Ένας από τους βασικότερους στόχους της Θελημικής Μαγείας είναι η επιτέλεση του Μέγα Έργου, για τo οποίo ο Άλιστερ Κρόουλυ αναφέρει στο Temple of Solomon the King πως αφορά «the obtaining of Communion with my own Higher and Divine Genius, (called the Guardian Angel)».*
Ενώ στο Magick in Theory & Practice γράφει πως «There is a single main definition of the object of all magical Ritual. It is the uniting of the Microcosm with the Macrocosm. The Supreme and Complete Ritual is therefore the Invocation of the Holy Guardian Angel; or, in the language of Mysticism, union with God».
Ο Άγιος Φύλακας Άγγελος είναι μια μυστηριώδης φιγούρα που κατέχει κεντρικό ρόλο στην Θελημική μεταφυσική. Αποτελεί κληροδότημα του Σωκρατικού Δαιμονίου, του Νεοπλατωνικού Αυγοειδές και φυσικά του Αμπραμέλιν, το τυπικό του οποίου ο Κρόουλυ μελέτησε και τελειοποίησε συνθέτοντας το Liber Samekh.
Τι είναι όμως ο Άγιος Φύλακας Άγγελος για τον Κρόουλυ; Πρόκειται για τον Ανώτερο Εαυτό που αφυπνίζει η εσωτερική εργασία ή μήπως μια αυθύπαρκτη οντότητα που συνοδεύει τον βίο κάθε ανθρώπου;
Σε διαφορετικά κείμενα του, ο Κρόουλυ φαίνεται να προσεγγίζει την έννοια των πνευματικών δυνάμεων ποικιλοτρόπως. Για παράδειγμα, στην εισαγωγή που έγραψε για το Lesser Key of Solomon (1904) του S. L. MacGregor Mathers, αναφέρει ανάμεσα στα άλλα πως «The spirits of the Goetia are portions of the human brain». H νατουραλιστική αυτή ερμηνεία, πηγάζει από την αντίληψη του ίδιου του Mathers που στην έκδοση του για το βιβλίο του Αμπραμελίν (1897), υιοθετεί την άποψη της Θεοσοφίας πως ο Άγγελος είναι ο Ανώτερος Εαυτός.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1940 όμως, ο Κρόουλυ παίρνει ξεκάθαρες αποστάσεις, σημειώνοντας στο Magick Without Tears πως «the Holy Guardian Angel [...] is something more than a man, possibly a being who has already passed through the stage of humanity, and his peculiarly intimate relationship with his client is that of friendship, of community, of brotherhood, or Fatherhood. He is not, let me say with emphasis, a mere abstraction from yourself; and that is why I have insisted rather heavily that the term “Higher Self” implies “a damnable heresy and a dangerous delusion.” If it were not so, there would be no point in The Sacred Magic of Abramelin the Mage».
Μήπως με το πέρασμα του χρόνου, οι απόψεις του Κρόουλυ τείνουν στον μυστικισμό;
Πιστεύω πως μια τέτοια απάντηση δεν εξηγεί επαρκώς το μυστήριο του Άγιου Φύλακα Αγγέλου, διότι δεν μπορεί παρά να είναι η δυναμική, αμφίδρομη σχέση του (εσωτερικού) Ανώτερου Εαυτού μας με μια (εξωτερική) αντικειμενική ύπαρξη πέρα από εμάς. Μάλιστα, αν κανείς διαβάσει την αρχαία Ελληνική γραμματεία μπορεί να διακρίνει παρόμοιες απόψεις. Ο Πλούταρχος, για παράδειγμα, στο Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων γράφει πως οι καλύτερες ψυχές μεταμορφώνονται μέσα στην πορεία του χρόνου, και από κοινές ανθρώπινες γίνονται όμοιες με αυτές των Ηρώων, στη συνέχεια με αυτές των Δαιμόνων και αργότερα με αυτές των θεών! Παρόμοια ο Εμπεδοκλής στουςΚαθαρμούς, παρουσιάζει τις μεταμορφώσεις του εκπεσόντα δαίμονα (ψυχής) που ξεκινώντας από τα κατώτερα, μπορεί να φτάσει ξανά στα θεία.
Αυτό σημαίνει πως η εξέλιξη των ψυχών σε δαίμονες είναι θέμα χρόνου. Αυτό που μας χωρίζει από την Τέλεια Φύση μας, τον Αληθινό μας Εαυτό, είναι ο χρόνος! Διότι όχι μόνο είναι το μέτρο για την επίτευξη ενός στόχου, αλλά και η διάσταση που μας ξεχωρίζει από όλα τα άλλα πεδία ύπαρξης – ακόμη και με εκείνα όπου είναι οι δαίμονες.
Εύλογα στο σημείο αυτό θα ρωτήσετε αν και κάποια άλλη παράμετρος πέρα από τον χρόνο παρεμβάλει στην ανάπτυξη της ψυχής, όπως για παράδειγμα η άρνηση της εναρμόνιση μας με τα ανώτερα στοιχεία. Η άρνηση όμως προϋποθέτει επιλογή. Ποιος είναι αυτός που επιλέγει και για ποιο λόγο; Είναι μήπως ο φόβος (δηλαδή η άγνοια) που τρέφει αυτή την απόφαση; Και αν ναι, μήπως εν τέλη είναι ο φόβος και η υποψία της ύπαρξης του Εαυτού που μπροστά στο δέος του τρέμει κάθε σκιά που θωρούμε για Εγώ μας; Αν είναι έτσι, τότε εδώ και τώραείμαστε ο Αληθινός Εαυτός μας, απλά δεν το γνωρίζουμε και βιώνουμε στην πληρότητα του!
Όσον αφορά δε την θέση του Άγιου Φύλακα Αγγέλου στο χώρο, για αν το αν δηλαδή είναι έξω και πέρα από το Εγώ μας, ίσως την καλύτερη εξήγηση μας την προσφέρει ο Πλούταρχος στο Περί του Σωκράτους Δαιμονίου: «το τμήμα που μένει βυθισμένο στο σώμα λέγεται ψυχή. Το τμήμα που δεν υπόκειται σε φθορά οι πολλοί το αποκαλούν νου και νομίζουν ότι βρίσκεται εντός τους, όπως νομίζουν ότι είναι μέσα στους καθρέπτες τα είδωλα της αντανάκλασης. Όσοι, όμως, έχουν ορθή αντίληψη το αποκαλούν δαίμονα που βρίσκεται εκτός τους!»
Με ποιο τρόπο λοιπόν θα επιτελέσουμε το Μέγα Έργο της γνώσης και της επικοινωνίας με τον Άγιο Φύλακα Άγγελο; Η Θελημική πρακτική προσφέρει τα απαραίτητα εργαλεία, που λίγο ως πολύ δεικνύονται από την πασίγνωστη φράση «Love is the law, love under will» δηλαδή από την ίδια την Αγάπη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο αποκαλεί τον Έρωτα, μέγα Δαίμων και «είναι το ενδιάμεσο των δυο μερών, πληροί το μεταξύ τους κενό, έτσι ώστε το σύμπαν αυτοσυνδέεται με τον εαυτό του».
Ασφαλώς το μυστήριο του Άγιου Φύλακα Αγγέλου δεν περιορίζεται μέσα σε τόσες λίγες γραμμές, και σίγουρα οι πιο πάνω προσωπικοί μου συλλογισμοί δεν είναι αρκετοί για να απαντήσουν σε όλα τα ζητήματα που ανοίγει αυτό το τόσο ενδιαφέρον θέμα. Είναι όμως έναυσμα για περεταίρω δημιουργική σκέψη…
Γιώργος Ιωαννίδης
