21 Μάη 1871: Η “Ματωμένη Εβδομάδα" ξεκινά. Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας μετατρέπει το κεντρικό της κτήριο, στη rue Cadet, σε νοσοκομείο για τους τραυματίες μαχητές της Κομμούνας. Όσο προχωρούν οι μέρες, κάνουν την εμφάνιση τους στο νοσοκομείο, όλο και περισσότερα φέρετρα που καλύπτονται από το Τεκτονικό περίζωμα ή/και τη ταινία του νεκρού ...
24 Μάη1871: Η εφημερίδα “Journal Officiel” δημοσιεύει την ακόλουθη, δραματική, ανακοίνωση:
«Αδελφοί, η Κομμούνα, ο υπερασπιστής των Ιερών Αρχών μας, καλεί σε βοήθεια !
Γνωρίζετε ότι τα Σεπτά μας Λάβαρα, σκίστηκαν από τις σφαίρες και γκρεμίστηκαν από τις οβίδες των εχθρών μας. Ανταποκριθήκατε με ηρωισμό. Συνεχίστε να βοηθάτε την εργατική τάξη [compagnonnages]. Η απόφαση που λάβαμε εντός των Σεπτών Στοών μας, θα υπαγορεύσει σε όλους και στον καθ’ ένα χωριστά, το Ιερό Καθήκον που πρέπει να εκπληρώσουμε.
Μακάριοι ας είναι, όσοι πέσουν σε αυτόν τον Ιερό Αγώνα!»
27 Μάη1871: Τη νύχτα σκληρές μάχες διεξάγονται από δρόμο σε δρόμο και από γειτονιά σε γειτονιά στη Belleville . Σύμφωνα με αναφορά της Μεγάλης Ανατολής μεταξύ των τελευταίων μαχητών που αντιστέκονται μέσα στα σοκάκια, υπάρχουν και Τέκτονες.
Από το όργιο των δολοφονιών που θα ακολουθήσει τη «Ματωμένη Εβδομάδα» δεν θα εξαιρεθούν οι Ελευθεροτέκτονες. Πολλοί συλλαμβάνονται με την κατηγορία «της συμμετοχής στη διαδήλωση της 29ης Απρίλη» και εκτελούνται. Αρκετοί Τέκτονες, παρά τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν το εκτελεστικό απόσπασμα, κρύβουν καταζητούμενους αδελφούς τους. Ορισμένοι διαλέγουν τον δρόμο της αυτοεξορίας για να γλυτώσουν [Ο αδ. Thirifocq θα διαφύγει στο Βέλγιο], όσους δεν προλαβαίνουν – τους πιο τυχερούς – τους περιμένει η Ν. Καλλιδονία ή, η φυλακή. Κατά τη διάρκεια των δικών η Τεκτονική ιδιότητα θεωρείται επιβαρυντικό στοιχείο.
Ευτυχώς το κυνήγι των Τεκτόνων θα διαρκέσει λίγους μόνο μήνες.
01 Αυγούστου1871: ...Και ο πικρός επίλογος [ή ένας … «πολιτικός» ελιγμός;]. O Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Ανατολής Leonide Babaud-Laribiere, μετά από σιγή δύο μηνών, αποκηρύσσει επίσημα τη συμμετοχή Τεκτόνων στα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας:
«Ο Ελευθεροτεκτονισμός παραμένει απολύτως ξένος ως προς τις εγκληματικές ανατρεπτικές ενέργειες, οι οποίες αιματοκύλισαν το Σύμπαν και κάλυψαν το Παρίσι με αίμα και ερείπια ... δεν υφίσταται καμία συμβατότητα μεταξύ των αρχών του Ελευθεροτεκτονισμού και της Κομμούνας ... και αν κάποιοι άνδρες, ανάξιοι να φέρουν τον τίτλο του Τέκτονος, προσπάθησαν να μετατρέψουν τα ειρηνικά μας Λάβαρα σε σημαίες εμφυλίου πολέμου, η Μεγάλη Ανατολή τους αποκηρύσσει, ως παραβάτες του πλέον ιερού καθήκοντός τους»
To Ύπατο Συμβούλιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου της Γαλλίας, θα παραμείνει σιωπηλό και δεν θα κάνει καμία απολύτως δήλωση !
Οι κοινωνικές αναζητήσεις και προβληματισμοί, καθώς και τα
γεγονότα της Κομμούνας, δεν μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστα ούτε τα τυπικά των Τεκτονικών εργασιών, ούτε τις Τεκτονικές «διδασκαλίες». Στη δεκαετία του 1894-1904, η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας πήρε την πρωτοβουλία και τροποποίησε τα τυπικά των εργασιών του Α.Α.Σ.Τ. με τα οποία εργαζόταν. Στα τυπικά αυτά προστέθηκαν αλληγορικές διδασκαλίες με κοινωνικο-πολιτικό περιεχόμενο. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Ανδρέα Χρ. Ριζόπουλου, με τίτλο «Τέκτονες Αναρχικοί», στο οποίο γίνεται αναφορά στα Τεκτονικά τυπικά αυτής της φιλοσοφικής κατεύθυνσης:
“Ένας αναρχικός μπορεί να ολοκληρώσει την πορεία του στο Συμβολικό Τεκτονισμό και στους επιγενόμενους βαθμούς του Σκωτικού Τύπου χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα συνείδησης. Μάλιστα σε ορισμένους όρκους θα βρει σημεία που φαίνονται σαν να έχουν γραφτεί από τους μεγάλους αναρχικούς ή σοσιαλιστές συγγραφείς. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό κείμενο:
«…Ουδέποτε και δια να σώσω την ζωή μου δεν θα συνθηκολογήσω και ουδέποτε θα υποταχθώ εις οιονδήποτε δεσποτισμόν υλικόν, όστις υφαρπάζει και καταχράται την κυβερνητικήν δύναμιν δια να καταθλίβει και υποδουλώνει τους ανθρώπους … ουδέ θα υποταχθώ ποτέ εις οιονδήποτε διανοητικόν δεσποτισμόν όστις δεσμεύει τας συνειδήσεις, προσδένει την ελευθέραν σκέψιν και θεωρεί ως μυσαρόν έγκλήμα τας ευσυνειδήτους πίστεις και τους ειλικρινείς και τιμίους δισταγμούς…»”
νωνικές αναζητήσεις και προβληματισμοί, καθώς και τα
γεγονότα της Κομμούνας, δεν μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστα ούτε τα τυπικά των Τεκτονικών εργασιών, ούτε τις Τεκτονικές «διδασκαλίες». Στη δεκαετία του 1894-1904, η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας πήρε την πρωτοβουλία και τροποποίησε τα τυπικά των εργασιών του Α.Α.Σ.Τ. με τα οποία εργαζόταν. Στα τυπικά αυτά προστέθηκαν αλληγορικές διδασκαλίες με κοινωνικο-πολιτικό περιεχόμενο. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Ανδρέα Χρ. Ριζόπουλου, με τίτλο «Τέκτονες Αναρχικοί», στο οποίο γίνεται αναφορά στα Τεκτονικά τυπικά αυτής της φιλοσοφικής κατεύθυνσης:
“Ένας αναρχικός μπορεί να ολοκληρώσει την πορεία του στο Συμβολικό Τεκτονισμό και στους επιγενόμενους βαθμούς του Σκωτικού Τύπου χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα συνείδησης. Μάλιστα σε ορισμένους όρκους θα βρει σημεία που φαίνονται σαν να έχουν γραφτεί από τους μεγάλους αναρχικούς ή σοσιαλιστές συγγραφείς. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό κείμενο:
«…Ουδέποτε και δια να σώσω την ζωή μου δεν θα συνθηκολογήσω και ουδέποτε θα υποταχθώ εις οιονδήποτε δεσποτισμόν υλικόν, όστις υφαρπάζει και καταχράται την κυβερνητικήν δύναμιν δια να καταθλίβει και υποδουλώνει τους ανθρώπους … ουδέ θα υποταχθώ ποτέ εις οιονδήποτε διανοητικόν δεσποτισμόν όστις δεσμεύει τας συνειδήσεις, προσδένει την ελευθέραν σκέψιν και θεωρεί ως μυσαρόν έγκλήμα τας ευσυνειδήτους πίστεις και τους ειλικρινείς και τιμίους δισταγμούς…»”
