ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ “ΤΟ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΝΗΣΙ”

 

Ταξίδεψα και γύρισα σε μέρη πολλά, σε χώρες μακρινές,

Μα ένα νησί που στις ψυχής τα μάτια το’χα δει

δεν το’χα επισκεφθεί.

Κάποτε άκουσα για αυτό,

Από στόμα αγαπημένο,

και πριν προλάβω να σκεφτώ, ταξίδεψα για να το βρω.

Κι ήταν εκεί, τόσο κοντά,

μα μακριά,

για αυτούς που’χαν τα μάτια της ψυχής κλειστά.

Τα μέρη που φτιάχνουμε στο εργαστήρι της ψυχής είναι γεμάτα σύμβολα, η ψυχή θέλει το δικό της λιμάνι να ηρεμεί και αυτό το βρήκε στο τεκτονικό νησί.

Η προσδοκία ικανή όλα να τα νικήσει.

Η πρώτη εικόνα

Ο

χώρος γεμάτος ενέργεια,

σαν μια στοά στην αγορά

όπου οι ενεργοί άνθρωποι συχνάζουν,

αυτοί που δημιουργούν το σήμερα και το αύριο,

αυτοί που γράφουν ιστορία, ανταλλάσουν ιδέες, ανησυχίες και οράματα.

Βοή ακούγεται, αφουγκράζομαι τι λένε

Ποια είναι η γυναίκα που έφτασε, από πού έρχεται και γιατί,

θα μείνει στο νησί, θα το αγαπήσει ή σαν περαστικός θα φωτογραφήσει τις απόκρυφες ομορφιές του και θα μας ξεχάσει……..

και αν μείνει, θα βοηθήσει να το κρατήσουμε ως μια όαση…γνώσης, σοφίας και αλληλεγγύης, θα κατανοήσει την καρδιά του νησιού;

Οι σκέψεις έτρεχαν πάνω από τους εγκεφάλους τους πότε λευκές σαν άσπρα σύννεφα και πότε γκρίζες σαν καπνός που ξέφυγε και ανέβηκε ψηλά……

Η συνοδοιπόρος

Ήρεμη και ευγενική ταξιδεύαμε μαζί

Δεν θα την ξεχάσω ποτέ

Ποιος να φανταζόταν τι θα μας ένωνε

Νομίζω την έχω ξαναδεί….

Περιμέναμε μαζί, μα δεν μιλούσαμε

Τα έπιπλα βαριά, αντίκες παλιές

Ύφος επιβλητικό

Τα μάτια μου καρφώθηκαν στα βαριά πόδια του τραπεζιού

Δεν ήμουν ήρεμη

Σκέφτηκα πως πρέπει να αποχαιρετίσω τον κόσμο πέρα από το νησί

Λες και δεν υπήρχε πλέον, έστω και για λίγο

Η σιωπή

Πόσο ανεκτίμητη η αξία της σιωπής και του κενού

Η είσοδος των ιπποτών

Δεν τρόμαξα, ήρθαν οι ιππότες

Ξεκίνησαν τα δρώμενα

Το μαύρο είναι η απουσία χρωμάτων

Κάτι σκέπασε τα μάτια μου, όλα ήταν μαύρα,

Το ταξίδι της αναγέννησης είχε ξεκινήσει

Η κάθοδος

«Η εις Άδου Κάθοδος» ήταν πάντα η αγαπημένη μου παράσταση

Είχε κάτι το απόλυτα μεταφυσικό

Ο άνθρωπος πρέπει να κατέβει, πολλές φορές να ταπεινωθεί για να ανυψωθεί

Ένα χέρι τον τραβάει από τον Άδη του δίνει ζωή

Κατέβαινα τα σκαλιά ένα ένα, εμπιστευόμουν τα χέρια που με κρατούσαν

Άκουγα ήχους….σαν σπαθιά, κάτι μεταλλικό….να χτυπά…

Πολλές φορές όταν τα χέρια με αισθανόταν κουρασμένη, με ενθάρρυναν, με κρατούσαν, με έσφιγγαν με νόημα, έδειχναν ζωντανά

Πόσο σημαντικά έγιναν αυτά τα χέρια;

Οραματίστηκα τον Μιχαήλ Άγγελο και την στιγμή που εμπνεύστηκε στην Καπέλα Σιστίνα και ζωγράφισε θεός δίνει το χέρι, σχεδόν αγγίζει τον άνθρωπο, τον τραβά στο φως…τον καλεί….Αφέθηκα…

Η διαθήκη

Δεν είχα κάνει διαθήκη ποτέ. Δεν είχα σκεφτεί πως υπάρχει περίπτωση να πεθάνω

Το άφθαρτο μου κομμάτι έχει επισκιάσει το φθαρτό

Τι τελικά θέλει ο άνθρωπος να αφήσει;

Πιο το ίδιο το νόημα της ύπαρξης του και της επίσκεψης του στον κόσμο;

Οι βασικές αξίες δεν άλλαξαν τελικά στο πέρασμα των αιώνων

Εκείνη την στιγμή, έξω από συμβατικότητες, έκανα μια διαθήκη πνευματική, γνωρίζοντας πολύ καλά πως το μόνο που η ίδια η ανθρωπότητα θα μπορούσε ποτέ να πάρει μαζί της…..είναι δύο πύρινες πλάκες με όλοι την γνώση του σύμπαντος κόσμου κρυπτογραφημένη σε αυτές.

Η κλεψύδρα με κέρδισε από όλα τα σύμβολα του χώρου

Την γυρνούσα και έγραφα….

Δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο σκέφτηκα, κάθε στιγμή μας πρέπει να χρωματιστεί με ουσία, με αλήθεια…..ο χρόνος του φθαρτού γήινου σώματος τελειώνει…..τώρα είναι η στιγμή να κάνω κάτι και εγώ, να συμβάλω στην βελτίωση του κόσμου, με ένα μικρό λιθαράκι….με ότι μου δόθηκε…..

Σκεφτόμουν και περίμενα τους ιππότες…..

Αφουγκραζόμουν, περίμενα….ο χρόνος κυλούσε αργά….σιωπή

Η είσοδος

Τα μάτια μου καλύφθηκαν και πάλι με πυκνό σκοτάδι, τα χέρια του Ιππότη με τράβηξαν, ένα παραπέτασμα χάιδεψε τα μαλλιά μου.

Τα χέρια με καθοδήγησαν στην είσοδο του ναού

Η πόρτα χτύπησε

Ποιος τολμά να χτυπήσει…ο Ιππότης απάντησε για μένα

Ναι είμαι Χρηστοήθης και ελεύθερη, θέλω να μπω στο ναό….αισθανόμουν σαν να γυρνώ στο σπίτι μου, όμως είχαν χρόνια να δουν τον Οδυσσέα και δεν τον αναγνώρισαν

Μα πως συμβαίνει να νομίζω ότι έρχομαι σπίτι μου, ενώ δεν έχω βρεθεί ποτέ σε αυτόν τον χώρο πριν;

Η τελετή της μύησης

Θυμάμαι πιο έντονα κάποια σημεία της μύησης…..

Πρώτα η γη….έσκυψα και ακούμπησα χώμα

Μετά το νερό…

Μετά η φωτιά, ένιωσα την ζεστή φλόγα του βωμού

Μετά ο αέρας……τα τέσσερα στοιχεία ήταν εκεί….είχαν μπει στην αύρα μου, ήταν κομμάτι της μύησης….

Η κάθε δοκιμασία πιο εύκολη από την προηγούμενη….εμπιστευόμουν τα χέρια….με οδηγούσαν….ναι ήθελα και άλλες δοκιμασίες…ήθελα να δω τα όρια μου

Δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει και αυτό έκανε την μύηση μαγική.

Δεν έχω καταγεγραμμένο τον φόβο μέσα μου…..το άφθαρτο κομμάτι νικά αυτό τον φόβο.

Έδωσα υποσχέσεις που μου ζητήθηκαν αφού ρώτησα τον υπέρτατο εαυτό μου

Δεν βρήκα κάτι να συγκρούεται με την συνείδηση του.

Ναι σε ένα πνευματικό χώρο, χωράνε μόνο υψηλά ιδανικά….όλα τα άλλα πρέπει να μένουν έξω, η συμφιλίωση, η αλληλεγγύη, η αγάπη το καλό υπερέχουν και σκεπάζουν όλα τα άλλα.

Σταδιακά ο άνθρωπος που θα αφυπνιστεί μαθαίνει να σκέφτεται θετικά και φωτεινά…..

ένιωσα ένα σπαθί να απειλή το μέρος της καρδιάς

Δεν ξέρω πιο χέρι ήταν…Αλλά ήταν γεμάτο αγάπη προς τον ακατέργαστο άνθρωπο….

Όλη η θετική πνευματικότητα, η αδελφοσύνη η καλοσύνη αλλά και η τήρηση των ιερών κανόνων ως υπέρτατη υποχρέωση είχαν μπει στην αύρα μου, ήταν κομμάτι της μύησης.

Ρωτήθηκαν οι αδελφοί….

Με δέχθηκαν

Τους ευχαριστώ

Το φως

Ξαφνικά το μαύρο σκοτάδι έδωσε την θέση του σε ένα υπέροχο θέαμα…..

είδα τους αδερφούς μου….

κρατούσαν φλεγόμενα σπαθιά….

θα ήθελα να ζωγραφίσω αυτή την ονειρική πρώτη εικόνα του φωτός….το μαύρο και το άσπρο….τα δύο άκρα αντίθετα…το σπαθί και η φωτιά….οι σκιές ανάμεσα, η αντανάκλαση της φωτιάς….Δομίνικος Θεοτοκόπουλος…..αυτό που είδα θα μπορούσε να είναι πίνακας του el Greco και κομμάτι της Ισπανικής αναγέννησης….ήταν όλοι εκεί κομμάτι της μύησης μου…όλοι εκείνοι ήταν εκεί για την δική μου εισδοχή… ήθελαν με τον καλύτερο τρόπο να αναβιωθούν μνήμες….δεν ξέρω πως θα νιώσω όταν εγώ βρεθώ από την απέναντι πλευρά….δεν φοβάμαι….βιώνω… αδελφοί θυμίστε μου ξυπνήστε με….

Τελετή

Ο τελετάρχης….και ο πραγματικός ανάδοχος μου….ήταν εκεί, μας έχει συνδέσει κάτι το αιώνιο, αισθάνθηκα τόσο γνώριμα

Ο Σεβάσμιος Δάσκαλος, οι Σεβάσμιοι…οι αδελφοί…όλοι εκεί μέσα στο φως….ο κάθε ένας ένα αιώνιο σύμβολο

Κοίταξα το ναό

ήταν όλα εκεί

Μια μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου

Είχε ουρανό με αστερισμούς, είχε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

Είχε βωμό και κίονες, πύλες….

Είθε να μου δοθεί η χάρη να περάσω μυστικές πύλες, είθε να αποδεδειχθώ άξια να μυηθώ, ο κόσμος μας είναι ο μικρός κόσμος ο Μέγας

Η ρήτορας με μάγεψε…..με ταξίδεψε

Έμαθα να στέκομαι εν τάξη

Η πρώτη μου εργασία

Μπορώ να γράφω ατελείωτα….

Όμως δεν πρέπει να ξεχάσω την πρώτη μου εργασία….λάξεψα μια πέτρα….

Μου δόθηκαν τα εργαλεία και μου δίδαξαν την χρήση τους

Αύριο τα εργαλεία θα είναι πνευματικά

Οι μύστες θα έχουν φροντίσει για αυτό

Μακάρι να είμαι καλός μαθητής, αυτό επιθυμώ

Η πρώτες γνώσεις

Είμαι τριών χρονών

Έμαθα την πρώτη μου λέξη και τον πρώτο κινητικό κώδικα, ήμουν πολύ αδέξια, όμως προσπάθησα

Οι αδελφοί μου με αγάπη και υπομονή με καθοδήγησαν στο πρώτο μου ταξίδι

Η τεκτονική αλυσίδα

Συγκινήθηκα

Η νέα μου οικογένεια, οι αδελφοί μου με κάλεσαν να πλέξω αλυσίδα μαζί τους

Νιώθω πολύ δυνατή όταν με κρατούν και τους κρατώ.

Πάντα ήθελα να νιώσω αυτή την αίσθηση του ανήκω ….δεν το είχα νιώσει ποτέ ξανά τόσο έντονα.

Με έβαλαν μέσα στη αλυσίδα και γίναμε όλοι πιο δυνατοί, πολλαπλασιάσαμε την αγάπη, την αλληλεγγύη, το φώς…όλοι μαζί είμαστε η αιώνια πηγή ενέργειας….αιώνια πηγή αρμονίας. Όταν ο εγκέφαλος λειτουργεί σε αυτά τα επίπεδα είναι αδύνατον να μην σκέφτεται μόνο το καλό. Πολλοί εγκέφαλοι μαζί που συντονίζονται στο καλό, μπορούν να φέρουν το καλό και μόνο τα καλό.

Το κλείσιμο των εργασιών

Είναι μεσάνυχτα, οι εργασίες τελείωσαν, ένοιωσα γεμάτη

Το πρώτο μου ταξίδι τελείωσε.

Ευχαριστώ

Πάντα θα κρατήσω στην καρδιά μου αυτή την μνήμη της μύησης

Ένα μικρό διαστημόπλοιο που έχει μέσα του φυλαγμένη όλοι την γνώση του σύμπαντος κόσμου είναι για μένα ο ναός…όλα όσα ζητώ είναι μέσα αρκεί να μάθω να τα αποκρυπτογραφώ και να τα διαβάζω.

Από σήμερα έχω μια μεγάλη πνευματική οικογένεια στο τεκτονικό νησί της καρδιάς μου

Νιώθω ήδη διαφορετικά

Ευχαριστώ όλους τους αδελφούς που συνέβαλαν στην υπέροχη αυτή τελετή.

ΙΣΙΔΑ