Ο Κύκλος των Πολεμιστών

 

 

Ο Πρίγκηπας Σεκ αναζήτησε τον Δάσκαλο του Ξίφους. Ο ήλιος ήδη είχε ανεβεί ψηλά στο μοναστήρι, όταν ξύπνησε, και ο Πρίγκηπας ένιωθε ότι επιτέλους είχε βρει τον Δάσκαλο που πάντα έψαχνε. «Που θα βρω τον Δάσκαλο;» ρώτησε το καλόγερο που ήταν συνοδός του. «Ο Δάσκαλος μου παρήγγειλε ότι σας περιμένει στον Κύκλο των Πολεμιστών» ήταν η απάντηση. Ο Πρίγκηπας αφού έφαγε κάτι πρόχειρο, ζώστηκε την χρυσή αρματωσιά του και το εξαίσιο ξίφος του και συνοδευόμενος από την ακολουθία του, είκοσι επίλεκτους σωματοφύλακες ξεκίνησε.
«Που είναι ο Κύκλος των Πολεμιστών», ρώτησε το καλόγερο-συνοδό του. –«Δεν γνωρίζω Υψηλότατε» -«Αν δεν γνωρίζεις που είναι ο Κύκλος, τι διάολο συνοδός είσαι; Οδήγησε με στο Δάσκαλο, ξέρεις που είναι τέτοια ώρα;» -«Αν δεν κάνω λάθος Υψηλότατε αυτή την ώρα θα βρίσκεται στη κεντρική σάλα, όπου μοιράζονται οι εργασίες μεταξύ των καλογέρων» -«Τότε βλάκα, κάνε κάτι χρήσιμο και πήγαινέ με εκεί!»

Γιατί Μασόνος και όχι ... Χάρε Κρίσνα;

 

Καλέ μου φίλε και διστακτικέ (κατρουλιάρη) αναγνώστη Θανάση, σήμερα θα επιχειρήσω να κρεμάσω τα σώψυχά μου στο σχοινί της μπουγάδας, προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα που μου έχεις κάνει άπειρες φορές (κάτω από διάφορα ονόματα, βέβαια, αλλά εγώ σε αναγνωρίζω πάντα), σχετικά με το τι με ώθησε να αποφασίσω να «κρούσω ατάκτως τη θύρα» και να γίνω Τέκτονας.

Βλέπεις, η μισαλλοδοξία, ο φόβος του διαφορετικού, η καχυποψία και ο τυφλός δογματισμός είναι είδη εν αφθονία μέσα στην Ελληνική Κοινωνία και το να αποκτήσει κάποιος την Τεκτονική ιδιότητα δεν είναι και από τις εξυπνότερες κινήσεις που θα μπορούσε να κάνει, αν λογαριάζει τι θα σκεφτεί γι αυτόν ο προϊστάμενός του, ο μπατζανάκης του ή ο περιπτεράς του.

Όπως σου έχω πει και στο παρελθόν, επαγγελματικά έχω καταφέρει να πετύχω αρκετούς από τους στόχους μου, πολύ πριν αποφασίσω να μυηθώ στον Τεκτονισμό και ποτέ μου δεν περίμενα ότι ξαφνικά θα άρχιζαν οι διάφοροι αδελφοί μου να μου φέρνουν μεγάλες και επικερδείς δουλειές στο γραφείο μου.

Δεν παραμυθιάζομαι σχετικά με την Ελληνική οικονομική πραγματικότητα και γνωρίζω πολύ καλά ότι οι επαγγελματικοί στόχοι επιτυγχάνονται με δουλειά, συνέπεια, προσπάθεια και επιστημονική εξειδίκευση και όχι επειδή φοράς ένα τενεκεδένιο σηματάκι στο πέτο του σακακιού σου.

Ο Τεκτονισμός δεν είναι πολιτικό κόμμα, όπου η μετριότητα και η ήσσων προσπάθεια καμουφλάρονται κάτω από τον μανδύα της τυφλής κομματικής πίστης και υποταγής, εξασφαλίζοντάς σου μια χρυσοπληρωμένη και βαρύγδουπη «θεσούλα» στο (μαραμένο) βυζί του κρατικού προϋπολογισμού.

Κανένας δεν θα πετούσε τα χρήματά του σε έναν άχρηστο, μόνο και μόνο επειδή είναι Τέκτονας και αν αυτή είναι η φιλοδοξία σου, καλύτερα γράψου στο χορευτικό Όμιλο Ατάκτων Κορασίδων. Εκεί τουλάχιστον θα διασκεδάζεις, ενώ σαν μέλος μιας Τεκτονικής στοάς το πιθανότερο είναι να σου ζητούν να προσφέρεις υπηρεσίες και χρόνο, τόσο στους αδελφούς σου, όσο και στους συνανθρώπους σου.

Ο μύθος του Προμηθέα και η πτώση του Εωσφόρου.

 

Ο μύθος του Προμηθέα πάντα με γοήτευε και, ταυτόχρονα, έθεσε μια σειρά από προβληματισμούς και τις αμφιβολίες, τόσο πολύ έτσι ώστε να βλέπω πιο συχνά συμπτώσεις ή ομοιότητες, ή όποια κι αν είναι, μεταξύ αυτού του μύθου και την πτώση του αγγέλου Lucifer. Ο Προμηθέας ήταν Τιτάνας, μία από τις δυνάμεις της φύσης ότι ο Δίας εξημέρωσε και ομαλή, αλλά, επίσης, η ίδια η φύση της ανθρώπινης φυλής, όπου γύρω από μια σειρά από πιο αρχέγονη, των ζώων, σε σχέση με διάνοια.

Lucifer έχει περιγραφεί ως στασιαστής άγγελος, αυτός που την υπερηφάνεια τους, σύμφωνα με την βιβλική και χριστιανική παράδοση, προσεγγίζει το φως του Θεού, θέλουν να είναι σαν κι αυτόν, και γι 'αυτό, καταδίκασε σε αιώνιο σκοτάδι. Η εξέγερση ενάντια στο Θεό, διαβάζεται ως "κακό", τότε Lucifer, στη διάρκεια των χιλιετιών, έχει πάρει το σχήμα, εικόνα, ανθρωποποιημένος κακό.
Πολύ συχνά, αυτό που λέμε ο «μύθος» είναι ένα φιλόξενο προβολή προσαρμοσμένη να καθορίσει μια κατάσταση των πραγμάτων, ή του άλλου είδους, διαφορετικά δεν κατανοητές με τα τεχνικά και επιστημονικά εργαλεία στη διάθεσή μας, και στην οποία η φιλοσοφική και μεταφυσική κερδοσκοπία, τα ταξίδια και παραμένει σιωπηλή, ή Εγελιανή αφήνει ένα παράθυρο ανοιχτό. Ακόμα πολύ συχνά,

Η Μετενσάρκωση στην Αρχαία Ελλάδα

 

Το ανήσυχο και διψασμένο για γνώση ανθρώπινο πνεύμα δεν αρκείτε στην έρευνα και ανακάλυψη των νόμων που είναι βασικοί για την εξέλιξη και την εκτέλεση του προορισμού του πάνω στη Γη. Με αγωνία ενδιαφέρεται να μάθει τι πρόκειται να συμβεί μετά θάνατον, τι θα γίνει η ψυχή του, θα επιζήσει η γήινη προσωπικότητά του, θα επανέλθει στη Γη για να εμψυχώσει ένα άλλο σώμα και πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;Οι αρχαίοι διανοητές εξετάζουν το φυσικό σώμα του ανθρώπου όχι ως κάτι ξεχωριστό, όπως κάνει η σύγχρονη επιστήμη (ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά), αλλά πάντοτε σε σχέση με την ψυχή που εδρεύει σε αυτό.Χάρη στην ψυχή, το σώμα κινείται, λειτουργεί, ζει. Είναι απλά το όργανο που αυτή χρησιμοποιεί. Σώμα χωρίς ψυχή είναι αδιανόητο. Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α)
Η ψυχή έλκει την καταγωγή της από το νοητικό πεδίο, για να εκδηλώσει την διαπλαστική και οργανική της ικανότητα. Κατέχει διάμεση θέση μεταξύ νοητού και αισθητού και έρχεται να εμψυχώσει τα σώματα, γεννώντας το χώρο και το χρόνο. Αποτελεί τμήμα της παγκόσμιας ψυχής του κόσμου η οποία μερίζεται σε ατομικές

Η συμβολή του Διονυσίου Σολωμού στην επανάσταση του 1821

 

Κατ’ αρχήν σημειώνεται ότι η συμβολή του Τεκτονισμού στην Επανάσταση του Έθνους εντοπίζεται να αρχίζει (ουσιαστικά) έναν αιώνα πριν την έκρηξή της.Οι Στοές της Δύσης, εμπλουτισμένες και ωθούμενες από τους Έλληνες λογίους, μετά τη πτώση του Βυζαντίου, έγιναν κέντρα αμιγούς φιλελληνισμού.Σύμφωνα με τις κρατούσες απόψεις, ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ είναι ο κύριος δημιουργικός των επαναστατικών γεγονότων παράγων.Ειδικότερα για την Ελληνική Επανάσταση του ’21, γίνεται αναφορά και σε συγκεκριμένη εκδήλωσή του που ονομάζεται «Ελληνικός Διαφωτισμός», ο οποίος προσαρμόζει τις καθολικές ιδέες στις ανάγκες του υπόδουλου έθνους.Με την άφιξη του 19ου αιώνα, το κίνημα για την απελευθέρωση της Ελλάδος απέκτησε τη μεγαλύτερή του ένταση.

Η Επανάσταση του 1821, είναι προϊόν μιας συνεχούς επαναστατικής διαδικασίας, που αρχίζει με το κίνημα του Ρήγα Φεραίου, εμπνευόμενο από τον Τεκτονισμό και συνδεόμενο άμεσα με την «εξαγωγή» της Γαλλικής Επανάστασης, μέσω της επαναστατικής οργάνωσης των Ιακωβίνων του Ίγκνιατς Μαρτίνοβικς στη Βιέννη. Το Ιακωβίνικο επαναστατικό κίνημα, με σκοπό την αλληλοβοήθεια ενάντια στον κοινό τύραννο (τον Οθωμανικό ζυγό), μέσω του Ρήγα πέρασε στα Βαλκάνια και την Ελλάδα.

Η Ελληνική Επανάσταση και η Τεκτονική γεωπολιτική της σημασία

 

Οι πανηγυρικοί λόγοι δια τις εθνικές επετείους συνηθίζουν να αποδίδουν δόξα και τιμή στα πολεμικά κατορθώματα και στους ηρωικώς πεσόντες. Στη σημερινή πανηγυρική ομιλία η ρότα μας θα αλλάξει, για να χαρούμε όχι μονάχα σαν Έλληνες, μα περισσότερο σαν Τέκτονες. Θα φωτίσουμε τη τεκτονική γεωπολιτική σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, η οποία μαζί με την Αμερικανική και τη Γαλλική, προϊόντα και αυτές των τεκτονικών ιδεών και δυνάμεων, άνοιξαν τις πύλες της Ιστορίας, ανοικτές μέχρι τότε μόνον για ηγέτες, και στους λαούς. Ένα τόσο σημαντικό, αλλά και με εκτεταμένο εύρος ζήτημα δεν δύναται να εξετασθεί εντός του πλαισίου ενός πανηγυρικού λόγου. Το μόνον που θα προσπαθήσω να κάνω, είναι αυτή η ομιλία να διευρύνει τον ορίζοντα της σκέψης μας ως προς τη πρωταρχική αιτία μιας επανάστασης στη Βαλκανική Χερσόνησο, πριν ακόμα θεωρηθεί καθαρά ελληνική.

Οι τρεις αυτές επαναστάσεις, η Αμερικανική επανάσταση εναντίον της οικονομικής και φορολογικής καταπίεσης, η Γαλλική του 1789 εναντίον της απόλυτης εξουσίας που αγνοούσε την από αιώνος δύναμη της αστικής τάξης, και η Ελληνική που δημιούργησε το πρώτο εκ του μηδενός εθνικό ευρωπαϊκό κράτος και ένωσε πρώτη φορά τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς σε ένα κοινό σκοπό, ξεκινούν στις αρχές του 19ου αιώνος τη μοντέρνα ιστορία του ανθρωπίνου γένους, η ορθότερα τη μοντέρνα ιστορία του Δυτικού κόσμου, θέτοντας την ιδεολογική μα και τη πραγματολογική βάση λήψης αποφάσεων ακόμα και σήμερα.

Οι τεκτονικές ιδέες σε συνδυασμό με το τεκτονικό σύστημα αξιών, μία αδιανόητη μέχρι τότε για το κοινωνικό σύστημα ισότητα, που εκδηλωνόταν σε αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών τάξεων, ένωσαν την ακμάζουσα και μορφωμένη αστική ευρωπαϊκή τάξη, για την οποία αφού οι κοινωνικές διαφορές είχαν ήδη καταργηθεί μέσα στις στοές, δεν έμενε άλλο τι από τη διάδοση αυτής της ελευθερίας στον αμύητο κόσμο. Τα μέλη των Στοών δεν ήταν πλέον υποτελείς, αλλά μονάχα άνθρωποι μεταξύ ανθρώπων, που μπορούσαν να σκέπτονται και να δρουν ελεύθερα. Η μυστική ελευθερία των στοών έγινε το μυστικό της ελευθερίας που έπρεπε να φωτίσει όλη τη κοινωνία.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΗΣ ΠΝΥΚΑΣ

 

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος

Ω, Μυστικό Κατέβασμά μου...

 

"Ω μυστικό κατέβασμά μου
Ως την ύστερη άβυσσο του ίδιου μου εαυτού
Και ώ ανέβασμά μου
Ως με το Φως
Όπου κοιτάζοντας απ’όλες τις μεριές τον άνθρωπο
Αντικρίζω αδελφικά, κατάβαθα, τον δικό μου εαυτό" 
                      (Άγγελος Σικελιανός)

… Τι κρίμα που δεν έχεις ακόμα αποφασίσει να «κρούσεις τη θύρα», καλέ μου Θανάση. Μέσα από πολλά διαμάντια της Ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, ποίησης και Τέχνης θα ανακάλυπτες μηνύματα που μόνο εκείνη, την Άχρονη Στιγμή, μέσα στο μισοσκόταδο του ανοίγματος των εργασιών μας μπορείς να ακούσεις και να διαλογιστείς. Μηνύματα σταλμένα μέσα από την αχλή του πανδαμάτορα Χρόνου, από ανθρώπους που διάβηκαν τις στήλες και άφησαν τα ανεξίτηλα χνάρια τους μέχρι πέρα από την Ανατολή, για όλους εμάς τους ταπεινούς να βρούμε και να ακολουθήσουμε.

Τα Μυστήρια της Ανδανίας……Μια πανάρχαια Ελληνική εορτή παγκόσμιας σημασίας!!!

 

Ο Παυσανίας στα Μεσσηνιακά του μας περιγράφει για τα μυστήρια της Ανδανίας.Τα παιδιά του Λέλεγα, Μύλης και Πολυκάονας, όταν απέθανε ανέλαβε ο πρώτος την εξουσία στην Λακωνική (Λελεγία) και ο Πολυκάονας παντρεύτηκε τη κόρη του βασιλιά του Αργους ,Τρίοπα. Αφού μάζεψε στρατό από Άργος και Λελεγία κατέλαβαν την περιοχή και την ονόμασαν Μεσσηνία από το όνομα της γυναίκας του. Εδώ έχτισαν την πρωτεύουσα Ανδανία και τα ανακτορά τους.
Η περιοχή της Ανδανίας οριοθετείται, από το σιδηροδρομικό σταθμό Δεσύλλα μέχρι το χωριό Καλλιρόη και νοτιοανατολικά στην πεδιάδα, βρίσκεται το Καρνάσιο Άλσος.
Η απόδειξη για την ύπαρξη της Ανδανίας είναι η ενεπίγραφη πλάκα που βρέθηκε το 1858 στη θέση Καμάρες κοντά στο Διβάρι στο χωριό Πολίχνη
Η Ανδανία ήταν πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, πατρίδα του Αριστομένη και καταστράφηκε από τους Σπαρτιάτες μετά την κατάληψη της Είρας το 489. π.χ. Πιθανολογείται ότι ξαναχτίστηκε μετά τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.χ. όταν ο βασιλιάς Φίλιππος ανακήρυξε ελεύθερες όλες της Μεσσηνιακές πόλεις.
Ο Παυσανίας στα Μεσσηνιακά του μας περιγράφει για το Καρνάσιο Άλσος, τα ερείπια της παλιάς Ανδανίας, τις ιερές τελετές και για την ακριβή θέση της πόλης δεν αναφέρει τίποτε επειδή ήταν μυημένος. Στο Χρονικό του Μορέως περιγράφεται η καταστροφή όλης της περιοχής ,στη μάχη, στο Μακρυπλάγι. Η λέξη Καρνάσιο σημαίνει Κάρνος (¨Αρνος), δηλαδή Κριός πανάρχαιος θεότητα ζωόμορφου θεού. Στη Μεσσηνία τα κέντρα λατρείας ήταν η Ιθώμη, το Σαμικό και η Ανδανία.

«Λέγουν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατος και άλλο τεμεν τελειώνει, οπότε λέγομε ότι ο άνθρωπος αποθνήσκει, άλλοτε δε πάλιν γεννάται, ποτέ όμως δεν χάνεται» ΜΕΝΩΝ-ΠΛΑΤΩΝ

 

ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

Για τους Έλληνες όπως αποδεικνύεται και από τον μύθο των Ελευσίνιων μυστηρίων, η μεταθανάτια ζωή ήταν δεδομένη, λόγω του αιώνιου τμήματος που υπήρχε μέσα στον άνθρωπο. Σύμφωνα με την Ορφική θεολογία η ψυχή επιβιώνει του σωματικού θανάτου, και μετενσαρκώνεται ξανά σε ένα νέο σώμα. Υποστήριζε ότι γίνονται πολλές ενσαρκώσεις έως ότου η ψυχή δεν θα χρειάζεται πια να ξανά-ενσαρκωθεί, καθώς θα ενωθεί με την παλαιότερη καθαρή της κατάσταση. Ο μύθος του Κάστορα και του Πολυδεύκη χαρακτηρίζει την πίστη αυτή. Τα δύο αδέλφια ζούσαν εναλλάξ. Όταν ζούσε ο ένας πέθαινε ο άλλος. Στον μύθο αυτό τα δύο αδέλφια αντιπροσώπευαν τα ανώτερο και το κατώτερο εγώ, που δεν μπορούν να είναι και τα δύο «ζωντανά» ταυτόχρονα. Ο Πλούταρχος μας εξηγεί στο ακόλουθο απόσπασμα το

Ελευσίνια Μυστήρια... όλη η αλήθεια γιά τα Μυστήρια

 

(Η «Ανασύνθεση των Μυστηρίων» βασίζεται στην Ορφική Θεολογία, στις πληροφορίες που έχουμε γιά τα Μυστήρια, καθώς και στις μαρτυρίες του Πλάτωνα και των άλλων μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας).

Εισαγωγή
Τα Ελληνικά Μυστήρια (τα Ελευσίνια Μυστήρια) έχουν σαν Θεωρητική Βάση την Ορφική Θεολογία που ενέπνευσε ολοκληρο τον αρχαίο κόσμο... κι είχαν σαν σκοπό να οδηγήσουν τον μύστη ως την Αυτοψία του Αληθινού Όντος, της Θεότητας. Υπήρχαν Τέσσερις (Φανερές) Βαθμίδες Μύησης (και μία Πέμπτη Βαθμίδα, γιά την οποία δεν αναφέρονται πολλά)... αλλά οι περισσότεροι δεν έφταναν καν στην δεύτερη Βαθμίδα... Έτσι, αυτοί που θα μπορούσαν να μιλήσουν πραγματικά γιά τα Μυστήρια ήταν οι «Πραγματικοί Μύστες», σαν τον Πλάτωνα, κι όχι όσοι είχαν μία επιφανειακή, εξωτερική σχέση με τα Μυστήρια... Πολύ περισσότερο δεν θα μπορούσαν να είναι σε θέση να μιλήσουν οι μετέπειτα χριστιανοί πατέρες, όχι μόνο γιατί απέχουν χρονολογικά κάποιους αιώνες από την ακμή του ελληνικού πολιτισμού, αλλά προπάντων γιατί η έλλειψη πληροφοριών κι η αμαθής εμπάθεια οδηγούσε (ακόμα και φωτισμένα μυαλά) σε μία διαστρεβλωμένη εικόνα των Μυστηρίων, που είναι ανάξια αναφοράς και από φιλοσοφική, και από ιστορική, άποψη... Οι αμαθείς χριστιανοί θεωρούσαν όλους τους έλληνες ανόητους και παρίσταναν τα Μυστήρια κάτι σαν θεατρική παράσταση... Όμως το να μιλάνε γιά κάτι που δεν γνώριζαν και μάλιστα να εκφέρουν γνώμη, εμπνεόμενοι μόνο από

Η ΤΕΧΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ…

 

ΒΙΚΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ:

Θέλω να πω σε αυτό το σημείο να μην ξεχνάτε ποιά είναι η αρετή. Οι αρετές είναι δύο ειδών. Υπάρχει η ηθική αρετή από τη μία και υπάρχει η ηθική αρετή από την άλλη. Ο Αριστοτέλης με τη μεγάλη του σοφία είχε περιγράψει την αρετή, η οποία αν δεν μας συνοδεύει σε κάθε μας βήμα δεν μπορούμε να έχουμε ανθρώπινη αξιοπρέπεια ούτε μπορούμε να ασκήσουμε τα δικαιώματα της ελευθερίας όπως απορρέουν από το σύνταγμά μας, ούτε να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων προσώπων και να υπηρετούμε σωστά το σύνταγμα και τα χριστά ήθη. Αν δεν έχουμε την αρετή ως το μεγαλύτερό μας μέλημα δεν μπορούμε να φτιάξουμε τίποτα από όλα τα υπόλοιπα. Είναι αυτό που έχουμε φτάσει σήμερα οι αρετές να έχουν παρανοηθεί να έχουν χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο.

Τι έκαναν στις μυήσεις οι Αρχαίες Ελληνίδες;

Είναι συγκλονιστικό το τέταρτο στάδιο της ωρίμου γυναικός, όπου η αρχαία Ελληνίδα λαμβάνει άλλο όνομα, όπως ακριβώς και σήμερα η Εκκλησία μας δίδει άλλο όνομα (κατά την κουράν), στις χειροτονημένες μοναχές, αλλά και στους μοναχούς, τους αρχιμανδρίτες, τους επισκόπους κλπ. Άλλο ένα σημείο διαχρονικής σύμπλευσης Ελληνισμού και Ορθοδοξίας!..

 

«Ήδιστα δε τοις ανθρώποις εορταί και ειλαπίναι
προς ιεροίς και μυήσεις και οργιασμοί».

(Διον. Αρεοπ. 2.22).

Η ΜΥΗΣΗ, ως λέξη, σημαίνει την ενέργεια του μυώ, την εισαγωγή δηλαδή εις τα μυστήρια ή την διδασκαλία μυστικών τελετών.
Ο Ιάμβλιχος, για παράδειγμα αναφέρει: «Ιεροπρεπώς άκουε των ιερών λεγομένων, ένθεος ενθέων, εν μυήσει γινόμενος»1
Τίθεται, όμως, το ερώτημα:
– Πώς και σε τι εμυούντο οι αρχαίες Ελληνίδες; Και ποίος ο σκοπός των μυήσεων;
Η απάντηση είναι απλή:

Ο Μυητικός Λόγος

 

Η αρχαιοελληνική ρίζα «μυ-» εκφράζει πολλές και «λεπτές» έννοιες. Σημαίνει κατά κύριο λόγο αυτό που με «κλειστά χείλη», «χωρίς λαλιά», λέγεται, ακούγεται πολύ σιγά, ψιθυριστά, ή συμβολικά… δηλαδή τον «άρρητο λόγο». Αυτό, που χωρίς να «διασπασθούν» τα χείλη λέγεται, είναι όχι μόνο Σημαντικό, Ιερό, Απαραβίαστο, αλλά και «πλήρες περιεχομένου και νοήματος»… γι’ αυτό και διαφυλάσσεται έτσι… είναι Πολύτιμο.

Ο «άρρητος λόγος» είναι επίσης αυτό που δεν κοινολογείται, το κρυφό, που μόνο οι «μυημένοι» μπορούν να δεχθούν…

Αυτό το «Ιερό», από τον χαρακτήρα του, αναφέρεται στα μεταφυσικά πράγματα, στην Απώτερη Πραγματικότητα, που Υποκρύπτεται πίσω από όλα τα φαινόμενα. Έτσι, ο «άρρητος λόγος» είναι στην ουσία του ο «μυστικός θείος λόγος» που μας Αποκαλύπτει την Πραγματικότητα.

Αυτόν τον «άρρητο λόγο», τον «μυστικό θείο λόγο» σημαίνει η λέξις «Μύθος». «Μυθολογία» σημαίνει την «περί του Θεού και των θείων πραγμάτων αφήγηση». (Να σημειώσουμε ότι στα πλαίσια του «Ορφισμού» μιλάμε για Ένα Θεό, το Άχρονο Ον, τη Φύση… ενώ «θεοί» είναι «εκδηλώσεις» του Ενός… δεν μιλάμε για πολλούς θεούς, όπως στην «Ομηρική Κοσμοαντίληψη», ή την «Ησιόδεια Θεολογία», μολονότι κι εδώ όλοι οι θεοί «αναφέρονται» στον «Δία», πατέρα θεών και ανθρώπων…).

Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα ή Ασυδοσία-Ισοπέδωση-Φραξιονισμός

 

Ο μεγαλύτερος εχθρός μας που δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό, κάνει ένα και μόνον λάθος κάθε μέρα σχεδόν: Πρώτα αποφασίζει τί θα πράξει, τί του αρέσει, τί τον εξυπηρετεί, και μετά ταιριάζει εύκολα, πάνω στην απόφασή του, το όποιο σύμβολο ή σύνθημα. Εύκολος δρόμος, σίγουρος, και προπάντων εμφανίζεται πάντοτε σωστός γιατί βαδίζει σύμφωνα με την ερμηνεία που μας εξυπηρετεί.

Αυτό όμως είναι δικαίωμα των πολλών. Υπάρχουν κάποιοι που έχουν «τάξει» τον εαυτόν τους στα δύσκολα. Αυτή η ιδιότητα τους κατατάσσει στους λίγους. Αυτό άλλωστε, είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Οχι κάποιος τίτλος, στον οποίο αρέσκονται οι πολλοί να επαναπαύονται.

Η Tριλογία «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα» η οποία ενέπνευσε την Γαλλική

Τα βασίλεια της ύπαρξης, η μύηση και εμείς

 

Παρατηρώντας την πορεία μας, πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί, τί είναι αυτό που σηματοδότησε την απόφασή μας για Μύηση. Και, τελικά, ποιό είναι το αποτέλεσμα ;

Όλη η Mυητική διαδικασία έχει σαν σκοπό να μεταφέρει το κέντρο των αποφάσεών μας, σε ένα επίπεδο όπου θα βασιλεύει η ελεύθερη βούληση. Η βούληση εκείνη που θα έχει ελευθερωθεί από αγκυλώσεις που εξυπηρετούν βέβηλες καταστάσεις. Ούτε παρορμητισμοί ούτε αντανακλαστικές επιλογές. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε πράξεις, για να λυτρωθούμε από αυτές.

Πολλοί, δυστυχώς, καλλιεργούν στον εαυτόν τους μία διαδικασία που τείνει όλο και περισσότερο να τους επελευθερώσει από καθημερινές σκέψεις που ανήκουν στο καθεστώς πτώσης που ανήκουμε. Να απεμπλακούν από βέβηλες παρορμήσεις, βάζοντάς τες στο περιθώριο. Να δραπετεύσουν από τις καθημερινές επιλογές που κυβερνούν την ζωή μας, νομίζοντας ότι έτσι θα παγιώσουν την μύηση μέσα τους. Νομίζουν ότι έτσι εξυπηρετούν την μυητική διαδικασία, και θεωρούν το όλο αυτό

Τα ζώδια στην αρχαία Ελλάδα

 

Για το αν και κατά πόσο οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και παραδέχονταν την αστρολογία, οι γνώμες διίστανται. Σε γενικές γραμμές συμφωνείται πως την αξιολογούσαν ως απαράδεκτη και ως μη εφαρμόσιμη. Αυτό που δέχονταν ήταν η αστρονομία στην πρακτική και μετρήσιμη πλευρά της, στη βαθιά γνώση των ουρανίων φαινομένων, των τροχιών τους, αλλά και όλων των ιδιοτήτων των πλανητών και των αστέρων.

Ωστόσο υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ή ακόμα και αποδείξεις, πως αυτό που σήμερα ονομάζουμε αστρολογία, ήταν παραδεκτή τουλάχιστον σε ορισμένους μυημένους κύκλους και, ίσως, σε κάποια Μυστήρια.

 

Ο «θάνατος» των μύθων..

 

Κάποτε, κάποιος, ή μάλλον κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τον θάνατο των μύθων. Επειδή ο μύθος ήταν και είναι η καλύτερη εξήγηση για το Άγνωστο, ο μύθος ήταν πάντα το κλειδί για το Επέκεινα, ο μύθος ήταν πάντα ένα διαβατήριο πέρα από την απόγνωση και προς την κατανόηση αυτού τού κόσμου.

Μόνο πού σαν μαθητευόμενοι μάγοι κάναμε την μεγάλη τάχα ανακάλυψη: πώς οι μύθοι ήταν παραμύθια! Σάμπως και πίστευε κανείς ποτέ, εδώ και 3.000 χρόνια τουλάχιστον, πώς οι μύθοι ήταν κάτι το πραγματικό, κάτι το μικρά πραγματικό σαν την μικρή ζωή μας! Κι ώ! τι θαύμα πού αισθανθήκαμε μόλις η «αλήθεια» έλαμψε μπροστά στα μάτια μας!

Πλωτίνος, 203- Περί του Καλού 1, 6, 8-9

 

Η Θέαση του Κάλλους

[8] «Ας φύγουμε για την αγαπημένη μας πατρίδα!», να η πιο σωστή συμβουλή. -Ποιος είναι λοιπόν ο δρόμος της φυγής και πώς θα τον ακολουθήσουμε;-Θα ξανοιχτούμε, όπως -καθώς, αλληγορικά μου φαίνεται, λέει ο ποιητής- ο Οδυσσέας από τη μάγισσα Κίρκη ή την Καλυψώ, ο οποίος δεν αρκέστηκε να παραμείνει εκεί, παρ᾽ όλο που είχε ηδονές των ματιών και βρισκόταν ανάμεσα σε πολλή αισθητή ομορφιά. Η πατρίδα μας, απ᾽ όπου ήρθαμε, κι ο πατέρας μας είναι εκεί. – Ποια είναι λοιπόν η ρότα μας κι ο τρόπος για να φύγουμε; – Δεν χρειάζεται να περπατήσουμε· γιατί τα πόδια μάς πάνε μόνο στα διάφορα μέρη της γης, από χώρα σε χώρα. Ούτε χρειάζεται να φτιάξεις κανένα αμάξι με άλογα ή κάποιο θαλάσσιο μέσο, αλλά πρέπει να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά και να μην τα βλέπεις· και «κλείνοντας τα μάτια» άλλαξε την όρασή σου και ξύπνα μιαν άλλη, που ενώ την έχουν όλοι, λίγοι τη χρησιμοποιούν.

[9] Τι λοιπόν βλέπει η εσωτερική εκείνη όραση; -Μόλις ξυπνήσει, δεν μπορεί καθόλου ν᾽ αντικρίσει τα λαμπρά όντα. Πρέπει λοιπόν πρώτα η ψυχή αυτή να

Τι συμβόλιζε η εαρινή ισημερία του Ηλίου για τους Ορφικούς

 

Η εαρινή ισημερία του Hλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο τον θάνατο της τιτανικής φύσεως του ανθρώπου (η οποία έχει ως νόμο αυτής τον θάνατο) και την ανάστασή του στις πνευματικές φύσεις του πνευματικού κόσμου αθανάτων ... Ταυτόχρονα συμβολίζει τον θάνατο των παθών της τιτανικής φύσεως των μυημένων και την εμφάνιση (στην θέση των παθών) των αρετών εκείνων οι οποίες εξασφαλίζουν τον θρίαμβο των μυστών επί του νόμου του θανάτου.Οι Ορφικοί συμβόλιζαν την εαρινή ισημερία με τον θάνατο (δηλαδή μεταμόρφωση) του Διονύσου του Ζαγρέως και την εκ νέου γέννησή του με την παρέμβαση της Θεάς Αθηνάς (δηλαδή του σοφού πνεύματος) από την φύση του Ολυμπίου Διός ως Διονύσου του Άνθιου, ο οποίος κατόπιν μεταμορφώνεται στον Διόνυσο τον Ελευθερέα δηλαδή τον ελευθερωτή των ανθρωπίνων ψυχών εκ των δεσμών της ύλης και της εν γένει υλοβαρούς τους φύσεως. Έτσι ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς από χθόνια θεότητα μεταμορφώνεται σε ουράνια θεότητα, τον Διόνυσο τον

Εαρινή Ισημερία…Θεά Aφροδίτη…και Αδώνια.

 

Για να αντιληφθούμε την φύση ενός Θεού υπάρχουν ορισμένα κλειδιά ερμηνείας και κατανόησης. Ένα από αυτά είναι οι Προσωνυμίες που του έχουν δοθεί, οι Επικλήσεις και Προσαγορεύσεις του. Στην μελέτη αυτή προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε και αναλύσουμε - κατά το δυνατόν - τις προσωνυμίες της θεάς της Ευμορφίας, της Αφροδίτης...

Αδωναία η Αδωναίη - Η προσωνυμία αυτή μας συνδέει με τον μύθο του Αδώνιδος. Ο Άδωνις μυθολογείται ότι ήταν ένας ωραίος νέος, αγαπημένος της Αφροδίτης. Η Αφροδίτη “τιμωρώντας” την Σμύρνα η Mύρρα -μετέπειτα μητέρα του Αδώνιδος- την έκανε να νιώσει μεγάλον έρωτα για τον Kινύρα, τον οποίο και παραπλάνησε, προκειμένου να ικανοποιήσει τον ερωτά της. Καρπός αυτής της ενώσεως υπήρξε ο Άδωνις ο οποίος ήταν πολύ όμορφος από την νηπιακή του ακόμα ηλικία. Η θεά τον έκρυψε μέσα σε μία λάρνακα (κιβώτιο) (σημ. στην Κύπρο υπάρχει η πόλις Λάρναξ) που την έδωσε στην Περσεφόνη προς φύλαξι. Κάποια άλλη εκδοχή του μύθου, μας λέει ότι ο Kινύρας ήταν πατέρας της Σμύρνας. Όταν ανακάλυψε ότι παραπλανήθηκε και έσμιξε με την κόρη του, γεμάτος

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ!

 

Η μεγάλη γιορτή της Εαρινής Ισημερίας είναι το σημείο αναφοράς των πολιτισμένων κοινωνιών. Αρχικά ο εορτασμός σχετίζονταν με την έλευση του νέου έτους όπου για τις κοινωνίες των Γηγενών ξεκινούσε από την Εαρινή Ισημερία.

Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού των εθίμων από τους νομάδες κατακτητές, η εορτή της Εαρινής ισημερίας διατηρήθηκε ως σήμερα ως “Ανάσταση”.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειώσουμε την αλλαγή που έγινε για τον εορτασμό του νέου έτους , με την καθιέρωση του νέου ημερολογίου.
Οι εορτές του νέου έτους στις «παγανιστικές κοινωνίες», εορτάζονταν έως τότε από την 25η Μαρτίου έως την 1η Απριλίου, με την εαρινή ισημερία, καθώς η εποχή αυτή χαρακτηρίζει την αναγέννηση της φύσης. Οι Ρωμαίοι συνέχισαν να εορτάζουν τον Μάρτιο το νέο έτος, αλλά το 154 π.χ και με τις αλλαγές των ημερολογίων, υιοθετήθηκε ως ημέρα εορτής του νέου έτους η 1η του Ιανουαρίου. Η αλλαγή αυτή της ημερομηνίας ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο και αυτό διότι η 1η Ιανουαρίου δεν συνέπεφτε με κάποια ιδιαίτερη αγροτική ή άλλη παράδοση. Ο Ιανουάριος ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του Θεού Ιανού ο οποίος είχε δύο πρόσωπα το ένα κοίταγε το παρελθόν και το άλλο το μέλλον.

5ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νεαρών Τεκτόνων της Μ:.Μ:.Σ:.Τ:.Ε

 

ΜΕΓΑΛΗ ΜΙΚΤΗ ΣΤΟΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ∆ΙΕΘΝΟΥΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ “ΔΕΛΦΟΙ”

 Με αφορμή την διεξαγωγή του 5ου Πανελληνίου Συνεδρίου των Νεαρών Τεκτόνων ο Εθν:. Μέγ:. Διδ:.  Π.Μ, της  ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΙΚΤΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  το Σάββατο 22 Μαρτίου 2014 και Κυριακή 23 Μαρτίου 2014, τόνισε τα εξής:

ΘΕΜΑ : 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νεαρών Τεκτόνων

Το Πανελλήνιο Συνέδριο των Νεαρών Τεκτόνων αποτελεί πλέον έναν θεσμό για την Μεγάλη Μικτή Στοά της Ελλάδος. Με ενθουσιασμό και αγωνία τα Νεαρά Μέλη των Σ.Σ.Σττ. μας, προετοιμάζονται για να μας προβάλλουν τις απόψεις τους από το επίσημο βήμα. Εμείς δι’ αυτού, επιτυγχάνουμε μεταξύ άλλων, τρία βασικά αποτελέσματα :

- Πρώτον διδάσκουμε την Ευγενή Άμιλλα και αυξάνουμε την Τεκτονική αλλά και Κοινωνική Παιδεία στα Μέλη μας.

- Δεύτερον απασχολούμε τα «παιδιά μας» με ευγενή και εποικοδομητικά θέματα αποτρέποντάς τα κατά το δυνατόν, από ασχολίες χαμηλού ή βλαβερού επιπέδου.

- Τρίτον δε, επωφελούμεθα του νεανικού σφρίγους και του παλμού τους, ώστε να προσαρμοζόμαστε στην εποχή μας και να προβλέπουμε τις ενέργειές μας για το άμεσο μέλλον, αποφεύγοντας την εμφάνιση απολιθώματος του μακρινού παρελθόντος.

Η Συλλογική Ψυχή του Τεκτονικού Τυπικού.

 

Καλέ μου και μοναδικέ αναγνώστη Θανάση, γνωρίζω ότι παραμένεις ακόμα διστακτικός και καχύποπτος επειδή πάρα πολλά πράγματα έχουν ακουστεί για τις Τεκτονικές τελετουργίες μέσα στις στοές.

Οι πολέμιοι του Ελευθεροτεκτονισμού διατείνονται ότι αυτού του είδους οι μυστικές «τελετές» δεν είναι τίποτα άλλο από σατανιστικές επικλήσεις και γι' αυτό κάθε Τέκτονας όταν αποδημήσει εις «αιωνίαν Ανατολήν» θα βρεθεί σούμπιτος μέσα σε ένα καζάνι γεμάτο καυτή πίσσα, με τους διαόλους να τον τρυπάνε με τα δικράνια τους για να δουν αν μαλάκωσε.

Σε αυτή την περίπτωση, Θανάση μου, είναι μάλλον περιττό να κόψουμε το κάπνισμα για να αποφύγουμε την πίσσα από τα πνευμόνια μας, μιας και θα περάσουμε ολόκληρη αιωνιότητα κάνοντας απλωτές μέσα της.

Θα ήταν βέβαια απλούστατο το να δώσουμε μια απάντηση σε όλες αυτές τις κατηγορίες, που έμπλεη ιερής αγανάκτησης εκτοξεύει η κάθε θεούσα που έχει να δει χαρά στα σκέλια της από την εκστρατεία στη Μικρά Ασία. Θα μπορούσαμε να τη φέρουμε μέσα στις στοές μας για να δει μόνη της τι ακριβώς πράττουμε και να καταλάβει ότι οι απανταχού παρθένες δεν κινδυνεύουν να διακορευτούν από κάποιον παλιομασόνο στο όνομα του Σατανά, οπότε καλύτερα να παρακολουθήσει κρυφά την ανιψιά της τη Σουλτάνα όταν της λέει ότι πάει για κασάτο στην πλατεία, αντί να ανεμίζει ανορθόγραφα λάβαρα στα μούτρα μας.

Tabula Rasa: Η συνείδηση στο κατώφλι της μύησης

 

«Ένωσις» είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την ενότητα της ψυχής με την κατάσταση της μονάδας. Στον Πλατωνισμό, ιδιαίτερα στον Νεοπλατωνισμό, ο σκοπός της ένωσης είναι η ενότητα με αυτό που είναι θεμελιώδες, το Εν δηλαδή, την πηγή ή τη Μονάδα. Η ένωση είναι μια μυητική διαδικασία που ωθεί διαρκώς τον μυημένο σε υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης, έως την τελική απορρόφηση από τη Μονάδα, που είναι ο υπέρτατος σκοπός της εσωτερικής εξέλιξης. Όλες οι μυητικές τελετουργίες είτε αφορούν σε συστήματα εσωτερικής ανάπτυξης είτε σε τελετουργίες ενηλικίωσης ενσωμάτωσης ή μετάβασης, έχουν ένα σύστημα εξαγνισμού στηριγμένο στη διατροφή αλλά και την πόλωση της εσωτερικής ύπαρξης σε υψηλότερες καταστάσεις συνείδησης.

Η πόλωση της εσωτερικής ύπαρξης σε υψηλότερα επίπεδα συνείδησης δεν είναι μια αόριστη και νεφελώδης διαδικασία. Προϋποθέτει έναν καθαρισμό των φορέων της εκδηλωμένης «Ύπαρξης» και προετοιμασία της συνείδησης για την εκδήλωση μιας πνευματικής αποκάλυψης, που θα οδηγήσει τον μυημένο σε μια υψηλότερη θεώρηση της ζωής και της ίδιας της εξέλιξης, έως την τελική ένωση.
Η νεοπλατωνική άποψη για τη μυητική διαδικασία που οδηγεί στην ένωση, θεμελιώνεται στις αρχαίες ελληνικές μυστηριακές θρησκείες[1] και έχει πολλά παράλληλα στις ανατολικές φιλοσοφίες[2]. Αναπτύσσεται μάλιστα περισσότερο στο ερμητικό σώμα, κειμένων στη χριστιανική θεολογία, τη σωτηριολογία και τον μυστικισμό και υπήρξε σημαντικός παράγοντας για την ιστορική ανάπτυξη του

Τα μυστήρια στο χθες και στο σήμερα.

 

Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα Μυστήρια άνθισαν σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο, και οι τελετές τους άφησαν ένα ανεξίτηλο χάραγμα στην ανθρώπινη συνείδηση, είτε τελούνταν σε ναούς, είτε στην ύπαιθρο, είτε και σε σπηλιές ακόμη. Είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη εξελικτική πορεία, με την άνοδο και την πτώση των πολιτισμών όλου του κόσμου, και, βεβαίως, στενά συνδεδεμένη με την ελληνική φυλή.

Έχει λεχθεί ότι από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος απέκτησε αντίληψη, υπήρχε πάντοτε ένα άμεσος δρόμος ανάμεσα σε αυτόν –σε οποιοδήποτε επίπεδο συνείδησης κι αν βρισκόταν – και στα βαθύτερα πνευματικά επίπεδα της ύπαρξής του.

Αυτόν το δρόμο έχει τη δυνατότητα να τον βαδίσει κάθε αναζητητής, έχοντας ως εφόδιο μια φιλοσοφία η οποία αναφέρεται στο σύμπαν και τον άνθρωπο, καθώς και στη μεταξύ τους αλληλοσυσχέτιση. Αυτή η φιλοσοφία συχνά αναφέρεται ως

Το Στοιχείο του Αέρα

 

Για την ανθρωπότητα σταθμός και ταυτόχρονα όχημα της γνωριμίας της με το στοιχείο του Αέρα είναι κυρίως η μυθολογία, η φιλοσοφία, η αστρολογία και τέλος η ψυχολογία. Με τη βοήθεια των εσωτερικών επιστημών θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το στοιχείο του Αέρα, για να κατανοήσουμε τον δρόμο που χρειάζεται να διανύσουμε ως εξελισσόμενες υπάρξεις μέσω των στοιχείων που μας συνθέτουν και μας μετουσιώνουν.

Το στοιχείο του Αέρα, ένα από τα τέσσερα που συνθέτουν την αλχημική τετράδα της συγκρότησης της ζωής και της εξέλιξης στον πλανήτη, είναι τόσο οικείο όσο και άγνωστο ταυτόχρονα.
Οικείο γιατί όλοι πάνω σε τούτο τον πλανήτη, κάθε στιγμή της ζωής μας βρισκόμαστε σε άμεση επαφή μαζί του. Χάρη σε αυτόν υπάρχουμε, είναι ο ομφάλιος λώρος που μας κρατά ενωμένους με τη ζωή. Αλλά και άγνωστο, γιατί η λειτουργία της αναπνοής έχει γίνει πια ακούσια, χάνοντας έτσι στην καθημερινότητά

Το Τάγμα των Ασσασίνων

 

Με το γενικό όνομα Ασσασίνοι εννοείται μια πανίσχυρη μουσουλμανική σέκτα με ισχυρό ιδεολογικό, φιλοσοφικό και θρησκευτικό υπόβαθρο. Η αθόρυβη οργάνωσή τους και η ικανότητά τους να επιτυγχάνουν τους στόχους τους υπήρξαν μνημειώδεις, ενώ η ύπαρξή τους αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους που συχνά άγγιζαν τις περιοχές του υπερφυσικού.

Η παρουσία τους αποτέλεσε παράγοντα ζυμώσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, ενώ η θρυλούμενη μυστική σχέση τους με τους Ιππότες του Ναού (Ναΐτες) παραμένει ομιχλώδης, τόσο ως προς το ακριβές της περιεχόμενο, όσο και ως προς την επιρροή της μέσα στην ανθρωπότητα. Σε κάθε περίπτωση οι Ασσασίνοι αποτελούν αναπόσπαστο, και σημαντικότατο στην εποχή του, κομμάτι της ιστορικής και συνειδησιακής εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Η Προέλευση των Ασσασίνων

Το Τάγμα των Ασσασίνων αναδύθηκε ως αποτέλεσμα ζυμώσεων εντός του μουσουλμανικού κόσμου και ποικίλων τάσεων που εμφανίστηκαν και οδήγησαν σε θρησκευτικές –φιλοσοφικές διαφοροποιήσεις, αλλά και σε διασπάσεις.
Α. Η πρώτη μεγάλη έριδα ξεκίνησε με το θάνατο του Μωάμεθ το 632 και τη σκληρή διαμάχη για τη διαδοχή, που παρόλες τις διαπραγματεύσεις κατάληξε σε σχίσμα.
Συγκεκριμένα, ένα τμήμα του μουσουλμανικού κόσμου αποδέχτηκε ως ηγέτες τούς χαλίφες -δηλαδή τους αντικαταστάτες του Προφήτη- της Βαγδάτης με πρώτο χαλίφη τον Άμπου Μπακρ. Αυτοί είναι οι Σουνίτες, ή «ορθόδοξοι» μουσουλμάνοι που

Ροδόσταυροι…Ιστορία φωτός

 

Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα, στην περιοχή της Ευρώπης. Η εξαθλίωση των λαών από τους πολέμους, την πείνα και τις αρρώστιες, σε συνδυασμό με τον φανατισμό, τη δεισιδαιμονία και το φόβο που έσπερνε η εκκλησία είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Η ατμόσφαιρα μέσα στις πόλεις, από τα σκουπίδια, τα περιττώματα και τις λάσπες αναδύει μια μυρωδιά σαπίλας και εσωτερικής εγκατάλειψης.

Οι φτωχοί μέρα με την ημέρα γίνονται φτωχότεροι, όχι μόνον από εξωτερικής άποψης αλλά και ψυχολογικά εξαιτίας της εσωτερικής παραίτησης στην οποία τους υποχρεώνουν οι δυνάστες τους φεουδάρχες, σε αντίθεση με το ιερατείο που κοσμεί τις εκκλησίες του με έργα τέχνης αμύθητης αξίας και τους κυρίους που μέσα στα κάστρα τους έτρωγαν και έπιναν σε βάρος του λαού. Κάθε νέα μορφή ή κίνηση που τολμά να ανυψώσει λίγο τη φωνή της καταλήγει στην πυρά της Ιεράς Εξέτασης, στη δολοφονία και τον εξανδραποδισμό (βλ. σφαγή των Αλβιγινών), ενώ η παιδεία υπό τον στιβαρό έλεγχο της πολιτείας–εκκλησίας είναι για πολύ λίγους και προνομιούχους. Ο φτωχός και ρακένδυτος λαός δεν έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί καν να μορφωθεί

Η Κλίμακα του Ιακώβ

Στο θεμελιακό καββαλιστικό κείμενο Zohar, αναφέρεται ότι η κλίμακα του Ιακώβ είναι μια μεταφορά για την εμπειρία της προσευχής[1]. Η ενατένιση και η προσευχή είναι η κλίμακα μέσω της οποίας αναρριχάται η συνείδηση από το γήινο επίπεδο στις βαθύτερες καταστάσεις της ύπαρξης, προκειμένου να αγγίξει τον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής.

                                                       Το όραμα […] βγήκε ο Ιακώβ από το πηγάδι του όρκου και βάδισε προς τη Χαράν. Και βρήκε ένα τόπο και κοιμήθηκε εκεί∙ διότι έδυε ο ήλιος∙ και πήρε μια από τις πέτρες του τόπου , και την έβαλε κάτω από το κεφάλι του και κοιμήθηκε σε εκείνο τον τόπο. Και είδε ένα όνειρο, και ιδού κλίμακα που στηριζόταν πάνω στη γη και η κορφή έφτανε στον ουρανό, και οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν πάνω σ’ αυτήν. Και ο Κύριος στηρίζονταν πάνω σ’ αυτήν και είπε∙ εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ του πατέρα σου, και ο Θεός Ισαάκ∙ μη φοβάσαι∙ τη γη πάνω στην οποία κοιμάσαι, θα τη δώσω σε εσένα και στους απογόνους σου. Και θα είναι οι απόγονοι σου σαν την άμμο της γης και θα απλωθούν σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, και θα ευλογηθούν από εσένα και από τους απογόνους σου όλες οι φυλές της γης. Και να εγώ είμαι μαζί σου και θα σε φυλάξω σε όλο το δρόμο σου, όπου και αν πας, και θα σου δώσω όλη αυτή τη γη , και δεν θα σε εγκαταλείψω έως ότου πραγματοποιηθούν όσα σου είπα. Και σηκώθηκε ο Ιακώβ από τον ύπνο του και είπε∙ είναι ο Κύριος σ’ αυτόν το τόπο και εγώ δεν το ήξερα. Και φοβήθηκε και είπε∙ είναι φοβερός ο τόπος αυτός∙ δεν είναι τίποτα άλλο παρά οίκος του Θεού, και αυτή η πύλη του ουρανού [...][2].
Η κλίμακα στο όνειρο του Ιακώβ έχει τέσσερα σκαλοπάτια, τα οποία, σύμφωνα με τον μυστικιστή ραβίνο του 17ου αι. Ησαΐα Χόροβιτς, γνωστό ως Σελά (1560-1630), ενσωματώνουν τους τέσσερεις καββαλιστικούς κόσμους. Ουσιαστικά αυτοί οι κόσμοι είναι καταστάσεις ή μοντέλα ύπαρξης. Ο γήινος κόσμος μας, ο ενεργειακός κόσμος της δράσης ή Ασιά διαμορφώθηκε από τρεις υψηλότερες και πνευματικότερες μορφές ύπαρξης, τον κόσμο του σχηματισμού, της διαμόρφωσης Γιετζιρά, τον κόσμο της «δημιουργίας» Μπριά και τον κόσμο της βαθιάς πνευματικής κατανόησης του Ατζιλούτ.

Δερβίσηδες και Μοναστικά Τάγματα της Ανατολής

 

Στο άκουσμα της λέξης Δερβίσης, μας έρχονται εικόνες στο νου από τις Ιερές τελετές των μοναχών της Ανατολής. Ο όρος Δερβίσης χαρακτηρίζει τα μέλη των Μυστικιστικών Θρησκευτικών Αδελφοτήτων σε πολλές χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, ενώ στην Περσία και την Τουρκία σημαίνει επίσης και επαίτης μοναχός. Από πού όμως κατάγεται αυτή η λέξη;

Οι ρίζες της βρίσκονται στην Περσία, πιθανώς προέρχεται από τις λέξεις ντερ: πόρτα και βις: κοίτασμα που σημαίνει «ζητιάνος που στέκει στην πόρτα» ή «που γυρίζει από πόρτα σε πόρτα», αν και η ετυμολογία αυτή είναι κάπως αμφίβολη. Πρόκειται για ένα γενικότερο όρο που έχει τον αντίστοιχό του και σε άλλες θρησκείες.
Το ασκητικό σύστημα των δερβίσηδων διαφέρει από τη μια αδελφότητα στην άλλη. Μερικοί από αυτούς ασκούν έναν εκστατικό ησυχασμό, άλλοι πάλι εξασκούν το χορό. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις έχουν μοναδικό σκοπό να ανεβάσουν την Ψυχή στα ύψη της τελειότητας.
Οι Δερβίσηδες, οργανωμένοι σε διάφορες αδελφότητες ήδη από τον 7ο αιώνα, είχαν ως πυρήνα τους το στενό περιβάλλον των ακολούθων του προφήτη Μωάμεθ. Οι Δερβίσηδες αποτελούν στην Ανατολή τους αντίστοιχους Ιππότες της μεσαιωνικής Δύσης. Χωρίζονται σε διάφορα μοναστικά τάγματα μέσα από τα οποία εκφράσθηκε η Σουφική παράδοση, ενώ τα μέλη τους ζούσαν σε κοινόβια, που ονομάζονταν τεκέδες. Οι κανόνες συμπεριφοράς ήταν πολύ αυστηροί, καθώς μέσα από τη σωματική άσκηση, τη νηστεία, την υπακοή και τη φιλανθρωπία ήθελαν να περάσουν

Αρχαία Μυστήρια και Χειμερινή Τροπή του Ηλίου

 

Η Χειμερινή τροπή του Ηλίου­ έχουμε την 22α Δεκεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερι­σμό του Αιγόκερω και έτσι εισερχόμα­στε  αστρονο­μικά στην εποχή του χειμώνα.

Τι συμβολίζει η ­χειμερινή τροπή του ηλίου

Η ­χειμερινή τροπή του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο την ανθρώ­πινη ψυχή η οποία έφθασε στα όρια της διανόησης ώστε τότε αυτή γίνεται ικανή να εκ­δηλώσει τις κατάλληλες δυναμικότητες που θα της επιτρέψουν να έλθει σε επαφή με τον Ουρανό ώστε με την επί­δραση του Ου­ρανού να εκ­δηλωθεί σ’ αυτήν η ικα­νότητα προς από­κτηση μεγαλύτερης γνώ­σης (4^ον ΣΤΑΔΙΟ: ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ). Η γνώση αυτή θα την φέρει σε κατάσταση να γνωρί­σει τα μέσα της πνευματικής της προόδου και ανόδου. Επίσης γίνεται ικανή να εκδηλώσει τα σπέρματα των Ιδεών στο αν­θρώπινο πνεύμα. Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, με την επενέρ­γεια του νόμου της ειμαρ­μένης και κατόπιν με την βοήθεια των πνευ­ματικών οντοτήτων εκδηλώνο­νται.

 

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

 

H oμιλία της Ελένης Εξηνταβελόνη στην Θεοσοφική Εταιρία

Ο φόβος, ειδικά όπως εμφανίζεται στον άνθρωπο της σημερινής εποχής, έχει πολλές μορφές. Εδώ θα εστιάσομε κυρίως στον ενστικτώδη φόβο και λιγότερο σε επίκτητες φοβικές καταστάσεις εμμονών και ψυχολογικού άγχους. Ο φόβος, κατά βάση,  χαρακτηρίζεται ως ένα έμφυτο αίσθημα που υπακούει στο αρχέγονο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Είναι το εξαιρετικά δυσάρεστο συναίσθημα που καταλαμβάνει κάποιον στην παρουσία ή στην σκέψη πραγματικού ή υποθετικού κινδύνου.

Ο φόβος αποτελεί προειδοποιητικό σήμα και θέτει ολόκληρο τον οργανισμό σε ετοιμότητα συναγερμού ώστε να αντιμετωπισθεί μία απειλή και να αποτραπεί πιθανή βλάβη. Το συναίσθημα του φόβου διεγείρει το νευροφυτικό σύστημα και τους ενδοκρινείς αδένες, έτσι που το σώμα μπαίνει σε επιφυλακή και ρυθμίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ικανό να αντιδράσει γρήγορα και δυναμικά, χωρίς την μεσολάβηση της σκέψης. Διακρίνεται από το άγχος στο ότι  ο φόβος συνιστά αντίδραση σε μια συγκεκριμένη εξωτερική απειλή και υποχωρεί όταν η απειλή αποχωρήσει, ενώ το άγχος αποτελεί συναισθηματική απάντηση στην αναμονή ενός ασαφούς κινδύνου και διαρκεί πολύ περισσότερο από τον φόβο.

 

 

Ναϊτες Ιππότες…. Η Μυστικιστική Ιερή Αδελφότητα

 

Σχολιάζοντας το τελευταίο βιβλίο του, Η Επιστροφή του Μέρλιν, ο Deepak Chopra παρατήρησε πρόσφατα ότι η ιστορία καταγράφεται από τα μάτια του νικητή. Ο Chopra μίλησε για την ιστορία της ψυχής σε αντιπαραβολή με την ποικιλία των συγγραμμάτων. Και ενώ τον συγγραφέα δεν τον ενδιέφερε να παραθέσει παραδείγματα, είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι η ιστορική ακρίβεια έχει συχνά αφήσει τη θέση της στην πολιτική ορθότητα, στο μυαλό μας έρχεται η πρώην Σοβιετική Ένωση. Στις ημέρες του Γαλιλαίου, ήταν η εκκλησία που όριζε την πραγματικότητα. Επανακαθόριζε ακόμα και τους παραδείσους, δηλώνοντας ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη και όχι το αντίστροφο. Όταν οι αιρέσεις την περιστοίχισαν, εξέλειψε όχι μόνο τους άπιστους αλλά και την γραπτή τους μαρτυρία, όπως ήταν η περίπτωση των Καθαρών στη Νότια Ευρώπη. Επτά αιώνες αργότερα, κείμενα των Καθαρών που βρέθηκαν σε εγκυκλοπαίδειες αντανακλούν το γεωκεντρισμό της εκκλησίας, λες και όλα περιστρέφονται γύρω από τη Ρώμη. Όμως, την τελευταία φορά που ελέγξαμε, η γη κινείται γύρω από τον ήλιο, που με τη σειρά του περιστρέφεται μέσα σε ένα σπειροειδή γαλαξία που στριφογυρίζει στο άπειρο.

Και η αλήθεια πίσω από τις μεσαιωνικές αιρέσεις ίσως να έχει παρόμοια τροχιά, η ατελείωτη αναζήτηση των μυστικιστών, Ναϊτών και Καθαρών για την απόλυτη γνώση. Αυτή η αναζήτηση, που θεωρήθηκε από τους σκεπτικιστές σαν δονκιχωτική φαντασιοπληξία, έχει λίγη σχέση με την ιστορία των εγχειριδίων, όμως έχει τα πάντα από την μυστική ιστορία, την ιστορία της ψυχής.

To Braveheart, η επανεκδομένη ταινία για το Σκοτσέζο μαχητή της ελευθερίας Sir William Wallace, ανοίγει ένα κεφάλαιο στο βιβλίο της μυστικής ιστορίας. Η ταινία ασχολείται με τον πόλεμο για την Σκοτσέζικη ανεξαρτησία στα τέλη του 13ου αιώνα, αλλά αγνοεί ένα σπάνια συζητούμενο στοιχείο για τον αγώνα που έχει επηρεάσει τα ανθρώπινα συμβάντα μέχρι και σήμερα. Σαν χρυσή κλωστή, αυτό το στοιχείο κλειδί διαπερνά την Σκοτσέζικη και την Αμερικάνικη ιστορία. Διαπερνά το Μεσαίωνα και την ιερά εξέταση ως το αρχαίο Ισραήλ, το ναό του Σολομώντα, ακόμα και την αρχαία Αίγυπτο. Συνδέει όλα τα παραπάνω, περιελισσόμενο περαιτέρω, πιο βαθιά και πιο μυστικά απ' όσο οι πολιτικά σωστοί καταγραφείς των χρονικών τολμούν να αντιληφθούν. Είναι το νήμα που οι στρατιές του Βατικανού προσπάθησαν να καταστρέψουν, το σύστημα των αρχαίων μυστηρίων, και τους απογόνους του, του Ιππότες του Αγίου Τάφου.

Η Ιερή Πίπα των Ινδιάνων…Πνευματική εξύψωση και εξέλιξη του ανθρώπου

Η Ιερή Πίπα των Ινδιάνων και ο Συμβολισμός της

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μελέτη για το πανάρχαιο έθιμο της Ιερής Πίπας των Ινδιάνων και του ρόλου της στην πνευματική εξύψωση και εξέλιξη του ανθρώπου.

Από τον Τζέι Κλιβ
Ο Τζέι Κλιβ (Jay Cleve) Ph.D., ή Πνεύμα του Λύκου, όπως είναι το ινδιάνικο όνομά του, είναι Ψυχολόγος και συγγραφέας του έργου Από την Κατάθλιψη στην Ανανεωμένη Ζωτικότητα. Έχει ακόμη συγγράψει το Δρόμος της Ιερής Πίπας: Ένα ταξίδι Αγάπης και Δύναμης. Είναι αρχηγός Θεραπευτικής Σκηνής (Θεραπευτική Σκηνή: σε αυτή η θεραπεία επιτυγχάνεται αρχικά σε ψυχολογικό επίπεδο, μέσω της χρήσης φυτικών ουσιών που προκαλούν υδρατμούς, και στη συνέχεια σε φυσιολογικό επίπεδο, μέσω της έκκρισης ικανής ποσότητας ιδρώτα) και έχει κατακτήσει τον βαθμό Κάτοχος της Ιερής Πίπας. Είναι εκπαιδευμένος σε σαμανικές πρακτικές στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Περού, ενώ ασκεί ψυχοθεραπεία στο Κέντρο Ψυχοθεραπείας Μουν Τρι (Moon Tree).

Για τους Ινδιάνους η πίπα είναι η ενσάρκωση, καθώς επίσης