Κατερχόμενοι εις το βάθος της Συνειδήσεως

 

«Αυτή η μικρή σπίθα της ουράνιας φωτιάς, η συνείδηση »

Ουάσινγκτον

Η λέξη συνείδηση αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα εννοιών οι οποίες αφορούν τόσο κάποιες διανοητικές όσο και ψυχικές διεργασίες ή καταστάσεις. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το συν-οιδα, υποδεικνύοντας το κομμάτι εκείνο του εαυτού το οποίο έχει την πλήρη Γνώση ωστόσο, ακόμα και σήμερα, παραμένει μια από τις πιο δύσκολές και περίπλοκες έννοιες της Φιλοσοφίας. Γενικά ως συνείδηση θεωρούμε την ικανότητα που έχει ένας άνθρωπος ή ένα Ον να αναλύει εμπειρικά τον εαυτό του και τον κόσμο που τον περιβάλει και είναι στενά συνδεδεμένη με την φαντασία, την νοημοσύνη και την πνευματικότητα. Ο Ρενε Ντεκάρτ την καθορίζει ως την καθεαυτή έννοια της σκέψης εξηγώντας πως με τη λέξη «σκέψη» αντιλαμβάνεται και εννοεί όλα εκείνα τα οποία συνειδητοποιούμε καθώς έχουν βαθιά επίδραση μέσα μας. Έτσι η Συνείδηση δεν αναφέρετε στο Νου ή τις Αισθήσεις μας. Αντίθετα, η Συνείδηση χρησιμοποιεί το Νου, τη Καρδιά και τις Αισθήσεις για να μπορέσει να αντιληφθεί μέσω της Διάνοιας μας τα επίπεδα εκείνα που είναι πέρα του Νου, της Καρδιάς και των Αισθήσεων.

Υπάρχουν πολλά επίπεδα συνείδησης, και αυτό γιατί ο κάθε ανθρώπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα και τα γεγονότα γύρο του. Αυτό, αλληγορικά στον εσωτερισμό συμβολίζεται από τη σκάλα του Ιακώβ.Η αλήθεια είναι όμως, πως η Συνείδηση αν και πολυεπίπεδη - υποκειμενική έννοια ,είναι μία και αδιαίρετη όπως ακριβώς το Φως και οι ακτίνες του.

Κατερχόμενοι εις το βάθος της συνειδήσεως, αυτό που ουσιαστικά προσπαθούμε να καταφέρουμε είναι να αφυπνίσουμε την εσωτερική μας γνώση. Μία γνώση που υπάρχει σε όλους μας και σαν τον Αρχαίο Όφι περιμένει την άνοιξη για να βγει από την χειμερία νάρκη.

Όταν αναφερόμαστε στην Συνείδηση όμως δεν εννοούμε την απλή αφομοιώσει της εγκυκλοπαιδικής γνώσης μιας και η Γνώση που δεν γίνετε Συνείδηση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βλάψει το Νοητικό μας Σώμα. Αντιθέτως αυτό που πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε είναι να οικοδομήσουμε έναν υγιή εσωτερικό εαυτό και ένα υγειές Νοητικό σώμα. Αυτό το καταφέρνουμε δια μέσω της περισυλλογής ή αλλιώς

του διαλογισμού.

Αυτό περιλαμβάνει τρείς φάσεις :

Η πρώτη έχει να κάνει με την στάση του φυσικού μας σώματος η οποία πρέπει να προσφέρει άνεση και σωστή κυκλοφορία της ρέουσας ενέργειας ώστε όλες μας οι αισθήσεις να συντονιστούν αβίαστα.

Η Δεύτερη έχει να κάνει με τη συγκέντρωση. Το μυαλό μας πρέπει να βρίσκεται μακριά απο κάθε υλική σκέψη και συγκεντρωμένο στον εσωτερικό μας εαυτό .

Η Τρίτη και τελευταία φάση έχει να κάνει αυτό κάθε αυτό με την περισυλλογή και την επικοινωνία με τον εσωτερικό μας εαυτό, έτσι ώστε να λάβουμε τις πληροφορίες που έχει ανάγκη η ψυχή μας.

Όλα τα παραπάνω έχουν ως στόχο την εκπαίδευση μας έτσι ώστε να μπορέσουμε σιγά σιγά να διευρύνουμε τη συνειδητότητα μας κάθε φορά, όλο και περισσότερο. Δυστυχώς όμως όσοι έχουν αποφασίσει να ζήσουν τη ζωή τους εσωτερικά, εύκολα καταλαβαίνουν πως αυτό απαιτεί μια αλλαγή στον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα του. Το βασικότερό όμως που χρειάζεται είναι ένας χώρος έτσι διαμορφωμένος ώστε απερίσπαστα να επιδοθεί στο έργο του, καθώς και ανθρώπους οι οποίοι θα τον βοηθήσουν, μιας και κανένας δε μπορεί να καταφέρει κάτι μόνος του.

Μέσα λοιπόν από μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι έχουν κοινούς στόχους και μοιράζονται κοινές εμπειρίες, σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν παραπάνω, μπορεί κάποιος να αρχίσει να διευρύνει τη συνείδηση του.

Ο λόγος για τον οποίο κάποιος επιλέγει έναν τέτοιο δρόμο, εσωτερικό, είναι πολύ απλός.

Ο καθένας μας έχει μια ζωή, μια οικογένεια, μια δουλειά, φίλους αλλά όλα αυτά αποτελούν την εξωτερική έκφραση της Ζωής. Είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουμε την «συνειδησιακή κατάσταση» γιατί σε κάθε γεγονός της Ζώης μας, αναλογεί η μία ή η άλλη ψυχική κατάσταση. Μιας και τα γεγονότα δεν συνδυάζονται πάντα με την εσωτερική κατάσταση το να μπορέσουμε να συνδυάσουμε εξωτερικά γεγονότα με εσωτερικές καταστάσεις σωστά, σημαίνει πως πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση, σημαίνει πως ζούμε συνειδητά και έξυπνα. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν πως «φυτοζωώ» δεν σημαίνει «ζω» και ότι η ικανότητα για να ζει κανείς συνειδητά εξαρτάται καθαρά από την ποιότητα των εσωτερικών καταστάσεων της Ψυχής.

Η γνώση και η εκπαίδευση που χρειάζεται η ψυχή για αφυπνίσει την συνείδηση της είναι μια πράξη βιωματική. Σίγουρα η Εσωτερική Δουλειά πάνω στον εαυτό μας αναφέρεται με τρόπο εμφατικό στις διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις της συνείδησης. Όλοι μας είμαστε επιφορτισμένοι Εσωτερικά με πολλά σφάλματα και άσχημες ή λανθασμένες καταστάσεις. Ως Μυημένοι όμως θα πρέπει να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Η απόλυτη διαφοροποίηση των λανθασμένων καταστάσεων στο εσωτερικό μας, προκαλεί ολοκληρωμένες αλλαγές στο πεδίο της πρακτικής ζωής εφόσον η εσωτερική ζωή είναι ο μαγνήτης που τραβά τα εξωτερικά συμβάντα. Για να το καταλάβουμε όμως αυτό θα πρέπει να το έχουμε ζήσει, θα πρέπει να το έχουμε αισθανθεί, στον ίδιο τον χώρο των γεγονότων.

Πρέπει να θεωρήσουμε τη ζωή σαν μια σειρά διαδοχικών εσωτερικών καταστάσεων. Αναθεωρώντας το σύνολο της ίδιας της ύπαρξης μας, μπορούμε να επαληθεύσουμε μόνοι μας, με άμεσο τρόπο, ότι πολλές δυσάρεστες περιστάσεις έγιναν δυνατές χάρη σε εσωτερικές απατηλές καταστάσεις. Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιου είδους πρόσωπα.

Γεγονός αναμφισβήτητο είναι πως η Εσωτερική Δουλειά ξεκινά με την αυστηρή παρατήρηση του εαυτού μας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο δια μέσω της Απολύτου Σιγής. Η Σιγή είναι το πρώτο μεγάλο βήμα προς την Αυτογνωσία και το ίδιο το γεγονός ότι η εσωτερική δουλειά ξεκινάει με αυστηρή παρατήρηση του εαυτού μας, μας δείχνει μια πληθώρα ψυχολογικών παραγόντων, Εγώ ή ανεπιθύμητων στοιχείων που είναι επείγον να ξεριζωθούν και να αποκοπούν από μέσα μας. Αναμφισβήτητα δε θα ήταν δυνατόν να περιορίσουμε άγνωστα σφάλματα.

Όταν κατερχόμαστε στο βάθος της Συνειδήσεως καταφέρνουμε να φέρνουμε την Συνείδηση στο Φως. Όλοι οι μυημένοι αυτό που ποθούν πραγματικά είναι το Φως, αυτό το Φως όμως θα πρέπει να το δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι, εγχείρημα πολύ σοβαρό μιας και προϋποθέτει την καταστροφή των δοχείων που αποτελούν το Εγώ μας, για να μπορέσουμε να γίνουμε αυτό που πρέπει να γίνουμε.

Για να μπορέσουμε να ελευθερώσουμε την Ψυχή μας και να την κλέψουμε από τα σκοτάδια, χρειάζεται μια σειρά από Ηρωικές πράξεις, χρειάζεται να βγούμε νικητές από τους προσωπικούς μας άθλους έτσι ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από τα δεσμά μας. Η Συνείδηση , το πιο άξιο πράγμα που έχουμε μέσα μας εξακολουθεί να είναι ακόμα εγκλωβισμένη στον εαυτό μας, στο Εγώ μας, σε μας τους ίδιους, στις ορέξεις και τους φόβους μας, στις επιθυμίες και τα πάθη μας, στους προβληματισμούς μας και στα ψυχικά μας ελαττώματα.

Το κλειδί του Εργαστηρίου της Φύσης το κρατά το δεξί χέρι. Αν δεν πεθάνει ο σπόρος το φυτό δεν γεννιέται. Όταν πεθάνει το Εγώ, η Συνείδηση ξυπνά για να δει την αλήθεια όλων των φαινομένων της Φύσης. Η Συνείδηση ξέρει αυτό που δοκιμάζει άμεσα από μόνη της, την ωμή πραγματικότητα της ζωής, πέρα από το υλικό σώμα τις συγκινήσεις και το Νου. Η γλώσσα της είναι συμβολική, βαθιά σημασιολογική και μόνο οι μυημένοι μπορούν να την καταλάβουν.

***

Πίνακας Χάραξης (διάλεξη) 

Γραμ.:   της Σ:.Σ:.Στ:.  ΑΘΗΝΑ – ΣΟΦΙΑ 2030

Μ.Β