Πολλές φορές έχουμε αντιμετωπίσει οξύτατες επικρίσεις από την αμύητη κοινωνία, σχετικά με τη σιγή που τηρούμε για τις εργασίες μας εντός Στοάς. Η συνεχής εκτόξευση παντός είδους κατηγοριών εναντίον μας, από ανθρώπους που τους είναι ευκολότερο να ανακαλύψουν ένα αποδιοπομπαίο τράγο που θα ευθύνεται για τις προσωπικές τους αποτυχίες, από το να ρωτήσουν και να μάθουν την πραγματικότητα, οφείλεται εν πολλοίς στην επιμονή μας, ως Τέκτονες, να τηρούμε τη σιγή αυτή.
Ακόμη κι εγώ, που προσπαθώ να ξεδιαλύνω κάποιες παρανοήσεις, δεν θα δεχόμουν ποτέ και για κανένα λόγο να μιλήσω αναλυτικά για τα τυπικά και τις εργασίες της Στοάς μου, θεωρώντας ότι η συμμετοχή μου σε αυτές είναι κάτι που τόσο εγώ, όσο και οι αδελφοί μου έχουμε επιλέξει με ελεύθερη βούληση και όποιος θέλει να μάθει γι αυτά δεν έχει παρά να «κρούσει τη θύρα» (ή να ψάξει λίγο περισσότερο στο διαδίκτυο).
Αυτό που μπορώ πάντως να σε διαβεβαιώσω, Θανάση μου, είναι ότι οι παρθένες συνήθως βρίσκουν πολύ πιο ευχάριστους τρόπους να διακορευτούν, από το να υποστούν κάτι τέτοιο από ένα γέρο μασόνο, εν ονόματι του Βελιάλ ή του Ασμοδαίου, όπως ισχυρίζονται διάφοροι «ξερόλες» ανά την Ελληνική Επικράτεια.
Ένας αγαπημένος και σοφός Τέκτων αδελφός είχε «χαράξει» πριν κάποιο καιρό ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον Τεμάχιο, σχετικά με την Τεκτονική Σιγή, και νομίζω ότι είναι κατάλληλο να προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι σημαίνει ο όρος αυτός, αναφέροντας λίγα κομμάτια από αυτή του την εργασία.
Κατά τη μύηση του νεοεισερχόμενου στον Τεκτονισμό, ο Σεβάσμιος τον ενημερώνει ότι απαιτείται «απόλυτος Σιγή», κάτι που αρχικά μπορεί να εκληφθεί από τον μυούμενο ως μια διαταγή να «βγάλει το σκασμό» (στην καθομιλουμένη) και ίσως τον ξενίζει και τον προϊδεάζει ότι θα γίνει γνώστης μυστικών που εάν γίνονταν γνωστά στην αμύητη Κοινωνία, τόσο αυτός, όσο και ο ίδιος ο Τεκτονισμός θα εκτίθεντο ανεπανόρθωτα.
Όμως δεν είναι έτσι Θανάση μου. Μέσα από τα Τυπικά και το συμβολισμό, γίνεται μια προσπάθεια να αφυπνισθεί η συνείδηση του Μυημένου, ελεύθερα και χωρίς καμία βία. Όταν κάτι τέτοιο επιτευχθεί (και ίσως χρειαστεί πολύς χρόνος γι αυτό), θα επέλθει η κατανόηση του Εαυτού και η εξεύρεση των λύσεων στα προσωπικά του προβλήματα. Μόνο τότε λοιπόν, ο Τέκτων μπορεί να αποτελέσει το φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για τον κοινωνικό του περίγυρο.
Η «Σιγή» που επικαλείται ο Τεκτονισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια επίκληση για ταπεινότητα και σεμνότητα, χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα στον αληθινό Μύστη, και τα οποία δεν του επιτρέπουν να δημιουργεί μάταιο θόρυβο για τιμές και διακρίσεις. Είναι δηλαδή μια υπενθύμιση ότι ο πλέον φωτισμένος είναι και ο ταπεινότερος όλων, που μέσω της Σιγής έχει κατανικήσει τα πάθη του και τις κατώτερες ορμές του και έχει αναπτύξει αυτοκυριαρχία και δυνατότητα αυτοσυγκέντρωσης και διαλογισμού. Μόνο μέσω αυτών, μπορεί ο μυημένος να μελετήσει τα σύμβολα, τις αλληγορίες και τον εσωτερικό του εαυτό.
Όπως λέει χαρακτηριστικά ο αγαπημένος αυτός αδελφός, «ο Μύστης πρέπει πάντοτε να σιωπά και να αυτοσυγκεντρώνεται, έως ότου η ψυχή του μάθει να μιλά». Η σιωπή είναι ένας μανδύας και η σιγή ένα κομποσκοίνι. Ο Μαθητής μαθαίνει να σιωπά γιατί δεν ξέρει, ενώ ο Διδάσκαλος σιωπά γιατί γνωρίζει ότι ο Λόγος, σαν δίκοπο μαχαίρι μπορεί να «λαβώσει» ή να «θεραπεύσει».
Τότε μόνον ανοίγει η μυητική ατραπός για την επικοινωνία με τον εσωτερικό μας κόσμο και την τελική βίωση του «Γνώθι σ’αυτόν».
Στις Τεκτονικές Στοές, κατά τη διάρκεια των εργασιών τους τελείται «ψυχουργία», δηλαδή κατεργασία και τελειοποίηση ψυχών, μέσα από τους μύθους, τις αλληγορίες και τα σύμβολα και η διεργασία αυτή είναι απαραίτητο να συντελείται σε περιβάλλον γαλήνης και σιωπής, μακριά από τα ανθρώπινα πάθη και ελαττώματα, όπως εκείνα της αλαζονείας και της προκατάληψης. Είναι δηλαδή η Τεκτονική Σιγή η προϋπόθεση για την τελείωση του εαυτού μας και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται, και όχι σαν προσπάθεια να κρύψουμε δόλιους σκοπούς και επιδιώξεις από την αμύητη Κοινωνία.
Και όπως λένε τα τελευταία λόγια του Σεβασμίου, που κλείνουν τις εργασίες μας, «Υποσχεθώμεν λοιπόν, να τηρήσωμεν Σιγήν επί των σημερινών ημών εργασιών και απέλθωμεν εν Ειρήνη».
http://mason100.blogspot.gr/
