πό το περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ
Η ιδέα για αυτή τη μικρή έρευνα γεννήθηκε πριν από δυο περίπου χρόνια. Είχα ήδη κάποιες πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει κυρίως όταν αναζητούσα υλικό για το Bleeding Angels- Η Απόκρυφη Παράδοση της Ευρώπης (Αρχέτυπο) και ακόμα συνεχώς μάθαινα για την παρουσία ομάδων βουδιστών στην Προβηγκία και το Λανκεντόκ, τις περιοχές δηλαδή που έδρασαν οι Καθαροί και οι Ναίτες. Όταν επισκέφθηκα το διασημότερο μνημείο της σφαγής των Καθαρών το Μοντσεγκούρ (Montsegour) είχα την πρώτη μου έκπληξη. Το μικρό οχυρό που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου ήταν το τελευταίο καταφύγιο για τα καταδιωκόμενα γυναικόπαιδα και τους γέροντες όπου κλείστηκαν μαζί με μερικούς μισθοφόρους από τα γειτονικά Πυρηναία που δεν ήταν Καθαροί.
Όταν μετά από πολύμηνη πολιορκία δεν είχαν άλλη λύση από το να παραδοθούν στα παπικά στρατεύματα οι Καρδινάλιοι τους έδωσαν δυο λύσεις. Ή θα μεταλάμβαναν την όστια και θα φυλακίζονταν σαν καλοί χριστιανοί ή θα οδηγούνταν στην πυρά. Όχι μόνο οι εξαντλημένοι Καθαροί, αλλά ανεξήγητα και οι σκληροτράχηλοι μισθοφόροι προτίμησαν να τη δεύτερη λύση. Ανέβηκαν όλοι μαζί σε ένα τεράστιο ξύλινο βάθρο που είχε στηθεί στη βάση του λόφου του Μοντσεγκούρ και παραδόθηκαν στις φλόγες. Αυτή η ηρωική πράξη αντίστασης στην παπική αυθαιρεσία γέννησε πολλούς μύθους που έχουν εισέλθει σε όλες τις μορφές τις Δυτικής εσωτερικής παράδοσης. Στον τόπο του μαρτυρίου υπάρχει ένα μνημείο όπου καθημερινά ντόπιοι κάτοικοι και περαστικοί ταξιδιώτες αφήνουν λίγα λουλούδια ή ιδιόγραφα σημειώματα. Ανάμεσα σε αυτά είχα παρατηρήσει και ένα σημείωμα με την εικόνα του Βούδα! Τι σχέση μπορεί να έχει ένας βουδιστής με τους Καθαρούς είχα αναρωτηθεί;
Όμως οι ιδέες δεν είχαν μπει ακόμα σε μια τάξη και έτσι προς στιγμή το ξέχασα. Μετά από μερικούς μήνες σε μια εκδήλωση του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ έτυχε να γνωρίσω τον Ευστάθιο Λιακόπουλο. Ήξερα ότι ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά είχε εισάγει τον Ναιτισμό στην Ελλάδα αλλά επιπλέον ήταν και βαθύς γνώστης του Βουδισμού. Έτσι εκμεταλλευόμενος το ένα λεπτό αμηχανίας που υπάρχει σε ομαδικά χαίρω πολύ μεταξύ αγνώστων ανθρώπων τον ρώτησα ποια σχέση έχει ο Βουδισμός με τον Ναιτισμο;. «Εξωτερικά καμία» μου απάντησε, «εσωτερικά απόλυτη». Χωρίσαμε και δεν έμελλε να συναντηθούμε για τα επόμενα δυο χρόνια.
Το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκα πάλι στο Μοντσεγκούρ και προς έκπληξή μου, ανάμεσα στα λουλούδια και τα αφιερώματα υπήρχε και εν σημείωμα από μια ομάδα βουδιστών.
Θεώρησα ότι οι συμπτώσεις είναι αρκετές για να δώσουν την αφορμή για μια οργανωμένη αναζήτηση. Η πρόταση έγινε αμέσως δεκτή από το ΑΒΑΤΟΝ και έτσι επιφορτίστηκα να συγκεντρώσω στοιχεία για το πώς και το που μπορεί να συναντιέται η Ανατολική με την Δυτική Παράδοση.
Και όσα και αν ακούγεται παράδοξο, για να καταλήξουμε στη σύγχρονη Γαλλία θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από τα παράλια του Αιγαίου και την αρχαία Αίγυπτο.
Η σχέση των ελλήνων φιλοσόφων με τους Βραχμάνους και τους ασκητές γιόγκι που ονόμαζαν γυμνοσοφιστές ξεκινά από την αρχαία εποχή.
Ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης460 π.Χ.- 370 π.Χ για παράδειγμα θα ξεκινήσει το μυητικό του ταξίδι με κατεύθυνση την Ινδία όπου έφτασε διασχίζοντας την ερυθρα Θάλασσα. Επηρεασμένος από τον Δημόκριτο και τους Κυνικούς και ιδρυτής αργότερα της σχολής του Σκεπτικισμού ήταν ο Πύρρων ο Ηλείος (360 – 270). Κήρυξε την αδιατάρακτη ηρεμία του θυμικού μέσω της διαρκούς αμφιβολίας και της παραιτήσεως από κάθε γνώμη ή ροπή λόγω του παντελώς αδύνατου της σιγουριάς αφού ούτε τα δεδομένα των αισθήσεων, ούτε οι κρίσεις μας μπορεί να είναι αληθείς ή ψευδείς. Στην διαμόρφωση της σκέψης του επέδρασε η προσωπική του γνωριμία και φιλία που διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του με βραχμάνους – γυμνοσοφιστές τους οποίους γνώρισε συνοδεύοντας στην εκστρατεία του τον Μέγα Αλέξανδρο .
Κοντά στον Αλέξανδρο και τους έλληνες σοφούς που τον συμβούλευαν έζησε για χρόνια και ο Βραχμάνος Κάλανος. Όταν σε βαθύ γήρας αντελήφθη ότι το τέλος πλησίασε ζήτησε το πτώμα του να οδηγηθεί στην πυρά σύμφωνα με την βραχμανική παράδοση. Ο ίδιος ο Μακεδόνας βασιλιάς οργάνωσε την τελετή και οι αξιωματούχοι σύντροφοι του πρωτοστάτησαν στην τελετουργία αποδίδοντας μαζί με τον στρατό βασιλικές τιμές
Μέχρι την Ινδία επίσης και τους γυμνοσοφιστές βραχμάνους έφτασε κατά το δικό του μυητικό ταξίδι προς ανατολάς και ο Απολλώνιος ο Τυανεύς τον πρώτο π.Χ αιώνα.
Η πυθαγόρεια πειθαρχία που ακολούθησε στο βίο του – τόσο όμοια με την αντίστοιχη βουδιστική, με την ακρεοφαγία, τον αγώνα για την απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά και την πίστη στην μετεμψύχωση ήταν παράδοση τόσο των πυθαγορείων όσο και των Ινδών σοφών.
Οι Ινδοί που ακολουθούν τους Πτολεμαίους στην Αίγυπτο αλλά και άλλοι βουδιστές απεσταλμένοι των Σελευκίδων και του Ινδού βουδιστή βασιλιά Ασόκα προς τους Πτολεμαίους τον 3ο και 2ο π.Χ αιώνα , μεταφέρουν την παράδοση που θα υιοθετήσουν ομάδες γνωστικών από τους οποίους προκύπτουν οι πρώτες ομάδες αναχωρητών στην έρημο, πρόγονοι των χριστιανών μοναχών.
Ο Κύριλλος της Ιερουσαλήμ και ο Επιφάνειος γράφουν για κάποιον Σκυθιανό ο οποίος γύρο στο 50 μ.Χ έφερε από την Ινδία την διδασκαλία των «δυο Αρχών». Ο μαθητής του Τερέβινθος που αυτοαποκαλούνταν «Βούδας» μετέφερε τα βιβλία του διδασκάλου του στην Βαβυλώνα και πεθαίνοντας τα άφησε στον νεαρό μαθητή του που θα γινόταν αργότερα γνωστός με το όνομα Μάνης. Η σχέση της Μανιχαιστικής λατρείας και του βουδισμού περιγράφεται τον 4ο αιώνα και σε μια επιστολή του Marius Victorius (Marius Victorinus, Liber ad Justinum Manichaeum, Migne J.-P. (ed.), Patrologia Latina 8, 1844, pp. 999-1010.)
Η Elaine Pagel είναι καθηγήτρια θεολογίας στο Princeton University και διάσημη για τις μελέτες της πάνω στα Γνωστικά Ευαγγέλια.
Υποστηρίζει ότι η λέξη γνώσις των γνωστικών είναι με το βουδιστικό prajna. Και οι δύο παραδόσεις πιστεύουν ότι μόνο η προσωπική γνώση απελευθερώνει. Αναλογίες επίσης μπορεί να βρεθούν σε διάφορα γνωστικά ευαγγέλια όπως εκείνο της Μαρίας και του Θωμά που έχει τις περισσότερες ομοιότητες με τον Βουδισμό της Μαχαγιάννα. Αν απλά αλλάζαμε τα ονόματα, και όπου αναφέρει «Ζωντανός Ιησούς» το αντικαθιστούσαμε με το «Ζωντανός Βούδας» θα παρέμενε ένα άρτιο και πανέμορφο κείμενο αποδεκτό από κάθε πιστό βουδιστή.
ΚΑΘΑΡΟΙ
Η Μασσαλία , το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Μεσογείου, χτίστηκε και κατοικήθηκε από Μιλησίους αποίκους πριν από 2500 χρόνια. Ήταν πάντα το λιμάνι που ένωνε τους ταξιδευτές ανατολής και δύσης αφού εκεί έπιαναν λιμάνι υποχρεωτικά όσοι ταξίδευαν απ όλες τις πλευρές της Μεσογείου ακόμα και από την κεντρική Ευρώπη καταβαίνοντας δια του Ροδανού ποταμού. Ηταν το κέντρο επικοινωνίας και εμπορίου της Ευρώπης με την Outremer, τις χώρες της Ανατολής πέρα από τη θάλασσα, στην Αίγυπτο, στους Αγίους Τόπους, στη Συρία, στον Λίβανο, στη Βόρειο Αφρική . Αυτή η οικεία περιοχή δέχτηκε και ανέμειξε τον πολιτισμό όλων των λαών και πολλές φορές υποδέχτηκε πρόσφυγες από τα απέναντι παράλια. Είναι αποδεδειγμένο πως πολλοί Γνωστικοί ζήτησαν καταφύγιο από τη φλεγόμενη Αλεξάνδρεια στις ακτές τις Προβηγκίας μεταφέροντας τις ιδέες τους. Δεν είναι παράξενο ότι η παράδοση της Μαρίας της Μαγδαληνής που με ιδιαίτερο τρόπο λάτρευαν οι Γνωστικοί μεταφέρθηκε εδώ, βρήκε γόνιμο έδαφος και αναπτύχθηκε μέσα από τους Καθαρούς ή Αλβιγινούς, δόγμα που στηριζόταν στο δυϊσμό, συγγενείς πνευματικά με τους Μανιχαίους, τους Παυλικιανούς και τους Βογομίλους.
Η διάσημη Ολτεμπουργκ στο “Massacre at Montsegur” αλλά και άλλοι συγγραφείς όπως η Maurice Magre στο Magicians, Seers, and Mystics αποκαλούν τους Καθαρούς «Βουδιστές της Δύσης». Αναζητούσαν την αλήθεια στην πιο καθαρή της μορφή και οι πνευματικά ανώτεροι όλων που ονομάζονταν Τέλειοι, όπως οι ασκητές της ανατολής απείχαν από κάθε ζωική τροφή και δεν διανοούντο να αφαιρέσουν τη ζωή από κάποιο ζωντανό πλάσμα και κυρίως λόγω της πίστης τους στην μετεμψύχωση.
Επειδή ήταν απαγορευμένο για τους Καθαρούς να αφαιρέσουν τη ζωή κάθε έμβιου όντος, δεν μπορούσαν να γίνουν πολεμιστές ούτε ακόλουθοι κάποιου άρχοντα ούτε μπορούσαν να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, αφού αυτή συνεπαγόταν και τη θανάτωση ζώων που εκτρέφονταν. Δραστηριοποιούνταν λοιπόν κυρίως στο εμπόριο και στη βιοτεχνία με έμφαση στην υφαντική. Η υπερβολική εντιμότητα των Καθαρών και η καλή φήμη που είχαν μεταξύ όλων των συμπολιτών τους ανεξαρτήτως θρησκείας ή δόγματος τους έφεραν κάποια στιγμή να ασκούν τραπεζικές δραστηριότητες. Ανάλογη δραστηριότητα ασκούσαν επίσης, όπως είναι γνωστό, και οι Ιππότες του Ναού. Κάποιοι από τους ισχυρούς πρώτους Μαγιστρους των Ναϊτών ανήκαν στην αίρεση των Καθαρών, με κορυφαίο παράδειγμα τον Bertrand de Blanchefort. Αυτός επέβαλε και την παραδοσιακή σφραγίδα του Τάγματος που απεικονίζει δυο μοναχούς-ιππότες πάνω σε ένα άλογο. Μια απλή εξήγηση της καταγωγής αυτού του συμβόλου είναι ότι αποδίδει φόρο τιμής στους Perfecti, τους Τέλειους των Καθαρών, που συνήθιζαν να ταξιδεύουν πάντα ανά δύο.
Η καθολική εκκλησία συνέτριψε τους Καθαρούς στη διάρκεια της Αλβιγινικής σταυροφορίας που ολοκληρώθηκε με την πύρα όπου οδηγήθηκαν όλοι οι υπερασπιστές –μαζί με τα γυναικόπαιδα- του θρυλικού Montsegur το 1244.
Στην πυρά θα καταλήξει επίσης μερικά χρόνια αργότερα, το 1314, ο τελευταίος Μεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος των Ναϊτών Jacques de Molay. Μεταξύ των κατηγοριών που είχαν αποδοθεί στον ίδιο και το ιπποτικό Τάγμα ήταν ότι είχαν μολυνθεί από αιρετικές δοξασίες των Καθαρών, ότι το Κακό είχε εισχωρήσει από τις διδασκαλίες του σκοτεινού Maître Roncelinus. Ο Roncelin de Fos που ειχε διατελέσει διαδοχικά Μάγιστρος των Ναϊτών στην Προβηγκία και την Αγγλία καταγόταν από το Fos-sur-Mer ένα μικρό χωριό κοντά στη Μασσαλία και είχε βιώσει όλη την τραγωδία της σφαγής των Καθαρών. Δεν είναι μόνο οι αναφορές στους Καθαρούς που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο κατά των Καθαρών.
Τους κατηγορούσαν ότι λάτρευαν περίεργα είδωλα.
«[…]Θέμα, ότι σε κάθε επαρχία [διοικητικό διαμέρισμα] είχαν είδωλα, και ειδικότερα κεφαλές, από τις οποίες κάποιες είχαν τρία πρόσωπα και κάποιες ένα, και άλλες είχαν ανθρώπινο κρανίο […]»
Απ όλα αυτά η ερώτησή μας είναι τι μπορεί να παρίστανε ένα είδωλο με τρία κεφάλια;. Στην αρχαία Ελλάδα, είναι η πλήρης μορφή της σεληνιακής Μεγάλης Μητέρας. Η καθεμιά από τις τρεις μορφές αντιστοιχεί στις φάσεις της Σελήνης, νεαρή κοπέλα, γυναίκα και γερόντισσα ή γέννηση, ανάπτυξη, θάνατος. Αργότερα με τον ίδιο πάντα συμβολισμό τα πρόσωπα έγιναν αρσενικά και βρίσκουμε τέτοιου είδους αγάλματα κυρίως στις περιοχές όπου έδρασαν οι Κέλτες. Στον Ινδουισμό έχουμε ως αντίστοιχο την Trimurti όπου η μια μορφή είναι ο Μπράχμα ο δημιουργός, η δεύτερη ο Βισνού ο συντηρητής και η τρίτη ο Σιβα ο καταστροφέας ή transformer.
Μπορεί λοιπόν αυτά όλα , αρχαίοι έλληνες, ινδουιστές, Κέλτες καθαροί και ναΐτες να έχουν κάποια σχέση;
Στον παλαιό καθεδρικό του Meaux, ένα χωριό Νότια του Παρισιού στη Γαλλία, απεικονίζεται στον ανάγλυφο διάκοσμο ένας ιππότης Ναΐτης που κρατά έναν τροχό.
Ο μαγικός αυτός τροχός ήταν όργανο της Νέμεσης που κήρυττε το πέρασμα του χρόνου και προανάγγελλε καταστροφές. Το όργανο αυτό, που κατά μια εκδοχή συμβολίζει τον αρχαίο ηλιακό τροχό των μυημένων, χρησιμοποιούνταν σε πολλούς λαούς της Ανατολικής Μεσογείου έως και την Ινδία, ενώ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στο Θιβέτ. Στη Μεσόγειο η πρώτη μορφή του ανάγεται στον Τροχό του Έτους που γυρνά η Νέμεση, πράξη από την οποία παίρνει και το λατινικό όνομά της, Fortuna, από το Vortumna, «αυτή που περιστρέφει τον τροχό».
Η Νέμεσις ήταν κόρη της Νύχτας και του Ερέβους και η ρίζα του ονόματος της, δήλωνε τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας και την ανάληψη δράσης ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη.
Αυτός ο τροχός για τους Βουδιστές είναι ο τροχός του Ντάρμα.. Ντάρμα είναι το Καθήκον, και ο ορθός τρόπος ζωής. (Ο τροχός του Ντάρμα λέγεται Νταρματσάκρα αφού στα Σανσκριτικά Ντάρμα σημαίνει Τροχός)
Ο Τροχός συμβολίζει την κυριαρχία, την προστασία και τη δημιουργία. Αναπαριστά επίσης την κίνηση τη διάρκεια και την αλλαγή γυρίζοντας αέναα σαν τις ουράνιες σφαίρες. Ο Τροχός του Ντάμα είναι και σύμβολο των διδασκαλιών του Βούδα εκείνου που «γύρισε τον Τροχό» του Νόμου και των μετασχηματισμών.
Και πως όλα αυτά συναντούν και συνδέουν και τους Κέλτες;
Σύμφωνα με το κελτικό έπος «Silva Gadelica», η σπουδαιότερη μάγισσα της Ιρλανδίας Tlachtga, κόρη του Μεγάλου Δρυίδη Mog Ruith, ταξίδεψε στην Ανατολή και διδάχτηκε τα μυστικά της τέχνης της από τον Σίμωνα το μάγο. Πιστεύεται ότι ο Σίμωνας, ο δάσκαλος της Tlachtga, που στους κελτικούς μύθους αναφέρεται ως #Διδάσκαλος Σίμωνας# ή #Σίμωνας ο Δρυίδης#, δεν ήταν άλλος από τον Γνωστικό Σίμωνα που στις χριστιανικές γραφές αποκαλείται #Σίμωνας ο Μάγος#. Καταγόταν από τη Σαμάρεια και είναι το μοναδικό πρόσωπο που αναφέρεται τόσο συχνά και με τόσο υποτιμητικά σχόλια από την πρωτοχριστιανική γραμματεία σε συνδυασμό με την «πόρνη» συντρόφισσά του, Ελένη, την οποία τιμούσε σαν θεά. Καμία πληροφορία δεν έχει διασωθεί για τη ζωή και το έργο του από άλλες πηγές, γεγονός που μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι η φήμη του ήταν ανάλογη με την προσπάθεια που καταβλήθηκε για να την αμαυρώσουν. Η Ιρλανδέζα λοιπόν μάγισσα επέστρεψε στον τόπο της, αφού ολοκλήρωσε τη μαθητεία της κοντά του, φέρνοντας μαζί της το μαγικό ηλιακό Τροχό , το όργανο της Νέμεσης που κήρυττε το πέρασμα του χρόνου και προανάγγελλε καταστροφές.
Όλα αυτά είχαν ξεχαστεί μέσα στον χρόνο όταν το 1930 ο Γερμανός Otto Rahn κυκλοφόρησε το βιβλίο του Σταυροφορία εναντίον του Γκράαλ. Το βιβλίο αυτό συνέδεσε τους Καθαρούς με την αναζήτηση του άγιου δισκοπότηρου και του μυστικού του, παράδοση που όπως υποστηρίζει σκοπίμως παραποίησε τον 13ο αιώνα ο ναίτης Wolfram von Eschenbach στο βιβλίο του Parzival για να κατορθώσει αποκρύβοντας την να την διασώσει από τις διώξεις και να είναι πάντα διαθέσιμη σε όποιον έχει μάτια για να δει. Οι περιπλανώμενοι τροβαδούροι εκκινώντας από την Προβηγκια διέδωσαν μέσα από τα τραγούδια και τις ιστορίες τους σε κάθε γωνία της Ευρώπης την ιστορία του Γκράαλ και των υπερφυσικών φρουρών του καθώς και το μεγάλο μυστικό που φυλάσσεται σε έναν Ασφαλή Τόπο (Mont- segour ). O Rahn διατύπωσε πρώτος στον 20ο αιώνα την πιθανότητα σύνδεσης των Καθαρών με τους Δρυίδες και όλων μαζί με τους Γνωστικούς μέσω των Μανιχαίων. Οι έρευνες του Rahn τραβηξαν το ενδιαφέρον της ναζιστικής ηγεσίας και του Heinrich Himmler που τον διόρισε αρχαιολόγο των SS. Περιόδευσαν μαζί στο Λανκεντοκ και διασχίζοντας τα Πυρηναία έφτασαν μέχρι την Ισπανία ερευνώντας μεσαιωνικά κάστρα που τοπικοί θρύλοι τα συσχετίζουν με τον μύθο του Γκράαλ. Ο Χίμλερ ήταν ιδρυτής και μέλος του Ahnenerbe του ναζιστικού think tank που είχε σκοπο τη «μελέτη της Αρχαίας Ιστορίας» δηλαδή την ανθρωπολογική και πολιτιστική ιστορία της Άριας φυλής.
Το 1938 αποφάσισαν να ξεκινήσουν την Γερμανική εκστρατεία στο Θιβέτ που είναι γνωστή και ως η εκστρατεία των SS στο Θιβετ (the SS Tibet Expedition). Πίστευαν ότι το 2000 π.Χ. οι άριοι είχαν κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας και είχαν φτάσει μέχρι την Κίνα. Πίστευαν ακόμα ότι ο ίδιος ο Βούδας ήταν απόγονος των αρχαίων Αρίων . Σε δημόσια ομιλία μάλιστα είχαν παρουσιάσει τις αντιστοιχίες της ιδεολογίας του Χίτλερ με του Βούδα γεγονός που το θεωρούσαν φυσικό αφού μοιράζοντας μια κοινή πολιτιστική κληρονομία!
Η χιτλερική αποστολή στη πρωτεύουσα του Θιβέτ, Λάσα μεταξύ θιβετανών αξιωματούχων. Στον τοίχο σημαίες με τη σβάστικα και το σήμα των SS.
Από αυτή την αποστολή πιστεύουν ότι ξεκίνησαν κάποιου είδους σχέσεις με κορύφωση τους 300 θιβετανούς που κατά τον θρύλο έπεσαν κάτω από ρώσικα πυρά υπερασπίζοντας τις τελευταίες στιγμές του Χίτλερ και της Καγκελαρίας.
Που αρχίζει ο μύθος και που τελειώνει η ιστορία; Σίγουρα δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε ένα αφιέρωμα περιοδικού όσο εκτεταμένο και αν είναι. Προσπαθήσαμε να δώσουμε μερικά στοιχεία που πιστεύουμε ότι μπορούν να παρακινήσουν τον αναγνώστη να ερευνήσει περισσότερο. Εμείς ίσως επανέλθουμε στο μέλλον.
Posted by Iordanis
