Αυτό όμως είναι δικαίωμα των πολλών. Υπάρχουν κάποιοι που έχουν «τάξει» τον εαυτόν τους στα δύσκολα. Αυτή η ιδιότητα τους κατατάσσει στους λίγους. Αυτό άλλωστε, είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Οχι κάποιος τίτλος, στον οποίο αρέσκονται οι πολλοί να επαναπαύονται.
Η Tριλογία «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα» η οποία ενέπνευσε την Γαλλική Επανάσταση υιοθετήθηκε από το σύνολο των Τεκτονικών Οργανισμών του πλανήτη μας. Όμως, δυστυχώς, όπως όλες οι αξίες, διαστρεβλώθηκε, παρερμηνεύθηκε και το χειρότερο χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει έκνομες συμπεριφορές, ακόμη και εγκλήματα.
Χρησιμοποιήθηκε όπως βόλευε τις επιλογές κάποιων, με την μέθοδο που περιγράφεται στην πρώτη παράγραφο.
Θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία ολόκληρα ή ίσως και τόμοι, για κάθε μία από αυτές τις 3 λέξεις.
Ομως, αυτή η Τριλογία είναι ένα σύμβολο και σαν σύμβολο επιδέχεται πολλές και διαφορετικές πολλές φορές ερμηνείες.
Αυτές ιο λέξεις πολλές φορές έχουν γίνει αντικείμενο καπηλείας. Έχουν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσουν άνομες πράξεις. Έχουν γίνει συνθήματα για να πραγματοποιηθούν εγκλήματα εναντίον του ανθρώπου, υπέρ του οποίου υποτίθεται οτι επινοήθηκαν.
Ο Εσωτερισμός, δίδει πάντοτε δύο ερμηνείες όπως και σε όλα τα σύμβολα. Μία εξωτερική και μία εσωτερική. Μετά οφείλουμε να διαλογισθούμε πάνω σε αυτές τις εξηγήσεις. Να δούμε κατά πόσον έχουμε χρησιμοποιήσει την όποια ερμηνεία τους υπέρ ή κατά του ανθρώπου.
Οι Εσωτεριστές έχουν έναν άλλον τρόπο να βλέπουν τα πράγματα. Τουλάχιστον αυτοί που θέλουν να κάνουν πράξη τον «διαλογισμό επί των συμβόλων». Βαδίζουν από τον δύσκολο δρόμο. Αυτόν που δεν λαμβάνει υπόψη του τί τον εξυπηρετεί κάθε φορά.
Ας τα δούμε επομένως ένα προς ένα:
Ελευθερία:
Η Εξωτερική ερμηνεία είναι οτι ο άνθρωπος γεννήθηκε ως Ον ελεύθερο. Οφείλει να δρά ελεύθερα και να αποφασίζει με βάση την δική του Ελευθερία, η οποία βεβαίως σταματά εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του πλησίον.
Εσωτερική ερμηνεία: Ο Δημιουργός έφτιαξε το Ανθρώπινο Ον αποδίδοντάς του Ελευθερία, προκειμένου να τον κρίνει με βάση τα αποτελέσματα των πράξεών του. Το Ανθρώπινο Ον από την πλευρά του οφείλει να ΑΠ-ελευθερωθεί από αυτά που τον αποκόπτουν από το θέλημα του Δημιουργού. Πολλοί αναρωτιούνται, αφού ο Δημιουργός είναι Παντογνώστης γιατί δεν αποτρέπει το κακό όταν αυτό παρουσιάζεται στην ανθρώπινη δράση. Διότι απλούστατα εάν το έκανε αυτό θα είχε ο ίδιος παραβιάσει την Ελευθερία που ο ίδιος καταχώρησε ως ιδιότητα στο δημιούργημά του.
Ως Δημιουργός θα μπορούσε απλούστατα να αποτρέψει κάθε κακή σκέψη και πράξη. Θα μπορούσε να εμποδίζει κάθε κακή ερμηνεία και κάθε παρερμηνεία των νόμων που θέσπισε. Δηλαδή με άλλα λόγια θα μπορούσε να είχε διατάξει την εφαρμογή του καλού.
Ποιός όμως τότε θα μπορούσε να ισχυρισθεί οτι είχαμε εφαρμογή καλού?
Ποιά διαφορά θα υπήρχε τότε, από ένα δικτατορικό καθεστώς στο οποίο όλα διατάσσονται? Η σκέψη, ο πολιτισμός, η δημιουργία πνευματικού έργου, το θέατρο, η μουσική σύνθεση, ο χορός, ή έκφραση άποψης, η αρμονία που προκύπτει από την διαφορετικότητα, θα είχαν χαθεί παντελώς, στο όνομα ενός διατασσόμενου καλού και μίας διατεταγμένης υπηρεσίας. Φαντασθείτε ανθρώπους οι οποίοι εφαρμόζοντας κανονισμούς, διαταγές και με τον φόβο της πειθαρχίας βοηθούν συνανθρώπους τους που υποφέρουν... Ασφαλώς αυτό δεν ονομάζεται φιλανθρωπία.
Φαντασθείτε ανθρώπους που τραγουδούν κατόπιν διαταγής. Φαντασθείτε ανθρώπους να προσεύχονται κατόπιν εντολής. Να λοιπόν μία εσωτερική έννοια της Ελευθερίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γνήσιες Παραδοσιακές Εσωτερικές Οργανώσεις υπέφεραν σε περιόδους δικτατορίας και σε ανελεύθερα καθεστώτα.
Ο Εσωτερισμός προϋποθέτει την ύπαρξη ελευθερίας σκέψης, λόγου και δράσης. Η ελευθερία της σκέψης και κατ’επέκταση του λόγου και της δράσης δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι η απαραίτητη αυστηρή προϋπόθεση για να λειτουργήσει το ανθρώπινο πνεύμα και να διαλογισθεί. Είναι η απαραίτητη αυστηρή προϋπόθεση για να αναδυθεί η πνευματικότητα που χάθηκε εξ’αιτίας της «πτώσης» του ανθρώπινου είδους, όπως αναδύεται η τέχνη σε όλες τις μορφές, και η δημιουργική έκφραση που κάνει τον άννθρωπο να ξεχωρίζει από το ζώο. Έτσι όλοι θα κριθούν από το πώς χρησιμοποιήσαν την Ελευθερία.
Είναι η απαραίτητη αυστηρή προϋπόθεση για να οδηγηθεί ο μυημένος από την εξωτερική στην εσωτερική ελευθερία.
Ποιά είναι όμως η εσωτερική ελευθερία? Eίναι η απελευθέρωση από όλα εκείνα που μας καθιστούν δέσμιους των εγωϊστικών μας επιλογών.
Πόσες φορές ακούμε μία σωστή άποψη αλλά δεν την εφαρμόζουμε γιατί ο εγωϊσμός μας μας καθιστά σκλάβους των προγενέστερων επιλογών μας?
Πόσες φορές διακρίνουμε το σωστό αλλά δεν το πράττουμε διότι μας δεσμεύουν λόγια δικά μας και πράξεις από τα οποία δεν έχουμε ελευθερωθεί?
Πόσες φορές ενεργούμε αρνητικά, απλά επειδή και κάποιος άλλος έπραξε το ίδιο και έτσι εμείς φορτωθήκαμε την εύκολη δικαιολογία του συμψηφισμού?
Πόσες φορές δεν τροφοδοτήσαμε τον εγωϊσμό μας απλά δρώντας παρορμητικά? Πόσες φορές είδαμε το λάθος δίπλα μας, αλλά κρυφτήκαμε πίσω από μία άρνηση κριτικής σκέψης η οποία μας βόλεψε στο να επαναλάβουμε κι εμείς το λάθος...
Ας διαλογισθούμε στο γεγονός οτι όλες αυτές οι πράξεις και σκέψεις είναι αποτέλεσμα έλλειψης εσωτερικής ελευθερίας. Είμαστε δέσμιοι του σφάλματος κάποιου άλλου (όταν συμψηφίζουμε πράξεις μας με πράξεις του), δέσμιοι των παρορμήσεών μας (όταν δρούμε χωρίς σκέψη), του εγωϊσμού μας (όταν δρούμε με γνώμωνα τον εαυτόν μας), δέσμιοι ενός κακώς εννούμενου ανταγωνισμού με τις πράξεις των άλλων, και αλίμονο, όλο αυτό το ονομάσαμε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Κωπηλατούμε για να περάσουμε στην απέναντι όχθη, αλλά έχουμε ρίξει την άγκυρα της ανελευθερίας μας βαθειά στον βυθό. Και το χειρότερο είναι ότι απορούμε γιατί μένουμε στο ίδιο σημείο...
Ένας πολεμιστής ρώτησε έναν σοφό γέροντα πού βρίσκεται η κόλαση και πώς είναι. Και ποιός είσαι εσύ που ρωτάς του απάντησε ο γέρος. Είμαι ένας πολεμιστής απάντησε αυτός. Μα εσύ φαίνεσαι για ζητιάνος του είπε ο γέρος. Και ο πολεμιστής σήκωσε το ξίφος του να χτυπήσει τον γέρο που τόλμησε να αμφισβητήσει τα προσόντα του. Λίγο πρίν το ξίφος φτάσει στον προορισμό του ο γέρος του είπε: «Μόλις άνοιξες την πόρτα της κόλασης. Δεν έχεις παρά να δείς πώς είναι μέσα». Απογοητευμένος και ντροπιασμένος με τον εαυτόν του ο πολεμιστής έβαλε το ξίφος στην θήκη του. «Μόλις άνοιξες την πόρτα του παραδείσου είπε ο γέρος σοφός. Δεν έχεις παρά να δείς πώς είναι μέσα».
Ο πολεμιστής είχε γίνει σκλάβος των προσόντων που είχε αποκτήσει, αντί να γίνουν τα προσόντα του οι σκλάβοι του.....
Ισότητα
Η Ισότητα στις ευκαιρίες είναι προϋπόθεση για την Γνώση και όχι αυτοσκοπός. Είναι η απαραίτητη αυστηρή προϋπόθεση για να λειτουργήσει το ανθρώπινο πνεύμα και να έχει την ευκαιρία να διαλογισθεί. Είναι η απαραίτητη αυστηρή προϋπόθεση για να έχουν όλοι πρόσβαση στην Γνώση. Έτσι όλοι θα κριθούν από το πώς χρησιμοποίησαν την Ισότητα.
Ποιά είναι όμως η εσωτερική της ερμηνεία? Ποιά είναι η διάσταση εκείνη που διαφοροποιεί τον μυημένο από τον αμύητο? Ο άνθρωπος φτιάχτηκε κατ’εικόνα και ομοίωση. Με ελευθερία επιλογών από τον Δημιουργό. Ακόμα και μετά την «πτώση» του στην φυλακή της υλικότητας φέρει εντός του τον θείο σπινθήρα. Τον θείο σπινθήρα που φέρουν εντός τους όλα τα όντα και των 4 βασιλείων της φύσης.
Μόνος ο άνθρωπος όμως, έχει την δυνατότητα, μέσω της ελευθερίας για την οποία μιλήσαμε πιο πρίν, να αναζητήσει την επανασύνδεση αυτού του θείου κέντρου εντός του με την πηγή του. Με την Δημιουργία. Το εάν θα οδηγήσει την ύπαρξή του σε αναζήτηση αυτής της επανασύνδεσης είναι αποτέλεσμα του χειρισμού της εσωτερικής έννοιας της ελευθερίας για την οποία προείπαμε, και της χρήσης της ισότητας που του παρέχεται και που οφείλει να του παρέχεται στο υλικό πεδίο.
Μόνος αυτός που θα νοιώσει την έλλειψη της πλήρους πνευματικότητας θα αναζητήσει την μύηση. Και αυτή θα του παρασχεθεί απλόχερα διότι «Αιτήσετε και δοθήσεται, κρούσετε και ανοιγήσεται». Όποιος ζητά λαμβάνει. Ο Ηλιος δεν αρνείται σε κανέναν τις αστρικές του επιρροές. Ο Δημιουργός αγωνιά κάθε στιγμή αναμένοντας αναζητητές της Μυητικής διαδικασίας διότι έτσι ολοκληρώνεται το σχέδιο της Δημιουργίας και βελτιώνεται η ανθρώπινη αντίληψη. Οι μη αναζητητές, οι μη αιτούντες, είναι τα κύτταρα που έχουν χάσει την επαφή με τον δημιουργό. Είναι συστατικά ενός σώματος που θέλει να καταστεί υγιές αλλά εμποδίζεται από αυτούς που δεν αιτούν.
Προκύπτει επομένως αβίαστη και η απάντηση οτι ναι μεν στο υλικό πεδίο υφίσταται και πρέπει να υφίσταται ισότητα, αλλά σε μυητικό επίπεδο, όχι.
Οι αιτούντες μόνον θα λάβουν. Οι κρούοντες θα βρούν ανοιχτή θύρα. Οι υπόλοιποι πρώτα πρέπει να κατανοήσουν οτι οφείλουν να αισθανθούν την έλλειψη για να αναζητήσουν την πλήρωση. Όσο εξακολουθούν να αισθάνονται υπερήφανοι για κατώτερες επιλογές και δράσεις τους, για τις παρορμήσεις τα πάθη και τις αγκυλώσεις της σκέψης τους, κάνουν βήματα προς τα πίσω. Και με άλλα λόγια, οι εφαρμόζοντες στην καθημερινή τους ζωή την μύηση, δύνανται να αισθάνονται μυημένοι.
Οι μυημένοι εργάζονται και οφείλουν να εργάζονται αθόρυβα γι’αυτούς. Σε αυτούς στοχεύουν οι διαλογισμοί και οι προσευχές τους.
Αδελφότητα
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πραγματοποιήσει κανενός είδους διάκριση για οποιαδήποτε επιλογή. Η Αλληλεγγύη την οποία επιτάσσει ο Εσωτερισμός σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αδικήσει κάποιον, όποιος και εάν είναι αυτός.
Το να είσαι αλληλέγγυος σε συνοδοιπόρους σου μόνον ανεξαρτήτως άλλων ιδιοτήτων, ισοδυναμεί με λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης η οποία βάζει παντού δικούς της, προκειμένου να διαφυλάξει τις έκνομες ενέργειές της. Θέλει συνένοχους στην ομάδα της, δημιουργεί συνένοχους και ανθρώπους που συμπάσχουν στην ενοχή τους.
Ο Εσωτεριστής πρέπει να είναι αλληλέγγυος σε οποιονδήποτε έχει την ανάγκη του. Είναι δίκαιος στις επιλογές του γιατί διδάσκεται την Δικαιοσύνη στο Εσωτερικό και Συμπαντικό της μεγαλείο.
Εάν προτιμήσει έναν συνοδοιπόρο του, τότε δημιουργεί αδικία γιατί ενδεχομένως κάποιος άλλος να ήταν καταλληλότερος. Μόνον μεταξύ ίσων μπορεί να κάνει προτιμήσεις, γιατί έτσι δεν δημιουργεί αδικία έναντι κανενός.
Ο Εσωτερισμός προωθεί την αγάπη σε κάθε δημιούργημα του Θεού.
Ο Γκάντι όταν ένας Ισλαμιστής του παραπονέθηκε οτι Μουσουλμάνοι σκότωσαν την οικογένειά του, τον παρότρυνε να υιοθετήσει παιδί Μουσουλμάνων και να το μεγαλώσει ως Μουσουλμάνο. Για να ΜΗΝ διαιωνίσει το έγκλημα. Για να ΜΗΝ συμψηφίσει το έγκλημα των άλλων με άλλο ένα δικό του. Έτσι θα έβαζε ένα μικρό λιθαράκι στην άλυσο της ανθρωπότητας.
Αναρτήθηκε από Panagiotis Livieratos
