“Με τη Λογική μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα!” Read more about »

 

“Συζητάμε μερικές φορές για τα «όρια της νόησης» και καταλήγουμε -σχεδόν πάντα βιαστικά και χωρίς να το σκεφτούμε πραγματικά- ότι «η νόηση -δηλαδή η λογική- είναι «πεπερασμένη» οπότε ίσως είναι καλύτερα να εμπιστευόμαστε το ένστικτο» και διάφορα άλλα τέτοια βιαστικά και κυριολεκτικά, α-νόητα. Είναι πραγματικά η νόηση πεπερασμένη; Υπάρχει κάποιο όριο σ” αυτά που μπορούμε να καταλάβουμε; Και μια σημαντικότερη ερώτηση: Έχουμε το δικαίωμα να υποτιμάμε τον εαυτό μας τόσο πολύ, πιστεύοντας ότι ΔΕΝ μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα; Αναρωτιέμαι: Μήπως αυτή η πεποίθηση ότι ΔΕΝ μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα, είναι μια ύπουλη δικαιολογία που μας έχει εμφυτευτεί από ολόκληρο το κοινωνικό σύστημα, ακριβώς για αυτό τον λόγο – για να ΜΗΝ προσπαθούμε να σκεφτόμαστε; Ο νους σε όλη την ανθρώπινη Ιστορία έχει δείξει ότι καταφέρνει να ξεπερνάει κάθε είδους όρια. Γιατί λοιπόν βάζουμε όρια σε κάτι που μοιάζει να είναι φτιαγμένο να ξεπερνάει τα όρια; Μήπως αν προσπαθούσαμε περισσότερο να καταλάβουμε, γνωρίζοντας ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να καταλάβουμε, θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο, όπου θα είμαστε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι είμαστε σήμερα, κύριοι του εαυτού μας; Σ” αυτό το κείμενο θέλω να δείξω ότι το μυαλό μας είναι

“Ζαλισμένα και επικίνδυνα θύματα…”

 

“Με την πίστη μας στην ανοησία και στο μη-λογικό, με την εμπιστοσύνη που δείχνουμε στα ζωώδη μας ένστικτα, έχουμε οδηγηθεί σε μια κοινωνία όπου οι περισσότεροι είμαστε πλέον επικίνδυνα θύματα. «Επικίνδυνα», γιατί επιβάλλουμε με πάμπολλες μεθόδους τη θυματοποίηση ακόμη και σε εκείνους που την αρνούνται, ακόμη και σε εκείνους που έχουν καταλάβει ότι πρέπει να αρχίσουν να χρησιμοποιούν αυτό το παράξενο πράγμα που έχουν πίσω από το μάτια τους, το μυαλό… Φυσικά, κάποιοι πολύ πιο έξυπνοι από εμάς έχουν καταλάβει εδώ και αιώνες τα μυστικά του χειρισμού των ηλίθιων. Αυτοί μας βλέπουν όπως οι κτηνοτρόφοι βλέπουν τα κοτόπουλα και τα μοσχάρια: Ως τροφή, ως κατευθυνόμενα κοπάδια, ως μηχανισμούς κέρδους και απόλαυσης για τους εαυτούς τους. Δείτε γύρω σας τι συμβαίνει: Εκατομμύρια άνθρωποι ζούνε μια απαίσια ζωή, με καθημερινό πόνο και άγχος, για μερικά ψίχουλα, και στο τέλος πεθαίνουν από καρκίνους, από αρρώστιες, είτε πεινασμένοι με ψεύτικες και ανεπαρκείς συντάξεις. Υπάλληλοι, εργάτες, υφιστάμενοι… Κοριτσάκια -και αγοράκια- οδηγούνται στην πορνεία και στα ναρκωτικά, και βιάζονται -με τη συγκατάθεσή τους μάλιστα- από ανθρωπόμορφα κτήνη, για να κερδίσουν μερικά χρήματα και χημικές απολαύσεις. Οι λιγοστοί άνθρωποι του πνεύματος «τυποποιούνται» μέσα από σκληρούς μηχανισμούς και επιβαλλόμενες πρακτικές για να παράγουν διανοητικό έργο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μονάχα για το κέρδος

“Το Θεμελιώδες Δικαίωμα στην Ανιθαγένεια”

 

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 και αποτελεί ένα ορόσημο της ανθρώπινης ιστορίας αναφορικά με τον καθορισμό και την θεσμοθέτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η Οικουμενική Διακήρυξη αποτέλεσε την βάση για την μετέπειτα δημιουργία ορισμένων διεθνών συμβάσεων που είχαν σαν στόχο την νομοθετική κατοχύρωση και προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στο άρθρο 15 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το δικαίωμα στην ιθαγένεια αναγνωρίστηκε απ’ την διεθνή κοινότητα ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Ιθαγένεια είναι ο νομικός δεσμός που συνδέει το άτομο με το Κράτος στο οποίο ανήκει και δεν αποτελεί απαραίτητα απόδειξη της εθνικής καταγωγής του ατόμου.

Οι διεθνείς πολιτικοί θεσμοί αναγνώρισαν το συγκεκριμένο δικαίωμα ως μείζον θέμα και η ιθαγένεια εκλήφθηκε ως η βάση όλων των υπολοίπων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Αποτέλεσμα αυτής της θεώρησης

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ

Αναδημοσίευση Τεκτονικής ομηλίας από http://mason100.blogspot.gr

 

Φίλτατε Αδ.: Σεβάσμιε,

Αδδ.: μου της Ανατ.: και των Στηλών

Η ομιλία της εσπέρας που έχω την τιμή και τo προνόμιο να σας παρουσιάσω, θα πραγματευθεί την έννοια της Εντροπίας, όπως αυτή εκλαμβάνεται με κοινωνικούς και όχι με ψυχρούς φυσικομαθηματικούς ή αστρονομικούς όρους, και το ρόλο του Ελευθεροτεκτονισμού στον περιορισμό της.

Όμως, πριν τολμήσω να επιχειρήσω οποιοσδήποτε παραλληλισμό, θα ήταν καλό να σας δώσω μια περιληπτική εικόνα αυτών που οι επιστήμονες ονομάζουν Απροσδιοριστία και «3^ο Νόμο της Θερμοδυναμικής».

Έχει πλέον εξακριβωθεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι αυτό που ονομάζουμε Ύλη δεν είναι τίποτα άλλο από οργανωμένα πακέτα ενεργείας, οι ιδιότητες των οποίων καθορίστηκαν στα πρώτα δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά την κοσμογονική Μεγάλη Έκρηξη που δημιούργησε το δικό μας Σύμπαν.

Δεν είναι ο σκοπός της παρούσας ομιλίας να εξετάσει τι συνέβη πριν από τη μεγάλη αυτή έκρηξη, σεβόμενη τις αντιλήψεις και τα πιστεύω του κάθε αδελφού μας, όσον αφορά το Γενεσιουργό Αίτιο.

Παρόλα αυτά, δεν μπορώ παρά να τονίσω το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα αγνοούμε πολλές από τις ιδιότητες της Ύλης, προσδίδοντας σε αυτές ένα παράγοντα απροσδιοριστίας, όσον αφορά τη συμπεριφορά του κάθε σωματιδίου της.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις δημιουργούσαν μια αίσθηση αισιοδοξίας στην Ανθρωπότητα, σχετικά με το μέλλον και τις δυνατότητες της Επιστήμης, υπήρξαν φυσικοί που ισχυρίστηκαν ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που θα καταφέρναμε να προβλέπουμε τη συμπεριφορά όλου του Σύμπαντος στο διηνεκές.

Όμως, η θεωρία της απροσδιοριστίας του Heisenberg, καθώς και η αναπτυσσόμενη Κβαντική Φυσική, μας προσγείωσε γρήγορα στην πραγματικότητα, αποδεικνύοντας ότι τα σωματίδια της ύλης δεν συμπεριφέρονται πάντα κατά κάποιο απόλυτα προβλέψιμο τρόπο και όσο περισσότερη ενέργεια σπαταλάμε για να προσδιορίσουμε τη φύση τους, τόσο η φύση τους αυτή μεταβάλλεται.

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΩΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ

Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Αν και η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή. Τη βλέπουμε όμως να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρόλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της.
Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία.  Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική.  Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Η Αυτογνωσία κατά τον Πυθαγόρα...

 

Πυθαγόρας ο πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας (580-500 π.Χ.)
Ο μύστης αυτός επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.
Κατά τον Ιάμβλιχο (του Γ' μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:
Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).
Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).
Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και
Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη μύηση και γνώση.
Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.
Επέβαλλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:
α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου". β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης. γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα". δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος. ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε". στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι". ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν• αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή. η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό• αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι• επί πάσι μέτρον άριστον". θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι". ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ. ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.

O ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

 

Οι περισσότεροι Έλληνες φιλόσοφοι ήθελαν να βρουν το ΕΝ πίσω από τα ΠΟΛΛΑ δηλαδή κάποια λογική ενότητα και τάξη μέσα στην χαώδη πλημμυρίδα και πολλαπλότητα του κόσμου.--
‘’ΕΝ ΤΩ ΠΑΝ’’ είπαν αλλά το πρόβλημα της φιλοσοφίας ήταν το τι είναι αυτό το ΕΝ.--
Ο Εφέσιος φιλόσοφος είπε το ΠΥΡ.
‘’Αυτός ο κόσμος….δεν έγινεν ούτε από θεόν ούτε από άνθρωπον, αλλά υπήρξε πάντοτε και είναι και θα είναι αείζωον πύρ, αιθόμενον μέτρω και σβεννύμενον μέτρω’’.
Το ΠΑΝ είναι μια μορφή πυρός, είτε στην ‘’κάθοδο’’ του με την προοδευτική συμπύκνωση σε υγρασία νερό και γη, είτε στην ‘’άνοδο’’ του από την γη, σε νερό υγρασία και πυρ.
Ο φιλόσοφος αν και βρίσκει μια παρήγορη σταθερότητα στο Αιώνιο Πυρ, συνταράσσεται από τις ατελείωτες μεταμορφώσεις του.
Ο δεύτερος σημαντικός πυρήνας της σκέψης του είναι η αιωνιότητα και η πανταχού παρουσία της αλλαγής.
Δεν βρίσκει τίποτα στατικό στο κόσμο, την διάνοια ή την ψυχή.
Τίποτα δεν υπάρχει όλα γίνονται.
Καμιά κατάσταση δεν παραμένει αμετάβλητη έστω και για λίγο.
Το ΠΑΝ παύει να είναι ότι ήταν και γίνεται ότι θα είναι.
Έλεγε ‘’τα πάντα ρεί, ουδέν μένει’’.
Δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στον ίδιο ποταμό γιατί τα νερά ρέουν συνεχώς.
‘’Είμεθα και δεν είμεθα’.’
Το Σύμπαν είναι ένα απέραντο ‘’γίγνεσθαι’’.
Η πολλαπλότητα, η ποικιλία, η αλλαγή είναι τόσο πραγματικά όσο και η ενότητα, η ταυτότητα και η ζωή.

«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελεύθερους.»

(Ηράκλειτος, Απόσπασμα 53.)

O πόλεμος θα μπορούσε να καθορισθεί ως η κοσμογονική δύναμη που υφίσταται στον μακρόκοσμο του Σύμπαντος, αλλά και στον ανθρώπινο μικρόκοσμο της καθημερινής μας ζωής. Το φαινόμενο του πολέμου θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν εκδήλωση του καθημερινού βιολογικού αγώνα για την επιβίωση ή σαν εκδήλωση της έμφυτης επιθετικότητας των όντων ή ακόμα και της υποσυνείδητης αντιπάθειας, που ελλοχεύει ανάμεσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, των ζώων και των εντόμων. Οι κοινωνίες αυτές αναδείχθηκαν και επιβίωσαν μέσα απʼ τον πόλεμο, αφού το δυνατότερο είδος εξολόθρευε πάντοτε το πιο αδύναμο.
Η μάχη, που συνεχώς υπάρχει ανάμεσα στα όντα, σκοπό έχει την επιβίωση και την επιβολή του δυνατότερου επί του αδυνάτου. Αυτό φαίνεται στις κοινωνίες των σπερματοζωαρίων, όπου υπάρχει ένας αδυσώπητος αγώνας ζωής και θανάτου για το ποιο απʼ όλα θα καταφέρει να διεισδύσει πρώτο στο ωάριο, για να το γονιμοποιήσει. Όλα τα άλλα θα πεθάνουν.
Η Φύση έχει νομοθετήσει την εξέλιξη των ειδών μέσα απʼ την επιβίωση του ισχυρού.
Ετυμολογικά η λέξη πόλεμος σημαίνει: ή το πόλεις μειούν = μείωση η ελάττωση της πόλης ή το πόλεις ολλύειν – όλεμος = εξολόθρευση, αφανισμός της πόλης («Μέγα Ετυμολογικό Λεξικόν», λήμμα Πόλεμος). Στο Σύμπαν ο πόλεμος είναι δημιουργός. Οι μεγαλύτεροι γαλαξίες καταβροχθίζουν τους μικρότερους, μαύρες τρύπες εξαφανίζουν ολόκληρα ηλιακά συστήματα ή πλανήτες, ενώ καταστροφές πλανητών γίνονται από συγκρούσεις με μετεωρίτες.
Το σύστημα άμυνας του οργανισμού του εικονιζόμενου ανθρώπου βρίσκεται σε συνεχή πόλεμο με εξωγενείς η ενδογενείς παράγοντες. Στο ήρεμο φυσικό περιβάλλον γίνονται

Η Στοά Αθηνά – Σοφία 2030 στο ΙΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓ. & ΑΙΚ. ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΝΕΩΝ Ν.Π.Ι.Δ.

 

ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ

Κατα τον μήνα Ιούλιο του 2013 η Στοά Αθηνά – Σοφία 2030 σε συνεργασία με την

Σ.:Σ.:Σ.: Χρυσούς Αιώνας 2026 στα πλαίσια του καθήκοντος της αγαθοεργίας κάλυψαν  λειτουργικές ανάγκες του Ιδρύματος στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους. Συγκεκριμένα παρέδωσαν:

Είκοσι (20) μονά στρώματα.

Εικοσι (20) καλύμματα στρωματων.

Επτα (7) ηλεκτρονικά παιγνίδια

Σαράντα (40) ζευγάρια παιδικά σεντόνια

Εξήντα πέντε (65) διαφορετικά παιγνίδια.

Επτά (7) μονά κρεβάτια.

Εξι (6) αερόθερμα

Το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης

 

Η ελευθερία στη σκέψη είναι αυτή που μας κάνει άτομα με ελεύθερο πνεύμα και η προστασία αυτού του δικαιώματος είναι αναγκαία.

Σύμφωνα με το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας (στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, µόνος ή µμαζί µε άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, µε τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και µε την τέλεση θρησκευτικών τελετών).

Η διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προστατεύει το δικαίωμά σου να έχεις τις δικές σου σκέψεις, τα δικά σου πιστεύω και τη δική σου θρησκεία. Αυτό περιλαμβάνει και το δικαίωμα να αλλάζεις τις πεποιθήσεις σου και τη θρησκεία σου σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή.

Tο Μέγα Πρόβλημα της Θεότητας

 

                                                          "Τάγμα του Κρίνου & Αετού"

Από τους προϊστορικούς χρόνους, μέσα στις εκδηλώσεις της ψυχής του ανθρώπου, μια σταθερή ανάταση τον εμψύχωνε στην αναζήτηση πραγμάτων που δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αισθητά στην υλική του αντίληψη.
Από τους προϊστορικούς χρόνους, ο άνθρωπος ερευνά τα μεγάλα προβλήματα της Θεότητας. Η φαντασία του, αχαλίνωτη στο άγνωστο αυτό πεδίο και ελεύθερη από κάθε εμπόδιο, τον έκανε να δημιουργήσει ένα πλήθος θεωρίες, κοσμογονικές και θεογονικές, θεοσοφικές και φιλοσοφικές, χωρίς να έχει κανέναν άλλο έλεγχο, από εκείνον της δικής του σύλληψης.
Κι όμως, παρά την μνημειώδη αυτήν εργασία, ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να λύσει ακόμη το μέγα τούτο πρόβλημα, τον αλγεβρικό αυτόν άγνωστο της ανθρώπινης λογικής. Κάθε ένας από τους μεγάλους θεοσόφους, τους μεγάλους μεμυημένους, τους μεγάλους μύστες και τους αιρεσιάρχες, δημιούργησε, ανάλογα με την ευρύτητα της λογικής του, και μια θεωρία, ένα δόγμα ή μια θεοσοφία. Ο κάθε ένας ισχυρίστηκε ότι βρήκε την λύση του «μεγάλου προβλήματος» και τέλος, ο κάθε ένας υποσχέθηκε αιώνια ευτυχία στους οπαδούς και στους μαθητές του, εκείνους που θα ακολουθούσαν την οδό αυτής της υποτιθέμενης αλήθειας.

Η Σιγή

Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου• ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: "Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!"
Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.
Από την αψηλή τούτη κορυφή κοιτάζω την κόκκινη γραμμή που ανηφορίζει• τρεμάμενο αιματερό φωσφόρισμα, που σούρνεται σαν έντομο ερωτεμένο μέσα από τους αποβροχάρικους γύρους του μυαλού μου.
Εγώ, ράτσα, άνθρωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θεός, φαντάσματα από χώμα και μυαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις ανεμογγάστρωτες ψυχές που θαρρούν πως γεννούνε.
Από που ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Τι νόημα έχει τούτη η ζωή; φωνάζουν οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος.
Και μια φωτιά μέσα μου κίνησε ν’ απαντήσει. Θα ’ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να καθαρίσει τη γης. Θα ’ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αυτή είναι η Δευτέρα Παρουσία.

Αρχαία Ελληνική θρησκεία και Χριστιανικός "μυστικισμός"..

 

«Τι σημαίνει τώρα το ότι ο Μωυσής μπαίνοντας στο σκοτάδι, είδε έτσι το Θεό μέσα σ' αυτό; Το κείμενο της Γραφής μας διδάσκει εδώ ότι, όπως ο νους προοδεύει και με μια μεγαλύτερη και τελειότερη προσοχή κατορθώνει να κατανοήσει τι είναι η γνώση της πραγματικότητας, όσο περισσότερο πλησιάζει στη θεωρία τόσο βλέπει ότι η θεία φύση δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο στοχασμού. Γιατί, αφήνοντας πίσω κάθε εξωτερική εμφάνιση, όχι μόνον εκείνα που μπορούν να συλλάβουν οι αισθήσεις, αλλά κι εκείνα που η λογική νομίζει ότι βλέπει, προχωρεί συνεχώς προς αυτό που βρίσκεται πιο μέσα, ωσότου με τη δράση της διανοίας εισχωρεί μέσα σ' αυτό που δεν μπορεί να θεαθεί ή να κατανοηθεί· και εκεί βλέπει το Θεό. Η αληθινή γνώση και το αληθινό όραμα αυτού που ψάχνουμε συνίστανται ακριβώς σ' αυτό -στη μη όραση· γιατί αυτό που ψάχνουμε υπερβαίνει όλη τη γνώση, και παντού είναι αποκομένο από μας με το σκοτάδι της ακαταληψίας.»

Άγ. Γρηγόριος Νύσσης

    Στην Ελληνιστική περίοδο και στην τεράστια αυτοκρατορία που έχει δημιουργηθεί από τον μεγάλο Αλέξανδρο   αναπτύσσετε κυρίως στην Αλεξάνδρεια ένας θεολογικός συγκρητισμός λόγω της πολύ συλλεκτικότητας των εθνών, και της ελεύθερης διακίνησης εμπορευμάτων και

Η Μύηση

 

H Μύηση που προορίζεται να καθοδηγήση τον υποψήφιο στην οδό μιας προσωπικής πραγματοποιήσεως συνίσταται, κατ’ ουσίαν, στη μεταβίβαση μιας πνευματικής επιδράσεως. Η "ευλογία" αυτή παρέχεται από ένα Διδάσκαλο, που κι αυτός είναι Μυημένος, σε ένα Μαθητή, χάρις στην αδιάσπαστη άλυσο και στην πραγματική σύνδεση του Μυητού Διδασκάλου με την αρχή της αλύσου και με την αρχή των αιώνων. Κάθε Τυπικό Μυήσεως περιλαμβάνει συμβολικές κινήσεις που μαρτυρούν μιαν αρχική σύνδεση, π.χ. το φίλημα του Μυούντος, που μεταδίδει, έτσι, στον Μυσύμενο την πνοή της πνευματικής επιδράσεως που προκάλεσε τη δημιουργία του κόσμου. Ο Μυών, όταν εκτελεί παρόμοιες κινήσεις, δεν ενεργεί σαν άτομο, αλλά ως ένας κρίκος της αλύσου, ως μεταβιβαστής μιας δυνάμεως που τον ξεπερνά και της όποίας δεν είναι παρά ένα ταπεινό υποκατάστατο.
Για να καταστεί αποτελεσματική η Μύηση, απαιτεί από μέρους του μυημένου τρεις όρους: μια πλήρη καταλληλότητα, μια κανονική υποδοχή και μια προσωπική πραγματοποίηση. Ο υποψήφιος πρέπει, κατ’ αρχήν, να έχει ορισμένες φυσικές, ηθικές και πνευματικές ιδιότητες. Γιατί ο Μυούμενος στηρίζεται πάνω σε μιαν ατομικότητα που, αν και προσδιορίζεται από όρια, πρέπει τα όρια της να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο στενά. Επειδή ο σκοπός είναι η ενεργός κατάκτηση των ανωτέρων καταστάσεων ή, καλύτερα, μια επικοινωνία με το Εγώ, αρχή όλων των καταστάσεων, απαιτεί μιαν απόλυτη αρμονία της ψυχής, μια τέλεια κυριαρχία των αισθήσεων, μια πλήρη ισορροπία όλων των στοιχείων της ατομικότητας. Η απαίτηση αυτή αποκλείει όλους εκείνους που έχουν ένα σωματικό ελάττωμα η μια ψυχική ατέλεια που μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στο δύσκολο δρόμο που επιθυμούν να πλησιάσουν, έστω κι’ αν οι ανωμαλίες αυτές προέρχονται από ένα ατύχημα. Γιατί κάθε τι που συμβαίνει σε ένα ον του μοιάζει και κανένα γεγονός δεν μπορεί να του συμβεί, αν δεν υπήρχε, μεταξύ τους, κάτι κοινό στη φύση τους. Οι πιο απαραίτητοι όροι για να δεχθεί τη Μύηση μπορούν να συνοψισθούν σε τέσσερα σημεία: στην αγνότητα του σώματος, στην ευγένεια των αισθημάτων, στην ευρύτητα του πνευματικού ορίζοντος και στην ανωτερότητα του Πνεύματος.

Ο Καποδίστριας, ο Κάλβος και οι Καρμπονάροι

 

Αν ο Μέτερνιχ υποψιαζόταν τον Καποδίστρια για συμπάθεια προς τους Καρμπονάρους, οι πληροφοριοδότες των Γάλλων θα επιβεβαίωναν λίγο αργότερα τους φόβους του αυστριακού καγκελάριου. Στα 1820-1821, ο Καποδίστριας είχε δώσει διπλωματική μάχη ενάντια στον Μέτερνιχ, στην προσπάθεια να εμποδίσει τη βίαιη καταστολή των καρμποναρικών εξεγέρσεων στην Ιταλία. Αμέσως μετά, ένας πράκτορας της γαλλικής αστυνομίας θα συνδέσει ρητά τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας με το παράνομο δίκτυο της Καρμπονερίας. Η αναφορά απόκειται στα Αρχεία της Αστυνομίας των Παρισίων. Ανήκει σε σειρά εγγράφων του 1824, τα οποία αναφέρονται σε νεοσύστατη οργάνωση της Ελβετίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της γαλλικής αστυνομίας, η οργάνωση αποτελούσε τμήμα της Καρμπονερίας και έφερε την επωνυμία «Γαλάτες Αναμορφωτές» (Reformateurs Gaulois).

* Επαναστατική εταιρεία

Η μυστική αδελφότητα υπήρξε η ψυχή του φιλελεύθερου και επαναστατικού κινήματος, το οποίο φούντωσε στα χρόνια της Ιεράς Συμμαχίας. Η δυναμική της στάθηκε πανευρωπαϊκή. Μετά την καταστολή των εξεγέρσεων στην ιταλική χερσόνησο, ο καρμποναρισμός απλώθηκε στις περισσότερες περιοχές της

Oι απαρχές του βαθμού του Ροδοσταύρου κατά την τεκτονική παράδοση

1. Εισαγωγή

Ο βαθμός του Ροδοσταύρου κατά τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί και λειτουργεί από αρκετά Ύπατα Συμβούλια παγκοσμίως μοιάζει να έχει κατ’ αρχήν θεϊστικό χαρακτήρα, μολονότι το ενδιαφέρον του βαθμού είναι από μόνο του πολυσχιδές, διότι περιέχει συγκεκριμένα στοιχεία που δεν ανευρίσκονται σε άλλους βαθμούς του Τύπου. Ένα  επιπλέον σημαντικό στοιχείο που άπτεται της καταγωγής του βαθμού είναι ότι οι περισσότεροι συγγραφείς (κυρίως γαλλικής και αγγλοσαξονικής προέλευσης) επιχείρησαν να προβούν σε περαιτέρω ανάλυση του συμβολισμού και των αλληγοριών του, χωρίς καμία προσπάθεια να ανακαλύψουν την πραγματική προέλευση αυτού. Το πρώτο ερώτημα το οποίο οφείλουμε να θέσουμε είναι εάν ο βαθμός του Ροδόσταυρου σχετίζεται -και αν ναι κατά πόσον- με το Ροδοσταυρικό κίνημα.

Αν ξεκινήσουμε αυστηρώς ιστορικά θα δούμε ότι το κίνημα των Ροδοσταύρων προήλθε από το παραδοσιακό ρεύμα του Ερμητισμού που διαπότισε τη γνωσιολογική εξέλιξη του 18ου αιώνα, αλλά και τον Ελευθεροτεκτονισμό τα χρόνια της δημιουργίας του. Οι Ροδόσταυροι επηρεασμένοι από την παλαιά συμβολική γλώσσα των αλχημιστών, αλλά και χωρίς να ικανοποιούνται απόλυτα από αυτήν, διατύπωσαν τη φιλοσοφική τους υποθήκη βασιζόμενοι σε ένα γραπτό ορθολογιστικό σύστημα. Εντός μικρού χρονικού διαστήματος ιδρύθηκαν πολλές Ροδοσταυρικές εταιρίες σχεδόν σε όλη τη Δυτική Ευρώπη που υιοθέτησαν τα κύρια διδάγματα της Ροδοσταυρικής φιλοσοφίας, μια σύνθεση δηλαδή μεταξύ της μυστικιστικής αλχημείας, της Καββαλά και των νεοπλατωνικών παραδόσεων.

Βεβαίως, ουδείς αμφισβητεί την επίδραση των Ροδόσταυρων στον Ελευθεροτεκτονισμό. Το περιβάλλον της εποχής από μόνο του συνηγορεί υπέρ της ύπαρξης δεσμών μεταξύ των δύο πνευματικών κινημάτων. Άλλωστε, η ίδρυση της Βασιλικής Εταιρίας (Royal Society) στο Λονδίνο στα τέλη του 17ου αιώνα (1660) έφερε κοντά σημαντικές προσωπικότητες οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα Ροδόσταυροι και αποδεδειγμένα από τους πρώτους Ελευθεροτέκτονες, όπως ο Sir Christofer Wren, o Robert Moray, o Elias Ashmole, ο Désaguliers[1].

Να θυμίσουμε ότι το σημείο επαφής ανάμεσα στη Ροδοσταυρική θεώρηση και την Επιστήμη, καταδεικνύει πόσο στην οδό της Γνώσης πραγματοποιήθηκε μια όλο και πιο προοδευτική σύνθεση της μεταφυσικής με τον ορθολογισμός του Καρτέσιου[2]. Η νοοτροπία αυτή διαπότισε κατά κόρον του τέκτονες που συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση του θεωρητικού Τεκτονισμού. Κατά δε τον 18ο αιώνα η επιστημονική προσέγγιση μαζί με το ευρύ μυστικιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε, διαπότισε τους «ανώτερους» τεκτονικούς βαθμούς με αλχημιστικά και καββαλιστικά θέματα, αλλά κυρίως με έννοιες Ροδοσταυρικές.

2. Θεωρήσεις περί της δημιουργίας του βαθμού