Ο Ακτινοβόλος Αστήρ

 

Αν ο 1ος β. έχει σαν βασικό θέμα έρευνας τα αίτια των κόσμων, ο 2ος β ασχολείται με τα μέσα δια των οποίων εξελίσσεται η ανθρώπινη ατομικότητα προκειμένου να φτάσει στα ύψη της πνευματικής εντέλειας, η οποία συμβολίζεται με το σπουδαιότερο σύμβολο αυτού του βαθμού: Τον Φωτοβόλο Αστέρα.
        Κατά τη διαδικασία της Μύησης σε 1ο Βαθ. τα μάτια του υπό μύηση είναι κλειστά. Πέραν της συγκινησιακής χρησιμότητας αυτής της κατάστασης, υπάρχει σημαντικότατος συμβολισμός. Ο υπό μύηση βρίσκεται στο σκοτάδι της άγνοιας. Κατά την διάρκεια της μύησης ο Σεβ. διδάσκει τον υπό μύηση για πολλά και σημαντικά θέματα, όπως την Ηθική και την Αρετή. Θα σταθώ όμως μόνο στον ορισμό του Τεκτ. Θεσμός αφ' εαυτού προερχόμενος, απορρέων εκ του ορθού λόγου, φιλοσοφικός και παγκόσμιος. Η παγκοσμιότητα του Θεσμού δεν αφορά σε γεωγραφικά σύνορα. Απευθύνεται στο σύνολο των ανθρώπων. Από το σημείο αυτό τίθεται ουσιαστικά, το θέμα του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου και ταυτόχρονα διατίθενται και τα πρώτα εργαλεία της επίτευξης αυτού του σκοπού, ο ορθός λόγος και η φιλοσοφία.
        Ο άνθρωπος είναι ελλειπής. Άρα και το πεδίο του γνωστικού φάσματος, είναι φυσικό να είναι ελλιπές σε κάθε γωνία θεώρησης, είτε αφορά την επιστήμη, είτα τη φιλοσοφία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή γνώσης.
       

Ο κόσμος – εξαιρουμένου του ανθρώπου – δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη λογικής ερμηνείας του εαυτού του, δεδομένου ότι λειτουργεί νομοτελειακά και κατά τρόπο απλό. Π.χ. το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά.
        Η πολύπλοκη λειτουργία των συστημάτων, τόσο στον μικρόκοσμο όσο και στον μακρόκοσμο, είναι αυτονόητες για τον κόσμο, χωρίς να επεισέρχεται η αναγκαιότητα της γνώσης ή άγνοιας, λογικής ή εκλογίκευσης, χωρίς αδυναμίες, αβεβαιότητες, παραδοξότητες, απροσδιοριστίες κλπ.
        Ο άνθρωπος σαν σκεπτόμενο ον με λογική δυνατότητα (ο όρος έχει την έννοια ότι θα μπορούσε και να μην ήταν) αλλά αγνωστικός (γιατί τείνει προς τη γνώση) προσπαθεί ή τουλάχιστον επιθυμεί να αντλήσει γνώσεις για τον εαυτό του από τον κόσμο δίνοντάς του λογική υπόσταση. Ο κόσμος έχει τα δικά του μέτρα. Ο άνθρωπος προσπαθεί να φέρει τον κόσμο στα μέτρα του. Ο κόσμος τον αγνοεί. Έτσι η λογική μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από τις σκέψεις μας.
        Ο Τεκτ. είναι ένα διαρθρωμένο σύστημα αξιών που χωρίς να προσφέρει την ίδια την γνώση, παρέχει στον Τεκτ. μία οργανωμένη σειρά εργαλείων, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό της αυτογνωσίας και της τελείωσης της πορείας δηλ. προς την πνευματική εντέλεια.
        Στον πρώτο βαθμό ο Τεκτ. δραστηριοποιείται κυρίως στη κατανόηση του κόσμου και στην καταπολέμηση των παθών του. Με την αποκάλυψη των οφθαλμών του μυούμενου, όταν ο Αδ. Δοκ. ζητά για αυτόν το ΦΩΣ, ξεκινά η πορεία προς την γνώση. Το φως που αντικρίζει ο μυούμενος είναι χλωμό και αβέβαιο, είναι όμως φως που έλκει και ταυτόχρονα οδηγεί. Συμβολικά θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στο πρώτο φως που αντικρίζει ο άνθρωπος όταν γεννιέται, ή και στο φως που χαρακτήρισε την πρώτη "πράξη" της  δημιουργίας. Όπως και αν το εξετάσουμε η πορεία έχει ήδη ξεκινήσει.
        Κατά την έναρξη των εργασιών του 1ου Βαθ. παρατηρούμε ότι ο σκοπός μας είναι η αναζήτηση του Φωτός, που αν και δεν το βλέπουμε πλήρως, λόγω αδυναμίας των οφθαλμών μας, παρατηρούμε τη Φύση και τα Φαινόμενα, δηλ τα αποτελέσματα του Φωτός. Κυρίως όμως κατερχόμενοι στο βάθος της συνειδήσεως και εναρμονιζόμενοι με τον παγκόσμιο ρυθμό. Το σημείο αυτό αποτελεί έξοχη προαναγγελία του 2ου βαθμού όπου ο Τεκτ. καλείται να γνωρίσει τα εν αυτόν και τα περί αυτόν όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η διδασκαλία του βαθμού. Το φως, ας μου επιτραπεί, σαν αόριστη έννοια αποτελεί το στόχο της αναζήτησης, τον προορισμό. Ταυτόχρονα είναι και το μέσο που βοηθά την αίσθηση της όρασης στην αναζήτηση, και ταυτόχρονα θερμαίνει και ζωοδοτεί, δημιουργώντας όχι μόνο ευχάριστη αλλά και ιδανική συνθήκη για εργασία. Μην ξεχνάμε ότι η εργασίες άρχονται την μεσημβρία, όταν το φως και η θερμότητα  είναι πλήρεις, και τερματίζονται το μεσονύκτιο. Συμβολικά πάντα, ενώ το φυσικό φως έχει παρέλθει προ πολλής ώρας, η εργασία η οποία τιμάται με ιδιαίτερο τρόπο στη Στοά του Εταίρου, μπορεί να συνεχιστεί με τον νου τη σκέψη και το πνεύμα. Μόνον τότε ο Τεκτ. αναπαύεται, όταν έχει εργασθεί με τις αισθήσεις και τη σκέψη, έχοντας δηλ. χρησιμοποιήσει άριστα τις φυσικές και πνευματικές του δυνατότητες.
Ο σκοπός του Τεκτ. στον 1ο β. δηλ. η κατανίκηση των παθών, περιγράφεται εξαιρετικά με τον αποσυμβολισμό του μύθου του Θησέα στην πάλη με τον Μινώταυρο. Ο Μινώταυρος κατά μία θεώρηση, συμβολίζει τον κατώτερο άνθρωπο. Ο Θησέας αφού γίνεται άξιος και δυνατός να μετακινήσει τον Βράχο και να πάρει τα όπλα του πατέρα του, δηλ. τη Σοφία και τη Δικαιοσύνη, αντιμετωπίζει τον κατώτερο εαυτό του, αφού πρώτα – ως ανώτερη ανθρώπινη οντότητα και γνωρίζοντας τις δυσκολίες του εγχειρήματος – προετοιμάζει την έξοδο από τον Λαβύρινθο χρησιμοποιώντας το νήμα της Αριάδνης. Έτσι, μετά από σκληρή πάλη, νικά και μπορεί να βγει στο Φως ως ανώτερος δηλ. πνευματικός άνθρωπος.
        Με την είσοδο στο 2ο β. ο Τεκτ. πραγματοποιεί 5 περιοδείες, προκειμένου να οπλιστεί με τα εργαλεία εκείνα που θα τον βοηθήσουν να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Η σμίλη συμβολίζει την Νόηση και η Σφύρα τον Λόγο. Και τα δύο είναι εργαλεία του Πνεύματος  Όμως δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε τη δύναμη του πνεύματος χωρίς το σώμα μας Έτσι λοιπόν οι πέντε αισθήσεις στρατεύονται στο σκοπό ως όργανα σώματος και δυνάμεις ψυχής. Το πεπερασμένο των σωματικών αισθήσεων, μας ωθεί στην αναζήτηση και δραστηριοποίηση των αισθήσεων του πνεύματος. Οι πνευματικές αισθήσεις και δυνατότητες, δεν υπόκεινται σε αντικειμενικούς περιοριστικούς όρους, και η χρήση και ανάπτυξή τους μπορεί να οδηγήσει τον Τεκτ. στο γνώθι σ' αυτόν. Αυτό ήταν γραμμένο στη μετώπη του Ναού του Πυθίου Απόλλωνα στους Δελφούς (Ηλιακή δηλ .φωτεινή θεότητα). Κατόπιν η λήψη γνώμονα και διαβήτη εξοπλίζουν τον τέκτονα με δικαιοσύνη, ευθύτητα, επιείκεια, σοφία, σύνεση και περίσκεψη. Η μελέτη της Αρχιτεκτονικής υπενθυμίζει την οικοδόμηση του ναού της Αρετής αλλά παροτρύνει στην έρευνα για την αλήθεια και την πρόοδο του πνεύματος. Οι Ελεύθερες Τέχνες δείχνουν στον Τεκτ. τα θαυμαστά δημιουργήματα της ανθρώπινης διάνοιας που λειτουργεί με την λεκτική γοητεία και το αρμονικό κάλλος. Η γνώση τους ανυψώνουν και εξευγενίζουν το ανθρώπινο πνεύμα Το οπλοστάσιο του Εταίρου εμπλουτίζεται με την γνωριμία με τους Σοφούς νομοθέτες. Η μελέτη της ζωής και του έργου τους δείχνει τον δρόμο προς το φως μέσω της ηθικής του καθήκοντος. Τέλος η εργασία όχι μόνο των χειρών αλλά κυρίως του πνεύματος είναι το τελευταίο μέσο που παρέχει ο Βαθ. του Εταίρου για να διευκολύνει και να καθοδηγήσει την πορεία του Εταίρου προς το Φως. Κατά τον Ησίοδο η εργασία είναι ο φύλακας της αρετής.
        Τότε μπορεί ο τεκτ. να ατενίσει τον Φωτοβόλο αστέρα, το φωτεινό εκείνο σύμβολο της ανεξάρτητης διάνοιας της απαλλαγμένης από προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Ο φωτοβόλος αστέρας, τοποθετείται στην ανατολή, δηλ. στα άγια των αγίων, στο τόπο όπου μόνο αγνές και τέλειες συνειδήσεις μπορούν να διέλθουν. Συμβολίζει τον ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος με τις 5 φωτεινές του αισθήσεις μπορεί να δέχεται την επίδραση όχι μόνο των υλικών μορφών αλλά και των πνευματικών. Το εγγεγραμμένο Γ, μυστηριακό κλειδί για την ερμηνεία του συμβόλου. Συμβολίζει την ικανότητα του ανθρώπου στη Γνώση, αλλά ταυτόχρονα είναι το αρχικό γράμμα της Γεωμετρίας, επιστήμης και ενέργειας Θεϊκής. Ας θυμηθούμε το αρχαίο απόφθεγμα ο Θεός αεί γεωμετρείν. Ουσιαστικά αναφερόμαστε στη δημιουργό δύναμη της Γένεσης, της Γνώσης, της Εξέλιξης και της Μυστηριακής Μεταμόρφωσης.
        Καθήκον λοιπόν του αδ. Εταίρου είναι να γνωρίσει το αλληγορικό τούτο σύμβολο και όλη τη μυσταγωγική του σημασία. Με λίγα λόγια το ζητούμενο είναι αφ' ενός μεν η κατανόηση της διδασκαλίας του βαθμού και αφ' ετέρου η συνειδητή πραγμάτωση της διδασκαλίας αυτής στο επίπεδο της καθημερινής ζωής. Μόνον έτσι η πορεία μας θα είναι βιωματική και κατά συνέπεια αποτελεσματική. Τότε θα μπορούμε να αναφωνήσουμε όχι μόνο Είδον τον Φωτοβόλο Αστέρα, αλλά Οίδα τον Φωτοβόλο Αστέρα.
Χ:.K