Δεν είναι λίγοι οι αδελφοί που θεωρούν άχαρο τον ρόλο του ή όχι και τόσο σημαντικό δεδομένου ότι η προφορική συμμετοχή του στο Τυπικό είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Φέρει ένα ξίφος και συμμετέχει στις διαδικασίες ανοίγματος και κλεισίματος των εργασιών.
Παραβλέπουν όμως οι αδελφοί τον καίριο ρόλο του σε όλους μας. Όπως ήδη έχετε υποψιαστεί αναφέρομαι στην διαδικασία της μύησης σε βαθμό Μαθητού , μια ημερομηνία ορόσημο στην ζωή κάθε τέκτονα αφού το ταξίδι στην νέα μας ζωή από τον νεότερο μαθητή μέχρι και τον Μεγάλο Διδάσκαλο από εκεί ξεκίνησε.
Αυτός ο αξιωματικός είναι λοιπόν που πρωταγωνιστεί στην μύηση των νεοφύτων και άρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε μια μοναδική εμπειρία.
Ο δοκιμαστής είναι αυτός που θα παραλάβει τους υποψήφιους από την αμύητη Κοινωνία, θα τους δέσει τα μάτια συμβολίζοντας το σκότος της αγνοίας και της προκατάληψης στην οποία βρίσκονταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα τους οδηγήσει καθοδηγώντας τους βήμα προς βήμα μέσα από τις δοκιμασίες της μυήσεως και θα τους αφαιρέσει το κάλυμμα των ματιών τους, παραδίδοντάς τους στο Φως, μετά το πέρας της μυήσεως αυτής.
Μια αρχαία μυσταγωγική εμπειρία που έλκει πιθανότατα τις ρίζες της στους ιεροφάντες των αρχαίων Αιγυπτιακών και Ελληνικών Μυστηρίων. Όλες οι παμπάλαιες μυήσεις βασίζονταν πάνω στη φυσική προετοιμασία του μυουμένου. Ο μυητής ιεροφάντης εκτελούσε κατά γράμμα την εσωτερική διαδικασία, που ο μυούμενος την λάβαινε για να μπορέσει να ενωθεί με την ψυχή του και να υποβοηθηθεί η ανύψωση της συνείδησης. Το κατώτερο εγώ, πρέπει να παραμεριστεί για να μην κρατήσει τον μυούμενο δέσμιο της καθημερινής ζωής – αντίληψης. Να μπορέσει να νοιώσει την μετάλλαξη. Να ελευθερωθεί από τα δεσμωτήρια της φυσικής ζωής.
Ναι ο νεόφυτος έχει την επιθυμία να λάβει και ο δοκιμαστής να δώσει τα κλειδιά της βαθύκρυφτης αλήθειας. Η κρούση της θύρας ενός ελεύθερου και χρηστοήθη ανδρός αποτελεί ισχυρή ένδειξη προς τούτο. Φέρει όμως την αρνητική ενέργεια του βέβηλου μέσα του απόρροια του κόσμου στον οποίο ζούσε. Ο δοκιμαστής λοιπόν καλείται να τραβήξει ως σφουγγάρι την αρνητική ενέργεια αυτή για να τον παραδώσει απελευθερωμένο από αυτήν στο Φως.
Όπως και στην γέννηση κανένα μωρό δεν γεννήθηκε ποτέ χωρίς φόβο, άγχος που οδηγούν όμως στο πρώτο κλάμα. Αυτό που φέρνει την πνοή της ζωής εντός του.
Ο Δοκιμαστής σαν άλλος γιατρός καθοδηγεί τον Μυούμενο. Σταθερά και μεθοδικά καθοδηγεί την έξοδο στην νέα ζωή. Σαν πατέρας. Ως άλλη μαία εκδηλώνει συναισθήματα χαράς, τρυφερότητας , συμπαράστασης ως απτές . Σαν μια μητέρα.
Η λέξη κλειδί όμως είναι η ΑΓΑΠΗ. Γιατί αυτή είναι η δύναμη που εξουδετερώνει την προαναφερθείσα αρνητική ενέργεια του μυούμενου.
Ας θυμηθούμε όλοι μας την στιγμή που ο δοκιμαστής μας κράτησε τα χέρια με προσοχή και στοργή και μέσω αυτού κάναμε τα πρώτα διστακτικά βήματα μας στο χώρο του Ναού του Ορθού Λόγου.
Υπήρξε μια γέφυρα αγάπης της οποίας τα υλικά δεν είναι πέτρες και λάσπη. Αλλά φως.
Λυτρώνει και λυτρώνεται ο δοκιμαστής. Δεν είναι λοιπόν ένα άχαρο καθήκον. Τουναντίον είναι ένα καθήκον έμπλεο χάρης.
Α.Δ.
