ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

Ο Διόνυσος ως Θείο Βρέφος!

Μανιοδότης κι εκστατικός, βαθιά ερωτικός, πνεύμα της φύσης και της γονιμότητας, του κρασιού και του γλεντιού… Ναι, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, αέναος κι αειθαλής, μας χαμογελάει ακόμη μες από τα βάθη των αιώνων, μεταμφιεσμένος σε Θείο Βρέφος.
Ίσως να σοκάρει η ιδέα ότι πίσω από τη «μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης» θα μπορούσε να βρίσκεται η λατρεία ενός θεού που μοιάζει διαμετρικά αντίθετος με το σεμνό και μετρημένο Ιησού.
Κι όμως, το διονυσιακό υπόβαθρο του Δωδεκαημέρου είναι πολύ έντονο για ν’ αποτελεί απλή σύμπτωση!

Γλυκό μου βρέφος,
Διόνυσέ μου και Χριστέ μου…
Άγγελος Σικελιανός «Διόνυσος ἐπὶ λίκνῳ»

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι πίσω από τα Χριστούγεννα βρίσκονταν οι γιορτές του Ηλιοστασίου, οι οποίες τιμούσαν ηλιακές οντότητες, όπως ο Ηρακλής και ο Μίθρας. Σε άρθρο του τεύχους 13, είχαμε αναλύσει

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο…Η Μεγάλη Νύχτα

Η νύχτα της 22 Δεκεμβρίου, θα είναι η μεγαλύτερη του έτους με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών. Την ημέρα εκείνη ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα. Ημερολογιακά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο κυμαίνεται σήμερα μεταξύ της 20^ης και 23^ης Δεκεμβρίου, αν και η τελευταία φορά που είχαμε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και η επόμενη θα είναι το 2303. Ακόμη πιο σπάνια είναι η 20^η Δεκεμβρίου με την επόμενη να συμβαίνει το 2080. Οι διαφοροποιήσεις αυτές οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη με τις 366 ημέρες τους. Τα πράγματα, όμως, δεν ήσαν πάντα έτσι. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.
Από την αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του Έτους έγινε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, κι επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

 

Ο Σερήνος Σαλλούστιος (ή Σαλούστιος) υπήρξε νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 4ου μ.X. αιώνος, σύγχρονος, αλλά και προσωπικός φίλος, του αυτοκράτορος Ιουλιανού, στον οποίο άλλωστε εισηγήθηκε την πολιτική ανοχής και ανεξιθρησκίας απέναντι στους χριστιανούς. Στο επίτομο έργο του “Περί Θεών και Κόσμου”, με το οποίο ο ίδιος φιλοδοξούσε προφανώς να διαμορφώσει μία εισαγωγή στον Νεοπλατωνισμό, πραγματεύεται με πολύ απλή και κατανοητή γλώσσα τα δύσκολα φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα του ελληνικού Πολυθεϊσμού Η ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους – και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι

Ο συμβολισμός του άστρου. - Ιστορικές αναφορές.

 

Η σημασία του νυχτερινού ουρανού πριν χιλιάδες χρόνια ήταν σίγουρα διαφορετική από την σημερινή για τους ανθρώπους. Τότε ο ήλιος έδυε και τα μόνα φωτεινά σημεία παρέμεναν τα άστρα και η σελήνη. Ήταν τα άστρα, μοναδικοί φορείς του φωτός όταν οι ασέληνες νύχτες άπλωναν τα πέπλα τους στην γη. Πέπλα πλεγμένα με φόβους αταβιστικούς, δοξασίες, κι αληθινούς κινδύνους. Σήμερα που ο ηλεκτρισμός έχει διαδοθεί παντού, οι φόβοι μας άλλαξαν. Οι προσδοκίες μας άλλαξαν; Οι ελπίδες μας άλλαξαν; Η συμβολική σημασία των άστρων σήμερα και τότε, αλλά και τα χρόνια που πέρασαν στο μεταξύ διατηρεί έναν σταθερό σπόρο.

Όλα αυτά τα άστρα εκεί ψηλά
Την τρίτη ημέρα της δημιουργίας ο Θεός κατά την Παλαιά Διαθήκη κρίνει έργο καλό, χρήσιμο και σκόπιμο, να σχηματίσει τα άστρα, ώστε να στέλνουν το φως πάνω στην γη, να ξεχωρίζουν το φως από το σκοτάδι, να χωρίζουν την ημέρα από την νύχτα, να είναι σημεία μετεωρολογικών και άλλων φαινομένων.

Στην Κενή Διαθήκη οι Μάγοι οδηγούνται από το άστρο της Βηθλεέμ στον τόπο της γέννησης του Μεσσία. Υπάρχουν ερμηνείες αστρολογικές αλλά και αστρονομικές για το γεγονός. Θα πρέπει για λόγους συνέπειας σε κάθε περίπτωση το άστρο, να αναδεικνύει το ‘φως’ και να το ξεχωρίζει από το ‘σκοτάδι’.

Η παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού χρησίμευσε σε πολλές δραστηριότητες. Βοήθησε την ναυσιπλοΐα, την κοσμογνωσία, χρησιμοποιήθηκε για μαντική. Γεννήθηκαν έτσι η αστρολογία και η αστρονομία. Οι δύο προσεγγίσεις αυτές υπήρξαν κάποτε αδιαχώριστες. Σήμερα η αστρονομία ελάχιστα αποδέχεται την αστρολογία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αστρονόμοι που παρατηρούν τον έναστρο ουρανό και διατηρούν την ελπίδα ότι θα έρθει η στιγμή που θα εντοπιστεί κάπου στο διάστημα εξωγήινη ζωή, που αναζητούν λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα με την εξερεύνηση του διαστήματος. Η αστρολογία έχει ορίσει αρχετυπικές ιδιότητες σε πλανήτες και αστερισμούς, αναζητά την γνώση του κόσμου μέσα από τις επιδράσεις που εξασκούν τα ουράνια σώματα στην γη. Θεωρεί πως ο άνθρωπος επηρεάζεται από τις ιδιότητες αυτές και αναζητά την προέλευση, τον στόχο, και το πεπρωμένο του αποτυπωμένα στην αρχετυπική φύση των πλανητών και των άστρων.

Tο άστρο συμβολίζει κάτι ανώτερο, την αναγγελία ενός ελπιδοφόρου γεγονότος, φέρνει το μήνυμα του φωτός, της ελπίδας, της εξέλιξης, τον λόγο του Θεού.

ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ

 

Από http://dimos-syrmis.blogspot.gr

Πριν λίγο καιρό ο αδ:. Σπύρος Μπούμπουκας, για χρόνια στέλεχος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και τώρα στοχαστής των καιρών μας, ανέβασε στο facebook κείμενο με τις αρχές της Τεκτονικής ηθικής.Πιστεύω ότι οι Τεκτονικές αρχές, σήμερα στον αιώνα της καθολικής πληροφόρησης, θα πρέπει πλέον να βγουν στο φως της δημοσιότητας, πράγμα άλλωστε που είχα διακηρύξει στο λόγο μου στο Παγκόσμιο Συνέδριο όλων των Τεκτονικών δυνάμεων στο Λουξεμβούργο το 2001 στο οποίο μάλιστα προέδρευε ο ίδιος ο Δούκας του Λουξεμβούργου. Για το λόγο αυτό σήμερα και με αφορμή τα περί ηθικής έωλα, ανεβάζω ένα πόνημα, μια προσπάθεια που είχα κάνει στα πλαίσια του Τεκ:., το 2000, να δω «τι τελικά είναι ηθική» και αν μπορεί να υπάρξει μια «καθολική ηθική»

Την παραθέτω αυτούσια.

Από το Δημοσθένη Συρμή 33^ο

Για να μπορέσει κάποιος να μυηθεί στον Τεκτονισμό πρέπει να πληροί δύο βασικές προϋποθέσεις :

· Πρώτη είναι να είναι ελεύθερος και η

· Δεύτερη να είναι χρηστοήθης .

Ας σταθούμε στη δεύτερη. Χρηστοήθης, χρηστών ηθών. Να σέβεται δηλαδή τους νόμους της ηθικής.

Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτοί οι νόμοι ή τι είναι ηθική.

Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ

Η Αλχημεία, όπως υποστηρίζουν πολλοί δυτικοί ερευνητές, δημιουργήθηκε στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. από τους μυημένους στην Ερμητική Φιλοσοφία αιγυπτίους και έλληνες της Αλεξάνδρειας. Η κίνηση αυτή απέβλεπε στο να προστατεύσει την Σοφία, που είχε μεταφέρει στους ανθρώπους ο αγγελιοφόρος των Θεών Ερμής ο Τρισμέγιστος, από το καταστροφικό μένος του φανατισμού των μαζών των αμαθών και των αμυήτων, ιδιαίτερα των οπαδών της νέας τότε και ταχέως εξαπλούμενης θρησκείας, του  Χριστιανισμού.
Η Ερμητική φιλοσοφία μάς είναι αρχικά γνωστή από σαράντα περίπου ελληνικά κείμενα, από τα οποία φαίνεται σαφώς ότι σκοπός της διδασκαλίας της ήταν να  καταδείξει σε όσους θα αποδεικνύονταν άξιοι, την Οδό που θα τους επέτρεπε να βρουν την πνευματική ένωση με το Θείο, που είναι ο πραγματικός στόχος της επί της γής ύπαρξής του ανθρώπου.
Προκειμένου να εξασφαλιστεί η μετάδοση της Ερμητικής φιλοσοφίας, οι σοφοί χρησιμοποίησαν άτομα που η απληστία τους τα κάνει ανίκανα να κατέχουν τη Γνώση, αποφεύγοντας, κατά το δυνατόν, να πέσει σε χέρια ανάξιά της. Ως μέσον για την επίτευξη του σκοπού αυτού επελέγη η Φυσική Φιλοσοφία, που εκείνη την εποχή είχαν επεξεργαστεί οι τεχνίτες των μετάλλων, οι μεταλλουργοί. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, η Γή είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα έμβιο όν, στο εσωτερικό του οποίου τα μέταλλα εξελίσσονται και αλληλεπιδρούν, πλησιάζοντας σταδιακά την τέλεια κατάστασή τους, που είναι ο χρυσός. Η σύνδεση της Φυσικής Φιλοσοφίας με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο έγινε χάρη στον Τίμαιο του Πλάτωνα, η αυθεντία του οποίου ήταν αναμφισβήτητη. Στο έργο αυτό πιστοποιείται η δυνατότητα των μεταλλάξεων και των μεταστοιχειώσεων και εισάγεται, σαν αρχή, για τον άνθρωπο των Τεχνών, η χρησιμοποίηση της ιδιότητας αυτής των μετάλλων, με τέτοιο τρόπο, ώστε ο μηχανισμός να επιταχύνεται σημαντικά σε σχέση με την ενδογενή φυσική ταχύτητα εξέλιξης του φαινομένου.

Η μαγεία και οι μάγοι (Β' μέρος)

 
Η μαγεία, ως χρήση υψηλών γνώσεων, αποτελούσε μια διαδεδομένη και φυσική πρακτική στον αρχαίο κόσμο. Ήταν η επιστήμη της αρχαιότητας και οι μυημένοι οι επιστήμονές της. Σοφοί και φιλόσοφοι από διάφορα μέρη του κόσμου και από διάφορους πολιτισμούς προσέγγιζαν τη γνώση του Θεού μέσα από τη μελέτη και την έρευνα των κρυφών νόμων που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος.

Μεσαίωνας: Μαγεία εναντίον Δεισιδαιμονίας
Με το κλείσιμο των τελευταίων εθνικών (ειδωλολατρικών) ναών και της πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα τον 5ο αιώνα, δεν χάθηκαν απλώς και μόνο τα μυστήρια από τη Δύση, αλλά και η φιλοσοφία βρέθηκε μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα.
Η αρχαία φιλοσοφία εξυπηρετούσε πλέον μόνο ως υλικό εργασίας, για να στηριχτεί φιλοσοφικά η Αποκάλυψη. Δεν υπήρχε όμως πια καμία ανεξάρτητη έρευνα για την αλήθεια. Τα κατάλοιπα της μαγικής γνώσης ξέπεσαν με διάφορους τρόπους στη μαύρη μαγεία, στη μαγγανεία και στη δεισιδαιμονία. Υπήρξαν βέβαια προσπάθειες να διατηρηθεί η καθαρή γνώση κρυμμένη. Η Ιερά Εξέταση άρχισε το μαύρο έργο της και προσπάθησε να καταστρέψει κάθε μαγική γνώση που βρισκόταν εκτός Εκκλησίας.
Οι Σταυροφορίες δημιούργησαν επαφές με τον αραβικό χώρο, στον οποίο διατηρούνταν ακόμη σημαντικά κομμάτια της μαγείας, π.χ. στα αρχαία συγγράμματα. Έτσι από τον δωδέκατο αιώνα και έπειτα, αναπτύχτηκαν δύο ρεύματα μαγικής γνώσης. Στα μοναστήρια εμφανίστηκε μια σειρά από λαμπρούς διδασκάλους που άντλησαν γνώση από τη συλλογή φιλολογικών έργων της Εκκλησίας. Το δεύτερο ρεύμα -η αλχημεία- ήταν περισσότερο συνδεδεμένο με τους οίκους των Αρχόντων.
Αλχημεία: το όνειρο για χρυσάφι και αιώνια ζωή

Mαγεία και οι μάγοι

 

Σε όλες τις εποχές η μαγεία έχει συνδεθεί με ασυνήθιστα φαινόμενα και δράσεις. Μήπως τέτοιου είδους μεταφορές βασίζονται σε δεισιδαιμονίες; Υπάρχουν επιχειρήματα για αυτή την επιφυλακτικότητα απέναντι στη μαγεία;

Με το παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε την εξέλιξη της μαγείας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και να κάνουμε μια αναφορά σ’ αυτήν.
Με το πέρασμα των αιώνων αναπτύχθηκαν πολλοί ορισμοί για την έννοια της μαγείας. Ο πιο γενικός και παλαιότερος ορισμός, ο οποίος παρουσιάζει και την ιδανικότερη εικόνα, λέει ότι «μαγεία είναι η χρήση υψηλών γνώσεων».

Ο Τζορντάνο Μπρούνο στο έργο του De magia ορίζει τη μαγεία ως εξής : «Αρχικά μάγος θεωρούταν ο σοφός. Σε αυτό το είδος ανήκουν οι ακόλουθοι του Ερμή του Τρισμέγιστου στην Αίγυπτο, οι δρυΐδες των Γαλατών, οι γυμνοσοφιστές των Ινδών, οι καββαλιστές των Εβραίων, οι μάγοι των Περσών και οι σοφοί των Ελλήνων και των Ρωμαίων».

Αργότερα μάγος θεωρήθηκε αυτός που κάνει θαύματα. Αυτό αποτελεί μια ένδειξη ότι η γνώση τού τι είναι εφικτό σταδιακά συρρικνωνόταν, έτσι ώστε να θεωρούνται πολλά πράγματα ως ανέφικτα. Έτσι σε σύντομο διάστημα, αυτός που δημιουργούσε ανεξήγητα έργα κατέληξε να θεωρείται συνεργάτης του διαβόλου ή των δαιμόνων. Η μαγεία θεωρήθηκε κάτι το υπερφυσικό και δεισιδαιμονικό και οδήγησε στο να θεωρείται κάποιος άνθρωπος με ιδιαίτερες γνώσεις ως μάγος ή μάγισσα με την αρνητική έννοια της μαγγανείας.

Η Μυστική Γλώσσα των Συμβόλων

 

Το Ιερό πάντα θεωρήθηκε σαν ένας μεσολαβητής μεταξύ του Θείου στοιχείου και του ανθρώπινου, επιτρέπει στην ανθρώπινη συνείδηση να ανυψωθεί, επιτρέπει μια ουσιαστική μετάλλαξη, μια υπέρβαση προς τα πάνω. Η εκδήλωση του Ιερού γίνεται με διάφορους τρόπους και όταν αυτό φανερώνεται, τότε μιλάμε για τη λεγόμενη _{Ιεροφάνεια}.

Η Ιεροφάνεια έχει 5 βασικές όψεις: τη Θεοφάνεια, το Σύμβολο, το Μύθο, την Τελετή και τη Μύηση.
Όσον αφορά το Σύμβολο, η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, μας λέει ότι «Το σύμβολο είναι ένα διαμάντι πολύεδρο και καθεμία από τις έδρες του δείχνει ποικίλες ερμηνείες, αλλά αναφέρεται και σε ποικίλες επιστήμες».
Ο Mircea Eliade, μας λέει ότι το σύμβολο δεν είναι σημαντικό μόνο γιατί παρατείνει μια ιεροφάνεια ή την υποκαθιστά, αλλά κυρίως γιατί μπορεί να συνεχίσει τη διαδικασία ιεροφανοποίησης και ιδιαίτερα γιατί, περιστασιακά, είναι το ίδιο μια ιεροφάνεια, δηλαδή γιατί φανερώνει μια ιερή ή κοσμολογική αλήθεια που καμία άλλη «εκδήλωση» δεν έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει. Μας λέει επίσης ότι, αποκαλύπτει πάντα, όποιο κι αν είναι το περιεχόμενό του, τη βασική ενότητα πολλών τομέων της ύπαρξης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύμβολο εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις κοινωνίες. Η αποστολή του παραμένει αναλλοίωτη: να μετατρέπει ένα αντικείμενο ή μια πράξη σε κάτι διαφορετικό από αυτό που φαινόταν να είναι. Είναι αυτό μέσω του οποίου γίνονται κατανοητά τα Αρχέτυπα στον άνθρωπο.
Υποστηρίζει ότι ένας συμβολισμός είναι ανεξάρτητος από το γεγονός της κατανόησης ή μη της έννοιάς του, διατηρεί τη σύστασή του παρόλους τους υποβιβασμούς και τη διατηρεί έστω και όταν λησμονηθεί, απόδειξη τα προϊστορικά αυτά σύμβολα που το νόημά τους χάθηκε για αιώνες, για να «ξανά – ανακαλυφθεί» πολύ αργότερα.

Ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ‘’ΑΝΩΝΥΜΟΥ’’

    

Το ''στοχάσου, και αρκεί '' είναι το βασικό απόφθεγμα το οποίο βρίσκεται στην αρχή του κειμένου και δηλώνει την προσπάθεια του συγγραφέα να κάνει τους υπόδουλους Έλληνες να σκεφτούν πάνω στα πραγματικά αίτια της κατάστασης τους. Δηλώνει ακόμα ο ''Ανώνυμος'' με το απόφθεγμα αυτό την πίστη του στη δυνατότητα της ανθρώπινης σκέψης και κατ΄ επέκταση της λογικής να χαράξει δρόμους για την έξοδο από τη δυστυχία και την κατάπτωση. Από την άποψη αυτή θα πρέπει να παραλληλιστεί με την εμβληματική φράση του διαφωτισμού , όπως την είχε διατυπώσει ο Kant , sapere aude. (να έχεις το θάρρος να μεταχειρίζεσαι τον δικό σου νου). 27

      Ο άνθρωπος θεωρείται λογικό ον το οποίο έχει μια κλίση προς το καλύτερο και στην αναζήτηση καλύτερων καταστάσεων, στις οποίες θέλει να ζήσει.         

    Με μια μικρή επιστολή που υπάρχει στην αρχή του έργου ο '' Ανώνυμος '' ξεκαθαρίζει τι είναι και από ποιους πρέπει να διαβαστεί το έργο του. Λέει ότι γράφει μια διεξοδική επιστολή προς τους Έλληνας'' την οποία δεν θα πρέπει να μπουν στον κόπο να διαβάσουν όσοι προφέρουν το όνομα της Ελλάδας χωρίς ν΄ αναστενάζουν.  Στη συνέχεια του έργου καταγγέλλεται η οθωμανική τυραννία και οι συνεργοί της και παράλληλα ο άγνωστος συγγραφέας της καταθέτει τη δική του πρόταση για το πολίτευμα του ελευθέρου ελληνικού κράτους. Η ευτυχία του ανθρώπου συνδέεται με το είδος του πολιτεύματος με το οποίο διοικείται το κράτος. Ο ''Ανώνυμος '' είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός και ξεκάθαρος σ΄ αυτό το σημείο:

' η ευτυχία κρέμεται από την διοίκησιν , η οποία ημπορεί να μας καταστήσει ευτυχείς μόνον τότε, όταν αρέσκη των περισσοτέρων.'' 27a

 

Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ του Μatrix

 

Ο κινηματογράφος, η ΕΒΔΟΜΗ αυτή τέχνη, κατά διαστήματα ασχολείται με μια θεματολογία που αγγίζει τους κόσμους του Μεταφυσικού.
Όσο παλαιότερα πάμε, τόσο αραιότερα συναντάμε αυτό το γεγονός, ενώ στις μέρες μας, η μία μετά την άλλη ταινία της μεγάλης οθόνης εμπεριέχει έντονα τα στοιχεία, όχι απλά της Μεταφυσικής γενικά, αλλά και εξειδικεύεται σε θέματα που θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν ως και Αποκρυφιστικά…
Στο παρόν άρθρο, θα ήθελα να ασχοληθώ με την θεματολογία της ταινίας MATRIX.
Μια ταινία που απέσπασε αντικρουόμενες κριτικές όχι μόνον από τους «ειδήμονες» του χώρου, αλλά ακόμα και από το κοινό που την παρακολούθησε!
Αφορμή για την ενασχόλησή μου, ερμηνεία και αποσυμβολισμό της ταινίας αυτής, στάθηκε μια συζήτηση μεταξύ φίλων στην οποία συμμετείχα και η εντύπωση που τους έκανε η οπτική μου ως προς τα προαναφερόμενα (μεταφυσική – εσωτερισμός – αποκρυφισμός κλπ.)
Και πριν να ξεκινήσουμε το ταξίδι στον αποσυμβολισμό της ταινίας, να αναφέρω πώς όπου υπάρχουν πολλές απόψεις, συνήθως είναι και αντικρουόμενες…
Αυτό φανερώνει ένα ΥΓΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑ....
Θα ήταν όμως περισσότερο υγιές (υπερβολή δε λέω), όταν οι απόψεις έχουν μαζί τους και τα ανάλογα ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ...
Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας παραθέσω την άποψη μου για το θέμα του πρώτου μέρους από την τριλογία της ταινίας, την οποία και θα προεκτείνω στο παρόν άρθρο μαζί με τη 2η ταινία της τριλογίας, το Matrix Reloaded με όσα περισσότερα ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ και ΣΤΟΙΧΕΙΑ μπορώ
από την Υπέροχη Ελληνική Μυθολογία...
Από την Σκανδιναβική Μυθολογία...
Από την Εβραϊκή Μυθολογία...
Από τη Θεοσοφία...
Από τον Τεκτονισμό...
Από την Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία...
Από το Βουδδισμό...
Από τον Γνωστικισμό...
Από την Ιερή Επιστήμη του Γιόγκα...

Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΧΙΡΑΜΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 
Αφιερώνω την Ακακία με πολύ Αγάπη στους Εταίρους που περιμένοντας με στις τρεις Πύλες με χάρακα, τρίγωνο και ξύλινο σφυρί με έκαναν να βιώσω την υπέρτατη Μύηση.

-//-  

Ο Βασιλεύς Σολομών προκειμένου να οικοδομήσει μεγαλοπρεπή Ναό είς δόξα του Ιεχωβά ζητά την βοήθεια του Βασιλέως της Τύρου. Ούτος στέλλει προς αυτόν μεγαλοφυή και περίφημο Αρχιτέκτονα ονομαζόμενο Χιράμ επικεφαλής χιλιάδων εργατών προς ανοικοδόμηση του Ναού της Ιερουσαλήμ.
        Η φήμη της σοφίας του Σολομώντα και τα μεγαλοπρεπή έργα αυτού διεδόθη εις ολόκληρο τον κόσμο. Ακούσασα ταύτο η Βαλκίς, βασίλισσα της Σαββά, αποφασίζει να επισκεφθή τον Σολομώντα όπως χαιρετήση και θαυμάση τα έργα αυτού. Η Βαλκίς αφικνείται, ο δε Σολομών υποδέχεται αυτήν και της προσφέρει θρόνο ευρισκόμενον εις το πλευρόν του. Προσφέρει προς τον Σοφό Βασιλέα πολύτιμα δώρα, συγχρόνως δε προτείνει εις αυτόν τρία αινίγματα. Ο Σολομών διαφθείρας διά χρημάτων τον Μέγα Ιερέα της Σαββά και μαθών εκ των προτέρων τα τρία αινίγματα είχε έτοιμη την λύση αυτών, δοθείσαν αυτή υπό του Σαδώκ, Μεγάλου Αρχιερέως των Εβραίων, εις την κρίσιν του οποίου τα είχεν υποβάλλει και ούτω δίδει αμέσως της λύσιν εις τα αινίγματα. Εν συνεχεία οδηγεί την Βαλκίδα εις όλα τα ανάκτορα και εις τον Ναόν. Όταν έφθασαν εις το κρηπίδωμα του βωμού, η Βασίλισσα παρατηρεί κλήμα αμπέλου εκριζωθέν και παρερριμένον. Θαυμάσιον τι πτηνόν, το οποίον συνώδευεν πανταχού την Βαλκίδα, εις έποψ καλούμενος Χουδ-Χουδ, έδωκεν αυτή να εννοήση διά της κλαυθμηράς φωνής του, τι ήτο το καταφρονηθέν αυτό ξύλον, ποίαν ιεράν κιβωτόν εκάλυπτε η γη εκείνη η παραβιασθείσα υπό της υπερηφανείας του Σολομώντος.
     

Η Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών - Τι πίστευαν για τον άλλο κόσμο

Όταν αναφερόμαστε στην «Βίβλο των Νεκρών» εννοούμε κάποια αρχαία αιγυπτιακά κείμενα, γραμμένα αρχικά πάνω στις σαρκοφάγους και αργότερα σε παπύρους που θάβονταν μαζί με το νεκρό, στο εσωτερικό των σαρκοφάγων. Τα διάφορα βιβλία που αποτελούν αυτό που ονομάζουμε «Βίβλο των Νεκρών» περιέχουν συλλογές από επωδούς, αριθμούς και μαγικούς τύπους για χρήση από τους νεκρούς στη μεταθανάτια ζωή. Είχαν το ρόλο να καθοδηγήσουν τους νεκρούς στις διάφορες δοκιμασίες που θα συναντούσαν πριν φθάσουν στον Κάτω Κόσμο. Ο Lon Milo DuQuette μας λέει:
«Ήταν ένας καταπληκτικά λεπτομερής χάρτης κάθε πτυχής της προβαλλόμενης φαντασίας του Θεού. Αν το είχε αποστηθίσει όσο ήταν ακόμη ζωντανός, ο πρόσφατα νεκρός μπορούσε να αντεπεξέλθει βήμα προς βήμα στις δοκιμασίες και στη σύγχυση της μεταθανάτιας ύπαρξης, να απορροφηθεί από την αθάνατη θεότητα και να ταυτιστεί πλήρως μαζί της »
Οι παλαιότερες εκδόσεις του βιβλίου χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα π.Χ. και εμπεριέχουν παλαιότερα κείμενα από το 2000 π.Χ. ("κείμενα των Σαρκοφάγων") και από το 2.600-2.300 π.Χ. ("κείμενα των Πυραμίδων")
Στον εντυπωσιακό πάπυρο του Άνι, που παρουσιάζεται με μεγάλα γράμματα σαν διάζωμα στις Αιγυπτιακές Αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου με συνολικό μήκος 28 μέτρων (και αποτελούμενος από 37 φύλλα), μπορούμε να διακρίνουμε ένα βασικό πρότυπο, την περιγραφή της μεταθανάτιας κατάστασης του γραφέα Άνι.

Ο Ωκεανός στην αρχαία Ελληνική Μυθολογία

 

Η Ορφική Μυθολογία

Ο Ωκεανός είναι η αρχαιότερη θαλάσσια θεότητα της Ελληνικής Μυθολογίας. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στα ορφικά ποιήματα μαζί με την Τηθύ. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η Νύχτα και ο Αιθέρας γέννησαν ένα ασημένιο αυγό, προφανώς το φεγγάρι. Από το αυγό αυτό βγήκε ο Έρωτας. Ο Έρωτας ταξινόμησε τα πάντα και έπλασε το αχανές Χάος ψηλά στον ουρανό και την γη Γαία από κάτω. Το Χάος και η Γαία ζευγαρώθηκαν με την συναίνεση του Έρωτα και γέννησαν τον Ωκεανό και την Τηθύα. Ο Ωκεανός εκ μέρους του άρχισε να γεννάει όλα τα ζωντανά πλάσματα της γης και όλους τους

 

Ο Ωκεανός Τιτάν

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Ωκεανός ήταν γιος του Ουρανού και της Γαίας και ισχυρότερος των δώδεκα Τιτάνων και Τιτανιδών. Όλοι τον ζήλευαν για την περίσσια δύναμή του και μονομαχούσαν συχνά για την

Isis

Υπάρχει μια παλιά αγγλική παραβολή που υποστηρίζει ότι δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γουρούνι να τραγουδάει. Αν επιμένεις τότε δυο πράγματα θα συμβούν. Θα χάσεις ανόητα τον χρόνο σου και θα ενοχλείς απίστευτα το γουρουνάκι. Και αυτό θα μείνει θυμωμένο με την απορία, «τι στο καλό ήθελε αυτό το γαϊδούρι από εμένα»; Και μιλώντας για τα συμπαθή ζωάκια θυμήθηκα τις «Μεταμορφώσεις» του Απουλήιου. Την ιστορία που γράφτηκε τον 1^ο μ.Χ αιώνα και μέσα από τις περιπέτειες ενός καθημερινού ανθρώπου που μεταμορφώθηκε σε γάιδαρο, μας διασώζει τις μοναδικές πληροφορίες για τα μυστήρια της Ίσιδας. Ο ήρωας της ιστορίας ζει παρασυρόμενος από τα πάθη του και κάποια μέρα βλέπει μια μάγισσα να χρησιμοποιεί μια αλοιφή  και να μεταμορφώνεται σε κουκουβάγια, δηλαδή το σύμβολο της Σοφίας.  Αρπάζει ο απαίδευτος φίλος μας το μαγικό μπουκάλι δοκιμάζει την αλοιφή και μεταμορφώνεται σε …έναν συμπαθέστατο γάιδαρο. Από εκεί και πέρα η ζωή του εξελίσσεται σε μια συνεχή εναλλαγή αφεντάδων στους οποίους  είναι υποχρεωμένος να υπακούει. Η σωτηρία θα έρθει μετά από πολλά βάσανα σε ένα όραμα. Η θεά Ισιδα τον καθοδηγεί σε μια περιοχή όπου γινόταν μια τελετή προς τιμήν της και εκεί σύμφωνα με την υπόδειξή της έπρεπε να φάει τριαντάφυλλα! Ένα γαϊδούρι βέβαια δεν είναι ευπρόσδεκτο σε έναν ιερό χώρο όμως ο φίλος μας  βρίσκει θάρρος μέσα στην απόγνωση του και καταφέρνει να αρπάξει και να φάει μερικά από το στεφάνι που κρατά ένας ιερέας. Έτσι αξιώνεται να αποκτήσει πάλι την ανθρώπινη μορφή και

ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ: O ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ

-Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στη ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς, ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων (.)

- Κι ενώ κανονικά όλες οι συζητήσεις γίνονται πριν απ' τα όποια γεγονότα,εσείς διαβουλεύεστε πάντα κατόπιν εορτής (.)

-Αφήσατε όλον αυτό τον καιρό να κυλήσει με συνεχείς αναβολές, μετάθεση των ελπίδων σας σε άλλους, αλληλοκατηγορίες και καταγγελίες. Αυτά συνεχίζετε να κάνετε και σήμερα (.)

 

Η Μυστική Ιστορία του Πι

 

Το καλοκαίρι, ανάμεσα σε πολλά και διάφορα, είδα και την ταινία Η ζωή του Πι, που μου θύμισε να ανατρέξω στο βραβευμένο με Booker βιβλίο του Yann Martel, στο οποίο βασίστηκε το έργο.Γιατί όμως έκανε τόσο θόρυβο ένα παιδικό βιβλίο, ή ένα φιλοσοφικό παραμύθι, όπως κατά καιρούς το έχουν χαρακτηρίσει; Ας πάρουμε το πράγμα από την αρχή…

ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ

Ο ηλικιωμένος Πι (έτσι ονομάζεται ο ήρωας) αφηγείται τη ζωή του, «μια ιστορία που θα σε κάνει να πιστέψεις στον Θεό», που ξεκινάει με μια σειρά τυχαίων γεγονότων.

Ο πατέρας του τον ονόμασε Piscine Molitor Patel, από τη φίρμα μιας γαλλικής εταιρίας κατασκευής πισίνων. Στο αγγλόφωνο σχολείο του όμως, το πρώτο του όνομα θύμιζε στα παιδιά τη λέξη pissing (κάνω πιπί μου) και έτσι ο πιτσιρίκος αποφάσισε να το αλλάξει σε Πι, οπότε έγινε Πι Μολιτόρ Πατέλ.

Ο πατέρας του είχε ένα ζωολογικό κήπο. Κάποια στιγμή του φέρνουν μια βασιλική τίγρη της Βεγγάλης που το όνομά της ήταν κανονικά «Διψασμένος», αλλά εξαιτίας λάθους καταχωρείται με το όνομα του κυνηγού της, οπότε η τίγρης ονομάζεται Ρίτσαρντ Πάρκερ, κύριος Ρίτσαρντ Πάρκερ.

«Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά»

 

Αληθινά λυπούμαι που τον καιρό αυτό είμαι αναγκασμένος να
βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα, κι έτσι στερήθηκα τη χαρά να πάρω
μέρος στο Συνέδριο αυτό, που σκοπό έχει να μελετήσει τις βασικές αρχές
των νέων θεσμών που αποφάσισε το Υπουργείο Παιδείας στην
προσπάθειά του ν’ ανυψώσει μέσα στ’ άλλα και τη Μέση Εκπαίδευση.
Τίποτε δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την παρουσία του ανθρώπου. Αν,
παρ’ όλους τους δισταγμούς, αποφάσισα στο τέλος να καταγράψω μερικές μου σκέψεις και να παρακαλέσω να διαβαστούν μπροστά στην ολομέλεια του Συνεδρίου, αυτό έγινε γιατί δεν ήθελα ν’ απουσιάζω ολωσδιόλου από μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση συναδέλφων–για ένα θέμα μάλιστα τόσο σημαντικό για τη μελλοντική προκοπή του τόπου μας.
Επαναστατικό είναι το νέο εκπαιδευτικό σύστημα από πολλές πλευρές. Η πιο επαναστατική από όλες τις καινοτομίες του είναι ίσως η απόφαση, στο τριτάξιο Γυμνάσιο οι αρχαίοι Έλληνες κλασικοί να διδάσκονται από μετάφραση, και μόνο στην τελευταία τάξη να δίνεται μια γενική εισαγωγή στους νόμους του αρχαίου αττικού λόγου. Ο νεωτερισμός αυτός δημιουργεί ένα πλήθος προβλήματα στην πραχτική
του εφαρμογή, προκαλεί όμως και καθαρά θεωρητικές απορίες. Το μεγάλο πρόβλημα, που είναι φυσικό να βασανίζει τον καιρό αυτό το φιλόλογο του Γυμνασίου, είναι αν το νέο σύστημα θα μπορέσει ν’
ανταποκριθεί στο βασικό σκοπό της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών, τη στιγμή που ο αρχαίος λόγος θα πάψει ν’ ακούγεται αυτούσιος στο Γυμνάσιο.

“Με τη Λογική μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα!” Read more about »

 

“Συζητάμε μερικές φορές για τα «όρια της νόησης» και καταλήγουμε -σχεδόν πάντα βιαστικά και χωρίς να το σκεφτούμε πραγματικά- ότι «η νόηση -δηλαδή η λογική- είναι «πεπερασμένη» οπότε ίσως είναι καλύτερα να εμπιστευόμαστε το ένστικτο» και διάφορα άλλα τέτοια βιαστικά και κυριολεκτικά, α-νόητα. Είναι πραγματικά η νόηση πεπερασμένη; Υπάρχει κάποιο όριο σ” αυτά που μπορούμε να καταλάβουμε; Και μια σημαντικότερη ερώτηση: Έχουμε το δικαίωμα να υποτιμάμε τον εαυτό μας τόσο πολύ, πιστεύοντας ότι ΔΕΝ μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα; Αναρωτιέμαι: Μήπως αυτή η πεποίθηση ότι ΔΕΝ μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα, είναι μια ύπουλη δικαιολογία που μας έχει εμφυτευτεί από ολόκληρο το κοινωνικό σύστημα, ακριβώς για αυτό τον λόγο – για να ΜΗΝ προσπαθούμε να σκεφτόμαστε; Ο νους σε όλη την ανθρώπινη Ιστορία έχει δείξει ότι καταφέρνει να ξεπερνάει κάθε είδους όρια. Γιατί λοιπόν βάζουμε όρια σε κάτι που μοιάζει να είναι φτιαγμένο να ξεπερνάει τα όρια; Μήπως αν προσπαθούσαμε περισσότερο να καταλάβουμε, γνωρίζοντας ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να καταλάβουμε, θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο, όπου θα είμαστε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι είμαστε σήμερα, κύριοι του εαυτού μας; Σ” αυτό το κείμενο θέλω να δείξω ότι το μυαλό μας είναι

“Ζαλισμένα και επικίνδυνα θύματα…”

 

“Με την πίστη μας στην ανοησία και στο μη-λογικό, με την εμπιστοσύνη που δείχνουμε στα ζωώδη μας ένστικτα, έχουμε οδηγηθεί σε μια κοινωνία όπου οι περισσότεροι είμαστε πλέον επικίνδυνα θύματα. «Επικίνδυνα», γιατί επιβάλλουμε με πάμπολλες μεθόδους τη θυματοποίηση ακόμη και σε εκείνους που την αρνούνται, ακόμη και σε εκείνους που έχουν καταλάβει ότι πρέπει να αρχίσουν να χρησιμοποιούν αυτό το παράξενο πράγμα που έχουν πίσω από το μάτια τους, το μυαλό… Φυσικά, κάποιοι πολύ πιο έξυπνοι από εμάς έχουν καταλάβει εδώ και αιώνες τα μυστικά του χειρισμού των ηλίθιων. Αυτοί μας βλέπουν όπως οι κτηνοτρόφοι βλέπουν τα κοτόπουλα και τα μοσχάρια: Ως τροφή, ως κατευθυνόμενα κοπάδια, ως μηχανισμούς κέρδους και απόλαυσης για τους εαυτούς τους. Δείτε γύρω σας τι συμβαίνει: Εκατομμύρια άνθρωποι ζούνε μια απαίσια ζωή, με καθημερινό πόνο και άγχος, για μερικά ψίχουλα, και στο τέλος πεθαίνουν από καρκίνους, από αρρώστιες, είτε πεινασμένοι με ψεύτικες και ανεπαρκείς συντάξεις. Υπάλληλοι, εργάτες, υφιστάμενοι… Κοριτσάκια -και αγοράκια- οδηγούνται στην πορνεία και στα ναρκωτικά, και βιάζονται -με τη συγκατάθεσή τους μάλιστα- από ανθρωπόμορφα κτήνη, για να κερδίσουν μερικά χρήματα και χημικές απολαύσεις. Οι λιγοστοί άνθρωποι του πνεύματος «τυποποιούνται» μέσα από σκληρούς μηχανισμούς και επιβαλλόμενες πρακτικές για να παράγουν διανοητικό έργο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μονάχα για το κέρδος

“Το Θεμελιώδες Δικαίωμα στην Ανιθαγένεια”

 

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 και αποτελεί ένα ορόσημο της ανθρώπινης ιστορίας αναφορικά με τον καθορισμό και την θεσμοθέτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η Οικουμενική Διακήρυξη αποτέλεσε την βάση για την μετέπειτα δημιουργία ορισμένων διεθνών συμβάσεων που είχαν σαν στόχο την νομοθετική κατοχύρωση και προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στο άρθρο 15 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το δικαίωμα στην ιθαγένεια αναγνωρίστηκε απ’ την διεθνή κοινότητα ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Ιθαγένεια είναι ο νομικός δεσμός που συνδέει το άτομο με το Κράτος στο οποίο ανήκει και δεν αποτελεί απαραίτητα απόδειξη της εθνικής καταγωγής του ατόμου.

Οι διεθνείς πολιτικοί θεσμοί αναγνώρισαν το συγκεκριμένο δικαίωμα ως μείζον θέμα και η ιθαγένεια εκλήφθηκε ως η βάση όλων των υπολοίπων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Αποτέλεσμα αυτής της θεώρησης

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ

Αναδημοσίευση Τεκτονικής ομηλίας από http://mason100.blogspot.gr

 

Φίλτατε Αδ.: Σεβάσμιε,

Αδδ.: μου της Ανατ.: και των Στηλών

Η ομιλία της εσπέρας που έχω την τιμή και τo προνόμιο να σας παρουσιάσω, θα πραγματευθεί την έννοια της Εντροπίας, όπως αυτή εκλαμβάνεται με κοινωνικούς και όχι με ψυχρούς φυσικομαθηματικούς ή αστρονομικούς όρους, και το ρόλο του Ελευθεροτεκτονισμού στον περιορισμό της.

Όμως, πριν τολμήσω να επιχειρήσω οποιοσδήποτε παραλληλισμό, θα ήταν καλό να σας δώσω μια περιληπτική εικόνα αυτών που οι επιστήμονες ονομάζουν Απροσδιοριστία και «3^ο Νόμο της Θερμοδυναμικής».

Έχει πλέον εξακριβωθεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι αυτό που ονομάζουμε Ύλη δεν είναι τίποτα άλλο από οργανωμένα πακέτα ενεργείας, οι ιδιότητες των οποίων καθορίστηκαν στα πρώτα δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά την κοσμογονική Μεγάλη Έκρηξη που δημιούργησε το δικό μας Σύμπαν.

Δεν είναι ο σκοπός της παρούσας ομιλίας να εξετάσει τι συνέβη πριν από τη μεγάλη αυτή έκρηξη, σεβόμενη τις αντιλήψεις και τα πιστεύω του κάθε αδελφού μας, όσον αφορά το Γενεσιουργό Αίτιο.

Παρόλα αυτά, δεν μπορώ παρά να τονίσω το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα αγνοούμε πολλές από τις ιδιότητες της Ύλης, προσδίδοντας σε αυτές ένα παράγοντα απροσδιοριστίας, όσον αφορά τη συμπεριφορά του κάθε σωματιδίου της.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις δημιουργούσαν μια αίσθηση αισιοδοξίας στην Ανθρωπότητα, σχετικά με το μέλλον και τις δυνατότητες της Επιστήμης, υπήρξαν φυσικοί που ισχυρίστηκαν ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που θα καταφέρναμε να προβλέπουμε τη συμπεριφορά όλου του Σύμπαντος στο διηνεκές.

Όμως, η θεωρία της απροσδιοριστίας του Heisenberg, καθώς και η αναπτυσσόμενη Κβαντική Φυσική, μας προσγείωσε γρήγορα στην πραγματικότητα, αποδεικνύοντας ότι τα σωματίδια της ύλης δεν συμπεριφέρονται πάντα κατά κάποιο απόλυτα προβλέψιμο τρόπο και όσο περισσότερη ενέργεια σπαταλάμε για να προσδιορίσουμε τη φύση τους, τόσο η φύση τους αυτή μεταβάλλεται.

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΩΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ

Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Αν και η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή. Τη βλέπουμε όμως να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρόλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της.
Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία.  Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική.  Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Η Αυτογνωσία κατά τον Πυθαγόρα...

 

Πυθαγόρας ο πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας (580-500 π.Χ.)
Ο μύστης αυτός επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.
Κατά τον Ιάμβλιχο (του Γ' μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:
Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).
Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).
Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και
Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη μύηση και γνώση.
Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.
Επέβαλλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:
α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου". β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης. γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα". δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος. ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε". στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι". ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν• αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή. η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό• αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι• επί πάσι μέτρον άριστον". θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι". ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ. ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.

O ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

 

Οι περισσότεροι Έλληνες φιλόσοφοι ήθελαν να βρουν το ΕΝ πίσω από τα ΠΟΛΛΑ δηλαδή κάποια λογική ενότητα και τάξη μέσα στην χαώδη πλημμυρίδα και πολλαπλότητα του κόσμου.--
‘’ΕΝ ΤΩ ΠΑΝ’’ είπαν αλλά το πρόβλημα της φιλοσοφίας ήταν το τι είναι αυτό το ΕΝ.--
Ο Εφέσιος φιλόσοφος είπε το ΠΥΡ.
‘’Αυτός ο κόσμος….δεν έγινεν ούτε από θεόν ούτε από άνθρωπον, αλλά υπήρξε πάντοτε και είναι και θα είναι αείζωον πύρ, αιθόμενον μέτρω και σβεννύμενον μέτρω’’.
Το ΠΑΝ είναι μια μορφή πυρός, είτε στην ‘’κάθοδο’’ του με την προοδευτική συμπύκνωση σε υγρασία νερό και γη, είτε στην ‘’άνοδο’’ του από την γη, σε νερό υγρασία και πυρ.
Ο φιλόσοφος αν και βρίσκει μια παρήγορη σταθερότητα στο Αιώνιο Πυρ, συνταράσσεται από τις ατελείωτες μεταμορφώσεις του.
Ο δεύτερος σημαντικός πυρήνας της σκέψης του είναι η αιωνιότητα και η πανταχού παρουσία της αλλαγής.
Δεν βρίσκει τίποτα στατικό στο κόσμο, την διάνοια ή την ψυχή.
Τίποτα δεν υπάρχει όλα γίνονται.
Καμιά κατάσταση δεν παραμένει αμετάβλητη έστω και για λίγο.
Το ΠΑΝ παύει να είναι ότι ήταν και γίνεται ότι θα είναι.
Έλεγε ‘’τα πάντα ρεί, ουδέν μένει’’.
Δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στον ίδιο ποταμό γιατί τα νερά ρέουν συνεχώς.
‘’Είμεθα και δεν είμεθα’.’
Το Σύμπαν είναι ένα απέραντο ‘’γίγνεσθαι’’.
Η πολλαπλότητα, η ποικιλία, η αλλαγή είναι τόσο πραγματικά όσο και η ενότητα, η ταυτότητα και η ζωή.