Του Μπέντζαμιν Κρεμ
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η μύηση είναι μια πορεία, μια εξελικτική διεργασία, όχι μια τελετή (μολονότι περιλαμβάνει και τελετουργία), ούτε ένα διαγώνισμα που το περνάς μ' επιτυχία. Είναι το αποτέλεσμα μιας βαθμιαίας διεύρυνσης της συνείδησης. Είναι το να συνειδητοποιούμε και να εκδηλώνουμε σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό τις πνευματικές πραγματικότητες που βρίσκονται πίσω από την εξωτερική μας έκφραση στο φυσικό επίπεδο – δηλαδή τον Ανώτερο Εαυτό μας ή την ψυχή, και εκείνο του οποίου αντανάκλαση είναι η ψυχή, τη Θεία Μονάδα ή Σπίθα Θεού. Είναι μια πορεία κατά την οποία ο ενσαρκωμένος άνθρωπος ενώνεται και γίνεται ένα μ' αυτές τις ανώτερες απόψεις του τρισυπόστατου είναι του, σε διαδοχικά και κλιμακωτά στάδια.
Υπάρχουν πάρα πολλές ελάσσονες μυήσεις, αλλά οι μείζονες πλανητικές μυήσεις είναι πέντε. Η καθεμιά τους αντιπροσωπεύει ένα συγκεκριμένο στάδιο ολοκλήρωσης και ενοποίησης στο οποίο έχει φτάσει ο μύστης. Ο στόχος επιτυγχάνεται όταν, στην πέμπτη μύηση, ο απελευθερωμένος Δάσκαλος τελεί σε πλήρη ενοποίηση με τη Μονάδα, τον "εν τοις ουρανοίς" Πατέρα Του. Σ' αυτό το στάδιο, ο άνθρωπος έχει τόσο διευρύνει τη συνείδησή Του ώστε περιλαμβάνει και τα πνευματικά επίπεδα, και δεν έχει πια ανάγκη από άλλη ενσαρκωτική εμπειρία πάνω σ' αυτό τον πλανήτη. Ο Δάσκαλος έχει και άλλες, ακόμα ανώτερες ενοποιήσεις να επιτύχει – ενοποιήσεις με τον πλανητικό και το συστημικό Λόγο – , οι οποίες εμάς δεν είναι ανάγκη να μας απασχολούν.
Η μύηση δείχνει το σημείο στο οποίο έχει πετύχει να φτάσει το άτομο, αλλά αυτό το επίτευγμα δεν το επιφέρει η μύηση. Η ίδια η ζωή είναι το πεδίο όπου αναπτύσσεται αυτή η πορεία· οι εμπειρίες, οι δοκιμασίες κι οι αποτυχίες της καθημερινής ζωής και η βαθμιαία αυτοκυριαρχία είναι εκείνα που επιφέρουν τον έλεγχο πάνω στην ύλη και τη συνείδηση σε όλα τα επίπεδα που χαρακτηρίζει το Μυημένο Δάσκαλο.
Από τεχνική άποψη, η μύηση είναι μια τεχνητή, επιστημονική διεργασία που επιταχύνει την εξελικτική πορεία· ιστορικά, είναι παμπάλαια. Δεν είναι υποχρεωτική – το κάθε άτομο μπορεί να κάνει όσον καιρό θέλει στο δρόμο προς την επίτευξη της τελειότητας – αλλά η μύηση παρέχει τα μέσα με τα οποία όσοι είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να καταβάλουν την προσπάθεια, να περάσουν τις δοκιμασίες και πάνω απ' όλα να κάνουν τις θυσίες και τις απαρνήσεις που απαιτεί η μύηση, μπορούν να επιταχύνουν απροσμέτρητα το ταξίδι της εξέλιξης και να υπηρετήσουν έτσι πληρέστερα το Σχέδιο του Λόγου.
Οι προϋποθέσεις για κάθε μύηση αλλάζουν κατ' ανάγκη καθώς η ανθρωπότητα εξελίσσεται· κάθε νέο στάδιο που φτάνει η ανθρωπότητα ως σύνολο ωθεί αυτές τις προϋποθέσεις προς τα πάνω. Σήμερα, από τη σκοπιά των Δασκάλων, η τρίτη είναι η πρώτη αληθινή μύηση της ψυχής, καθώς η πρώτη και η δεύτερη είναι στην ουσία προπαρασκευαστικές και δείχνουν έλεγχο πάνω στα οχήματα της προσωπικότητας – το φυσικό και το αστρικό σώμα αντίστοιχα. Μέσ' απ' αυτά τα εξαγνισμένα και συνταιριασμένα σώματα του θεϊκού εσώτερου ανθρώπου, η ψυχή κάνει την παρουσία της αισθητή, 'αδράχνοντας' τα οχήματά της (αναλαμβάνοντας τον έλεγχό τους) και διαλάμποντας μέσ' από την προσωπικότητα. Όταν αυτή η ολοκλήρωση περιλάβει και το ελεγχόμενο νοητικό σώμα, το άτομο μπορεί τότε να περάσει την τρίτη μύηση. Ο συγχρονισμός της δόνησης είναι το κλειδί αυτής της διαδικασίας. Η ψυχή μπορεί να εκδηλωθεί σε αξιόλογο βαθμό μόνο μέσ' από οχήματα ανάλογης δόνησης. Αυτός είναι ο λόγος που τόση έμφαση δίνεται, απ' όλες τις διδασκαλίες, στην αγνότητα – στην αγνότητα του φυσικού σώματος, των συναισθημάτων, του νου και των κινήτρων.
Η διεργασία της εξάγνισης ορθά αρχίζει από το Μονοπάτι της Δοκιμασίας· ώς τη στιγμή που πατάει κανείς το πόδι του στο Μονοπάτι της Μύησης, αναμένεται ότι οι συνήθειες της αγνότητας θα είναι ήδη ριζωμένες και αυτόματες.
Το φυσικό σώμα είναι το πρώτο που πρέπει να εξαγνιστεί και για κείνους που προετοιμάζονται για την πρώτη μύηση γίνεται αναγκαία μια φυτοφαγική διατροφή. Η κρεοφαγία χαμηλώνει τη δόνηση του φυσικού σώματος του ανθρώπου και πρέπει να αφαιρεθεί από τη διατροφή. Είναι ενδιαφέρον το ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα, ιδιαίτερα οι νέοι, στρέφονται προς τη φυτοφαγία. Χωρίς αμφιβολία αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι στέκονται τώρα στο κατώφλι της πρώτης μύησης· συνειδητά ή ασυνείδητα, ανταποκρίνονται στις ενδόμυχες παροτρύνσεις της ψυχής.
Το να έχεις συνείδηση σ' ένα επίπεδο είναι κάτι το πολύ διαφορετικό από το να έχεις έλεγχο σ' αυτό το επίπεδο, και η μύηση είναι το αποτέλεσμα όχι μόνο συνείδησης, αλλά και ελέγχου. Κατά την πρώτη μύηση ο έλεγχος της ψυχής (που λέγεται και 'Εγώ') πάνω στο φυσικό σώμα πρέπει να έχει προχωρήσει σημαντικά. Οι επιθυμίες του σώματος για φαγητό, πιοτό, σεξ, ύπνο, ανάπαυση πρέπει να μην είναι πια κυρίαρχες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ζηλωτής δεν πρέπει πια να τρώει, να πίνει, να κοιμάται ή να έχει σεξουαλικές σχέσεις, αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνονται με μέτρο, με κανονικότητα και υπό τον έλεγχο της ψυχής. Πρόκειται στην πραγματικότητα για έλεγχο πάνω στο φυσικό στοιχειακό. Όλα μας τα σώματα, υλικά και πνευματικά, αποτελούνται από τα σώματα μικροσκοπικών ντεβικών (αγγελικών) ζωών ή στοιχειακών, που λέγονται σεληνιακοί και ηλιακοί πίτρις. Οι σεληνιακοί πίτρις σχηματίζουν το φυσικό, το αστρικό και το νοητικό σώμα του κατώτερου ανθρώπου, ενώ οι ηλιακοί πίτρις συνιστούν το σώμα της ψυχής – το αιτιατό σώμα.
Η πρώτη μύηση ονομάζεται Μύηση της Γέννησης. Είναι αποτέλεσμα της γέννησης της Χριστικής Συνείδησης στο σπήλαιο της καρδιάς, και οι ζηλωτές που έχουν περάσει αυτή την εμπειρία θα έχουν προσανατολιστεί προς την πνευματική ζωή – που δεν σημαίνει κατ' ανάγκη τη θρησκευτική ζωή. Το άτομο θα επιδεικνύει μια γενική ορθότητα στη συμπεριφορά και τη σκέψη του και μια στάση αγαθής πρόθεσης. Ο χαρακτήρας θα εξακολουθεί να έχει πολλά ελαττώματα (το ιδεώδες σπάνια επιτυγχάνεται), αλλά μια νέα στάση μεγαλύτερης αποδοχής και ενότητας με όλα τα όντα θα γίνεται φανερή και η επιθυμία για υπηρεσία θα είναι δυνατή. Χάρη στον έλεγχο του φυσικού στοιχειακού, το άτομο θα εκδηλώνει μεγαλύτερη δημιουργικότητα. Αυτό οφείλεται στη μετάθεση της ροής της ενέργειας από τα κατώτερα τσάκρα στο κέντρο του λαιμού. Δεν είναι, συνεπώς, τυχαίο το γεγονός ότι η κουλτούρα κάθε πολιτισμού δημιουργείται από τους μύστες.
Η δεύτερη μύηση δείχνει συναισθηματικό έλεγχο, έλεγχο του αστρικού στοιχειακού, όπως η πρώτη μύηση δείχνει έλεγχο του φυσικού στοιχειακού. Αυτή η μύηση λέγεται ότι είναι η πιο δύσκολη. Ο μύστης, τυλιγμένος μέσα στις ομίχλες της επιθυμίας, στις στην αστρική αχλύ, πρέπει να ξεκαθαρίσει τις αντιδράσεις του απέναντι στην πραγματικότητα και να ελευθερωθεί από τα συναισθηματικά δεσμά. Τόσο δυνατή είναι η αστρική φύση του ανθρώπου ώστε αυτό είναι ένα έργο εξαιρετικά δύσκολο και μπορεί να χρειαστούν πολλές ενσαρκώσεις ώσπου να επιτευχθεί. Η ψυχή, με όργανο το νου, πρέπει να θέσει υπό τον έλεγχό της το συναισθηματικό σώμα και να το κάνει καθάριο και διάφανο για να επιτελέσει τον αληθινό προορισμό του: να γίνει το κατάλληλο όχημα για το βουδικό ή ενορατικό επίπεδο της συνείδησης.
Η πέμπτη αρχή, η αρχή του νου, λειτουργώντας μέσ' από το νοητικό σώμα έχει ως ρόλο να κατευθύνει και να οργανώνει τις αστρικές αντιδράσεις και έτσι να διαλύει τη θυμική αυταπάτη. Ο Δάσκαλος Τζιαλ Κουλ έχει γράψει: "Το να πάρει κανείς τη δεύτερη μύηση είναι εξαιρετικά δύσκολο. Για όσους βρίσκονται στην πρώτη ή τη δεύτερη από τις ακτίνες της άποψης, αυτή, κατά πάσα πιθανότητα, είναι η πιο δύσκολη απ' όλες τις μυήσεις". Ωστόσο, με την έλευση του Χριστού, που θα δράσει ως ο διαλυτής της θυμαπάτης (της συναισθηματικής πλάνης) σε παγκόσμια κλίμακα, ο δρόμος προς τα εμπρός για τους πολυάριθμους ζηλωτές που προσεγγίζουν τώρα αυτή την εμπειρία θα διευκολυνθεί, και πολλοί που έχουν πάρει την πρώτη μύηση από πολύν καιρό τώρα, θα ξαναδιαβούν τις πύλες μέσα στην τωρινή τους ζωή, για δεύτερη φορά.
Με τη δεύτερη μύηση πίσω του, ο μύστης πρέπει τώρα να μάθει να ελέγχει το νοητικό του όχημα. Όπως ακριβώς στο αστρικό επίπεδο χρειάστηκε να διαλυθούν οι ομίχλες της θυμικής αυταπάτης, έτσι και τώρα θα πρέπει να διαλυθούν οι πλάνες τού νοητικού επιπέδου κάτω απ' το φως που ξεχύνεται όλο και πιο λαμπρό απ' την ψυχή. Η τρίτη μύηση, η Μεταμόρφωση, δείχνει ότι η προσωπικότητα είναι πια εντελώς ολοκληρωμένη, ότι είναι εμποτισμένη από την ψυχή και ανταποκρίνεται τώρα στην ενέργεια της Μονάδας. Η αγάπη, η σοφία και η δυναμική θέληση, τα γνωρίσματα της ψυχής, λάμπουν τώρα καθαρά μέσ' από την προσωπικότητα, κι επακολουθεί μια δημιουργική ζωή υπηρεσίας και αποτελεσματικότητας στον κόσμο.
Αυτές τις τρεις μείζονες πλανητικές μυήσεις πρέπει πάντα να τις περάσει το άτομο όταν βρίσκεται σε ενσάρκωση, στο φυσικό επίπεδο. Μ' αυτό τον τρόπο η συνείδηση του μύστη εκδηλώνεται και μέσ' απ' το νου και μέσ' απ' τον εγκέφαλο.
Για να κλείσω αυτή τη σύντομη και κατ' ανάγκη ατελή περιγραφή των προαπαιτούμενων κάθε μύησης, παραθέτω και πάλι αποσπάσματα από τα γραπτά τού Δασκάλου Τζιαλ Κουλ: "Όταν ένας άνθρωπος παίρνει την τέταρτη μύηση, λειτουργεί στο όχημα του τετάρτου επιπέδου, το βουδικό, κι έχει ξεφύγει για πάντα από τον ανυπέρβατο δακτύλιο της προσωπικότητας. Αυτή η μεγάλη πράξη απάρνησης σηματοδοτεί τη στιγμή όπου ο μαθητής δεν έχει τίποτα μέσα του που να τον συνδέει με τους τρεις κόσμους (φυσικό, αστρικό και νοητικό) της ανθρώπινης εξέλιξης. Οι επαφές του μ' αυτούς τους κόσμους στο μέλλον θα είναι καθαρά εθελοντικές και θα έχουν ως σκοπό την υπηρεσία". ("Ακτίνες και Μυήσεις", σελ. 696).
"Η ζωή του ανθρώπου που παίρνει την τέταρτη μύηση, ή μύηση της Σταύρωσης, είναι συνήθως μια ζωή μεγάλης θυσίας και οδύνης. Είναι η ζωή του ανθρώπου που κάνει τη Μεγάλη Απάρνηση, και ακόμα και εξωτερικά φαίνεται ότι είναι επίπονη, δύσκολη και οδυνηρή. Ο άνθρωπος έχει αποθέσει τα πάντα, ακόμα και την τελειοποιημένη προσωπικότητά του, πάνω στο βωμό της θυσίας και στέκεται αποστερημένος από τα πάντα. Όλα τα έχει απαρνηθεί, φίλους, χρήματα, υπόληψη, χαρακτήρα, θέση στον κόσμο, οικογένεια, ακόμα και την ίδια τη ζωή". ("Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή", σελ. 88-89).
