Ο λόγιος φίλος έφυγε κι άφησε στο δωμάτιο τις ιδέες του να στέκουν λάμπουσες, σαν ρωγμές στο αδιάφανο παρόν. Δεν τις συμμερίστηκα όταν τις πρωτάκουσα, τραβήχτηκα ενστικτωδώς απ’ τη θέρμη τους, αλλά αρκετή ώρα μετά, οι ρωγμές είχαν εγκατασταθεί για τα καλά στον δικό μου, προφυλαγμένο, μισοσκότεινο χώρο.
Κατά κάποιο τρόπο, η ελπίδα και η αισιοδοξία ήρθαν από τη φλεγόμενη Αθήνα, από τον καύσωνα, μες στο κλιματιζόμενο μικροπεδίο μου, το θέρμαναν, κι ύστερα ξαναβγήκαν στον καύσωνα, στο τρέμισμά του, σ’ έναν κόσμο που αιωρείται αβέβαιος και σπασμένος ανάμεσα στο σβησμένο παρελθόν και στο άδηλο μέλλον.
Ο άγγελος του καύσωνος, με τη μορφή του Δ., έφερνε ένα μήνυμα: το παρόν. Μου το ‘πε καθαρά, ότι μόνο αυτό υπάρχει, και πάνω σε αυτό διεξάγεται η πάλη για κυριαρχία: όποιος υπόσχεται διάσωση στο μέλλον, ζητάει ταυτόχρονα να ξεχάσουμε το παρόν. Το παρόν θα κυλάει με θυσίες, με μια προπάντων: με την απάρνησή του. Και στο μέλλον θα έρθει η ανταμοιβή. Ας απαρνηθούμε το παρόν, λοιπόν. Αυτό ζητάει ο κυρίαρχος του παρόντος, που
Σάββατο 27 Ιουλίου 2013
Η εκχώρηση του παρόντος
Το διαμάντι …των πολεμιστών!
Δ ιαμάντι:
Ο αριθμός 4 στην εξωτερική στοιβάδα, του δίνει την ικανότητα να συνδυάζεται με πολλούς τρόπους, δημιουργώντας ειδικό κεφάλαιο στην χημεία, την οργανική. Το ηλεκτρόνιο Οδυσσέας ταξιδεύει και γυρίζει γνωρίζει τον κόσμο δημιουργώντας άλλες σχέσεις και κάνοντας άλλες επαφές. Τι είναι αυτό που κάνει ένα κάρβουνο να γίνεται διαμάντι;
Η διάταξη και ο μετασχηματισμός.
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013
Λουίζ Μισέλ
“ Προ της αγνώστου ταύτης δυνάμεως, ... ο βασιλεύς ωχρίασε. Ρίπτει περίφοβον βλέμμα επί της λαμποκοπούσης, αλλ’ ασθενούς ακολουθίας του εξ ιερέων και αυλικών, οίτινες περιστοιχίζουν αυτόν. Τρέμει μήπως ο θρόνος αυτού συντριβή και καταποντισθή υπό των πελωρίων κυμάτων της ανθρωποπλημμύρας ... Τότε δε, ανεγνώρισεν ενδομύχως την ύπαρξιν ισχύως ανωτέρας της ιδικής του και διείδεν, ότι εις την απροπέλαστον ταύτην δύναμιν το μέλλον επεφύλασσε κυριαρχίαν μεγίστην και κοσμοκράτειραν. Η δύναμις αύτη
ήτο ο Λαός ”....»
[Απόσπασμα, μυθικής αλληγορικής διήγησης, από Γαλλικό Τεκτονικό Τυπικό τουΑ.Α.Σ.Τ 1895– Εν χρήση από το Τεκτονικό Τάγμα στο οποίο μυήθηκε η Λουϊζ Μισέλ]
Γαλλίδα συγγραφέας και ποιήτρια, δασκάλα, σοσιαλίστρια και αναρχική πολιτική οργανώτρια, πρωταγωνίστρια της Παρισινής Κομμούνας του 1871, γνωστή ως «Κόκκινη Παρθένα της Μονμάρτης» («Vierge Rouge de Montmartre»).
Λουϊζ Μισέλ (Louise Michel, Vroncourt, 29 Μαϊου 1830 – Marseille, 9 Ιανουαρίου 1905). Γαλλίδα
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΜΟΣΧΟΦΟΡΟΥ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΔΙΚΟΥ
Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ
(Ανέκδοτο κείμενο για την ποίηση του Ελύτη)
Ολόκληρη βέβαια η ποίηση του Ελύτη είναι ένα σύνολο αναγκαίο και οργανικό. Το κάθε ποίημα και η κάθε συλλογή προβάλλει το δίκαιο της ισοτιμίας σε σχέση με τα επίλοιπα.
Όπως ακριβώς και τα μέλη του σώματος στον παλαιό μύθο του Μενίνιου Αγρίππα έγειραν εκείνο το δικαίωμα της από την πηγή ισαξιότητας που τελικά στάθηκε αρκετό να καταστείλει την ανταρσία ενάντια στην κοιλιά.
Ωστόσο ο Σαίξπηρ που ξαναδούλεψε το μύθο του Αγρίππα στον Κοριολανό του ετόλμησε – και μεγαλοφυΐα τελικά σημαίνει τόλμη – για δύο από τα μέλη του σώματος μια εκλεκτή διάκριση: το παλάτι της καρδιάς και ο θρόνος του νου είπε.
Οι έξη και μία, λοιπόν, είναι η κορυφή της ποίησης του Ελύτη. Mutatis mutandis είναι ό,τι είναι ο Βασίλης Αρβανίτης εκείνου του Μυριβήλη που έχει πίσω του τη Ζωή εν τάφω. Mutatis mutandis είναι ό.τι είναι το Όνειρο στο κύμα του θαλασσινού και του ΄θαλασσάχραντου΄ Παπαδιαμάντη. Mutatis mutandis είναι ό,τι είναι Εν τω μηνί Αθύρ ανάμεσα στους υπόλοιπους τάφους του καβαφικού Κεραμεικού. Και τέλος, μέσα σε αναλογίες πάντα, είναι ό,τι είναι τα Ψαρά και η Φραγκίσκα Φραίζερ του Σολωμού, πριν ή μετά τις Οκτάβες του Λάμπρου, τα σπασμένα ανάγλυφα του Κρητικού, και τον Πειρασμό του Γ΄ Σχεδιασματος.
Ο Ελύτης με τις Έξη και μία άγγιξε, τόσο σύντομα όσο σύντομα μπορεί να ΄ναι εφτά σύντομα ποιήματα, όχι απλώς το καλλιτεχνικό, αλλά ευρύτερα το υπαρκτικό του όριο.
Ποιος φοβάται τον Κακό Λύκο;
“Εν Ιορδάνη”, από το Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ
Ο φόβος απέναντι στη φύση γέννησε τις επιστημονικές κοσμοθεωρίες, ο μεταφυσικός φόβος τις θρησκείες και ο φόβος της φυσικής επιβίωσης τις κοινωνικές φιλοσοφίες και τα συστήματα αξιών που διέπουν τις διάφορες κοινωνίες.
Ωστόσο, παρά τη μεγάλη εξέλιξή μας, παρά την απίστευτη τεχνολογία μας, τα πρωτόγονα στοιχεία που γέννησαν αυτούς τους φόβους εξακολουθούν να είναι ενεργά και ακμαία. Στην πραγματικότητα, ελάχιστα διαφέρουμε από τους ήρωες των παραδοσιακών παραμυθιών. Εξακολουθούμε να περιφερόμαστε, ολομόναχος ο καθένας, σ’ ένα σκοτεινό δάσος, με την αγωνία ότι κάπου παραμονεύει η κακή μάγισσα ή ο κακός λύκος.
Την ίδια στιγμή, χαμένοι στις πολιτισμένες ασχολίες μας, ξεχνάμε τα ουσιώδη της ύπαρξής μας, τα οποία όμως, όπως φαίνεται, τα θυμάται μάλλον πολύ καλά κάποιος άλλος.
Ενώ εμείς αναζητούμε νέους κόσμους κοινωνικότητας σε κάποιο facebook, ο «κακός λύκος», παίζοντας με τα θεμελιώδη του υποσυνείδητού μας, παραμένει ακμαίος έως τη στιγμή που θα επιλέξει το επόμενο γεύμα του.
Και επειδή όλος μας ο πολιτισμός εστιάστηκε στην προσπάθειά μας να ξεπεράσουμε το φόβο, ο λύκος
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013
Αργοναύτες
{Ανέκδοτο (ημιτελές) κείμενο του Δ. Λιαντίνη με αφορμή τους «Αργοναύτες» του Σεφέρη}.
Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη.
Όταν διαβάζοντας τους Αργοναύτες αναθάρρησα πως ένοιωσα το ποίημα – νομίζω πως η μελέτη ενός ποιήματος βαστά χρόνια∙ λέγοντας ότι κατανοώ ένα ποίημα εννοώ ότι παρακολουθώ μέσα μου μια διαδικασία αναγνώρισης και φωτισμού που μοιάζει με τη λειτουργία της βλάστησης του φυτού – η τελική ιδέα μου ήταν ότι έχω μπροστά μου ένα σύμβολο θετικό.
Την πιο αινιγματική, που στο τέλος γίνεται και η λυτρωτική, στιγμή του ποιήματος την έβλεπα στην τελευταία λέξη: Δικαιοσύνη.
Έβρισκα ότι μόνο σε μια περίπτωση δε χάνει το σύμβολο το θετικό του χαρακτήρα: Όταν στη Δικαιοσύνη δώσει κανείς νόημα οντολογικό.
Έβρισκα ακόμη ότι δίνοντας οποιοδήποτε άλλο νόημα στη Δικαιοσύνη, ηθικό λ.χ. ή θρησκευτικό, όχι μόνο το σύμβολο των Αργοναυτών έχανε τη θετική του χροιά, αλλά και ολόκληρο το ποίημα βούλιαζε στο βυθό της σύγχυσης του Ποσειδώνα.
ΑΣΚΡΑΙΟΝ ΧΕΙΜΑ
(Ανέκδοτο κείμενο του Δ. Λιαντίνη, κατ’ εξοχήν ποιητικό. Ερμηνεύει ποιητικά κοσμογονικά μεγέθη του ποιητή της Άσκρας Ησίοδου.)
Κοιτάζοντας από το Ρημόκαστρο δυτικά, την ώρα που σκάζει ο ήλιος στη ραχοκοκαλιά της Εύβοιας, βλέπεις το πελώριο άγαλμα του κοριτσιού.
Έχει το σώμα του ξαπλωμένο ανάσκελα επάνω στις ρωγμές της αυγής και το σκεπάζει απρόσεχτα ένα σεντόνι ανάερης πάχνης.Τα μαλλιά του χύνονται στο βοριά και το ξανθό τους φρικίασμα ηρεμεί, εκεί όπου οι καρπερές απανωσιές των σπαρτών τελειώνουν.
Το μέτωπο προτείνει στο φως επιφάνεια στεφανωτή, όπου η έμπνευση τυπώνει επάνω της λογής ιδεογράμματα και όσα οι ποιητές εγράφανε στον καιρό τον πριν του πάπυρου και της περγαμηνής.
Ο λαιμός διαγράφει την κουραστική απόσταση από το ανασηκωμένο πηγούνι ίσαμε τη δίκορφη στέγη του στέρνου. Σ’ εκείνα τα δίκλωνα ύψη τον Ιούνιο μοσκοβολά ο αμάραντος. Και άλλα λουλούδια, όσα δύσκολα μαζεύονται.
Για ν’ ανέβεις στους αμπελώνες του στήθους, εφτά φορές θα σου λυθούν τα γόνατα. Έως ότου κοντά στα λυχνανάματα, πατημένοι οι ληνοί, θα φτάνεις να πέφτεις μαζί με τη νύχτα αποζητώντας ευεργέτη τον ύπνο.
Τρίτη 23 Ιουλίου 2013
Κβαντικό Θεώρημα περί Συνείδησης
Δύο παγκοσμίου φήμης επιστήμονες της κβαντικής θεωρίας, μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη της ψυχής. Η επιθανάτια εμπειρία συμβαίνει όταν οι κβαντική ουσίες που αποτελούν την ψυχή εγκαταλείψουν το νευρικό σύστημα και εισάγονται στο σύμπαν γενικότερα, σύμφωνα με μια αξιόλογη θεωρία που προτείνεται από τους δύο διαπρεπείς επιστήμονες.
Η ιδέα τους πηγάζει από την αντίληψη του εγκεφάλου που είναι σαν ένας βιολογικός υπολογιστής, “με 100 δισεκατομμύρια νευρώνες και τις συναπτικές συνδέσεις τους, που ενεργούν ως δίκτυα πληροφόρησης”, οι οποίες μπορούν να παραμείνουν στο σύμπαν, ακόμη και μετά το θάνατο, εξηγώντας τις αντιλήψεις εκείνων που είχαν σχεδόν μία εμπειρία θανάτου.
Ο Αμερικανός Dr Stuart Hameroff και ο Βρετανός φυσικός Sir Roger Penrose ανέπτυξαν την κβαντική θεωρία της συνείδησης υποστηρίζοντας ότι οι ψυχές μας περιέχεται μέσα σε δομές που ονομάζονται μικροσωληνίσκοι που ζουν μέσα στα κύτταρα του εγκεφάλου μας.
Σε μια επιθανάτια εμπειρία οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση, αλλά οι
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013
ΓΙΑΤΙ
Posted by Iordanis
Την 7η μέρα ο θεός αποφάσισε να ξεκουραστεί ή να ασχοληθεί με άλλα πράγματα.
Οι άνθρωποι περιφερόντουσαν στην άχρονη παραδείσια αιωνιότητα, γυρνούσαν από δω και από κει και κάποια στιγμή άρχισαν να βαριούνται τόση μακαριότητα.
Η μουρμούρα τους έφτασε μέχρι τα αφτιά των αγγέλων. Τι κατάσταση είναι αυτή, γιατί μας έχει εγκαταλείψει, που έχει πάει, τι πρέπει να κάνουμε…;
Ο άγγελος ενημέρωσε τον θεό. Εκείνος έξυσε το μούσι του, τι να τους πω μονολόγησε; «Γεννηθήτω Φως;», μα… το έχω ξαναπεί. Α! αυτό είναι.
«Γεννηθήτω Θέατρο».
Μια σκηνή τοποθετήθηκε και αμέσως οι άνθρωποι άρχισαν να μοιράζουν θέσεις.
Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, σκηνογράφοι, μπράβοι, καθαριστές, τεχνικοί και τεχνίτες, αλλά και επιχειρηματίες, επενδυτές, μάνατζερ και παραγωγοί που προσπαθούσαν ο καθένας από την πλευρά του να εδραιώσει τη θέση του σε αυτό το θέατρο.
Σύντομα περίσσεψαν οι διχόνοιες. Ποιος είναι ο καλύτερος, ποιος ο πιο απαραίτητος, ποιος πρέπει να αποφασίζει… Αφού μάλωσαν για πολύ, κάλεσαν πάλι τον άγγελο. Πες στον Θεό να λύσει τις διαφορές μας, να δώσει Εκείνος τις απαντήσεις.
Μιχάλης Κατσαρός, Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
Noam Chomsky: 10 στρατηγικές χειραγώγησης μέσω των ΜΜΕ
Να σε τι πρέπει να αντιταχθεί ο Τεκτονισμός…Υπάρχει Στρατηγική ?…Υπάρχει σχεδιασμός ? …..
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους). 2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να
Οι 12 Μεγάλοι Μάγοι της Αλχημείας και η Εξέλιξη του Μεγάλου Εργου.
by Iordanis
Το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε στο Φόρουμ του Μεταφυσικού που διοργάνωσε το περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ το 2006
Οι 12 Μεγάλοι Μάγοι της Αλχημείας και η Εξέλιξη του Μεγάλου Έργου.
Ένας ωραίος τίτλος που θα μπορούσε να διατυπωθεί πιο απλά και με περισσότερη ασάφεια και ως, Ξεφυλλίζοντας Ερμητικές Σημειώσεις.
Η πρώτη μας διαφάνεια μας οδηγεί στον τόπο και την εποχή απ όπου νομίζω πως πρέπει να ξεκινήσουμε.
Ο ουροβόρος. Το φίδι που τρώει την ουρά του, ο κύκλος που έχει ορισμένο κέντρο δηλαδή το εκδηλωμένο σύμπαν που κάποτε θα αυτοαναλωθεί μέσα στην πληρότητά του, ένα σύμβολο και μια εικόνα, η συγκεκριμένη που είναι ιδιαίτερα γνωστή. Συνήθως παρουσιάζεται ξεγυρισμένο μόνο το θέμα, ο ουροβόρος. Εδώ σας δείχνω την πλήρη σελίδα που όπως φαίνεται συνοδεύεται από ένα κείμενο σε γλώσσα ελληνική. Το Γνωστικό αυτό σύμβολο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στην ελληνιστική Αίγυπτο και η ελληνική γλώσσα μας υποδεικνύει πως από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια συναντήθηκαν η ανατολή με την δύση και εδώ γεννήθηκε ο πρώτος συγκρητισμός. Εδώ η ελληνική φιλοσοφία αγκάλιασε τις ανατολικές δοξασίες και γέννησε την θεουργία. Τον Νεοπλατωνισμό, τον Πρόκλο και τον Ιάμβλιχο. Φιλόσοφοι και Θεουργοί ή Μάγοι και φιλόσοφοι, επίθετα που προσδιόρισαν αλχημιστές και ερμητιστές του ευρωπαϊκού μεσαίωνα και της αναγέννησης. Ερμητισμός λοιπόν, που στηρίζεται στα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου κείμενα που σήμερα είναι γνωστό πως γράφτηκαν εκείνη, την αλεξανδρινή περίοδο, και ήταν σαφώς επηρεασμένα από το νεοπλατωνικό κύμα ιδεών.
Κυριακή 21 Ιουλίου 2013
Τα Ελευσίνια Μυστήρια
Το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε στο 7th Esoteric Quest Conference on The Mysteries and Philosophies of Antiquity, που έγινε τον Σεπτέμβριο του 2008 στην Σαμοθράκη.
Το θέμα μας είναι τα διασημότερα ίσως μυστήρια όλων των εποχών, τα Ελευσίνια. Ανάγονται σε μια πολύ αρχαία εποχή, πολύ πριν υπάρξει η πόλη κράτος των Αθηνών, πολύ πριν να υπάρξει η επίσημη θρησκεία των Ολυμπίων θεών. Παρ όλα αυτά διατήρησαν την ιερότητά τους και των σεβασμό όλων μέσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και εποχές σαν να έχουν έναν δικό τους μυστικό και μοναδικό τρόπο να αγγίζουν την ψυχή ή το ασυνείδητο του ανθρώπου -δεν ξέρω ποια λέξη θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω- του κάτοικου της κλασσικής Ελλάδας, της Αυτοκρατορικής Ρώμης, της Ευρώπης του Διαφωτισμού ακόμα και της σύγχρονης Ψηφιακής μας πραγματικότητας. Υπάρχει πλήθος διηγήσεων και μυθοπλασιών πολλές από αυτές εξαιρετικά διαδεδομένες με θέμα ετούτα τα μυστήρια. Όμως η ακρίβειά τους ελέγχετε γιατί οι αληθινά μυημένοι έπαιρναν βαρύ όρκο απόλυτης εχεμύθειας όπως είχε οριστεί από την ίδια τη θεά.
Ας δοκιμάσουμε λοιπόν να βάλουμε σε μια σειρά τι πραγματικά γνωρίζουμε.
Τι και Πότε
Σε έναν χρησμό του μαντείου των Δελφών προς τους Αθηναίους σχετικά με τη λατρεία του Διονύσου Ελευθερεως -του Pater Liber των Λατίνων- θύμισε στους πολίτες ότι ο θεός είχε ξαναέρθει στην πόλη μαζί με την Δήμητρα, την εποχή του βασιλέως των Αθηνών Πανδίονος. Η θεά όμως δεν παρέμεινε, αλλά πήγε
Στο Σπήλαιο του Νυμφόληπτου
Posted by Iordanis
Είχα διαβάσει και είχα ακούσει πολλά για το σπήλαιο του Νυμφόληπτου που βρίσκεται στον Υμηττό πάνω από τη Βάρη. Πήρε το όνομά του από τον Θηραίο γλύπτη Αρχέδημο, που γύρω στα 450 π.Χ. διαμόρφωσε ετούτο το σπήλαιο σε λατρευτικό τόπο αφιερωμένο στις Νύμφες, τον Πάνα και την Μεγάλη Θεά Ρέα ή Γαία.
Το Άντρο αυτό των Νυμφών (στο οποίο σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές οδηγήθηκε και ο Πλάτωνας από τους γονείς του για να μυηθεί στα μυστήριά τους) ανασκάφηκε μόνο μια φορά (επίσημα…) από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών, γύρω στο 1900.
Βρέθηκαν διάφορες αναθηματικές λίθινες επιγραφές που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, αρχαία νομίσματα και πάνω από 1000 πήλινα λυχνάρια. Ευρήματα που μαρτυρούν μια συνεχή λειτουργία του χώρου αυτού τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της Ρωμαϊκής εποχής.
Βέβαια, σε ένα τέτοιο χώρο εγκαταλελειμμένο σήμερα στο έλεος των περαστικών, κανείς δεν γνωρίζει τι
Ναός της Ίσιδας…στην Καρδιά της Αττικής!
Posted by Iordanis
Γνωρίζετε πού βρίσκεται ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) διατηρημένα μυητικά κέντρα της Ίσιδας στον κόσμο; Μη βιαστείτε να πείτε στην Αίγυπτο, έχετε χάσει. Είναι δίπλα μας, στη Νέα Μάκρη!
Γενικό πλάνο του χώρου των ανασκαφών
Ένα από τα γνωστότερα παραλιακά θέρετρα των Αθηναίων, 50 μόλις μέτρα από μια παραλία που πλημμυρίζει με λουόμενους ολόκληρο το καλοκαίρι και σχεδόν κανείς δεν το έχει πάρει είδηση.
Έμαθα για την ύπαρξή του παραμονές της περασμένης Ολυμπιάδας από ένα μικρό άρθρο-αναφορά κάποιας καθημερινής εφημερίδας. Ένας αρχαιολογικός τόπος που ανακαλύφθηκε το 2000 και μέσα σε τέσσερα χρόνια, χωρίς την παραμικρή ενίσχυση από το κράτος και χάρη στην υποστήριξη του Δήμου Νέας Μάκρης και το μεράκι των αρχαιολόγων είχε γίνει ήδη επισκέψιμος.
Θέλοντας να έχω μια «επίσημη» ενημέρωση ξεκίνησα από το γραφείο του Δημάρχου. Απλά πήγα στο γραφείο του, χτύπησα και μπήκα. Τόσο απλά και τόσο σπάνια για την καθημερινή μας πραγματικότητα. Ο δήμαρχος Ιορδάνης Λουίζος, ένας ιδιαίτερα επικοινωνιακός άνθρωπος, μου μίλησε πολλή ώρα για το έργο και τους στόχους του και ευγενικά ζήτησε η παρουσίαση του ναού της Ίσιδος να γίνει από την ψυχή της ανασκαφής την αρχαιολόγο Ιφιγένεια Δεκουλάκου.
Ο χώρος αυτός στην Μπρέξιζα, κοντά στην παλιά Αμερικάνικη βάση, είχε εντοπιστεί πρώτη φορά από τον
Ιουλιανός εν τοις Μυστηρίοις
Πλην σαν ευρέθηκε μέσα στο σκότος,
Μέσα στης γης τα φοβερά τα βάθη,
Συντροφευμένος μ΄ Έλληνας αθέους,
Κ΄ είδε με δόξες και μεγάλα φώτα
Να βγαίνουν άϋλες μορφές εμπρός του,
Φοβήθηκε για μια στιγμή ο νέος,
Κ΄ ένα ένστικτον των ευσεβών του χρόνων
Επέστρεψε, κ΄ έκαμε τον σταυρό του.
Αμέσως οι Μορφές αφανισθήκαν
Οι δόξες χάθηκαν – σβήσαν τα φώτα.
Οι Έλληνες εκρυφοκοιταχθήκαν.
Κι ο νέος είπεν «Είδατε το θαύμα;
Αγαπητοί μου σύντροφοι, φοβούμαι.
Φοβούμαι, φίλοι μου, θέλω να φύγω.
Δεν βλέπετε πως χάθηκαν αμέσως
Οι δαίμονες σαν μ΄ είδανε να κάνω
Το σχήμα του σταυρού το αγιασμένο;»
Οι Έλληνες εκάγχασαν μεγάλα
«Ντροπή, ντροπή να λες αυτά τα λόγια
Σε μας τους σοφιστάς και φιλοσόφους.
Τέτοια σαν θες, εις τον Νικομηδείας
Και στους παπάδες του μπορείς να λες.
Της ένδοξης Ελλάδος μας εμπρός σου
Οι μεγαλύτεροι θεοί φανήκαν.
Κι αν φύγανε, να μη νομίζεις διόλου
Που φοβηθήκαν μια χειρονομία.
Μονάχα σαν σε είδανε να κάνεις
Το ποταπότατον αγροίκον σχήμα
Σιχάθηκεν η ευγενής των φύσις,
Και φύγανε και σε περιφρονήσαν».
Έτσι τον είπανε, κι από τον φόβο
Τον ιερόν και τον ευλογημένον
Συνήλθεν ο ανόητος, κ΄ επείσθη
Με των Ελλήνων τ΄ άθεα τα λόγια.
Νοέμβριος 1896 Κωνσταντίνος Καβάφης
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923, Ίκαρος 1993)
Tι Κρύβεται στο DNA; Μια επιστημονική ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει τα πάντα
“Εν Ιορδάνη”, από το Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ
Σχεδόν σε όλες τις μυθολογίες και τις παραδόσεις των λαών υπάρχουν αναφορές για σπουδαία μυστικά από παλιούς κόσμους που υπήρξαν και κάποια στιγμή καταστράφηκαν. Για μια γνώση ανώτερη που ίσως χάθηκε, ίσως με κάποιους τρόπους διασώθηκε και μεταδόθηκε αναλλοίωτη στο πέρασμα των αιώνων, από γενιά σε γενιά, με τρόπους που μόνο οι μυημένοι μπορούν να αποκωδικοποιήσουν.
Το ίδιο επαναλαμβάνεται και στις εσωτερικές διδασκαλίες των παραδόσεων: κόσμοι φωτεινοί, κόσμοι ουτοπικής γνώσης και προόδου που άγγιξαν το απόγειό τους και μετά κατέρρευσαν, παραμένοντας στη συλλογική μνήμη ως χαμένη Ατλαντίδα, ως κήπος της Εδέμ και άλλα, όπου υπήρξαμε ομοτράπεζοι θεών και στη συνέχεια εξοριστήκαμε στη λάσπη του χωμάτινου σαρκίου μας.
Κι ύστερα; Ο δρόμος της επιστροφής θα ήταν μακρύς, τα χρόνια αμέτρητα, όσες και οι γενιές που θα έπρεπε να γεννηθούν και να σβήσουν. Το μυστικό όμως δεν έπρεπε να χαθεί.
Ποιος ήταν ο τρόπος και ο τόπος που θα μπορούσε κάποιος να κρύψει ένα τέτοιο σπουδαίο μυστικό και να είναι σίγουρος ότι θα διατηρηθεί ανόθευτο, όσες χιλιάδες χρόνια κι αν περνούσαν; Ο ένας τρόπος που γνωρίζουμε, ήταν τα σύμβολα, ένας άλλος ορισμένες μορφές αντικειμενικής τέχνης (όπως για παράδειγμα η Σφίγγα στην Αίγυπτο), ένας άλλος οι μύθοι. Οι άνθρωποι πάντα αγαπάνε να ακούν και να επαναλαμβάνουν ιστορίες.
Μια όμορφη ιστορία θα γίνει αγαπημένο αφήγημα σε όλες τις γλώσσες που θα γεννηθούν και κάθε
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ
Σ. Α. Παϊπέτης
1. Εισαγωγή
ότι ο Βούδας τήρησε γαλήνια σιγή όταν ρωτήθηκε για τη φύση της πραγματικότητας και του νιρβάνα. Τέλος ο Πλωτίνος2 αναφέρει: ‘Αν κάποιος απαιτούσε από τη φύση να του πει γιατί γεννάει ασταμάτητα, θα
του απαντούσε, αν ήθελε να ακούσει και να μιλήσει: Δεν θα έπρεπε να κάνεις ερωτήσεις, αλλά να κατανοήσεις ότι πρέπει να σιωπάς, όπως κάνω κι εγώ, που δεν έχω τη συνήθεια να μιλάω. ’
ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Τις θρησκείες, όχι μόνο τις παλιότερες αλλά και τις νεότερες, 
τις χωρίζουμε σε πολυθεϊστικές και μονοθεϊστικές, δηλαδή σ’ αυτές που δέχονται την ύπαρξη πολλών Θεών και σ’ αυτές που δέχονται την ύπαρξη ενός Θεού. Εκτός όμως από την παραπάνω διάκριση, οι θρησκείες χωρίζονται – άσχετα αν είναι πολυθεϊστικές ή μονοθεϊστικές – σ’ αυτές που χρωστούν την ύπαρξή τους σε κάποιο ιδρυτή και σ’ αυτές που υπήρχαν παραδοσιακά, χωρίς να τις έχει ιδρύσει κάποιος. Εμείς θα ασχοληθούμε με τις θρησκείες που έχουν ιδρυτή. Τους ιδρυτές των θρησκειών, τους αναφέρουμε όχι με την σειρά εμφάνισή τους αλλά με αλφαβητική σειρά προς υποβοήθηση των αναγνωστών.
Οι ιδρυτές των θρησκειών είναι οι παρακάτω:
1. Βούδας
2. Ζωροάστρης
4. Κομφούκιος
5. Λάο – Τσε
6. Μένκιος
7. Μωάμεθ
8. Νάνακ
Πριν αναφερθούμε στα βιογραφικά στοιχεία του Βούδα, είναι ωφέλιμο να γίνουν δύο απαραίτητες διευκρινίσεις, επειδή επικρατεί σύγχυση γύρω από αυτές στους περισσότερους ανθρώπους. Πρώτον, πως ο Βούδας δεν ονομαζόταν Βούδας, όπως θεωρούν οι περισσότεροι, ούτε πως το όνομα Βούδας σημαίνει Θεός. Άλλωστε ποτέ ο Βούδας δεν υποστήριξε πως είναι Θεός ή έστω γιος κάποιου Θεού.
Ο Σιντάρτα ή Σινχάρτα Γκαουτάμα – αυτό ήταν το πραγματικό όνομα του Βούδα – ήταν γιος ενός πλούσιου ηγεμόνα του Σουντοντάνα που κυβερνούσε στη Σακύα, μια μικρή επαρχία στα βόρεια της Ινδίας, που σήμερα διχοτομείται από τα σύνορα με το Νεπάλ.
Για το έτος γεννήσεώς του δεν υπάρχει ομοφωνία. Επειδή οι διάφορες Βουδιστικές σχολές δεν συμφωνούν απόλυτα πότε έζησε ο Δάσκαλός τους. Έτσι είναι δύσκολο να εντοπιστεί αν γεννήθηκε τον 7οαιώνα ή τον 6ο αιώνα ή τον 5ο αιώνα π.Χ. Η Τεραβάντα που επικρατεί στην Νότια Ασία τοποθετεί τη ζωή του μεταξύ 623 και του 543 π.Χ. Οι Μαχαγιάνα Βουδιστές υποστηρίζουν διάφορες απόψεις. Επί πολλά χρόνια επικρατούσε η θεωρία πως έζησε ανάμεσα στο 563 έως το 483 π.Χ. Όλοι όμως συμφωνούν πως έζησε 80 χρόνια.
Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013
Περί της Κλειδός
Aντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι πέρα από την πρακτική χρήση για την διαφύλαξη αγαθών τα οποία θεωρούνται πολύτιμα, η συμβολική χρήση της κλειδός δεν ήταν άγνωστη στο πέρασμα των αιώνων. Αυτή μεταφορικώς χρησιμοποιήθηκε ως έννοια δηλωτική της διαφυλάξεως πολύτιμων γνώσεων.
Η εσωτερική μορφή
Το σύμβολο της κλειδός, ως σύμβολο σιγής και περισκέψεως χρησιμοποιήθηκε τόσο στα Ελληνικά, όσο και στα Αιγυπτιακά και Ιουδαϊκά μυστήρια. Ο Καλλίμαχος στους ύμνους του προς τους Ολύμπιους θεούς αναφέρει ότι στην Ελευσίνα η ιέρεια της θεάς Δήμητρας έφερε κλείδα ως έμβλημα του μυστικού της
Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013
Λίλιθ: η Πανάρχαια Λατρεία της και η Επιβίωσή της στον Σύγχρονο Εσωτερισμό.
Γεωργίου – Μιχαήλ Δ. Καραχάλιου.
Εισαγωγή
Ο υποβιβασμός αυτός είναι σύνηθες θρησκειολογικό φαινόμενο και αφορά τους θεούς ενός λαού που υποτάχθηκε από κάποιον μεταγενέστερο. Οι θεοί του νέου αυτού λαού των νικητών είναι οι αγαθοί θεοί, ενώ οι θεοί του προγενέστερου και νικημένου λαού είναι οι κακοί. Όσο τα εδάφη μιας περιοχής, όπως η Μεσοποταμία, γνωρίζουν νέους κατακτητές οι θεοί των προγενεστέρων κατοίκων χάνουν την αγαθότητά τους, στην θρησκευτική συνείδηση των νέων κατοίκων – νικητών, και αντιμετωπίζονται σιγά – σιγά ως δαίμονες. Αυτή είναι και η εξέλιξη που ακολούθησαν και περί την Λίλιθ δοξασίες, η οποία από μεγάλη Θεά των Σουμερίων κατέληξε την εποχή της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας να θεωρείται δαίμων και έτσι να την γνωρίσουν οι Εβραίοι και να μεταφέρουν τις δοξασίες τις, προσαρμόζοντάς τις στις δικές τους απόκρυφες παραδόσεις, στην νοτιοανατολική όχθη της Μεσογείου. Από αυτή την γεωγραφική περιοχή οι δοξασίες για την Λίλιθ έφτασαν ως τις μέρες μας και διαδόθηκαν με την βοήθεια κάποιων εσωτερικών ταγμάτων σε όλο τον σημερινό πολιτισμένο κόσμο, όπου η Λίλιθ τιμάται σήμερα από κάποιους κύκλους διανοουμένων του σύγχρονου εσωτερισμού.
Η θεά Λίλιθ της αρχαίας Σουμερίας.
Ό Αιγυπτιακός Τεκτονισμός και τα Arcana Arcanorum |
Οταν αναφερόμαστε σε Τεκτονισμό εννοούμε ΜΥΗΣΗ, επομένως μιλάμε για μία καθαρά βιωματική διαδικασία που επιτελείται από το άνω και στοχεύει στην επανασύνδεση του ανθρώπου με την θεία πηγή του.
Ο Αιγυπτιακός Τεκτονισμός εκφραζόμενος μέσω των Τύπων Μισραΐμ και Μέμφις, έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτό το γεγονός. Η κάθοδος του άνω θα πρέπει να συνδυάζεται αναπόφευκτα με την άνοδο του κάτω, δηλαδή την επιθυμία του μυούμενου να έλθει σε επαφή με την πηγή του. Και αυτή η πλήρης διαδικασία αποτυπώνεται από τα δύο τρίγωνα, το ανερχόμενο και το κατερχόμενο, ή αλλιώς από τον γνώμονα και τον διαβήτη.
Η ονομασία «Αιγυπτιακός» προέρχεται από το γεγονός ότι βασίζεται στην Ερμητική διδασκαλία. Ο Ερμητισμός, πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος έχει ένα θείο κέντρο μέσα του, το οποίο ενυπάρχει και αναμένει την αφύπνισή του. Η αφύπνιση αυτή πραγματοποιείται μέσα από την μυητική διαδικασία. Ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στην τελειότητα και να προσεγγίσει τον Υπέρτατο Νου, μόνον με την γνώση που δεν θα είναι προϊόν επιστήμης αλλά Μύησης.
Σάββατο 6 Ιουλίου 2013
Από που κρατάει η σκούφια μας;
Περίεργε αλλά και διστακτικέ (κατρουλιάρη) φίλε μου Θανάση, ένας από τους κυριότερους λόγους που οι αμύητοι συμπολίτες μας είναι διστακτικοί να αποδεχθούν ότι εμείς οι Ελευθεροτέκτονες (ή Μασόνοι, όπως χαϊδευτικά μας ξέρουν) είμαστε ουσιαστικά ένα αδιαίρετο κομμάτι της Κοινωνίας μας, χωρίς απώτερους στόχους και δόλια μέσα, είναι το γεγονός ότι αντί να υποβάλλουμε μία αίτηση για να γραφτούμε σε κάποια στοά, προσκομίζοντας φωτογραφία και ταυτότητα, μαζί με παράβολο 30 ευρώ, γινόμαστε δεκτοί από τους αδελφούς μας μέσω μιας μυσταγωγικής μυητικής διαδικασίας που επιλέγουμε να κρατήσουμε κρυφή από τα μάτια των αμύητων.
Έτσι, δίνουμε λαβή σε κάθε δυστυχισμένο συνωμοσιολόγο που «έχει κόψει το καπίστρι» να μας κατηγορεί ότι οι τελετουργίες των τυπικών μας είναι μυστικές γιατί περιλαμβάνουν θυσίες κοτόπουλων στον Βελιάλ, διακορεύσεις παρθένων, και όρκους πίστης στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε.
Ακόμα κι όταν κάποιος από εμάς προσπαθήσει να πείσει τον συνομιλητή του ότι ο Τεκτονισμός δεν είναι τίποτα από όλα αυτά που του καταμαρτυρούνται, παίρνει την «πληρωμένη» και θριαμβευτική απάντηση ότι όλα αυτά γίνονται «στους ανώτερους βαθμούς» κι έτσι, ακόμα κι ένας Τέκτονας κατωτέρων βαθμών δεν έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί το μέγεθος της συνωμοσίας που εξυφαίνεται γύρω του.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή, γιατί αν και έχει μαλλιάσει το πληκτρολόγιό μου να προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, κάποιοι συμπολίτες μας ακόμα μου πετάνε φυστίκια.
Όσα ξέρει μία πέτρα....
Καλέ μου αναγνώστη και αδικαιολόγητα καχύποπτε και κατρουλιάρη, Θανάση, ξέρω ότι πέρασαν αρκετές μέρες χωρίς να σου προσφέρω κάποιο απαύγασμα πνευματικής ανάτασης, σαν αυτά που αρέσκεσαι να διαβάζεις, όταν παρατάς το Ciao από τα χέρια σου.
Ελπίζω να δείξεις κάποια κατανόηση, με δεδομένο ότι ο φτωχός σου μπλογκοσυντάκτης πρέπει να αγωνίζεται καθημερινά για τον επιούσιο, μια και η τεκτονική του ιδιότητα δεν του προσέφερε καμία “αβάντα” από αυτές που θα είχε εν αφθονία, αν στα τρυφερά του χρόνια αποφάσιζε να ασκήσει την ευγενή δραστηριότητα του κομματικού αφισοκολλητή.
Περασμένα-ξεχασμένα όλα αυτά καλέ μου Θανάση, άλλωστε ο χαρακτήρας του καθένα μας μάς προκαθορίζει λίγο-πολύ τις επιλογές που θα κάνουμε στη ζωή μας, οπότε φαντάζομαι ότι αν ο Μεγαλοδύναμος μου έδινε δεύτερη ευκαιρία, θα ήμουν καταδικασμένος να επαναλάβω τις ίδιες επιλογές που ήδη έχω κάνει, συνεπώς υποθέτω ότι δεν θα θεωρήσει ότι αξίζω τον κόπο να μου τη δώσει. Εκτός κι αν κάποια παμπάλαια (και ανούσια) τεκτονικά κείμενα που έχουν βρεθεί, πάνω σε περγαμηνές, είχαν γραφτεί από μια προηγούμενη ενσάρκωσή μου. Τρέχα γύρευε...
Η αφορμή για να καθίσω να σου γράψω άλλο ένα βαρετό πόνημα, υπήρξε ένα σχόλιο που έκανες στην προηγούμενη ανάρτησή μου κάτω βέβαια από την ανωνυμία που σου δίνει το σύστημα, αλλά αγνοείς ότι εγώ σε αναγνωρίζω αμέσως, μια και είσαι ο μοναδικός αναγνώστης μου. Μου έγραψες λοιπόν (και διατηρώ την ορθογραφία του κειμένου σου):
“Ωραια οσα γραφεται αλλα τελικα δεν προτεινεται καποια ουσιαστικη λυση. Δηλαδη αυτο εχει να προτεινει ο Ελευθεροτεκτονισμος; Καλυτερη παιδεια, μορφωση και να γινουν οι Ελληνες Πολιτες; Αυτα τα ξερουν και οι πετρες αγαπητε..”
Δεν μπορώ να κατανοήσω τι ακριβώς φανταζόσουν, όταν το έγραφες αυτό Θανάση μου. Μήπως άραγε περιμένεις να δεις 80χρονα γεροντάκια με πλουμιστά περιζώματα και τα Καλάσνικοφ στο χέρι να κάνουν μπροστάρηδες έφοδο στα παλάτια της Εξουσίας, με σκοπό να την ανατρέψουν και να φέρουν την ειρήνη, την ευημερία και την πρόοδο στον ταλαίπωρο τόπο μας; Αν φαντάζεσαι κάτι τέτοιο, μάλλον έχεις μπερδέψει τον Τεκτονισμό με τις ονειρώξεις του Κουτσούμπα του Κασιδιάρη ή του Λαφαζάνη, καλέ μου φίλε.
Τέκτονες Αναρχικοί
Του Ανδρέα Χρ. Ριζόπουλου
Μερικές εισαγωγικές διευκρινίσεις είναι ίσως απαραίτητες πριν ξεκινήσει το κυρίως κείμενο. Καταρχάς ο τίτλος δεν είναι ούτε περιοριστικός, ούτε καθοριστικός συγκεκριμένης ιστορικής πορείας. Είναι απλώς περιγραφικός. Το κείμενο δεν αποσκοπεί ούτε στην πλήρη κάλυψη αλλά ούτε και σε αξιολογική εκτίμηση. Απλώς παρουσιάζει ιστορικά στοιχεία. Σε ορισμένους από τους τέκτονες που θα αναφερθούν η τεκτονική ιδιότητα συνυπήρχε με την πολιτική τους δράση. Σε άλλους προϋπήρχε και σε κάποια φάση της πολιτικής τους δραστηριότητας εγκατέλειψαν τον τεκτονισμό. Τέλος άλλοι έγιναν τέκτονες μετά τη διακοπή της πολιτικής τους δραστηριότητας.
Μία ακόμα διευκρίνιση – και ίσως η πιο καίρια – είναι απαραίτητη. Είμαι βέβαιος ότι ορισμένοι μπορεί να προβάλουν ένσταση για το περιεχόμενο υποστηρίζοντας ότι απαγορεύονται οι πολιτικές συζητήσεις στο πλαίσιο του τεκτονισμού. Ας σταθώ λοιπόν για λίγο στην πιθανή και ευλογοφανή αυτή ένσταση.
Τέκτονες και Πολιτική
Κατά τον Αριστοτέλη ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν. Εξ ού ο μη λαμβάνων ενεργητικό μέρος στις υποθέσεις του συνόλου καλείται ‘ιδιώτης’, έχων χαλαρή τη συνείδηση του ‘πολίτη’ και κατ’ επέκταση έχει ελαττωμένη διανοητική ικανότητα. Το δικαίωμα του ανθρώπου να ενδιαφέρεται για τα κοινά το έχει αναγνωρίσει ο Τεκτονισμός. Ο τέκτονας έχει δικαίωμα να έχει ως πολίτης τις προσωπικές του πολιτικές και κοινωνικές ιδέες και να αγωνίζεται για την επικράτησή τους. Δεν δικαιούται, όμως, να ενεργεί ως τέκτονας, ή να τις προπαγανδίζει εντός της Στοάς.
Η Μυσταγωγία του Κάλλους
«Οrdo ab chao»
Εκεί όπου ο σπόρος θνήσκει για να γεννηθεί, μέσα στον χθόνιο χώρο του σκοτεινού θαλάμου, ο νεόφυτος έρχεται για πρώτη φορά συνειδησιακά σε επαφή με το «χάος, εξ ου προήλθε το είναι των μορφών, δηλαδή η τάξις». Αργότερα κατά τη διάρκεια του μυητικού τελέσματος, όταν τυφλός και ανυπόδητος θα περιπλανηθεί στη σκοτεινή Στοά, θα συμμεθέξει προκειμένου να αποκτηθεί η Σοφία και η Ηθική – Ισχύς (Ιωνική και Δωρική Στήλη). Τότε θα σημάνει η ώρα και για την Τρίτη οδό του υπαρξιακού χώρου – την αισθητική όπως αυτή εκφέρεται εσωτερικά. Και θα ακουσθεί η φωνή «και δια του Κάλλους ας διακοσμηθεί oύτος (ο Ναός της Αρετής)». Ένας ακόμα ρυθμός και μία στήλη, η κορινθιακή τούτη τη φορά, υπάρχουν για να θυμίζουν στον μύστη ότι θα τον στηρίξουν στην ατραπό αυτή.
Γράφει ο Τάσιος: «Μια από τις παλαιότερες πρωτοτυπίες του Τεκτονισμού είναι η ισότιμη προβολή του αισθητικού ενεργήματος (Κάλλους), παράλληλα με το γνωστικό (Σοφία) και το ηθικό ενέργημα (Ισχύς)». Η ισοτιμία αυτή των πνευματικών εκφάνσεων του «Είναι», αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εσωτερικής τεκτονικής φιλοσοφίας και παράδοσης. Να λεχθεί και τούτο: Το αισθητικό στοιχείο ανήκει αποκλειστικά στον άνθρωπο. Η Ισχύς ανήκει και στα άλλα έμβια όντα, ενώ η Σοφία εκπορεύεται από τον MΑΤΣ και παρέχεται βαθμηδόν.
CHARLES WEBSTER LEADBEATER (1847-1934)
H οικογένεια του Leadbeater
Ο Charles Webster Leadbeater γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1847. Από μικρός διακρίνεται για το ζωηρό και ανήσυχο πνεύμα του. Κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων ακολουθεί την υπόλοιπη οικογένεια στη Βραζιλία, όπου ο πατέρας του εργάζεται ως επιβλέπων την κατασκευή του εκεί σιδηροδρομικού δικτύου.
Όμως, τόσο ο πατέρας του όσο και ο μικρότερός του αδελφός αρρωσταίνουν από μία τροπική νόσο και πεθαίνουν ξαφνικά, προτού η οικογένεια επιστρέψει στην Αγγλία.
Ο Leadbeater και η Εκκλησία της Αγγλίας
Όταν πέθανε ο πατέρας του Leadbeater, αυτός βρισκόταν στην εφηβεία. Η οικογένειά του, αν και ήταν εύπορη, λίγα χρόνια αργότερα χάνει όλη της την περιουσία μετά τη χρεοκοπία μιας μεγάλης τράπεζας. Για τον λόγο αυτό δημιουργείται άμεσα η ανάγκη εργασίας για τον ανήλικο ακόμα Charles. Για ένα μικρό διάστημα εργάζεται ως κλητήρας στη γνωστή τράπεζα William Deacons & Co., η δουλειά όμως αυτή είναι για τον ανήσυχο νέο βαρετή και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον.
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Le Grand Orient de France
H Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας μόλις εξέδωσε την ακόλουθο δελτίο τύπου :
Η Χρηματοπιστωτική Κρίση και η Αναστάτωση των Δυτικών Κοινωνιών
H Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας ανησυχεί με τους τρόπους της πολιτικής διαχείρισης που επιβάλλονται σε πολλές χώρες για την απάλειψη του δημόσιου χρέους. Η αυστηρότητα των μέτρων αυτών θέτει σε κίνδυνο την διατήρηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη και τον κόσμο. Βραχυπρόθεσμα τα μέτρα αυτά θα αποτελέσουν πηγή βίας, κοινωνικής αναδίπλωσης και αύξησης του εθνικισμού.
Οι Ευρωπαϊκοί κανόνες που επιβάλλουν παντού τις πολιτικές των χρηματο-οικονομικών, των προϋπολογισμών, της φορολόγησης, των στεγαστικών και των μισθολογικών δεδομένων έρχονται να ραγίσουν την κοινωνική ειρήνη των χωρών της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας ζητάει από τους πολιτικούς υπευθύνους να μην ενδώσουν στον ιμπεριαλισμό των «αγορών».
Μία πολιτική και κοινωνική διόρθωση των οικονομικών αποκλίσεων είναι εφικτή.
Υπάρχουν πολλές λύσεις για να ανταπεξέλθουμε από την κρίση χρέους επιβάλλοντας ειδικότερα την έρευνα για μία μεταρρύθμιση βασισμένη στην πραγματική χρηματο-οικονομική κατάσταση των λαών και την εφαρμογή μίας δεοντολογίας εφαρμόζοντας στην ίδια την χρηματο-οικονομία τις αρχές της ευθύνης και της αλληλεγγύης.
H Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας εκφράζεται εναντίον κάθε δογματισμού και Θεοποίησης του χρήματος που υποδουλώνει τους λαούς.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : “JEAN-PAUL MARAT”
Ιππότες του Ναού και η συνάντηση της Ανατολικής με τη Δυτική Παράδοση.
πό το περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ
Η ιδέα για αυτή τη μικρή έρευνα γεννήθηκε πριν από δυο περίπου χρόνια. Είχα ήδη κάποιες πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει κυρίως όταν αναζητούσα υλικό για το Bleeding Angels- Η Απόκρυφη Παράδοση της Ευρώπης (Αρχέτυπο) και ακόμα συνεχώς μάθαινα για την παρουσία ομάδων βουδιστών στην Προβηγκία και το Λανκεντόκ, τις περιοχές δηλαδή που έδρασαν οι Καθαροί και οι Ναίτες. Όταν επισκέφθηκα το διασημότερο μνημείο της σφαγής των Καθαρών το Μοντσεγκούρ (Montsegour) είχα την πρώτη μου έκπληξη. Το μικρό οχυρό που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου ήταν το τελευταίο καταφύγιο για τα καταδιωκόμενα γυναικόπαιδα και τους γέροντες όπου κλείστηκαν μαζί με μερικούς μισθοφόρους από τα γειτονικά Πυρηναία που δεν ήταν Καθαροί.
Όταν μετά από πολύμηνη πολιορκία δεν είχαν άλλη λύση από το να παραδοθούν στα παπικά στρατεύματα οι Καρδινάλιοι τους έδωσαν δυο λύσεις. Ή θα μεταλάμβαναν την όστια και θα φυλακίζονταν σαν καλοί χριστιανοί ή θα οδηγούνταν στην πυρά. Όχι μόνο οι εξαντλημένοι Καθαροί, αλλά ανεξήγητα και οι σκληροτράχηλοι μισθοφόροι προτίμησαν να τη δεύτερη λύση. Ανέβηκαν όλοι μαζί σε ένα τεράστιο ξύλινο βάθρο που είχε στηθεί στη βάση του λόφου του Μοντσεγκούρ και παραδόθηκαν στις φλόγες. Αυτή η ηρωική πράξη αντίστασης στην παπική αυθαιρεσία γέννησε πολλούς μύθους που έχουν εισέλθει σε όλες τις μορφές τις Δυτικής εσωτερικής παράδοσης. Στον τόπο του μαρτυρίου υπάρχει ένα μνημείο όπου καθημερινά ντόπιοι κάτοικοι και περαστικοί ταξιδιώτες αφήνουν λίγα λουλούδια ή ιδιόγραφα σημειώματα. Ανάμεσα σε αυτά είχα παρατηρήσει και ένα σημείωμα με την εικόνα του Βούδα! Τι σχέση μπορεί να έχει ένας βουδιστής με τους Καθαρούς είχα αναρωτηθεί;
ΑΝ
Rudyard Kipling (1910)
Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν όλοι γύρω σου χαμένα τα ‘χουν
και σένα κατηγορούν γι’ αυτή τη ταραχή τους.
Αν μπορείς να εμπιστεύεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό,
όταν όλος ο κόσμος γύρω σου αμφιβάλλει, όμως εσύ ξέρεις να συγχωρείς αυτή τη δυσπιστία.
Αν μπορείς να περιμένεις δίχως να χάνεις την υπομονή σου.
Και αν όλοι σε συκοφαντούν, το ψέμα εσύ ποτέ να μην καταδεχτείς.
Και αν σε μισούν, ποτέ στο μίσος μην ξεπέσεις,
Και να μην επιδεικνύεις ποτέ πόσο καλός και πόσο σοφός είσαι.
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς - χωρίς να είσαι δούλος των ονείρων.
Αν να στοχάζεσαι - χωρίς να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου.
Αν να αντικρίζεις είσ’ ικανός το θρίαμβο και τη συμφορά, κι όμοια μπορείς ν’ αντιμετωπίζεις αυτούς τους δυο τυραννικούς απατεώνες.
Αν αντέχεις ν’ ακούς όποια αλήθεια εσύ έχεις πει, απ’ τους κακούς παραλλαγμένη ώστε να μοιάζει για τους άμυαλους παγίδα,
Ο ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΥΗΣΗΣ
Μια (τεκτονική) ιστορία και μια έκθεση για τον Ούγκο Πραττ
1. Ο Κόρτο Μαλτέζε (Corto Maltese) είναι ο περίφημος ήρωας του Ούγκο Πραττ (Hugo Pratt) και πρωταγωνιστής μιας σειράς εικονογραφημένων ιστοριών. Κατά τον δημιουργό του γεννήθηκε στη Μάλτα το έτος 1887 και είναι ο μοναδικός εκτός γάμου γιός μιας όμορφης Μαλτέζας τσιγγάνας και ενός Άγγλου ναυτικού από την Κορνουάλη.
Να σημειώσουμε ότι στις ιστορίες του Πραττ του εμφανίζονται ναυτικοί, τσιγγάνοι, μάγοι, άνθρωποι όλων των λαών μέσα σε μια πλειάδα συμβόλων και ιδιότυπου μυστικισμού. Ο χαρακτήρας του Κόρτο Μαλτέζε πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορία «Una ballata del mare salato» («Η μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας») μία από τις πολλές ιστορίες του Πραττ που εκδόθηκαν στο περιοδικό «Sgt. Kirk». Το 1970 ο Πραττ μετακόμισε στη Γαλλία και ξεκίνησε τη σειρά των ιστοριών του Κόρτο Μαλτέζε για το περιοδικό κόμικ «Pif gadget». Το 1976 η «Μπαλάντα της αλμυρής θάλλασσας» βραβεύτηκε με το βραβείο για το καλύτερο κόμικ στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ (Angoulême International Comics Festival).
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ
Τεκτονικοί διάλογοι υπό το πρίσμα της λογοθεραπείας
Όσοι είδαν πέρυσι το φιλμ «Ο Λόγος του Βασιλιά» («The King's Speech»), το οποίο τιμήθηκε με 7 βραβεία BAFTA και 4 βραβεία Oscar, έμαθαν ότι ο Lionel Logue (Λάιονελ Λογκ), τον οποίο στο έργο υποδύεται ο βραβευμένος ηθοποιός Geoffrey Rush, υπήρξε λογοθεραπευτής του Βασιλιά Γεωργίου VI (τον οποίο υποδύεται ο Colin Firth), βοηθώντας τον εξαιρετικά στο πρόβλημα του τραυλισμού το οποίο αντιμετώπιζε.
O αδελφός Lionel Logue γεννήθηκε στην Αδελαΐδα στις 26 Φεβρουαρίου του 1880 και φοίτησε στο Κολλέγιο «Prince Alfred» της πόλης, εργαζόμενος αρχικά ως δάσκαλος. Μετακόμισε εν συνεχεία στην πόλη Kalgoorlie για να εργαστεί στα ορυχεία χρυσού και μετά στο Πέρθ (Perth), όπου γνωρίστηκε με τη σύζυγό του Myrtle Gruener, την οποία νυμφεύθηκε στις 20 Μαρτίου του 1907.
Προσφάτως η «Επιτροπή Αρχείων» της Επαρχιακής Μεγάλης Στοάς της Δυτικής Αυστραλίας (Archives Committee of the District Grand Lodge of Western Australia) διεξήγαγε εκτεταμένες έρευνες για τον τεκτονικό βίο του Σεβασμίου αδελφού Logue. Πράγματι, ο Lionel George Logue υπήρξε μέλος της Στοάς «St George's» του Περθ. Σύμφωνα με τα οικεία τεκτονικά αρχεία μυήθηκε στον Τεκτονισμό σε ηλικία 28 ετών, στις 18 Σεπτεμβρίου 1908. Έλαβε τον βαθμό του Εταίρου στις 16 Οκτωβρίου και αυτόν του Διδασκάλου στις 20 Νοεμβρίου του ίδιου έτους. Υπηρέτησε τη μητρική του Στοά ως Β’ Διάκονος (1909 και 1914), A’ Διάκονος (1915), Β’ Επόπτης (1916), Α’ Επόπτης (1918), εγκαταστάθηκε δε στην Έδρα του Σολομώντα κατά την τεκτονική περίοδο 1919-1920. Κατά την παραμονή του στο Περθ ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της τέχνης
Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013
Η διδασκαλία του Ωριγένη
Ο Ωριγένης ερμήνευε αλληγορικά τη Αγία Γραφή και όχι κατά λέξη και κατά νόημα.
Η διδασκαλία του Ωριγένη, η οποία, κατά την γνώμη μου, έχει υποστεί επίδραση από τον πλατωνισμό (νεοπλατωνισμός) και τον βραχμανισμό, συνοπτικά έχει ως εξής: Ο Θεός είναι πανάγαθος, αμετάβλητος, παντοδύναμος, παντογνώστης και δημιουργός του κόσμου, ορατού και αοράτου, ο οποίος είναι πεπερασμένος δηλαδή έχει αρχή και τέλος ( κοσμολογικό μοντέλο αρνητικής καμπυλότητας της μοντέρνας κοσμολογίας. Περί του κοσμολογικού μοντέλου όρα: Michael Berry, Principles of cosmology and gravitation, κεφάλαιο 7, σ. 119 - 139, Camridge University Press, επανέκδοση 1978 ). Επειδή όμως ο Θεός είναι αμετάβλητος και δημιουργός, θα πρέπει να είναι για πάντα δημιουργός, γιατί αν δεν είναι για πάντα δημιουργός θα πάψει να είναι αμετάβλητος και θα είναι μεταβλητός. Επομένως θα πρέπει να έχει δημιουργήσει και άλλους κόσμους πριν από τον παρόντα κόσμο, καθώς επίσης θα δημιουργήσει και άλλους κόσμους μετά τον παρόντα κόσμο. Ο παρών κόσμος είναι εφήμερος ( παράλληλη κοσμολογική διδασκαλία με εκείνη του βραχμανισμού, ο παρών κόσμος είναι μια ημέρα του Βράχμα ). Κατά τον Ωριγένη ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι υποδεέστερος του Πατρός και δευτερεύων Θεός , ακόμη δ' υποδεέστερο τούτου είναι το Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός δημιούργησε πνευματικά όντα λογικά και ελεύθερα, δυνάμενα διά του αυτεξουσίου τους να γίνουν μόνον αγαθά. Επειδή όμως τα όντα αυτά έκαναν κακή χρήση του αυτεξουσίου τους, ο Θεός προς αναμόρφωση τους δημιούργησε τον υλικό κόσμο, κι έδωσε σε κάθε ένα από τα όντα αυτά, ανάλογα του βαθμού παρεκτροπής του μεγαλύτερο η μικρότερο βαθμό υλικότητας. Οι αποκαλύψεις του Λόγου με τους Προφήτες και τον Χριστό είχαν ως σκοπό τη λύτρωση των πνευμάτων από την ύλη• όσα από αυτά τα πνεύματα επιμένουν στην αμαρτία θα υποβληθούν στην διαδικασία του καθαρτηρίου πυρός ( με τον όρο αυτό ο Ωριγένης εννοεί τις τύψεις της συνειδήσεως ). Τελικά με διάφορα μέσα και την επενέργεια του καθαρτηρίου πυρός, τα όλα τα όντα, ακόμη και αυτοί οι δαίμονες, θα απομακρυνθούν από το κακό και θα επέλθει η αποκατάσταση των πάντων, Χωρίς να αποκλείεται και πάλι η δημιουργία νέου υλικού κόσμου, προσκαίρου και αυτού, προκειμένου να αναμορφωθούν ενσαρκούμενα εντός αυτού τα πνεύματα τα οποία, λόγω της κακής χρήσης του αυτεξουσίου, θα υποπέσουν σε αμαρτία στο μέλλον.
H ανθρωπολογία της μαγείας στην αρχαία Ελλάδα - Ο κένταυρος Χείρων
Η μαγεία στον Ελληνικό μύθο είναι πανταχού παρούσα. Διαπέρασε τις πεποιθήσεις της ελληνικής ζωής σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, υποδεικνύοντας σε μεγάλο βαθμό τη θρησκευτική ομοιογένεια της αρχαιοελληνικής κοινωνίας. Η μαγεία εξυπηρετούσε, μεταξύ άλλων ως θεμέλιο για την ανθρώπινη γνώση και ήταν μέσο ελέγχου του άμεσου περιβάλλοντος, των δυνάμεων της φύσης, της ζωής και του θανάτου, καθώς και άλλων περιοχών της γνώσης, που τελούν σήμερα υπό την αιγίδα της τεχνολογίας.
Κ. Καλογερόπουλος (MA) in Anthropology
Όπως το θέτει μια σύγχρονη αυθεντία στο πεδίο της σύγχρονης ανθρωπολογίας:
«Η πρακτική της μαγείας ήταν πανταχού παρούσα στην κλασική αρχαιότητα. Οι σύγχρονοι του Πλάτωνα και του Σωκράτη τοποθετούσαν ειδώλια στους τάφους και τα κατώφλια [...] Ο Κικέρων χαμογέλασε με κάποιον που ισχυρίστηκε ότι είχε χάσει τη μνήμη του υπό την επιρροή κάποιας γοητείας και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ισχυριζόταν πως όλοι φοβούνταν μήπως πέσουν θύματα της μαγείας.
Οι πολίτες της Τέω καταριούνταν εκείνον που θα επιτίθετο στην πόλη, ενώ στη Δωδεκάδελτο υπήρχαν νόμοι ενάντια στη μαγική μεταφορά της συγκομιδής από το ένα χωράφι στο άλλο. Οι αυτοκρατορικοί νομικοί κώδικες περιείχαν εκτεταμένες αναφορές ενάντια σε όλα τα είδη της μαγείας –εκτός από την ερωτική και τη μετεωρολογική [...] Οι μαγικές τελετουργίες οδήγησαν σταδιακά σε μια ανώτερη πνευματικότητα, ανοίγοντας εν τέλει το δρόμο στην υπέρτατη θεότητα»[1].
Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013
Το πολυσύνθετο παζλ της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας
Διανύοντας τον 21ο αιώνα, η αρχαία ελληνική μυθολογία ίσως να μην λαμβάνει την προσόχη που της αρμόζει και μέσω μιας γλαφυρής ματιάς να θεωρείται, απ’ τις νεότερες γενιές Ελλήνων, μια ιστορία με στοιχεία παραμυθιού μέσω της οποίας αντλούμε πληροφορίες για την αντιμετώπιση που είχαν οι πρόγονοί μας στο άγνωστο, καθώς και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Κατά την διάρκεια των αρχαιότερων χρόνων όμως, η μυθολογία, που κυρίως μεταδιδόταν διά στόματος, ήταν κάτι περισσότερο από αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας. Ήταν τρόπος σκέψης, άξονας κρίσεως, μέθοδος ερμηνείας αγνώστων φαινομένων αλλά πρωτίστως, πάνω στην διδασκαλια της μυθολογίας, στηρίζονταν ολόκληρη η συνείδηση των αρχαίων Ελλήνων για να πράξουν το ορθό. Μελετώντας την σήμερα, γίνεται αντιληπτό σε πόσα δεδομένα και καθημερινά δρώμενα δόθηκαν αιτιολογήσεις με τρόπο μαγικό, εμπλέκοντας το θείο στοιχείο.
Για παράδειγμα η ύπαρξη των αστραπόβροντων, είχαν αποδοθεί στην κακή διάθεση του πατέρα των θεών
Τί έλεγε ο Θουκυδίδης για περιόδους κρίσης όπως η σημερινή
Ο Θουκυδίδης (περίπου 460 -398 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας στρατηγός και ιστορικός, παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Κάντε τον κόπο να διαβάσατε το παρακάτω απόσπασμα του Θουκυδίδη και δείτε πόσο αναλυτικοί και σκεπτόμενοι ήταν οι άνθρωποι.
Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 82
Για όσα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν…
1. Σ’ αυτές τις ακρότητες έφτασε ο εμφύλιος πόλεμος και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, γιατί ήταν ο πρώτος που έγινε. Αργότερα μπορεί να πη κανείς ότι ολόκληρος ο Ελληνισμός συνταράχτηκε, γιατί παντού σημειώθηκαν εμφύλιοι σπαραγμοί. Οι δημοκρατικοί καλούσαν τους Αθηναίους να τους βοηθήσουν και οι ολιγαρχικοί τους Λακεδαιμόνιους. όσο διαρκούσε η ειρήνη δεν είχαν ούτε πρόφαση, αλλά ούτε και την διάθεση να τους καλέσουν για βοήθεια. Με τον πόλεμο, όμως καθεμιά από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις μπορούσε εύκολα να βρη ευκαιρία να προκαλέση εξωτερική επέμβαση για να καταστρέψη τους αντιπάλους της και να ενισχυθή η ίδια για ν’ ανατρέψη το πολίτευμα.
2. Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνωνται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερή ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ’ όταν έρθη ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί.
Φοίνικας - Το μυθικό πουλί των Ελλήνων και ο κύκλος του
Ιερό μυθικό πουλί. Η Φιλική Εταιρεία χρησιμοποίησε τον 
Το πουλί αυτό μοιάζει με μεγάλο αετό ή με ερωδιό με χρυσό και κόκκινο φτέρωμα αν και ο κινέζικος έχει
Όταν ο Πλούταρχος μιλούσε για τη δουλεία των οφειλετών!
Γεννημένος στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στην Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό κόσμο της εποχής του και δύο φορές στη Ρώμη. Είχε φίλους Ρωμαίους με ισχυρή επιρροή, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν ο Soscius Senecio και ο Fundanus, και οι δύο σημαντικοί Συγκλητικοί, στους οποίους ήταν αφιερωμένα ορισμένα από τα ύστερα κείμενά του.
Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Χαιρώνεια, όπου λέγεται ότι μυήθηκε στα μυστήρια του Απόλλωνα. Ήταν πρεσβύτερος των ιερέων του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών, όπου ήταν υπεύθυνος για την ερμηνεία των χρησμών της Πυθίας, αξίωμα που κράτησε για 29 έτη έως τον θάνατό του. Έζησε μια ιδιαίτερα δραστήρια κοινωνική και πολιτική ζωή, κατά τη διάρκεια της οποία παρήγαγε ένα απίστευτο corpus κειμένων, που επιβίωσαν ως την εποχή μας.
"ΟΙ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ"
«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.«Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος
Η απολογία του Σωκράτη
Αυτό μου φάνηκε το πιο αδιάντροπο ψέμα, γιατί είναι βέβαιο ότι θα διαψευσθούν ευθύς αμέσως έμπρακτα, καθώς θα αποδειχθεί ότι δεν είμαι τρομερός στο να μιλάω, εκτός αν αυτοί λένε δεινό ρήτορα όποιον λέει την αλήθεια. Αν λοιπόν θέλουν να πουν αυτό θα συμφωνούσα πως είμαι ρήτορας, αλλά όχι με τον τρόπο το δικό τους. Έτσι λοιπόν σας λέω, αυτοί είπαν, ελάχιστα ή και καθόλου, την αλήθεια, εσείς όμως από εμένα θα την ακούσετε ολόκληρη. Όχι, μα το Δία, άνδρες Αθηναίοι με δημηγορίες σαν τις δικές τους, ούτε καλλωπισμένα λόγια με κομψές φράσεις και λέξεις.
Αλλά θα ακούσετε τα σωστά λόγια, όπως μου έρθουν στο μυαλό, γιατί πιστεύω ότι είναι δίκαια όσα λέγω. Και κανείς σας να μην περιμένει τίποτε άλλο. Γιατί δεν είναι σωστό, άνδρες, σε αυτήν την ηλικία που βρίσκομαι, να έρθω σε σας πλάθοντας όμορφα λόγια σαν να ήμουν νεαρός. Και πρέπει να σας ζητήσω, άνδρες Αθηναίοι, μια χάρη από εσάς. Αν με ακούσετε να μιλάω με τα ίδια λόγια που έχω συνηθίσει να