Αναρτήθηκε από ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Που γεννήθηκε, λοιπόν, ο μύθος και γιατί, άραγε, και πως; Η πρώτη γυναίκα το ‘μαθε, αρχή - αρχή του χρόνου. Ποιος το ‘πε στην γυναίκα; Το παιδί που είχε μες στην κοιλιά της. Ποιος το ‘πε στο παιδί ; Η σιωπή του Θεού. Ποιος το ‘πε στην σιωπή ;
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ανήμερα την καθαρή Δευτέρα, μια ημέρα αυστηρής νηστείας δηλαδή κάθαρσης, αναβιώνει ένα προχριστιανικό Έθιμο του οποίου έχουμε χάσει τα ίχνη και το οποίο είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές στα μικρά παιδιά που το περιμένουν με λαχτάρα.
Πρόκειται βεβαίως για το «πέταγμα» του χαρταετού που αφ’ ενός γεμίζει τον ουρανό με κάθε λογής χρώματα και σχέδια προσφέροντας σε όλους μας ένα πολύ ευχάριστο θέαμα και αφ’ ετέρου γεμίζει από περηφάνια και χαρά, τις Ψυχές των παιδιών που βλέπουν τον αετό τους να πετάει αγέρωχος, έχοντας κατορθώσει να νικήσει την παντοδύναμη βαρύτητα της Γης!
Ίσως να μην είναι γνωστό σε πολλούς το γεγονός ότι στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας η εφαρμογή της αεροτεχνικής στην οποία βασίζεται η κατασκευή του Χαρταετού, βρισκόταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο Αρχύτας ο Τάραντος, από τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού, ήταν δεινός γνώστης της αεροδυναμικής και όπως φαίνεται πιθανότατα, ήταν ο πρώτος που την αποφάσισε να την εφαρμόσει, ακριβώς με την εφεύρεση του Χαρταετού.
Έχει μάλιστα διασωθεί μέχρι τις μέρες μας και κάποιο αγγείο της κλασικής εποχής, στο οποίο απεικονίζεται η παράσταση μιας κόρης που κρατάει στα χέρια της έναν Χαρταετό με το νήμα του και είναι έτοιμη να τον πετάξει.
Από πού προέρχεται όμως και τι θα μπορούσε να συμβολίζει αυτή η παράδοξη συνήθεια του πετάγματος που Χαρταετού, που όπως διαπιστώνουμε κάθε χρόνο, εξακολουθεί να ενθουσιάζει
τους Έλληνες όλων των ηλικιών, εδώ και 2500 έτη;
Για ποιον λόγο άραγε, αφού το πέταγμα του χαρταετού αποτελεί αναμφισβήτητα μια εξαιρετικά διασκεδαστική δραστηριότητα, τελείται μία και μόνο φορά στην διάρκεια ενός ολόκληρου έτους;
Σκεφτήκαμε ποτέ αν αυτή η Ψυχική ανάταση την οποία αισθανόμαστε, όταν έχουμε καταφέρει συνήθως μετά από αρκετό κόπο, να ανυψώσουμε τον αετό μας και να τον διατηρήσουμε να «πετάει» στον ουρανό εκμεταλλευόμενος την δύναμη του αέρα, οφείλεται μόνο στο ευχάριστο θέαμα που απολαμβάνουμε ή υποδηλώνει και κάποια άλλη ανάταση;
Μήπως λοιπόν αυτό το έθιμο του πετάγματος του χαρταετού υποδηλώνει και κάποια άλλη άγνωστη Ψυχική λειτουργία που σχετίζεται με την Ψυχική μας Κάθαρση;
Για να απαντήσουμε σε αυτήν την πολλή σοβαρή ερώτηση θα πρέπει να μεταφερθούμε στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, από την οποία όπως είδαμε έλκει την καταγωγή του αυτό το τόσο παράδοξο έθιμο. Στην περίπτωση αυτή θα διαπιστώσουμε ότι το πτηνό Αετός, το οποίο βεβαίως μιμείται ο Χαρταετός, αποτελεί ένα από τα πολλά σύμβολα του Διός, του πατέρα Θεών και Ανθρώπων.
Το γεγονός αυτό δεν είναι δύσκολο να ερμηνευτεί. Όλοι γνωρίσουμε ότι ο Αετός, είναι το πτηνό εκείνο που αφενός μεν πετάει πιο ψηλά, από όλα τα υπόλοιπα πτηνά του ουρανού, αφετέρου δε διαθέτει την οξυδερκέστερη όραση. Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε την έκφραση «αετίσιο μάτι» για κάποιον που η όρασή του είναι πολύ ισχυρή.
Από την στιγμή όμως που ο Αετός αποτελεί ένα από τα σύμβολα του Διός, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτή η οξυδέρκεια της όρασης του Αετού, δεν αφορά μόνο στην δυνατότητα της παρατήρησης του ορατού πεδίου, αλλά από την στιγμή που εκφράζει μια θεϊκή ιδιότητα, οφείλει οπωσδήποτε να εκφράζει ακόμα και την δυνατότητα της παρατήρησης του αόρατου.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ζούμε μέσα σε έναν κόσμο που αποτελείται από ορατές και αόρατες οντότητες και ότι το εύρος της αντιληπτικότητας του Ανθρώπινου οφθαλμού είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Άλλωστε, ακριβώς το γεγονός αυτό αποτελεί και έναν από τους κύριους λόγους της ανάπτυξης μιας μεγάλης σειράς εφευρέσεων της σύγχρονης τεχνολογίας, με σκοπό να αποκτήσει ο Άνθρωπος να διευρύνει τις γνώσεις του, καταφέρνοντας να διακρίνει και να αντιλαμβάνεται με την βοήθειά της, το Αόρατο πεδίο.
Το θέμα της πρόσβασης στην αντιληπτικότητα του Αόρατου Κόσμου είναι τεράστιο.
Σήμερα επικρατεί η αντίληψη, ότι ο Άνθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο και μονοσήμαντο Ον , αλλά αντιθέτως δεχόμαστε ότι εκτός από το Φυσικό του Υλικό ΣΩΜΑ, το οποίο αποτελεί μόνο το Ορατό τμήμα του, διαθέτει και ένα Αόρατο τμήμα, που ονομάζεται ΤΡΙΜΕΡΙΑ η οποία συγκροτείται από την ΨΥΧΗ τον ΝΟΥ και το ΠΝΕΥΜΑ του.
Δηλαδή αυτό που δεχόμαστε, είναι ότι εκτός από το Φυσικό Υλικό Σώμα μας που είναι Απτό και Ορατό, τόσο η Ψυχή μας, όσο και ο Νους μας, αλλά και το Πνεύμα μας, συγκροτούν άλλα τρία σώματα, τα οποία όμως είναι Άυλα και Αόρατα από τα δικά μας (υλικά) μάτια.
Σύμφωνα με τις ίδιες αντιλήψεις, το Ανθρώπινο Ον χωρίζεται σε δύο βασικές υποστάσεις.
Τον ΑΝΩΤΕΡΟ και τον ΚΑΤΩΤΕΡΟ εαυτό. Ο Κατώτερος εαυτός μας συγκροτείται στο Φυσικό μας Σώμα το οποίο είναι βεβαίως Υλικό και Ορατό.
Ο Ανώτερος εαυτός μας συγκροτείται από ένα λεπτοφυέστερο «Μεταϋλικό Σώμα» το οποίο βεβαίως είναι αντίστοιχα Άυλο και Αόρατο.
Τέλος θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Πυθαγόρας συμβολίζει αυτά τα δύο «σώματα» μας με την βοήθεια δύο τριγώνων.
Το τρίγωνο Κατερχόμενο που συμβολίζει τον Κατώτερο Υλικό Εαυτό μας και ένα τρίγωνο ανερχόμενο που συμβολίζει τον Ανώτερο Άυλο Εαυτό μας.
Κατερχόμενο Τρίγωνο = Κατώτερος Εαυτός =
Ανερχόμενο Τρίγωνο = Ανώτερος Εαυτός =
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε επίσης, χωρίς να εισέλθουμε αυτήν την στιγμή σε λεπτομέρειες, ότι τα δύο αυτά σώματά μας, ο Ανώτερος και ο Κατώτερος εαυτός μας, λόγω της ασυμβατότητας των υλικών κατασκευής τους, ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ αν και ακριβώς το γεγονός, αυτό θα αποτελούσε την ζητούμενη και επιθυμητή λειτουργία, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκπλήρωση της Ανθρώπινης Οντότητας, ως «κατ εικόνα και ομοίωση» των θείων Οντοτήτων.
Ο κύριος σκοπός της αρχαίας αστρολογίας ήταν να διευκρινίσει τις διαφορές μεταξύ Ανώτερου και Κατώτερου εαυτού, συγκρίνοντας τον Ηλιοκεντρικό χάρτη ενός Ανθρώπου με τον Γεωκεντρικό Χάρτη του, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει τον Άνθρωπο αυτόν, να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτήν την τόσο δύσκολη αλλά απαραίτητη για την εξέλιξή του σύνδεση.
Αυτόν λοιπόν τον ενοποιημένο αστρολογικό ΧΑΡΤΗ συμβολίζει ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ!
Διότι ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάζεται ο σκελετός του, βασίζεται στην ένωση των δύο πολικών τριγώνων
Ένας τρόπος που θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε, με την βοήθεια της Αστρολογίας και πάλι, αυτό το τόσο παράδοξο γεγονός που μόλις αναφέραμε, είναι με τον αποσυμβολισμό του ζωδίου των Διδύμων.
Οι Δίδυμοι αδελφοί τους οποίους απεικονίζει ο αστερισμός των διδύμων ονομάζονται Κάστωρ και Πολυδεύκης, όπως επίσης ονομάζονται και τα δύο μεγαλύτερα άστρα αυτού του αστερισμού.
Όπως είναι γνωστό, από την Μυθολογία μας, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης είναι τέκνα του Διός της Λήδας και ονομάζονται Διόσκουροι.
Τα δύο αδέλφια έτρεφαν μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλον. Ο Κάστωρ σε μία σύγκρουση έχασε τη ζωή του και τότε ο Δίας πρόσφερε στον Πολυδεύκη την αθανασία. Έτσι λοιπόν, όταν αυτός δέχθηκε, ζήτησε από το Δία να μοιραστεί αυτήν την αθανασία με τον αδελφό του. Ο Δίας έκανε δεκτό το αίτημά του και όρισε τότε τη μία ημέρα ο ένας να είναι στον Κάτω Κόσμο του Άδηκαι ο άλλος στον Όλυμπο και την άλλη αντίστροφα.
Θα πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε ότι οι Διόσκουροι αναφέρονται στον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά και μας υποδηλώνουν ότι σαν Ανθρώπινες Οντότητες, διαθέτουμε μία ΔΙΔΥΜΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. Ο Πολυδεύκης που ήταν αθάνατος, συμβολίζει τον Ανώτερο Εαυτό μας.
Ο Κάστωρ που είναι θνητός, συμβολίζει τον Κατώτερο Εαυτό μας, ο οποίος είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα πεθάνει.
Αυτό λοιπόν που υπονοείται από το ζώδιο των Διδύμων, είναι ότι από την στιγμή που οι Διόσκουροι είναι τόσο αγαπημένοι μεταξύ τους, αποκτούν μετά από την παραχώρηση του πατέρα τους, την δυνατότητα να «ζουν» και οι δύο μέσα από μία και μοναδική διφυή ενσαρκωμένη οντότητα!
Όμως σύμφωνα με την θέληση του Διός, παρόλο που και οι δύο αδελφοί ζουν, εντούτοις, όπως διαπιστώσαμε ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ.
Διότι όταν ο ένας κοιμάται ο άλλος ξυπνάει και αυτό είναι ένα γεγονός που ισχύει σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής τους!
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι όταν κοιμόμαστε λειτουργεί ο Ανώτερος εαυτός μας, δηλαδή ο Πολυδεύκης, ό οποίος όχι μόνο αντιλαμβάνεται άριστα τον Αόρατο Κόσμο, αλλά διαθέτει επιπλέον την δυνατότητα να εξέρχεται από τα δεσμά του σώματος μας, κάνοντας χρήση της «αργυρής χορδής» δηλαδή ξετυλίγοντας ένα «αόρατο νήμα» που δεχόμαστε ότι συνδέει τους δύο εαυτούς μας, και να μεταφέρεται με τον τρόπο αυτόν, μέχρι τα άκρα του Σύμπαντος ή ακόμα και σε παράλληλα Σύμπαντα!
Αντίστοιχα, όταν ξυπνάμε από τον ύπνο, αυτός ο Αόρατος Άυλος Κόσμος επομένως και Ανώτερος εαυτός μας εξαφανίζεται, διότι έρχεται πλέον η σειρά του να ξεκουραστεί, επομένως έρχεται η σειρά του να κοιμηθεί.
Τότε βεβαίως, την θέση του καταλαμβάνουν ο Ορατός Υλικός Κόσμος επομένως ο Κατώτερος εαυτός μας, δηλαδή ο Κάστωρ, ο οποίος όμως βιώνει δυστυχώς έναν κόσμο ψευδαισθήσεων και απάτης!
Επιπλέον, όπως γνωρίζουμε από την Αστρολογία, το ζώδιο των διδύμων θεωρείται το κατεξοχήν ζώδιο της επικοινωνίας.
Διαπιστώνουμε επομένως ότι αυτή η επικοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στην επικοινωνία μεταξύ φίλων συνεργατών ή συντρόφων, αλλά υποδηλώνει την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΑΥΤΩΝ ΜΑΣ, ακριβώς δηλαδή αυτό που αποτελεί τον ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΠΕΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ.
Βεβαίως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αν και οι δύο Εαυτοί μας δεν συναντιούνται ποτέ, εντούτοις ένας τρόπος για την μεταξύ τους επικοινωνία, αποτελούν ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ μας.
Σύμφωνα άλλωστε και με τον Φρόιντ, υπάρχουν κάποια όνειρά που θεωρούνται εξαιρετικά σημαντικά, διότι περιέχουν σημαντικές αποκαλύψεις για την εξέλιξη της Ψυχή μας.
Γ.Χαραλαμπίδης
Αναρτήθηκε από ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Που γεννήθηκε, λοιπόν, ο μύθος και γιατί, άραγε, και πως; Η πρώτη γυναίκα το ‘μαθε, αρχή - αρχή του χρόνου. Ποιος το ‘πε στην γυναίκα; Το παιδί που είχε μες στην κοιλιά της. Ποιος το ‘πε στο παιδί ; Η σιωπή του Θεού. Ποιος το ‘πε στην σιωπή ;
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ανήμερα την καθαρή Δευτέρα, μια ημέρα αυστηρής νηστείας δηλαδή κάθαρσης, αναβιώνει ένα προχριστιανικό Έθιμο του οποίου έχουμε χάσει τα ίχνη και το οποίο είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές στα μικρά παιδιά που το περιμένουν με λαχτάρα.
Πρόκειται βεβαίως για το «πέταγμα» του χαρταετού που αφ’ ενός γεμίζει τον ουρανό με κάθε λογής χρώματα και σχέδια προσφέροντας σε όλους μας ένα πολύ ευχάριστο θέαμα και αφ’ ετέρου γεμίζει από περηφάνια και χαρά, τις Ψυχές των παιδιών που βλέπουν τον αετό τους να πετάει αγέρωχος, έχοντας κατορθώσει να νικήσει την παντοδύναμη βαρύτητα της Γης!
Ίσως να μην είναι γνωστό σε πολλούς το γεγονός ότι στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας η εφαρμογή της αεροτεχνικής στην οποία βασίζεται η κατασκευή του Χαρταετού, βρισκόταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο Αρχύτας ο Τάραντος, από τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού, ήταν δεινός γνώστης της αεροδυναμικής και όπως φαίνεται πιθανότατα, ήταν ο πρώτος που την αποφάσισε να την εφαρμόσει, ακριβώς με την εφεύρεση του Χαρταετού.
Έχει μάλιστα διασωθεί μέχρι τις μέρες μας και κάποιο αγγείο της κλασικής εποχής, στο οποίο απεικονίζεται η παράσταση μιας κόρης που κρατάει στα χέρια της έναν Χαρταετό με το νήμα του και είναι έτοιμη να τον πετάξει.
Από πού προέρχεται όμως και τι θα μπορούσε να συμβολίζει αυτή η παράδοξη συνήθεια του πετάγματος που Χαρταετού, που όπως διαπιστώνουμε κάθε χρόνο, εξακολουθεί να ενθουσιάζει
τους Έλληνες όλων των ηλικιών, εδώ και 2500 έτη;
Για ποιον λόγο άραγε, αφού το πέταγμα του χαρταετού αποτελεί αναμφισβήτητα μια εξαιρετικά διασκεδαστική δραστηριότητα, τελείται μία και μόνο φορά στην διάρκεια ενός ολόκληρου έτους;
Σκεφτήκαμε ποτέ αν αυτή η Ψυχική ανάταση την οποία αισθανόμαστε, όταν έχουμε καταφέρει συνήθως μετά από αρκετό κόπο, να ανυψώσουμε τον αετό μας και να τον διατηρήσουμε να «πετάει» στον ουρανό εκμεταλλευόμενος την δύναμη του αέρα, οφείλεται μόνο στο ευχάριστο θέαμα που απολαμβάνουμε ή υποδηλώνει και κάποια άλλη ανάταση;
Μήπως λοιπόν αυτό το έθιμο του πετάγματος του χαρταετού υποδηλώνει και κάποια άλλη άγνωστη Ψυχική λειτουργία που σχετίζεται με την Ψυχική μας Κάθαρση;
Για να απαντήσουμε σε αυτήν την πολλή σοβαρή ερώτηση θα πρέπει να μεταφερθούμε στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, από την οποία όπως είδαμε έλκει την καταγωγή του αυτό το τόσο παράδοξο έθιμο. Στην περίπτωση αυτή θα διαπιστώσουμε ότι το πτηνό Αετός, το οποίο βεβαίως μιμείται ο Χαρταετός, αποτελεί ένα από τα πολλά σύμβολα του Διός, του πατέρα Θεών και Ανθρώπων.
Το γεγονός αυτό δεν είναι δύσκολο να ερμηνευτεί. Όλοι γνωρίσουμε ότι ο Αετός, είναι το πτηνό εκείνο που αφενός μεν πετάει πιο ψηλά, από όλα τα υπόλοιπα πτηνά του ουρανού, αφετέρου δε διαθέτει την οξυδερκέστερη όραση. Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε την έκφραση «αετίσιο μάτι» για κάποιον που η όρασή του είναι πολύ ισχυρή.
Από την στιγμή όμως που ο Αετός αποτελεί ένα από τα σύμβολα του Διός, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτή η οξυδέρκεια της όρασης του Αετού, δεν αφορά μόνο στην δυνατότητα της παρατήρησης του ορατού πεδίου, αλλά από την στιγμή που εκφράζει μια θεϊκή ιδιότητα, οφείλει οπωσδήποτε να εκφράζει ακόμα και την δυνατότητα της παρατήρησης του αόρατου.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ζούμε μέσα σε έναν κόσμο που αποτελείται από ορατές και αόρατες οντότητες και ότι το εύρος της αντιληπτικότητας του Ανθρώπινου οφθαλμού είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Άλλωστε, ακριβώς το γεγονός αυτό αποτελεί και έναν από τους κύριους λόγους της ανάπτυξης μιας μεγάλης σειράς εφευρέσεων της σύγχρονης τεχνολογίας, με σκοπό να αποκτήσει ο Άνθρωπος να διευρύνει τις γνώσεις του, καταφέρνοντας να διακρίνει και να αντιλαμβάνεται με την βοήθειά της, το Αόρατο πεδίο.
Το θέμα της πρόσβασης στην αντιληπτικότητα του Αόρατου Κόσμου είναι τεράστιο.
Σήμερα επικρατεί η αντίληψη, ότι ο Άνθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο και μονοσήμαντο Ον , αλλά αντιθέτως δεχόμαστε ότι εκτός από το Φυσικό του Υλικό ΣΩΜΑ, το οποίο αποτελεί μόνο το Ορατό τμήμα του, διαθέτει και ένα Αόρατο τμήμα, που ονομάζεται ΤΡΙΜΕΡΙΑ η οποία συγκροτείται από την ΨΥΧΗ τον ΝΟΥ και το ΠΝΕΥΜΑ του.
Δηλαδή αυτό που δεχόμαστε, είναι ότι εκτός από το Φυσικό Υλικό Σώμα μας που είναι Απτό και Ορατό, τόσο η Ψυχή μας, όσο και ο Νους μας, αλλά και το Πνεύμα μας, συγκροτούν άλλα τρία σώματα, τα οποία όμως είναι Άυλα και Αόρατα από τα δικά μας (υλικά) μάτια.
Σύμφωνα με τις ίδιες αντιλήψεις, το Ανθρώπινο Ον χωρίζεται σε δύο βασικές υποστάσεις.
Τον ΑΝΩΤΕΡΟ και τον ΚΑΤΩΤΕΡΟ εαυτό. Ο Κατώτερος εαυτός μας συγκροτείται στο Φυσικό μας Σώμα το οποίο είναι βεβαίως Υλικό και Ορατό.
Ο Ανώτερος εαυτός μας συγκροτείται από ένα λεπτοφυέστερο «Μεταϋλικό Σώμα» το οποίο βεβαίως είναι αντίστοιχα Άυλο και Αόρατο.
Τέλος θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Πυθαγόρας συμβολίζει αυτά τα δύο «σώματα» μας με την βοήθεια δύο τριγώνων.
Το τρίγωνο Κατερχόμενο που συμβολίζει τον Κατώτερο Υλικό Εαυτό μας και ένα τρίγωνο ανερχόμενο που συμβολίζει τον Ανώτερο Άυλο Εαυτό μας.
Κατερχόμενο Τρίγωνο = Κατώτερος Εαυτός =
Ανερχόμενο Τρίγωνο = Ανώτερος Εαυτός =
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε επίσης, χωρίς να εισέλθουμε αυτήν την στιγμή σε λεπτομέρειες, ότι τα δύο αυτά σώματά μας, ο Ανώτερος και ο Κατώτερος εαυτός μας, λόγω της ασυμβατότητας των υλικών κατασκευής τους, ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ αν και ακριβώς το γεγονός, αυτό θα αποτελούσε την ζητούμενη και επιθυμητή λειτουργία, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκπλήρωση της Ανθρώπινης Οντότητας, ως «κατ εικόνα και ομοίωση» των θείων Οντοτήτων.
Ο κύριος σκοπός της αρχαίας αστρολογίας ήταν να διευκρινίσει τις διαφορές μεταξύ Ανώτερου και Κατώτερου εαυτού, συγκρίνοντας τον Ηλιοκεντρικό χάρτη ενός Ανθρώπου με τον Γεωκεντρικό Χάρτη του, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει τον Άνθρωπο αυτόν, να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτήν την τόσο δύσκολη αλλά απαραίτητη για την εξέλιξή του σύνδεση.
Αυτόν λοιπόν τον ενοποιημένο αστρολογικό ΧΑΡΤΗ συμβολίζει ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ!
Διότι ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάζεται ο σκελετός του, βασίζεται στην ένωση των δύο πολικών τριγώνων
Ένας τρόπος που θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε, με την βοήθεια της Αστρολογίας και πάλι, αυτό το τόσο παράδοξο γεγονός που μόλις αναφέραμε, είναι με τον αποσυμβολισμό του ζωδίου των Διδύμων.
Οι Δίδυμοι αδελφοί τους οποίους απεικονίζει ο αστερισμός των διδύμων ονομάζονται Κάστωρ και Πολυδεύκης, όπως επίσης ονομάζονται και τα δύο μεγαλύτερα άστρα αυτού του αστερισμού.
Όπως είναι γνωστό, από την Μυθολογία μας, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης είναι τέκνα του Διός της Λήδας και ονομάζονται Διόσκουροι.
Τα δύο αδέλφια έτρεφαν μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλον. Ο Κάστωρ σε μία σύγκρουση έχασε τη ζωή του και τότε ο Δίας πρόσφερε στον Πολυδεύκη την αθανασία. Έτσι λοιπόν, όταν αυτός δέχθηκε, ζήτησε από το Δία να μοιραστεί αυτήν την αθανασία με τον αδελφό του. Ο Δίας έκανε δεκτό το αίτημά του και όρισε τότε τη μία ημέρα ο ένας να είναι στον Κάτω Κόσμο του Άδηκαι ο άλλος στον Όλυμπο και την άλλη αντίστροφα.
Θα πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε ότι οι Διόσκουροι αναφέρονται στον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά και μας υποδηλώνουν ότι σαν Ανθρώπινες Οντότητες, διαθέτουμε μία ΔΙΔΥΜΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. Ο Πολυδεύκης που ήταν αθάνατος, συμβολίζει τον Ανώτερο Εαυτό μας.
Ο Κάστωρ που είναι θνητός, συμβολίζει τον Κατώτερο Εαυτό μας, ο οποίος είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα πεθάνει.
Αυτό λοιπόν που υπονοείται από το ζώδιο των Διδύμων, είναι ότι από την στιγμή που οι Διόσκουροι είναι τόσο αγαπημένοι μεταξύ τους, αποκτούν μετά από την παραχώρηση του πατέρα τους, την δυνατότητα να «ζουν» και οι δύο μέσα από μία και μοναδική διφυή ενσαρκωμένη οντότητα!
Όμως σύμφωνα με την θέληση του Διός, παρόλο που και οι δύο αδελφοί ζουν, εντούτοις, όπως διαπιστώσαμε ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ.
Διότι όταν ο ένας κοιμάται ο άλλος ξυπνάει και αυτό είναι ένα γεγονός που ισχύει σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής τους!
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι όταν κοιμόμαστε λειτουργεί ο Ανώτερος εαυτός μας, δηλαδή ο Πολυδεύκης, ό οποίος όχι μόνο αντιλαμβάνεται άριστα τον Αόρατο Κόσμο, αλλά διαθέτει επιπλέον την δυνατότητα να εξέρχεται από τα δεσμά του σώματος μας, κάνοντας χρήση της «αργυρής χορδής» δηλαδή ξετυλίγοντας ένα «αόρατο νήμα» που δεχόμαστε ότι συνδέει τους δύο εαυτούς μας, και να μεταφέρεται με τον τρόπο αυτόν, μέχρι τα άκρα του Σύμπαντος ή ακόμα και σε παράλληλα Σύμπαντα!
Αντίστοιχα, όταν ξυπνάμε από τον ύπνο, αυτός ο Αόρατος Άυλος Κόσμος επομένως και Ανώτερος εαυτός μας εξαφανίζεται, διότι έρχεται πλέον η σειρά του να ξεκουραστεί, επομένως έρχεται η σειρά του να κοιμηθεί.
Τότε βεβαίως, την θέση του καταλαμβάνουν ο Ορατός Υλικός Κόσμος επομένως ο Κατώτερος εαυτός μας, δηλαδή ο Κάστωρ, ο οποίος όμως βιώνει δυστυχώς έναν κόσμο ψευδαισθήσεων και απάτης!
Επιπλέον, όπως γνωρίζουμε από την Αστρολογία, το ζώδιο των διδύμων θεωρείται το κατεξοχήν ζώδιο της επικοινωνίας.
Διαπιστώνουμε επομένως ότι αυτή η επικοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στην επικοινωνία μεταξύ φίλων συνεργατών ή συντρόφων, αλλά υποδηλώνει την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΑΥΤΩΝ ΜΑΣ, ακριβώς δηλαδή αυτό που αποτελεί τον ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΠΕΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ.
Βεβαίως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αν και οι δύο Εαυτοί μας δεν συναντιούνται ποτέ, εντούτοις ένας τρόπος για την μεταξύ τους επικοινωνία, αποτελούν ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ μας.
Σύμφωνα άλλωστε και με τον Φρόιντ, υπάρχουν κάποια όνειρά που θεωρούνται εξαιρετικά σημαντικά, διότι περιέχουν σημαντικές αποκαλύψεις για την εξέλιξη της Ψυχή μας.
Γ.Χαραλαμπίδης
Αναρτήθηκε από ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
