Η φιλανθρωπία είναι η άλλη όψη της έκπτωσης από τη φυσική κατάσταση ισότητας.

 

Δεν θα παραδεχθούμε ποτέ ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι αντικείμενο ελέους

Στη λέξη φιλανθρωπία υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, στα όρια του οξύμωρου. Ο άνθρωπος είναι απλώς άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος. Όπως ο λύκος δεν μπορεί να είναι φιλόλυκος, ούτε η κότα φιλόκοτα και ο σκύλος φιλόσκυλος. Ο σκύλος, ναι, μπορεί να είναι φιλάνθρωπος, ως το κατεξοχήν κατοικίδιο που έχει μια σχεδόν αυτοκαταστροφική προσκόλληση στο είδος μας. Η κότα δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ φιλάνθρωπη, αν είχε μια ελάχιστη επίγνωση του προορισμού της ως σούπας ή κοκκινιστής. Η γάτα, αν και εξίσου προσκολλημένη στον άνθρωπο και τα ενδιαιτήματά του, δεν είναι φιλάνθρωπη. Είναι απλώς φίλαυτη. Κι επειδή αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο- αν μπορεί να αποκληθεί αγάπη το ένστικτο αυτοσυντήρησης που έχει κάθε ον-, συμβιβάζεται με την αναγκαστική συνύπαρξή της με τον άνθρωπο. Είναι μια κατεξοχήν φιλόγατα που συνδέεται με μνημόνιο κατανόησης με τον άνθρωπο, αν υποθέσουμε ότι η βάση της συνύπαρξής της μ’ αυτόν είναι να πιάνει ποντίκια ή να προσφέρει το σώμα της στην ανθρώπινη ανάγκη για τρυφερότητα και χάδι.

Η ακολουθία Fibonacci

 

Η ακολουθία αριθμών στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων είναι γνωστή ώς ακολουθία Fibonacci: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, ...  (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).

Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό φ =1.618033989.  Ο αντίστροφος της Χρυσής Τομής 1/φ= 0.618033989, με αποτέλεσμα να ισχύει: 1/φ=φ-1.

Ένα ορθογώνιο τετράπλευρο του οποίου ο λόγος των πλευρών είναι ίσος με 1/φ ονομάζεται Χρυσό Ορθογώνιο.

Η ακολουθία Fibonacci παράγεται από τη σχέση f(1) = f(2) = 1 , f(n+1) = f(n) + f(n-1), και απαντάται συχνά

σε πολλούς τομείς των μαθηματικών και των άλλων επιστημών. Είναι όμως σημαντικό και το πόσο συχνά συναντάται στη φύση, σε μοτίβα όπως τα λουλούδια ή τα φύλλα των φυτών.

"Οι αριθμοί Fibonacci είναι το αριθμητικό σύστημα της φύσης. Εμφανίζονται παντού στη φύση, από τη διάταξη των φύλλων στα φυτά μέχρι το μοτίβο των πετάλων στα λουλούδια, τις πευκοβελόνες, ή τα στρώματα του φλοιού ενός ανανά. Φαίνεται πώς οι αριθμοί Fibonacci σχετίζονται με την ανάπτυξη κάθε ζωντανού οργανισμού, ενός κυττάρου, ενός σπυριού σταριού, μιας κυψέλης μελισσών, ακόμα της ίδιας της ανθρωπότητας. "

Ιστορία

Ο Fibonacci ήταν πολύ γνωστός στην εποχή του και αναγνωρίζεται σήμερα ώς ο μεγαλύτερος μαθηματικός του Μεσαίωνα. Γεννήθηκε στη δεκαετία του 1170 και πέθανε αυτή του 1240. Άγαλμά του υπάρχει στο

ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ η πρώτη μυστική Αδελφότητα της Ευρώπης

 

Non nobis, Domine, non nobis, sed Nomini Tuo da gloriam

(Η πολεμική κραυγή των Ναϊτών Ιπποτών)

Το 1118, είκοσι περίπου χρόνια μετά την ίδρυση του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ από το Γοδεφρίγο ντε Μπουγιόν και τουος Σταυροφόρους του, εννέα Γάλλοι ιππότες υπό την ηγεσία του Υγ ντε Πεγιέ, ενός ευγενή από την Καμπανία, έφθασαν στους Άγιους Τόπους κι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω από το Ναό του Σολομώντα, ονομάστηκαν Ιππότες του Ναού ή Ναϊτες και το τάγμα τους, Τάγμα του Ναού.
Αρχικά οι Ναϊτες ζούσαν στην απόλυτη φτώχια, ενώ ο επικεφαλής τους, Υγ ντε Πεγιέ, μοιραζόταν το ίδιο άλογο με έναν από τους εννιά ιππότες, το Ζωφρέ του Σαιν Ομέρ. Η δύναμη και η επιρροή τους δεν άργησε ωστόσο να μεγαλώσει, εφόσον ανταποκρίνονταν και στην «ιπποτική μόδα» της εποχής τους. Έτσι, δέκα χρόνια μετά την ίδρυση του Τάγματός τους, ο αριθμός των Ναϊτών έφθασε τους 300 ιππότες και ο στρατός τους αριθμούσε 3000 άνδρες. Η δύναμή τους μεγάλωνε συνεχώς, όσο καιρό βρίσκονταν σε εξέλιξη οι Σταυροφορίες, οι «ιερές» εκστρατείες της χριστιανικής Δυσης, που αποσκοπούσδαν στην απελευθέρωση –κι όχι μόνο- των Αγίων Τόπων από τους «απίστους». Στα πρώτα τους βήματα οι Ναϊτες είχαν την υποστήριξη μιας από τις μεγαλύτερες μορφές της εποχής, του Αγίου Βερνάρδου του Κλερβώ, που ήταν επικεφαλής του μοναχικού Κισκερκιανού Τάγματος. Ο Άγιος Βερνάρδος, χάρη στη μεγάλη του επιρροή, στην ευφράδεια και στην ασκητική ζωή του, κατόρθωσε να πείσει τον Πάπα Ονώριο ΙΙ να δώσει την επίσημη αναγνώριση της Εκκλησίας στο Τάγμα του Ναού. Έτσι, το Συμβούλιο της Καθολικής Εκκλησίας, που συνεδρίασε το 1128 στο Τρουάγ της Γαλλίας, ενέκρινε το καταστατικό του νέου Τάγματος. Οι Ναϊτες είχαν πλέον και επίσημη εκκλησιαστική υπόσταση.

Τα γκαργκόιλ!!!

Στην αρχιτεκτονική, τα γκαργκόιλ είναι περίεργα, αποκρουστικά ή και απλά άσχημα αγάλματα -συνήθως από γρανίτη- που διαθέτουν στόμιο και είναι σχεδιασμένα για να μεταφέρουν το νερό από την οροφή για να μην διαβρώνεται η τοιχοποιία.

Πολλά γκαργκόιλ έχουν μορφή ζώων και δεν είναι τυχαία η επιλογή τους. Η λέξη "Gargouille" προέρχεται από τα γαλλικά -η οποία προέρχεται από τα λατινικά- και κάποτε σήμαινε "λαιμός".
Οι Γάλλοι έχουν ένα μύθο γύρω από έναν από τους Αγίους τους, τον Romain. Τον 7ο αιώνα έγινε Επίσκοπος της Ρουέν και πάλεψε με ένα πλάσμα ονόματι Gargouille. Ήταν ένα πλάσμα σαν δράκος, με φτερά, μακρύ λαιμό και

Το Δελφίνι στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία

Πολλοί υποστηρίζουν ότι όσοι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη θάλασσα γίνονται προληπτικοί ή ότι η ίδια η θάλασσα κάνει όσους ανθρώπους βρίσκονται δίπλα της παράλογους. Τις ημέρες που δεν υπήρχαν μέσα πλοήγησης, πυξίδα ή δελτία θυελλωδών ανέμων η θάλασσα ήταν κάτι το απρόβλεπτο και το επικίνδυνο—ακόμα και σήμερα με όλη τη διαθέσιμη τεχνολογία των σόναρ και των δορυφόρων.
Ξεχωριστή θέση στις ζωές των ναυτικών στην αρχαιότητα, αλλά και σήμερα είναι η παρουσία δελφινιών στις θάλασσες που πολύ συχνά τα θεωρούσαν θεόσταλτα με σκοπό με μεταφέρουν ένα μήνυμα σε όσους ταξίδευαν. Είναι εκείνοι οι ναυτικοί οι οποίοι μας έδωσαν και τους πρώτους μύθους που αφορούν το δελφίνι.
Οι αρχαίοι Έλληνες είναι ένας από τους πρώτους θαλασσοπόρους λαούς αδιαμφισβήτητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη από τη Μινωϊκή εποχή το δελφίνι κυριαρχεί στην εικονογραφία και αργότερα σαν θέμα στην κλασσική μυθολογία. Όσοι έχουν επισκεφτεί το παλάτι στην Κνωσό της Κρήτης ίσως να θυμούνται την καταπληκτική τοιχογραφία από λεγόμενο δωμάτιο της βασίλισσας που απεικονίζει σκηνή βυθού στην οποία κυριαρχούν τα δελφίνια. Εκτός από την τέχνη σαν κύρια πηγή πληροφοριών για το δελφίνι στην αρχαιότητα αντλούμε από τους Έλληνες ποιητές και την Ελληνική μυθολογία.

ΤΑ 4 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ

 

 

Πρόλογος:

Η διδασκαλία και η συμβολολογία των τεσσάρων στοιχείων είναι κάτι που μέχρι πριν από λίγο καιρό προκαλούσε γέλιο και ειρωνικά σχόλια στους ερευνητές. Καθώς ο ορθολογισμός είχε ποτίσει το μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων δεν μπορούσαν να αντιληφθούν την αξία μιας συμβολολογίας ξένης προς την λογική του 19ου και του 20ου αιώνα.

Αλληγορίες και συμβολισμούς για τα 4 στοιχεία συναντάμε σε πάρα πολλούς πολιτισμούς σε ολόκληρη τη γη. Οι πρώτοι ερευνητές που συγκέντρωσαν και κατέγραψαν τους μύθους των λαών αυτών, δεν κατάφεραν να υποψιαστούν το βαθύτερο νόημά τους. Αντίθετα ειπώθηκε ότι επρόκειτο για απλοϊκές δοξασίες των λαών που σηματοδοτούσαν την παιδική φάση της ανθρωπότητας. Έτσι κανείς εκτός από τους Εσωτεριστές δεν τους μελέτησε όπως έπρεπε.

Τα τελευταία όμως χρόνια αυτή η οπτική άλλαξε. Ερευνητές όπως ο M. Eliade, ο G.Durand και άλλοι απέδειξαν; ότι οι «απλοϊκές δοξασίες» ήταν βαθύτατες φιλοσοφίες και θεωρήσεις λαμπρών πολιτισμών για τη ζωή, το θάνατο, τον άνθρωπο, τον κόσμο και όλα τα βαθιά ερωτήματα που μας απασχολούν. Αλλά και πριν από αυτούς, μεγάλοι επιστήμονες του 20ου αιώνα, διατυπώνοντας τις πρωτοποριακές τους θεωρίες και ψάχνοντας σύμβολα για να τις απεικονίσουν, «έπεσαν» πάνω στους αρχαίους σοφούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ν.Bohr που για να απεικονίσει τη θεωρία της Κβαντομηχανικής, χρησιμοποίησε το πανάρχαιο σύμβολο του Γιν-Γιάνγκ. Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι στις αρχές του αιώνα θεωρούνταν επιστήμονες με υπερβολικά παιδική, απλοϊκή και ρηχή σκέψη. Με τις νέες ανακαλύψεις της επιστήμης όμως σιγά-σιγά οι σύγχρονοι επιστήμονες διαπίστωσαν (και διαπιστώνουν ακόμη) ότι αυτά που άρχιζαν να ανακαλύπτουν για το σύμπαν, οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι τα είχαν διατυπώσει πολύ πιο κατανοητά και ολοκληρωμένα 2.500 χρόνια πριν!!! Ίσως δίκαια ο 20ος αιώνας ονομάστηκε από μερικούς «ο αιώνας των Προσωκρατικών» αφού ουσιαστικά οι διδασκαλίες τους άρχισαν να κατανοούνται ξανά μετά από τόσους αιώνες.

Εισαγωγή

Η διδασκαλία και η θεωρία των 4 στοιχείων είναι μια απεικόνιση των καταστάσεων που μπορεί να υπάρξει η Ύλη. Σαν ύλη δεν εννοούμε την φυσική ύλη που βλέπουμε και που δίνει μορφή και υπόσταση σε όλα τα πράγματα, αλλά την πηγή αυτής. Όπως ξέρουμε η ύλη είναι μια συμπυκνωμένη μορφή ενέργειας. Ο Εσωτερισμός διδάσκει ότι συνολικά υπάρχουν 7 είδη ενέργειας, η μία πιο λεπτή από την άλλη και η χονδροειδέστερη μορφή(αυτή που δονεί σε χαμηλότερη συχνότητα) είναι η φυσική ύλη. Τα 4 πρώτα είδη ενέργειας (επίπεδα δόνησης) που είναι και τα μόνα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος είναι η Νοητική , η Ψυχική, η Ενεργειακή; και η Αντικειμενική.

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΡΙ

 

Σύμφωνα με την Αιγυπτιακή Μυθολογία Ο Ατού, ο Δημιουργός στην αρχετυπική του μορφή γεννά τον Σου Τεφνούτ, μετά τον Γκεμπ (Γη) μαζί με τη Νουτ (Ουρανό ) και τέλος τους Οσιρικούς Θεούς με πρωτότοκο τον Οσιρι και κατά σειρά, , τον Σεθ, την Ίσιδα και την Νέφθυ δημιουργώντας την Εννεάδα της Ηλιούπολης.

Ο Όσιρις του οποίου το όνομα είναι ελληνική μεταγραφή της αιγυπτιακής λέξης λατρεύτηκε σε ολόκληρη την Αίγυπτο. Ανήκει σύμφωνα με τον εσωτερισμό στους θεούς τους Γης και σχετίζεται κυρίως με τον Διόνυσο και τον Άδη.

Γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου κι ο Ρε μόλις έμαθε τη γέννηση του, τον κάλεσε πλησίον του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του θρόνου του. Ήταν ωραίος, μελαχρινός και ψηλότερος όλων των ανθρώπων. Όταν ο πατέρας του αποσύρθηκε στον ουρανό τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Αιγύπτου και αναγόρευσε βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Κατήργησε την ανθρωποφαγία και εκπαίδευσε τους ημιάγριους υπηκόους του στην κατασκευή γεωργικών εργαλείων. Ανήγειρε τους πρώτους ναούς, έφτιαξε τις εικόνες των Θεών, διατύπωσε την τάξη των τελετών και των οργάνων που συνοδεύανας τα τραγούδια. Ακόμα ίδρυσε πόλεις και έδωσε νόμους.

Ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

 

Τους τελευταίους μήνες όλοι είμαστε μάρτυρες της οικονομικής κρίσης που εξελίσσεται παγκόσμια. Μιας κρίσης που είναι πλέον σαφές ότι έχει τις ρίζες της στην απληστία, στον εγωισμό, στην απομάκρυνση από τον «άλλο», συνεπώς μια κρίση πρωτίστως εσωτερική που μαίνεται στον ίδιο τον άνθρωπο.  Η ευθύνη για την κατάρρευση της οικονομίας εντοπίζεται στο μεγάλο αριθμό δανείων, με τρόπους και όρους τέτοιους που καθιστούν τον δανειολήπτη ανίκανο να ξεπληρώσει. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι οι τράπεζες να χάνουν διαρκώς λεφτά και να γίνονται ακόμη πιο σκληρές απέναντι στους καταχρεωμένους πελάτες τους

Όλες, εκτός από μια: την Grameen Bank, που λειτουργεί εδώ και περίπου 25 χρόνια έχοντας σταθερά ανοδική πορεία και που δεν έχει πληγεί καθόλου από την οικονομική κρίση. Μια τράπεζα «αλλιώτικη», φαινόμενο, που δείχνει το δρόμο για την κοινωνία της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Εμπνευστής και ιδρυτής της ένας σπάνιος άνθρωπος, προφανώς άγνωστος στα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης: ο Μοχάμεντ Γιουνούς.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ
Ο Μοχάμεντ Γιουνούς γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου του 1940 σε ένα μικρό χωριουδάκι του Μπαγκλαντές. Ο πατέρας του πάλευε να ζήσει την οικογένειά του πουλώντας κοσμήματα με σκοπό να δώσει ευκαιρίες στα εννέα παιδιά του να σπουδάσουν.
Ο Μοχάμεντ πέτυχε, κερδίζοντας υποτροφία, να σπουδάσει οικονομολογία στις ΗΠΑ. Ολοκληρώνοντας τις

ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ;

 

Τα τελευταία 80 χρόνια υπήρξαν καταλυτικά. Οι Έλληνες ξεριζώθηκαν από χώρους στους οποίους ζούσαν για χιλιάδες χρόνια: Μικρά Ασία, Κωνσταντινούπολη, Βαλκάνια, Πόντος, Μαύρη Θάλασσα. Υπήρξαμε έμποροι και ναυτικοί, μετανάστες και έποικοι, ποιητές, Οδυσσείς. Και σήμερα πια, είτε στριμωχτήκαμε στην ασφυκτική φυλακή της μετριοκρατικής ψωροκώσταινας, είτε ταξιδέψαμε σε μακρινούς και υπερπόντιους τόπους, μακριά από τον ιστορικό χώρο της Μεσογείου. Η ισχύς μας, οι κοινότητές μας, αποσυντέθηκαν και αντικαταστάθηκαν από την έρημο της τηλεόρασης. Οι πόλεις και τα χωριά μας που κάποτε γέννησαν το μέτρο και την αρμονία μεταβλήθηκαν σε άθλια εξαμβλώματα, αγχωτικά, γελοιογραφικά, χρησιμοθηρικά. Πόλεις και χωριά όπου κυριαρχεί ο βιασμός του μέτρου, η περιφρόνηση της Φύσης. Στο εσωτερικό, η οικονομία έχει μεταβληθεί σε άθυρμα της λεόντειας συμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι εξαγωγές μας καλύπτουν πλέον μόνον το 25% των εισαγωγών. Η αποβιομηχάνιση μαίνεται και η ανεργία βαραίνει πάνω στη νεολαία.

Οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται. Η Ελλάδα ανεπαισθήτως βαδίζει προς δύο διαχωρισμένες κοινωνίες δύο «ταχυτήτων». Τα «μεγάλα έργα», που προωθεί το αθηνοκεντρικό κατεστημένο εργολάβων, πολιτικών

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΤΣΕ

 

 

Συνάντησα τον Φρειδερίκο Νίτσε στην Άνω Εγκαντίν των Απεννίνων –σε μία από τις πολλαπλές επιστροφές του μέσα στο χρόνο…– εκεί όπου πριν από 123 περίπου χρόνια, τον Αύγουστο του 1881, συνέλαβε σε κατάσταση πρωτόγνωρης έκστασης την Ιδέα-Αποκάλυψη της Αιώνιας Επιστροφής.  Θεωρήθηκε «σκοτεινός φιλόσοφος», βλάσφημος, ταυτίστηκε πολλές φορές με το σκαιώδες και το αμαρτωλά αιρετικό, παρερμηνεύτηκε κι ενοχοποιήθηκε –ίσως όσο κανένας άλλος– εξαιτίας των παθιασμένων του διακηρύξεων για τον «Άνθρωπο της Δύναμης». Ο ίδιος, στην παραφροσύνη των τελευταίων χρόνων του έλεγε: «Είμαι φως!», ταυτίζοντας το φωτεινό με το αρχαιοελληνικό διονυσιακό, τον εαυτό του ίσως με τον Διόνυσο. Για μένα, που μυστηριακά με εμπνέει από τα γυμνασιακά μου χρόνια, ο Νίτσε αγγίζει τα όρια της «περιθωριακής», θα λέγαμε, αγιοσύνης…

Μαρία Σταματιάδου

Κύριε Νίτσε, την πρώτη φορά που ήρθατε εδώ και συλλάβατε την ιδέα της Αιώνιας Επιστροφής, είχατε πει –με το στόμα του Ζαρατούστρα– ότι θα ξανάρθετε, όχι για μια νέα ή για μιαν άλλη ζωή, αλλά για την ίδια τη ζωή κι ότι θα διδάξετε για μιαν ακόμη φορά την Αιώνια Επιστροφή. Να περιμένουμε λοιπόν την εκ νέου διδασκαλία σας;
Η αποκάλυψη δεν είναι δυνατόν να γίνει αντικείμενο διδασκαλίας. Σ’ αυτό το σημείο που στεκόμαστε τώρα, έζησα το μεγάλο ποιητικό όραμα. Είναι αλήθεια ότι θέλησα να το αποδείξω και να το διδάξω, ομολογώ όμως ότι ήταν λάθος, το οποίο κατάλαβα σύντομα.

Γιατί ήταν λάθος;

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ

 

 

Η ώρα της Πνευματικής Αντίστασης
Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν ασχολείσαι με κάτι άλλο…
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΟΑ

Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος των υγρών ξύλων που καίγονταν στο τζάκι. Από μακριά διέκρινα ίσως και τη συρτή κραυγή κάποιου περαστικού αετού που προετοίμαζε το νεκρικό του δείπνο. Εκκωφαντική ησυχία... Από εκείνες που αφήνουν την εσωτερική φασαρία μας να αναδειχθεί. Σκέψεις, σχέδια, άγχη, μνησικακίες, ονειροφαντασίες άρχισαν να παρελαύνουν μέσα στο μυαλό μου. Τελικά, η ησυχία δεν είναι ποτέ αυτό που φαίνεται…

Ένιωθα μια λεπτή ανεπαίσθητη αγωνία, έναν αμυδρό πανικό στην ιδέα ότι εκεί που βρισκόμουν, στην κορυφή του Χολομώντα, δεν είχα καμιά διέξοδο που να μπορεί να λειτουργήσει σαν «ζώνη άνεσης», καμιά δυνατότητα διαφυγής ή διάσπασης, ούτε σήμα στο κινητό, ούτε πρόσβαση σε τηλεόραση, ή σε υπολογιστή. Καμιά διαφυγή από την εσωτερική φασαρία μου.

Αφού έφερα ένα γύρω ξανά και ξανά τα πενήντα ξύλινα τετραγωνικά του μικρού σπιτιού και επιθεώρησα με το αμείλικτο μάτι του παλιού συμβολαιογράφου την κάθε παραμικρή λεπτομέρεια και ατέλεια (Θεέ μου, πόσεις ατέλειες είχε…!), και αφού οραματίστηκα, σύμφωνα με τον κοινωνικά προγραμματισμένο καταναλωτικό μου νου, σχεδόν ολόκληρο το ΙΚΕΑ συμπυκνωμένο μέσα στο σπιτάκι, σε μια ονειροχώρα όπου όλα θα είναι όμορφα και πλούσια, χωρίς φθορά, χωρίς δυσαρμονία, ένα μείγμα Sims και Barbie στην εξοχή, με χαμογελαστούς γείτονες που να ασχολούνται με τη φυσική καλλιέργεια και την αυτοκατανάλωση, στο τέλος τα παράτησα εξουθενωμένη. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να οργανώσω εξωτερικά αυτό το

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΜΟΥ ΣΑΜΠΟΤΕΡ

Ποιος είσαι; Πάω στοίχημα πως (νομίζεις ότι) ξέρεις. Θα μου πεις, είμαι ο τάδε, με λένε έτσι ή αλλιώς, είμαι τούτο, κείνο. Ξέρεις κάτι όμως; Αυτό που ισχυρίζεσαι πως είσαι είναι λειψό.

Βλέπεις, μπορεί να νομίζεις ότι είσαι αυτό που μόλις περιέγραψες, μέσα σου όμως υπάρχουν μυριάδες εαυτοί, άλλοι μεγάλοι κι άλλοι μικροί, άλλοι φωνακλάδες κι άλλοι λιγόλογοι. Και καθένας τους εκφράζεται κατά πώς τον βολεύει. Ο εαυτός είναι πολύπλευρος και εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως.

Κι εγώ, τι ρόλο παίζω δηλαδή; Ο ρόλος ο δικός μου είναι κατά πρώτον να εντοπίσω τις πλευρές μου, να τις μελετήσω κι ύστερα, το πιο βασικό ίσως, να τις αποδεχτώ. Χωρίς αποδοχή δουλειά δεν γίνεται. Όποιο κομμάτι μου απαρνηθώ (ίσως επειδή δεν μου αρέσει και δεν τολμώ ούτε καν να το παραδεχτώ), πεισμώνει. Η άρνησή μου να το δω δεν το εξαφανίζει. Ίσα-ίσα. Θα βρει διέξοδο, και μάλιστα με τρόπο που θα με εκπλήξει.

Για να μη με πιάσει απροετοίμαστη λοιπόν, μήπως είναι καλύτερα να μάθω ποιο είναι, αν έχει όνομα, με ποιους τρόπους εκφράζεται, τι θέλει να μου πει;

ΝΙΚΙΕΤΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ

Πριν κάποια χρόνια, όταν κανένα σύννεφο δεν σκίαζε ακόμη την καθημερινότητα στη χώρα μας, η δουλειά μου πέρασε μια μεγάλη οικονομική κρίση, φτάνοντας ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Θυμάμαι, για μέρες, σηκωνόμουν το πρωί να πάω στο γραφείο μου, μη ξέροντας αν θα υπήρχε αύριο.

Και τότε, για πρώτη φορά με τόση απίστευτη ένταση, με επισκέφτηκε ο φόβος. Ήταν σαν ένα τέρας, που με έπιανε στα σαγόνια του το πρωί μόλις ξυπνούσα και δεν με άφηνε ούτε καν το βράδυ, που ξάπλωνα να κοιμηθώ.

Το μαρτύριο αυτό κράτησε για μήνες, όταν σταδιακά, με πολύ προσωπική εσωτερική προσπάθεια αλλά και τη σημαντική βοήθεια κάποιων σοφών ανθρώπων, άρχισα να αποκτώ τη δύναμη να στέκομαι κάπως απέναντι στο «τέρας», και στη συνέχεια να το παρατηρώ.
Έτσι, με τον καιρό, η σχέση μου μαζί του άλλαξε. Ταυτόχρονα, μια νέα κατανόηση εμφανίστηκε σχετικά με τον εαυτό μου και τις ενδοψυχικές διεργασίες που γεννούν το φόβο.

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ

 

Νικήτας Κόραλης

Στο θρυλικό μυθιστόρημα του Edward Bulwer-Lytton Zanoni (1854), ο ήρωας, ένας νεαρός Άγγλος ονόματι Γκλύντον, ζητάει από ένα μυστηριώδη σοφό, τον Μεζνούρ, να τον καθοδηγήσει. Ο Μεζνούρ τελικά συμφωνεί και τον παίρνει μαζί του για μια μακρά περίοδο εκπαίδευσης. Πριν την τελική μύηση, ο Μεζνούρ αφήνει το μαθητευόμενό του μόνο του για ένα μήνα, δίνοντάς του μία εντολή: «Μην μπεις σε αυτήν την αίθουσα, μέχρι να επιστρέψω!»

Ο νεαρός όμως υποκύπτει στον αναπόφευκτο πειρασμό. Μπαίνει στο αλχημικό εργαστήριο του δασκάλου του κι εκεί ένα υγρό μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα τραβάει την προσοχή του. Το πίνει και αμέσως μπροστά στα μάτια του υλοποιείται ένα στοιχειό, με μια παράξενη και τρομακτική μορφή: «Ένα ανθρώπινο κεφάλι, καλυμμένο με ένα σκούρο πέπλο μέσα από το οποίο άστραφταν δύο μάτια με δαιμονική και άγρια φλόγα, που πάγωσαν το μεδούλι στα κόκαλά του».

Ο Περιπλανώμενος Ιουδαίος

 

από το Εν Ιορδάνη, Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ Μάιος 2012

Ήταν μια από τις θερμές νύχτες του Φεβρουαρίου. Κυριακή βράδυ και η Αθήνα φλεγόταν. Το κέντρο ήταν απροσπέλαστο και υποχρεωτικά πέρασα μέσα από την Πλάκα και βγήκα στην Ακρόπολη.

Κατηφόρισα τον πεζόδρομο προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Αριστερά η Πύλη του Αδριανού, αρχαία αυτοκρατορική πύλη μιας αιώνιας πόλης που παραδόθηκε στις φλόγες τόσες και τόσες φορές. Τα βήματά μου με οδήγησαν στον αρχαιολογικό χώρο… Επικρατούσε μια απόκοσμη ησυχία.

Θαρρείς οι σειρήνες και οι φωνές ήταν πλέον ενός άλλου κόσμου, ή μήπως ήμασταν εμείς; Σκιές βάδιζαν σιωπηλά, ζευγάρια και κάποιες παρέες απολάμβαναν τη σιωπή. Συνέχισα να βαδίζω όταν δίπλα μου πλησίασε ένας τύπος και αρχίσαμε να περπατάμε παράλληλα.

«Με έχεις ξεχάσει μικρέ, έτσι δεν είναι;», είπε με μια περίεργη προφορά. Στάθηκα για να τον παρατηρήσω καλύτερα. Αρχικά νόμισα πως ήταν κάποιος από τους χιλιάδες νεοάστεγους. Όμως όχι. Και ύστερα, «μικρός εγώ;» αναρωτήθηκα φωναχτά, καθώς η μέση ηλικία μου είναι προφανής!

Ο ξένος σταμάτησε απότομα και στάθηκε με έναν περίεργο τρόπο. Ήταν εκεί, απέναντί μου, τα πόδια του όμως συνέχιζαν να κινούνται σαν να μην ήθελαν να χάσει το ρυθμό του βηματισμού.

«Για μένα είσαι πάντα μικρός και αν μετά από τριάντα χρόνια δεν θυμάσαι τι σου γίνεται, τι να πω κι εγώ που μετράω με αιώνες;» Το σαγόνι μου χτύπησε στο χώμα! «Χουάν είσαι εσύ;» φώναξα.

«Ολόκληρος μικρέ μου», αστειεύτηκε, «και ακόμα περπατάω περιμένοντας!»

Κι όταν όλα περάσουν (Θερινό Ηλιοστάσιο)

 

«Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοὶ
στο τέλος τα ιδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν.» 

(Τάσος Λειβαδίτης)

   Θερινό Ηλιοστάσιο , ο ήλιος στο Ζενίθ του πυρώνει την πέτρα που λαμπερή στολίζει το άφθονο μπλε που σκόρπισαν οι Θεοί στο Αιγαίο.

Τον καλύπτει ο Καρκίνος, το προσωπείο της Σελήνης, ανοίγοντας την Πύλη που οδηγεί τις ψυχές πίσω στη Γη, κερνώντας όλες ένα γύρο σφηνάκια από το κύπελο της Λήθης.

Και έτσι ξεχασμένες σαν απολολώτα παιδιά, έχοντας λησμονήσει τη θεία τους φύση και τη μαγεία της αιωνιότητας , θα γίνουν φως,  χώμα, νερό και αέρας , θα γίνουν η Μαρία, ο Κώστας, η  Έλενα και ο Δημήτρης που θα τους πάρει από το χέρι  ο Άη Γιάννης να τους περάσει μέσα από τις φωτιές του και να

Διδάσκαλος

 

Ἀναζητῶντας τήν σημασίαν τῆς λέξεως ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ στά λεξικά τῆς Γλώσσης μας, ἡ αὐτονόητος ἔννοια εἶναι: “ὁ διδάσκων”.

Μέ ὀλίγην βέβαια σκέψιν καί μέ περισσοτέραν ἐπιμέλειαν, θά ἀναζητήσωμε τίς ἐπί μέρους ἔννοιες, πού ἐμπεριέχονται καί ἐκφράζονται, μέσω τῆς πολυσυλλάβου λέξεως Διδάσκαλος.
Ἡ προσεκτική μελέτη, ὅμως, τῶν ἐμπεριεχομένων λέξεων θά ἀναδείξη καί τά ἰδιαίτερα χαρίσματα τοῦ ἀληθινοῦ καί ἀξίου Διδασκάλου.

Ὁ Διδά-σκαλος, λοιπόν, μέ τό πρῶτον ἄκουσμα, ἔτσι ὅπως ἐγώ τό συλλαμβάνω, εἶναι ὁ δίδων σκάλα.
Εἶναι αὐτός πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν κλίμακα τῆς γνωστικῆς ἀναζητήσεως καί μᾶς βοηθᾶ νά ἀρχίσωμε αὐτό τό ὀδηνηρόν, ἀρχικῶς, ἀνέβασμα, πρός ἀναζήτησιν τῆς γνώσεως. Μέ κόπο καί προσπάθεια ἀρχίζουμε νά ἰσορροποῦμε σ’ αὐτήν τήν κλίμακα, μέ τήν βοήθειαν τοῦ Διδασκάλου μας.
Μέσα στήν ἐν λόγω λέξιν ἐνυπάρχει ἡ δάς, ἤ ἡ δαΐς, πού σημαίνει τόν πυρσόν, τόν δαυλόν καί ἀσφαλῶς ἐκφράζει τό πρῶτον ἄναμμα τοῦ ἐνδιαφέροντος, γιά τήν ἀναζήτησιν τῆς γνώσεως.
Παρατηρῶντας προσεκτικῶς τήν λέξιν, διακρίνω στά γράμματα -AΣΚΑ- τήν ἔννοιαν τοῦ ρήματος ἀσκῶ = ἐπεξεργάζομαι τί μετά πολλῆς φροντίδος, διαμορφῶ, διαπλάθω, κοσμῶ, στολίζω.
Ἀπολύτως ἀκριβεῖς καί ἀληθεῖς αὐτές οἱ ἔννοιες, χαρακτηρίζουν τήν δρᾶσιν τοῦ διδασκάλου καί περιγράφουν τό ἀποτέλεσμα, ὅταν ὁ διδάσκαλος καί ὁ μαθητής συνεργασθοῦν καλῶς.
Εὐκόλως, βεβαίως, διακρίνεται καί τό ἐπίθετον καλός. Ὁ καλός διδάσκαλος θά μᾶς διδάξη τό κάλλος,

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ

 

Ελα, ώ μακάριε Παιάν, πού εφόνευσες τον Τιτυόν, Φοίβε Λυκωρέα, Μεμφίτη, συ πού τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, ό παρέχων ευτυχίαν. πού έχεις χρυσήν λύραν καί έχεις σχέσιν με τα σπέρματα, ό προστάτης των καλλιεργητών, ό Πύθιος, ό Τιτάν, ο Γρύνειος. ό Σμινθεύς, ό φονεύς του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντις, ό άγριος, ό θεός πού φέρει το φως, ό αγαπητός, ό ένδοξος νέος συ πού είσαι ό ηγέτης των Μουσών, ό αρχηγός του χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβόλος ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό αγνός, ώ ανακτά της Δήλου, πού το μάτι σου, το φωτίζον τους ανθρώπους, βλέπει τα πάντα, συ με την χρυσή κόμη, πού μας δίδεις προφητικές καθαρές φωνές καί χρησμούς, άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά· διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα καί από επάνω βλέπεις την ευτυχισμένη γη καί από κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας, πού έχεις για μάτια τα άστρα, βλέπεις τις ρίζες (τα θεμέλια), και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου (κάτω από τα μάτια σου)· εσύ φροντίζεις για την αρχή καί το τέλος, καί κάνεις να θάλλουν τα πάντα· εσύ συναρμόζεις κάθε πόλον με την κιθάραν, πού έχει μεγάλον

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ “ΑΝΗΚΕΙΝ” και Η ΑΝΑΓΚΗ για “ΑΓΑΠΗ”

 

του Γιάννη Βελίκη

Η ανάγκη του κάθε θηλαστικού στο να είναι μέλος μιας ομάδας και να αναγνωρίζεται ως τέτοιο από τα υπόλοιπα μέλη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αυτό ισχύει οπωσδήποτε στα χρόνια της παιδικής ηλικίας, ωστόσο και στα ενήλικα χρόνια παραμένει εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα για τα περισσότερα θηλαστικά. Ο Χάρλοου, στα πειράματα του με μαϊμουδάκια που αποχωρίστηκαν τις μητέρες τους, έδειξε ότι το πιο αρχέγονο άγχος είναι το άγχος αποχωρισμού. Τα μικρά ζώα, προτιμούσαν μία γούνινη κούκλα που δεν είχε μπιμπερό από μία συρμάτινη κούκλα που τα τάιζε κανονικά, προκειμένου να νιώσουν τη ζεστασιά της γούνας της και την αίσθηση σα να είναι κοντά με τη μητέρα τους. Στους ανθρώπους ισχύουν οι αντίστοιχες ανάγκες όπως φαίνεται από τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα:
α) στις κοινωνίες όπου εφαρμόζεται η πρακτική του βουντού, αρκεί να δείξει ο μάγος με το κόκαλο ένα μέλος και αυτό σε μια – δύο μέρες είναι πολύ πιθανόν να αρρωστήσει και να πεθάνει. Ο λόγος είναι ότι από τη στιγμή που θα το δείξει ο μάγος, το άτομο αμέσως καθίσταται εκτός ομάδας και οι υπόλοιποι τού συμπεριφέρονται ως μελλοθάνατο. Τα συναισθήματα απελπισίας και απομόνωσης που κατακλύζουν το δύστυχο άτομο είναι ικανά να το σκοτώσουν σε ελάχιστες ημέρες.
β) στα Κιμπούτς του Ισραήλ ως γνωστόν, παρατηρήθηκαν περισσότεροι θάνατοι στα παιδιά που φιλοξενούνταν εκεί, περισσότερες ασθένειες και ανακλητική κατάθλιψη, μία συναισθηματική διαταραχή που εκδηλώνεται με άρνηση τους για δράση και απάθεια για τα συμβαίνοντα στο γύρω χώρο. Οι διαταραχές αυτές αποδόθηκαν στην ανυπαρξία συναισθηματικής επαφής των παιδιών με τους ανθρώπους που τα φροντίζανε, παρά το γεγονός ότι οι τους παρείχαν άριστη διατροφή και καθαριότητα. Επίσης σημαντικές

"Ισαάκ Νεύτων, ο τελευταίος των μάγων"

 

Η Μεγάλη Μικτή Στ.: της Ελλάδος

και υπό την Αιγίδα του

ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΓΜΑΤΟΣ “ΔΕΛΦΟΙ”

Σε μια λαμπρή τελετή στις 14 Ιουνίου 2013, η Σεβ.: Διδ.: της ερευνητικής Στοάς Διώνη αριθ. 2021,  άνοιξε τις εργασίες την  14ης Ιουνίου στο Ξενοδοχείο Olympic Royal σε βαθμό Μαθητού με θέμα:

 "Ισαάκ Νεύτων, ο τελευταίος των μάγων"

Η τελετή είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και την παρακολούθησαν πλήθως Αδδ.:

Η Ερευνητική Στοά Διώνη αριθ. 2021 συνεδριάζει δημόσια δυο φορές τον χρόνο κάθε Ιούνιο και Δεκέμβριο. Σε κάθε συνεδρία παρουσιάζει το θέμα που επεξεργάστηκε το προηγούμενο εξάμηνο και ανακοινώνει το θέμα του επόμενου εξαμήνου ζητώντας από όσους αδελφούς που επιθυμούν να συνδράμουν με τις θέσεις τους. Οι θέσεις όλων των αδελφών συγκεντρώνονται σε ένα ενιαίο τελικό κείμενο το οποίο παρουσιάζουν στις επόμενες εργασίες

Η Στοά Αθηνά – Σοφία 2030 στο “ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ”

                                                                  

ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ

Και τον μήνα Ιούνιο του 2013 η Στοά Αθηνά – Σοφία 2030 κάλυψε την σίτιση των τριάντα παιδιών για έναν μήνα ενώ επί πλέον εξασφάλισε τα φρούτα των παιδιών μέχρι το τέλος της περιόδου.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

¨ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ¨

                                                        

Περί της φύσης του Ελευθεροτεκτονισμού.

 

Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι παγκόσμια κίνηση ανθρώπων ελεύθερης βούλησης διακρινόμενη σε εθνικές κοινότητες, οι οποίες με τις κοινές τους αρχές, του τρόπου και του σκοπού της ενέργειας συνδέονται μεταξύ τους αδιάσπαστα και αλληλέγγυα σε μια οικουμενική ολότητα. Προς επίτευξη αυτής της οικουμενικής ενότητας ο Ελευθεροτεκτονισμός διαθέτει ένα σύστημα διδασκαλιών και εθίμων, τα οποία , με την λειτουργία τους, συμβάλουν στην εμπέδωση των ελευθερωτεκτονικών διδασκαλιών. Κύριος σκοπός του Ελευθεροτεκτονισμού είναι η έρευνα της αλήθειας, η μελέτη της ηθικής και η επικράτηση αυτής σε όλο τον κόσμο, η αρμονική διαρρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων, η ηθική τελειοποίηση του κάθε ανθρώπου και μέσω αυτής η παγκόσμια τελειοποίηση, η άσκηση της αρετής και η αλληλεγγύη. Όλη αυτή την εργασία ο Ελευθεροτεκτονισμός την παριστάνει συμβολικά με την ανοικοδόμηση του ναού της αρετής. Την εν γένει λειτουργία του παγκόσμιου ελευθεροτεκτονικού τάγματος την ρυθμίζουν συντάγματα και κανονισμοί, που διαφέρουν κατά τις λεπτομέρειες των δογμάτων και των σκοπών, αλλά που συγκλίνουν σε ένα γενικό σκοπό, που είναι η πνευματική και υλική βελτίωση της ανθρωπότητας, η οποία εξυπηρετείται με την αμοιβαία ανοχή, την απόλυτη ελευθερία της συνείδησης, του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας και της αντίληψης ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί με τα ίδια δικαιώματα και καθήκοντα. Ο Ελευθεροτεκτονισμός πρεσβεύει ότι με την αμοιβαία αναγνώριση των φυσικών

Η Γνωστική επίδραση στον Τεκτονισμό.

 

Nicolas Poussin, Οι βοσκοί της Αρκαδίας, 1640 περίπου.

Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι ένα σύστημα που έλκει το συμβολισμό του από ποικίλες πηγές και παραδόσεις. Οι Τέκτονες ιστορικοί χωρίς περιστροφές αποδέχονται φιλοσοφικές και συμβολικές διασυνδέσεις μεταξύ των Ελευθέρων Τεκτόνων και των Επαγγελματιών Οικοδόμων των καθεδρικών ναών, των Ναϊτών ιπποτών , της ερμητικής παράδοσης, των αλχημιστών και των καβαλιστών, αλλά η σύνδεση μεταξύ Ελευθεροτεκτονισμού και των διαφόρων Γνωστικών Σχολών αγνοείται συχνά, ακόμα κι αν είναι ίσως η πιο εμφανής. Ο Γνωστικισμός είναι ένα σύστημα σκέψης που αναπτύχθηκε αρχικά στον αρχαίο κόσμο και που το ασπάστηκαν φιλόσοφοι όπως ο Πυθαγόρας. Αυτό το φιλοσοφικό σύστημα αργότερα συνέβαλε στην ανάπτυξη του πρώιμου χριστιανισμού, όπου ένας χριστιανός θα μπορούσε με την «Γνώση» να επιτύχει την άμεση επίγνωση του θείου. Η «Γνώση» σημαίνει την θεία γνώση που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της μελέτης της φύσης, της προσωπικής μύησης, και της θείας αποκάλυψης. Μυητικές σχολές ιδρύθηκαν από τους Γνωστικούς προκειμένου να συμβάλουν στη μελέτη και την μύηση, και για να επιτύχουν την μέθεξη στην σοφία .
Η τάση αυτή για μέθεξη στη σοφία είναι ο έρωτας για την σοφία, η φιλότητα που οδηγεί στην σοφία. Αυτή είναι η φιλοσοφία , το δημιούργημα του ελληνικού πνεύματος της αρχαιότητας . Ο όρος «φιλοσοφία» είναι και αυτός δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων διανοουμένων, εκείνων που πρώτοι ασχολήθηκαν με την

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ “ΤΟ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΝΗΣΙ”

 

Ταξίδεψα και γύρισα σε μέρη πολλά, σε χώρες μακρινές,

Μα ένα νησί που στις ψυχής τα μάτια το’χα δει

δεν το’χα επισκεφθεί.

Κάποτε άκουσα για αυτό,

Από στόμα αγαπημένο,

και πριν προλάβω να σκεφτώ, ταξίδεψα για να το βρω.

Κι ήταν εκεί, τόσο κοντά,

μα μακριά,

για αυτούς που’χαν τα μάτια της ψυχής κλειστά.

Τα μέρη που φτιάχνουμε στο εργαστήρι της ψυχής είναι γεμάτα σύμβολα, η ψυχή θέλει το δικό της λιμάνι να ηρεμεί και αυτό το βρήκε στο τεκτονικό νησί.

Η προσδοκία ικανή όλα να τα νικήσει.

Η πρώτη εικόνα

Ο

ΤΟ GRAAL: ΕΝΑ ΜΥΗΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

 

ΤΟ GRAAL:
ΕΝΑ ΜΥΗΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΜΑΖΗΣ

Μεταξύ 1180 και 1190 το Graal εμφανίστηκε στην ευρωπαϊκή Λογοτεχνία χάρις στον εκ Καμπανίας διηγηματογράφο, τον Chrιtien de Troyes. O Chrιtien de Troyes ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο πιστός συγγραφέας της Μαρίας της Καμπανίας, κόρης της Ελεονώρας της Ακουϊτανίας και απ’ ό,τι γνωρίζουμε είχε επαφές με την βασίλισσα-δούκισσα όταν αυτή είχε την αυλή της στο Πουατιέ, μια αυλή η οποία δεχόταν πλήθος ποιητών, μουσικών και καλλιτεχνών κελτικής, οξιτανικής, αγγλο-νορμανδικής και βρετονικής καταγωγής, αποτελώντας έτσι ένα εξαιρετικό κρατήρα ανάμιξης όλων των υπαρχόντων ευρωπαϊκών πολιτισμών και ευρωπαϊκών προφορικών παραδόσεων1. Είναι δε πολύ πιθανό όλοι οι κέλτικοι μύθοι να έχουν εισβάλλει μέσω του Πουατιέ στη γαλλόφωνη Λογοτεχνία έχοντας επηρεασθεί εν τω μεταξύ από όλες τις πτυχές του oξιτανικού ανθρωπισμού για να αναμιχθούν τελικά και να αποτελέσουν ένα κράμα που διέπονταν από τις αρχές μιας εκλεπτυσμένης κοινωνίας αυλικών. Πρέπει εδώ να σημειωθεί όμως ότι κανένας πριν από τον Chrιtien de Troyes δεν ανέφερε το όνομα του Graal, και κανένα έργο φιλολογικό που ασχολήθηκε με το Graal δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεξάρτητο, κατά το μέρος ή το όλον, από το Perceval ou le Conte du Graal του Chrιtien de Troyes. Παρατηρούμε ότι στο κείμενο του Chrιtien, το Graal είναι ένα κοινό όνομα. Το όνομα καθεαυτό άλλωστε δεν έχει τίποτα το μυστηριώδες: προέρχεται από το λατινικό cratalis, το προερχόμενο από το ελληνικό κρατήρ, μεσολαβούντος του οξιτανικού cratale. Εξελίχθηκε δε στη νεότερη οξιτανική γλώσσα ως grazala, δηλ. δοχείο πήλινο αβαθές.
Στο Συνέδριο του Στρασβούργου που έγινε το 1954, με θέμα τους γκρααλικούς μύθους, ο Mario Roques κατέγραψε τις ποικιλίες της λέξεως Graal στις “parlers d’oil”. Από το λατινικό cratalis περνάμε στο griau, gruau, grι, guerlaud, grιlot, grιil, κ.τ.λ. πάντα με την έννοια του δοχείου με ευρύ στόμιο, του αβαθούς δοχείου. Οι λέξεις grazal, grιal είναι λέξεις της οξιτανικής γλώσσας με την ίδια σημασία2.

Ο Μύθος του Perceval.
A. Το ενδομήτριο-Παραδείσιο στάδιο.

Ο Perceval, που δεν γνωρίζει ακόμη το όνομά του, είναι ένας νέος άνδρας που ζει με τη χήρα μητέρα του στο Δάσος. Είναι «ο γυιός της Χήρας» Δέσποινας. Ο πατέρας του είχε πληγωθεί στα πόδια και έζησε για πολύ καιρό ανάπηρος πριν να πεθάνει. Τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια του είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο. Η μητέρα του, για να γλυτώσει το νεαρό Perceval τον απομακρύνει από τον κόσμο και τον κρατά στο Δάσος μαζί της, μακρυά από τους πειρασμούς των μαχών και των όπλων. Εκεί ο νεαρός περνά τον καιρό του κυνηγώντας. Κάποια μέρα …διαβάστε περισσότερα

Η πορεία του Τέκτονα κατά τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο

 

Ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος είναι ένα παγκόσμιο Τάγμα, στο μέτρο που ασκείται σε όλες τις ελεύθερες χώρες του κόσμου από εθνικές, κυρίαρχες και ανεξάρτητες, Δικαιοδοσίες και Συμβούλια (Οbediences) και στο μέτρο που συνεχίζει να εξαπλώνεται. Η πορεία του είναι θεμελιωδώς  εποικοδομητική. Μπορεί να οριστεί ως μία συλλογική βελτίωση στην πορεία του χρόνου.
Το κριτήριο της βελτίωσης του εαυτού είναι αυτό που ανοίγει  στον μυημένο την οδό τη χαραγμένη από τον Τύπο. Οι Τέκτονες του Σκωτικού Τύπου είναι ενεργητικά συμμετέχοντες στο δημιουργικό πεδίο και όχι απλοί παθητικοί θεατές. Συμβάλλουν στο να καταδείξουν και να φωτίσουν την οδό που πρόκειται να διανύσουν. Το πρότυπο που προτείνεται από τον Τύπο είναι διαφορετικό τόσο από την καθαρά στοχαστική ή την ασκητική στάση, όσο και από την συστηματικά  αρνητική, καταστροφική και μηδενιστική συμπεριφορά. Πρόκειται πάντα, και κάτω από οποιαδήποτε περίσταση, για τη βελτίωση ή την αναδόμηση του ατόμου, για  τη λάξευση του εαυτού και την κατάκτηση ενός υψηλότερου επίπεδου του «είναι». Οι θεσμικές συνέπειες αυτού του κριτηρίου προσδιορίζουν το πνεύμα  που διέπει τόσο κάθε Ίδρυμα, που θέλει να αποκαλείται του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, όσο και κάθε μυημένο χωριστά, ο οποίος οφείλει να προκρίνει ό,τι συμβάλει  στη δημιουργία και όχι στην καταστροφή, στην συμπερίληψη και όχι στον αποκλεισμό, στην κατανόηση και την αγάπη και όχι στην κριτική και την απόρριψη.

«Αρχαία Τεκτονικά Χειρόγραφα» του J.P.Craftson

 

Απόσπασμα από το βιβλίο

Εισαγωγή

«History, to be above evasion or dispute, must stand on documents, not on opinions».

«Η ιστορία, για να είναι υπεράνω ασαφειών ή αμφισβητήσεων, πρέπει να στηρίζεται σε ντοκουμέντα και όχι σε απόψεις». (Lord Acton)

Αυτή είναι η φράση που χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα ο R.F. Gould στο κλασσικό βιβλίο του The Concise History of Freemasonry. Αν και έχουν περάσει περισσότερα

από εκατό χρόνια από τότε που γράφτηκε, δεν είναι κακό να την παίρνουμε υπόψη μας όταν βυθιζόμαστε στον σκονισμένο κόσμο αρχείων και βιβλιοθηκών.

Το αποτέλεσμα ίσως να μην είναι ελκυστικό, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με μυθιστορηματικές αφηγήσεις που, με αφετηρία κάποιο ιστορικό γεγονός, διαθέτουν το πλεονέκτημα της γλαφυρότητας. Όμως στις περισσότερες από αυτές, η μυθοπλασία συχνά παρεκκλίνει από την ιστορική αλήθεια.

Η ιστορία του Τεκτονισμού είναι γνωστή. Δεν είναι δύσκολο να πληροφορηθούμε από μια εγκυκλοπαίδεια ότι ιδρύθηκε την 27η Ιουνίου 1717. Όμως, τι ακριβώς ιδρύθηκε αυτή την ημερομηνία;

Τέσσερις προϋπάρχουσες της ημερομηνίας αυτής Στοές συνεδρίασαν στην μπιραρία της Χήνας και της

Κόρη …. μα και Αδελφή ….

 

Εισ-πνοή-εκ-πνοή - Εισ-πνοή-εκ-πνοή...

Διατάσεις προετοιμασίας σαν πριν βγω στην σκηνή. «Πρόκειται για μία παράσταση που θα είστε εσείς οι πρωταγωνιστές!».

Φορούσε μαύρα. Το πρόσωπό του ήταν κρυμμένο κάτω από την μεσαιωνική του κουκούλα. Ψίθυροι.. Μας έδεσε τα μάτια και από εκείνη τη στιγμή σκοτάδι και μόνο τα μάτια της φαντασίας.

Δύο χέρια κράτησαν τα δικά μου. Αμέσως ένιωσα εμπιστοσύνη. Το ταξίδι είχε ξεκινήσει. Τα χέρια με οδήγησαν στα έγκατα της γης. Με πρόσεχε λες και ήμουν τόσο πολύτιμη που αν με έχανε θα χανόταν μαζί μου! Κατεβήκαμε τόσο πολύ. Περίεργοι και αφιλόξενοι ήχοι στο δρόμο μέχρι που φτάσαμε θα έλεγε κανείς στον Άδη. Τα χέρια με καθοδήγησαν να καθίσω. Μου αποκάλυψαν τα μάτια, ω Θεέ μου! Είχα μπει σε έναν πίνακα!!! Ζωντάνεψε μπροστά μου μια σύνθεση αντικειμένων μέσα σε μαύρο φόντο, υπό το φως ενός και μόνο κεριού δημιουργώντας μια μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Ήμουν μέρος αυτής της χαοτικής σύνθεσης. Το ξέρω ότι μετά από αυτό τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Νιώθω ότι θα αφήσω πίσω μου μια ζωή – όπως μάλλον αυτή η νεκροκεφαλή - και θα ξεκινήσω μια άλλη. Υπό το φως του κεριού έγραψα την φιλοσοφική μου διαθήκη. «Αν φοβηθείς κάνε πίσω». Είμαι σίγουρη ότι θέλω να προχωρήσω. Είμαι στο σκοτάδι και θέλω να δω φως.

"μεταβάλλον αναπαύεται" δηλ. "αφού επιφέρει την μεταβολή αναπαύεται"

 

Το απόσπασμα αυτό διασώθηκε από τον Πλωτίνο στις Εννεάδες.
Αυτό ανήκει στα αποσπάσματα του Ηράκλειτου που αναφέρονται στο πυρ. Το παραπάνω απόσπασμα είναι σε αρμονία προς το απ.30 που μας λέει ότι το πυρ ανάβει και σβήνει με μέτρα. Κατά συνέπεια ανάμεσα στα διαστήματα της αφής και της σβέσης του πυρός, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αναπαύεται, δηλ. βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση, δεν σβήνει δηλ. αλλά λειτουργεί, ακόμα και αναπαυόμενο. Είναι αυτό που λέει ο Ηράκλειτος, ο "πρηστήρ" αυτός που συντηρεί την αιώνια φλόγα, στα κατώτερα πεδία της ύλης του σύμπαντος κι ακόμα στα κατώτερα πεδία της ύλης της γης. Ναι ανάμεσα στη δομή του πλανήτη μας, το μεταβαλλόμενο Πυρ, διατηρεί ακοίμητη τη φωτιά και τη δύναμη του, αναπαυόμενο. Και εμείς

Tabula Rasa: Η συνείδηση στο κατώφλι της μύησης

www.e-zine.gr

Θεματική Ενότητα: Ρεύματα συνείδησης «Ένωσις» είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την ενότητα της ψυχής με την κατάσταση της μονάδας. Στον Πλατωνισμό, ιδιαίτερα στον Νεοπλατωνισμό, ο σκοπός της ένωσης είναι η ενότητα με αυτό που είναι θεμελιώδες, το Εν δηλαδή, την πηγή ή τη Μονάδα. Η ένωση είναι μια

μυητική διαδικασία που ωθεί διαρκώς τον μυημένο σε υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης, έως την τελική απορρόφηση από τη Μονάδα, που είναι ο υπέρτατος σκοπός της εσωτερικής εξέλιξης. Όλες οι μυητικές τελετουργίες είτε αφορούν σε συστήματα εσωτερικής ανάπτυξης είτε σε τελετουργίες ενηλικίωσης ενσωμάτωσης ή μετάβασης, έχουν ένα σύστημα εξαγνισμού στηριγμένο στη διατροφή αλλά και την πόλωση της εσωτερικής ύπαρξης σε υψηλότερες καταστάσεις συνείδησης.

Η πόλωση της εσωτερικής ύπαρξης σε υψηλότερα επίπεδα συνείδηση δεν είναι μια αόριστη και νεφελώδης διαδικασία. Προϋποθέτει έναν καθαρισμό των φορέων της εκδηλωμένης «Ύπαρξης» και προετοιμασία της

Δήλος

 

E-Book GR

Ο αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Δήλου καθώς και φωτογραφίες του αρχαιολογικού χώρου της Δήλου και μνημείων αυτού που υπάγονται στην ΚΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζόμενων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράττει τα τέλη δημοσίευσης αυτών.

 

E-Book GR

 

Συγγραφέας: Π.Ι. Χατζηδάκης
Έτος Έκδοσης: 2003
© Copyright: Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε. / Όμιλος Λάτση
Εκδόσεις: ΟΛΚΟΣ

Το Μουσείο Ακροπόλεως

 

E-Book GR

Ο αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Ακροπόλεως καθώς και φωτογραφίες του αρχαιολογικού χώρου της Ακροπόλεως και μνημείων αυτού που υπάγονται στην Α΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζόμενων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράττει τα τέλη δημοσίευσης αυτών.

 

E-Book GR

 

Συγγραφέας: Ισμήνη Τριάντη
Έτος Έκδοσης: 1998
© Copyright: Eurobank / Όμιλος Λάτση
ISBN: 960-7169-84-0
Εκδόσεις: ΟΛΚΟΣ

Ελευσίνα: Ο Αρχαιολογικός Χώρος και το Μουσείο

 

E-Book GR

Ο αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Ελευσίνας καθώς και φωτογραφίες του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας και μνημείων αυτού που υπάγονται στην Γ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζόμενων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράττει τα τέλη δημοσίευσης αυτών.

E-Book GR

 

Συγγραφέας: Καλλιόπη Παπαγγελή
Έτος Έκδοσης: 2002
© Copyright: Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε. / Όμιλος Λάτση
Εκδόσεις: ΟΛΚΟΣ

Ο Μαραθών και το Αρχαιολογικό Μουσείο

 

E-Book GR

Ο παρών αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων και μνημείων από το μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο του Μαραθώνα, καθώς και από άλλα μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, όπως αναφέρονται αναλυτικά στην σελίδα 329 του παρόντος τόμου. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζομένων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράττει τα τέλη δημοσίευσης αυτών (v. 3028/2002)

E-Book GR

 

Συγγραφέας: Γεώργιος Σταϊνχάουερ
Έτος Έκδοσης: 2009
© Copyright: Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση / Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε.
ISBN: 978-960-89339-5-8
Εκδόσεις: ΟΛΚΟΣ

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών

 

E-Book GR

Ο αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών καθώς και φωτογραφίες του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών και μνημείων αυτού που υπάγονται στην Ι΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζόμενων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράττει τα τέλη δημοσίευσης αυτών.

 

E-Book GR

 

Συγγραφέας: Ροζίνα Κολώνια
Έτος Έκδοσης: 2006
© Copyright: Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε. / Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση
ISBN: 960-86743-9-5
Εκδόσεις: ΟΛΚΟΣ

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας

 

E-Book GR

Ο αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ολυμπίας. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζόμενων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράτει τα τέλη δημοσίευσης αυτών.

 

E-Book GR

 

Συγγραφέας: Γεωργία Εμμ. Χατζή
Έτος Έκδοσης: 2008
© Copyright: Τράπεζα EFG Eurobank Ergasias Α.Ε. / Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση
Εκδόσεις: ΟΛΚΟΣ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΙΚΟ ΥΜΝΟ "ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑ"

 

Η Περσεφόνη με το Ρόδι

Εκείνοι που καταγίνονται με τη σπουδή του Εσωτερισμού γνωρίζουν ασφαλώς ότι οι Aγιες Γραφές των Αρχαίων Ελλήνων, δηλ. τα Eργα του Ομήρου, Ησιόδου, Πινδάρου, Ορφέα κ.α., γράφτηκαν για να διατηρήσουν την Εσωτερική Παράδοση. Δε γράφτηκαν για να χρησιμεύσουν μόνο για ψυχαγωγία των αναγνωστών ή σα βοηθήματα στη μελέτη της αρχαίας γλώσσας.

Αλλά οι τρομερές αποκαλύψεις των πιο πάνω αναφερομένων Μυστών, παραδίδονταν αποκλειστικά κατά τη Μύηση στους ορισμένους ώριμους και ηθικά εξελιγμένους. Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος της εκμετάλλευσης των γνώσεων από πνευματικά κατώτερα άτομα. Γι'αυτό και τα έργα των Πνευματικών αρχηγών χρησιμοποίησαν το Επταπλό Kλειδί του Συμβολισμού, ώστε να διατυπώνουν μεν την αλήθεια, να αποκρύπτουν όμως το πραγματικό-εσωτερικό νόημα .

Αυτή η πραγματικότητα συμβαίνει και σήμερα. Η γνώση της ατομικής ενέργειας λ.χ., χρησιμοποιήθηκε σε βάρος της ανθρωπότητας από τους εξωτερικούς επιστήμονες. Μολαταύτα, κι εδώ επίσης διαπιστώνεις τη μυστικότητα στις έρευνες κι ίσως την επιτήρηση των ερευνητών στα άδυτα των εργαστηρίων.

Και η ατομική ενέργεια αποτελούσε μονάχα ένα τομέα της Γνώσης των μυστών της Αρχαιότητας. Δεν περιοριζόταν στα ελάχιστα που φανέρωσε ο Δημόκριτος και Λεύκιππος. Αυτοί ήταν μυημένοι που αποκάλυψαν όσα θεώρησαν ακίνδυνα. Αλλά η διδασκαλία του Πυθαγόρα στους Ιεροφάντες των Δελφών, σχετικά με τη χρήση της ατομικής ενέργειας σε ώρες κινδύνου, δείχνει, από την εφαρμογή της κατά την

Τα μυητικά μυστήρια της Αρχαίας Αιγύπτου

Ελάχιστα προβλήματα έχουν απασχολήσει τόσο πολύ την εσωτερική επιστήμη και παράδοση όσο το πρόβλημα των Αιγυπτιακών Μυστηρίων της Ίσιδας και του Όσιρη κι η μύηση στο Ναό του Άμμωνα ή στην Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας. Και αυτό διότι ενώ όλα τα εσωτερικά ρεύματα της σύγχρονης εποχής, τους προσδίδουν μέγιστη σημασία, οι πληροφορίες που έχουμε για αυτά είναι πολύ σκοτεινές. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην μυστικότητα που περιέβαλλε τα αρχαία μυστήρια γενικά, όπου οι μυημένοι έπαιρναν όρκο να μην αποκαλύψουν ποτέ στους βέβηλους όσα είχαν μάθει μέσα στα μυστήρια ή τις τελετουργίες που συνόδευαν αυτά τα μυστήρια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της μυστικότητας αποτελεί η παρακάτω ταφική επιγραφή ενός ανώτερου ιερά της Μέμφιδος:

«Γνώριζε όλες τις διευθετήσεις της Γης και της Ηλιουπόλεως και της Μέμφιδος. Είχε διεισδύσει στα μυστήρια κάθε ιερού. Τίποτε δεν κρυβόταν από αυτόν. Λάτρευε το Θεό και Τον δόξασε σε όλα τα έργα Του και έκρυβε στους κόρφους του όλα όσα είχε δει»

Έτσι εξετάζοντας την ιστορική διαδρομή των μυστηρίων δεν μπορούμε να εξάγουμε με βεβαιότητα μια ολοκληρωμένη εικόνα τους. Ο σύγχρονος μάγος της τελετουργικής μαγείας Lon Milo DuQuette μας εκθέτει αυτή την ιστορική άγνοια με αφοπλιστική ειλικρίνεια :

Η Οριοθέτηση της Τεκτονικής Μυητικής Φιλοσοφίας στο Πλαίσιο της Σύγχρονης Κοινωνίας του 21ου Αιώνα (Η εσωτερική παράδοση στον Ελευθεροτεκτονισμό και η αναδυόμενη επιστημονική σκέψη)

 

«Ανοίξτε το μυαλό σας, φίλοι μου. Όλοι φοβόμαστε αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε».

Ο τίτλος αυτής της εισήγησης προϊδεάζει για το ατελές του περιεχομένου. Πρόκειται -κατ’ ουσίαν- για μια συνοπτική εισαγωγή με αμφίβολη –μάλιστα- αυθεντικότητα. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ως εύσχημο υπότιτλο ή και διαφορετικό ακόμα τίτλο: «μια προσεγγιστική απόπειρα - μικρή συμβολή στην ιστορία του δυτικού εσωτερισμού». Όταν ξεκίνησα να δώσω τον τίτλο της εισήγησης ήξερα περί τίνος ήθελα να γράψω. Αυτό όμως που δεν ήξερα ήταν πόσο δύσκολο θα ήταν το εγχείρημα αυτό στην πραγματικότητα. Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές –κατά τη διάρκεια της μελέτης και της συγγραφής- ένιωσα σαν καταξιωμένος αστρονόμος, ο οποίος όμως στην πράξη ποτέ του δεν είχε κοιτάξει τα άστρα κατάματα!

Νόμιζα και ίσως συνεχίζω να θεωρώ ότι ξέρω πολλά περί Eλευθεροτεκτονισμού. Πολλοί από εσάς ενδεχομένως να πιστεύετε το ίδιο. Ίσως πράγματι να ξέρετε το αντικείμενο τόσο καλά που δεν μπορείτε να το ορίσετε με λέξεις, όπως δεν μπορείτε να ορίσετε τη γεύση του καφέ, το κίτρινο ή το κόκκινο χρώμα, ή την έννοια του θυμού, την ανατολή, το ηλιοβασίλεμα… Αυτό συμβαίνει διότι ορισμένα πράγματα είναι τόσο βαθιά μέσα μας που μπορούν να εκφραστούν μόνο με τα κοινά σύμβολα, με κοινές παραστάσεις που μοιραζόμαστε. Επομένως, γιατί να χρειαστούμε λέξεις;

Η αφή των κηρίων... στον Τεκτονισμό

 

1. Ο Τεκτονισμός είναι μία οδός η οποία καλείται να επιτύχει τη μέγιστη δυνατή ισορροπία μεταξύ των εκδηλώσεων της ανθρώπινης φύσης και των λειτουργιών των Κόσμων. Χάρη στην μέθοδο που επιλέγει οδηγεί την ανθρώπινη ψυχή σε οδούς ανώτερης σκέψης, παρακινώντας την συντονισθεί με μία πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από την εξωτερική όψη των πραγμάτων (εξ ου και η μυσταγωγία του). Για τον λόγο αυτό η κατανόηση της διδασκαλίας του Τεκτονισμού προϋποθέτει προκαταρκτικά την παραδοχή του αντικειμένου του, της διδασκαλίας, αλλά και της μυητικής του μεθόδου. Η περαιτέρω κατανόηση της εσωτερικής του παράδοσης και των μυσταγωγικών του μορφών θα οδηγήσει σταδιακά τον μυημένο προς τον άγνωστο κόσμο του αλληγορικού μυστικού ή, όπως λέγει ο Νάγος, προς τη «μεταφυσική οδό της πραγματικής μυήσεως».
Η αφή των κηρίων, το έργο δηλαδή του φωτισμού του Ν., αποτελεί στοιχείο κοσμογονικό (εντός της Στ.), είναι δε το πιο σημαντικό μέρος του τυπικού εκτός μυήσεως το οποίο δεν γνωρίζει ο νεομύητος, αλλά βλέπει την πρώτη φορά –μετά τη μύηση- που παρευρίσκεται στις εργασίες της μητέρας Στ.. Αυτό δεν είναι τυχαίο

διότι τη Στ. μπορούν να φωτίσουν μόνον πνεύματα ικανά και εσωτερικά προετοιμασμένα εντός της Καρδίας και του Νου στα οποία η μύηση έχει αρχίσει να έχει αποτελέσματα.
2. Ο Τελ. είναι ο φέρων το φως, αυτός που φέρει το φως στους αδ. αδ. τους, αλλά και εν γένει στους

Τεκτονισμός και πνευματική ιεραρχία

 

Ας ξεκινήσουμε εννοιολογικά από αυτό που ονομάζουμε μαγεία. Θα μας χρειαστεί για να αποσαφηνίσουμε τις έννοιες που θα ακολουθήσουν. Οφείλουμε εξ αρχής να διακρίνουμε τις έννοιες  του όρου. Kατ’ αρχάς, μάγος σημαίνει σοφός και τέτοιοι ήταν μεταξύ άλλων οι τρισμέγιστοι στην Αίγυπτο, οι καββαλιστές των Εβραίων, οι μάγοι της Περσίας, οι σοφοί και οι σοφιστές της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Κατά δεύτερον, ο όρος αναφέρεται σε όποιον θαυματουργεί μετερχόμενος δυνάμεις της Φύσεως, όπως συμβαίνει στην ιατρική και στη φυσική. Με το εννοιολογικό αυτό εφόδιο το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε κατωτέρω μπορούμε να συνεχίσουμε με γνώμονα την ανθρώπινη διάσταση και την εξ αυτής σημειούμενη πρόοδο.

Είναι φανερό πως ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου από τις πρωτόγονες καταβολές του. Κάθε πολιτισμός βλέπει την ανθρωπότητα να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την πραγμάτωση των δυνατοτήτων της. Πολλοί πιστεύουν ότι, από πολλές χιλιετηρίδες, αυτή η εξελικτική πορεία κατευθύνεται, με βάση ένα σχέδιο, από εκείνους τους περισσότερο εξελιγμένους ανθρώπους που είναι γνωστοί στους εσωτερικούς

κύκλους ως η Πνευματική Ιεραρχία. Η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί ως η ανταπόκρισή της στις ιδέες που αποδεσμεύονται διαδοχικά στον κόσμο από τους Διδασκάλους για να προκαλέσουν τις προόδους σε γνώση και σοφία, και που έκφρασή τους είναι οι δημιουργικές τέχνες, η επιστήμη, η

Περί της κλειδός

 

Οι Έλληνες απέδιδαν την εφεύρεση της κλειδός στον Θεόδωρο τον Σάμιο και η χρήση της συναντάται ήδη από τους Ομηρικούς χρόνους. Η κλεις ήταν γνωστή και στους Αιγυπτίους και για τον λόγο αυτό σε πλείστα μνημεία της αρχαίας Αιγύπτου ο Όσιρις και η Ίσις αναπαριστώνται κρατόντες την κλείδα ανά χείρας. Κοινή ήταν η χρήση της κλειδός και στους Ρωμαίους, των οποίων οι κλείδες σε τίποτε δεν διέφεραν από τις σημερινές. Οι ιστορικοί της εποχής μας πληροφορούν ότι οι κλείδες συνηθέστερα εκατασκευάζοντο από σίδηρο, δεν ήταν όμως σπάνιες οι περιπτώσεις στις οποίες εκατασκευάζοντο από πολύτιμα μέταλλα. Κοσμούνταν, δε, αναλόγως της χρήσης, τους με σύμβολα καθημερινά, νεκρικά ή και αποκρυφιστικά. Στο μουσείο του Λούβρου εκτίθενται κλείδες με λαβές παριστάνουσες σφίγγες, δράκοντες αλλά και ουροβόρους όφεις ή ακόμα κλείδες φέρουσες μυστηριακά ή και καββαλιστικά σύμβολα.

Aντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι πέρα από την πρακτική χρήση για την διαφύλαξη αγαθών τα οποία θεωρούνται πολύτιμα, η συμβολική χρήση της κλειδός δεν ήταν άγνωστη στο πέρασμα των αιώνων. Αυτή μεταφορικώς χρησιμοποιήθηκε ως έννοια δηλωτική της διαφυλάξεως πολύτιμων γνώσεων.

Η εσωτερική μορφή

Το σύμβολο της κλειδός, ως σύμβολο σιγής και περισκέψεως χρησιμοποιήθηκε τόσο στα Ελληνικά, όσο και στα Αιγυπτιακά και Ιουδαϊκά μυστήρια. Ο Καλλίμαχος στους ύμνους του προς τους Ολύμπιους θεούς

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΡΑΜΣΕΫ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΩΝ ΒΑΘΜΩΝ

 

Α. Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΡΑΜΣΕΫ

1. Πρώιμα βιογραφικά στοιχεία

O Ανδρέας Μιχαήλ Ράμσεϋ (Andrew Michael Ramsey) γεννήθηκε το έτος 1686[1][1] (κατά άλλους συγγραφείς το 1681 ή το 1688) στην μικρή πόλη Άυρ (Ayr) της Σκωτίας[2][2] και πέθανε στον Άγιο Γερμανό (St. Germain) της Γαλλίας το 1743. Η καταγωγή του δεν είναι επακριβώς εξακριβωμένη. Η πλέον πιθανή πάντως εκδοχή είναι ότι δεν ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, ανατράφηκε δε σε περιβάλλον έντονα Καλβινιστικό[3][3]. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του, αλλά δεν είναι γνωστό πότε και που συνέχισε την πανεπιστημιακή του μόρφωση. Η πιο πιθανή εκδοχή είναι ότι τις συνέχισε αρχικά στη Γλασκώβη και εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου κατά τους βιογράφους του σπούδασε Μαθηματικά, Θεολογία, αλλά και τους Κλασσικούς[4][4].

Το 1708 εδέχθη τη θέση του διδασκάλου - παιδαγωγού των παιδιών του David, 3^rd Earl of Wemyss[5][5]. Τη θέση αυτή εγκατέλειψε ξαφνικά προκειμένου να υπηρετήσει ως αξιωματικός στον αγγλικό στρατό, στην Ολλανδία κατά τον Ισπανικό πόλεμο των Διαδόχων το έτος 1710.

Τον Αύγουστο του 1710, όπως γράφει ο ίδιος[6][6], επισκέπτεται την πόλη Καμπραί (Cambrai) της Γαλίας προκειμένου να συναντήσει έναν από τους σπουδαιότερους Γάλλους θεολόγους, τον περίφημο Φενελόν (Fénelon)[7][7]. Ο Ράμσεϋ ήταν θαυμαστής των ανθρωπιστικών ιδεών του αρχιεπισκόπου Φενελόν, ο οποίος λόγω των ιδεών του αυτών είχε εκτοπισθεί της Παρισινής αυλής και διέμενε στην πόλη Καμπραί. Κατά την

επίσκεψή του εκεί ο Ράμσεϋ ασπάσθηκε τον Καθολικισμό και παρέμεινε πιστός σε αυτόν μέχρι το τέλος της ζωής του, διαμένοντας στο σπίτι του Φενελόν μέχρι το 1714. Το έτος εκείνο, επεσκέφθη την περίφημη Madame Guyon[8][8] στην πόλη Blois και παρέμεινε με αυτήν για δύο χρόνια ως μαθητής της, αλλά και ως προσωπικός της γραμματέας. Το 1716 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου προσελήφθη ως παιδαγωγός του υιού του Κόμη de Sassenage. Εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τους εξόριστους Στιούαρτ (Stuart).

Η Φιλική Εταιρεία στο Ιόνιο

Φιλική Εταιρεία στο Ιόνιο – Διερευνώντας τους παράγοντες ίδρυσης της Φιλικής Εταιρείας στα Νησιά του Ιονίου

ΝΙΚΟΣ Κ. KΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗΣ,
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας

Ένα από τα πλέον καίρια ερωτήματα, που πρέπει να τεθούν κατά τη διαδικασία διερεύνησης των παραγόντων που συνέβαλαν στην ίδρυση και τη λειτουργία της Φιλικής Εταιρείας, είναι εάν τα πρόσωπα, που αναμίχθηκαν σε αυτές, ενέργησαν μεμονωμένα και από προσωπικούς λόγους ή από εταιριστικό καθήκον, οργανωμένα σε εταιρείες (μυστικές και φανερές, συλλόγους ή και απλές ομάδες.

Πιο συγκεκριμένα: συμμετείχαν ως πρόσωπα που συνδύασαν την τεκτονική με την εταιριστική ιδιότητα ή ως μέλη των Ελευθεροτεκτονικών Στοών, που λειτουργούσαν τότε υπό την «Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος εν Ανατολή Κερκύρας» (1812), με κύριο συντελεστή στη λήψη των αποφάσεων τον Zακύνθιο Διονύσιο κόμη δε Ρώμα, πρώην πρύτανη Κερκύρας και γερουσιαστή της Επτανήσου Γερουσίας, που αργότερα εξελίχθηκε σε απόλυτο χειριστή των πραγμάτων της Φιλικής και του επαναστατικού Αγώνα στη Δυτική Ελλάδα. (1)

Σύμφωνα με τις κρατούσες απόψεις, ο Διαφωτισμός είναι ο κύριος δημιουργικός παράγων των επαναστατικών γεγονότων, καθώς, μεταξύ των άλλων, του χρεώνονται Επαναστάσεις, όπως η Αμερικανική

The Archaeological Museum of Olympia

 

 

The Archaeological Museum of

Olympia

THE MAGNIFICENT JOURNEY

ANCIENT GREEK ANTIQUITIES

PLEASE SELECT  THE LINKS

E-Book ENGLISH

This edition includes photographs of the archaeological exhibits of the Archaeological Museum of Olympia. The Hellenic Ministry of Culture has the copyright in these photographs and in the antiquities that constitute their subject and the Archaeological Receipts Fund receives the royalities from their publication.

 

 

E-Book ENGLISH

Author: Georgia E. Hatzi
Year Published : 2008
© Copyright: EFG Eurobank Ergasias S.A. / John S. Latsis Public Benefit Foundation
ISBN: 978-960-89339-4-1
Publisher: OLKOS

Marathon and the Archaeological Museum

 

Marathon and the Archaeological Museum

THE MAGNIFICENT JOURNEY

ANCIENT GREEK Marathon

PLEASE SELECT  THE LINKS

E-Book ENGLISH

This edition includes photographs of exhibits and monuments from the archaeological museum and the archaeological site of Marathon, as well as from other museums and archaeological sites, as listed on page 329. The Hellenic Ministry of Culture and Tourism has the copyright of the photographs of antiquities and of the actual antiquities that comprise the visual content of the photographs. The Archaeological Receipts Funds of Greece receives all fees for the publication of the photographs that have Ministry's copyright (Law 3028/2002).

 

E-Book ENGLISH

Author: George Steinhauer
Year Published : 2009
© Copyright: John S. Latsis Public Benefit Foundation and EFG Eurobank Ergasias S.A
ISBN: 978-960-89339-6-5
Publisher: OLKOS