Κατ' επέκταση είναι η Ελεύθερη νοητική έκφραση και διατύπωση των υπερδιανοητικών Τέλειων Βιωμάτων Μεγίστων Όντων της Δημιουργίας που διήλθαν από τον πλανήτη μας και μας άφησαν τα δοξασμένα υπερφιλοσοφικά και υπερθρησκευτικά Έργα τους.
Τίποτα απολύτως δεν εξαιρείται από το Εσώτερο Αρχικό Αίτιο που εμπεριέχεται μέσα στον όρο Μεταφυσική. Απ' αυτό εξαρτώνται, συντηρούνται και καταλύονται τα ΠΑΝΤΑ. Διότι πίσω από την Μεταφυσική βρίσκεται η ίδια η Ζωογόνος Πνοή , η Πράνα, το Άγιο Πνεύμα, η Ουσία της Υπερουσίας του Πατέρα που διακρατεί, διοικεί και κατευθύνει όλη την Εκδήλωση (ορατή και αόρατη).
Η Θρησκευτικότητα είναι μια έμφυτη ενυπάρχουσα ιδιότητα ΟΛΩΝ των ανθρώπων, ένα βασικό χαρακτηριστικό -Θεϊκής καταγωγής- στοιχείο με το οποίο πορευόμαστε στην ζωή.
Είναι δηλαδή η εσωτερικός παλμός, η δόνηση, η κινητήρια Δύναμη Ζωής (εσωενέργεια) κάθε ανθρώπου που μας δραστηριοποιεί προς κάθε κατεύθυνση και την οποία αναλώνουμε κατά περίπτωση σε γήινα ή υπεργήινα, φυσικά ή μεταφυσικά έργα, βάσει πάντα της ποιοτικής εξέλιξης της ψυχής μας.
Όταν υπερισχύει η προς τα έξω ροπή της ψυχής, η -δια του Νου- προς την ύλη στενή προσκόλληση (πράγμα εξαιρετικά σύνηθες για όλους μας) μιλάμε για εξωστρεφική σπατάλη της Εσωτερικής μας Δύναμης Ζωής (θρησκευτικότητας).
Επιπλέον δε η εξωτερική της υλοκεντρική ή τυπολατρική απόδοση φθάνει εύκολα στην υπερβολή, στον δογματισμό, στον φανατισμό, στην μισαλλοδοξία και στην ακρότητα. Σε σωματολατρικές και ανθρωποκεντρικές εκφάνσεις "θεοσέβειας", που πολλές φορές δημιουργούν χωριστικότητα, αντιπαλότητα, ακόμη και συγκρούσεις ατομικές ή συλλογικές και σχεδόν ποτέ δεν προάγουν την εσωτερική εξέλιξη.
Αντίθετα η εσωτερική της έκφραση (φιλοσοφική ή θρησκευτική), όταν υφίσταται, οδηγεί τον άνθρωπο να ξεπεράσει τις παιδικές ανοησίες και απερισκεψίες που έκανε μέχρι πρότινος δια της μονοκρατορίας της σκέψης (της στείρας οριζόντιας πορείας του) ή μέσω των συναισθηματικών διακυμάνσεων (εξάρσεων) ή προσκολλήσεων που είχε δημιουργήσει (βάσει των γήινων συναισθημάτων) και τον
στεφανώνει με το Υπερβατικό Βίωμα, την Βαθιά Εσωτερική Μυστικιστική Εμπειρία, με την οποία γίνεται σωλήνας της Δημιουργίας, ενώνεται μαζί της και αντλεί από την Θεία Πηγή τα δικαιώματά του, αντικρίζει την αληθινή του ταυτότητα, την ψυχοπνευματική.
Μόνο τότε είναι αλώβητος από τα παιχνίδια και τις παγίδες της ύλης (μάγια), είναι αληθινά Θεοσεβής (δηλαδή Θρήσκος - Θεογνώστης) και με την παρουσία του μέσα στον κόσμο μας καταυγάζει ένα ολοκληρωμένο πνευματικό παράδειγμα προς μίμηση, έχοντας επιτύχει να εκδηλώσει και να εξουσιάσει με την ψυχή του την ύλη μέσα του και έξω του, και φυσικά να αποτελέσει ένα επωφελές κύτταρο στη Γη μας μεστό πνευματικότητας και ακτινοβολούντα διαρκώς την Αλήθεια.
Σύμφωνα με την Εσωτερική Φιλοσοφία - Θεολογία κάθε άνθρωπος πέραν της υλικής του περιβολής - παρουσίας είναι ένα ψυχοπνευματικό ον συνδεδεμένο εσωτερικά με την Θεότητα - Αλήθεια, με την μόνη διαφορά ότι δεν αντιλαμβάνεται και δεν κοινωνεί με την εσωτερική του αυτή υπόσταση την αέναο, διότι τον κυριαρχεί η εξωτερική, η προσκόλληση προς τα έξω, η διανοητική και όχι η υπερδιανοητική ή υπερσυνειδητή γνώση των πραγμάτων.
Όσο λοιπόν η ψυχή εξουσιάζεται από την ύλη (σε όποια μορφή της) και από τον ύψιστο σύμμαχό της, το Νου (την συνείδηση αλλά ακόμα και την υποσυνείδηση) τόσο παραμένει δέσμια σε έναν αυστηρά στενό κλοιό, υλικού ή αιθέριου περικαλύμματος, που η ίδια αποδέχεται για τον εαυτό της, ο οποίος την στερεί από τα αληθινά - κρυφά γνωρίσματα και υπεραξίες του Πνεύματος που φέρει μέσα της και βάσει του Ελεύθερου των επιλογών της υφίσταται τον πνευματικό περιορισμό και ευνουχισμό της που την κάνει να νομίζει ότι είναι θνητή και ότι τερματίζει την ύπαρξή της με τον φυσικό θάνατο...
Από την αρχαιότητα έως σήμερα Τρεις είναι οι Βασικοί Αδιαμφισβήτητοι Λεωφόροι που ανεβάζουν τον άνθρωπο από τη Γη στον Ουρανό, από τα Γήινα στα Υπεργήινα, από τα ανθρώπινα στα Υπερανθρώπινα, από τα προσωρινά και φθαρτά στα Μόνιμα και τα Αιώνια.
Δεύτερη είναι ο Θρησκευτικός Μυστικισμός. Σ' αυτόν εμπεριέχονται όλα ανεξαιρέτως τα Θρησκευτικά Συστήματα Μυστικισμού που βασίζονται στην πηγαία συγκινησιακή ανάφλεξη του ανθρώπου, στην λατρεία και στην ακλόνητη πίστη και αγάπη προς το Θείο Ιδανικό ή προς τον ενσαρκωμένο Θεό, όπως π.χ. ο Ησυχαστικός Χριστοκεντρικός και Χριστοκρατικός Μυστικισμός των Ελληνοορθόδοξων Αγιορειτών Μοναχών και η Μπάκτι Γιόγκα των Ινδών.
Και τρίτη είναι ο Φιλοσοφικός Μυστικισμός. Εδώ συναντούμε την Ράτζα Γιόγκα, την υψηλή νοητική ή επιστημονική ή ψυχολογική τέχνη - ένωση που κατά την Αλίκη Μπέυλη (βάσει των υπαγορεύσεων του Τζβάλ Κουλ), τον Βιβεκανάντα αλλά και τον Δάσκαλό μου Νικόλαο Α. Μαργιωρή (ο οποίος συνέγραψε και εξέδωσε περί τα 75 και πλέον μεταφυσικά συγγράμματα) αποτελεί την καλύτερη και αποδοτικότερη έκφραση εκπαίδευσης για την 5η Ρίζα Φυλή που διανύουμε σήμερα, για ενεργοποίηση της τρίτης και υψηλότατης λειτουργίας του Νου του, της υπερσυνειδητής.
Κι αυτό διότι η Επιστήμη της Ράτζα Γιόγκα είναι η κατεξοχήν κατάλληλη μέθοδος να εκπαιδεύσει το σύγχρονο Νου του ανθρώπου που οι απαιτήσεις του για σαφή αναλυτική κατανόηση της αναβατικής ψυχοφυσιολογίας της Γιόγκα είναι μοναδικά εφικτές και πραγματοποιήσιμες μέσα από το πείραμα και την επαλήθευση που ο καθένας θα κάνει βάσει των νοητικών ασκήσεων που θα του παρασχεθούν.
Αυτοί είναι οι Τρεις Μέγιστοι Δρόμοι Εσωτερικής Ανάβασης του κόσμου μας στους οποίους μπορεί με σταθερότητα, σιγουριά και ασφάλεια να "ακουμπήσει" ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και την φυσική ροπή που εκδηλώνει και να ακολουθήσει (εκπαιδευτεί) πανελεύθερα αυτόν ή αυτούς που αισθάνεται ότι του ταιριάζει περισσότερο και τον δονεί βαθύτερα.
Σε κάθε περίπτωση ειδικά στις μέρες μας ο Εσωτερισμός ή η Μεταφυσική (η Ελεύθερη Εσωτερική Παιδεία) είναι το Α και το Ω στην εσωτερική κατάρτιση του ανθρώπου που ενδιαφέρεται αληθινά να προσεγγίσει την Εσωτερική του Ύπαρξη, διότι βοηθάει στην αναβίβαση των δονήσεων του ανθρώπου, στην δημιουργία του ΠΑΖΛ της Αλήθειας μέσα του και στον προσανατολισμό και την στερέωσή του προς την οδό της Τελειότητας.
Εν τέλει Μεταφυσική και Θρησκευτικότητα συμπορεύονται χέρι χέρι και η μία δεν υφίσταται χωρίς την άλλη και αν υπάρχει κάποιος διαχωρισμός των μονοπατιών με τα οποία ανέρχεται το ανθρώπινο πνεύμα προς το Θείο (Επιστημονικός - Φιλοσοφικός - Θρησκευτικός), αυτό οφείλεται στην ανάγκη που εκπορεύεται από το προσωπικό αισθητήριο του καθενός μας (το εσωτερικό δραστηριοποιηθέν κέντρο μας) και στην φυσική ροπή που εκδηλώνουμε η οποία επιτρέπει την παρουσία της θρησκευτικότητας μέσα μας με έναν ξεχωριστό τρόπο (εμφανή ή όχι) που προσδιορίζει αυτομάτως και το μονοπάτι που μας ταιριάζει περισσότερο.
Υπογραμμίζουμε τέλος ότι η ανώτερη μορφή Θρησκευτικότητας είναι η πηγαία, αυτή δηλαδή που μας έλκει κατά τον φυσικότερο τρόπο προς το Θείο (η εκ των ένδω ορμώμενη), δηλαδή η Μυστικιστική εσωέλξη. Δεν είμαστε όμως όλοι έτοιμοι ή κατάλληλοι να την εκδηλώσουμε διότι είναι θέμα εξέλιξης και εμπειρίας της κάθε πνευματοψυχής. Είναι εξαιρετικά λίγοι αυτοί που έχουν την εσωτερική αυτή ροπή.
Ακόμα, ο τίτλος του Θρήσκου ανθρώπου είναι εμπράγματος, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, μόνον όταν ο άνθρωπος έχει ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ πνευματική πορεία και ακολουθεί μία ή και περισσότερες από τις Κλίμακες της Θείας Ανόδου και μάλιστα δίπλα σε Μύστη. Επειδή όμως αυτό σπανίζει τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει ένας πνευματικός οδηγός (κληρικός ή λαϊκός) ή έστω ένας Εκπαιδευτής του Εσωτερισμού που είναι άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένος με το αμιγές Πνευματικό Έργο ενός Μύστη ή ενός Δασκάλου του Πνεύματος.
Τέλος η πλήρης επισφράγιση και καταξίωση του Θρήσκου ανθρώπου αποτελεί γεγονός ΜΟΝΟΝ όταν προσεγγίσει το Μεγαλείο της Φώτισης - Θέωσης, πράγμα που πρέπει να αποτελεί στόχο για ΚΑΘΕ άνθρωπο επί της Γης ("αυτός ενηνθρώπισεν ίνα εμείς θεοποιηθώμεν", Μέγας Αθανάσιος, "Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή... λαμπρύνεται...", άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και "Θέωσις εστιν η προς Θεόν ως εφικτόν, αφομοίωσίς τε και ένωσις" γράφει ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1) ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΣΩΜΑΤΟΛΑΤΡΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ;
Η Θεοσέβεια είναι ένας όρος που προσδιορίζει τον βαθμό της Θρησκευτικότητας (πνευματικότητας - τελειοποίησης) που έχει μέσα του αναπτύξει ο άνθρωπος σε σχέση με τον Θεό (Αλήθεια).
Όταν αναφερόμαστε σε σωματολατρική "Θεοσέβεια" εννοούμε ότι η θρησκευτικότητα, το ενδιαφέρον και ο δυναμισμός του ανθρώπου είναι προσδεδεμένα προς τα έξω και ορίζονται άμεσα από τις σωματικές και συνειδητές ανάγκες και επιθυμίες του. Συνεπώς θεοποιεί κάθε της ύλης παράγωγο γύρω του κι αυτό αποτελεί γι' αυτόν το σημείο της λατρείας, της πίστης, της αγάπης και του καθημερινού αγώνα για απόκτησή του. Είναι δηλαδή το όριο της Θρησκευτικότητας του ανθρώπου στο εξωτερικό ένδυμα του Αιώνιου.
Η Θρησκευτική Θεοσέβεια βασίζεται στην απόλυτη αναγνώριση του ανθρώπου προς το πρόσωπο του ενσαρκωμένου Θεού ή προς τον ίδιο τον Θεό. Πρόκειται για μία ενδόμυχη -θα λέγαμε τυφλή- παραδοχή - πίστη προς το προσωπικό του ιδανικό, στο οποίο εναποθέτει όλο το είναι του (εδώ βέβαια υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις).
Η Φιλοσοφική Θεοσέβεια στηρίζεται στην Φιλελεύθερη αδογμάτιστη προσέγγιση, έρευνα, μελέτη, διδαχή, επαλήθευση και άπλωμα του Νου και της Καρδιάς προς τα Επέκεινα (Μεταφυσικά - Πνευματικά).
Ο Εσωτερικός δυναμισμός του ανθρώπου αναβιβάζεται χωρίς απόλυτες θέσεις και πίστεις και η όποια πίστη αναπτύσσεται, απορρέει -και στεφανώνεται- από την Εσωτερική Γνώση και από το Εσωτερικό Βίωμα.
2) ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ Ή ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΤΙΜΑΤE ΝΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Καταρχάς η Εσωτερική Παιδεία ή Εσωτερισμός ή Μεταφυσική είναι απόρροια των υπερβατικών θείων καρπών - βιωμάτων μεγάλων όντων που πέρασαν από τον πλανήτη μας και που χαρακτηρίστηκαν ως Μύστες.
Αυτήν την Αμιγή και Αυτογενή Γνώση την μετάλλαξαν από υπερδιανοητική σε διανοητική και την παρέδωσαν ελεύθερα στην ανθρωπότητα για ουσιαστικότερη αντίληψη της πνευματικότητας, αλλά και για ανάβλεψη περισσοτέρων ανθρώπων προς αυτήν.
Αυτήν η διαχρονική πάλλουσα Εσωτερική Γνώση είναι η κατάλληλη Πνευματική Τροφή για την ψυχή του ανθρώπου και για την ανάπτυξη της φιλοσοφικής και θρησκευτικής ανόδου, διότι από την μία πλευρά δονεί την καρδιά με υπερσυναισθήματα (πνευματικά ρίγη και άγνωστες - πρωτόγνωρες συγκινήσεις και λιγώματα) και από την άλλη πλευρά δομεί το Νου με τις αντιπροσωπευτικότερες εικόνες της Αλήθειας - Τελειότητας στην Διάστασή μας, πράγμα που επιτρέπει στον κάθε ενασχολούμενο να σχηματίσει αργά αλλά σταθερά το ΠΑΖΛ της Αλήθειας μέσα του έστω και μέσω της διανοητικής λειτουργίας του Νου του.
Αποτέλεσμα αυτής της διπλής επενέργειας είναι η αναβίβαση των δονήσεων του μαθητή (ανάπτυξη και σταθεροποίηση της Θρησκευτικότητας), ο σταθερός γνώμονας και το τέλειο σημείο αναφοράς που θα αποτελεί τον μόνιμο εσωτερικό σύμβουλο, οδηγό, διορθωτή και πόλο έλξης της πορείας του προς τα πάνω (το τέλειο ιδανικό).
3) ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΣΥΝΑΡΤΑΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Σύμφωνα με την Εσωτερική Φιλοσοφία ο άνθρωπος είναι στο βάθος του ένα ψυχοπνευματικό ον. Όταν ακόμη ακολουθούσε ως εξατομικοποιημένο πνεύμα την πορεία καθόδου - απομάκρυνσης από τον Πατέρα αναγκάστηκε κάποια στιγμή να προεκβάλλει από μέσα του μια ουσία για να θωρακίσει το αμόλυντο πνεύμα από την αραχνοΰφαντη ύλη των εσωτερικών διαστάσεων που περνούσε κατερχόμενη. Στην συνέχεια φόρεσε μια σειρά πολλών σωμάτων - φορέων - σκαφάνδρων από τα πιο λεπτοφυή έως και τα πιο χονδροειδή, μέχρι να ενδυθεί το φυσικό σώμα που όλοι μας έχουμε στον κόσμο μας.
Διαθέτοντας όμως το Ελεύθερο της Βούλησης κατέβηκε πρόωρα και παρά την Θεία Απαγόρευση στον αδιαμόρφωτο ακόμα για κατοίκιση φυσικοαιθερικό μας κόσμο (13η εξώτατη Διάσταση), παραβαίνοντας την Θεία Επιταγή, δημιουργώντας το προσωπικό του Κάρμα (ανταποδοτική δικαιοσύνη) και ενεργοποιώντας τον μηχανισμό της μετενσάρκωσης - αναγέννησης.
Όπως είναι φυσικό η ψυχή μετέδωσε την εξουσία στον Νου του ανθρώπου (συνείδηση) ο οποίος όντας κατασκεύασμα υλικό ταυτίστηκε απόλυτα με την γύρω του -την μέσα του και έξω του- ύλη, βυθίστηκε και παραδόθηκε σ' αυτήν παραμερίζοντας το ψυχικό του μεγαλείο και θέτοντάς το στο περιθώριο.
Αυτό είναι το δράμα μας και η μέγκενη μέσα στην οποία βρισκόμαστε.
Έτσι συντελέστηκε ο πλήρης αυτοπεριορισμός της ψυχής για να σπουδάσει στα φυσικά εργαστήρια του κόσμου μας μια διαφορετική εμπειρία την οποία θα παραδώσει κάποια στιγμή στην πνεύμα. Το λάθος του Νου όμως είναι ότι προσδέθηκε μονόπλευρα και μονολιθικά στο επίγειο κυνήγι της ευτυχίας και ότι παρέτεινε και παρατείνει αυτήν εις βάρος της πανελευθερίας του ψυχοπνεύματος που φέρει μέσα του, έτσι ώστε να γίνεται δυνάστης της ψυχής του και να υπόκειται σε χιλιάδες αναμασούσες εμπειρίες, δράματα, πόνους , αρρώστιες και κάπου κάπου και χαρές, διότι οι υλικές επιδιώξεις του τον αφήνουν διαρκώς εκτεθειμένο ψυχοπνευματικά, αλλά και σφάλοντα απέναντι στους συνανθρώπους του και στα πραγματικά συμφέροντα του ίδιου του τού εαυτού που είναι κοινά για άπασα την ανθρωπότητα επί της γης.
Εδώ ακριβώς άρχεται η εξέλιξη του ανθρώπου που νοιώθει μέσα του κάτι διαφορετικό να σκιρτά, μια νέα λάμψη ελπίδας και ψυχικής ανάτασης - απελευθέρωσης (ΑΛΗΘΟΥΣ και ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ).
Αυτό θα ενισχυθεί και θα βοηθηθεί κατά πολύ να βγει στην επιφάνεια από έναν συνάνθρωπο κάπως πιο εξελιγμένο από τον ίδιο που θα του δώσει την απαιτούμενη ώθηση, εκπαίδευση θεωρητική και πρακτική για να πραγματώσει την Αλήθεια μέσα του.
4) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ, ΠΩΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Στον φιλοσοφικό μυστικισμό υπάγεται η Ράτζα Γιόγκα (βασιλική ένωση, η κορωνίδα όλων των Γιόγκα) η οποία επιγραμματικά είναι η εξής:
Εγκράτεια (περιλαμβάνει 5 αποχές - ηθικούς κανόνες), Πειθαρχία (περιλαμβάνει 5 αρχές προς τις οποίες πρέπει ο άνθρωπος να συμμορφώνεται συνειδητά), κατάλληλες θεραπευτικές Στάσεις, ρυθμικές αναπνοές για έλεγχο της Παγκόσμιας Ενέργειας - Πράνας, αποκοπή του νου από τις αισθήσεις (χαλάρωση, απαρχή εσωστρέφειας), Συγκέντρωση, Διαλογισμός, Θέωση - Ένωση - Ομοίωση - Φώτιση και τέλος Απελευθέρωση της ψυχής από τα καρμικά δεσμά που τον υποχρεώνουν σε συνεχείς επαναγεννήσεις και άνοιγμα στην πολλαπλή απλωσιά των εσωτερικών διαστάσεων και για τις πιο ώριμες ψυχές αποπνευμάτωση και επαναφορά στην Πατρική Στέγη απ' όπου και εκπορεύτηκαν κάποτε στα παρελθόντα...
Ειδικά την σημερινή εποχή ο άνθρωπος κυριαρχείται απόλυτα από το Νου του (σκέψη) και βάσει αυτής δομεί το μελλοντικό του κάρμα και τα ανάλογα δεσμά με την εξωτερική φορεσιά της Δημιουργίας (13η φυσικοαιθερική εσχάτη διάσταση), σιδερένια (κακές επιλογές - δράσεις) και χρυσά (καλές επιλογές - δράσεις).
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρείται κεφαλαιώδους σημασίας η προσέγγιση της πνευματικότητας στον άνθρωπο μέσα από τον κατάρτιση και τον έλεγχο του Νου του, που οδηγεί στην αυτοκυριαρχία, στην υπέρβαση των γήινων δεδομένων και στην διέλευση από τον κόσμο που μας περιβάλλει αβρόχοις ποσί.
5) ΠΟΣΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ (ΟΔΗΓΟΣ) ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ;
Είναι εκ των ων ουκ άνευ ο πνευματικός αγώνας για εξέλιξη χωρίς ανάλογο Δάσκαλο.
Χωρίς Πνευματικό Δάσκαλο καμία ουσιαστική πνευματική πρόοδο δεν είναι δυνατόν να συντελεστεί. Αυτός είναι που θα μας καθοδηγήσει και θα μας επαναφέρει στην πορεία του Πνεύματος σε κάθε μας παρέκκλιση απ' αυτό. Και είναι συνεχείς οι εκτροχιασμοί του ανθρώπου στην εσωτερική διαδρομή του προς το Πνεύμα.
Η βοήθεια του πνευματικού Οδηγού είναι σημαντική και μοναδική διότι γνωρίζει αυτά που εμείς δεν γνωρίζουμε ή νομίζουμε ότι γνωρίζουμε από προσωπικές μας μελέτες ενώ κατά βάθος αγνοούμε τα πάντα και αρεσκόμαστε να φαντασιωνόμαστε ότι τα ξέρουμε λοξοδρομώντας διαρκώς από την ομαλή ανοδική πορεία.
Η σχέση Δασκάλου και μαθητή είναι σαν τον σπόρο ο οποίος πρέπει να είναι ζωντανός και το χωράφι που πρέπει να είναι οργωμένο και εύφορο για να βλαστήσει και να δώσει τους πλούσιους καρπούς του.
"Ο Ήλιος (Δάσκαλος) δεν χρειάζεται πυρσό, φως, καντήλι για να γίνει ορατός (Βιβεκανάντα)". Όταν ανατέλλει το καταλαβαίνουμε από ένστικτο ότι η Αλήθεια άρχισε πια να φωτίζει. Η Αλήθεια στηρίζεται στην ίδια της την μαρτυρία δεν ζητάει άλλο πειστήριο για ν' αποδείξει την αληθινότητά της. Είναι η ίδια αυτόφωτη (αυτή είναι η αλήθεια λένε όλοι ανεξάρτητα αν θα την ακολουθήσουν ή όχι ή αν ακόμα θα στραφούν εναντίον της και θα την υπονομεύσουν ανεξαρτήτως της θέσης και της όποιας ιδιότητας φέρει ο καθένας).
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΠΡΕΠΕΙ:
α) Να γνωρίζει το Πνεύμα -όχι το γράμμα- των Γραφών.
β) Να έχει υποστεί μακρά εκπαίδευση και πολλαπλές δοκιμασίες σε Δάσκαλο ή Εκπαιδευτή του Εσωτερισμού,
γ) Να είναι "αναμάρτητος" αγνός - καθαρός (πρώτα βλέπουμε τι είναι και ύστερα τι διδάσκει).
δ) Να έχει κίνητρα ανιδιοτέλειας που απορρέουν από υπερβατική γνώση. Δεν πρέπει να διδάσκει με απώτερο σκοπό την δημιουργία ονόματος ή φήμης ή κερδοσκοπίας. Η εργασία του πρέπει να προέρχεται απλώς από αγάπη για όλη την ανθρωπότητα…
Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΠΡΕΠΕΙ:
Να έχει υψηλή διαίσθηση και ισχυρή τάση για αναζήτηση της Εσωτερικής Αλήθειας. Κατά κανόνα βέβαια οι περισσότεροι δεν έχουμε επαρκή διαίσθηση για να κρίνουμε (και πνευματικά κριτήρια) σωστά τον άνθρωπο από τον οποίο δεχόμαστε διδαχή και καθοδήγηση και γι' αυτό παρατηρείται συχνά το γεγονός να ακολουθεί ο καθένας αυτόν που του ταιριάζει εξελικτικά χωρίς να πληρούνται εκατέρωθεν τα στοιχειώδη πνευματικά κριτήρια (όμοιος ομοίω αεί πελάζει).
Αναγκαίες συνθήκες για τον διδασκόμενο είναι η Αγνότητα, η αληθινή δίψα για Γνώση και η Επιμονή. Καμία ακάθαρτη ή μοχθηρή ψυχή δεν μπορεί να είναι αληθινά Θρησκευόμενη (αγνότητα σκέψης, λόγου και πράξης και ακατάπαυστος αγώνας για εξέλιξη).
Ακόμα θα πρέπει να υπάρχει πίστη, ταπεινότητα, υποταγή και σεβασμός στην καρδιά μας για τον Δάσκαλο αλλιώς δεν μπορούμε να βαδίσουμε στην εσωτερική μας πορεία με στερεότητα και ασφάλεια. Παράλληλα πρέπει ο άνθρωπος να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, του κάρμα και τις έξωθεν και έσωθεν δοκιμασίες που θα προκύψουν στην διαδρομή του.
Εμείς ευχόμαστε, ελπίζουμε και εργαζόμαστε για να απλωθεί το Φως της Εσωτερικής Αλήθειας προς κάθε κατεύθυνση και να επέλθει αργά και σταθερά μια πρώτη ουσιαστική, υγιή και αμερόληπτη Διαφώτιση για τον Δρόμο του Πνεύματος, ώστε ο κάθε άνθρωπος να αναλάβει συνειδητά και προσωπικά τις ευθύνες του πάνω στον Πλανήτη μας (φυσικές και μεταφυσικές) και να μην σύρεται και φέρεται από τα κελεύσματα της ύλης υποτασσόμενος διαρκώς σ' αυτά.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να δούμε μια νέα κοινωνία που θα στερεώνεται σε πραγματικά πνευματικά πρότυπα και έμπρακτες αξίες που θα εφαρμόζονται από την πλειονότητα των ανθρώπων... του μέλλοντος...
Αυτό βέβαια δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ εάν όλοι μας δεν αντιληφθούμε την σοβαρότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος και δεν δουλέψουμε προσωπικά (και συλλογικά) και δημιουργικά για έναν τέτοιο υψηλότερο, ευγενή και αληθινά ελπιδοφόρο σκοπό.
Ηλίας Λ. Κατσιάμπας, δημοσιογράφος, πτυχιούχος φυσικής αγωγής,
Εκπαιδευτής Εσωτερισμού - Γιόγκα & Σιάτσου (Ομακοεία Τρικάλων & Θεσσαλονίκης)
Web Site: http://www.omakoio.gr E-mail: omakoio@omakoio.gr
http://www.esoterica.gr/
