Μια από τις ανώτερες ψυχικές αρετές οι οποίες πρέπει να κοσμούν τους Τέκτονες, όπου είναι και ένα κύριο καθήκον και προϋπόθεση της λάξευσης του λίθου μας, είναι ή ΣΙΓΗ.
Kατά τη μύηση του νεοεισερχόμενου στον Τεκτονισμό, όπου εκείνος απεφάσισε να ζητήσει την ένταξή του και τρεις αδδ. τουλάχιστον επιβεβαίωσαν την χρηστοήθεια του, ο Σεβάσμιος τον ενημερώνει ότι απαιτείται «απόλυτος Σιγή», κάτι που αρχικά μπορεί να εκληφθεί από τον μειούμενο ως μια διαταγή και ίσως τον ξενίζει και τον προϊδεάζει ότι θα γίνει γνώστης μυστικών που εάν γίνονταν γνωστά στην αμύητη Κοινωνία, τόσο αυτός, όσο και ο ίδιος ο Τεκτονισμός θα εκτίθεντο ανεπανόρθωτα και θα υπήρχε ποινή. Αυτά όντως γινόταν στις απαρχές του τεκτονισμού όπου η σιγή ήταν θέμα επιβίωσης.
Μέσα από τα Τυπικά και το συμβολισμό, γίνεται μια προσπάθεια να αφυπνισθεί η συνείδηση του Μυημένου, ελεύθερα και χωρίς καμία βία. Όταν και αν κάτι τέτοιο επιτευχθεί (και ίσως χρειαστεί πολύς χρόνος γι αυτό), θα επέλθει η κατανόηση του Εαυτού και η εξεύρεση των λύσεων στα προσωπικά του προβλήματα και ως ανταμοιβή θα του δοθεί η αύξηση μισθοδοσίας. Μόνο τότε λοιπόν, ο Τέκτων μπορεί να αποτελέσει το φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για τον κοινωνικό του περίγυρο.
Η «Σιγή» που επικαλείται ο Τεκτονισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια επίκληση για ταπεινότητα και σεμνότητα, χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα στον αληθινό Μύστη, και τα οποία δεν του επιτρέπουν να δημιουργεί μάταιο θόρυβο για τιμές, υπερφίαλες ανακοινώσεις, διακρίσεις και ανταγωνισμό, προσωπικές αναγνωρίσεις, αυτοπροβολή, υπέρβαση και καταστρατήγηση των θεσμών για ίδιο όφελος, συμμαχίες και κλίμα θύτη μέσω επικλήσεων για αναγνώριση, για ισχυροποίηση της γνώμης του, πράξεις που αμφισβητούν δύο από τα κύρια καθήκοντα που είναι….η Σιγή και η συμμόρφωση με τους τεκτονικούς θεσμούς κάθε τάγματος.
Είναι δηλαδή μια υπενθύμιση ότι ο πλέον φωτισμένος είναι και ο ταπεινότερος όλων, που μέσω της Σιγής έχει κατανικήσει τα πάθη του και τις κατώτερες ορμές του και έχει αναπτύξει αυτοκυριαρχία και δυνατότητα αυτοσυγκέντρωσης και διαλογισμού. Μόνο μέσω αυτών, μπορεί ο μυημένος να καταλάβει και να μελετήσει τα σύμβολα του βαθμού του, τις αλληγορίες και τον εσωτερικό του εαυτό.
Ο Μύστης πρέπει πάντοτε να σιωπά και να αυτοσυγκεντρώνεται, έως ότου η ψυχή του να μάθει να μιλά». Η σιωπή είναι ένας μανδύας και η σιγή ένα κομποσκοίνι. Ο Μαθητής μαθαίνει να σιωπά γιατί δεν ξέρει, ενώ ο Διδάσκαλος σιωπά γιατί γνωρίζει ότι ο Λόγος, σαν δίκοπο μαχαίρι μπορεί να «λαβώσει» ή να «θεραπεύσει».
Έτσι, ανελισσόμενος κανείς στις 3 βαθμίδες του Τεκτονισμού, περνάει από την επιβολή της σιωπής στο Μαθητή, στην προσπάθεια εκφοράς λόγου του Εταίρου, η οποία όμως συνήθως δημιουργεί μόνο 'θόρυβο', και τέλος φθάνει στο επίπεδο σιγής του Διδασκάλου η οποία επιβάλλεται από τον ίδιο στον εαυτό του.
Η Σιγή στο πνευματικό επίπεδο είναι Νόμος.
Η Σιγή στο πρακτικό επίπεδο είναι Όρκος.... να την τηρεί...
Μέχρι να μεταστοιχειώσω την Σιγή σε Λόγο, η ομιλία μου απλώς θορυβεί.
Η Σιγή είναι αυτοέλεγχος και αυτοπειθαρχία.
Η Σιγή είναι διαδικασία αφομοίωσης και ωρίμανσης μέσω μαθητείας.
Τότε μόνον ανοίγει η μυητική ατραπός για την επικοινωνία με τον εσωτερικό μας κόσμο και την τελική βίωση του «Γνώθι σ’αυτόν».
Στις Τεκτονικές Στοές, κατά τη διάρκεια των εργασιών τους τελείται «ψυχουργία», δηλαδή κατεργασία και τελειοποίηση ψυχών, μέσα από τους μύθους, τις αλληγορίες και τα σύμβολα και η διεργασία αυτή είναι απαραίτητο να συντελείται σε περιβάλλον γαλήνης και σιωπής, μακριά από τα ανθρώπινα πάθη και ελαττώματα, όπως εκείνα της αλαζονείας και της προκατάληψης. Είναι δηλαδή η Τεκτονική Σιγή η προϋπόθεση για την τελείωση του εαυτού μας και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται, και όχι σαν προσπάθεια να κρύψουμε δόλιους σκοπούς και επιδιώξεις από την αμύητη Κοινωνία.
Το να σιωπάς είναι πράγματι αποτέλεσμα και καρπός ευγενούς παιδείας. Αυτός που έμαθε να σιωπά, αυτός έμαθε και να μιλάει. Γιατί η σιωπή είναι προϊόν σύνεσης όχι μικρότερης από το να μιλάει κανείς συνετά.
Έτσι λοιπόν αυτός που δεν ξέρει να σιωπά, ούτε να συζητάει μπορεί. Για τον νέο τέκτονα μάλιστα, η σιωπή δημιουργεί περιβάλλον ασφαλές.
Ακόμη κι αν τα λόγια που ακούει δεν του πολυαρέσουν, να τα ανέχεται και να τα επεξεργάζεται.
Στον μαθητή επιβάλλεται σιγή γιατί είναι ο σπόρος που φυτεύτηκε στην γη και σιωπηλά και αθόρυβα θα ανθίσει στο φως! Ακόμη κι σε αυτούς που δεν έχουν παιδεία, η σιωπή τους μεταμορφώνει σε φρόνιμους και σεμνούς.
Ο Πλάτων αναφέρει «Τον μωρό μπορείς να τον καταλάβεις από τις εξής ενδείξεις: μιλάει και εκθειάζει πράγματα που είναι γι' αυτόν άγνωστα αλλά κάνει ότι τα ξέρει, παίρνοντας αντίστοιχο ρόλο, άλλα τα θεωρεί άχρηστα για αυτόν γιατί δεν τον εκφράζουν και τέλος εκφράζει γνώμη για κάτι που κανείς δεν τον ρώτησε.
Σιγήν επέβαλε στους μαθητές του ο μεγάλος φιλόσοφος και μύστης Πυθαγόρας, επί δύο έως τέσσερα χρόνια. Απαγορευόταν όχι μόνο η ομιλία, αλλά και η ερώτηση, με ποινή την αποβολή τους απ' τη Σχολή του.
Με τον τρόπο αυτόν όχι μόνο έλεγχε την ικανότητα των μαθητών του αλλά και τους ασκούσε στην ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και στην ΑΥΤΟΕΠΙΒΟΛΗ, στην ΑΥΤΟΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ και στην ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, στην ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και στη ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΗ χρήση του νου και γενικά της δυναμικότητας του Εγώ τους.
Πραγματικά, από το βαθμό της αυτοαποκαλύψεως και αυτογνωσίας εξαρτάται η επιτυχία στη ζωή και απ' αυτήν η σχετική ευτυχία.
Στα Μυητικά Τάγματα υπάρχει ένας διαχωρισμός Μεταξύ Σιγής και Σιωπής......
Σιωπή για τον μαθητή κατά την διάρκεια των όποιων εργασιών του όποιου
Τάγματος...
Η Σιγή είναι για όλα τα μέλη των μυστικών εταιρειών όπου υποχρεούνται να
σιωπούν και να μην αναφέρουν πουθενά τα τυπικά αλλά και ότι άλλο διαδραματίζεται μέσα... όχι πως αν πείτε κάτι, θα χαλάσει ο κόσμος, όλα είναι στο διαδίκτυο …αλλά ουσιαστικά ορισμένοι αμύητοι θα έχουν ποικίλες αντιδράσεις επειδή δεν ξέρουν…θα μπερδευτούν, θα φανταστούν διάφορα, παρθένες, κατσίκες, αίματα, λεφτά με τη σέσουλα,…δεν θα καταλάβουν περί τίνος πρόκειται, θα συμπληρώσουν και άλλα στα λόγια σας και τελικά θα καταλήξουμε ότι ο Μασόνος (γιατί το ξέρει από μέσα ..έχει δικό του άνθρωπο!!!!!) ….είναι μπουζούκι και άλλα πολλά. Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι ορισμένοι στην κοινωνία αποκτούν ρόλο ύπαρξης κατηγορώντας τον Τεκτονισμό….Μαύρο-Άσπρο. Αν τους πεις δε να ενταχθούν… θα κάνουν κυβιστήσεις (δηλ. τούμπες)..αλλά και να ενταχθούν κάποιον θα βρουν να κατηγορήσουν.
Σήμερα στην εποχή της ισοπέδωσης έχουν ξεχαστεί ή παρανοηθεί κάποια πράγματα με αποτέλεσμα μερικοί τέκτονες και ιδίως νέοι αδδ. να παίρνουν από μόνοι τους ρόλους και να θεωρούν εαυτόν μεγαλοπαράγοντα ικανό να κατευθύνει συνειδήσεις, στρατηγική και πολιτική συμμαχιών εντός και εκτός της Στ. Προφανώς όμως του δίδεται χώρος και βήμα. Και του δίνεται χώρος και βήμα από αμύητους ή αδδ. που θέλουν να κάνουν κακό στο εργαστήρι της ψυχής.
Άραγε ποια η επιδίωξη και η προσδοκία τους …να γίνω ο βασιλιάς των μονόφθαλμων αμύητων?...Να κάνω κακό και να αμφισβητήσω αδδ. της Στ. για να μάθει να είναι προσεκτικός απέναντί μου και να μου λέει αυτά που θέλω να ακούω? Ή να κάνω αυτό που θέλω εγώ από θέση ισχύος?.. ή μεγάλωσα σε ανάλογο περιβάλλον και θέλω αναγνώριση?.. Δεν μου κάθεσαι κοινώς…. να και εγώ…δεν υπολογίζω κανένα μπροστά στον υπέρμετρο εγωισμό μου, γιατί με στηρίζουν όλοι οι τρισθεώρατοι, τρισμεγέθεις, τρισυπόστατοι, παντρισμέγιστοι αδδ. απέξω μαζί με τα τρία κακά της μοίρας μου?...
Ποιος να ξέρει άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…..
Τελικά αυτά που μένουν είναι τα λόγια που ειπώθηκαν, οι καρδιές των αδδ. που χάλασαν για ανούσια πράγματα η διάλυση μιας πραγματικής αδελφικής φιλίας και η απογοήτευση ότι σίγουρα σε χρησιμοποίησαν ως υποπόδιο ή κοινώς σαν πατσαβούρι και μετά σε πέταξαν, συμπεριφορά που δεν αρμόζει σε κανένα και για κανένα.
Εδώ η αλυσίδα έσπασε αδδ. και έσπασε στον πιο αδύναμο κρίκο. Το σφάλμα είναι συλλογικό και αφορά και τον νέο τέκτονα αλλά και τα θεσμικά όργανα της Στ. που δεν μερίμνησαν να εεντοπίσουν με την εποπτεία τους το αντιτεκτονικό έργο του πιο αδύνατου κρίκου.
Είναι μαγικό και τραγικό συνάμα, αυτό που νομίζουμε ότι συμβαίνει ορισμένες φορές όπου με την ένδυση ή και αργότερα με την αλλαγή του χρώματος του περιζώματος, αυτόματα ένα θείο πνεύμα, εν ήδη περιστεράς, έρχεται κάθε πρωί, κάθεται στον ώμο μας, μας ψιλώνει απίστευτα, ενδυόμαστε τον μανδύα…… του ξέρω όλα….τα σφάζω όλα….. γιατί έχω ισχυρούς φίλους στον τεκτονισμό κοινώς είμαι παπαγαλάκι τους, κάνω και λέω ότι γουστάρω και κατά τα άλλα είμαι ελεύθερος και χρηστοήθεις.
Αδδ. Προσδεθείτε για να προσγειωθούμε ομαλώς και ασφαλώς, γιατί στην πτήση αυτή του Σεβασμίου αλεξίπτωτα δεν διατίθενται.
Ο τεκτονισμός διέπεται από θεσμούς που στηρίζουν οι αρχές, η παράδοση και οι κανόνες των οποίων η μη τήρηση καραδοκεί κινδύνους τόσο ατομικούς όσο και συλλογικούς για αποπομπή και διάλυση.
Αδδ. σεβόμενος τον θεσμό του Σεβ,
Ως ανώτατο θεσμικό όργανο της ομαλής λειτουργίας της Στ.
Ως κέντρο της Αρμονίας και της Ένωσης της Στοάς και ομού μετά των εποπτών, κύριο μέλημά μου είναι η πιστή τήρηση των θεσμών και λειτουργιών.
Υπενθυμίζω δε και το τελευταία λόγια του Σεβ. κατά το κλείσιμο των εργασιών, «Υποσχεθώμεν, να τηρήσωμεν Σιγήν επί των σημερινών ημών εργασιών και να απέλθωμεν εν Ειρήνη».
Είπον Αδδ.:
