Στη καθημερινή μας ζωή έχουμε πολλούς δασκάλους - στο σπίτι, στο σχολείο, στην εργασία μας. Έχουμε δασκάλους για τις τέχνες, τις επιστήμες και ακόμα για κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Όλοι αυτοί οι δάσκαλοι μας δίνουν τις προηγούμενα αποκτημένες γνώσεις και συγχρόνως , τα εφόδια για να μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερα μέσα στο φυσικό κόσμο και το κοινωνικό μας περιβάλλον και ακόμα να επεκτείνουμε αυτές τις γνώσεις που κάποιοι άλλοι μελλοντικά θα χρησιμοποιήσουν. Οι δάσκαλοι αυτοί αναφέρονται στη μυστικιστική βιβλιογραφία ως «δάσκαλοι της Vidya», δηλαδή των γνώσεων που αφορούν το Υλικό Επίπεδο και τους φυσικούς νόμους με τις εφαρμογές τους.
Οι διδασκαλίες των δασκάλων της Vidya γίνονται καταληπτές από την ανθρώπινη διάνοια και όταν τίθενται υπό κρίση βρίσκονται σύμφωνες με την ανθρώπινη λογική. Καθώς οι γνώσεις των δασκάλων της Vidya με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται όλο και περισσότερο οι διδασκαλίες τους βοηθούν, εκτός των άλλων και στο να διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν και άλλοι αόρατοι κόσμοι που βρίσκονται πέρα από αυτόν τον κόσμο των πέντε μας αισθήσεων. Υπάρχουν όμως και «δάσκαλοι της Paravidya». Αυτοί είναι οι δάσκαλοι της κρυμμένης γνώσης, αυτής που βρίσκεται πίσω από το πέπλο της Ίσιδας . Oι δάσκαλοι αυτοί έχουν γνώση των Εσωτερικών κόσμων και γνώση για πραγματικότητες που δεν μπορούν να γίνουν απόλυτα αντιληπτές και κατανοητές από την ανθρώπινη διάνοια. Οι δάσκαλοι της Paravidya είναι αυτοί που ονομάζονται «Πνευματικοί δάσκαλοι».
Τους Πνευματικούς δασκάλους μπορούμε να διακρίνουμε σε «μη φωτισμένους» και «φωτισμένους». Αυτοί που δεν είναι φωτισμένοι στηρίζουν τις διδασκαλίες τους σε βιβλία και διδασκαλίες άλλων δασκάλων. Σε ορισμένες περιπτώσεις τις έχουν κωδικοποιήσει, συμπληρώσει και μετατρέψει σύμφωνα με δικές τους εμπνεύσεις και τις παρουσιάζουν με ένα δικό τους προσωπικό τρόπο. Σε αυτούς τους μη φωτισμένους δασκάλους συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που έχουν συλλέξει πληροφορίες μέσα από τηλεπαθητικά άτομα, πνευματικούς κύκλους, μεσμερισμό, αυτόματη γραφή και άλλες μεθόδους έμμεσης επικοινωνίας με το υπερπέραν. Οι διδασκαλίες αυτών των δασκάλων είναι μηδαμινής πνευματικής αξίας και σπάνια περιέχουν και ψήγματα αλήθειας. Συχνά παραπλανούν και καθυστερούν την πνευματική πρόοδο των ειλικρινών αναζητητών που τους ακολουθούν.
Φωτισμένοι δάσκαλοι, είναι αυτοί που έχουν βιωματική, προσωπική εμπειρία από το Εσωτερικό Φως και τη Μουσική των Σφαιρών έστω και στη χαμηλότερή τους εκδήλωση. Είναι αυτοί που έχουν άμεση προσωπική αντίληψη αυτών που διδάσκουν στους μαθητές τους και η διδασκαλία τους γίνεται συνήθως κατόπιν “άνωθεν” εντολής και με συνεχείς υποδείξεις. Οι ίδιοι έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας με κατώτερα αλλά και με ανώτερα υποπεδία του Αστρικού κόσμου και σε σπάνιες περιπτώσεις με τον Αιτιατό κόσμο. Στην τελευταία περίπτωση, οι δάσκαλοι αυτοί στη Δύση ονομάζονται «Αποστολικά Διάμεσα» και χάρη σε αυτούς, πολλοί αναζητητές της αλήθειας βρίσκουν το “Μίτο της Αριάδνης” και αρχίζουν την πνευματική τους ζωή. Τα Αποστολικά Διάμεσα, είναι οι δάσκαλοι που ρίχνουν το σπόρο της Πνευματικότητας στους μαθητές τους. Ο σπόρος αυτός κάποτε θα ανθίσει και θα δώσει πνευματικούς καρπούς. Μία τέτοια φωτισμένη δάσκαλος θα πρέπει να ήταν και η ΄Ελενα Μπλαβάτσκυ αν και εμείς δεν είμαστε άξιοι και ικανοί να κρίνουμε τέτοιες προσωπικότητες. Στην Ινδία λένε ότι μόνο ο Προφήτης μπορεί να γνωρίσει τον Προφήτη και εμείς είμαστε πολύ μικροί για να κάνουμε τέτοιες κρίσεις.
Τις οδηγίες και διδασκαλίες που παίρνει ένα Αποστολικό Διάμεσο εσωτερικά, από τους Οδηγούς του, τις μεταδίδει με ένα τρόπο ιδιαίτερο και ανάλογο με την εποχή και το ταπεραμέντο του. Η διδασκαλία του, μπορεί κάποτε και κάπου αλλού, να παρουσιαστεί με μία διαφορετική μορφή, γεγονός όμως που με κανένα τρόπο δεν μειώνει την αξία και σημασία της, γιατί κάθε δάσκαλος έρχεται για να επιτελέσει ένα συγκεκριμένο προορισμό, σε μία συγκεκριμένη εποχή και ανάμεσα σε συγκεκριμένους ανθρώπους.
Υπάρχουν Πνευματικοί δάσκαλοι από όλα τα Εσωτερικά Επίπεδα και Υποεπίπεδα και όλοι λειτουργούν κάτω από τη Θεία επιστασία για να εκπληρωθεί το Θείο Σχέδιο.
Εκτός από τους προαναφερθέντες υπάρχει και μία άλλη κατηγορία δασκάλων οι «Θείες ενσαρκώσεις» ή «Άβαταρς» ή «Αβατάρας» ή «Κοινωνικοί Αναμορφωτές». Οι προσωπικότητες αυτές είναι ενσαρκώσεις της Θεότητας όπως αυτή εκδηλώνεται στα διάφορα Εσωτερικά Πνευματικά Επίπεδα.
Αυτός ο Δημιουργικός Λόγος, αυτή η έκφραση του ενός Μοναδικού Θεού που εκδηλώθηκε και δημιούργησε το ένα “κάτω” από το άλλο όλα τα Σύμπαντα των Συμπάντων, σε κάθε Πνευματικό Επίπεδο, του έχει δοθεί ένα διαφορετικό όνομα. Σαν παράδειγμα, ο Θεός των Εβραίων ο Ιεχωβά δεν είναι κάποιος άλλος Θεός αλλά η εκδήλωση του Ενός μοναδικού Θεού όπως Αυτός εκδηλώνεται στο Αστρικό Επίπεδο και είναι ο Πλάστης και Δημιουργός του “πιο κάτω” του Υλικού Επίπεδου, μέσα στο οποίο μία κουκίδα είναι και η γη μας. Τα Αβατάρ λοιπόν είναι ενσαρκώσεις αυτών των πολλαπλών εκδηλώσεων του Θείου και γι’αυτό υπάρχουν πολλά Αβατάρ κάθε εποχή επάνω στη Γη.
Οι θείες αυτές ενσαρκώσεις μπορεί να προέρχονται από το Αστρικό Επίπεδο και για να επιτελέσουν το έργο τους μπορεί να χρησιμοποιήσουν βία, όπως για παράδειγμα ο Μωϋσής και ο Μωάμεθ ή μπορεί να προέρχονται από το Αιτιατό Επίπεδο οπότε η διδασκαλία τους έχει σαν βάση τη μυστικιστική αγάπη. Συχνά τα Αβατάρ του Αιτιατού Επίπεδου επιτελούν θαυμάτα για να φέρουν σε πέρας την εντολή που τους δόθηκε χωρίς όμως αυτό να γίνεται για ιδιοτελείς λόγους. Ένα τέτοιο Αβατάρ του Αιτιατού Επίπεδου, θεωρείται ότι είναι σήμερα ο Σαι Μπάμπα.
Τέλος υπάρχει και μία άλλη κατηγορία Δασκάλων που είναι οι Τέλειοι δάσκαλοι ή Θεάνθρωποι ή Ισόθεοι. Αυτοί δεν είναι ενσάρκωση μίας κάποιας θείας εκδήλωσης κάποιου Πνευματικού Επίπεδου, αλλά ενσάρκωση τού ίδιου τού Λόγου.
Κατά τη Χριστιανική παράδοση, ο Θεάνθρωπος ήταν ένας, ο Ιησούς, που έζησε πριν 2000 χρόνια. Σύμφωνα όμως με τις διδασκαλίες όλων των μεγάλων μυστών, αγίων και Πνευματικών δασκάλων αλλά ακόμα και των μεγίστων Πατέρων της Χριστιανοσύνης, του Έλληνα ορθόδοξου Ωριγένη και του Δυτικού Αγίου Αυγουστίνου, ο Λόγος είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού που ήταν, είναι και θα βρίσκεται πάντοτε ενσαρκωμένος πάνω στη γη σε ένα διαφορετικό κάθε εποχή ανθρώπινο πόλο. Έτσι εξηγούνται και τα λόγια του Ιησού στους Εβραίους, όταν αναφερόμενος στη Θεϊκή και όχι στην υλική του φύση τους έλεγε “….….” και αργότερα “….. …” Οι Εβραίοι τον ρώτησαν “…. ….; και ο Ιησούς απάντησε: “Τα λόγια αυτά του Ιησού βεβαιώνουν ότι η Θεία του φύση, αυτό που ονομάζουμε Χριστό, βρισκόταν, βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντοτε πάνω στη γη.
Λέγεται στις μυστικιστικές παραδόσεις ότι οι ψυχές κατά τη μακραίωνη παραμονή τους στον Υλικό κόσμο και στα κατώτερα Πνευματικά Επίπεδα παίρνουν εμπειρίες και μαθήματα, μέχρι που έρχεται μία στιγμή που παύουν να έχουν επιθυμίες και προσκολλήσεις στον Υλικό κόσμο και τότε, αρχίζουν να νοσταλγούν και να υπερεπιθυμούν την επιστροφή τους στο Βασίλειο των Ουρανών. Τότε ο Πατέρας ακούει την κραυγή τους, τις οδηγεί στα πόδια του Θεανθρώπου της εποχής και Αυτός, αναλαμβάνει με την εξωτερική και αργότερα με την Εσωτερική διδασκαλία του σαν Παράκλητος, όχι μόνο να τους δείξει το Δρόμο αλλά και να τις συνοδεύσει πίσω στην Αγκαλιά του Πατέρα. Αυτή είναι η μοναδική εργασία του Θεανθρώπου κάθε εποχής πάνω στη γη. Να δεχθεί στο ποίμνιό του τις ψυχές που η Θεία Χάρη οδηγεί στα πόδια του και αυτές να τις οδηγήσει πίσω στον Οίκο του Πατέρα. Ο Ιωάννης βεβαιώνει ότι “…. Αλλά και ο ίδιος ο Ιησούς έλεγε
Όταν ο Θεάνθρωπος αποχωρήσει από το Υλικό Επίπεδο, η Δύναμη, ο ενσαρκωμένος Λόγος, συνεχίζει να λειτουργεί μέσα από ένα άλλο ανθρώπινο πόλο που είναι ο Θεάνθρωπος της τότε εποχής.
Η Χριστή Δύναμη, αυτό που ονομάζουμε Χριστός είναι ένας. Ο φορέας αλλάζει κάθε εποχή, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις ανάγκες κάθε εποχής. Ο ίδιος ο Ιησούς απευθυνόμενος στον Πατέρα του στη χαράδρα των Κέδρων αναφέρει ότι ο ρόλος του πάνω στη γή τελείωσε. και Του λέει: το ετελείωσα
Λέγεται λοιπόν ότι όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι του ανθρώπου, είναι χρήσιμοι σε κάθε συγκεκριμένη στιγμή της εξέλιξής του καθώς ο καθένας από αυτούς και όλοι μαζί προετοιμάζουν τους ανθρώπους ώστε όταν με τη Θεία Χάρη κάποτε, τελικά βρεθούν στα πόδια του Θεανθρώπου της εποχής τους, να μπορέσουν να αρχίσουν το πνευματικό τους ταξίδι προς τη “Γη της Επαγγελίας”, προς το Βασίλειο του Πατέρα. Αυτό συνέβαινε και για τα τρισεκατομμύρια των ανθρώπων που έζησαν πριν από τον Ιησού και για τα τρισεκατομμύρια των ανθρώπων που θα ζήσουν στις χιλιετίες που θα έλθουν και τότε ακόμα, που όπως λέει ο άγιος Αυγουστίνος, ίσως η λέξη Χριστιανισμός να έχει αλλάξει όνομα. (Επιστ. Βιβλ.1,ΧΙΙΙ,3)
Τιμή λοιπόν και μέγιστο σέβας στην Έλενα Μπλαβάτσκυ και σε όλους τους Πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών και ακόμα μεγαλύτερη στο Βασιλιά των Βασιλιάδων, τον Θεάνθρωπο κάθε εποχής, που κάποτε, τον καθένα από μας, όλες τις ψυχές θα τις οδηγήσει στη Σωτηρία, δηλαδή πάνω από τον Τροχό των γεννήσεων και των θανάτων, και στη συνέχεια θα τις συντροφεύσει στο Δρόμο της επιστροφής τους στο Βασίλειο του Πατέρα, στη Θέωση. Τη Θέωση που μπορεί να επιτύχει ο καθένας μας, εδώ και τώρα και όχι σε κάποιο απώτατο μέλλον όπως βεβαιώνει ο Ιησούς με τα λόγια του:των εδώ ισταμένωνΛουκάς 9¨:27”
Όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι, είναι ενταγμένοι στην Ιεραρχία των θείων όντων, στα οποία στηρίζεται η Θεϊκή Δημιουργία και το Θείο Σχέδιο.
Ομιλία που δόθηκε προς τιμή της Έλενας Μπλαβάτσκυ στην Αθήνα στις 15/5/2002.
