(Ομιλία Σεβ:. Διδ:.)
Αδδ. μου
Όλα αυτά που θα ακούσετε απόψε σκοπό έχουν την τελειοποίηση των εργασιών μας.
Το Τεκτονικό Τυπικό προβλέπει μια διαδικασία, ένα τελετουργικό αν θέλετε, το οποίο σκοπό έχει να συντονίσει τους συμμετέχοντες στις εργασίες της Στ.: σε ένα κοινό σκοπό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι η εξύψωση της ομάδας σε μία ανώτερη πνευματική λειτουργία ή επίπεδο, το οποίο δεν θα περιλαμβάνει τα καθημερινά προβλήματα, τις έγνοιες και τις μικρότητες που μας ταλανίζουν, στην εκτός Ναού της ψυχής μας, ζωή μας. Αυτός ο πνευματικός συντονισμός λοιπόν αν θέλετε να τον ονομάσουμε «Τεκτονικό Εγρηγορός» ή δώστε μια κατανοητή για εσάς ονομασία .
Αυτό το αποτέλεσμα είναι ο ψυχικός συντονισμός που εξασφαλίζεται μέσω του ψυχοδράματος των εργασιών με την χρίση του τυπικού, με αποτέλεσμα τη πνευματική και ψυχική ενοποίηση μιας ομάδας Αδδ., Ένα σύνολο του οποίου οι δυνάμεις είναι μεγαλύτερες από το άθροισμα των δυνάμεων των επιμέρους μονάδων του.
Ακριβώς αυτό συμβαίνει όταν συντονίζονται οι επί μέρους πνευματικές ενέργειες ενός αριθμού ανθρώπων που έχουν κοινό σκοπό.
Η διαδικασία αυτή δεν είναι τεκτονικό εφεύρημα, την συναντάμε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ακόμη και στις αθλητικές ομάδες ή και στο στρατό.
Η συντονισμένη πνευματική ενέργεια των συμμετεχόντων, δημιουργεί αυτό που κάποιες εσωτερικές θεωρίες ονομάζουν «σκεπτομορφή» και είναι μια νοητική κατασκευή που δημιουργείται από τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις ενός ατόμου ή μιας συντονισμένης ομάδας ατόμων.
Με αυτή τη λογική, το Εγρηγορός είναι μια πνευματική οντότητα ένα Αρμονικό ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ που δημιουργείται από το συλλογικό και συντονισμένο διαλογισμό πολλών ανθρώπων.
Αφού δημιουργηθεί, αυτονομείται από τα συνθέτοντα μέρη, και αποτελεί μία πνευματική δεξαμενή που επηρεάζει άμεσα αυτόν που θα την προσεγγίσει με τη σκέψη του. Είναι εν ολίγοις, η συλλογική Ψυχή της Αδελφότητας. Είναι η απάντηση του Δεύτερου επόπτη όταν ρωτάται από τον Σεβ. για το πώς δυνάμεθα να εύρωμεν το φως….και απαντά σε ένα σημείο
¨Παρατηρούντες τα φαινόμενα, κατερχόμενοι εις το βάθος της συνειδήσεως και ιδίως εναρμονίζοντες τους εαυτούς μας προς τον Παγκόσμιο Ρυθμό¨.
Άρα ξέρουμε τι θέλουμε, γιατί το θέλουμε, πότε και που επιθυμούμε να το πραγματοποιήσουμε, υπό την σκέπη ενός καλά δομημένου συστήματος, του Τεκτονισμού, γνωρίζουμε τα τυπικά, τις διαδικασίες τον αποσυμβολισμό και άλλα πολλά.
Επομένως το ζητούμενο είναι δια ποίου φορέα και πως μπορούμε να λειτουργήσουμε, δυναμικά και όχι παθητικά, ώστε το σύστημα να μας δώσει τα καλύτερα.
Η μαγική φράση είναι ¨δια μέσου της ομάδας¨.
Εκεί λοιπόν απόψε θα εστιάσουμε. Και για να έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη παραθέτω αντικειμενικά το όρο της ομάδας.
¨Ομάδα είναι ένα σύνολο ατόμων που βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση και επιδιώκουν ένα κοινό σκοπό ’’.
Ομάδα θεωρείται μια συγκέντρωση ανθρώπων με ξεκάθαρο και κοινό χαρακτήρα. Αυτό όμως που ξεχωρίζει την τυπική ομάδα από τη μάζα (γιατί και μια συγκέντρωση για διαδήλωση έχει ξεκάθαρο και κοινό σκοπό), είναι η κοινή ευθύνη, η ισχυρή αλληλεξάρτηση, αλληλεπίδραση, και άλλα χαρακτηριστικά που λείπουν από την απλή συγκέντρωση ανθρώπων (άτυπη ομάδα).
Έτσι λοιπόν ο παραπάνω ορισμός σε συνδυασμό με μια σοφή διοίκηση και την προσωπική σοφία των μελών, είναι η απαρχή για μια πετυχημένη πορεία μιας ομάδας (Στοάς) .
¨Η Σοφία ας μας οδηγεί στην ανοικοδόμηση του Ναού της Αρετής¨
Επομένως ας προσεγγίσουμε τα χαρακτηριστικά της ομάδας στα οποία πρέπει να εργαστούμε και να τα αναγάγουμε στην δική μας περίπτωση:
- Συλλογική αντίληψη:
Τα μέλη της Στ. πρέπει να έχουν όλα επίγνωση ότι αποτελούν μέλη της. Η συλλογική αυτή αντίληψη θα οδηγήσει τους αδδ. να διαμορφώνουν συμπεριφορές που να είναι αποδεκτές από την ομάδα.
- Αποδοχή των κανόνων:
Οι Αδδ. οφείλουν να ενδιαφέρονται να παραμείνουν στην ομάδα δεδομένου δε ότι παρευρίσκονται με την θέληση τους. Για το λόγο αυτό πρέπει να είναι ανεκτικοί και να αποδέχονται τους κανόνες και τις κατευθύνσεις της ομάδας. Συχνά πρέπει να υποχωρούν οι προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες για το ‘‘καλό’’ της Στ.. Σαν αποτέλεσμα, το μέλος εμφανίζει θετικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που ίσως δεν θα τα εμφάνιζε σε άλλη περίπτωση.
- Αλληλεξάρτηση:
Τα μέλη της Στοάς είναι αλληλεξαρτώμενα μιας και όλοι επηρεάζονται από κάθε γεγονός που αφορά το οποιοδήποτε μεμονωμένο μέλος ή μέλη της. Ταυτόχρονα το κάθε μέλος φέρνει τις δικές του γνώσεις, ανησυχίες, δεξιότητες, αξίες και κίνητρα που αλληλεπιδρούν θετικά ή αρνητικά στη συνολική απόδοσή.
- Εσωτερικές Αναζητήσεις - Ανάγκες:
Για να συμμετέχει κάποιος σε μία Στ., θα το κάνει γιατί πιστεύει ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα ικανοποιηθούν κάποιες ανάγκες του ή ότι η Στ. θα του προσφέρει κάποια οφέλη και φυσικά δεν αναφέρομαι σε υλικές απολαβές διότι ¨δεν υπάρχει μια¨. Η συμμετοχή αυτή απαιτεί τη διάθεση μέρους από τον ελεύθερο χρόνο του. Οι διαδικασίες όμως θα πρέπει να είναι τέτοιες που οι Αδδ. δεν θα πρέπει να αισθάνονται ότι θυσιάζουν την ελευθερία τους κατά τη δραστηριοποίησής τους στην ομάδα και αυτό γιατί από τη στιγμή που αποφάσισε τη συμμετοχή του και αποδέχτηκε τους στόχους της, δραστηριοποιείται προσπαθώντας να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την υλοποίησή τους. Άρα οι ¨εργάτες πρέπει να είναι ευχαριστημένοι¨. Πρέπει να εργάζονται επωφελώς και να χαίρονται λέει ο δεύτερος Επόπτης.
- Κοινοί στόχοι:
Τα μέλη έχουν κοινούς στόχους και ιδέες, για αυτόν το λόγο ακολούθησαν τον Τεκτονισμό, που μέχρι ένα βαθμό είναι και τα στοιχεία που τους ενώνουν. Η πραγματοποίηση των στόχων ίσως να είναι και ένα από τα οφέλη στα οποία προσβλέπουν. Ο Σεβ. καλεί τους επόπτες και εκείνοι τις στήλες ώστε οι Αδδ. να ενωθούν μεθ΄υμων και εμού δια να ανοίξουμε τις εργασίες. Η Σοφία ας οδηγεί ημάς κατά την ανοικοδόμηση του Ναού της Αρετής λέει ο Σεβ. στην αφή των φώτων.
- Κοινωνική οργάνωση:
Η Στοά μπορεί να θεωρηθεί κατά μία άποψη σαν ένα κοινωνικό σύνολο που διαθέτει σκοπό ύπαρξης, κανόνες, πόλους έλξης, ιεραρχία, ισχύ αλλά και συναισθηματικές σχέσεις. Η ομάδα απαιτεί συνεργασία, επικοινωνία, αμφισβήτηση αλλά ανοικτά και ειλικρινά, με μοναδικό σκοπό την καλύτερη αποδεκτή λύση. Όλοι όσοι συμμετέχουν πρέπει να αισθάνονται ελεύθεροι, ισότιμοι, προστατευμένοι, επιτυχημένοι και κανείς νικημένος ή μειωμένος.
¨Ελευθερία – Ισότης - Αδελφότης¨
Αλληλεπίδραση:
Τα μέλη της Στ. επηρεάζουν το ένα το άλλο. Η αλληλεπίδραση αυτή προκαλεί μια κατάσταση που ξεπερνά τη συμβολή του κάθε μέλους και δημιουργεί πολλαπλασιαστικά αποτέλεσμα για την ομάδα. Η άποψη των Αδδ. της Στ. επηρεάζει τις αντιδράσεις των υπολοίπων, μιας και η αίσθηση της ‘‘ομάδας’’ υπάρχει ακόμη και όταν τα μέλη δεν βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
Φανταστείτε σχηματικά ένα πλήθος ενεργειακών πλεγμάτων δηλ των δεσμών που αναπτύσσονται με αρχή κάθε έναν παρόντα αδ. προς όλους τους άλλους αδδ. Κατανοητό πιστεύω είναι ότι αν διαφοροποιηθεί ο αριθμός των Αδδ. και οι διαδραστικές ιδιότητες των δεσμών διαφοροποιούνται. Ταυτόχρονα παράγεται ένα διαφορετικό ενεργειακό μοντέλο με αποτέλεσμα το οποίο ουδόλως ομοιάζει με τα προηγούμενα ή τα επόμενα. Τούτο το θέτω σαν προβληματισμό με δεδομένο ότι ενώ σε κάθε συνεδρία λέμε τα ίδια και τα ίδια, με ίδιους τους αδδ. σε αριθμό κατά μέσω όρο, καμία συνεδρία δεν είναι ίδια με την άλλη.
Συνοχή:
Στην προσπάθεια να παραμείνουν τα μέλη στην ομάδα, συνεισφέρουν στην ανάπτυξή της, στην επίτευξη των στόχων της και συμμετέχουν στις δραστηριότητές της. Παράλληλα η απόδοση διακρίσεων επιβάλλεται να γίνεται με αντικειμενικό τρόπο και δίκαιο, με γνώμονα την απόδοση και όχι την σειρά εισδοχής ή τις φιλικές σχέσεις. Η ανάπτυξη της ομάδας είναι οι συνειδητές ενέργειες που έχουν στόχο να επισημάνουν και να εξαλείψουν τα εμπόδια αλλά και να βελτιώσουν τη συμπεριφορά, για να μπορέσει αυτή να οδηγηθεί σε εξαιρετική απόδοση. Η συνοχή είναι η Ισχύς της Στ.
Δια της ισχύος λοιπόν ας ανοικοδομηθεί ούτος . (ο Ναός της Αρετης της ψυχής μας).
Σχέση μελών:
Η αλληλεπίδραση των μελών της ομάδας βελτιώνει και τις προσωπικές σχέσεις μεταξύ τους, αναπτύσσοντας δεσμούς αλληλεξάρτησης, φιλίας ή αλληλοεκτίμησης. Στην ομαδική συνεργασία για κοινά αντικείμενα και σκοπούς, όλοι αναμειγνύονται και δεσμεύονται. Ακούνε ο ένας τον άλλο, συσχετίζουν τις πληροφορίες, επιβεβαιώνουν όταν συμφωνούν και επισημαίνουν τις διαφωνίες. Το αποτέλεσμα είναι η ομορφιά των σχέσεων, πνευματικών και κοινωνικών είναι το κάλος που κοσμεί την Στ. Αυτός είναι ο λόγος που η αισθητική χαρά κατορθώνει να φτάνει βαθύτερα στο ψυχολογικό πεδίο και να τέρπει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ακόμα και αν νιώθει σοφός ή δυνατός – ισχυρός, επ’ ουδενί δεν νοιώθει τόσο ευχαριστημένος παρά όταν βιώνει και εισπράττει το κάλλος (εσωτερικά ή εξωτερικά) μέσω των Αδδ. ¨ετσι λοιπόν και ¨δια του Κάλλους ας διακοσμηθεί oύτος (ο Ναός της Αρετής)¨.
Προχωρώντας και λίγο παραπέρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δύο ή περισσότερα άτομα που έχουν ένα κοινό στόχο και αλληλεπιδρούν για περισσότερο από μερικά λεπτά συγκροτούν μία ομάδα. Για κάποιους όμως μελετητές, μια ομάδα αρχίζει να υφίσταται όταν τα άτομα που την αποτελούν είναι τουλάχιστον τρία και αυτό γιατί η διαδραστικότητα ανάμεσα σε δύο άτομα είναι περιορισμένη. Ίσως για εμάς αυτό κάτι να μας λέει.
Κλείνοντας για απόψε ας μου επιτρέψει ένας φίλτατος αδ. ΛΛ να επαναλάβω τα λόγια του όπου ¨η Σοφία η Ισχύς και το Κάλλος και εννοιολογικά αποτελούν ως έννοιες αναπόσπαστες μεταξύ τους την τελείωση κάθε πράγματος και τίποτε δεν μπορεί να διατηρηθεί χωρίς αυτές. Ο λόγος είναι, όπως καταγράφεται και στα λόγια ενός παλαιού τυπικού του Δόγματος της Τελειοποίησης ότι «είναι αναγκαίο να υπάρχει Σοφία για να συλλάβει, Ισχύς για να στηρίξει και Κάλλος για να κοσμήσει όλα τα μεγαλειώδη και σημαντικά εγχειρήματα¨.
Είπον αδδ.:
