Τα πρώτα δείγματα σβάστικας εμφανίζονται πριν από 7.000 χρόνια, χαραγμένα πάνω σε αγγεία που βρέθηκαν στη Βοημία. Στις μακρινές αυτές εποχές κυριαρχούν τα γεωμετρικά και τα σπειροειδή σχέδια, που μαζί με τη σβάστικα αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου συμπλέγματος συμβόλων, που όλα σχετίζονται με την έννοια της ροής στη ζωή, το χρόνο και τον ήλιο.
Ο ηλιακός χαρακτήρας της σβάστικας γίνεται εμφανής από τη σύνδεση του συμβόλου με τον τροχό, που ήταν κατεξοχήν ηλιακό σημάδι. Ταυτόχρονα, όμως, η αίσθηση της κίνησης που προσδίδει η σβάστικα σχετίζεται με την αίσθηση πως ο Ήλιος κινείται και μαζί με αυτόν η ζωή στη Γη μας.
Κατά συνέπεια, οι τέσσερις άκρες του συμβόλου δηλώνουν αυτήν ακριβώς τη συνεχή αλλαγή των πραγμάτων, η οποία ακολουθεί την ανώτερη κοσμική κίνηση, όπως επίσης και την ευεργετική δύναμη του Κέντρου.
Επομένως, το μυστικό της σβάστικας βρίσκεται στο σημείο αυτό, στο Κέντρο γύρω από το οποίο κινούνται όλες οι άκρες! Το ακίνητο αυτό σημείο (που ο Ludwig Muller θα το αποκαλέσει Υπέρτατο Θεό) αποτελεί την πηγή κάθε δύναμης, προσφέροντας έτσι στο σύμβολο τον ευεργετικό του ρόλο ως «εικόνα της δημιουργικής κοσμικής ενέργειας, η οποία εκφράζεται από τον Ήλιο, που είναι η φυσική πηγή της κάθε γονιμότητας,» όπως χαρακτηριστικά θα γράψει ο Jean-Christophe Mathelin.
Μέσα, λοιπόν, από αυτό το πρίσμα αντίληψης, η τόσο δυναμική αλλά και ευεργετική σημασία της σβάστικας θα κυριαρχήσει σε κάθε πολιτισμό, από τη μακρινή Ασία έως και την Ελλάδα… όπου η σβάστικα ή, πιο σωστά, τογαμμάδιο (από τα τέσσερα Γ που σχηματίζονται), που λεγόταν και τετρασκέλιο, ήταν συνήθης διάκοσμος σε ιερά και αγγεία, καθώς αποτελούσε αντιπροσωπευτικό γνώρισμα του ουράνιου Δία, του θεού Ήλιου, αλλά και της Ήρας, της Δήμητρας και της Άρτεμης, δηλώνοντας σε κάθε περίπτωση τη σημασία της αναπαραγωγικής δύναμης…
