Ποιο είναι το μυστικό που έφερε σ' ένα μικρό χωριό,
τους Δρυίδες, την αίρεση των Καθαρών, τους Ναϊτες Ιππότες...?
Rennes Le Chateau είναι ένα μικρό χωριό στο διαμέρισμα Λανγκεντόκ της Νότιας Γαλλίας, την ύπαρξη του οποίου θα αγνοούσε ο περισσότερος κόσμος, αν δεν ήταν ο τόπος ενός μεγάλου μυστικού, το οποίο παραμένει άγνωστο στις περισσότερες λεπτομέρειές του εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
Ποιο μπορεί να είναι το μυστικό που τράβηξε στο μικρό αυτό χωριό τους Δρυίδες του απώτερου παρελθόντος, την αίρεση των Καθαρών, τους Ναϊτες Ιππότες, Μυστικές Εταιρείες και τον Μπερανζέ Σονιέρ, τον μυστηριώδη εκείνον Ιερέα που από φτωχός και άσημος εφημέριος του Ναού της Μαγδαληνής, κατέληξε να διαχειρίζεται τεράστια χρηματικά ποσά και να συναναστρέφεται με εξέχοντα πρόσωπα της Γαλλικής Κοινωνίας;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Αβάς Σονιέρ, φτάνει το 1885 στη Rennes Le Chateau ως διορισμένος από την Καθολική Εκκλησία εφημέριος του Ναού της Μαγδαληνής. Η μικρή κοινότητα τον αποδέχτηκε αμέσως, μιας και είχε καταγωγή από μια κοντινή περιοχή.
Ο Σονιέρ, ο Φρανσουά Μπερανζέ Σονιέρ (1852 – 1917) σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ξεκίνησε εργασίες ανακαίνισης ενός Ναού, ο οποίος είχε χτιστεί τον 10ο αιώνα. Υποτίθεται ότι ο νεαρός Ιερέας σε ένα από τα κηρύγματά του είχε μιλήσει κατά της Δημοκρατίας και υπέρ της Μοναρχίας, με αποτέλεσμα να τον αποπέμψουν από τα καθήκοντά του για ένα χρόνο.
Μετά την αποκατάστασή του το 1886, έλαβε μια δωρεά ύψους 3.000 φράγκων από την Κόμισσα του Σαμπόρ, τη χήρα ενός διεκδικητή του γαλλικού θρόνου. Τα χρήματα αυτά υποτίθεται ότι χρησιμοποίησε ο Σονιέρ προκειμένου να ανακαινίσει το Ναό.
Σύμφωνα με τις περισσότερες αφηγήσεις, εκείνη την εποχή ο Σονιέρ ανακάλυψε «κάτι», πιθανότατα περγαμηνές, τις οποίες και παρουσίασε στον Επίσκοπο της Καρκασόν, ενώ στη συνέχεια τις πήγε για μετάφραση στον Εμίλ Οφέ στο Παρίσι, ο οποίος και τον σύστησε στους αποκρυφιστικούς κύκλους της πόλης, μεταξύ των οποίων ήταν και η διάσημη υψίφωνος της εποχής, Έμμα Καλβέ, την οποία μια φήμη θέλει να γίνεται ερωμένη του Αβά.
Ο ναός της Μαγδαληνής είναι παράξενος, γεμάτος περίεργους συμβολισμούς .
Πάνω από την είσοδο του Ναού είναι σκαλισμένο ένα χωρίο από τη Γένεση. Λίγο πιο μέσα από την είσοδο ένα φοβερό άγαλμα δαίμονα. Ακριβώς απέναντι υπάρχει ένα γλυπτό του Ιησού, το οποίο είναι το εναντιόμορφο είδωλο του Δαίμονα. Επάνω από το Χριστό είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος ραίνει το Χριστό με νερό που βγαίνει από μια αχιβάδα.
Το πάτωμα του Ναού είναι στρωμένο με μαύρες και άσπρες πλάκες και η οροφή με άστρα, τεχνοτροπία που συναντάμε στις Μασονικές Στοές. Μπροστά στην Αγία Τράπεζα υπάρχει το ανάγλυφο της Μαρίας της Μαγδαληνής, στο οποίο η Αγία απεικονίζεται να προσεύχεται γονατιστή, με ένα βιβλίο και ένα κρανίο, ενώ κοιτάζει ένα Σταυρό ο οποίος αποτελείται από ζωντανό ξύλο. Το γνωστό δοχείο με το μύρο απουσιάζει από το ανάγλυφο.
Η ανακαίνιση του παρεκκλησίου δεν ήταν το μοναδικό έργο που έφερε σε πέρας ο Αβάς Σονιέρ. Παράλληλα έχτισε και μια βιβλιοθήκη, την οποία ονόμασε «Πύργο Μάγδαλα» και μια οικία που ονόμασε « Βίλα Βηθανία». Στη βίλα Βηθανία ο Σονιέρ και η πιστή του οικονόμος, Μαρί Ντεναρνό, υποδέχονταν και φιλοξενούσαν τους υψηλούς καλεσμένους τους, όπως την Έμμα Καλβέ και τον κύκλο της, που συχνά άρχισαν να ταξιδεύουν ως τη Rennes Le Chateau.
Οι συμβολισμοί εξάπτουν την φαντασία. Τα ερωτηματικά πολλά.
- Ποιο κοινό ενδιαφέρον μπορεί να συνέδεε τους αποκρυφιστικούς κύκλους του Παρισιού με τον άσημο Αβά Σονιέρ;
- Τι το ιδιαίτερο είχε ο τόπος της Rennes Le Chateau από την αρχαιότητα έως και σήμερα;
- Για ποιο λόγο υπάρχει πλήθος ναών και τοπωνύμιων που σχετίζονται με τη Μαγδαληνή και τον Ιωάννη το Βαπτιστή στη συγκεκριμένη περιοχή;
- Βρήκε πράγματι κάποιο εξαιρετικό μυστικό ο Σονιέρ ή η όλη ιστορία εντάσσεται στο πεδίο μιας ακόμα νεομυθολογίας;
Καταρχήν, η ευρύτερη περιοχή του Λανγκεντόκ από την εποχή των Δρυίδων ακόμα θεωρούνταν σημαντικός τόπος Δύναμης και αποτέλεσε ένα από τα κέντρα τους. Ακόμα και σήμερα, ερευνητές ισχυρίζονται ότι κάποια από τα αρχαία κτίσματά του καθώς και σημαντικοί οικισμοί είναι κτισμένοι σύμφωνα με τους κανόνες της Ιερής Γεωμετρίας, σχηματίζοντας σε κάτοψη μεγάλες και μικρές Πεντάλφα η οποία, ως γνωστόν, αποτελεί πανάρχαιο Ηλιακό σύμβολο.
Αργότερα, επικράτησε ο μύθος που θέλει τη Μαγδαληνή να καταφεύγει στην περιοχή μετά τη Σταύρωση του Ιησού, μια παράδοση που θα συζητήσουμε διεξοδικότερα λίγο παρακάτω.
Μερικούς αιώνες μετά, το Λανγκεντόκ γίνεται κέντρο της αίρεσης των Καθαρών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν λυσσαλέα από την Καθολική Εκκλησία ενώ και οι Ναϊτες Ιππότες έκαναν το πέρασμά τους από την περιοχή. Η αλχημεία γνώρισε άνθιση στα μέρη εκείνα, από τα οποία άλλωστε καταγόταν και ο Νοστράδαμος, ενώ από ακόμη αρχαιότερες εποχές, στο Λανγκεντόκ συναντάμε και τη λατρεία της Μαύρης Μαντόνας.
Ο μύθος της γενιάς του Ιησού.
Σύμφωνα με μια παράδοση, η Μαρία η Μαγδαληνή, μετά τη Σταύρωση του Ιησού κατέφυγε στη νότια Γαλλία, όπου και λατρεύτηκε ως Αγία. Στην περιοχή υπήρχε ήδη το ιδεολογικό υπόβαθρο, μιας και από τα αρχαία χρόνια
λατρευόταν η Μαύρη Μαντόνα, δηλαδή η λεγόμενη «Θηλυκή Αρχή».
Υποτίθεται πως μετά το θάνατο της Αγίας, κτίστηκαν πολλοί ναοί προς τιμήν της, όπως και ναοί προς τιμήν του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η παράδοση, όμως, προχωράει ακόμα πιο πέρα.
Η Μαγδαληνή δεν πήγε μόνη της στη Νότα Γαλλία αλλά μαζί της είχε το νεκρό σώμα του Ιησού, ο οποίος δεν αναστήθηκε ποτέ αλλά και τον καρπό του έρωτά της για εκείνον, μιας και ήταν έγκυος σε ένα κοριτσάκι, το οποίο γεννήθηκε στη Γαλλία και η ταυτότητά του κρατήθηκε μυστική.
Το μυστήριο της ταυτότητας του βρέφους καθώς και των απογόνων του, το κρατάει καλά φυλαγμένο μια οργάνωση που ονομάζεται «Κοινό της Σιών» για δικούς της λόγους. Από το κορίτσι εκείνο υποτίθεται πως κατάγεται η Μεροβίγγεια Δυναστεία των Βασιλέων της Γαλλίας.
Η Μαγδαληνή κατέφυγε στη Γαλλία για να γλιτώσει από το διωγμό των μαθητών του Ιησού, οι οποίοι διαστρέβλωσαν την πραγματική ιστορία και το κήρυγμα του Δασκάλου τους, θέτοντας εαυτούς ως τους μοναδικούς διαδόχους του.
Η αλήθεια, πάντα σύμφωνα με την παράδοση, είναι πως Ιησούς θεωρούσε τη Μαγδαληνή ως τη διάδοχό του και τη σημαντικότερη από όλους τους μαθητές του, ακόμα και ανώτερη του Πέτρου και απόδειξη για όλα αυτά βρίσκεται στα Γνωστικά Ευαγγέλια, τα οποία θεωρούνται αιρετικά από την Εκκλησία και εξαφανίστηκαν, για να ανακαλυφθούν ξανά στη σύγχρονη εποχή.
Εάν όλα αυτά αποδειχθούν, τόσο τα περί του πραγματικού ρόλου της Μαγδαληνής όσο και η ύπαρξη βιολογικού απογόνου του Ιησού, ο οποίος ποτέ δεν αναστήθηκε (κατά τους υποστηρικτές αυτής της άποψης), τότε ο Χριστιανισμός καταρρέει, μιας και στηρίζεται πάνω στο Δόγμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου.
Αυτή η γνώση, αν συνοδεύεται από επαρκείς αποδείξεις, αποτελεί ωρολογιακή βόμβα με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια την κοινωνία.
Παρά το απίστευτο της υπόθεσης, φαίνεται πως η παραπάνω παράδοση για αιώνες διατηρήθηκε αναλλοίωτη και ξεπέρασε τα όρια της περιοχής της σε βαθμό που σπουδαίες προσωπικότητες του παρελθόντος, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Νικολά Πουσέν, ο Κλωντ Ντεμπυσί, ο Ζαν Κοκτώ και άλλοι, φαίνεται να ασπάστηκαν τις διδαχές της παράδοσης και ίσως και να έγιναν Μάγιστροι του τάγματος της Σιών.
Για όλους αυτούς, τα σημαντικότερα πρόσωπα των Ευαγγελικών διηγήσεων είναι ο Βαπτιστής και η Μαγδαληνή, αφού θεωρούσαν ότι ο πραγματικός ρόλος του Ιησού παραχαράχθηκε και διαστρεβλώθηκε από τους διψασμένους για εξουσία Αποστόλους και Επισκόπους που τους διαδέχτηκαν.
Από εκείνους η Μαγδαληνή θεωρήθηκε ως μια απλή πόρνη και όχι ως η σπουδαιότερη μαθήτρια και διάδοχος του Ιησού, ενώ ο Βαπτιστής υποβιβάστηκε σε έναν Πρόδρομο και όχι σε Μέγα Μύστη και πιθανώς ανώτερο και του ίδιου του Χριστού όπως πραγματικά ήταν.
Αποστολή του Κοινού της Σιών έγινε η λατρεία της Μαγδαληνής, της θηλυκής αρχής, που βίαια είχε αντικατασταθεί από έναν αρσενικό Θεό και η διατήρηση ενός μυστικού που δεν είμαστε καν βέβαιοι ότι υπάρχει.
Από την έως τώρα προσωπική μου μελέτη επί του θέματος δεν μπορώ να πω ότι έχω πειστεί από στοιχεία και ενδείξεις. Για εμένα, η όλη ιστορία γύρω από τη Μαγδαληνή και τη γενιά του Ιησού ξεκινά από την επιθυμία ορισμένων ανθρώπων να αναβιώσουν τη λατρεία της Μεγάλης Θεάς, που με σαρωτικό τρόπο είχε αντικατασταθεί από το χριστιανισμό.
Βέβαια, η ανατροπή αυτή είχε συμβεί πολύ παλιότερα αλλά ο χριστιανισμός βρέθηκε στο στόχαστρο εξαιτίας της τυραννικής εξουσίας που ασκούσε το Βατικανό. Σημαντικοί άνθρωποι μυήθηκαν σε αυτή τη μυστική λατρεία και υποτίθεται πως έκρυψαν μηνύματα για αυτή μέσα στα έργα τους, όπως έγινε ευρύτατα γνωστό για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι και τους πίνακές του.
Τα βασικά συστατικά στοιχεία της Νεομυθολογίας είχαν πια ετοιμαστεί.
Η Rennes Le Chateau, βρισκόμενη γεωγραφικά στο κέντρο που δημιουργήθηκε η παράδοση, έγινε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα, γύρω από τα οποία συντηρείται το μυστήριο που ενισχύθηκε από την περίεργη συμπεριφορά του Σονιέρ.
Μην ξεχνάμε επίσης πως τα περισσότερα στοιχεία που αφορούν στο μύθο προέρχονται από προφορικές μαρτυρίες της περιοχής και από κανένα άλλο στοιχείο. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει απόδειξη ότι πραγματοποίησε τα περίφημα ταξίδια του στο Παρίσι, ωστόσο τα κτίρια που ανήγειρε και οι τραπεζικοί λογαριασμοί δείχνουν ότι όντως λάμβανε κατά καιρούς επιχορηγήσεις από άγνωστους χορηγούς. Ποιοι να ήταν αυτοί;
Πιθανώς οπαδοί του μύθου της Μαγδαληνής ή νοσταλγοί της Μοναρχίας. Όμως και πάλι, τι είδους υπηρεσίες τους προσέφερε ο Σονιέρ που να δικαιολογούν τέτοια υπέρογκα ποσά και, σε τελική ανάλυση, τι μπορεί να βρήκε ο Αβάς στη Rennes Le Chateau;
Τι ανακάλυψε ο Σονιέρ;
Στα δεκάδες συγγράμματα που έχουν ασχοληθεί με το θέμα αλλά και στις χιλιάδες αναφορές στο διαδίκτυο, επικρατούν οι παρακάτω απόψεις σχετικά με το τι μπορεί να ανακάλυψε ο Σονιέρ:
1. Τα οστά της Μαγδαληνής
2. Τον τάφο του Ιησού με τα λείψανά του
3. χειρόγραφα με τη γενεολογία της Μεροβίγγειας Δυναστείας
4. Το ιερό Δισκοπότηρο
5. Την κιβωτό της Διαθήκης
Η πρώτη πιθανότητα δικαιολογείται από το μεγάλο σεβασμό, έως του σημείου εμμονής θα έλεγα που έδειχνε στη Μαγδαληνή ο Σονιέρ. Από την άλλη όμως, δεν μπορώ να καταλάβω ποιο σκοπό εξυπηρετούσαν οι τεράστιες χορηγίες.
Αν όντως ανακάλυψε τα οστά της Αγίας τότε δικαιολογείται ο οικοδομικός οργασμός κτιρίων που σχετίζονται με την καταγωγή της αλλά δεν δικαιολογείται η μυστικότητα, εκτός από την περίπτωση που φοβόταν ότι η Παπική Εκκλησία θα προσπαθούσε να καταστρέψει τον τάφο και το λείψανο.
Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει να δεχτούμε ότι ο μύθος της Μαγδαληνής είναι αληθινός, πράγμα για το οποίο είπαμε ότι υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες και έλλειψη αντικειμενικών στοιχείων.
Σχετικά με τον Τάφο του Ιησού, δεν υπάρχει καμία απολύτως αληθοφανής θεωρία, παρά μόνο βεβιασμένα και αυθαίρετα συμπεράσματα των συγγραφέων που υποστηρίζουν την παραπάνω άποψη.
Ακόμα και αν βρεθεί σκελετός σε κάποιον τάφο της εποχής του Ιησού, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί ότι ανήκει σε εκείνον. ’λλωστε δεν υπάρχει καμία απολύτως αξιόπιστη αναφορά περί της δήθεν μεταφοράς του σκηνώματος του Ιησού από τη Μαγδαληνή ή τους μαθητές.
Η πιθανότητα ο Σονιέρ να βρήκε χειρόγραφα με τη διαδοχή της Μεροβίγγειας Δυναστείας είναι ένα άλλο αμφιλεγόμενο σενάριο. Θυμόμαστε ότι στην αρχή είχε κάνει κηρύγματα υπέρ της Μοναρχίας και είχε λάβει επιχορήγηση 3.000 φράγκων.
Ήταν, άραγε, ο Σονιέρ νοσταλγός της Μοναρχίας που είχε ανατραπεί από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789;
Πολύ πιθανό να ήταν αλλά θεωρώ πως ήταν μόνο στο κομμάτι εκείνο που αφορά την εμπλοκή του μύθου της Μαγδαληνής.
Από την άλλη, αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να αλλάξει η ύπαρξη χειρογράφων με γενεολογίες, τη στιγμή που θα έπρεπε να υπάρχει ατράνταχτη απόδειξη για την ιστορική ακρίβεια της γενεολογίας και της βιολογικής διαδοχής των μελών της. Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συμβεί.
Σε ό, τι αφορά στο Δισκοπότηρο και την Κιβωτό της Διαθήκης, δεν κατάφερα να εντοπίσω αξιόπιστα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της μιας ή της άλλης εκδοχής και προσωπική μου θέση είναι ότι αυτές οι πιθανότητες εντάσσονται στη σφαίρα της φαντασίας.
Περισσότερα μυστήρια.
Μέχρι τώρα, το μόνο ουσιαστικό στοιχείο που έχουμε στα χέρια μας είναι τα υπέρογκα έξοδα του Σονιέρ και οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Τόσο ο ίδιος όσο και η οικονόμος του, Μαρί Ντεναρνό, παρά το γεγονός ότι έκτισαν τη Βίλα Βηθανία, προτίμησαν να παραμένουν στο φτωχικό πρεσβυτέριο, ενώ κρατούσαν τη Βίλα για τους καλεσμένους τους.
Ο Αβάς και η Ντεναρνό ξεκίνησαν νυχτερινές ανασκαφές στο κοιμητήριο. Ο σκοπός τους παραμένει άγνωστος, ωστόσο είναι βέβαιο ότι και οι δυό τους κατέστρεψαν την επιγραφή που βρισκόταν στον τάφο της Μαρί ντε Νεγκρ ντ’ Αμπλ, μιας ευγενούς της περιοχής που είχε πεθάνει περισσότερα από εκατό χρόνια πριν, με προφανή σκοπό να αποκρύψουν πληροφορίες που περιέχονταν στην ταφόπλακα.
Το μυστήριο του τάφου και οι βοσκοί της Αρκαδίας.
Η μαρκησία Μαρί ντε Νεγκρ ντ’ Αμπλ ήταν ιδιοκτήτρια της Rennes Le Chateau και φαίνεται πως για κάποιο λόγο ο τάφος της ενδιέφερε ιδιαίτερα τον Σονιέρ. Είπαμε και παραπάνω ότι ο αβάς κατέστρεψε την ταφόπλακα χωρίς φαινομενικά να έχει ιδιαίτερο λόγο. Όμως αυτός ο τάφος φαίνεται πως από παλιά «τραβούσε» τα μυστήρια.
Καταρχήν, ενώ η οικογένεια της μαρκησίας είχε από γενιές ενταφιαστεί στο οικογενειακό μαυσωλείο, η ίδια παραδόξως δεν ενταφιάστηκε εκεί. Έπειτα, η ταφόπλακά της τοποθετήθηκε δέκα χρόνια μετά το θάνατό της και, παρά την κοινωνική της θέση, είναι γεμάτη από ορθογραφικά λάθη, μερικά από τα οποία φτιάχνουν προσβλητικές εκφράσεις για την ίδια, οι οποίες σίγουρα θα είχαν εξαγριώσει την οικογένεια, οπότε και θα είχε ζητήσει την αφαίρεση της ταφόπλακας.
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Για παράδειγμα, η φράση “requiescat in pace” (αναπαυθήτω εν ειρήνη) έχει αποδοθεί ως ” requies catin pace”. Η λέξη “catin” σημαίνει «πόρνη» στη γαλλική αργκό, ενώ ακόμα και το επώνυμό της έχει παραλλαχθεί ώστε να σημαίνει επίσης «πόρνη».
Υπάρχουν συνολικά 25 λέξεις στην ταφόπλακα, από τις οποίες οι 11 έχουν λάθη, ένα ποσοστό που μας απομακρύνει από την πιθανότητα απλού λάθους.
Σύμφωνα με εκδοχές, η ταφόπλακα περιέχει τη φράση ” et in arcadia ego” γραμμένη όμως με ελληνικούς χαρακτήρες. Η ίδια φράση βρίσκεται και στον πίνακα του Νικολά Πουσέν «Οι βοσκοί της Αρκαδίας» του 1640, ενώ το ίδιο θέμα το βρίσκουμε ακόμα παλαιότερα στον ζωγράφο Γκουερτσίνο. Λέγεται πως το τοπίο του πίνακα μοιάζει πολύ με το τοπίο της Rennes Le Chateau.
Οι Βοσκοί της Αρκαδίας, Πίνακας του Πουσέν
Η ιστορία με τον τάφο είναι πολύ μπερδεμένη, ωστόσο αρκετοί ερευνητές πιστεύουν ότι ο πραγματικός τάφος της μαρκησίας βρίσκεται στο μαυσωλείο ενώ ο άλλος τάφος δεν είναι τίποτε άλλο από έναν οδοδείκτη, με κωδικά μηνύματα σχετικά με το που βρίσκεται κάποιο άλλο, μεγαλύτερο μυστικό. Οι αναφορές σε «πόρνη», «υψηλή πόρνη» και άλλα στοιχεία κάνουν τους ερευνητές να πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο μυστικό στο οποίο οδηγεί ο τάφος δεν είναι άλλο από το ακριβές σημείο όπου βρίσκεται ο τάφος της Μαγδαληνής.
Αυτό το σενάριο, απίστευτο πραγματικά, είναι ικανό να μας εξηγήσει πολλά από τα σκοτεινά σημεία της υπόθεσης που εξετάζουμε. Παρά ταύτα, χρειάζονται πολύ περισσότερα στοιχεία για να μας πείσουν, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία ιστορική επαλήθευση ότι όντως η Μαγδαληνή κατέφυγε στη Γαλλία.
Η Μαγδαληνή των Ευαγγελίων.
Είπαμε παραπάνω ότι δεν υπάρχει καμία ιστορική τεκμηρίωση ότι η Μαγδαληνή κατέφυγε στη Νότα Γαλλία. Για την ακρίβεια, οι μελετητές των Ευαγγελίων πιστεύουν ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με την ταυτότητα της Μαγδαληνής, η οποία έχει μπερδευτεί με τη Μυροφόρο γυναίκα. Ας δούμε πιο αναλυτικά.
Η μυροφόρος, σύμφωνα με το κατά Ιωάννην, ήταν η Μαρία η αδερφή του Λαζάρου και όχι η Μαγδαληνή ( Ιωαν. 12: 2-3). Στο κατά Λουκάν η μυροφόρος προσδιορίζεται ως μια πόρνη που μετανόησε (Λουκ. 7:36-50) ενώ τα υπόλοιπα Ευαγγέλια συμφωνούν με τον Ιωάννη χωρίς να αναφέρουν το όνομα της Μυροφόρου όμως και διαφέρουν από το κατά Λουκάν στο ότι η συνάντηση έγινε στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, ενώ ο Λουκάς λέει ότι ο Σίμωνας ήταν ο φαρισαίος.
Σύμφωνα με τα Κανονικά Ευαγγέλια η Μαγδαληνή ήταν μαθήτρια, από την οποία ο Ιησούς είχε εκδιώξει δαιμόνια. Βρισκόταν στο Γολγοθά την ώρα της Σταύρωσης μαζί με άλλες γυναίκες, ήταν παρούσα στην ταφή, ήταν μαζί με τις γυναίκες που πήγαν να αλείψουν μύρο το σώμα του Ιησού και ήταν η πρώτη που τον είδε αναστημένο, για να πάει αμέσως μετά να το διηγηθεί στους μαθητές που δεν την πίστεψαν στην αρχή.
Η Ορθόδοξη Παράδοση θέλει τη Μαγδαληνή να ακολουθεί τον απόστολο Ιωάννη στην Έφεσο, όπου και τελικά πέθανε. Η Ρωμαιοκαθολική παράδοση ταύτισε τη Μαγδαληνή με τη Μυροφόρο και η παράδοση αυτή συνεχίστηκε στους αγιογράφους και τους καλλιτέχνες.
Τα απόκρυφα κείμενα του Ναγκ Χαμαντί θέλουν τη Μαγδαληνή να είναι όχι απλά μαθήτρια αλλά η σημαντικότερη μαθήτρια του Ιησού, την οποία αγαπούσε περισσότερο από όλους και τη φιλούσε στο στόμα, αφού ήταν σύζυγός του..
Η λύση του μυστηρίου;
Οι κινήσεις του Σονιέρ οπωσδήποτε ήταν περίεργες, το ίδιο και οι χρηματοδοτήσεις του.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι ολόκληρη η Rennes Le Chateau χτίστηκε με βάση την Ιερή Αρχιτεκτονική και είναι γεμάτη συμβολισμούς που ξεφεύγουν από την τυχαιότητα. Είναι σίγουρο ακόμα ότι στην ευρύτερη περιοχή του Λανγκεντόκ ανθούσαν οι μυστικές εταιρείες και έγιναν διάφορες πολιτικές και θρησκευτικές αναταραχές.
Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να δει πλήθος εκκλησιών που είναι αφιερωμένες στη Μαγδαληνή και τον Βαπτιστή και είναι δεδομένη η αφοσίωση των κατοίκων στη Μαγδαληνή.
Όμως, για πολλά από τα σενάρια που ακούγονται, δεν υπάρχουν αποδείξεις εκτός από τις μαρτυρίες των ντόπιων που μεταδίδονται προφορικά από γενιά σε γενιά και αποτελούν βασική πηγή για τους ερευνητές. Πέραν αυτών δεν υπάρχει τεκμηρίωση ότι η Μαρία πήγε στη Γαλλία, δεν υπάρχει απόδειξη ότι ο Σονιέρ έκανε πράγματι τα ταξίδια στο Παρίσι και δεν είμαστε καν βέβαιοι ότι βρήκε κάτι κατά τις διαδικασίες ανακαίνισης του Ναού.
Θα ήθελα να με ακολουθήσετε σε ένα συλλογισμό. Είστε απογοητευμένοι από την Εκκλησία, την οποία θεωρείτε αναχρονιστική, σκοταδιστική και τυραννική. Είστε άνθρωποι διανοούμενοι, που σας αρέσει να μελετάτε διάφορα πράγματα και κατέχετε πολλές γνώσεις. Κάποια στιγμή, μαθαίνετε ότι υπάρχει η παράδοση πως ο Ιησούς, ο αρχηγός της θρησκείας που σας έχει απογοητεύσει, δεν πέθανε στο Σταυρό και δεν ήταν άγαμος, μόνο μια από τις μαθήτριές του, η Μαρία Η Μαγδαληνή ήταν η σύζυγός του, η οποία κατέφυγε στη Γαλλία για να γλιτώσει το διωγμό των μαθητών του.
Γνωρίζετε πως τα απόκρυφα ευαγγέλια, καθώς και άλλες Γνωστικές πηγές, θεωρούν τον Βαπτιστή ως τον πραγματικό Μύστη, τον οποίο εκμεταλλεύτηκε αν όχι ο Χριστός, τουλάχιστον οι μαθητές του για να καρπωθούν τη δόξα της νέας θρησκείας.
Αυτές δεν είναι γνώσεις του απλού και απαίδευτου λαού, είναι γνώσεις των γραμματισμένων, μορφωμένων ανθρώπων. Τι κάνετε; Σχηματίζετε μια ομάδα ομοϊδεατών που είναι κρυφή, για το φόβο της Ιεράς Εξέτασης και περνάτε το μυστικό σε άλλους πεφωτισμένους.
Δημιουργείτε έργα τέχνης με κωδικά μηνύματα της πίστης σας, γιατί γνωρίζετε ότι από το παρελθόν λατρεύονταν θηλυκές θεότητες και ενισχύετε το μύθο όσο μπορείτε.
Αιώνες αργότερα η μυθολογία έχει σχηματιστεί. Έχουν ήδη περάσει αρκετές γενιές ώστε να ξεχαστεί η αρχική πηγή γνώσης διαφόρων θεμάτων και οι νέοι «μύστες» ακολουθούν την παράδοση του «μυστηρίου», το οποίο όμως έχουν αρχίσει σιγά σιγά να ανακαλύπτουν και άλλοι ερευνητές, οι οποίοι κάνουν συνδέσεις μεταξύ των επιμέρους θεμάτων του, χρησιμοποιώντας ως βασική πηγή τις προφορικές μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής που γοητεύονται με την αθρόα είσοδο τουριστών σε ένα μέρος που διαφορετικά δεν θα γνώριζε κανείς.
Πράγματι, το μικρό εκείνο χωριό το επισκέπτονται κάπου 25.000 τουρίστες κάθε χρόνο. Καθόλου άσχημα.
Έτσι η νεομυθολογία σας είναι έτοιμη πια, στηριγμένη σε ανύπαρκτα ουσιαστικά στοιχεία και σε παραδόσεις που δεν επαληθεύονται από πουθενά.
Από τη μικρή μου μελέτη επάνω στο θέμα πιστεύω ότι ο Σονιέρ, νοσταλγός της μοναρχίας, κατόρθωσε και ήρθε σε επαφή με κύκλους που με τη σειρά τους νοσταλγούσαν την αναβίωση των αρχαίων λατρειών της Θηλυκής Αρχής και των τελετουργιών της, όπως της σεξουαλικής μαγείας και του Ιερού Γάμου, που παράλληλα έτρεφαν σε κάποιο βαθμό απέχθεια για το Χριστιανισμό και θέλησαν να τον χτυπήσουν εκ των έσω, μιλώντας για απάτη εκ μέρους των Αποστόλων και υποβάθμιση του ρόλου του Ιωάννη του Βαπτιστή και πολύ περισσότερο της Μαρίας της Μαγδαληνής, η οποία στη σκέψη τους συγκέντρωνε όλα τα συστατικά μιας θηλυκής αρχής, όπως ακριβώς και η Ίσιδα του παρελθόντος.
Πράγματι, φήμες θέλουν τον Σονιέρ να είναι εραστής τόσο της Έμμας Καλβέ όσο και της Μαρί Ντεναρνό, με τις οποίες και ασκούσε σεξουαλικές τελετουργίες του παρελθόντος.
Ο Σονιέρ, ως εφημέριος ενός τόσο σπουδαίου και μυστηριώδους από την αρχαιότητα τόπου, λάμβανε επιχορηγήσεις από όλους εκείνους τους κρυφούς νοσταλγούς που πίστευαν πως υπήρχε η δυνατότητα να βρεθούν στοιχεία που να τεκμηριώνουν την πίστη τους, αν και οι σκεπτικιστές αναφέρουν πως πηγή πλουτισμού του Αβά ήταν η Σιμωνεία, η επ’ αμοιβή τέλεση Θείων Λειτουργιών δηλαδή, που ήταν και ο λόγος που προς το τέλος της ζωής του αποπέμφθηκε από τα ιερατικά του καθήκοντα.
Οπωσδήποτε ακόμα και η άποψή μου δεν είναι τίποτε άλλο από απλή εικασία. Η αλήθεια μπορεί να απέχει εντελώς από αυτά που ισχυρίζομαι και να υπάρχει πραγματικά μυστήριο στη Rennes Le Chateau.
Πολύ φοβάμαι όμως πως αν είναι έτσι, το πήραν για πάντα μαζί στον τάφο τους ο Σονιέρ και η Ντεναρνό και οι κάτοικοι του χωριού ποτέ δεν θα μάθουν πάνω σε τι κοιμούνται που, σύμφωνα με τα λόγια της Οικονόμου, αν το γνώριζαν θα γίνονταν πλούσιοι για πάντα..
Ιστορία των Καθαρών
Τους Καθαρούς τους χαιρετίζουμε γύρω στο 115Ο. Όταν διάφοροι ευγενείς επέστρεψαν από τη δεύτερη σταυροφορία και εισήγαγαν στην Ευρώπη την αίρεση των Καθαρών.
Βρήκε υποστηρικτές σε αρκετούς τόπους της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, περισσότερους όμως στη νότια Γαλλία και, ιδιαίτερα, στο Λάνγκεντοκ (Languedoc) και την περιοχή του Αλμπί (Albi), από όπου πήρε και το όνομά της ένα παρακλάδι της αίρεσης αυτής, οι Αλβιγήνοι ή Αλβίγιοι ή Αλβιγαίοι (Albigeois).
Το όνομα “Καθαροί” εμφανίζεται σε γραπτό κείμενο που σχετίζεται με κάποιους οραματικούς της παπικής εξουσίας. Αυτό ήταν το όνομα που δόθηκε σ' αυτή τη θρησκευτική αίρεση με χριστιανικές ρίζες, η οποία βασιζόταν σε στοιχεία που προέρχονταν από τον γνωστικισμό.
Ο Γνωστικισμός είναι ένας γενικός όρος για διάφορες μυστικιστικές θρησκείες και σέκτες του πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων. Στο Μεσαίωνα μία σέκτα, οι Καθαροί όπως καταγράφηκαν στην ιστορία, ιδιοποιούνται ορισμένες ιδέες του.
Εμφανίστηκαν αρχικά σε μία περιοχή της νοτιοανατολικής Γαλλίας κοντά στην Τουλούζ και εικάζεται ότι ήταν φυσική συνέχεια των Παυλικιανών της Αρμενίας και των Βογόμιλων, όπως επίσης φαίνεται ότι επηρεάστηκαν και από τον μανιχαϊσμό.
Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν πως οι ρίζες αυτής της κίνησης πρέπει να αναζητηθούν σε σλαβικούς πληθυσμούς της ευρύτερης Μακεδονίας, μέσω των οποίων οι ιδέες της διείσδυσαν στη νότια και τη δυτική Ευρώπη. Στη Θράκη δρούσε μια παρόμοια σέκτα, μέρος της οποίας μεταφέρθηκε εκεί από τη Μ. Ασία.
Στην αρχή οι οπαδοί της ήταν γνωστοί με το όνομα Παυλικιανοί (πίστευαν σε ένα κοσμολογικό δυϊστικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο υπήρχε ένας Θεός κακός δημιουργός του γήινου κόσμου και ένας Θεός καλός βασιλέας του μέλλοντος αιώνος), αλλά αργότερα μετεξελίχτηκαν στους Βογομίλους (οπαδούς ενός δυϊστικού δόγματος σύμφωνα με το οποίο γινόταν πόλεμος ανάμεσα στον καλό Θεό και τον κακό Σαταναήλ).
Οι Βογομίλοι απέρριπταν τη λατρεία, την εκκλησιαστική ιεραρχία και την πολιτική ευταξία. Προκάλεσαν με τις θρησκευτικές αλλά και τις πολιτικές τους απόψεις τη σφοδρή αντιπαλότητα των Βυζαντινών (μάλιστα, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ θανάτωσε αρκετούς, μεταξύ των οποίων και τον αρχηγό τους Βασίλειο).
Στην Ιταλία η αίρεση εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην περιοχή του Τορίνου γύρω στο 1035 και εξακολουθούσε να δρα τουλάχιστον μέχρι το 14ο αιώνα. Οι οπαδοί της ήταν γνωστοί με διάφορα ονόματα, όπως Κονκορετσανοί, Αλμπανοί ή Πάταροι, από την οδό Pataria του Μιλάνου, στην οποία πραγματοποιούσαν τις μυστικές συγκεντρώσεις τους ήδη από το 1058.
Οι Καθαροί όμως ήταν περισσότερο ισχυροί στη νότια Γαλλία, όπου έδρασαν υπό την ονομασία Αλβιγηνοί (Albigenses) από την πόλη Αλμπί ή Poblicants, από παραφθορά του ονόματος Παυλικιανοί.
Μετά τον Αλβιγηνικό πόλεμο (1208-1244), στη διάρκεια του οποίου οι δυνάμεις του πάπα εισέβαλαν στην επαρχία της Γαλλίας Λάνγκντοκ, θανατώθηκαν χιλιάδες Καθαροί – όταν ο παπικός εκπρόσωπος ρωτήθηκε από τους στρατιώτες πώς θα ξεχώριζαν τους Καθαρούς, αυτός απάντησε:
«Σκοτώστε τους όλους, ο Θεός θα αναγνωρίσει τους δικούς Του».
Τελικά η πρωτεύουσά τους, το φρούριο Μονσεγκίρ, καταλήφθηκε, η Ιερά Εξέταση τους καταδίωξε και ήδη από τις αρχές του 14ου αιώνα εξαφανίστηκαν. Το μόνο κείμενο των Καθαρών που διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας είναι ένα τελετουργικό γραμμένο σε μια ρωμανική διάλεκτο του Troubadours.
Βάσιζαν τη διδασκαλία τους στην Καινή Διαθήκη και στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ενώ η θέαση του κόσμου ήταν κατεξοχήν μανιχαϊστική (οι Μανιχαίοι ήταν οπαδοί του αυτοαποκαλούμενου προφήτη Μάνη, ο οποίος πίστευε ότι το σύμπαν ελέγχεται από δύο ανταγωνιστικές δυνάμεις του Καλού και του Κακού).
Χωρίζονταν σε δύο ομάδες: τους Πιστούς, που αποτελούσαν και τη μεγάλη μάζα, και τους Τέλειους, τους ιερουργούς, οι οποίοι απείχαν, μεταξύ άλλων, και από τη συνουσία. Πίστευαν ότι η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος γινόταν μέσω των χεριών, με την επαφή. Οι ιερείς οι Τέλειοι (Parfaits), ζούσαν μοναχικό και ιδιαίτερα λιτό βίο και οι πιστοί της αίρεσης πίστευαν ότι, προς το τέλος της ζωής των, όφειλαν να ζητήσουν άφεση αμαρτιών, κάτι που πραγματοποιείτο με μία επίθεση των χειρών των ιερέων των επί αυτών, γνωστή ως Παρηγορία (Consolamentum).
Δεν παραδέχονταν τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού, ενώ το σώμα του, όπως και αυτό της Παναγίας, ήταν για τους οπαδούς της αίρεσης ένα φάσμα.
Πρέσβευαν ότι ο άνθρωπος, επειδή αποτελείται από ψυχή και σώμα, μετείχε και στις δύο αρχές, του Καλού και του Κακού. Επομένως, για να σωθεί έπρεπε να απελευθερωθεί από την επίδραση που ασκούσε το βάρος του υλικού μέρους του.
Οι Καθαροί πρότειναν έναν αυστηρό ασκητισμό, ο οποίος μερικές φορές οδηγούσε σε θάνατο από πείνα, και πίστευαν ότι η σωτηρία από το κακό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την απομάκρυνση από τον υλικό κόσμο. Αποκήρυσσαν το γάμο και την ιδιοκτησία και ήταν οπαδοί της αυστηρής χορτοφαγίας.
Όλοι οι Καθαροί δέχονταν ότι ο διάβολος ήταν ο δημιουργός της υλικής υπόστασης του ανθρώπου. Το δε σώμα το θεωρούσαν ως φυλακή ενός ουράνιου στοιχείου, αρχικά ενός αγγέλου αλλά στην συνέχεια συγκατένευσαν στην ύπαρξη θεϊκής ψυχής.
Ότι ο διάβολος μορφοποίησε το σώμα του πρώτου ανθρώπου και σ’ αυτό φυλάκισε έναν άγγελο, ο οποίος είχε ελαφρώς αμαρτήσει.
Επίσης, ότι ο διάβολος με τους αγγέλους του ανέβηκε στον ουρανό, κι εκεί, αφού έκανε πόλεμο με τον αρχάγγελο Μιχαήλ και τους αγγέλους του καλού θεού, απέσπασε το ένα τρίτο από τα πλάσματα, που δημιουργήθηκαν από τον θεό.
Αυτά τα εμφυτεύει καθημερινά στα ανθρώπινα σώματα και σε αυτά των κατώτερων ζώων, και επίσης τα μεταφέρει από το ένα σώμα στο άλλο μέχρι την στιγμή που θα επιστρέψουν στον ουρανό. Σύμφωνα με αυτούς τους αιρετικούς, τα πλάσματα, που δημιουργήθηκαν από τον θεό, ονομάζονται άνθρωποι του θεού, ψυχές, πρόβατα του Ισραήλ και με άλλα ονόματα.
Μετά τη βίαιη διάλυση των Καθαρών δεν ξανάγινε καμιά αναφορά σε αυτούς, παρά την κατά καιρούς εμφάνιση διαφόρων ομάδων που διεκδικούσαν την κληρονομιά της αίρεσης-σέκτας.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο τεκτονισμός, λόγω των αντιεξουσιαστικών του απόψεων και κυρίως λόγω της αρνητικής στάσης του απέναντι στην ιδιοκτησία, δεν παραδέχεται καμιά πνευματική ή άλλου είδους σχέση με τους Καθαρούς. Επιπλέον, ούτε σε σημαντικές εγκυκλοπαίδειες του ελευθεροτεκτονισμού γίνεται κάποια αναφορά σε αυτή την ξεχασμένη αίρεση, η οποία στην πραγματικότητα δεν εντάσσεται σε αυτό που ορίσαμε ως μυστική εταιρεία, αλλά μάλλον αποτελεί μια ιδιότυπη χριστιανική(;) αίρεση.
___________________________________________
[Βιβλιογραφία:]
1. Sangreal, οι φύλακες του ιερού μυστικού και το κοινό της Σιών. Lynn Picknett and Clive Prince, εκδόσεις Λιβάνη, σελίδες 307 – 373.
2. Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Εβδομήκοντα. Γένεσις κεφάλαιο 28 εδάφιο 17, εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, σελίδα 53.
3. Η Καινή Διαθήκη. Παναγιώτης Τρεμπέλας. Κατά Ιωάννην 12, 2 – 3 και Κατά Λουκάν 7, 36 – 50.
4. Τα Γνωστικά Ευαγγέλια. Eleine Pagels, εκδόσεις Ενάλιος.
[Αναφορές στο διαδίκτυο:]
