν, μ’ αλυσίδες, συρμένες, δυό αργοβάδιστες αρκούδες.</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Και να’ ως σε λίγο ζύγωσαν μπροστά μου</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">και μ’είδε ο Γύφτος, πριν καλά προφθάσω</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">να τον κοιτάξω, τράβηξε απ’ τον ώμο</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">το ντέφι και, χτυπώντας το με το’ να χέρι, με τα’ άλλον έσυρε με βία </span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">τις αλυσίδες. Κ’ οι δυό αρκούδες τότε στα δυό τους σκώθηκαν, βαριά.</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Η μία(ήτανε η μάνα, φανερά), η μεγάλη,</span></div>
<div align="center">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #d19049;">ανασηκώθη ξάφνου τρανή, <u><b>σαν προαιώνιο να’ ταν</b></u></span></span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">ξόανο Μεγάλης Θεάς, της αιώνιας Μάνας,</span></b></u></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">αυτής της ίδιας που ιερά θλιμμένη,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">με τον καιρό ως πήρε ανθρώπινη όψη,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">για τον καημό της κόρης της λεγόταν Δήμητρα εδώ, για τον καημό του γιού της πιο πέρα ήταν Αλκμήνη ή Παναγιά΄</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Και το μικρό στο πλάγι της αρκούδι,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">σα μεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο μικρό παιδί, </span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">ανασηκώθηκε κ’ εκείνο υπάκοο, μη μαντεύοντας ακόμα </span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα της σκλαβιάς,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">που καθρέφτιζεν η μάνα στα δυό πυρά της που το κοίτααν μάτια!</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Αλλ’ως από τον κάματον εκείνη οκνούσε να χορέψει,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">ο Γύφτος,μ’ ένα ‘πιδέξιο τράβηγμα της αλυσίδας</span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">στου μικρού το ρουθούνι, ματωμένο ακόμα απ’ το χαλκά </span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">που λίγες μέρες φαινόταν πως του τρύπησεν,</span></b></u></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">αιφνίδια την έκαμε, μουγκρίζοντας με πόνο, </span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">να ορθώνεται ψηλά, προς το παιδί της γυρνώντας το κεφάλι,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">και να ορχιέται ζωηρά.</span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">Κι εγώ, ως κοίταζα, τραβούσα έξω απ’ τον χρόνο, μακριά απ’ τον χρόνο, ………….</span></b></u></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Μα μπροστά μου, ορθωμένη από τη βία</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">του χαλκά και της άμοιρης στοργής της,</span></div>
<div align="center">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #d19049;">δεν έβλεπα άλλο απ’ την <u><b>τρανήν αρκούδα</b></u></span></span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">με τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,</span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου του κόσμου,</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">τωρινού και περασμένου, μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">του πόνου του πανάρχαιου, οπ’ ακόμα δεν του πληρώθη</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">απ’ τους θνητούς αιώνες ο φόρος της ψυχής.</span></b></u></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Και σκυμμένο το κεφάλι μου κράτησα ολοένα,</span></div>
<div align="center">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #d19049;">καθώς στο ντέφι μέσα έριχνα<u><b>, σκλάβος κι εγώ</b></u></span></span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">του κόσμου, μια δραχμή.</span></b></u></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">Μα ως , τέλος, ο Ατσίγγανος, ξεμάκρυνε,</span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">και χάθηκε στο μούχρωμα, η καρδιά μου με σήκωσε να ξαναπάρω πάλι </span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">το δρόμον όπου τέλειωνε στα’ ρείπια του ιερού της Ψυχής, </span></div>
<div align="center">
<span style="color: #d19049; font-size: small;">στην Ελευσίνα. Κι η καρδιά μου, ως εβάδιζα, βογγούσε:</span></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">«Θα’ρτει τάχα ποτέ, θε να’ ρτει η ώρα</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">που η ψυχή της αρκούδας και του Γύφτου,</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">κι η ψυχή μου, που Μυημένη τηνέ κράζω,</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">θα γιορτάσουν μαζί;</span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">Κι ως προχωρούσα, ένα μούρμουρο απλώθη απάνωθέ μου,ένα μούρμουρο </span></b></u></div>
<div align="center">
<u><b><span style="color: #d19049; font-size: small;">κ’έμοιαζ’ έλεε: «Θα’ρτει…» </span></b></u></div>
<div align="center">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #d19049;"><u><b>Πώς όμως θάρθει;</b></u> Χρειάζεται τη συμφιλίωση του ανθρώπου με τη γή, την ένωση του με τη Φύση, την αδέλφωσή του με τους άλλους ανθρώπους, την εναρμόνιση σώματος και ψυχής, ιστορίας και πνεύματος, με λίγες λέξεις: <i><u><b>Αδδ:. και Αδδ:. μου ν’ ακολουθήσουμε σταθερά την Ιερά Οδό, με τα βλέμματά μας στραμμένα προς το</b></u></i> <i><u><b>Φως.</b></u></i></span></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;">Είπον </span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: #f79646;"><em><u>B</u><u>ΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</u></em></span></span></div>
<div align="justify">
<span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><em>1) Το κρυμμένο νόημα του Τεκτονισμού Γ.Λ.Γουίλμχερστ</em></span></div>
<div align="justify">
<span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><em>2) Ασκητική Salvatores Dei Ν.Καζαντάκη.</em></span></div>
<div align="justify">
<span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><em>3) Το Φως και η Ωφέλειά του αδ:. Ελευθ. Αγγελάκου Πυθαγόρας 1981 τ.20 </em></span></div>
<div align="justify">
<span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><em>4) Αρχαία Μυστήρια και Ελ/τεκτονισμός G.M.Hiram (ΔΙΜΕΛΗ Oρφική Θεογονία σ.62 </em></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><em>5) Παλαμάς-Καβάφης-Σικελιανός Ε.Π.Παπανούτσου ( Ίκαρος σ.266) 6)Συμβολή στην εσωτ.γνώση της Τεκτ:. Μυσταγωγίας Ερευν.Ομάδα Στ:. «Μέγας Αλέξανδρος»</em></span></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><em><span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><br /></span></em></span></div>
<div align="justify">
<span style="font-size: small;"><em><span style="color: #f79646; font-size: x-small;"><b><u>SOFIA </u></b></span></em> </span></div>
<br />
<br /></div>
τεκτονικά δρώμεναhttp://www.blogger.com/profile/11280004098060414433noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-66645367232201585842018-12-29T15:27:00.001+02:002018-12-29T15:27:16.381+02:00Γούρια και συμβολισμός.<h5><font size="3">Τι συμβολίζουν τα γούρια που θα δωρίσουμε και φέτος στις γιορτές; Ρόδι, πέταλο, κλειδί, και πολλά άλλα όμορφα στολίδια, κρεμασμένα από πολύχρωμες κορδέλες και ματάκια, θα δημιουργήσουν τα δώρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, που θα χαρίσουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα.<br>Παρακάτω λοιπόν, θα μάθουμε τον συμβολισμό μερικών από αυτά, που θεωρούνται τα πιο δημοφιλή, κι όλοι τα έχουμε συνδέσει με τις γιορτές και την καλή τύχη που προσμένουμε να φέρουν σε εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους.<br><b></b></font></h5><p><font color="#d19049" size="3"><b>Το ρόδι</b></font></p><p><a href="https://4.bp.blogspot.com/-IypFGUd4kiw/VmV0_bnQzvI/AAAAAAAAKqU/lkz53VDNB9o/s1600/gouria-rodi-symvolismos-preciousandpretty.jpg"><font size="3"><img width="143" height="162" title="gouria-rodi-symvolismos" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Γούρια ρόδι συμβολισμός" src="https://4.bp.blogspot.com/-IypFGUd4kiw/VmV0_bnQzvI/AAAAAAAAKqU/lkz53VDNB9o/s320/gouria-rodi-symvolismos-preciousandpretty.jpg" border="0"></font></a><p><font size="3">Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση ο καρπός του ροδιού συμβολίζει τη γονιμότητα, την υγεία και την καλοτυχία. Για το λόγο αυτό, συνηθίζεται να σπάμε ρόδια στην πόρτα μας την Πρωτοχρονιά και συχνά στους γάμους οι νεόνυμφοι σπάνε ένα ρόδι πριν μπουν στο νέο τους σπίτι. Για τους Αρχαίους Έλληνες συμβόλιζε την αναγέννηση, τη ζωή και την αφθονία, έτσι το χρησιμοποιούσαν και ως ευχαριστία προς τους θεούς. Εκτός των άλλων, το ρόδι είναι το σύμβολο της ομορφιάς και μακροζωίας, καθώς είναι γνωστό για τις θεραπευτικές και καλλυντικές του ιδιότητες.<br><b></b></font></p><p><font color="#d19049" size="3"><b>Το πέταλο</b></font></p><p><a href="https://1.bp.blogspot.com/-8X1xjqP32wM/VmV1WuAP_yI/AAAAAAAAKqc/xXC-_zEcNYs/s1600/gouria-petalo-symvolismos-preciousandpretty.jpg"><font size="3"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-8X1xjqP32wM/VmV1WuAP_yI/AAAAAAAAKqc/xXC-_zEcNYs/s1600/gouria-petalo-symvolismos-preciousandpretty.jpg"><font size="3"><img width="160" height="120" title="goyria-petalo-symvolismos" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Γούρια πέταλο συμβολισμός" src="https://1.bp.blogspot.com/-8X1xjqP32wM/VmV1WuAP_yI/AAAAAAAAKqc/xXC-_zEcNYs/s320/gouria-petalo-symvolismos-preciousandpretty.jpg" border="0"><font size="3"><font color="#ffffff">Αν βρεις τυχαία πέταλο έλεγαν οι παλιοί, τότε θα έχεις μεγάλη τύχη στη ζωή σου. Ο συμβολισμός του πέταλου είναι η δύναμη, η ευτυχία και η προφύλαξη από το κακό μάτι.<br>Με την ανακάλυψη του πετάλου τα άλογα είχαν καλύτερη στήριξη στα πόδια τους, που τους έδινε μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη στο όργωμα, με αποτέλεσμα την καλύτερη σοδειά. Δεν θεωρείται λοιπόν τυχαία, το σύμβολο της αφθονίας, της προόδου και της ευμάρειας.<br>Γνωστή επίσης και η λαϊκή ρύση, "πάρε κανένα πέταλο καλού-κακού", σαν συμβουλή στους ανθρώπους που τους κυνηγάει η κακή τύχη.<br><b></b></font></font></font></a></font></a></p><p><font size="3"><font size="3"><font size="3"><font color="#d19049"><b>Το κλειδί</b></font></font></font></font></p><p><a href="https://4.bp.blogspot.com/-XRv4R_L5eHk/VmV1hZOkCZI/AAAAAAAAKqk/dGYjmuY3krc/s1600/gouria-kleidi-symvolismos-preciousandpretty.jpg"><font size="3"><img width="143" height="197" title="gouria-kleidi-symvolismos" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Γούρια κλειδί συμβολισμός" src="https://4.bp.blogspot.com/-XRv4R_L5eHk/VmV1hZOkCZI/AAAAAAAAKqk/dGYjmuY3krc/s320/gouria-kleidi-symvolismos-preciousandpretty.jpg" border="0"></font></a><p><font size="3">Ο συμβολισμός του κλειδιού είναι ο πλούτος, η αγάπη και η τύχη.<br>Στην Αρχαία Ελλάδα τα κλειδιά είχαν ιδιαίτερο συμβολισμό, καθώς αντιπροσώπευαν το κλειδί της ζωής, που ξεκλείδωνε την "πόρτα" από την οποία περνούσαν οι ευχές τους προς τους θεούς. Επίσης, για τους ερωτευμένους συμβολίζει το ξεκλείδωμα της καρδιάς των αγαπημένων τους. Γενικότερα το κλειδί θεωρείται καλότυχο, γιατί συμβολίζει το μέσο που θα χρησιμοποιήσουμε για να ανοίξουμε τις πόρτες που θα μας οδηγήσουν στην ευτυχία.<br><b><font color="#d19049">Το καράβι</font></b></font><p><a href="https://1.bp.blogspot.com/-y6cqO21TAu8/VmV1uiyFl8I/AAAAAAAAKqs/wQI8TW2-zbo/s1600/gouria-karavi-symvolismos-preciousandpretty.jpg"><font size="3"><img width="147" height="201" title="gouria-karavi-symvolismos" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Γούρια καράβι συμβολισμός" src="https://1.bp.blogspot.com/-y6cqO21TAu8/VmV1uiyFl8I/AAAAAAAAKqs/wQI8TW2-zbo/s320/gouria-karavi-symvolismos-preciousandpretty.jpg" border="0"></font></a><p><font size="3">Το καράβι συμβολίζει το ταξίδι μας στη ζωή, τη χαρά και την εξερεύνηση.<br>Για την Ορθοδοξία συμβολίζει τη νέα πλεύση που πήρε η ζωή των ανθρώπων μετά τη γέννηση του Ιησού Χρηστού. Γι' αυτό και σύμφωνα με το παλιό Ελληνικό έθιμο, στολίζαμε καραβάκια τα Χριστούγεννα.<br>Σημαντικό σύμβολο επίσης για εμάς τους Έλληνες, καθώς το καράβι αποτελεί παράδοση και είναι συνδεδεμένο με τη ναυτική ιστορία της χώρας μας. Τις παλιές εποχές, ξύλινα καράβια κατασκευάζονταν από τα παιδιά για το παιχνίδι τους και από τους μεγάλους για να διακοσμήσουν τα σπίτια ή τα μαγαζιά τους.<br><b></b></font></p><p><font color="#d19049" size="3"><b>Η δεκάρα</b></font></p><p><a href="https://4.bp.blogspot.com/-WcDlP1lZIPQ/VmV14q-MG9I/AAAAAAAAKq0/BkHMgrmMjK0/s1600/gouria-dekara-symvolismos-preciousandpretty.jpg"><font size="3"><img width="167" height="223" title="gouria-dekara-symvolismos" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Γούρια δεκάρα συμβολισμός" src="https://4.bp.blogspot.com/-WcDlP1lZIPQ/VmV14q-MG9I/AAAAAAAAKq0/BkHMgrmMjK0/s320/gouria-dekara-symvolismos-preciousandpretty.jpg" border="0"></font></a><p><font size="3">Η γνωστή σε όλους μας τυχερή δεκάρα είναι το σύμβολο του πλούτου. Οι παλιοί συνήθιζαν να έχουν μία δεκάρα στο πορτοφόλι τους, για να είναι πάντα γεμάτο. Στα μαγαζιά συναντάμε συχνά γούρια με δεκάρες, για έχουν καλές δουλειές, χρήματα και αφθονία οι ιδιοκτήτες. Για όσους σκοπεύετε να κάνετε κάποια επαγγελματικά δώρα στις γιορτές, τι πιο ταιριαστό από ένα γούρι με την τυχερή δεκάρα.<br>Εκτός από τα παραπάνω, σύμβολα καλοτυχίας, ευτυχίας, υγείας και αγάπης, θεωρούνται η ελιά, το δέντρο της ζωής, το μάτι, το σπιτάκι και πολλά άλλα.</font></p><p>www.preciousandpretty.gr</p>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-55811881780132211942018-12-29T15:17:00.001+02:002018-12-29T15:17:34.849+02:00“Να τα πούμε;”: Η ιστορία πίσω από τα κάλαντα | Φωτός<h3 align="justify"><br></h3><p align="justify"><font size="3"><img width="279" height="169" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="" src="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/bfi_thumb/-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-1950-30jm1bhe1palfp0rxd2z9m.jpg"></font></p><p align="justify"><font size="3">Τα κάλαντα είναι, ίσως, μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων γιατί εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι των εορτών των Χριστουγέννων είναι το έθιμο που αφορά, όσο κανένα άλλο, τα παιδιά.<br>Γιατί όπως και να το κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα δεν γίνονται.</font></p><p align="justify"><font size="3">Ο ενθουσιασμός της προηγούμενης νύχτας, που εσύ και η εκλεκτή παρέα σου, γιατί ναι φίλους μπορεί να είχες πολλούς αλλά για κάλαντα πήγαινες μόνο με τους κολλητούς, καταστρώνατε στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της επιχείρησης “κάλαντα”.</font><p align="justify"><font size="3">Ναι στρατηγικό σχέδιο, μιας και κανονίζατε από την προηγουμένη ή τις προηγούμενες μέρες την ώρα της μεγάλης συνάντησης, τη διαδρομή, τα στενά τα σπίτια κλπ, όλα αυτά γιατί θυμόσασταν από την προηγούμενη φορά ποιοι σας έδωσαν το πιο γερό “χαρτζιλίκι” και ποιοι ήταν ψιλικατζήδες.</font><h6 align="justify"><font size="3"><img width="322" height="186" title="" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article3828548.ece/BINARY/w660/kalanta2.jpg"><font size="3">Η αλήθεια είναι ότι τα κάλαντα τα περίμενες με ανυπομονησία για δυο λόγους, ο πρώτος είχε να κάνει με τον χαβαλέ που θα κάνατε με τους φίλους, έχοντας πάρει σβάρνα τα στενά της περιοχής, φορώντας τόσα πολλά ρούχα κάτω από το μπουφάν, που δεν μπορούσατε να κουνηθείτε. Και ο δεύτερος λόγος είναι το χαρτζιλίκι που είχες βάλει στόχο να μαζέψεις, για να αγοράσεις εκείνο το ηλεκτρονικό παιχνίδι που ζητούσες για καιρό ή εκείνο το CD player ή οτιδήποτε είχες βάλει στο μάτι. Αυτή ήταν η ευκαιρία να το αποκτήσεις με τα δικά σου χρήματα. Τα χρήματα από τα κάλαντα ήταν ιερά, καθώς τα έβγαζες με τον “ιδρώτα” σου και δεν σήκωνες κουβέντα για το πως θα τα ξοδέψεις.</font></font></h6><p align="justify"><font size="3">Τι είναι τα κάλαντα;</font><p align="justify"><a href="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82-1953.jpg"><font size="3"><img width="270" height="185" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Χαρισιάδης κάλαντα στον ηλεκτρικό παραμονή πρωτοχρονιας 1953" src="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82-1953.jpg"></font></a></p><p align="justify"><font size="3">Οι λαογράφοι κάνουν λόγο για εθιμικά τραγούδια του λαού που ψάλλονται από μικρά παιδιά και από ώριμους άνδρες τα Χριστούγεννα, τη Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνια. Οι καλαντιστές τριγυρνούν είτε κατά μόνας είτε σε ομάδες και επισκέπτονται οικίες, καταστήματα, δημόσιους χώρους κλπ με τη συνοδεία του πατροπαράδοτου σιδερένιου τριγώνου αλλά ενίοτε και άλλων μουσικών οργάνων.</font><p align="justify"><font size="3"></font><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">Τα κάλαντα ξεκινούν κυρίως με χαιρετισμό στη συνέχεια αναγγέλλουν τη μεγάλη χριστιανική εορτή που φθάνει και καταλήγουν σε ευχές. Χαρακτηριστική είναι η γλώσσα στην οποία ψάλλονται, που είναι καθαρεύουσα, αποδεικνύοντας την άμεση σύνδεσή του με τους Βυζαντινούς χρόνους και τις Καλένδες του Ιανουαρίου που γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα.</font><p align="justify"><font size="3">Οι στοίχοι από τα τραγούδια των καλάντων εξιστορούν μυθοποιημένα τα ιστορικά γεγονότα, αναφέρονται σε μια σειρά εθίμων και δοξασιών του λαού, όπως τα περί καλικατζάρων και άλλα. Οι καλαντιστές με αυτό τον τρόπο εύχονται υγεία, χαρά, καλή σοδειά, και το σπίτι να ΄ναι στέρεο και γερό, για να στεγάζει την ευτυχία και την προκοπή των κατοικούντων.</font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>Τα κάλαντα ως έθιμο σε ολόκληρη την Ελλάδα</strong></font><p align="justify"><a href="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/original1.jpg"><font size="3"><img width="257" height="254" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="original" src="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/original1.jpg"></font></a></p><p align="justify"><font size="3">Τα κάλαντα είναι το μοναδικό έθιμο που διατηρείται ακόμη ακέραιο και ανθεί σε ολόκληρη την Ελλάδα, αστική και επαρχιακή. Σε αντίθεση με άλλα έθιμα, τοπικά ή γενικότερου χαρακτήρα που απειλούνται με εξαφάνιση. Συναντώνται μάλιστα σε ολόκληρη την Ελλάδα, ηπειρωτική και νησιωτική, σε αμέτρητες παραλλαγές και αντιστοιχούν στον τοπικό κάθε περιοχής χαρακτήρα.</font><h6 align="justify"><font size="3">Παρόλα, αυτά ο μεγάλος αριθμός των διαφόρων παραλλαγών εξανάγκασε να διακρίνονται σε εθνικά ή αστικά και στα τοπικά ή παραδοσιακά κατά περιοχή. Αξίζει να σημειωθεί πως στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα έχουν καταμετρηθεί περισσότερες από τριάντα παραλλαγές μόνο στον Ελλαδικό χώρο. Σήμερα εκτός των παραπάνω έχουν εισαχθεί και διάφορα αγγλοσαξωνικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μερικά από τα οποία έχουν μεταγλωττιστεί στα ελληνικά και χρησιμοποιούνται κάποιες φορές επιπρόσθετα με τα παραδοσιακά.</font></h6><p align="justify"><a href="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/%CE%92%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-1950.jpg"><font size="3"><img width="238" height="251" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="Βούλα Παπαϊωάννου Κάλαντα 1950" src="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/%CE%92%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-1950.jpg"></font></a></p><p align="justify"><font size="3">Ενώ, η ημέρα που ψάλλονται τα κάλαντα σε ορισμένες περιοχές ονομάζονται “Κάλαντα” (Κόλιντα, Κόλεντας, Κόλιαντας) με εξαίρεση τη Μήλο που ψέλνονταν μόνο τη παραμονή της Πρωτοχρονιάς, συντασσόμενα κάθε φορά νέα κάλαντα, με τα οποία όμως ζητούσαν οικονομική συνδρομή για κάποιο κοινωνικό σκοπό, όπως για παράδειγμα η ανέγερση ή η επιδιόρθωση ναού. Με τα καλαντα παρομοιάζονται και οι σχετικές “μαντινάδες” της Κρήτης ή “κοτσάκια” της Νάξου.</font><p align="justify"><font size="3">Σημαντικό είναι το γεγονός πως όταν δεν υπήρχε φιλοδώρημα ή ήταν ευτελές τότε τα παιδιά συνέχιζαν με πολύ δυνατή φωνή έξω από την οικία λέγοντας:</font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>“Αφέντη μου στη κάπα σου χίλιες χιλιάδες ψείρες,άλλες γεννούν,</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>άλλες κλωσούν κι άλλες αυγά μαζώνουν!”</strong></font><p align="justify"><font size="3">Τα κάλαντα στην αρχαιότητα και το Βυζάντιο</font><p align="justify"><font size="3">Τα κάλαντα φέρουν το όνομα από τις καλένδες του Ιανουαρίου της Ρωμαϊκής εποχής, δηλαδή τη πρωτοχρονιά. Από τον 2ο π.Χ. αιώνα η πρωτοχρονιά ξεκίνησε να γιορτάζεται τον Ιανουάριο, ενώ μέχρι τότε γιορταζόταν Μάρτιο. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι προέρχονται από το γνωστό έθιμο των αρχαίων Ελλήνων της Ειρεσιώνης.</font><p align="justify"><font size="3"><img width="352" height="203" title="" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/article3828582.ece/BINARY/w660/kalanta5.jpg"></font></p><p align="justify"><font size="3">Αργότερα, στο Βυζάντιο, τα κάλαντα διατηρήθηκαν ως έθιμο και αφομοιώθηκαν από τον Χριστιανισμό. Επειδή, όμως κατά τα πρώτα Βυζαντινά χρόνια η εκκλησία προσπαθούσε να περιορίσει και εκτοπίσει όλες τις μεγάλες γιορτές, θέλοντας να απαγορεύσει τις ειδωλολατρικές τελετές και γιορτές της Πρωτοχρονιάς, μετέβαλλε σε μεγάλο βαθμό τον αρχικό χαρακτήρα των καλάντων. Έτσι, τα κάλαντα απέκτησαν μιαν επίφαση χριστιανική, την οποίαν διατηρούν μέχρι και σήμερα. Τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα αποτελούν μια δοξασία στη θεία γέννηση του Χριστού, η οποία εξιστορείται από τους του στοίχους τους.</font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>“Εν τω σπηλαίω τίκτεται,</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>εν Βη- εν Βηθλεέμ τη πόλει…”</strong></font><p align="justify"><font size="3">Εκείνο που έμεινε αμετάβλητο από την αρχαιότητα, όσον αφορά το έθιμο, είναι το φιλοδώρημα. Σήμερα είναι χρηματικό ποσό κυρίως. Παλαιότερα όμως, ή και τώρα ακόμη στην επαρχία, η νοικοκυρά κέρναγε φαγώσιμα τους καλαντιστές. Γλυκά, πίτες, αμύγδαλα, καρύδια, ρόδια. Στην πραγματικότητα τα κάλαντα ως έθιμο είναι παλαιότερα κι από την ονομασία τους ακόμη.</font><p align="justify"><font size="3">Στο παρελθόν οι καλαντιστές κρατούσαν χάρτινο ομοίωμα καραβιού σε συσχετισμό με το πλοίο των Ανθεστηρίων της αρχαιότητας. Υπενθυμίζεται πως το καράβι είναι το Ελληνικό παραδοσιακό στόλισμα, μιας και το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δένδρου με τη φάτνη αποτελεί ξενόφερτη συνήθεια στην Ελλάδα. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο προέρχεται από τις καθολικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης.</font><p align="justify"><font size="3">Το καράβι κατά την αρχαιότητα συμβόλιζε τον ερχομό του Διονύσου που ήταν εκτός των άλλων και Θεός της βλάστησης. Με τον συγκεκριμένο συμβολισμό γινόταν επίκληση στον Διόνυσο για βλάστηση της γης, για καρποφορία και καλή σοδειά προς όφελος των καλλιεργητών.</font><p align="justify"><font size="3"><img width="348" height="201" title="" align="left" style="float: left; display: inline;" alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article3828551.ece/BINARY/w660/kalanta4.jpg"></font></p><p align="justify"><font size="3"> <strong><em><u><font color="#d19049">Τα παράξενα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς</font></u></em></strong></font><p align="justify"><font size="3">Οι στίχοι στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι τουλάχιστον παράξενοι,καθώς δεν μοιάζουν να έχουν ιδιαίτερη σύνδεση με τη γιορτή, μιας το μόνο στοιχείο είναι ο Άγιος Βασίλης. Αναρωτούμενοι, λοιπόν, τι ακριβώς συμβαίνει με τους στίχους του τραγουδιού, που αποτελούσαν ένα συνεχές σαρδάμ όταν τα ψέλλναμε παιδιά, βρήκαμε την ιστορία και το θρύλο πίσω από αυτούς. Σύμφωνα με το θρύλο, που ταξιδεύσει μέχρι το Μεσαίωνα πρόκειται για μια ιστορία αγάπης.</font><p align="justify"><font size="3">Κατά το μεσαίωνα οι άνθρωποι των χαμηλών στρωμάτων, δεν είχαν δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες. Οι μόνες μέρες που δικαιούνταν ήταν στις γιορτές. Εκεί τους τραγουδούσαν διάφορα τραγούδια.</font><p align="justify"><font size="3">Έτσι, στους στίχους του τραγουδιού το παλληκάρι, μέσω του τραγουδιού, την αποκαλεί ψηλή δενδρολιβανιά, επειδή φορούσε τα ψηλά κωνικά καπέλα της εποχής. Την παρομοιάζει με τον θόλο της εκκλησίας, τόσο ψηλή. Διερωτάται, γιατί δεν τον καταδέχεται. Την θεωρεί φτιαγμένη από ζάχαρη.</font><p align="justify"><font size="3">Οι στίχοι του τραγουδιού, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, είναι παραλλαγμένο, με αποτέλεσμα η ιστορία πίσω από το τραγούδι να έχει χαθεί, δίνοντας τη μεγαλύτερη έμφαση στον Άγιο Βασίλη, αγνοώντας το νόημα των υπόλοιπων στίχων.</font><p align="justify"><font size="3"><img width="370" height="253" style="margin-right: auto; margin-left: auto; float: none; display: block;" alt="37068_10151240867404633_748197112_n" src="http://agonaskritis.gr/wp-content/uploads/2015/12/37068_10151240867404633_748197112_n.jpg"></font></p><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>“Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά ψηλή μου δεντρολιβανιά</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>Κι αρχή καλός μας χρόνος εκκλησιά με τ” άγιο θόλο</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>Άγιος Βασίλης έρχεται και δε μας καταδέχεται</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>από την Καισαρεία συ σ” αρχόντισσα κυρία</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>Βαστάει πένα και χαρτί Ζαχαροκάντυο ζυμωτή</strong></font><p align="center"><font color="#d19049" size="3"><strong>Χαρτί χαρτί και καλαμάρι δες και με το παλικάρι”</strong></font><p align="justify"><font size="2"><em>news247.gr</em></font><p align="justify"><font size="2"><em>Φωτογραφίες: Μουσείο Μπενάκη</em></font>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-57668992949927237322018-12-29T14:52:00.002+02:002023-06-03T20:03:31.274+03:00Ο ρόλος των παραμυθιών στη σύγχρονη εποχή.<font size="3"></font><p align="justify"><font size="3"></font></p><p><font size="3"><br /></font></p><p><font size="3"><font size="7"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-ffBoCbwbutM/XCduFPnUyoI/AAAAAAAACeo/OBfx3QwprxIdZzi8ayfqgqw0OCqXWtSsQCHMYCw/s1600-h/therapftika_paramithia%255B11%255D"><img align="left" alt="therapftika_paramithia" border="0" height="173" src="https://lh3.googleusercontent.com/-EiPuu7HS_BY/XCduF-8Wd8I/AAAAAAAACes/XFFcJPl8OEMWTvFNzks6Bcd0P8gA4VqAACHMYCw/therapftika_paramithia_thumb%255B7%255D?imgmax=800" style="background-image: none; display: inline; float: left;" title="therapftika_paramithia" width="286" /></a>Ε</font>ίναι τρομακτική και με ανυπολόγιστες ακόμα συνέπειες η διαπίστωση ότι η παιδική ηλικία ή τουλάχιστον τα βασικά συστατικά της τείνουν να περιοριστούν στις μέρες μας. Τα παιδιά βιάζονται να μεγαλώσουν, για να εισέλθουν σε μια παρατεταμένη εφηβεία, και οι γονείς, αποκομμένοι από τα ενοποιητικά, παραδοσιακά στοιχεία, που δόμησαν την οικογένεια, σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο, επιτείνουν με τις πραγματιστικές επιλογές τους τη δυσοίωνη αυτή κατάσταση.</font></p><p align="justify"><font size="3">Η παιδικότητα είναι συνυφασμένη με το μαγικό, το άρρητο και το υπερφυσικό. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μύθο, τον ανθρωπομορφισμό και τον ανιμισμό, με άλλα λόγια με την παρηγορητική αφήγηση-το παραμύθι. Η ίδια η λογική αναπτύσσεται ως αντιπαραβολή προς το φανταστικό και χωρίς αυτό μένει κενό γράμμα και οικοδόμημα δίχως στέρεες ρίζες.</font></p><p align="justify"><font size="3">Η εξιστόρηση, η αναπαλαισίωση της πλοκής, η στιχομυθία, η ποιητικότητα, συνιστώσες, που δημιούργησαν το θέατρο και πολλές μορφές τέχνης και που διατήρησαν αλώβητες στα παραμύθια, έχουν αντικατασταθεί από την άχρωμη παράθεση δεδομένων, από τον περιληπτικό λόγο και την απύθμενη αιτιοκρατία.</font></p><p align="justify"><font size="3">Τα κυρίαρχα ψηφιακά μέσα της εποχής μας και τα ΜΜΕ δεν συντηρούν μυστικά, καταπνίγοντας την παιδική αγνότητα. Αποκαλύπτουν τα ανούσια και συγκαλύπτουν τα ουσιαστικά, αδιαφορώντας για την ψυχοσύνθεση και την ηλικία του τηλεθεατή-χρήστη-αναγνώστη-ακροατή.</font></p><p align="justify"><font size="3">Η πληροφορία σήμερα είναι σύντομη, δυναμική, παραπεμπτική. Έχει απωλέσει την ελκυστικότητα βασισμένη στην αληθοφάνεια. Οι αρχετυπικές αξίες, τα ινδάλματα και οι παραδοχές, που γαλούχησαν την ανθρωπότητα, παρουσιάζονται με τον πιο απροκάλυπτο και πεζό τρόπο, αποστεγνωμένα από το λυρισμό, την εφευρετικότητα της διήγησης, το παράδοξο, το απρόσμενο και το λυτρωτικό.</font></p><p align="justify"><font size="3"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-UaA1tm1slcs/XCduGgwWaKI/AAAAAAAACew/IWsS5MT9sNAVLcqgYDSiK3yxiOr1LxvsgCHMYCw/s1600-h/%25C2%25BC%25C2%25B9%25C2%25BA%25C3%2581%25C2%25BF%25C3%2582%2B%25C3%2580%25C3%2581%25C2%25B9%25C2%25B3%25C2%25BA%25C2%25B9%25C3%2580%25C2%25B1%25C3%2582_%255B2%255D"><img align="left" alt="μικρος πριγκιπας_" border="0" height="244" src="https://lh3.googleusercontent.com/-u2AHcyv4xg4/XCduHFHakHI/AAAAAAAACe0/CAoqHaw7Z9kQPizBbYJPyvS-fUOdV3oBQCHMYCw/%25C2%25BC%25C2%25B9%25C2%25BA%25C3%2581%25C2%25BF%25C3%2582%2B%25C3%2580%25C3%2581%25C2%25B9%25C2%25B3%25C2%25BA%25C2%25B9%25C3%2580%25C2%25B1%25C3%2582__thumb?imgmax=800" style="background-image: none; display: inline; float: left;" title="μικρος πριγκιπας_" width="244" /></a>Οι κλασικοί ήρωες αντικαταστάθηκαν σταδιακά από βίαιους χαρακτήρες σε κόμικς και οι πριγκίπισσες εκθρονίστηκαν από καταναλωτικές, νευρωτικές φιγούρες, που εμποτίζουν τα παιδιά με άγχος και ένταση. Το ευτυχισμένο τέλος των παραμυθιών, η κάθαρση, έδωσε τη θέση του στο κενό, που συνοδεύει τα σύγχρονα υποκατάστατα, ενώ η αποκοπή από το φυσικό κόσμο αντικατοπτρίζεται στην έλλειψη αναφορών σε πλάσματα της γης, της θάλασσας και του αέρα, που παλιότερα συνόδευαν με καταλυτικούς ρόλους τους κεντρικούς ήρωες στις περιπέτειές τους. Στα παραμύθια μπορεί κανείς να ανακαλύψει την ίδια την πορεία του ανθρώπινου είδους, που ταυτίζεται με θαυμαστό τρόπο με το δρόμο του παιδιού προς την ενηλικίωση.</font></p><p align="justify"><font size="3">Δεν υπάρχει λαός χωρίς παραμύθια, ενώ πολλές από αυτές τις αφηγηματικές ιστορίες έχουν περάσει τα σύνορα και έχουν εξελιχθεί σε πανανθρώπινους μύθους. Οι </font></p><a name='more'></a><p align="justify"><font size="3">χαρακτήρες τους αλλάζουν μορφή, ανάλογα με τη χρονική περίοδο, που εξελίσσονται, αλλά πάντοτε απεικονίζουν όλους τους κοινωνικούς τύπους, τις ανισότητες, τη διαφορετικότητα, την παράδοση, το λαϊκό πολιτισμό και τον κοινό αγώνα για επιβίωση.</font></p><p align="justify"><font size="3">Μέσα από αντιθετικές έννοιες αναδεικνύεται η πάλη του καλού και του κακού, ο θάνατος και ο έρωτας, η πλεονεξία, ο αλτρουισμός, η ομορφιά και η ασχήμια, η δικαιοσύνη, η ύβρις και η νέμεσις.</font></p><p align="justify"><font size="3">Όλη η φύση συμμετέχει στα πάθη των ηρώων και χαίρεται όταν επέρχεται η λύτρωση. Γιατί τα παραμύθια αρχικά πλάθονταν για να απευθυνθούν σε ενηλίκους και όχι σε παιδιά. Πάντοτε είχαν διδακτικό χαρακτήρα και κατά πολλούς τρόπους αποτελούσαν μορφή ψυχανάλυσης. Η ανάμνηση του αγαπημένου παραμυθιού δεν είναι τυχαία, αλλά αποκαλύπτει καθηλωμένες ελπίδες, υποσυνείδητους φόβους, απωθημένες ενορμήσεις. Αποτελεί το συνεκτικό κρίκο με την παιδική ηλικία και την επιθυμία της επιστροφής στην ασφάλεια και την ξεγνοιασιά της.</font></p><p align="justify"><font size="3"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-v5fcvfhrQtY/XCduHsWr0VI/AAAAAAAACe4/uR5vL61s4mssXxjp_R29ePDs99lj4GPLgCHMYCw/s1600-h/paramiuia%255B4%255D"><img align="left" alt="paramiuia" border="0" height="171" src="https://lh3.googleusercontent.com/-whzzvVmrzr0/XCduIbVLGzI/AAAAAAAACe8/DxLcCWV-mEECi9QN7sawypT9Pdxcw6VlQCHMYCw/paramiuia_thumb%255B2%255D?imgmax=800" style="background-image: none; display: inline; float: left;" title="paramiuia" width="271" /></a>Γι’ αυτό, διαφορετική η επίδρασή των παραμυθιών, όταν αποδέκτης είναι ένα παιδί που έχει κακοποιηθεί και άλλη, όταν ομιλούν σε εκείνο, που περνά μια ασθένεια. Τα παραμύθια αξιοποιήθηκαν από το σχολείο για παιδαγωγικούς-εκπαιδευτικούς λόγους (γλωσσική εξάσκηση, δημιουργική έκφραση, αντίληψη σχημάτων λόγου, επεξεργασία εμπειριών του παρελθόντος, παιγνιοθεραπεία, θεατρικές αναπαραστάσεις, τελετουργίες, αναπλάσεις ιστοριών, καλλιέργεια της φαντασίας), αλλά και από την ψυχολογία για θεραπευτικούς σκοπούς: Τα παιδιά ταυτίζονται με τους ήρωες και μαθαίνουν να διαχειρίζονται με συμβολικό τρόπο, μέσα από υιοθέτηση ρόλων και από απόσταση τα δικά τους πάθη, τις αγωνίες, τους φόβους και τις ανασφάλειες.</font></p><p align="justify"><font size="3">Το παραμύθι είτε ως σύντροφος του παιδιού πριν τον ύπνο, παράλληλα με τα νανουρίσματα, είτε ως οικογενειακό μυθιστόρημα, είτε ως θεατρική απόλαυση συνέδεε πάντοτε τα μέλη της εκτεταμένης ή πυρηνικής οικογένειας μεταξύ τους και κυρίως τον παππού και τη γιαγιά με τα εγγόνια, εγκαθιδρύοντας δεσμούς ακλόνητους στο χρόνο και εξισορροπώντας τις διαγενεακές αντιθέσεις.</font></p><p align="justify"><font size="3"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-UbnMNk5WSfg/XCduJCBukFI/AAAAAAAACfA/aK3fph6GvFAVLEG5Yv0dhua6pZgRMGUcQCHMYCw/s1600-h/thanatos%2Bdrepani%255B4%255D"><img align="left" alt="thanatos drepani" border="0" height="161" src="https://lh3.googleusercontent.com/-QxjoCps_uKg/XCduJ5cjGMI/AAAAAAAACfE/bVX8NM77O8wGAmhZ0xfPFFAblV__8y01ACHMYCw/thanatos%2Bdrepani_thumb%255B2%255D?imgmax=800" style="background-image: none; display: inline; float: left;" title="thanatos drepani" width="284" /></a>Σήμερα, η επέλαση της μονογονεικότητας, ο περιορισμός του χρόνου παραμονής και των δύο γονέων στην εστία για οικονομικούς-επαγγελματικούς λόγους, η γεωγραφική απομάκρυνση, ο απομονωτισμός που επιβάλλει η τηλεόραση και ο υπολογιστής, η καταπόνηση του παιδιού από τις εξωσχολικές δραστηριότητες, ο εξοβελισμός του παραμυθιού ως αναχρονιστική μορφή αλληλεπίδρασης και κυρίως οι ψευδεπίγραφες προοδευτικές παιδαγωγικές θεωρήσεις, οδηγούν στην αποξένωση και στην εξασθένηση των συναισθηματικών αποθεμάτων της οικογένειας με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση και τη δημιουργικότητα.</font></p><p align="justify"><font size="3">Τα παραμύθια ανέκαθεν συνέδεαν τη νέα γενιά με την παράδοση, με τα λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία περασμένων εποχών και κοινωνιών, που έχουν παρέλθει. Με την αλληγορία τους μεταλαμπάδευαν τις αγωνίες και τους πόθους των ανθρώπων από τα παλιά στους σύγχρονους, διασφαλίζοντας τη συνέχεια του πολιτισμού.</font></p><p align="justify"><font size="3">Μα πάνω από όλα διακήρυτταν την ευάλωτη φύση του ανθρώπου, ο οποίος παρά τους μετασχηματισμούς του παρέμεινε το ίδιο αδύναμο πλάσμα, που χρειάζεται την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση, την παραμυθία και την συμπόρευση του μαγικού με το πραγματικό, για να επιβιώσει. </font></p><p align="justify"><font size="3">Δρ. Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας</font></p><p align="justify"><font size="3">Πηγή: </font><a href="http://a-typos.gr/o-rolos-ton-paramithion-sti-sigchroni-epochi-tou-dr-efstratiou-papani/"><font size="3">a-typos.gr</font></a></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2715446898547805512.post-75407007375543838512018-12-29T14:39:00.001+02:002018-12-29T14:39:37.153+02:00Ο Απωλεσθείς Λόγος<p><u><br></u><p><i><font size="2"><u>Δρ. Αλέξανδρος Κρικώνης</u></font></i><p><font size="3">1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ</font><p><font size="3">Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι στενά συνδεδεμένος και συνυφασμένος με την λέξη και τον όρο «Λόγος». Παραδοσιακά μία συμβολική Στοά ανοίγει τις εργασίες της με την Βίβλο του Ιερού Νόμου στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο:</font><p align="center"><b><font size="3"><font color="#d19049">Εν <i>αρχή ην ό Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ό Λόγος.</i></font></font></b><p align="center"><font size="3"><font color="#d19049"><b><i>Ούτος ην εν αρχή προς τον </i></b><b>Θεόν. Πάντα <i>δι' αυτού εγένετο, και </i>χωρίς <i>αυτόν εγένετο <font size="3"><b><i>ουδέ εν ό γέγονεν.</i></b><b></b></font></i></b></font></font><p align="center"><b><font size="3"><font color="#d19049">εν <i>αυτώ ζωή ην, και ή ζωή ην το φως των ανθρώπων.</i></font></font></b><p align="center"><font size="3"><b><i><font color="#d19049">Και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και ή σκοτία αυτό ου κατέλαβεν</font></i></b><i>.</i></font><p><font size="3">Κατά την Έγερση ή Μύηση στον τρίτο βαθμό ο Τέκτων πληροφορείται ότι ο θά­νατος του Διδασκάλου Χιράμ σημαίνει και απώλεια του «μυστικού του Διδασκά­λου», το οποίο μυστικό άλλοτε αναφέρεται ως απολεσθείσα Λέξη και άλλοτε ως απολεσθείς Λόγος. Η απώλεια αυτή κατέχει σημαντικότατη και κυρίαρχη θέση στον Τεκτονισμό, εφ' όσον η ανεύρεση της στην Ιερά βασιλική Αψίδα αποτελεί ολοκλή­ρωση του Τεκτονισμού κατά την αγγλοσαξονική παράδοση, ενώ στον Σκωτικό Τύπο αποτελεί το υπόστρωμα του 18" βαθμού του Πρίγκηπος Ροδόσταυρου Ιππότου του Αετού και του Πελεκάνος.</font><p><font size="3">Ενώ η Ιερά Βασιλική Αψίδα παραπέμπει στην εβραϊκή παράδοση της Παλαιάς Δι­αθήκης, ο Ροδοαταυρισμός παραμένει εντός της χριστιανικής παράδοσης με δεσπό­ζουσα φυσιογνωμία αυτήν του Χριστού (Ιησού), του οποίου το σταυρικό αρκτικόλε­ξο αποτελεί τη λύση για τον απωλεσθέντα Λόγο, Εν πάση περιπτώσει ο απωλεσθείς Λόγος ταυτίζεται με μία λέξη, η οποία αποκαλύπτει, περιγράφει ή ταυτοπονεί το θείο και κινείται, όπως θα δούμε παρακάτω, αφ' ενός μέσα στο πλαίσιο της παράδοσης των ανατολικών λαών που θεωρούν ότι ο Θεός έχει ένα ατομικό και μυστικό όνομα και αφ' ετέρου σε μία αδυναμία των λατινογενών γλωσσών (στις οποίες έχουν συγ­γραφεί τα τεκτονικά τυπικά) να αποδώσουν με σαφήνεια τον ελληνικό όρο "Λόγος».</font><p><font size="3">Η έννοια της λέξεως «Λόγος» στην Καινή Διαθήκη στηρίζεται σε μία τεράστια ελληνική φιλοσοφική παράδοση πολλών αιώνων η οποία δημιουργήθηκε πολύ πριν την συγγραφή των Ευαγγελίων. Η έννοια αυτή δεν έχει καμία σχέση, με μία συγκε­κριμένη λέξη ή ένα συγκεκριμένο όνομα. Ας δούμε όμως εν συντομία την ιστορική ανατολική παράδοση του απολεσθέντος Λόγου ως απώλεια μίας συγκεκριμένης Λέ­ξης ή ονόματος του Θεού.</font><p><font size="3">2. Ο ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣ ΛΟΓΟΣ</font><p><font size="3">Είναι δεδομένο ότι οι ανατολικοί λαοί είχαν καλλιεργήσει ως μέρος της λατρευτικής και θεολογικής τους παράδοσης την εκφορά μυστικών ονομάτων Θεών. Τέτοιες πα­ραδόσεις υπήρχαν στους Βαβυλώνιους, τους Φοίνικες και τους Αιγυπτίους, ενώ από τους τελευταίους η σχετική παράδοση μάλλον μεταλαμπαδεύτηκε στους Εβραίους. Παραδείγματος χάριν, σε όλο το αιγυπτιακό μυθολογικό πλαίσιο σχετικά με την αι­γυπτιακή θεά 'Ισιδα αναφέρεται η δύναμη της μαγείας της, καθώς μπορούσε να επη­ρεάζει ακόμη και τους ίδιους τους θεούς.</font><p><font size="3">Η Ίσις ήθελε ο Όσιρις να γίνει βασιλιάς στην Αίγυπτο. Έτσι, έστειλε ένα φίδι να δαγκώσει το Ρα, τον βασιλιά όλων των θεών. Ανίκανος να γιατρευτεί από το δηλη­τηριώδες και οδυνηρό δάγκωμα του φιδιού, ο Ρα κατέφυγε στη μαγεία της Ίσιδας. Εκείνη δέχθηκε να εξουδετερώσει το δηλητήριο, με την προϋπόθεση ότι ο Ρα θα της αποκάλυπτε το πραγματικό του όνομα, διαβιβάζοντας το από το σώμα του στο σώμα της θεάς και μέσω αυτής στον Όσιρι. Η γνώση του πραγματικού ονόματος του Ρα εξασφάλιζε τη μαγική επιρροή της Ίσιδας πάνω στον θεό αλλά και της έδιδε την ικα­νότητα της ανάστασης. Ο Ρα συμφώνησε και παρέδωσε τη δύναμη του στον Ώσιρι, με τον θάνατο του οποίου όμως θα απολεσθεί το μυστικό.</font><p><font size="3">Από παρόμοιες μυθολογικές διηγήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων αναφέ­ρονται <font size="3">σε αστρονομικά ή περιοδικά μετεωρολογικά φαινόμενα (επί παραδείγματι Άνοιξη - Χειμώνας) έχουν προκύψει οι διδασκαλίες για τον απολεσθέντα Λόγο (ή την απολεσθείσα Λέξη), οι οποίες υιοθετήθηκαν από τις περισσότερες θρησκείες της Ανατολικής Μεσογείου και της Μεσοποταμίας. Σύμφωνα με αυτές ο άνθρωπος έχει απολέσει το μυστικό όνομα ή την μυστική λέξη, λόγω του γεγονότος ότι έχει απομακρυνθεί από την θεότητα ή τους φυσικούς και ηθικούς νόμους, τους οποίους έχει αυτή θεσπίσει. Σκοπός του είναι η ανεύρεση του Λόγου ή της Λέξης ώστε να επανενωθεί με το θείο.</font></font><p><font size="3">3. Ο ΛΟΓΟΣ</font><p><font size="3">Ας μελετήσουμε όμως την έννοια της λέξεως «Λόγος» σύμφωνα με την ελληνική φιλοσοφική παράδοση. Η συγκεκριμένη λέξη είχε στην αρχαία ελληνική γραμμα­τεία μία ευρύτατη χρήση, με διαφορετικό κάθε φορά περιεχόμενο ανάλογα με τον συγγραφέα, το είδος της Γραμματείας ή την εποχή. Στο Λεξικό των Ι,ίαάυΐΐ - ίκοΐϊ αναφέρονται περισσότεροι από 80 ορισμοί, οι οποίοι δύνανται να αποδοθούν στην συγκεκριμένη λέξη. Συνοπτικά οι ορισμοί αναφέρονται ως:</font><p><font color="#d19049" size="3"><em>1. Η ικανότητα του ανθρώπου να επικοινωνεί με τη γλώσσα αλλά και η ίδια η γλώσ­σα, ως οργανωμένο σύστημα σημείων</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>2. Αυτό το οποίο λέγεται, τα λόγια, η κουβέντα, η λέξη</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>3. Η δημόσια ομιλία</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>4. Η υπόσχεση</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>5. Η απολογία ή ο απολογισμός την οποία δίνει κάποιος για τις ενέργειες του</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>6. Η λογική ικανότητα του ανθρώπου, ή άλλως η λογική</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>7. Η αιτία</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>8. Η αφορμή</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>9. Στη χριστιανική θεολογία, ως κύριο όνομα, ο Υιός του Θεού</em></font><p><font color="#d19049" size="3"><em>10.Στα μαθηματικά η σχέση δύο μεγεθών εκφρασμένη σε κλάσμα, η αναλογία κατά συνέπεια και η συμμετρία. Στην Φύση άλλοτε επικρατεί η συμμετρία και άλλοτε η αναλογία.</em></font><p><font size="3">Φερ' ειπείν, η Χρυσή Τομή ή Χρυσή Αναλογία είναι η πιο αρμονική διαίρεση ενός ευθύγραμμου τμήματος σε δύο άνισα μέρη τα οποία έχουν μια συγκεκριμένη μαθη­ματική αναλογία. Αυτή η αναλογία είναι πολύ συχνή στη φύση και θεωρείται ιδα­νικό ομορφιάς και αρμονίας. Η Χρυσή Τομή, η οποία αποδίδεται στον Πυθαγόρα, μας αποκαλύπτει ότι, ο Λόγος του μικρότερου (τμήματος) προς το μεγαλύτερο είναι ίσος με το Λόγο του μεγαλύτερου (τμήματος) προς το Όλον (μήκος του ευθύγραμ­μου τμήματος). Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε ότι η Χρυσή Τομή δεν αναφέρεται μόνο στα ευθύγραμμα τμήματα αλλά δύναται να εφαρμοστεί στα πάντα.</font><p><font size="3">Είναι μήπως αυτή η αναλογία ή η συμμετρία ο απολεσθείς Λόγος, τον οποίο ανα­ζητούμε ώστε να ζήσουμε σύμφωνα με τους κανόνες του;</font><p><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-k8Ih2dcTlFo/XCdrBJWf6WI/AAAAAAAACeU/_wyfHXFA8rcbQR-FvHo2nvl1g3VC6qcFACHMYCw/s1600-h/clip_image0024"><font size="3"><img width="161" height="226" title="clip_image002" align="left" style="float: left; display: inline; background-image: none;" alt="clip_image002" src="https://lh3.googleusercontent.com/-S3s5adfZ3u8/XCdrBxMA1tI/AAAAAAAACeY/c_PtMuZodYcF1YXvDhzjP6zAHdx7AoeLwCHMYCw/clip_image002_thumb1?imgmax=800" border="0" vspace="4" hspace="3"></font></a><font size="3">Λόγος, τέλος, είναι και η αρχέγονη φυσική Αναλογία, το μυστικό της δημιουργίας το οποίο αναζήτησαν οι Αλχημιστές του Μεσαίωνα και περιγράφεται στον «Σμαράγδινο Πίνακα^ του Ερμή του Τρισμέγιστου:</font><p><font size="3">Είναι αληθέστατον, αψευδέστατον, βεβαιότατον. Το προς τα κάτω, αναλογεί τω προς τα άνω, και το προς τα άνω είναι ανάλογον τω προς τα κάτω, προς επιτέλεσιν των θαυμάσιων του Ενός μόνου Πράγματος.</font><p><font size="3">Και όπως τα πάντα προήλθον εξ Ενός πράγματος, δια της Σκέψεως Ενός, ούτω τα πάντα εγεννήθησαν εκ του Όντος τούτου δια προσαρμογής.</font><p><font size="3"></font><a name='more'></a><p><font size="3">Ο Λόγος πρωτοεμφανίζεται ως όρος του φιλοσοφικού στοχασμού στα γραπτά προσωκρατικών φιλοσόφων, από τους οποίους σώζονται ελάχιστα αποσπάσματα υπό μορφή ρητών σε έργα μεταγενέστερων συγγραφέων. Οι περισσότεροι από αυτούς συ­νέγραψαν σε ποιητικό ύφος Κοσμογονίες και θείες αποκαλύψεις σχετικές με την προ­έλευση αυτού του Κόσμου. Ο Λόγος, τον οποίο επικαλείται ο Ηράκλειτος στο έργο του «Περί Φύσεως», είναι ένας υπερβατικός σχεδόν θεϊκός όρος και εντολή, τον οποίο ο φιλόσοφος καλείται να ερμηνεύσει. Ο Λόγος στον οποίο αναφέρεται ο Ηράκλειτος είναι ένα είδος μηνύματος προς μετάδοση: «Όχι εμένα αλλά το Λόγο αφού ακούσετε, είναι σοφό να ομολογήσετε ότι Ένα τα πάντα...» (σωζόμενο απόσπασμα 50) διότι ο Λόγος είναι αυτός που «τα πάντα γίνονται σύμφωνα μ' αυτόν» (απ.1), αυτός «που τα κυβερνάει όλα» (απ.<i>72) </i>κι ακόμα αυτός κρύβεται μέσα στην Ψυχή (απ.<i>45). </i>Όπως ακριβώς η προφητεία (των Μαντείων) μας μιλά δίχως να μας λέει κάτι συγκεκριμένο και οριστικό («ο άρχοντας, που δικό του είναι το μαντείο στους Δελφούς, ούτε λέει ούτε κρύβει αλλά σημαίνει» <i>- </i>απ. 93), έτσι και ο Λόγος μας μεταδίδει ένα μήνυμα το οποίο οφείλουμε να αποκρυπτογραφήσουμε. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στις σχέσεις των ανθρώπων με το Λόγο: «Παρ' ότι τον Λόγο, αυτόν που όλα τα κυβερνά, τον συ­ναναστρέφονται <i>(οι άνθρωποι) </i>αδιάκοπα, έχουν διαφορές μ' αυτόν, κι όσα συναντούν κάθε μέρα τους φαίνονται ξένα» <i>(α</i>π<i>.</i>72) υπονοώντας ταυτόχρονα ότι οι άνθρωποι αρνούνται ή δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν τον Λόγο. Οι άνθρωποι δυστυχώς «δεν ξέρουν ούτε να ακούνε ούτε να μιλούν» (απ.19), (ουν μέσα στο φαινομενικό (απ.17) και τρέφονται απ' αυτό: «Εξαιτίας της απιστίας τα πιο πολλά από τα θεία πράγματα τους διαφεύγουν και δεν γίνονται γνωστά» (απ.86).</font><p><font size="3">Γι' αυτό και ο Ηράκλειτος συμπληρώνει: «αν κι ο Λόγος αυτός είναι αιώνιος, οι άν­θρωποι γίνονται ασύνετοι, και πριν τον ακούσουν κι αφού τον ακούσουν για πρώτη φορά. Γιατί ενώ τα πάντα γίνονται σύμφωνα μ' αυτόν το Λόγο, οι άνθρωποι μοιάζουν άπειροι ακόμα κι όταν καταπιάνονται και με λόγια και με έργα τέτοια σαν αυτά που εγώ διηγούμαι, διαιρώντας το καθένα κατά τη φύση του και λέγοντας το όπως <i>έχει. (απ. </i>1)».</font><p><font size="3">Το δράμα της ανθρώπινης κατάστασης οφείλεται στο ότι «ενώ ο Λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να είχαν μια δικιά τους φρόνηση» <i>(απ, 2), </i>δηλαδή περιφρονώντας τον. Ωστόσο «η φρόνηση είναι <i>σ' </i>όλους κοινή» <i>(αη. 113) </i>και «όλοι οι άνθρωποι έχουν μερίδιο στην αυτογνωσία και τη σωφροσύνη» (απ. 116). Το σημαντικό είναι κατά συ­νέπεια «η πειθαρχία στη βούληση του Ενός» (απ. 33). Ο Ηράκλειτος ισχυρίζεται ταυ­τόχρονα, όπως ο Τεκτονισμός: «Αν δεν ελπίζεις, δεν θα βρεις το ανέλπιστο, γιατί είναι ανεξερεύνητο κι αδιάβατο» (απ. 18).</font><p><font size="3">Η έννοια του Ηρακλητείου Λόγου θα εξαφανιστεί κατ' αρχήν στους μετασωκρα-τικούς φιλοσόφους, Ο Πλάτων θα τον χρήσιμο ποιήσει με την έννοια της λέξης και ο Αριστοτέλης θα τον ταυτίσει με την ανθρώπινη Λογική. Η μεγάλη ανατροπή έρχεται με την εμφάνιση των Στωικών, οι οποίοι επαναφέρουν τον προσωκρατικό τρόπο σκέ­ψης στο προσκήνιο, αν και τον συνδέουν με μυστικιστικές αντιλήψεις και πρακτικές. Ο Ζήνων ο Κιτιεύς δίδασκε ότι υπάρχουν δύο αρχές στο Σύμπαν; η ενεργητική και η παθητική (ποιούν και πάσχον). Κατά την εκδοχή του Αετίου ο Ζήνων θεωρούσε τον Θεό ως ενεργητική αρχή, δηλαδή ως αίτιο του ποιείν και την Ύλη ως παθητική αρχή, δηλαδή ως αίτιο του πάσχειν. Η ενεργητική αρχή είναι ο Θεός και η Ύλη το αποτέλεσμα της. Ο Διογένης Λαέρτιος (200 μ.Χ.) προέβαλε μια διαφορετική εκδοχή της απόψεως του Ζήνωνος: Η ενεργητική αρχή είναι ο ενύπαρκτος σ' αυτήν Λόγος (τον εν αυτή Λόγον), ενώ η παθητική αρχή είναι η χωρίς ποιοτικές διαφοροποιήσεις ουσία τηςΎλης (άττοιον ουσία τηςΎλης). Ο Λόγος αυτός, ο Θεός, είναι πάντα ο ίδιος και δια μέσου της Ύλης δημιουργεί τα όντα.</font><p><font size="3">Γράφει ο Πελενρίνης, στο βιβλίο του «Οι πέντε εποχές της Φιλοσοφίας» ότι «κατά τους στωικούς φιλοσόφους, στο Σύμπαν υπάρχουν δυο αρχές: μια ενεργητική, το «ποιούν», που είναι ο Θεός, ο οποίος ταυτίζεται με τον Λόγο και μια παθητική δύναμη, το «πάσχον», που είναι η αδιαμόρφωτη Ύλη. Ο Θεός που οι στωικοί φιλόσοφοι τον ταυτίζουν με τον Λόγο είναι ο δημιουργός του κόσμου, καθώς, επενεργώντας πάνω στην 'Υλη, διαμορφώνει τα διάφορα όντα που συγκροτούν την φυσική πραγ­ματικότητα. Η σχέση του Θεού ή του Λόγου με το Σύμπαν δεν είναι υπερβατική· αυτός, δηλαδή, δεν δημιούργησε τον κόσμο, για να μείνει κατόπιν έξω και πέρα από αυτόν. Απεναντίας, οι στωικοί φιλόσοφοι ισχυρίστηκαν ότι ο Θεός, ο Λόγος, δια­περνά ολόκληρο τον κόσμο και γίνεται ένα με αυτόν, αποτελώντας έτσι τον συνε­κτικό ιστό της πολύμορφης φύσης, την δύναμη εκείνη μέσω της οποίας το κοσμικό σύστημα διατηρεί την ενότητα του και την συνοχή του. Χάρις στην δύναμη αυτή της θείας αρχής του Λόγου, τον «τόνον», όπως την αποκαλούν οι στωικοί φιλόσοφοι, το Σύμπαν από άκρου εις άκρον διέπεται από την αρχή της συμπαθείας, σύμφωνα με την οποία τα εγκόσμια όντα επιδρούν το ένα πάνω στο άλλο. Ο κόσμος μοιάζει μ' έναν τεράστιο έμβιο οργανισμό, του οποίου η λειτουργία του ενός οργάνου δεν είναι ανεξάρτητη από την λειτουργία κάποιου άλλου οργάνου του. Έτσι, καθώς, βάσει της αρχής της συμπαθείας, διαδοχικά το ένα εγκόσμιο ον επηρεάζει το άλλο, είναι δυνατόν να μεταφερθεί η ενέργεια από το πιο μακρινό αστέρι του ουρανού στο πιο τελευταίο πράγμα της γης και να το επηρεάσει.»</font><p><font size="3">Για τους Στωικούς ο Λόγος δεν είναι απλά ένα αρχικό αίτιο. Είναι μια συνειδητή αρχή, μια διαδικασία και ένας μηχανισμός οι οποίοι διέπονται από συγκεκριμένους και αμετάβλητους νόμους. Έχοντας αφομοιώσει τον Ηράκλειτο διατυπώνουν μία δική τους θεώρηση του Κόσμου, η οποία δίχως να απομακρύνεται από τις βασικές ελληνικές φιλοσοφικές αντιλήψεις εμφανίζει αρκετά πρωτότυπα και πρωτοποριακά από σύγχρονης επιστημονικής επόψεως στοιχεία. Για την στωική φιλοσοφία (όπως και για ολόκληρη την ελληνική Φιλοσοφία) η Πραγματικότητα είναι ένα «Ενιαίο Όλον (Παν)». Η Ουσία, το Όλον είναι ταυτόχρονα «Λόγος», Πυρ (Ενέργεια) και Νό­ηση. Είναι η υπέρτατη οντολογική Αρχή η οποία παράγει ό,τι υπάρχει και υφίσταται σε ό,τι υπάρχει. Αποτελεί την συνειδητή αρχή του Σύμπαντος. Οφείλουμε να σημει­ώσουμε ότι οι Στωικοί έδιναν άλλο περιεχόμενο στις λέξεις Θεός, Λόγος, Ύλη, Σώμα και όχι αυτό που δίνουν οι σημερινοί διανοητές. Για τους Στωικούς, Λύγος, Νους, Ψυχή, Ύλη, είναι Μία και η Ίδια Ουσία. Ο Λύγος είναι Πυρ, Πνεύμα, Νους, το οποίο υφίσταται στην αρχή «Καθ' Εαυτύν» (δηλαδή από μόνο του, αγέννητο).</font><p><font size="3">Το Πυρ (Λόγος) χωρίς να μειώνεται αλλά μεταβαλλόμενο παράγει τον Αέρα (Πα­γκόσμιος Νους), μέρος του Αέρα μεταβάλλεται σε'Υδωρ (Ψυχή), η οποία διαθέτει όμως μορφοποιητική δύναμη και δεν είναι απλά μια αυλή δύναμη, και μέρος του Ύδατος μετατρέπεται σε Γη (Υλη, υλικό στοιχείο). Στην πραγματικότητα όμως υπάρ­χει Μία και μόνο Ουσία. Αν και οι Στωικοί δέχονται ότι από τον Λόγο, και ειδικότερα από την Ουσία του, παράγεται ο Κόσμος, στον οποίο μετουσιώνεται, εν τούτοις δια­κρίνουν σαφώς (λόγω χαρακτηριστικών) τον Λόγο από τα άλλα παράγωγα στοιχεία του, τον Νου, την Ψυχή, την Ύλη. Έτσι, καταγόμενα από τον Λόγο εκδηλώνονται τα διάφορα φαινόμενα του κόσμου, υλικά ή πνευματικά.</font><p><font size="3">Όπως μέσα στο υλικό Σύμπαν, ο Λόγος ενυπάρχει ως Ουσία, ο Κοσμικός Νους σαν κινητήρια Δύναμη και η Ψυχή σαν μορφοποιητική Δύναμη και με τον ίδιο τρόπο, ο Λόγος, ο ατομικός Νους σαν κινητήρια δύναμη και η Ψυχή σαν μορφοποιητική δύναμη υφίστανται μέσα στο υλικό σώμα του έμβιου όντος. Από τον Λόγο δημιουργείται κατ' αρχήν ο Κοσμικός Νους σαν «Ολότητα». Εντός της Ολότητας δημιουρ­γούνται διαιρετικά μέσα από την «ατομικοποίηση» οι νόες, δηλαδή η ατομική νόηση. Ο Λόγος ενυπάρχει κατά συνέπεια ως Ουσία τόσο μέσα στον Κοσμικό Νου και μέσα στους ατομικούς νόες. Υφίσταται όπως σε όλη την ελληνική σκέψη μία αντιστοιχία ανάμεσα ατό κοσμικό και το ατομικό, τον άνθρωπο.</font><p><font size="3">Όσον αφορά στον άνθρωπο σύμφωνα με την στωική διδασκαλία η Ψυχή στο ανώ­τερο τμήμα της, το ηγεμονικό (νους) κατοικεί στην καρδιά και μέσω αυτής σε όλο το σώμα, ως αντίληψη εαυτού. Ως διανόηση εντοπίζεται στον εγκέφαλο και ως αίσθηση μόνο στο σώμα, άποψη η οποία είναι εφαπτόμενη με τις αντιλήψεις του Αριστοτέλη.</font><p><font size="3">Από την ανθρώπινη Ψυχή μονάχα η ανώτερη Ψυχή, η αληθινή γνώση του εαυτού «επιβιώνει». Ανθρωποι απαίδευτοι, δίχως επαρκή, γνώση του εαυτού, αποχωριζόμε-νοι από το σώμα κινδυνεύουν να πέσουν στην «Λήθη». Από την κατώτερη Ψυχή δεν μένει τίποτα με τον θάνατο και την αποσάρκωση του ανθρώπου.</font><p><font size="3">Ο Λόγος είναι η δύναμη η οποία ενεργεί μέσα στον κόσμο. Ο Κόομος όμως, όπως και στον Ηράκλειτο, ακολουθεί μία πορεία και επιστρέψει πάλι στην αρχέγονη κατά­σταση, του αρχικού πυρός («εκπύρωσις»). Μετά ξαναρχίζει μία νέα δημιουργία (πα­λιγγενεσία, αποκατάστασις, εκ νέου διακόσμησις). Αυτή είναι η αιώνια επιστροφή.</font><p><font size="3">3. ΕΠΙΛΟΓΟΣ</font><p><font size="3">Σύμφωνα με τους Στωικούς όλα τα όντα εξελίσσονται κατευθυνόμενα προς την απο­κάλυψη του Λύγου μέσα τους (εδώ οι Στωικοί συναντούν τον Αριστοτέλη). Υπέρτατος σκοπός των όντων, σύμφωνα με τους Στωικούς, είναι να ανακαλύψουν και να βιώσουν την Υπέρτατη Φύση μέσα τους, τον Λόγο. Αυτό άλλωστε θα συμβεί αναπότρεπτα για όλα τα όντα κατά την ¨Εκπύρωση¨, στο τέλος του Κόσμου. Ας προσέξουμε πόσο κο­ντά βρίσκεται η Εκπύρωση με την αλχημική ερμηνεία του αρκτικόλεξου <i>Igne</i><i> </i><i>Natura</i><i> </i><i>Renovatur</i><i> </i><i>Integra</i><i> </i>(η φύση ανανεώνεται ολόκληρη μέσα από την φωτιά). Από τα εκτε­θέντα προκύπτει ότι οι Στωικοί, όπως και ο Ηράκλειτος, θεωρούσαν ότι ο Λόγος είχε απολεσθεί και ότι έπρεπε να επανευρεθεί. Γιατί όμως απωλέσαμε αυτόν τον Λόγο;</font><p><font size="3">Ας έρθουμε, όμως, στο σήμερα. Οι φυσικοί επιστήμονες τείνουν να αποδείξουν ότι Υλη και Αντιύλη, όπως και όλες οι θεμελιώδεις δυνάμεις της Φύσης (ηλεκτρο­μαγνητική, ασθενής και ισχυρή πυρηνική δύναμη και βαρύτητα) ήσαν αρχικά και κατά την γέννηση του Σύμπαντος ενιαίες. Όποια απάντηση και να δοθεί οι ράβδοι, σύμβολα αέναης οδοιπορίας είναι δίπλα μας.</font><p><font size="3">Ας τις αδράξουμε και ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας.</font>Miltoshttp://www.blogger.com/profile/01677589312606804435noreply@blogger.com