Συχνά δέχομαι την εξής απορία από φίλους και αναγνώστες: «Γιατί πρέπει να κάνουμε τελετουργικά; Για ποιο λόγο δηλαδή ένας μάγος θα πρέπει να πραγματοποιεί μια σειρά από παράξενους τύπους ή ένας ιερέας θα πρέπει να τελεί μια σειρά από προκαθορισμένες κινήσεις; Γιατί αν κάποιο ζευγάρι για παράδειγμα, που θέλει να παντρευτεί, να πρέπει να συμμετέχει σε κάποιο τελετουργικό και όχι απλά να δηλώσει τον έρωτα του, απλά, λιτά και ιδιωτικά;»
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις που μπορούν να δοθούν εδώ, που ίσως να διαφέρουν κι όλας ανάλογα με το θρησκευτικό σύστημα. Πιστεύω όμως πως η τελετουργία απαντά σε δυο τουλάχιστον μέρη του εαυτού, την Συνείδηση και το Ασυνείδητο. Και προσέξτε με ποιο τρόπο…
Κάθε τελετουργία είναι ένα χρονικό παράδοξο, μια παύση στην κανονική ροή της καθημερινότητας, όπου τελείτε συμβολικά η επανάληψη ενός κοσμογονικού γεγονότος.
Την ίδια στιγμή, ο χώρος όπου πραγματοποιείτε το τελετουργικό καθαγιάζεται και ως έτσι, ξεχωρίζει από τον κόσμο έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινή του υπόσταση.
Και αν όλα αυτά συμβαίνουν σε (λίγο ως πολύ) συνειδητό επίπεδο, ασυνείδητα οι διεργασίες που κινητοποιούνται από μια τελετουργία είναι περισσότερες. Συγκεκριμένα, κάθε τελετουργία είναι μια συμβολική πράξη, δηλαδή αποτελείτε από μια σειρά κινήσεων, λόγων, οραματισμών και άλλων αισθητικών ερεθισμάτων που η σημασία τους δεν περιορίζεται στην φαινομενικότητα τους, αλλά παραπέμπουν πάντα σε κάτι περισσότερο. Συχνά δε, το βαθύτερο νόημα των συμβόλων δεν γίνεται αντιληπτό από την Συνείδηση, και ως εκ τούτου, μια τελετουργία λειτουργεί ως ένα ιδιαίτερο επικοινωνιακό μέσο επαφής του συνειδητού με το Ασυνείδητο.
Την ίδια στιγμή όμως, μια τελετουργία δεν προκαλεί αντιδράσεις μονάχα στα εσωτερικά στοιχεία του ατόμου, αλλά επιδρά και στα υπόλοιπα σώματα του ανθρώπου, φέρνοντας έτσι τον τελετουργό σε επαφή με διαφορετικά πεδία… Κατανοώ πως αυτό το τελευταίο μπορεί να προβληματίσει αρκετούς, και σίγουρα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό αν δεν έχουν προηγηθεί οι σχετικές εμπειρίες.
Ακόμη όμως και αν αμφισβητήσουμε την εν λόγο προέκταση της τελετουργίας, δεν αναιρείτε τίποτα από όλα τα προηγούμενα! Έτσι, κάθε τελετουργία όχι απλά κάνει μια πρόθεση ξεχωριστή, αλλά αποτελεί και μια ενεργή προσπάθεια επικοινωνίας ιδιαίτερων μηνυμάτων μεταξύ των κόσμων: τον αισθητό με τον νοητικό, τον συνειδητό με τον ασυνείδητο, τον ανθρώπινο με τον υπερβατικό.
Και αν όλα αυτά σας φαίνονται ακόμη πολύπλοκα, μην ξεχνάτε πως κάθε στιγμή της ζωής μας, ακόμη και δίχως να το αντιλαμβανόμαστε, πραγματοποιούμε μικρές τελετουργίες όπου όχι απλά θέλουμε να ξεχωρίσουμε τις στιγμές, αλλά και να επικοινωνήσουμε ιδέες! Γιατί τι άλλο παρά τελετουργικά ντύνονται όλοι οι φίλαθλοι με τα εμβλήματα και τα συνθήματα της αγαπημένης τους ομάδας; Γιατί πως αλλιώς αν όχι τελετουργικά ντύνονται και στολίζονται οι κοπέλες ώστε να ενσαρκώσουν κάθε φορά τα πρότυπα που οραματίζονται;
Όλα όσα κάνουμε και συμβαίνουν είναι σύμβολα και η μεθοδική εργασία μαζί τους είναι η τελετουργία. Κατανοώντας αυτές μας τις συμπεριφορές, διευρύνουμε την συνείδηση μας σε πεδία έξω από την κανονικότητα του χρόνου και του χώρου…
Γιώργος Ιωαννίδης
