Η γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Κα Λίνα Μενδώνη ανέφερε για τα ευρήματα του ψηφιδωτού της Αμφίπολης...
«Οι σκηνές αυτές συνδέονται με τις λατρείες του κάτω κόσμου, με την Ορφική λατρεία- κάθοδος στον Άδη-καθώς και με τις διονυσιακές τελετές.
Ο εκάστοτε επικεφαλής του οίκου των Μακεδόνων ήταν ο αρχιερέας αυτών των λατρειών. Σύμφωνα με τους ειδικούς ήταν η μάσκα, την οποία φορούσε ο Φίλιππος στις Ορφικές τελετές…!!! »
Πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση…!!! Εγώ απλά να υπενθυμίσω πως η Ολυμπιάδα ήταν αρχιέρεια των Καβειρίων μυστηρίων, όπως έχω γράψει στο άλλο blog μου Πλωτίνος, όπου μυήθηκε και ο Φίλιππος.!!! Άρα έχουμε Ορφικά και Καβείρια μυστήρια τα οποία τελούνταν σε σπήλαια φυσικά ή τεχνητά....!!!
Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο ο Φίλιππος και η βασιλοπούλα των Μολοσσών Ολυμπιάδα μυήθηκαν και ερωτεύτηκαν στη Σαμοθράκη, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί ένα νέος «θείος γάμος» και να γεννηθεί ο θεόπαις Αλέξανδρος κάτι που ενίσχυε την πολιτική ισχύ τους μέσα από τη θεοσέβεια, ενώ υπαινισσόταν ότι πραγματικός πατέρας του Αλέξανδρου ήταν ο Δίας με θνητό υποκατάστατο τον Φίλιππο, σχήμα γνωστό σε πολλούς γενεαλογικούς και ιδρυτικούς μύθους, πρώτα και κύρια στον προπάτορά του μακεδονικού οίκου Ηρακλή: θνητός πατέρας του λογαριαζόταν ο Αμφιτρύωνας, ενώ ο θεϊκός του πατέρας ήταν ο Δίας.
Σήμερα , 29/11/2014, σε μια "χλωμή" και "απογοητευτική" (όπως παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ, παρουσίαση η ανασκαφική ομάδα παρουσίασε τα πεπραγμένα της ανασκαφής στον Τύμβο Καστά.
Τί σημαίνει στην ουσία του ο Μυστικισμός ; Πρόκειται για μίαν ιδιαίτερη μορφή της θρησκευτικής θεοσέβειας και εμπειρίας , η οποία έγκειται σε μίαν απομάκρυνση από τον κόσμο τωναισθήσεων και του νου και στην στροφή προς την βαθειά ενώραση με σκοπό την δημιουργία μίας ψυχικής κατάστασης (έκστασις ), μέσω της οποίας επιτυγχάνεταιμία συνένωση της ανθρώπινης ψυχής με την θεότητα. Αυτός ο τρόπος της σύσμειξης έχει ονομασθεί unio mystica και αποτελεί το καθοριστικό χαρακτηριστικόστοιχείο κάθε έκφανσης του Μ. ( Ιδέ J.Mittelstraß et alt. Idem., Band 2, S. 947-949). Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει τηναυτοπροσφορά του ανθρώπου σαν συγκεκριμένη ένδειξη της ελεύθερής του επιλογής.
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι Έλληνες έγραψαν ιστορία. αυτό είναι σίγουρο. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν οι Έλληνες έγραψαν ιστορία , το ερώτημα είναι αν οι Έλληνες αγαπούν το μέλλον. 
Από την στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια και θα καλωσορίσουμε το καινούριο πρωινό θα αναλωθούμε σε διάφορες δραστηριότητες επίπονες ή ευχάριστες μέχρι την ώρα που θα ταξιδέψουμε και πάλι στην χώρα των ονείρων, όλο αυτό το διάστημα το μυαλό μας τριγυρίζει αδιάκοπα και ανεξέλεγκτα (ευτυχώς όχι οι σκέψεις όλων μας) στο παρελθόν, σε γλυκές ή πικρές θύμισες, αναζητά εικόνες απ’ το μέλλον με χαρά ή με φόβο έχοντας μόνιμα την τάση να δραπετεύει από το παρόν απ’ το σήμερα απ’ το τώρα. 
Για να αρχίσει να υπάρχει η «μάζα» ως ψυχολογική ενότητα, πρέπει να ξεπεραστεί η κατάσταση χάους και αδιαφορίας που αρχικά επικρατεί σ’ ένα τυχαίο σύνολο ανθρώπων. Σ’ αυτό το σύνολο κυριαρχούν η μια δίπλα στην άλλη και εναλλάσσονται συνεχώς, η αδιαφορία, η φιλία και η διαμάχη. Η «μάζα» δίνει μια δομή σ’ αυτόν τον «σωρό». Αυτό επιτυγχάνεται αν εκπληρωθεί μια προϋπόθεση: Τα διάφορα άτομα πρέπει να έχουν κάτι το κοινό, 
Μέσα στα πλαίσια της μάζας ένα σημείο/σύμβολο που αντιπροσωπεύει ένα αίσθημα προκαλεί σ’ αυτόν που το αντιλαμβάνεται (βλέπει/ακούει) το ίδιο αίσθημα και μάλιστα τόσο πιο δυνατό όσο περισσότεροι το συμμερίζονται. Η μάζα, τονίζει ο Φρόιντ, δημιουργεί στο άτομο την εντύπωση μιας απεριόριστης δύναμης και ενός ανίκητου κινδύνου, αντιπροσωπεύει φαινομενικά την ανθρωπότητα, και έτσι σφετερίζεται την αυθεντικότητα και το κύρος της, ως φορέα του νόμου. (Η αυθεντικότητα αυτή συνίσταται στο 
Τί είναι η δύναμη ύπνωσης ή υπνωτική επιρροή; Τί συμβαίνει πράγματι όταν εκτελείται ένα υπνωτικό πείραμα; Τί αποδεικνύεται με αυτό; Ποιά δύναμη ασκείται έτσι ώστε, αφού υπνωτισθεί ο άνθρωπος, του προκαλείται ένα είδος τεχνητής εγρήγορσης κατά τη διάρκεια της οποίας πειθαρχεί σε μια υποβολή, μοιάζει να χάνει την ταυτότητά του, γίνεται φαινομενικά ένας άλλος άνθρωπος, μιλά μια γλώσσα που δεν γνώριζε πριν, βλέπει φανταστικές εικόνες σα να είναι πραγματικές; Πώς γίνεται σε αυτή την κατάσταση το φυσικό του σώμα να ακολουθεί ό,τι του λέει ο υπνωτιστής, να του παρουσιάζονται φλύκταινες (φουσκάλες) από ένα χαρτί που δεν έχει καμιά δύναμη να τις προξενεί, να φτερνίζεται ενώ στην πραγματικότητα δεν ερεθίζονται τα οσφρητικά του νεύρα, να τρέμει πάνω από μια ζεστή θερμάστρα και να ιδρώνει εάν του υποβληθεί η ιδέα ότι ένα κομμάτι πάγου είναι πύρινη μάζα;
Τα άλλα όμως πειράματα έχουν να κάνουν με τα μεγάλα ερωτήματα της ταυτότητας, της συνειδητότητας, της ψυχής και της προσωπικότητας. Εγείρουν ένα ζήτημα για το εάν ο κόσμος είναι φυσικός και μηχανικός, όπως θεωρούσε ο Ντεκάρτ, ή εάν είναι κάτι το παροδικό όπου μια μορφή συνειδητότητας υπάρχει εξαιτίας της σκέψης και κυριαρχείται αποκλειστικά από αυτήν, όπως πίστευαν πάντα και πιστεύουν οι Θεόσοφοι, αρχαίοι και σύγχρονοι. 
Η πιο πρόσφατη χρήση του πεντάγωνου σαν ένα μυστικιστικό σύμβολο ήταν από τους Γνωστικούς, οι οποίοι το αποκαλούσαν “Φλεγόμενο αστέρι”.Επίσης, θεωρούνταν από τους Χριστιανούς, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, σαν σύμβολο των πέντε πληγών του Χριστού, όταν σταυρώθηκε, και χρησιμοποιούταν σαν προστατευτικό σύμβολο, γενικότερα σαν υποκατάστατο της Σφραγίδας του Σολομώντα (το άστρο του Δαβίδ μέσα σε έναν κύκλο). Στην παραδοσιακή μυθολογία αναφέρεται σαν το σταυρό του άγιου Πέτρου. Ο άγιος Πέτρος δεν πίστευε ότι ήταν άξιος να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο που πέθανε ο Χριστός, οπότε παρακάλεσε να σταυρωθεί ανάποδα, όπως αναφέρει ο μύθος. Γι’ αυτό και συναντάμε συχνά αυτό το σύμβολο σε Γοτθικούς Καθεδρικούς ναούς. 
Η μοντέρνα Παγανιστική κίνηση υιοθέτησε το πεντάγωνο σαν μέρος από το γενικό δανεισμό από παλιότερες “μυστικιστικές” χρήσεις, η Wicca συγκεκριμένα το υιοθέτησε σαν ένα ρητά θρησκευτικό σύμβολο, σαν το σταυρό, το σφυρί του Thor κ.τ.λ. Για τους παγανιστές γενικότερα συμβολίζει τα πέντε στοιχεία του σύμπαντος, “γη, νερό, αέρας, φωτιά” και η πέμπτη γωνία συμβολίζει το “πνεύμα”. Αν αυτή η γωνιά είναι προς τα κάτω συμβολίζει είτε την κυριαρχία του φυσικού κόσμου πάνω στον πνευματικό, είτε τον εσωτερισμό (εσωτερικό πνευματισμό). Όταν η γωνία αυτή είναι προς τα πάνω συμβολίζει την υπεροχή του πνεύματος και την ανωτερότητα του ψυχικού κόσμου. Το ότι το πεντάγωνο σχηματίζεται με μια μονάχα κίνηση δηλώνει την εξάρτηση και την ένωση μεταξύ όλων αυτών που αντιπροσωπεύουν οι πέντε γωνίες. Κάποιες φορές για τη Wicca στη Μεγάλη Βρετανία, το ανάποδο πεντάγωνο αστέρι, συμβολίζει ‘μαθητές’ που βρίσκονται στο δεύτερο επίπεδο. Για τους Κέλτες Παγανιστές αντιπροσωπεύει την Morrigan, μια underground θεά και συχνά το 
Από τότε που ιδρύθηκε η Θεοσοφική Εταιρεία, στις 17 Νοεμβρίου του 1875, ο αριθμός 7 έπαιξε έναν σπουδαίο ρόλο σε όλα τα ζητήματά της, και, συνήθως, τα σύμβολα που αφορούν ή αναφέρονται σε αυτήν, είναι επτά, τον αριθμό. 
Οι Αιγύπτιοι συνήθιζαν να αναπαριστούν την ψυχή που επιστρέφει στην πηγή της, με τη δίκη στην Αίθουσα των Δύο Αληθειών, με μια φτερωμένη σφαίρα, γιατί η σφαίρα είναι σύμβολο είτε της Υπέρτατης Ψυχής ή τμήματός της, και τα φτερά προστέθηκαν για να αναπαραστήσουν τη ζωή και το πέταγμά της στις ανώτερες σφαίρες.
Για παράδειγμα, ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του απέφευγαν τα φασόλια και τα μπαρμπούνια για λόγους όχι τόσο επιστημονικούς ή λογικούς, όσο μαγείας και παράδοσης, όπως υπαγορεύει ο Ησίοδος στο τελευταίο μέρος του βιβλίου του «Έργα και Ημέραι» - αξίζει εδώ να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο υποθάλπονται τέτοιες ιδέες. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ιδιαίτερα σημαντικό τον αριθμό 10 - ορκίζονταν μάλιστα στη «μυστική δεκάδα», η οποία είχε καθοριστεί ως δέκα στιγμές ή μονάδες με τη μορφή ενός τριγώνου. Το τρίγωνο αυτό χρησιμοποίησαν αργότερα για να αναπτύξουν το Πυθαγόρειο θεώρημα και να ανακαλύψουν τη σημασία των άρρητων αριθμών!.. Διαβάστε τι αναφέρει το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ!..
Τα πάντα σύμφωνα με τη Βίβλο και όλους τους μεγάλους θρησκευτικούς ηγέτες,δημιουργήθηκαν από τον Λόγο και ξανασβήνουν με τον τρόπο που δημιουργήθηκαν,για να δημιουργηθούν από την αρχή.
Θάνατος. Είναι πλέον εντελώς τετριμμένο να πει κανείς ότι είναι το μόνο βέβαιο στην ζωή μας. Αν όμως αναρωτηθεί κανείς, τι είναι ο θάνατος και πότε συμβαίνει και ποια η σημασία του για ένα όν όπως ο άνθρωπος, τότε ανοίγουν θέματα τα οποία ίσως να μην κλείσουν ποτέ. Και τούτο γιατί προκειμένου να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στα ερωτήματα του τι είναι ζωή, τι είναι ο άνθρωπος, πότε αρχίζει η ζωή και πότε αρχίζει η ζωή του ανθρώπου. 
Το αίνιγμα της συνείδησης απασχολεί τους ανθρώπους από την αρχαιότητα. Μια οριστική και πειστική απάντηση για το τι ακριβώς είναι η συνείδηση δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα. Πριν από 2.500 χρόνια, ο μεγάλος φιλόσοφος Δημόκριτος είχε ασχοληθεί με τη σχέση ανάμεσα στις αισθητηριακές εντυπώσεις και τον τρόπο που το λογικό μας τις αντιλαμβάνεται.
0 Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Καρτέσιος (Rene Descartes) ανέπτυξε περισσότερο αυτή την άποψη για τη συνείδηση στο έργο του “Στοχασμοί περί της Πρώτης Φιλοσοφίας” (Meditationes de prima philosophia) το 1641. Περιγράφει την ψυχή σαν «άυλο, σκεπτόμενο πράγμα», που αποτελεί την ουσία του ανθρώπου και εμπεριέχει όλες τις σκέψεις, ελπίδες και αμφιβολίες του, καθώς και την πίστη του. Κατά τον Καρτέσιο, σώμα και ψυχή βρίσκονται σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους, η ψυχή όμως μπορεί να υπάρξει και ανεξάρτητα από το σώμα.
.jpg)
Για να αρχίσει να υπάρχει η «μάζα» ως ψυχολογική ενότητα, πρέπει να ξεπεραστεί η κατάσταση χάους και αδιαφορίας που αρχικά επικρατεί σ’ ένα τυχαίο σύνολο ανθρώπων. Σ’ αυτό το σύνολο κυριαρχούν η μια δίπλα στην άλλη και εναλλάσσονται συνεχώς, η αδιαφορία, η φιλία και η διαμάχη. Η «μάζα» δίνει μια δομή σ’ αυτόν τον «σωρό». Αυτό επιτυγχάνεται αν εκπληρωθεί μια προϋπόθεση: Τα διάφορα άτομα πρέπει να έχουν κάτι το κοινό, πρέπει να εχουν συμφωνήσει σε κάτι [1] π.χ. ένα κοινό ενδιαφέρον ή συμφέρον, ένα κοινό αγαπητό ή μισητό αντικείμενο ή σύμπτωμα, πάντως μια κοινή κατεύθυνση αισθήματος. Ως συνέπεια αυτού έχουν τότε την ικανότητα αλληλεπίδρασης. 
Στην αρχαιότητα οι Έλληνες Φιλόσοφοι, αποφάσισαν να κατανοήσουν το κοσμικό θαύμα, με την νόηση. Από αυτούς θεωρούμε ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. 
Γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο των ελληνικών αποικιών, στις Θρακικές πόλεις, στα Άβδηρα με τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο και στην Μεγάλη Ελλάδα με πολλές φιλοσοφικές Σχολές (Πυθαγόρειοι, Ελεάτες, Εμπεδοκλής).