Η Σταύρωση μετά την Μεταμόρφωση, είναι το μεγαλύτερο κοσμικό Μυστήριο που απεκάλυψε ο Ιησούς πρώτη φορά σε δημόσια θέα και εκτός των Μυστηρίων. Είναι μια διαδικασία διεύρυνσης της συνείδησης, μια διαδικασία μύησης που θα περάσουν όλοι κάποτε. Φυσικά το σημαντικότερο σημείο της Σταύρωσης είναι το πνευματικό της περιεχόμενο, το οποίο περιλαμβάνει μυστήρια εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν αντιληπτά από κάποιον που δεν έχει περάσει αυτή την μύηση.
Η Σταύρωση είναι πρωτίστως εσωτερική και γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε να αναγνώσουμε την πνευματική της όψη και δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι κατέκτησαν αυτό το επίπεδο συνείδησης χρειάστηκε να σταυρωθούν και φυσικά.
Τέτοια όμως υψηλότατα επίπεδα πνευματικής βίωσης του κόσμου ας μην πλησιάζονται επιπόλαια και με οδηγό την κατώτερη υπολογιστική νόηση. Ο δρόμος της καρδιάς και της διαισθητικής ανάτασης μπορεί να αποφέρει σημαντικότερα αποτελέσματα. Παρ’ όλα αυτά με την μικρή μας αντίληψη θα επιχειρήσουμε να αφουγκραστούμε και να σχολιάσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά και σύμβολα που περιέχονται.
Το πρώτο που έρχεται στον νου είναι η έννοια του σταυρού συνολικά, που σχετίζεται με τα τέσσερα στοιχεία της ύλης, την τετράδα ως πρώτη τέλεια μορφή, αλλά και το τετραδιάστατο του υλικού εκδηλωμένου κόσμου.
Συζητάμε πολλές φορές, με διάφορους τρόπους και διαφορετικά σημεία εκκίνησης την σχέση ύλης ψυχής και πνεύματος. Έχει γίνει αρκετά συνειδητό το γεγονός σε πολλούς ότι η οδός της αυτογνωσίας σχετίζεται με την συνειδητοποίηση της ψυχής, του πνεύματος και του κόσμου τους. Η αφύπνιση και η γνώση αυτή συναντά την συνείδηση του αισθητού κόσμου της ύλης που είναι το τελικό σημείο επικέντρωσης της συνείδησης και η αφετηρία εκκίνησης
της πορείας συνειδητοποίησης των βαθύτερων συστατικών του ανθρώπου.
Κάπως έτσι ξεκινάει μία διαμάχη με την ξεκομμένη συνείδηση του υλικού κόσμου προσπαθώντας να την ενοποιήσουμε με το σύνολο της ύπαρξης μας. Έτσι η σχέση μας με την ύλη μπαίνει σε κρίση. Πότε όμως και πως ολοκληρώνεται αυτή η ουσιαστική ελευθέρωση της συνείδησης από τον εγκλωβισμό της στην ύλη;
Η ύλη έχει μεγάλη σχέση με την τετραδικότητα, τον σταυρό, τα τέσσερα στοιχεία και γι’ αυτό ο κόσμος της ολοκληρώνεται μορφικά στην τέταρτη διάσταση όπως ήδη είπαμε. Σύμβολο της είναι ο σταυρός και είναι γνωστή η φράση: «ο σταυρός της ύλης». Η κατάσταση της σταύρωσης είναι εκείνη κατά την οποία πραγματικά και ενωτικά κάποιος βιώνει το σύνολο του υλικού κόσμου, του κόσμου της ύλης. Αφού αυτή η ενότητα του σταυρού γίνει αντιληπτή, πρέπει να ενωθεί και ο ίδιος με τον σταυρό ως το πέμπτο στοιχείο, που σχετίζεται με τον αιθέρα και την βίωση της ενωτικής συνείδησης του.
Η αστρολογία όσον αφορά στην διαδικασία της σταύρωσης μας, αποκαλύπτει ότι κάποιος περνάει πρώτα τουλάχιστον τρεις τύπους σταύρωσης μέχρι να φθάσει στην τελική Σταύρωση της Απελευθέρωσης του. Η πρώτη φάση είναι η κατάκτηση της κατανόησης και της εσωτερικής βιωματικής σύνθεσης του σημαινόμενου και της λειτουργικότητας των τεσσάρων ζωδίων του Μεταβλητού Σταυρού που είναι οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Τοξότης και οι Ιχθείς. Η δεύτερη σταύρωση γίνεται στον Σταθερό σταυρό με τα ζώδια του Ταύρου, του Λέοντα, του Σκορπιού και του Υδροχόου. Η τρίτη γίνεται στον Θεμελιακό σταυρό των ζωδίων Κριού, Καρκίνου, Ζυγού και Αιγόκερου. Αυτές οι τρεις σταυρώσεις είναι η προετοιμασία, η μαθητεία ώστε να φθάσει κάποιος να είναι ικανός να πραγματώσει την Μία και Ουσιαστική Σταύρωση που αποτελεί και το εισιτήριο της Μεγάλης Απελευθέρωσης από την μεγάλη Πλάνη, από την Μάγια της ύλης.
Όλος ο συμβολισμός της Σταύρωσης σχετίζεται με την συνολική κατάκτηση και ταυτόχρονα υπέρβαση του κόσμου της ύλης, του κόσμου των μορφών. Ο κύβος είναι ένα τριδιάστατο στερεό σχήμα. Ο κόσμος της ύλης όμως είναι τετραδιάστατος και σε αυτό συμφωνούν από διαφορετική σκοπιά και αφετηρία ορμώμενοι εσωτεριστές, φυσικοί επιστήμονες και γεωμέτρες. Ο εσωτερισμός διδάσκει ότι η τετράδα είναι η πρώτη τέλεια μορφή. Άρα ο κόσμος της μορφής έχει τέσσερις όψεις, τέσσερις διαστάσεις. Οι επόμενες διαστάσεις έχουν άλλο χαρακτήρα. Οι φυσικοί επιστήμονες λένε πως η τέταρτη διάσταση είναι ο χρόνος, ενώ οι γεωμέτρες ισχυρίζονται ότι υπάρχει τέταρτη διάσταση, αλλά και άλλες, ουσιαστικά άγνωστο πόσες διαστάσεις μέσα στον χώρο. Οι γεωμέτρες για να δημιουργήσουν την κατασκευή τετραδιάστατων σχημάτων υιοθετούν κάποιες τεχνικές «πλασματικές», αφού ο ανθρώπινος οφθαλμός δεν μπορεί να αντιληφθεί παρά μόνο τρεις διαστάσεις.
Ο τρισδιάστατος κύβος όπως είδαμε έχει ανάπτυγμα έξι τετραγώνων που δημιουργούν σταυρό και το οποίο είναι σχήμα μιας διάστασης λιγότερης από τον κύβο, είναι δηλαδή δύο διαστάσεων. Έτσι οι γεωμέτρες λένε ότι ένας τετραδιάστατος κύβος θα πρέπει να έχει ανάπτυγμα που αποτελείται από ένα σταυρό τρισδιάστατων κύβων, κάτι που μπορεί να αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι. Έτσι έχουμε τον τετραδιάστατο κύβο- αυτό που αποκαλείται ‘υπερκύβος’ (hypercube)- και το ανάπτυγμα του. Προσπάθεια γεωμετρικής κατασκευής τετραδιάστατου κύβου είναι τα επόμενα σχήματα.
Η ανάπτυξη του Υπερκύβου σε αναλογία με το ανάπτυγμα του τριδιάστατου κύβου του σχολείου μας, είναι το σχήμα της επόμενης εικόνας.
Δεν θέλω να βαρύνω το κείμενο αυτό περισσότερο και παραπέμπω όποια/ον ενδιαφέρεται περισσότερο για το θέμα να επισκεφθεί την διεύθυνση:http://eusebeia.dyndns.org ή να ερευνήσει το θέμα με όποιον άλλο τρόπο νομίζει.
Η ιδέα αυτή της ανάπτυξης του τετραδιάστατου κύβου ή υπερκύβου έκανε τον Σαλβατόρ Νταλί να ζωγραφίσει το 1954 τον πίνακα που ονομάζεται Σταύρωση (Σώμα Υπερκύβου), Crucifixion (Corpus Hypercubus).
Παρ’ όλο που δεν συμφωνούμε πάντα με τις θέσεις του Νταλί ιδεολογικά και καλλιτεχνικά, ο συγκεκριμένος πίνακας θίγει μια βαθύτερη οπτική του σημαινόμενου της Σταύρωσης. Η προσπάθεια να συμπεριληφθεί η τέταρτη διάσταση περιέχει σίγουρα τα στοιχεία μιας προσπάθειας να συμπεριληφθεί το μυστήριο του τετραδιάστατου κόσμου της ύλης και να προσεγγιστεί κάπως το βαθύτερο φιλοσοφικό σημαινόμενο.
Η πολυδιαστατικότητα δεν συνάδει με την Βυζαντινή αγιογραφία που είναι αποκλειστικά δισδιάστατη και αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό φιλοσοφικό ζήτημα με το οποίο επιφυλασσόμαστε να ασχοληθούμε σε άλλη πιο κατάλληλη στιγμή.
Μπορεί εμείς εδώ να προσπαθήσαμε λίγο να φιλοσοφήσουμε το θέμα αυτό, αλλά η εφαρμογή όλων αυτών είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο εσωτερικό βίωμα. Να σημειώσουμε χαρακτηριστικά ότι στο ιστορικό της Σταύρωσης του Ιησού αναφέρονται κάποια στοιχεία που δίνουν μια εικόνα της οριακής κατάστασης του Γίγνεσθαι όσων φθάνουν στην Μεγάλη Σταύρωση.
Στο στοιχείο της Γης έχουμε το φαινόμενο της σταύρωσης του σώματος του Ιησού, το ακάνθινο στεφάνι κλπ. Στο στοιχείο του νερού η συμμετοχή του ήταν όταν είπε διψώ και του έδωσαν ξύδι. Ο δρόμος και του στοιχείου αυτού είχε κλείσει. Το στοιχείο του αέρα εμφανίζεται με το μεγάλο κοσμικό μυστήριο, με το οποίο δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και να το κατανοήσουμε περισσότερο επί του παρόντος και το οποίο κρύβεται στην φράση: «Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες;» που θέτει την νόηση στην τελευταία και υπέρτατη δοκιμασία της. Το στοιχείο της φωτιάς το οποίο είναι πάντα και το πιο δυσδιάκριτο, θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι εμφανίζεται την στιγμή που τον λογχίζει ο στρατιώτης για να βεβαιώσει τον θάνατο του σώματος του και το αίμα, η ουσία της ζωής του σώματος, χύνεται. Η τελευταία φράση του Ιησού: «Πατέρα στα χέρια σου αφήνω το Πνεύμα μου» αποτελεί το πέμπτο στοιχείο το αντίστοιχο του αιθέρα και το οποίο κατευθύνεται προς τα άνω την ώρα που τα σωματικά τέσσερα στοιχεία κατευθύνονται προς τα κάτω και την φυσική φθορά τους, αφού φθαρτή είναι η φύση τους.
Αυτές είναι λίγες από τις σκέψεις που γύριζαν στην σκέψη μου σήμερα και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας. Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί μια αρκετή αναφορά στο μέγιστο αυτό συμβάν της Σταύρωσης του Ιησού. Είναι περισσότερο κάποιες σκέψεις που ίσως παροτρύνουν σε άλλες σκέψεις τους αναγνώστες του. Οπωσδήποτε κάποια άλλη φορά και αν υπάρξει ενδιαφέρον, θα πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο.
Καλή Σταύρωση
Ὀρφίων
