Το σύμβολο χρησίμευε σαν σημείο αναγνώρισης. Η λέξη σήμαινε ένα αντικείμενο που είχε χωριστεί σε δύο μέρη από δύο ανθρώπους. Όταν αυτοί συναντιόντουσαν αργότερα, ο καθένας είχε επάνω του ένα μέρος του συμβόλου. Αρκούσε λοιπόν να μπουν τα δύο κομμάτια μαζί (συμ-βάλλω) για να ξαναγίνει το αρχικό αντικείμενο και έτσι, να αναγνωριστούν οι δύο άνθρωποι.
Ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς εκπρόσωπος της Ελληνοιουδαικής Φιλοσοφίας (40 π.χ.), υποστήριξε πως η αλληγορική μέθοδος στηρίζεται σε μια τάξη υπερβατική ως προς τα σημεία, τους λόγους και τις διηγούμενες πράξεις, αντίθετα με την αρχαία αιγυπτιακή συμβολική που στηριζόταν στο σύμβολο το οποίο ήταν ουσιαστικά ιερόγλυφο, ιερόγραμμα ιερότητας με αιώνια υπερβατική δύναμη. Για να κατανοήσουμε τα τεκτονικά σύμβολα, πρέπει να μελετήσουμε την ιστορία τους. Αρκετά από αυτά προσπαθούν να διδάξουν την τεκτονική ηθική μέσω της αλληγορίας και ερμηνεία τους συνδέεται με την πνευματική αφύπνιση και εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου.
Το σύμβολο αντιπροσωπεύει μια πολύ πιο περίπλοκη ιδέα και η χρήση ενός οπτικού ερεθίσματος, βοηθά στην ενεργοποίηση της μνήμης. Πολλές φορές, διηγείται στον αποδέκτη μια ιστορία φιλοσοφικού ή ηθικού περιεχομένου, η οποία θα τον βοηθήσει στην αναζήτησή του και στην κατασκευή του προσωπικού του ναού. Τα τεκτονικά σύμβολα έχουν τις ρίζες τους σε αρχαίους πολιτισμούς όπως ο ελληνικός και ο αιγυπτιακός αλλά και από πιο σύγχρονες σχολές σκέψης όπως ο Ροδοσταυρισμός και οι Καμπαλιστές, καθώς και σε μυστικιστικές ή αποκρυφιστικές φιλοσοφικές ομάδες όπως οι Γνωστικοί, οι Πυθαγόρειοι και οι νεο-Πλατωνιστές.
Ο Νεομύητος Αδελφός, μόλις του δοθεί το φως και αντικρύσει τους Αδελφούς και τον Ναό, διαπιστώνει ότι βρίσκεται σε ένα νέο κόσμο γεμάτο αλληγορικά σύμβολα, στον οποίο καλείται να εργαστεί σκληρά κατά την διάρκεια της τεκτονικής του πορείας. Κατά την διάρκεια της εσωτερικής του πορείας θα ερευνήσει, θα μελετήσει θα αποσυμβολίσει και θα κατανοήσει την αλληγορική σημασία των συμβόλων. Όμως σε αυτή την πορεία δεν είναι μόνος. Από την πρώτη στιγμή οι αδελφοί καλούν τον νεομύητο να ενωθεί μαζί τους, να γίνει κρίκος της αλυσίδας που σχηματίζουν πριν το κλείσιμο των εργασιών. Η Άλυσος είναι το πρώτο σύμβολο στην ενεργοποίηση του οποίου συμβάλει ο νεομύητος Τέκτονας. Η ενέργεια του τριπλού δεσμού, της ένωσης, της αρμονίας και της ομόνοιας τον διαπερνά σφραγίζοντας τον για πάντα.
Σύμβολα ενότητας και προστασίας
Για την βαθύτερη κατανόηση του συμβολισμού της τεκτονικής αλύσου αλλά και των
εννοιών της ενότητας, της ομόνοιας, της αρμονίας και της αγάπης, που συνδέονται άμεσα με αυτήν ίσως πρέπει ο μελετητής να σκεφτεί ότι η στοά είναι μια εικόνα του κόσμου, μια συμβολική προσομοίωση αυτού, και ως εκ τούτου η άλυσος αλληγορικά, παίζει το ρόλο του πλαισίου μέσα στο οποίο βρίσκεται, υπάρχει, λειτουργεί και προστατεύεται.
Κόσμος σημαίνει στολίδι και είναι η ονομασία του σύμπαντος, είναι το εύτακτο τμήμα του Όντος, που ορίζεται ως «Άπειρον διατεταγμένον και κεκοσμημένον». Για την ελληνική θρησκευτική, κοσμολογική και φιλοσοφική σκέψη, ο αιώνιος και σφαιρικός Κόσμος είναι άφθαρτος, αγέννητος και μόνος αρχιτέκτων της εσωτερικής του τάξεως, επιδέχεται λογική εξήγηση και είναι καθεαυτός ένα λογικώς οργανωμένο οικοδόμημα.
Σύμφωνα προς τη μαρτυρία του Ιαμβλίχου και του Αέτιου του Αντιοχέως, πρώτος ο Πυθαγόρας απεκάλεσε «Κόσμο» το Σύμπαν, λόγω θαυμασμού για την ευταξία του:
Ο Κόσμος, ο οποίος κατά τον Αναξαγόρα τέθηκε σε τάξη και διακοσμήθηκε από τον Νου είναι τόσο θαυμαστός, ώστε ο ίδιος δηλώνει σαφώς πως οι όποιες ταλαιπωρίες του βίου των θνητών μηδενίζονται μπροστά στο προνόμιο της δυνατότητας
"του θεωρήσαι τον ουρανόν και την περί τον όλον κόσμον τάξιν".
Οι Τέκτονες Μαθητές μαθαίνουν την τάξη, αρχικά μέσα από την τάξη μαθητή, καθώς στέκονται όρθιοι και εν τάξει, δηλώνοντας παρόντες , σε τάξη, σε ετοιμότητα, δηλώνοντας σεβασμό στο χώρο και στην νομοτέλεια της τάξεως και σχηματίζοντας ορθή γωνία, έτοιμοι να λειτουργήσουν τον ορθό λόγο προστατεύοντας το πνεύμα με πολύ εργασία και δύναμη. Μέσα σε αυτό το αλληγορικό συμβολικό πλαίσιο προστασίας λειτουργούν, εργάζονται, μέσα στον ναό ο οποίος είναι προσομοίωση του σύμπαντος κόσμου. Ο κάθε ένας δημιουργεί τον δικό του πνευματικό ναό με τα εργαλεία και τις γνώσεις που του δίδονται.
Όλα βρίσκονται εκεί σε τάξη στον κόσμο μας, στον ναό μας:
· το φωτοβόλο ιερό τρίγωνο συμβολισμός του θείου, της γνώσης της αλήθειας και του φωτός
· ο ήλιος η σελήνη, το αρσενικό και το θηλυκό, τα δύο αντίθετα ζεύγη με τα οποία συνεχίζεται η ζωή ,ο ακτινοβόλος πεντάκτινος αστήρ, ο θόλος, οι πλανήτες οι αστερισμοί εκπρόσωποι του ουρανού
· Ο βωμός των όρκων, και πάνω σε αυτόν η βίβλος ο γνώμονας και ο διαβήτης, για να υπενθυμίζουν στον άνθρωπο το καθήκον του προς τον εαυτό του προς τον πλησίον του και προς τον Θεό.
· Ο γνώμονας, ο διαβήτης, η στάθμη και ο κανών σύμβολα υπέρτατων ανθρώπινων αρετών της ευθύτητας, του μέτρου της δικαιοσύνης και της ισότητας, και εργαλεία δουλειάς του Τέκτονα.
· Η σφύρα και η σμίλη σύμβολα του νου και του λόγου καθώς μόνο με την βοήθεια αυτών ο άνθρωπος είναι ικανός να διακρίνει μεταξύ του καλού και του κακού, του δικαίου και του αδίκου και να εκτελεί το πρώτο.
· Ο πίνακας χαράξεως σύμβολο της μνήμης με την οποία διαμορφώνεται η κρίση διότι διατηρεί τα ίχνη των αντιλήψεων μας, απεικόνιση του σύμπαντος, του Ναού μας με όλα τα σύμβολα του βαθμού χαραγμένα σε αυτόν.
· Οι τρείς στήλες της Σοφίας της Ισχύος και του Κάλους που αντιπροσωπεύουν τιε δυνάμεις αυτές μέσα στο Ναό που είναι η εικόνα του Σύμπαντος και τις τρείς ιδιότητες της υλικής στοάς, και τα τρία φώτα πάνω σε αυτές που συμβολίζουν τις τρείς ιδιότητες της συνειδητότητας και οι δύο στήλες αλληγορικό σύμβολο των δύο ηλιοστασίων με καρπούς ροδιάς στα κιονόκρανα τους, να μας θυμίζουν ότι τα αγαθά που προέρχονται από την μάνα γη είναι άφθονα και ότι οι Τέκτονες της Υφηλίου είναι Άπειροι.
· Υπάρχει ιεραρχία και τάξη στην στοά, αξιώματα και καθήκοντα, υποχρεώσεις και νόμοι, όλα σοφά δομημένα ώστε στο πέρασμα των αιώνων να προστατέψουν το μυστικό από τα κατώτερα στοιχεία του ανθρώπου, ή ίσως πολλές φορές να τον προστατέψουν από τον ίδιο του τον εαυτό πριν ανυψωθεί.
Όλα σύμβολα πνευματική κληρονομιάς της ανθρωπότητας με μεγάλη αλληγορική αξία και ερμηνεία και με εμβάθυνση που κάποιος μπορεί να επιτύχει ίσως μόνο βιωματικά , μέσα από τελετουργικά, μέσα από μυήσεις και μέσα κυρίως από την δική του πορεία αναζήτησης.
Και όλα αυτά τα περικλείει ένα ακόμα σύμβολο που κοσμεί τον ναό και σχετίζεται άμεσα με τις έννοιες της προστασίας και της ενότητας, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο είναι ένα πλαίσιο, ο θυσανωτός κόρυμβος. Είναι ένα κυανόλευκο σχοινί, το οποίο κοσμεί γύρω-γύρω το άνω μέρος των εσωτερικών τοιχωμάτων του ναού, περικλείοντας τις στήλες του και διαχωρίζοντας την Ανατολή. Καταλήγει σε δύο θυσάνους, κρεμασμένους πάνω στις δύο στήλες. Η υπερυψωμένη θέση του, του δίνει μια ουράνια χροιά η οποία ενισχύεται ρυθμικά από δώδεκα διαδοχικούς κόμβους, εμβληματικά πλεγμένους με το σύμβολο του απείρου, που ο κάθε ένας κοσμεί ένα κιονόκρανο των δώδεκα ζωδιακών κιόνων.
Συμβολίζει την παγκόσμια τεκτονική αδελφική ενότητα και αγάπη, η οποία πρωτοστατεί μεταξύ των Τεκτόνων στις σχέσεις τους και στις εργασίες τους. Ένα πλαίσιο που συμβολικά περικλείει και προστατεύει τον κόσμο, ένα πλαίσιο που κάνει ακριβώς αυτό που του αρμόζει, δίνει συνοχή και συσχετίζει το περιεχόμενο του, τις αρχές του, την κληρονομία του, και το προστατεύει με την αδελφική ενότητα και την αγάπη. Οι αδελφοί είναι οι κρίκοι της τεκτονικής αλύσου, αλληγορικά σύμβολα του απείρου, φύλακες και συνεχιστές ώστε να διασωθεί η ανθρώπινη κληρονομιά και να πραγματοποιηθεί το Μέγα Τεκτονικό έργο. Ίσως σχηματική εικόνα της αλυσίδας του DNA, ώστε σίγουρα το μυστικό να μεταδοθεί στις επόμενες γενιές φυτεμένο στην κυτταρική μνήμη και στους γενετικούς κώδικες των Ανθρώπων.
Ο σχηματισμός της Αλύσου και η επίκληση κατά το τεκτονικό τυπικό
Η μικρή άλυσος, πραγματοποιείται πριν το πέρας των εργασιών της στοάς . Όλοι οι Αδελφοί όρθιοι μπροστά από τις θέσεις τους, διασταυρώνουν τους βραχίονες τους (το δεξί επί του αριστερού), ακολουθεί η επίκληση του Σεβάσμιου Διδασκάλου…………
Λέξεις γεμάτες δύναμη μέσα σε λίγες γραμμές….το νόημα δυνατό και συμπυκνωμένο. Ακόμη και ο ήχος των λέξεων λειτουργεί σαν ικεσία σαν μάνταρα σαν επίκληση….
· Αρμονία, εκ του ρήματος «αρμόζω» ή «άρω» σημαίνει, συνομολογία, συναρμογή, σύνδεσμος και, κατ’ επέκταση, η εναρμόνιση των πραγμάτων. Στην ησιόδειο «Θεογονία» , καθώς και στην ευρύτερη Εθνική θεολογία και λατρεία των Ελλήνων, η Αρμονία ήταν θεά. Στην πολιτειακή λατρεία της θεάς Αρμονίας, οι πολίτες και οι αρχές των πόλεων την επικαλούντο για Εύνομο κοινωνικοπολιτική ζωή.
· Ομόνοια σημαίνει ταυτότητα αντιλήψεων, απόψεων, συναισθημάτων στα μέλη μιας ανθρώπινης ομάδας με συνέπεια την ομαλή συμβίωση μεταξύ τους. Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα Ομόνοια είναι γνωστή μία θεότητα που προσωποποιούσε την ομόνοια και τη συμπόνια μεταξύ των πολιτών.
· Ένωση σημαίνει· ενοποίηση · ενσωμάτωση ·σμίξιμο · συγχώνευση · συμβολή · συνένωση · συναρμογή · συνεταιρισμός · σύναψη · σύνδεση
Ο κάθε ορισμός από μόνος του έχει μεγάλη δύναμη…ο τριπλός δεσμός αυτών ένα εφαρμοστεί ορθά, πολλαπλασιάζει την δύναμη τους. Πόσο δύναμη κρύβουν αυτές οι λέξεις και πόσο ενάρετος είναι κάποιος αν μπορέσει έστω ελάχιστα με συνειδητότητα να πλησιάσει την πραγματική τους έννοια. Πόσο δυνατοί γινόμαστε όταν είμαστε ενωμένοι και γεμάτη αγάπη, πόσο πολλαπλασιάζεται η δύναμη μας η ενέργεια μας, Πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει ο κόσμος όταν πραγματικά με ενότητα και αγάπη, πλέκουμε στεφάνους στην αρετή και κατεργαζόμαστε δεσμά στην κακία;
Προέλευση της Αλύσου και συσχετισμοί
Δεν είναι γνωστό πως έφτασε στις τεκτονική παράδοση η δημιουργία της αλύσου. Στοιχεία όμως μπορούν να εντοπιστούν σε διάφορες φιλοσοφίες. . Το ελεύθερο πνεύμα του μελετητή θα ανακαλύψει σύντομα πως το σύμβολο της Αλύσου επεκτείνεται και πέρα από την δικές του παραδόσεις και στοιχεία της βρίσκονται και σε άλλες, καθώς οι παραδόσεις των πολιτισμών συνδέονται μεταξύ τους και είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Η κληρονομιά και η εμπειρία των αρχαίων παραδόσεων, τελετουργικών αποφθεγμάτων, και φιλοσοφιών, που επιβίωσε πολλές φορές αλληγορικά προστατευμένη ανά τους αιώνες, αποτελεί μια ανεκτίμητη δεξαμενή γνώσης για κάθε καλόπιστο ερευνητή, ο οποίος διαθέτει την απαραίτητη τόλμη ώστε να υπερβεί τα όρια της επιστήμης του και να αφεθεί ελεύθερος να καλλιεργήσει το πνεύμα του. Αυτά τα όρια που συνήθως προκύπτουν από τεχνητό εγωισμό μέσα από την τάση να "προστατεύσουμε" την άγνοιά μας. Ο ερχομός μιας εποχής όπου όλες οι επιστήμες θα έχουν ενωθεί σε μια, εκεί όπου η έρευνα, η γνώση, η συνείδηση και η "εσωτερική" θεραπεία θα είναι απλώς πλευρές της ίδιας ενιαίας ενεργειακής πραγματικότητας, δεν είναι μακριά.
"Τα πάντα Ρει" έλεγε ο Ηράκλειτος. Η ενέργεια είναι δυναμική, είναι δράση και μεταβολή, είναι κίνηση. Η κίνηση της ενέργειας αποδεικνύει την "ζωή». Η ίδια η ενέργεια είναι ζωή που μεταφράζεται σε κάποια μορφή για να καταλήξει να γίνει αντιληπτή. Στροβιλίζεται και στο πιό μικρό Κβάντα. Το αίνιγμα του spin (της στροφορμής) του Κβάντα δείχνει με πολλή σαφήνεια ότι η ιδιότητα αυτή είναι θεμελιώδης για την ίδια του την ύπαρξη. Η κρίσιμη ιδέα των φιλοσόφων ότι "η ύλη αποτελείται από στροβίλους ενέργειας" προηγήθηκε του Αϊνστάιν που απέδειξε ότι η ύλη ισοδυναμεί με ενέργεια στροβιλιζόταν σε μια κάποια ταχύτητα. Συμπυκνωμένη λοιπόν ενέργεια σχηματίζει την ύλη.
Δονήσεις οι οποίες εκφράζονται στην ίδια συχνότητα, δονήσεις των υλικών σωμάτων που συμπαρασύρουν και την ψυχή, μας φέρνουν σε μια κατάσταση σε μια εναρμόνιση μεταξύ μας ώστε να επιτύχουμε τον κοινό μας στόχο. Η κίνηση της ενέργειας μέσα στην άλυσο περνάει σε όλους τους κρίκους…και απελευθερώνει την κοινή επιθυμία, την ανεβάζει στο σύμπαν, την βοηθά να υλοποιηθεί.
Οι αρχαίοι πολεμιστές συντονίζονταν σε χορό για να προστατέψουν τον Δία , τον Θεό των Ανθρώπων,,, συντονίστηκαν για να προστατέψουν την ίδια την ζωή….
Οι περισσότεροι ομαδικοί χοροί και σήμερα είναι κυκλικοί. Πάντα υπάρχει ένα νοητό κέντρο, πολλές φορές μια φωτιά η μια πυρά και γύρω οι χορευτές, με τα χέρια ενωμένα, κοινωνοί του ίδιου τελετουργικού, άλλες φορές χαράς και άλλες λύπης.
Παράδειγμα τέτοιου συντονισμού που έχει διασωθεί και στις μέρες μας είναι ο Αρχαιότερος πολεμικός Ελληνικός χορός ο Πυρρίχιος. Ήταν χορευτικό αγώνισμα με ένοπλο χαρακτήρα, το οποίο χορευόταν από άνδρες γυναίκες και παιδιά. Οι χορευτές κρατώντας ασπίδα και δόρυ, μιμούνταν τις κινήσεις των στρατιωτών σε ώρα μάχης. Ο χορός διακρινόταν για την ζωηρότητα των κινήσεων και τις παράδοξες περιστροφές του σώματος. Λέγετε ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κρόνου, πριν τις Τιτανομαχίες και ενώ ο Ζευς ήταν ακόμα βρέφος, οι Κουρήτες χόρευαν τον πυρρίχιο γύρω του κάνοντας δυνατό θόρυβο με τα όπλα και τις ασπίδες τους για να μην ακούσει ο παιδοκτόνος Κρόνος το κλάμα του. Για τον Πυρρίχιο βρίσκουμε αναφορές στον Όμηρο και τον Ξενοφώντα. Ο δεύτερος δε, κάνει λόγο και για μια άλλη, εκδοχή του Πυρρίχιου, την «πύρριχη». Αυτή η νεότερη εκδοχή του χορού υποβιβάζεται σε χορό συμποσίων, δε χορεύεται από ομάδες πολεμιστών χωρισμένους σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους αλλά από μία ομάδα χορευτών (ανδρών και γυναικών) σε κύκλο. Ο Πυρρίχιος χορευόταν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και έχει διασωθεί ότι χορευόταν στο τέλος των μυήσεων στα κρητικά μυστήρια. Ο χορός έχει διασωθεί σήμερα στην Ποντιακή κληρονομιά.
Τα αρχαία ελληνικά μυστήρια, μυήσεις και στοιχεία που διασώθηκαν στην Τεκτονική Άλυσο
Κατά την αρχαιοελληνική παράδοση μυστήριο σήμαινε απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας τελετής ή λατρείας που δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί σε αμύητα άτομα. Η αρχαία λέξη μυείν σήμαινε κλείνω και αναφερόταν κυρίως στα μάτια και στα χείλη. Ίσως αποτελούν την ανώτατη πνευματική κληρονομιά των προγόνων μας που για να μετέχει κάποιος έπρεπε πρώτα να μυηθεί ώστε να μετέχει στις κρυφές λατρείες. Πολλά μυστήρια που απόκτησαν πανελλήνια εμβέλεια όπως τα Ελευσίνια, τα Ορφικά , τα Κρητικά και τα Καβείρια . Όλα σχεδόν επηρεασμένα από αυτά της Αιγύπτου, αναδιοργανώθηκαν με την παρέμβαση μεγάλων μυστών και ιεροφαντών που θήτευσαν πριν στα Αιγυπτιακά ιερά όπως ο Ορφέας, ο Φερεκύδης , ο Πυθαγόρας.
Μέσω των Μυστηρίων ο άνθρωπος ζητά την βοήθεια του θεού αφού έχει συλλάβει την ιδέα των πανίσχυρων θεών και του υπερβατικού τους κόσμου. Για αυτό και εμφανίζονται σε ένα αναπτυγμένο πολιτιστικό στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου. Η σύλληψη της έννοιας ενός υπερβατικού κόσμου που υπάρχει πέρα από τις αισθητές δυνατότητες του ανθρώπου, αποτελεί την αφετηρία της ύπαρξης των μυστηρίων.
Κάθε μυστηριακή κοινότητα είχε τα κοινά της σύμβολα, τους κοινούς χορούς και τις ιεροτελεστίες, όπου άνθρωποι που έσμιγαν στον ίδιο χορό, που συμμετείχαν στα δρώμενα ένιωθαν για πάντα ενωμένοι. Από τα λίγα που έφτασαν στις μέρες μας γνωρίζουμε ότι παρουσίαζαν αλληγορικές αναπαραστάσεις που συμβολίζουν τις ψυχές μετά τον θάνατο, το νόμο και την ενότητα που συνδέουν όλα τα όντα στο πέρασμα των αιώνων, αυτά που προηγήθηκαν και αυτά που θα έρθουν μελλοντικά. Η συσχέτιση των αλληγορικών συμβολισμών της συνέχειας και της ένωσης με την τεκτονική άλυσο είναι προφανής καθώς πέρα από την φυσική ένωση ήταν πολύ έντονη η πνευματική και η προστασία.
Τελετουργικό που περιέχουν κοινά στοιχεία με τον σχηματισμό και τον συμβολισμό της τεκτονικής αλύσου συναντάται στα Ελευσίνια μυστήρια που ήταν τα πιο διαδεδομένα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Θεωρείται ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια ιδρύθηκαν από τον Εύμολπο το 1.400 π.Χ κι ότι άρχισαν να λειτουργούν επίσημα τον 8ο αιώνα π.Χ
Τα μικρά ελευσίνια μυστήρια διαρκούσαν 9 μέρες, όσες και η περιπλάνηση της Δήμητρας. Την διοργάνωσή τους έκαναν δυο γνωστές οικογένειες, οι Ευμολπίδες και οι Κήρυκες. Από τους πρώτους προερχόταν ο Ιεροφάντης, ο οποίος προΐστατο στις απόκρυφες τελετές ενώ από τους δεύτερους ο Δαδούχος, που είχε σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της μύησης, και ο Ιεροκήρυκας, ο οποίος κήρυσσε την έναρξη των Mυστηρίων. Mε τον Iεροφάντη συνεργαζόταν η ιέρεια της Δήμητρας που διέμενε μόνιμα στο ιερό της Ελευσίνας.
Την πρώτη μέρα μεταφέρανε τα μυστικά ιερά της Δήμητρας από το άδυτο του Τελεστήριου στην Αθήνα και τα τοποθετούσαν στο Ελευσίνιο, το ιερό της. Την επόμενη μέρα στην αγορά των Αθηνών, μπροστά στην Ποικίλη Στοά, ο ιεροφάντης και ο κήρυκας αναγγέλλανε την έναρξη της γιορτής. Οι επόμενες μέρες ήταν αφιερωμένες σε θυσίες. Την έκτη μέρα επιστρέφανε με πομπή τα «ιερά» στην Ελευσίνα. Η πομπή ξεκινούσε το πρωί και έφτανε στον προορισμό της με τη δύση του ήλιου. Η έβδομη μέρα ήταν αφιερωμένη πάλι σε θυσίες. Στις δύο τελευταίες μέρες γίνονταν οι μυστικές τελετές για τις οποίες γνωρίζουμε ελάχιστα. Γινόταν κάποια τελετή (δρώμενα), οι ιερείς έλεγαν κάποιες ιερές φράσεις (τα λεγόμενα) και έδειχναν στους μυημένους (μύστες) τα δεικνύμενα. Οι μυούμενοι θυσίαζαν δέλφακα και με τα νερά του ποταμού Ιλισού καθαρίζονταν από τα μιάσματα με τη βοήθεια ειδικού ιερέα που λεγόταν «Υδρανός». Πέρνα τον μεγάλο όρκο μπροστά στον Ιεροφάντη και ακολουθούσε η κατήχησή τους. Στο τέλος, οι μυούμενοι ενθρονίζονταν και οι ιερείς χόρευαν τελετουργικά γύρω τους ως σημάδι ότι τους αποδέχονταν στον κύκλο της πρώτης μύησης. Επίσης οι μύστες ένα χρόνο μετά τη μύησή τους έπρεπε να πάνε στα Μεγάλα Μυστήρια για να γίνουν επόπτες, πού ήταν και ο μεγαλύτερος βαθμός μύησης. Η τελετουργία έχει κοινά στοιχεία και σύμβολα με την ημέρα της μύησης των αδελφών σε πρώτο βαθμό. Πριν το τέλος των εργασιών σχηματίζεται η μεγάλη τεκτονική άλυσος η οποία αυξάνεται και οι νεομυούμενοι καλούνται να ενωθούν σε αυτή.
Βασικό στοιχείο στην τέλεση των μυστηρίων ήταν ο κύκλος των μυημένων. Αλλά έως ένα βαθμό συμμετείχαν και μη μυημένοι διαφορετικά δεν θα υπήρχε συνέχεια στα μυστήρια αν δεν υπήρχαν μυημένοι κύκλος των μυημένων πάντα με κέντρο την μητέρα γη προσέθετε κρίκους κάθε φορά που μυούνταν ένας αμύητος, κάθε φορά που μοιράζονταν το μυστικό. Στο τέλος, οι μυούμενοι ενθρονίζονταν και οι ιερείς χόρευαν τελετουργικά γύρω απ' αυτούς ως σημείο αποδοχής στον κύκλο της πρώτης μύησης.
Τα μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια τελούνταν από τις δεκαπέντε έως τις είκοσι δύο του μήνα Βοηδρομιώνα και τελούνταν ανά πενταετία. Κατέληγαν σε επιφάνεια της Θεάς Περσεφόνης και μύηση των μυστών στο "υπέρτατο μυστικό της ζωής". Η πρώτη ημέρα της μύησης λεγόταν "Αγυρμός", δηλαδή συγκέντρωση και περνούσε με την προσέλευση των υποψηφίων μυστών στο Ιερό της Ελευσίνας. Η δεύτερη ημέρα λεγόταν "΄Αλαδαι Μύσται" και περνούσε με πομπή προς τη θάλασσα και καθαρμούς στα νερά της. Την τρίτη ημέρα καθιερωνόταν απόλυτη νηστεία κι άρχιζε η χορήγηση του περίφημου ποτού "Κυκεών". Η νηστεία σταματούσε το ίδιο βράδυ με λίγα "ιερά τρόφιμα" που δίνονταν στους μυούμενους μέσα από μια "Μυστική Κύστη". Την τέταρτη ημέρα προσφέρονταν θυσίες στις θεότητες της Ελευσίνας και χορεύονταν ιερατικοί κυκλικοί χοροί. Την πέμπτη ημέρα "Λαμπαδηφορία" οι μυούμενοι με πυρσό στο χέρι σχημάτιζαν ανά δύο σιωπηλή πομπή με επικεφαλής τον "Δαδούχο" ιερέα κι έμπαιναν στο Ναό της Θεάς Δήμητρας. Η έκτη ημέρα λεγόταν "΄Ιακχος" και ήταν αφιερωμένη σε λατρευτικές πράξεις προς τιμή του θεοπαίδα Ιάκχου με περιφορά του αγάλματός του (στεφανωμένου με μυρσίνη σε ένδειξη πένθους) και των ιερών του αντικειμένων (Λικμός,Κάλαθος,Φαλλός) από τον Κεραμεικό στην Ελευσίνα μέσω της "Ιεράς Οδού". Η νύχτα προς την έβδομη ημέρα λεγόταν "Ιερά Νύξ" και εγκαινίαζε τη Μεγάλη Μύηση που ολοκληρωνόταν την ένατη ημέρα με την τελική Ιεροφάνεια και τη Θεαματική επιφάνεια της Θεάς Περσεφόνης που ανερχόταν από τον Άδη.
Κυκλικό χορό μετά τις μυήσεις συναντάμε και κατά τις μυήσεις των Καβειρίων Μυστηρίων τα οποία γνώρισαν μεγάλη εξάπλωση τον 3ο π.χ. αιώνα κυρίως στην Μακεδονία και σ' αυτά μπορούσαν να συμμετέχουν άνθρωποι χωρίς διάκριση φυλής, κοινωνικής τάξης και φύλου. Τα Μυστήρια αποτελούνταν από διάφορους βαθμούς μύησης και διαιρούνταν σε Μικρά και Μεγάλα. Η Μεγάλη Θεά που συσχετιζόταν με τα μυστήρια ήταν η Αξίερος Την έλεγαν επίσης Ηλέκτρα ή Αλέκτρα , Οδηγήτρια (Αλέκ σημαίνει προστάτης και στη δωρική διάλεκτο έχει σχέση με το φως).
Ο αντίστοιχος αρσενικός θεός ήταν ο Κάδμιλος. Ο Κάδμιλος σε μία στήλη κρατά το κηρύκειο όπου μέσα υπάρχουν δύο μεγάλα φίδια που συμβόλιζαν τα δύο κοσμικά πνεύματα τους Καβείρους που τους αναπαριστούσαν σαν δύο δίδυμους αδελφούς , ιθυφαλλικούς και γυμνούς .Ο Θέωνας ο Σμυρναίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ αι. υποστηρίζει πως η μύηση στα Καβείρια αποτελούνταν από πέντε μέρη που είναι τα εξής: Καθαρμός, Παράδοση της τελετής, Εποπτεία Ανάδεση στεφάνων , τελειοποίηση και ευδαιμονία.
Μετά ακολουθούσε ο ιερός χορός, όπου οι μυημένοι χόρευαν γύρω του. Το ιερατείο αποτελούνταν από τον Ο Κόης που ήταν ο εξομολογητής ιερέας, τους Ανακτοτελεστές που αποφάσιζαν ποιοι απ' αυτούς που προσέρχονταν ήταν άξιοι να μυηθούν και την Λουτροφόρος που ήταν ιέρεια που ήταν υπεύθυνη για τους καθαρμούς των υποψηφίων. Οι μυήσεις γίνονταν σε ορισμένη εποχή του χρόνου και διαρκούσαν 9 ημέρες. Σ' αυτή τη χρονική διάρκεια έσβηναν όλα τα φώτα στο νησί και πένθος απλωνόταν σε όλο το νησί. Νηστεία και θρήνος ήταν οι εκδηλώσεις του πένθους μέχρι να έρθει το καινούριο φως από το ιερό νησί της Δήλου. Το φως το έφερναν με πλοίο στο λιμάνι , οι άνθρωποι έπαιρναν το φως και καθαρμένοι από κάθε κακό έμπαιναν σε καινούρια ζωή, αναγεννιόντουσαν κάνοντας μια νέα αρχή .
Στη συμβολική τέλεση των μυστηρίων έχουμε την θυσία και ανάσταση του Καδμίλου ο οποίος αργότερα νυμφεύεται τη χαμένη Κόρη. Αναστημένος πια ο Καδμίλος τελεί τον ιερό γάμο που είναι και το μεγάλο μυστήριο. Σε ετρουσκικά αγγεία τη θυσία του Καδμίλου την κάνουν αδέλφια του οι Κάβειροι την ανάσταση που την κάνει ο Ερμής.Φιλοσοφικές αναφορές και ερμηνείες που στηρίζονται στον κύκλο, στην σφαίρα στον τροχό, στην αρχή και το τέλος συναντάει ο ερευνητής σε πολλούς φιλοσόφους της αρχαιότητας.
Κατά τον Αριστοτέλη δεν θα μπορούσε το σύμπαν να γεννηθεί εκ του μηδενός καθώς θα ερχόταν σε αντίθεση με την έννοια της μεταβολής, κατά συνέπεια είναι αιώνιο. Θεωρούσε το σύμπαν ως μια σφαίρα χωρισμένη σε δύο μέρη, την περιοχή πάνω από την Σελήνη, όπου βρίσκονται οι πλανήτες και οι αστέρες, και την περιοχή κάτω από την Σελήνη όπου βρίσκεται η Γη. Στον υποσελήνιο χώρο βρίσκονται τα τέσσερα στοιχεία – γη, νερό, αέρας, φωτιά – και εδώ παρατηρούνται κάθε είδους φαινόμενα μεταβολής. Σε αυτό τον χώρο και σύμφωνα με την τελεολογία που ανέπτυξε, το κάθε στοιχείο προσπαθεί να εκτελέσει την φυσική του κίνηση η οποία και εξαρτάται από τις ιδιότητες ή ποιότητές του. Καταυτό τον τρόπο η φωτιά και ο αέρας ως ελαφρά από την φύση τους ανεβαίνουν στην κορυφή της εσωτερικής σφαίρας, ενώ το νερό και η γη κατεβαίνουν προς το κέντρο του σύμπαντος. Ο υπερσελήνιος χώρος είναι πλήρης από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα ο οποίος καθώς δεν έχει αντίθετο στοιχείο δεν δέχεται μεταβολή. Εκεί οι πλανήτες και οι απλανείς αστέρες διαγράφουν αιώνια κυκλική κίνηση της οποίας αίτιο θα πρέπει να είναι ένα κινούν το οποίο είναι ακίνητο. Αυτό που ονόμασε Πρώτο Κινούν, ο Ακινάτης το αντιστοίχησε σε έμψυχο θεό που προκαλεί την κίνηση στον ουρανό ως τελικό αίτιο. Καθώς κάθε κίνηση προέρχεται από την επίδραση ενός κινούντος σε ένα κινούμενο, κάθε μεταβολή και κίνηση στο σύμπαν προκαλείται από το Πρώτο Κινούν
Όλα συσχετίζονται, ακόμα και το ίδιο το σχήμα της Αλύσου. Γιατί έχει διασωθεί το σύμβολο της αλύσου στο πέρασμα των αιώνων, τι προσπάθησε να διασώσει, ποια μνήμη του ανθρώπου προσπάθησε να κρατήσει ζωντανή; μήπως η άλυσος σχετίζεται με τους Ορφικού Ύμνους και την αντίληψη του Ορφισμού για την αθανασία της ψυχής μέσα από ον Ορφικό τροχό ή τον κύκλο του ακατάπαυστου εξαγνισμού;
Κατά τον Ευκλείδη πατέρα της Γεωμετρίας "Κύκλος εστί σχήμα επίπεδον υπό μιάς γραμμής περιεχόμενον [ή καλείται περιφέρεια], πρός ήν αφ'ενός σημείου τών εντός τού σχήματος κειμένων πάσαι αι προσπίπτουσαι ευθείαι [πρός τήν τού κύκλου περιφέρειαν] ίσαι αλλήλαις εισίν. Κέντρον δέ τού κύκλου το σημείον καλείται. Διάμετρος δέ του κύκλου εστίν ευθεία τις διά τού κέντρου ηγμένη και περατουμένη εφ' εκάτερα τά μέρη υπό τής τού κύκλου περιφερείας, ήτις καί δίχα τέμνει τόν κύκλον". Και εμείς γνωρίζουμε πως για να δημιουργήσουμε τον κύκλο απαραίτητα χρειάζεται διαβήτης σύμβολο του πνεύματος. Ίσως δια του πνεύματος σχηματίζουμε τον κύκλο της αλύσου, το κέντρο σταθερό οι αξίες μας, ο κόσμος η πνευματική κληρονομιά, το μυστικό και το άνοιγμα του διαβήτη, η ακτίνα του κύκλου μας, μεταβλητή κάθε φορά ανάλογα με το πόσοι Ορατοί και πόσοι Αόρατοι Αδελφοί είναι παρόντες στον κύκλο μας, στον κύκλο των μυημένων στον κύκλο όπου η ισότης όλων των σημείων της περιφέρειας ως προς το κέντρο μας θυμίζει το τεκτονικό επιφώνημα ελευθερία, ισότης , αδελφότης….
Στο φιλοσοφικό και θρησκευτικό κίνημα του γνωστικισμού το οποίο επηρεάστηκε από τον πλατωνισμό, τον νεοπλατωνισμό, τον στωικισμό, τις σημιτικές θρησκείες και τον χριστιανισμό συναντώνται στοιχεία που μπορεί να συσχετιστούν με την τεκτονική άλυσο και τον συμβολισμό της. Είχε τις ρίζες του στα μεσογειακά ήθη της ελληνιστικής περιόδου και περιλάμβανε, Σύμβολα και τελετές κυρίως σχετικά με τις μυήσεις που περιελάμβαναν όχι μόνο μυστικές λέξεις αλλά και κινήσεις πουν έκαναν με τα χέρια για να αναγνωριστούν μεταξύ τους οι Μυημένοι, οι οποίοι και πάλι συνυπήρχαν σε ένα κύκλο μυημένων
Η Ενωτική Άλυσος συναντάται στο Compagnonnage γαλλική συντεχνία οικοδόμων που ξεκίνησε τον 12ο αιώνα, όπου είναι γνωστή σαν αλυσίδα της αλληλεγγύης όπου το τελετουργικό λειτουργούσε σαν υποστήριξη( μυστική επίκληση) και ενεργοποιούσε την μνήμη που ήδη υπάρχει σε όλα φωτισμένα όντα.Θεραπευτικοί κύκλοι και στροβιλισμός γύρω από τον εαυτό τους αλλά και γύρω από ένα κέντρο συναντόνται στους Σούφοι, οι οποίοι δέχτηκαν μεγάλες επιρροές από τους γνωστικιστές.
Υπάρχουν πολλές δοξασίες και παραδόσεις που θεωρούν τον κύκλο σαν το μέγιστο σύμβολο προστασίας. Πολλές δοξασίες που έφτασαν στις μέρες μας λένε πως για να προστατευτεί κάτι πρέπει να κλειστεί μέσα σε κύκλο. Ο κύκλος σφραγίζει και πλέον τίποτε δεν μπορεί να πειράξει το περιεχόμενο του. Η έννοια του κύκλου προστασίας ή της ασπίδας προστασίας συναντάται και σε εναλλακτικές ανατολικές πρακτικές όπως το Ρέικι που έχει τις ρίζες του στην Ιαπωνία και συνίσταται στην δημιουργία μίας ενεργειακής σφαίρας γύρω μας .Η ασπίδα προστασίας είναι ένα ενεργειακό κουκούλι το οποίο προστατεύει από κάθε είδους εισροές αρνητικών ενεργειών μέσα στην αύρα. Μετά την κάθαρση και με συνειδητή πρόθεση ο μυημένος οραματίζεται μια ασπίδα ενεργειακή γύρω του σε σχήμα σφαίρας. Σύμφωνα με το Ρέικι Η ασπίδα δημιουργεί στα πεδία σας απόλυτη προστασία είναι αδιαπέραστη και οτιδήποτε προσκρούει επάνω της εξοστρακίζεται στο σύμπαν. Σας γεμίζει ενέργεια, φως , ζωή σας κάνει δυνατούς και ενισχύει θεραπευτικά όλα τα σώματα σας. Επιτρέπει να εισρέουν θεραπευτικές, εξαγνιστικές, ζωογονητικές ενέργειες και απαγορεύει οτιδήποτε αρνητικό. Ίσως η δημιουργία της αλύσου να λειτουργεί η ίδια σαν ασπίδα και άγγελος φύλακας της ομάδας και των όσων φυλάγονται μέσα σε αυτήν, ίσως με τον σχηματισμό της μετά από τις εργασίες και πριν το τέλος τους όπου όλοι οι κρίκοι αυτής έχουν εμβαθύνει στον κόσμο των μυημένων να επιτυγχάνεται ενεργειακό κουκούλι προστασίας τόσο όσων φυλάγονται μέσα στην σφαίρα αλλά και όσων θα βρεθούν σύντομα στον αμύητο κόσμο μετά το πέρας των εργασιών και μέχρι την επόμενη συνάντηση.
Παρατηρώντας τα χαρακτηριστικά και τα στοιχεία της Αλύσου θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως συνιστά ένα κλειστό ηλεκτρικό κύκλωμα. Ο ηλεκτρισμός που παράγεται στο εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος χρησιμοποιείται για τη λειτουργία των νεύρων και τον έλεγχο μυών και οργάνων. Η δραστηριότητα του εγκεφάλου είναι κυρίως ηλεκτρική. Όλα τα νευρικά σήματα από και προς τον εγκέφαλο σχετίζονται με τη ροή ηλεκτρικού ρεύματος. Το ανθρώπινο σώμα έχει ηλεκτρισμό.
Για να είναι δυνατή η ροή των ελεύθερων ηλεκτρονίων, για να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός κλειστού ηλεκτρικού κυκλώματος. Τα βασικά στοιχεία του ηλεκτρικού κυκλώματος είναι: οι αγωγοί, μέσα από τους οποίους ρέει το ηλεκτρικό ρεύμα, η πηγή που αναγκάζει τα ελεύθερα ηλεκτρόνια να κινηθούν, ο διακόπτης με τον οποίο μπορούμε να διακόψουμε τη ροή του ρεύματος, όποτε το επιθυμούμε, και μια ηλεκτρική συσκευή.
Ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος είναι η πηγή ενέργειας. Ενώνει το δεξί του χέρι με το αριστερό του Αδελφού που βρίσκεται δεξιά του στην άλυσο και το αριστερό του με τον Αδελφό που στέκεται αριστερά. Η άλυσος σαν σύνολο και οι Αδελφοί, είναι ο αγωγός, ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος γίνετε διακόπτης όταν αφήνουμε τα χέρια. Η ενέργεια που παράγεται από τους αδελφούς που μετέχουν γυρνά με το κύκλωμα στο Σεβάσμιο Διδάσκαλο και ανεβαίνει στο αστρικό επίπεδο και από εκεί επανέρχεται στην γη.
Συμπερασματικά όταν ενεργοποιείται το σύμβολο της αλύσου δημιουργούμε ένα κλειστό κύκλωμα με ζωοδότη, με πηγή ενέργειας τον σεβάσμιο διδάσκαλο ο οποίος είναι η αρχή και το τέλος.
Το φορτίο του κάθε ενός από εμάς το ηλεκτρικό μας φορτίο προστίθεται…..ενωμένοι και όλοι μαζί παράγουμε ενέργεια και δύναμη.
Η θεά Fortuna, Η θεά τύχη απεικονίζεται και αυτή σαν τροχός, ο τροχός της τύχης που γυρνάει και δεν σταματάει, ο άνθρωπος που με το γύρισμα του τροχού μπορεί να βρεθεί σε άλλο του σημείο…αρκεί να συνεχίσει να κινείται, να ρέει να προσπαθεί , να ανεβαίνει.
Ο Ανρί Ματίς, γάλλος ζωγράφος, μας χάρισε το 1909 την ελαιογραφία «ο χορός», όπου 5 άνθρωποι χορεύουν κυκλικά πιασμένοι χέρι- χέρι. Στα πόδια τους η γη και πάνω ο ουρανός…..ο κύκλος της ζωής, η άλυσος της ζωής.
Τα σύμβολα πέρασαν και στον 21ο αιώνα, μέσα από την τέχνη, την ποίηση τον εσωτερισμό, την μύηση καλά φυλαγμένα και προστατευμένα. Τα σύμβολα βρίσκονται παντού, στα μουσεία, στους Ναούς στα οικοδομήματα για να τα βλέπουν οι επόμενοι Αδελφοί και να θυμούνται και να αναρωτιούνται και να ερευνούν και να θέλουν να γίνουν κομμάτι μιας αδελφότητας για να ενισχύσουν τον υπέρτατο σκοπό που τελικά άσχετα με το χρώμα και την προέλευση του καθενός είναι η επίτευξη του έργου του μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος……η μετάδοση και η προστασία αυτού του τεράστιου μυστικού μέσα από τα κανάλια της αγάπη, της ενότητας, της αρμονίας και της ομόνοιας.
Το βαθύτερο νόημα της αλύσου
Μα πώς διασώθηκε στις μέρες μας το πνευματικό έργο των κρίκων της αλυσίδας πριν από εμάς; Σίγουρα η διαθήκη και η παρακαταθήκη της πνευματικής κληρονομιάς και του πνευματικού έργου θα απασχόλησε όλους τους αρχαίους φιλοσόφους, τους αρχαίους μύστες, τους ιεροφάντες. Το νοητικό τους επίπεδο ήταν πολύ υψηλό για να μην βρουν τρόπους να περάσουν στους επόμενους μυημένους όλα τα μυστικά, τις αλήθειες και τις γνώσεις του σύμπαντος κόσμου. Αυτό αποτελεί ένα κοινό μυστικό. Ίσως ο κάθε ένας μας οφείλει να θυμηθεί ξανά, να αφυπνιστεί μέσα από την καλλιέργεια, την φιλομάθεια την μελέτη, την πνευματική εργασία ώστε να γίνει το πέρασμα στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας στο μέλλον της ανθρωπότητας.
Ο Πλάτων ίδρυσε την Ακαδημία του στην Αθήνα, η οποία αυτή απετέλεσε κατά γενική ομολογία το πρώτο Πανεπιστήμιο στον κόσμο και έδωσε στην ανθρωπότητα παρακαταθήκες και πνευματικούς θησαυρούς που διαχρονικά απετέλεσαν τον κινητήριο μοχλό για την πνευματική πορεία και στις δύσκολες εποχές αναγέννηση της ανθρωπότητας. Η Πλατωνική χρυσή άλυσος ήταν ο πυρήνας αντίστασης ενάντια στον πνευματικό σκοταδισμό, στην ελευθερία του πνεύματος και η προστασία της πνευματικής κληρονομιάς .Όσοι διεύθυναν την ακαδημία κρίκοι της χρυσής αλύσου προστάτεψαν πνευματικούς θησαυρούς που σήμερα αποτελούν αντικείμενο μελέτης των σύγχρονων ανθρώπων, των σύγχρονων κρίκων της αλύσου στο πέρασμα των αιώνων.
Πρέπει να θυμόμαστε πως τα σύμβολα ανυψώνουν τους Τέκτονες, στους ανώτερους ψυχικούς ορίζοντες, από τον υλικό κόσμο, στον νοητό και από τον παροδικό προς την αιωνιότητα. Οι τεκτονικές παραδόσεις διέσωσαν ένα σύμβολο στα τελετουργικά τους, για να μας θυμίζει με την ενεργοποίηση του ότι οι αδελφοί είναι φύλακες και συνεχιστές ενός αρχαίου μυστικού και μόνο με την ομόνοια την αρμονία και την ενότητα θα κατορθώσουν να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους. Μα πως μπορεί κάποιος να συγχρονιστεί, να ενωθεί να εναρμονιστεί; Ποιο σύμβολο ενεργοποιεί την μονάδα αλλά και την σχέση της με την ομάδα και τον κόσμο δένοντας με τριπλό δεσμό; Είναι ένα υπέροχο σύμβολο που το δημιουργούμε όχι μόνο με το υλικό αλλά και με το πνευματικό κομμάτι του εαυτού μας.
Κατά τον σχηματισμό της Αλύσου, οι Αδελφοί ενώνουν τα χέρια τους με τους Αδελφούς που βρίσκονται πριν από αυτούς στην άλυσο και με τους Αδελφούς που ακολουθούν. Συμβολικά και πέρα από τα όρια του χρόνου, ενώνουν το παρελθόν καθώς ενώνονται με τα χέρια των προηγούμενων αδελφών συμβολικά όσους προϋπήρξαν και με το μέλλον καθώς ενώνονται με τους αδελφούς που θα έλθουν μελλοντικά. Κάθε αδελφός είναι ένας κρίκος σε μία και άλυσο με άπειρους κρίκους που απλώνεται σε όλο τον κόσμο στο πέρασμα των αιώνων.
Οι αδελφοί βγάζουν τα γάντια συγκεντρώνονται και σχηματίζουν ένα κυκλικό πλαίσιο γύρω από τον πίνακα χάραξης ή γύρω από τον βωμό. Κάθε αδελφός σταυρώνει το δεξί του χέρι πάνω από το αριστερό δημιουργώντας έναν σταυρό συμβολικά όπως αυτό του Αγίου Ανδρέα, δηλαδή λοξό. Ενώνει τα χέρια του πιάνοντας τα χέρια των διπλανών Αδελφών σφικτά και από τις δύο πλευρές. Έτσι το δεξί χέρι ενός αδελφού πιάνει το αριστερό του άλλου. Το αριστερό χέρι λοιπόν καλύπτει, και το δεξιό υποστηρίζει όπως ακριβώς και στην ανατολική φιλοσοφία, όπου η δεξιά συμβολίζει το yang, το αντρικό στοιχείο και τον δρόμο προς τον παράδεισο, τον Ουρανό, ενώ η αριστερά πλευρά το yin, την θηλυκή δηλαδή την Γη . Έτσι ο ουρανός καλύπτει την Γη η οποία υποστηρίζει το στερέωμα σε μια τέλεια αρμονία.
Ο μικρός κόσμος ο μέγας, δεν υπάρχει ουρανός χωρίς Γη, αρσενικό χωρίς θηλυκό και δύναμη χωρίς στήριξη και όλα αυτά είναι συμπληρωματικά και όχι αντίθετα μεταξύ τους. Αυτοί είναι η δυαδικότητα του σύμπαντος και η δυαδικότητα μεταξύ ανθρώπου και τεκτονισμού.
Ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος κρατώντας την ισορροπία είναι πάντα στην μέση της Αλύσου και είναι ο συνεκτικός κρίκος των δύο στοιχείων, αποτελώντας ταυτόχρονα και το τρίτο στοιχείο της τριάδας το οποίο ενώνει την δυάδα σε τριάδα οπότε και δημιουργεί την μονάδα, το ΕΝΑ!!!! Είμαστε το ένα, το απόλυτο τέλειο ένα όταν ενωνόμαστε.
Ενώ τα χέρια των αδελφών ενώνονται και σχηματίζουν ένα κύκλο, ο κάθε αδελφός σχηματίζει ορθή γωνία με τα πέλματα του ενώ ταυτόχρονα ακουμπά με τις μύτες των ποδιών του, τις μύτες των ποδιών του διπλανού Αδελφού.
Το σαγόνι σκύβει προς το στήθος, τα μάτια κλειστά και όλοι εστιασμένοι νοητά στο σημείο διαλογισμού του σεβάσμιου διδάσκαλου ακόμη και αν αυτό δεν γνωστοποιείται.
“Όταν όλες οι σκέψεις μας είναι μαζεμένες γύρω από το στόχο , το πνεύμα είναι ατάραχο . Η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη δίδαξε ο Κομφούκιος”
Οι αδελφοί παραμένουν σε σιωπή και σε περισυλλογή. Η ενέργεια κυλά μέσα στο κύκλωμα των Αδελφών, Ορατών και Αοράτων. Η άλυσος αποτελεί ένα συνεχές φυσικό και πνευματικό σύμβολο και ο κάθε κρίκος της προσομοιάζει το μυστικό σύμβολο των Πυθαγορείων, το πεντάκτινο αστέρι την πεντάλφα. Το υλικό σώμα του κάθε Αδελφού έχει τοποθετηθεί στο χώρο-ναό-Σύμπαν σε τέτοια στάση ώστε να σχηματίζει ένα πεντάκτινο αστέρι, με το κεφάλι, τα χέρια τα πόδια του, ενώ με το σταύρωμα των χεριών σε συνέχεια με τους διπλανούς αδελφούς δημιουργεί το σύμβολο του απείρου… και όλα αυτά ενωμένα σε συνέχεια μεταξύ τους, συνεχή ροή ενέργειας, αέναη ενέργεια να κυκλοφορεί και να ρέει μέσα στην άλυσο, μέσα στο κύκλωμα μέσα στην αδελφότητα …δημιουργώντας ένα ενεργειακό πλέγμα για να προφυλάξει, τόσο αυτά που βρίσκονται μέσα στον κύκλο, τον πίνακα χάραξης, δηλαδή την απεικόνιση του Σύμπαντος, αλλά και από όσα πάνε να διεισδύσουν χωρίς την απαιτούμενη κατάσταση απέξω……
Ο μικρός κόσμος ο μέγας….
Ο συσχετισμός του συμβόλου της Αλύσου με το ίδιο το σύμπαν ενισχύεται αν κανείς δει την άλυσο από επάνω. Το σχήμα της σχεδόν κύκλος, και το κέντρο της ορατό. Έτσι ένα ο κύκλος αντιπροσωπεύει το προσωρινό αυτό που μπορεί να μεταβληθεί δηλαδή την δυναμική έκφραση της μυητικής αλύσου ενώ το κέντρο του κύκλου αντιπροσωπεύει το μόνιμο το σταθερό το αμετάβλητο. Αποσυμβολίζοντας τα παραπάνω η περίμετρος του κύκλου μπορεί να αυξομειωθεί και να αλλάξει όμως το κέντρο είναι αμετακίνητο, αμετάβλητό και ο κύκλος κινείται γύρω του…όπως όλο μας το ηλιακό σύστημα και οι πλανήτες κινούνται γύρω από το κέντρο τον ήλιο.
Η απάντηση στο τι πραγματικά γίνετε κατά τον σχηματισμό της αλύσου , είναι εργασία και προσευχή. Προσευχή που ξεπηδάει από την ενέργεια της αλύσου, προσευχή για την ειρήνη, την αγάπη, το φως την ζωή την ίαση την χαρά την ενότητα και κυρίως προσευχή για την προστασία των υπηρετών της ανθρωπότητας που προστατεύουν και διατηρούν τα ιερά και τα μυστικά της ανθρωπότητας ώστε να μην σβήσει ποτέ το φως.
Η άλυσος αποτελεί ταυτόχρονα μια προσευχή, και ένα τελετουργικό, μια δύναμη και μια έκφραση της συμπαντικής διάνοιας διαμέσου των αδελφών. Είναι η κληρονομιά της εσωτερικής παράδοσης. Πολλές δοξασίες και παραδόσεις πέρασαν από λαό σε λαό από πολιτισμό σε πολιτισμό και από γενιά σε γενιά, πολλές φορές προφορικά, σαν μύθοι και δοξασίες άλλες φορές σαν τελετουργίες σαν σύμβολα, σαν τέχνη σαν ποίηση. Όπως και να ήλθαν στις μέρες μας, κάθε μια αποτελεί νότα στο υπέροχο μουσικό κομμάτι που λέγετε παράδοση και πνευματική κληρονομιά. Αρκεί να μάθουμε να το ακούμε.
Η πνευματική κληρονομία της ανθρωπότητας προστατεύεται από την αγάπη και την ενότητα της αδελφότητας. Η διείσδυση στην κληρονομιά αυτή και ο εμπλουτισμός της πραγματοποιείται με τις αρετές και τα αλληγορικά σύμβολα. Με την σοφία την ισχύ το κάλος να περιβάλουν σε στάση ορθής γωνίας την μνήμη μας( τάπητα χάραξης). Το μήνυμα είναι εκεί χαραγμένο στο πέρασμα τον αιώνων….υπάρχει και η τέταρτη στήλη, ο αόρατος κόσμος, χτύπα τρείς φορές την πόρτα του Ναού του πνεύματος και θα σας ανοίξουν οι πόρτες του , ζήτα και θα λάβεις το Φώς, Ερεύνα και θα βρεις την αλήθεια, ζήτησε και θα σου δοθεί…η πύλη είναι ανοικτή για όλους όσους θα μπορέσουν να ανεβούν την κλίμακα που οδηγεί στον ουρανό, νικώντας το βάρος της ύλης με την συμβολική βοήθεια του λοξού σταυρού, με το ένα χέρι μας επάνω προς τους αόρατους κόσμους ζητώντας βοήθεια από τον ΜΑΤΣ και το άλλο χέρι προς τα κάτω για να βοηθήσουμε τους ασθενέστερους από εμάς αδελφούς μας να ανέβουν και εκείνοι……δημιουργώντας μια άλυσο πνευματική….η κλίμακα είναι εκεί για να θυμίσει στον άνθρωπο πως είναι η μοναδική του διέξοδος για να λυτρωθεί είναι να ανέβει σε άλλες συχνότητες, να ανέβει με την καλλιέργεια την πίστη και την γνώση, να γίνει μέτοχος της κληρονομιάς της ανθρωπότητας, να γίνει κομμάτι της χρυσής αλύσου του Πλάτωνος, ή του χρυσού νήματος που συνδέει τον κόσμο έστω και αποπειροελάχιστα..να γίνει ο φύλακας και ο συνεχιστής των καλά κρυμμένων μυστικών της ανθρωπότητας και ίσως να αφυπνιστεί τελικά σε τέτοιο βαθμό που να αξιωθεί να γίνει και ο ίδιος μύστης….
Επίλογος
Διάβασα κάτι σήμερα στο world wide web, μου άρεσε, θα χρησιμοποιήσω σαν επίλογο την τελευταία του παράγραφο… νομίζω πως συνοψίζει όλα τα παραπάνω. Ευχαριστώ θερμά τον άγνωστο συγγραφέα….
Η ενέργεια του Τέκτονα αυξάνεται, ανάλογα με τις μυήσεις που λαμβάνει, και τείνει προς την μονάδα, που ποτέ δεν φτάνει. Αυτό μας δείχνει ότι ο Τεκτονισμός είναι μια συνεχή μαθητεία, που διαρκεί μια ζωή. Κατά το κλείσιμο των εργασιών σχηματίζεται η Άλυσος. Η Άλυσος είναι ο αγωγός Τεκτονικής ενέργειας, ηλεκτρικής φύσεως, προς όλους τους Τέκτονες που συμμετέχουν των εργασιών. Η ενέργεια μέσα από την Άλυσο πολλαπλασιάζεται και γίνεται αντιληπτή από όλους γιατί είναι η Αρετή και η Αγάπη μέσα από την τοπολογία της Σκέψης, γεωμετρική έκφραση του Σύμπατος. Επειδή η Γή κινείται περί του Ηλίου και τον άξονά της, μέσα από μαγνητικά πεδία, η Άλυσος εκπέμπει ένα Τεκτονικό Πεδίο (ηλεκτρομαγνητικής φύσεως), προς τον Κόσμο και το Σύμπαν. Κάθε πεδίο χαρακτηρίζεται από τρείς άξονες. Το Τεκτονικό πεδίο έχει σαν άξονες τις τρείς στήλες του Ναού, της Σοφίας, του Κάλλους και της Ισχύος. Η ισχύς του Τεκτονικού Πεδίου εξαρτάται από την Τεκτονική Ενέργεια(ΤΕ), όπως αυτή εκφράζεται από την παρακάτω εξίσωση.
ΤΕ= ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ + ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ +ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ
Τεκτονική Γνώση καθώς κάθε Τέκτων πρέπει να γνωρίζει την ιστορική διαδρομή, τους συμβολισμούς του κάθε βαθμού και την καθημερινή έρευνα που κάνει για να ανακαλύψει κρυμμένες σχέσεις του Τεκτονισμού.Τεκτονική Πρακτική καθώς κάθε Τέκτον πρέπει να εφαρμόζει τον Τεκτονισμό στην Κοινωνία με έργα και με πράξεις.Τεκτονική Συνειδητότητα καθώς κάθε Τέκτον πρέπει να συμμετέχει συνειδητά στις τεκτονικές εργασίες και στις εκδηλώσεις.Έτσι κάθε Τέκτονας πρέπει να συμμετέχει ενεργά και τακτικά στις εργασίες της Στοάς, γιατί γίνεται πομπός Τεκτονικού Πεδίου στους γύρω του αλλά και σε όλο το Σύμπαν. Το Κάλλος του Πεδίου βρίσκεται μέσα στα τυπικά, πανάρχαια γνώση μέσα από την δύναμη των συμβόλων, και οι καμπύλες που το χαρακτηρίζουν είναι γεωμετρικές, που σε τίποτε δεν θυμίζουν τις χαοτικές καμπύλες του κόσμου των μετάλλων. Τέλος η Σοφία του Πεδίου, εκπέμπει την Αρετή στις καρδιές των ανθρώπων, μέσα από την ταύτισης Αιώνιου Φωτός και της ενέργειας της καρδιάς κάθε Τέκτονα. Πριν την έξοδο μας από τον Ναό ομνύουμε σιγήν επί των εργασιών. Ο ενεργειακός αποσυμβολισμός αυτής της κίνησης είναι ότι ο Τέκτονας, δέχθηκε μια διαφορετική μορφή ενέργειας μέσα του, που είναι δύσκολο να εκφραστεί και προτιμά την σιωπή, όπως έκαναν και οι Ιερείς στα Μυστήρια της Αρχαιότητας.
Δύσκολες μέρες περνά η ανθρωπότητα, στιγμές ιστορικές….ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να επιστρατεύσει όλη του την δύναμη για το καλό του και για το καλό όλων.Ο τριπλός δεσμός της ομόνοιας της ενότητας και της αρμονίας ας ενισχύσει κάθε κρίκο της Τεκτονικής Αλύσου και η ενέργεια του ας διαχυθεί σαν το φως .
Ευχαριστώ όλους όσους θυσιάστηκαν στο βωμό της έρευνας της επιστήμης της φιλοσοφίας, για να μπορούν οι επόμενοι κρίκοι της αλύσου να κληρονομήσουν μια υπέροχη πνευματική κληρονομιά, την κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Ίσιδα…..
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Μακρής Ν.(1995).Οι Έλληνες Φιλόσοφοι της Αρχαιότητας και η Φιλοσοφία Hogan, Timothy (2012). Entering the Chain of Union
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΔΟΜΗ
ΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (Γ.ΣΙΕΤΤΟΣ)
ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
