Έχει ειπωθεί ότι ο Τεκτονισμός είναι μια βασιλική τέχνη.Ο όρος εμφανίζεται σε πάρα πολλά σημεία τής εισαγωγής τού Τεκτονικού Συντάγματος τού Άντερσον το 1723 και όχι μόνο.
Φυσικά αυτό έχει οδηγήσει σε σύγχυση πολλούς αμύητους που θεωρούν ενδεχομένως ότι πρόκειται για κάποια ελιτίστικη προσέγγιση του θεσμού του τεκτονισμού. Και είναι. Όχι όμως στην βάση της καταγωγής ή του υλικού πλούτου εκάστου αλλά εντός μιας πνευματικής βάσης που είναι απαραίτητη για την εξάσκησης της τέχνης του Τεκτονισμού.
Βασιλική τέχνη κατά γράμμα σημαίνει μια τέχνη που ανήκει στους βασιλείς. Μια τέχνη την οποία οφείλει να διδαχθεί κάποιος που είναι ή επιθυμεί να βασιλεύσει με την έννοια της ασκήσεως εξουσίας σε μια ομάδα ανθρώπων , μικρότερη ή μεγαλύτερη.
Η λέξη Βασιλιάς ετυμολογικά προέρχεται από το “ βάση ” και λάς ή λάας, και σημαίνει “ ο βαίνων επί τού λίθου ”, δηλαδή υποδηλώνει τον κυρίαρχο τής υλικής δημιουργίας και των τεσσάρων στοιχείων από τα οποία αυτή προκύπτει.
Η έννοια αυτή του βασιλικού αξιώματος παρέμεινε κρυμμένη στα μάτια των αμύητων στο έμβλημα τής Βασιλικής εξουσίας το οποίο αποτελεί το κύριο συστατικό στοιχείο τού στέμματος και τού σκήπτρου, δηλαδή μια σφαίρα με ένα σταυρό † επάνω της.
Το έμβλημα αυτό αποτελείται από το σύμβολο τού ορυκτού βασιλείου, το οποίο κατ’ επέκταση παριστάνει την υλική δημιουργία, έχοντας στο άνω μέρος ένα σταυρό, πού υποδηλώνει την Εξέλιξη , την Τελειοποίηση.
Τα τέσσερα αυτά είδη εκδηλώσεως , τα τεσσάρα στοιχεία που ευρίσκονται σε όλα τα επίπεδα τού Σύμπαντος της πρωταρχικής ουσίας στο κοσμικό επίπεδο, τις τέσσερις αυτές καταστάσεις, η Παράδοση τις παριστάνει με τα ονόματα των τεσσάρων στοιχείων των Αρχαίων :
ΥΔΩΡ ( ψυχική ουσία )
ΑΗΡ ( αισθητική ή νευρική ουσία )
ΓΗ ( η φυσική ύλη )
Σκοπός και το τέρμα τής μύησης στον τεκτονισμό είναι να κυριαρχήσει κανείς πάνω σε αυτά. Αυτό προϋποθέτει να ξεπεράσει ο κάθε ένας μας την αναντίλεκτη γοητεία πού ασκούν επάνω του τα μέταλλα ,όπως τα ονομάζουμε στον τεκτονισμό μια πορεία που συμβολίζεται στις τρεις περιοδείες της μυήσεως με τα διάφορα συμβολικά εμπόδια και θορύβους που συναντούμε σε αυτές.
Η σταδιακή κυριαρχία επάνω στα στοιχεία, συμβολίζεται με μια προοδευτική ελάττωση των εμποδίων, έως ότου ο μυημένος κυριαρχήσει επ΄αυτών και τότε αποκαλύπτονται οι οφθαλμοί και βλέπει ακτίνες από το πραγματικό φως. Την αλήθεια.
Γίνεται λοιπόν Βασιλιάς και κάτοχος τής Βασιλικής τέχνης. Υποδηλώνεται έτσι η κυριαρχία τού πνεύματος επάνω στην ύλη.
Το ίδιο νόημα έχουν τα τέσσερα σκαλοπάτια πού οδηγούν στην Ανατολή στον τεκτονικό ναό δηλαδή στην χώρα τού Πνεύματος. Ο μύστης πρέπει να ανεβεί αυτά τα σκαλοπάτια και να γίνει κύριος τής ύλης και των καταστάσεων της.
Πρέπει το πνεύμα να αποκτήσει κραταιά και αδάμαστο ισχύ. Ισχύ γιατί αυτή σε συνδυασμό με την σοφία και το κάλλος θα μπορέσει να αποκτήσει μια βασιλική ιδιότητα. Αυτή της επιβολής της δύναμης. Ο αδύνατος βλέπετε δεν μπορεί να είναι βασιλιάς. Μπορεί μόνο να είναι δούλος. Δούλος των παθών του ή δούλος άλλων ισχυρότερων πνευματικά από αυτόν ανθρώπων.
Γιαυτό λοιπόν η προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι δικαίως ο τεκτονισμόςονομάζεται και βασιλική τέχνη. Γιατί διδάσκει την εφ’ ευατού κυριαρχία και την αυτοκυβέρνηση με την οποία η έννοια της βασιλείας συμπίπτει
Α.Δ.
Πηγές. Με πληροφορίες από το βιβλίο «Τι είναι ο Τεκτονισμός» , του Αντ. Γ. Ανδριανόπουλου, έκδοση Β’, Αθήνα 1965 και το blog www.iolaos-lapisphilosophorum.net
