Μάνταλα
Η λέξη μάνταλα συναντάται στ' αγγλικά λεξικά και στις εγκυκλοπαίδειες ως γεωμετρικά σχέδια που συμβολίζουν το Σύμπαν και η χρήση του όρου αναφέρεται τόσο από τους Βουδιστές, όσο και από τους Ινδουιστές. Η ιδέα της μάνταλα όμως, ξεκίνησε πολύ πριν υπάρξει η Ιστορία. Στην πρώιμη Ινδική θρησκεία, στην Rig Veda και στην σχετική με αυτήν φιλολογία, η μάνταλα είναι ένας όρος για το κεφάλαιο, για μια συλλογή από μάντρας ή στίχους από ύμνους των Βεδικών τελετουργικών, ίσως από την αίσθηση της κυκλικότητας, όπως συμβαίνει στα τραγούδια. Το σύμπαν πιστεύονταν πως προέρχεται από αυτούς τους ύμνους, που οι ιεροί ήχοι τους περιείχαν τις γεννετικές πατέρνες των πλασμάτων και των πραγμάτων τόσο, που είναι ξεκάθαρη η αίσθηση της μάνταλα ως κοσμικό μοντέλο.
Η λέξη μάνταλα, από μόνη της, προέρχεται από τη ρίζα manda, που σημαίνει ουσία, στην οποία προστέθηκε η κατάληξη la, που σημαίνει εμπεριέχον. Σαν εικόνα, μια μάνταλα μπορεί να συμβολίζει τόσο το νου όσο και το σώμα του Μπούντντχα. Στον εσωτερικό Βουδισμό, η αρχή της μάνταλα είναι η παρουσία Μπούντντχα μέσα σε αυτή, αλλά οι εικόνες των θεοτήτων δεν είναι σημαντικές. Μπορούν να εμφανίζονται είτε ως τροχός, είτε ως δέντρο, κόσμημα ή σε οποιαδήποτε συμβολική έκφανση.
---Η δημιουργία της μάνταλα ---
Η πηγή της μάνταλα είναι το κέντρο της, μία τελεία. Είναι ένα σύμβολο εντελώς ελεύθερο από διαστάσεις. Σημαίνει τον σπόρο, το σπέρμα, την σταγόνα, το περίοπτο αρχικό σημείο. Είναι το συγκεντρωτικό κέντρο στο οποίο συμπίπτουν οι εξωτερικές ενέργειες και στην κίνηση της σύμπτυξης αυτών των δυνάμεων, οι ενέργειες του αφιερωμένου ξεδιπλώνονται, αλλά και συγκεντρώνονται. Αναπαριστά δηλαδή, τα εξωτερικά και εσωτερικά διαστήματα. Ο σκοπός του είναι να εξουδετερώσει το διαχωρισμό του αντικειμένου-υποκειμένου. Στη συνέχεια, η μάνταλα αφιερώνεται σε μια θεότητα.
Στη δημιουργία της, μια γραμμή υλοποιείται εξωτερικά του σημείου. Άλλες γραμμές σχεδιάζονται, μέχρι να διασταυρωθούν σχηματίζοντας τριγωνικές γεωμετρικές πατέρνες. Ο κύκλος που έχει σχηματιστεί συμβολίζει τη δυναμική συνειδητότητα του σχεδίου. Ο εξωτερικός κύκλος συμβολίζει το φυσικό όριο του κόσμου στις τέσσερις διαστάσεις, που αντιπροσωπεύονται απο τις τέσσερις πύλες - και η ημικεντρική ή κεντρική περιοχή είναι η κατοικία της θεότητας. Το κέντρο λοιπόν, σχηματοποιείται ως η ουσία και η περιφέρεια σαν κατανόηση, αφού σαν ολοκληρωμένη εικόνα, η μάνταλα σημαίνει "κατανοώντας την ουσία".
--Η κατάστρωση της μάνταλα --
Πριν ο μοναχός ξεκινήσει να εργάζεται στην κατασκευή μιας μάνταλα, πρέπει να περάσει μια μακρά περίοδο τεχνικής - καλλιτεχνικής εκπαίδευσης και απομνημόνευσης, μαθαίνοντας πως να ζωγραφίζει όλα τα είδη συμβόλων και μελετώντας σχετικές φιλοσοφικές έννοιες. Στο μοναστήρι Ναμγκγιάλ (το μοναστήρι του Δαλάι Λάμα) για παράδειγμα, η περίοδος εκπαίδευσης είναι τρία χρόνια.
Στα πρώιμα στάδια της ζωγραφικής, οι μοναχοί κάθονται στο εξωτερικό μέρος της αζωγράφιστης ακόμη βάσης της μάνταλα κοιτώντας προς το κέντρο.
Για μεγαλύτερα μεγέθη μάνταλα, όταν το σχέδιο είναι ακόμη μισοτελειωμένο, οι μοναχοί στέκονται στο
πάτωμα σκύβοντας προς τα εμπρός, για να απλώσουν τα χρώματα.
Παραδοσιακά, η μάνταλα χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια και ο κάθε μοναχός κάθεται μπροστά από το καθένα. Στο σημείο που οι μοναχοί στέκονται για ν' απλώσουν τα χρώματα, ένας επιβλέπων στέκεται δίπλα στον καθένα από τους τέσσερις.
Οι μοναχοί απομνημονεύουν κάθε λεπτομέρεια της μάνταλα σαν μέρος του μοναστηριακού εκπαιδευτικού προγράμματος. Είναι σημαντικό να σημειωθεί, ότι η μάνταλα βασίζεται επακριβώς στα ιερά κείμενα. Στο τέλος κάθε εργασιακής ενότητας, οι μοναχοί αφιερώνουν κάθε καλλιτεχνική ή πνευματική αξία που συσσωρεύεται από αυτή την δραστηριότητα, για το όφελος των άλλων. Αυτή η πράξη κυριαρχεί σ' όλες τις τελετουργικές τέχνες.
Υπάρχει ένας καλός λόγος για τον υπερβολικό βαθμό φροντίδας και προσοχής που οι μοναχοί επιδεικνύουν στη δουλειά τους: στην πραγματικότητα, μεταφέρουν τις διδασκαλίες του Μπούντντχα. Εφόσον η μάνταλα συμπεριλαμβάνει οδηγίες του Μπούντντχα για την επίτευξη της φώτισης, η αγνότητα του κινήτρου και η τελειότητα της δουλειάς τους επιτρέπει στους θεατές το μέγιστο όφελος.
Κάθε λεπτομέρεια στο καθένα από τα τέσσερα μέρη της μάνταλα αντικρύζει το κέντρο, δηλαδή αντικρύζει την κατοικούσα θεότητα της μάνταλα. Τόσο από την πλευρά των μοναχών, όσο και από την πλευρά των θεατών που στέκονται γύρω από τη μάνταλα, οι λεπτομέρειες στο τεταρτημόριο που βρίσκεται κοντυνότερα στον θεατή φαίνονται ανάποδα, ενώ στο πιο απομακρυσμένο τεταρτημόριο φαίνονται κανονικά.
Γενικά, κάθε μοναχός παραμένει στο τεταρτημόριό του, ενώ ζωγραφίζει το κυκλικό παλάτι. Όταν ζωγραφίζουν τους συγκεντρωτικούς κύκλους, εργάζονται ανά δυάδες κινούμενοι γύρω από τη μάνταλα. Περιμένουν, μέχρι να ολοκληρωθεί μια ολόκληρη κυκλική φάση (ή στρώση), πριν μετακινηθούν μαζί προς τα έξω. Αυτό γίνεται, για να μη διαταρραχθεί η ισορροπία και για να μην αναπτυχθεί κάποιο τεταρτημόριο της μάνταλα γρηγορότερα από κάποιο άλλο.
Η προετοιμασία της μάνταλα είναι μια καλλιτεχνική προσπάθεια, αλλά ταυτόχρονα, είναι μια πράξη λατρείας. Σ΄ αυτή τη μορφή λατρείας, οι ιδέες και η μορφή που δημιουργούνται, είναι οι βαθύτατες διαισθήσεις που έχουν κρυσταλλοποιηθεί και εκφράζονται σαν πνευματική τέχνη. Το σχέδιο, στ' οποίο επάνω γίνεται ο διαλογισμός, είναι μια ακολουθία από συμπαντικές εμπειρίες, η ουσία των οποίων προηγείται της ύπαρξής του, πράγμα που σημαίνει ότι η ιδέα προηγείται της μορφής.
Στην πιο συχνή μορφή της, η μάνταλα εμφανίζεται σαν ιστορίες, που αποτελούνται από ομόκεντρους κύκλους. Κάθε μάνταλα έχει τη δική της θεότητα, η οποία κατοικεί στο τετράγωνο οικοδόμημα που βρίσκεται στο κέντρο τους. Το τέλειο τετράγωνο σχήμα του υποδηλώνει ότι το απεριόριστο σύμπαν της σοφίας δε διαταράσσεται. Αυτό το τετράγωνο οικοδόμημα έχει τέσσερις περίτεχνες πύλες. Αυτές οι τέσσερις πόρτες συμβολίζουν την ένωση των τεσσάρων απεριόριστων σκέψεων, δηλαδή ευγένικη αγάπη, συμπόνοια, συμπάθεια, γαλήνη. Κάθε μια από αυτές τις εξόδους είναι στολισμένη με καμπάνες, γιρλάντες και άλλα διακοσμητικά στοιχεία. Αυτό το τετράγωνο σχήμα προσδιορίζει την αρχιτεκτονική της μάνταλα ως ένα παλάτι ή ναό τεσσάρων πλευρών. Ένα παλάτι, επειδή είναι η κατοικία της παρούσας θεότητας στη μάνταλα, ένας ναός, επειδή περιλαμβάνει την ουσία του Μπούντντχα.
Οι ιστορίες των κύκλων που περιτριγυρίζουν το κεντρικό παλάτι, ακολουθούν μια έντονη συμβολική δομή. Αρχίζοντας κάποιος από τους εξωτερικούς κύκλους, μπορεί συχνά να βρει έναν κύκλο φωτιάς, ο οποίος συνήθως απεικονίζεται σαν ένας στυλιζαρισμένος τροχός εν κινήσει. Αυτό συμβολίζει την πρόοδο της μεταμόρφωσης, την οποία τα συνηθισμένα ανθρώπινα όντα πρέπει να ξεπεράσουν, πριν εισέλθουν στην ενδότερη ιερή περιοχή που ακολουθεί. Αυτό συνοδεύεται από έναν κύκλο κεραυνού ή διαμαντένιων σκήπτρων (vajra), υποδηλώνοντας έτσι, την αφθαρσία και τη διαμαντένια λάμψη των πνευματικών διαστάσεων της μάνταλα.
Στον επόμενο ομόκεντρο κύκλο, ιδιαίτερα στις μάνταλα που περιέχουν τρομακτικές θεότητες, μπορεί κάποιος να βρει οκτώ αποτεφρωμένα εδάφη τοποθετημένα σε μια φαρδιά λωρίδα. Αυτά αναπαριστούν τα οκτώ αμαρτήματα της ανθρώπινης συνείδησης, τα οποία δένουν τον άνθρωπο στο φαινομενικό κόσμο και στον κύκλο της γέννησης και επαναγέννησης.
Ο αμέσως επόμενος και τελευταίος κύκλος είναι ο κύκλος όπου και κατοικεί η θεότητα, με την οποία και ταυτίζεται η μάνταλα. Είναι η δύναμη αυτής της θεότητας που εκπόρευσε τη δημιουργία αυτής της μάνταλα.
Σε γενικές γραμμές, η θεότητα που βρίσκεται στο κέντρο μιας μάνταλα, ανοίκει σ' έναν από τους παρακάτω τρεις τύπους:
*Ειρηνικές θεότητες:
Μία ειρηνική θεότητα συμβολίζει την εντελώς δική της ιδιαίτερη υπαρξιακή και πνευματική προσέγγιση. Για παράδειγμα, η εικόνα του Μποντντχισάττβα Αβαλοκιτεσχβάρα συμβολίζει τη συμπόνοια σαν κεντρική εστίαση της πνευματικής εμπειρίας, εκείνη του Μαντζούσχρι εστιάζει στη σοφία και εκείνη του Βατζραπάνι τονίζει την ανάγκη για δύναμη και αντοχή στην αναζήτηση της μυστικής γνώσης.
*Τρομακτικές θεότητες
Οι τρομακτικές θεότητες δείχνουν τον μεγάλο αγώνα που χρειάζεται να κάνει κάποιος ώστε να ξεπεράσει την αποξένωση.Ενσαρκώνουν όλες τις πίκρες που σκοτεινιάζουν τις σκέψεις μας, τις λέξεις μας, τις πράξεις μας και οι οποίες εμποδίζουν τις επιτεύξεις του Βουδιστικού στόχου (πλήρη φώτιση). Παραδοσιακά γίνεται κατανοητό πως οι τρομακτικές θεότητες είναι όψεις αγαθές, αρχές τρομακτικές μονάχα σ' εκείνους που τις θεωρούν σαν εξωγενείς δυνάμεις. Όταν αναγνωριστούν σαν όψεις του εαυτού και κατευναστούν με πνευματική εξάσκηση, παίρνουν μια καθαρά αγαθή εμφάνιση.
*Σεξουαλική εικονογράφηση
Η σεξουαλική εικονογράφηση προβάλλει την ολοκληρωμένη διαδικασία που ενυπάρχει στην καρδιά της μάνταλα. Το αρσενικό και το θηλυκό στοιχείο δεν είναι τίποτε παραπάνω από σύμβολα των αμέτρητων ζευγαριών των αντιθέτων (αγάπη-μίσος, καλό-κακό κ.λ.π.), τα οποία κάποιος βοιώνει στη γήινη ύπαρξη.
Ο μυούμενος ψάχνει να καλύψει την αποξένωση του/της, αποδεχόμενος και απολαμβάνοντας όλα τα πράγματα ως ένα ατελείωτο και αλληλένδετο πεδίο της ύπαρξης. Η σεξουαλική εικονογράφηση μπορεί να κατανοηθεί επίσης, σα μια παρομοίωση της φώτισης, μ' όλες τις ποιότητες που εμπεριέχει, την ικανοποίηση, την ευλογία, την ενότητα και την ολοκλήρωση.
--Ο χρωματικός συμβολισμός της μάνταλα --
ΛΕΥΚΟ - Vairocana (Βάιροτσάνα): Η πλάνη της άγνοιας μετατρέπεται σε σοφία της πραγματικότητας.
ΚΙΤΡΙΝΟ - Ratnasambhava (Ράτνασαμπχάβα): Η πλάνη της περηφάνιας μετατρέπεται σε σοφία ομοιομορφίας.
ΚΟΚΚΙΝΟ - Amitabha (Αμιτάμπχα): Η πλάνη της προσκόλλησης μετατρέπεται σε σοφία της απάρνησης.
ΠΡΑΣΙΝΟ - Amoghasiddhi (Αμογκχασίντντχι): Η πλάνη της ζήλιας μετατρέπεται σε σοφία της εκπλήρωσης.
ΜΠΛΕ - Akshobhya (Ακσχόμπχια): Η πλάνη του θυμού μετατρέπεται στην καθρεφτίζουσα σοφία.
--Η μάνταλα ως ιερή προσφορά--
Σαν προσθήκη στη διακόσμηση ή σαν αφιέρωμα στους ναούς και στα σπίτια, στη Θιβετανική καθημερινότητα, η μάνταλα παραδοσιακά προσφέρεται στον λάμα ή στον γκουρού, όταν μια αίτηση για διδασκαλία ή οποιαδήποτε άλλη μύηση έχει γίνει αποδεκτή.
Μια ολόκληρη προσφορά του σύμπαντος (που αναπαριστά η μάνταλα) συμβολίζει την πιο πρέπουσα πληρωμή για την πολυτιμότητα των διδασκαλιών.
Κάποτε, σε μια ερημική περιοχή της Ινδίας, ο Μαχασίντντχα Τιλόπα ζήτησε την προσφορά μιας μάνταλα από το μαθητή του Ναρόπα. Ενώ δεν υπήρχαν διαθέσιμα υλικά με τα οποία θα μπορούσε να κατασκευάσει τη μάνταλα, ο Ναρόπα ούρησε στην άμμο και σχημάτισε μια μάνταλα-προσφορά από βρεγμένη άμμο. Σε κάποια άλλη περίπτωση, ο Ναρόπα χρησιμοποίησε το αίμα του, το κεφάλι του και τα άκρα του, για να κατασκευάσει και να προσφέρει μια μάνταλα στον Γκουρού του, ο οποίος ενθουσιάστηκε μ' αυτές τις αυθόρμητες προσφορές.
Συμπέρασμα
Ο οραματισμός και η συγκεκριμενοποίηση της ιδέας της μάνταλα είναι μια απο τις πιο σημαντικές συμβολές του Βουδισμού στην θρησκευτική ψυχολογία.
Οι μάνταλας λαμβάνονται ως ιερά μέρη, όπου μέσω της παρουσίας τους στον κόσμο, θυμίζουν στο θεατή την ενυπάρχουσα αγιότητα στο σύμπαν και εν δυνάμει μέσα του. Συνολικά, στο Βουδιστικό μονοπάτι ο σκοπός της μάνταλα είναι να δώσει ένα τέλος στον ανθρώπινο πόνο, να επιτύχει τη φώτιση, να επιτύχει μια ορθή άποψη για την Πραγματικότητα. Είναι ένα μέσο για να ανακαλύψει τη θεϊκότητα μέσω της συνειδητοποίησης ότι αυτή ενυπάρχει μέσα στον καθένα.
***
Nitin Kumar
Απόδοση στα ελληνικά Shakti
http://www.mystica.gr
