ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

Ο Διόνυσος ως Θείο Βρέφος!

Μανιοδότης κι εκστατικός, βαθιά ερωτικός, πνεύμα της φύσης και της γονιμότητας, του κρασιού και του γλεντιού… Ναι, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, αέναος κι αειθαλής, μας χαμογελάει ακόμη μες από τα βάθη των αιώνων, μεταμφιεσμένος σε Θείο Βρέφος.
Ίσως να σοκάρει η ιδέα ότι πίσω από τη «μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης» θα μπορούσε να βρίσκεται η λατρεία ενός θεού που μοιάζει διαμετρικά αντίθετος με το σεμνό και μετρημένο Ιησού.
Κι όμως, το διονυσιακό υπόβαθρο του Δωδεκαημέρου είναι πολύ έντονο για ν’ αποτελεί απλή σύμπτωση!

Γλυκό μου βρέφος,
Διόνυσέ μου και Χριστέ μου…
Άγγελος Σικελιανός «Διόνυσος ἐπὶ λίκνῳ»

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι πίσω από τα Χριστούγεννα βρίσκονταν οι γιορτές του Ηλιοστασίου, οι οποίες τιμούσαν ηλιακές οντότητες, όπως ο Ηρακλής και ο Μίθρας. Σε άρθρο του τεύχους 13, είχαμε αναλύσει

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο…Η Μεγάλη Νύχτα

Η νύχτα της 22 Δεκεμβρίου, θα είναι η μεγαλύτερη του έτους με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών. Την ημέρα εκείνη ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα. Ημερολογιακά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο κυμαίνεται σήμερα μεταξύ της 20^ης και 23^ης Δεκεμβρίου, αν και η τελευταία φορά που είχαμε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και η επόμενη θα είναι το 2303. Ακόμη πιο σπάνια είναι η 20^η Δεκεμβρίου με την επόμενη να συμβαίνει το 2080. Οι διαφοροποιήσεις αυτές οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη με τις 366 ημέρες τους. Τα πράγματα, όμως, δεν ήσαν πάντα έτσι. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.
Από την αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του Έτους έγινε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, κι επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

 

Ο Σερήνος Σαλλούστιος (ή Σαλούστιος) υπήρξε νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 4ου μ.X. αιώνος, σύγχρονος, αλλά και προσωπικός φίλος, του αυτοκράτορος Ιουλιανού, στον οποίο άλλωστε εισηγήθηκε την πολιτική ανοχής και ανεξιθρησκίας απέναντι στους χριστιανούς. Στο επίτομο έργο του “Περί Θεών και Κόσμου”, με το οποίο ο ίδιος φιλοδοξούσε προφανώς να διαμορφώσει μία εισαγωγή στον Νεοπλατωνισμό, πραγματεύεται με πολύ απλή και κατανοητή γλώσσα τα δύσκολα φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα του ελληνικού Πολυθεϊσμού Η ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους – και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι

Ο συμβολισμός του άστρου. - Ιστορικές αναφορές.

 

Η σημασία του νυχτερινού ουρανού πριν χιλιάδες χρόνια ήταν σίγουρα διαφορετική από την σημερινή για τους ανθρώπους. Τότε ο ήλιος έδυε και τα μόνα φωτεινά σημεία παρέμεναν τα άστρα και η σελήνη. Ήταν τα άστρα, μοναδικοί φορείς του φωτός όταν οι ασέληνες νύχτες άπλωναν τα πέπλα τους στην γη. Πέπλα πλεγμένα με φόβους αταβιστικούς, δοξασίες, κι αληθινούς κινδύνους. Σήμερα που ο ηλεκτρισμός έχει διαδοθεί παντού, οι φόβοι μας άλλαξαν. Οι προσδοκίες μας άλλαξαν; Οι ελπίδες μας άλλαξαν; Η συμβολική σημασία των άστρων σήμερα και τότε, αλλά και τα χρόνια που πέρασαν στο μεταξύ διατηρεί έναν σταθερό σπόρο.

Όλα αυτά τα άστρα εκεί ψηλά
Την τρίτη ημέρα της δημιουργίας ο Θεός κατά την Παλαιά Διαθήκη κρίνει έργο καλό, χρήσιμο και σκόπιμο, να σχηματίσει τα άστρα, ώστε να στέλνουν το φως πάνω στην γη, να ξεχωρίζουν το φως από το σκοτάδι, να χωρίζουν την ημέρα από την νύχτα, να είναι σημεία μετεωρολογικών και άλλων φαινομένων.

Στην Κενή Διαθήκη οι Μάγοι οδηγούνται από το άστρο της Βηθλεέμ στον τόπο της γέννησης του Μεσσία. Υπάρχουν ερμηνείες αστρολογικές αλλά και αστρονομικές για το γεγονός. Θα πρέπει για λόγους συνέπειας σε κάθε περίπτωση το άστρο, να αναδεικνύει το ‘φως’ και να το ξεχωρίζει από το ‘σκοτάδι’.

Η παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού χρησίμευσε σε πολλές δραστηριότητες. Βοήθησε την ναυσιπλοΐα, την κοσμογνωσία, χρησιμοποιήθηκε για μαντική. Γεννήθηκαν έτσι η αστρολογία και η αστρονομία. Οι δύο προσεγγίσεις αυτές υπήρξαν κάποτε αδιαχώριστες. Σήμερα η αστρονομία ελάχιστα αποδέχεται την αστρολογία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αστρονόμοι που παρατηρούν τον έναστρο ουρανό και διατηρούν την ελπίδα ότι θα έρθει η στιγμή που θα εντοπιστεί κάπου στο διάστημα εξωγήινη ζωή, που αναζητούν λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα με την εξερεύνηση του διαστήματος. Η αστρολογία έχει ορίσει αρχετυπικές ιδιότητες σε πλανήτες και αστερισμούς, αναζητά την γνώση του κόσμου μέσα από τις επιδράσεις που εξασκούν τα ουράνια σώματα στην γη. Θεωρεί πως ο άνθρωπος επηρεάζεται από τις ιδιότητες αυτές και αναζητά την προέλευση, τον στόχο, και το πεπρωμένο του αποτυπωμένα στην αρχετυπική φύση των πλανητών και των άστρων.

Tο άστρο συμβολίζει κάτι ανώτερο, την αναγγελία ενός ελπιδοφόρου γεγονότος, φέρνει το μήνυμα του φωτός, της ελπίδας, της εξέλιξης, τον λόγο του Θεού.

ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ

 

Από http://dimos-syrmis.blogspot.gr

Πριν λίγο καιρό ο αδ:. Σπύρος Μπούμπουκας, για χρόνια στέλεχος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και τώρα στοχαστής των καιρών μας, ανέβασε στο facebook κείμενο με τις αρχές της Τεκτονικής ηθικής.Πιστεύω ότι οι Τεκτονικές αρχές, σήμερα στον αιώνα της καθολικής πληροφόρησης, θα πρέπει πλέον να βγουν στο φως της δημοσιότητας, πράγμα άλλωστε που είχα διακηρύξει στο λόγο μου στο Παγκόσμιο Συνέδριο όλων των Τεκτονικών δυνάμεων στο Λουξεμβούργο το 2001 στο οποίο μάλιστα προέδρευε ο ίδιος ο Δούκας του Λουξεμβούργου. Για το λόγο αυτό σήμερα και με αφορμή τα περί ηθικής έωλα, ανεβάζω ένα πόνημα, μια προσπάθεια που είχα κάνει στα πλαίσια του Τεκ:., το 2000, να δω «τι τελικά είναι ηθική» και αν μπορεί να υπάρξει μια «καθολική ηθική»

Την παραθέτω αυτούσια.

Από το Δημοσθένη Συρμή 33^ο

Για να μπορέσει κάποιος να μυηθεί στον Τεκτονισμό πρέπει να πληροί δύο βασικές προϋποθέσεις :

· Πρώτη είναι να είναι ελεύθερος και η

· Δεύτερη να είναι χρηστοήθης .

Ας σταθούμε στη δεύτερη. Χρηστοήθης, χρηστών ηθών. Να σέβεται δηλαδή τους νόμους της ηθικής.

Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτοί οι νόμοι ή τι είναι ηθική.

Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ

Η Αλχημεία, όπως υποστηρίζουν πολλοί δυτικοί ερευνητές, δημιουργήθηκε στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. από τους μυημένους στην Ερμητική Φιλοσοφία αιγυπτίους και έλληνες της Αλεξάνδρειας. Η κίνηση αυτή απέβλεπε στο να προστατεύσει την Σοφία, που είχε μεταφέρει στους ανθρώπους ο αγγελιοφόρος των Θεών Ερμής ο Τρισμέγιστος, από το καταστροφικό μένος του φανατισμού των μαζών των αμαθών και των αμυήτων, ιδιαίτερα των οπαδών της νέας τότε και ταχέως εξαπλούμενης θρησκείας, του  Χριστιανισμού.
Η Ερμητική φιλοσοφία μάς είναι αρχικά γνωστή από σαράντα περίπου ελληνικά κείμενα, από τα οποία φαίνεται σαφώς ότι σκοπός της διδασκαλίας της ήταν να  καταδείξει σε όσους θα αποδεικνύονταν άξιοι, την Οδό που θα τους επέτρεπε να βρουν την πνευματική ένωση με το Θείο, που είναι ο πραγματικός στόχος της επί της γής ύπαρξής του ανθρώπου.
Προκειμένου να εξασφαλιστεί η μετάδοση της Ερμητικής φιλοσοφίας, οι σοφοί χρησιμοποίησαν άτομα που η απληστία τους τα κάνει ανίκανα να κατέχουν τη Γνώση, αποφεύγοντας, κατά το δυνατόν, να πέσει σε χέρια ανάξιά της. Ως μέσον για την επίτευξη του σκοπού αυτού επελέγη η Φυσική Φιλοσοφία, που εκείνη την εποχή είχαν επεξεργαστεί οι τεχνίτες των μετάλλων, οι μεταλλουργοί. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, η Γή είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα έμβιο όν, στο εσωτερικό του οποίου τα μέταλλα εξελίσσονται και αλληλεπιδρούν, πλησιάζοντας σταδιακά την τέλεια κατάστασή τους, που είναι ο χρυσός. Η σύνδεση της Φυσικής Φιλοσοφίας με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο έγινε χάρη στον Τίμαιο του Πλάτωνα, η αυθεντία του οποίου ήταν αναμφισβήτητη. Στο έργο αυτό πιστοποιείται η δυνατότητα των μεταλλάξεων και των μεταστοιχειώσεων και εισάγεται, σαν αρχή, για τον άνθρωπο των Τεχνών, η χρησιμοποίηση της ιδιότητας αυτής των μετάλλων, με τέτοιο τρόπο, ώστε ο μηχανισμός να επιταχύνεται σημαντικά σε σχέση με την ενδογενή φυσική ταχύτητα εξέλιξης του φαινομένου.

Η μαγεία και οι μάγοι (Β' μέρος)

 
Η μαγεία, ως χρήση υψηλών γνώσεων, αποτελούσε μια διαδεδομένη και φυσική πρακτική στον αρχαίο κόσμο. Ήταν η επιστήμη της αρχαιότητας και οι μυημένοι οι επιστήμονές της. Σοφοί και φιλόσοφοι από διάφορα μέρη του κόσμου και από διάφορους πολιτισμούς προσέγγιζαν τη γνώση του Θεού μέσα από τη μελέτη και την έρευνα των κρυφών νόμων που διέπουν τη λειτουργία του Σύμπαντος.

Μεσαίωνας: Μαγεία εναντίον Δεισιδαιμονίας
Με το κλείσιμο των τελευταίων εθνικών (ειδωλολατρικών) ναών και της πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα τον 5ο αιώνα, δεν χάθηκαν απλώς και μόνο τα μυστήρια από τη Δύση, αλλά και η φιλοσοφία βρέθηκε μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα.
Η αρχαία φιλοσοφία εξυπηρετούσε πλέον μόνο ως υλικό εργασίας, για να στηριχτεί φιλοσοφικά η Αποκάλυψη. Δεν υπήρχε όμως πια καμία ανεξάρτητη έρευνα για την αλήθεια. Τα κατάλοιπα της μαγικής γνώσης ξέπεσαν με διάφορους τρόπους στη μαύρη μαγεία, στη μαγγανεία και στη δεισιδαιμονία. Υπήρξαν βέβαια προσπάθειες να διατηρηθεί η καθαρή γνώση κρυμμένη. Η Ιερά Εξέταση άρχισε το μαύρο έργο της και προσπάθησε να καταστρέψει κάθε μαγική γνώση που βρισκόταν εκτός Εκκλησίας.
Οι Σταυροφορίες δημιούργησαν επαφές με τον αραβικό χώρο, στον οποίο διατηρούνταν ακόμη σημαντικά κομμάτια της μαγείας, π.χ. στα αρχαία συγγράμματα. Έτσι από τον δωδέκατο αιώνα και έπειτα, αναπτύχτηκαν δύο ρεύματα μαγικής γνώσης. Στα μοναστήρια εμφανίστηκε μια σειρά από λαμπρούς διδασκάλους που άντλησαν γνώση από τη συλλογή φιλολογικών έργων της Εκκλησίας. Το δεύτερο ρεύμα -η αλχημεία- ήταν περισσότερο συνδεδεμένο με τους οίκους των Αρχόντων.
Αλχημεία: το όνειρο για χρυσάφι και αιώνια ζωή

Mαγεία και οι μάγοι

 

Σε όλες τις εποχές η μαγεία έχει συνδεθεί με ασυνήθιστα φαινόμενα και δράσεις. Μήπως τέτοιου είδους μεταφορές βασίζονται σε δεισιδαιμονίες; Υπάρχουν επιχειρήματα για αυτή την επιφυλακτικότητα απέναντι στη μαγεία;

Με το παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε την εξέλιξη της μαγείας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και να κάνουμε μια αναφορά σ’ αυτήν.
Με το πέρασμα των αιώνων αναπτύχθηκαν πολλοί ορισμοί για την έννοια της μαγείας. Ο πιο γενικός και παλαιότερος ορισμός, ο οποίος παρουσιάζει και την ιδανικότερη εικόνα, λέει ότι «μαγεία είναι η χρήση υψηλών γνώσεων».

Ο Τζορντάνο Μπρούνο στο έργο του De magia ορίζει τη μαγεία ως εξής : «Αρχικά μάγος θεωρούταν ο σοφός. Σε αυτό το είδος ανήκουν οι ακόλουθοι του Ερμή του Τρισμέγιστου στην Αίγυπτο, οι δρυΐδες των Γαλατών, οι γυμνοσοφιστές των Ινδών, οι καββαλιστές των Εβραίων, οι μάγοι των Περσών και οι σοφοί των Ελλήνων και των Ρωμαίων».

Αργότερα μάγος θεωρήθηκε αυτός που κάνει θαύματα. Αυτό αποτελεί μια ένδειξη ότι η γνώση τού τι είναι εφικτό σταδιακά συρρικνωνόταν, έτσι ώστε να θεωρούνται πολλά πράγματα ως ανέφικτα. Έτσι σε σύντομο διάστημα, αυτός που δημιουργούσε ανεξήγητα έργα κατέληξε να θεωρείται συνεργάτης του διαβόλου ή των δαιμόνων. Η μαγεία θεωρήθηκε κάτι το υπερφυσικό και δεισιδαιμονικό και οδήγησε στο να θεωρείται κάποιος άνθρωπος με ιδιαίτερες γνώσεις ως μάγος ή μάγισσα με την αρνητική έννοια της μαγγανείας.

Η Μυστική Γλώσσα των Συμβόλων

 

Το Ιερό πάντα θεωρήθηκε σαν ένας μεσολαβητής μεταξύ του Θείου στοιχείου και του ανθρώπινου, επιτρέπει στην ανθρώπινη συνείδηση να ανυψωθεί, επιτρέπει μια ουσιαστική μετάλλαξη, μια υπέρβαση προς τα πάνω. Η εκδήλωση του Ιερού γίνεται με διάφορους τρόπους και όταν αυτό φανερώνεται, τότε μιλάμε για τη λεγόμενη _{Ιεροφάνεια}.

Η Ιεροφάνεια έχει 5 βασικές όψεις: τη Θεοφάνεια, το Σύμβολο, το Μύθο, την Τελετή και τη Μύηση.
Όσον αφορά το Σύμβολο, η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, μας λέει ότι «Το σύμβολο είναι ένα διαμάντι πολύεδρο και καθεμία από τις έδρες του δείχνει ποικίλες ερμηνείες, αλλά αναφέρεται και σε ποικίλες επιστήμες».
Ο Mircea Eliade, μας λέει ότι το σύμβολο δεν είναι σημαντικό μόνο γιατί παρατείνει μια ιεροφάνεια ή την υποκαθιστά, αλλά κυρίως γιατί μπορεί να συνεχίσει τη διαδικασία ιεροφανοποίησης και ιδιαίτερα γιατί, περιστασιακά, είναι το ίδιο μια ιεροφάνεια, δηλαδή γιατί φανερώνει μια ιερή ή κοσμολογική αλήθεια που καμία άλλη «εκδήλωση» δεν έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει. Μας λέει επίσης ότι, αποκαλύπτει πάντα, όποιο κι αν είναι το περιεχόμενό του, τη βασική ενότητα πολλών τομέων της ύπαρξης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύμβολο εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις κοινωνίες. Η αποστολή του παραμένει αναλλοίωτη: να μετατρέπει ένα αντικείμενο ή μια πράξη σε κάτι διαφορετικό από αυτό που φαινόταν να είναι. Είναι αυτό μέσω του οποίου γίνονται κατανοητά τα Αρχέτυπα στον άνθρωπο.
Υποστηρίζει ότι ένας συμβολισμός είναι ανεξάρτητος από το γεγονός της κατανόησης ή μη της έννοιάς του, διατηρεί τη σύστασή του παρόλους τους υποβιβασμούς και τη διατηρεί έστω και όταν λησμονηθεί, απόδειξη τα προϊστορικά αυτά σύμβολα που το νόημά τους χάθηκε για αιώνες, για να «ξανά – ανακαλυφθεί» πολύ αργότερα.

Ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ‘’ΑΝΩΝΥΜΟΥ’’

    

Το ''στοχάσου, και αρκεί '' είναι το βασικό απόφθεγμα το οποίο βρίσκεται στην αρχή του κειμένου και δηλώνει την προσπάθεια του συγγραφέα να κάνει τους υπόδουλους Έλληνες να σκεφτούν πάνω στα πραγματικά αίτια της κατάστασης τους. Δηλώνει ακόμα ο ''Ανώνυμος'' με το απόφθεγμα αυτό την πίστη του στη δυνατότητα της ανθρώπινης σκέψης και κατ΄ επέκταση της λογικής να χαράξει δρόμους για την έξοδο από τη δυστυχία και την κατάπτωση. Από την άποψη αυτή θα πρέπει να παραλληλιστεί με την εμβληματική φράση του διαφωτισμού , όπως την είχε διατυπώσει ο Kant , sapere aude. (να έχεις το θάρρος να μεταχειρίζεσαι τον δικό σου νου). 27

      Ο άνθρωπος θεωρείται λογικό ον το οποίο έχει μια κλίση προς το καλύτερο και στην αναζήτηση καλύτερων καταστάσεων, στις οποίες θέλει να ζήσει.         

    Με μια μικρή επιστολή που υπάρχει στην αρχή του έργου ο '' Ανώνυμος '' ξεκαθαρίζει τι είναι και από ποιους πρέπει να διαβαστεί το έργο του. Λέει ότι γράφει μια διεξοδική επιστολή προς τους Έλληνας'' την οποία δεν θα πρέπει να μπουν στον κόπο να διαβάσουν όσοι προφέρουν το όνομα της Ελλάδας χωρίς ν΄ αναστενάζουν.  Στη συνέχεια του έργου καταγγέλλεται η οθωμανική τυραννία και οι συνεργοί της και παράλληλα ο άγνωστος συγγραφέας της καταθέτει τη δική του πρόταση για το πολίτευμα του ελευθέρου ελληνικού κράτους. Η ευτυχία του ανθρώπου συνδέεται με το είδος του πολιτεύματος με το οποίο διοικείται το κράτος. Ο ''Ανώνυμος '' είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός και ξεκάθαρος σ΄ αυτό το σημείο:

' η ευτυχία κρέμεται από την διοίκησιν , η οποία ημπορεί να μας καταστήσει ευτυχείς μόνον τότε, όταν αρέσκη των περισσοτέρων.'' 27a

 

Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ του Μatrix

 

Ο κινηματογράφος, η ΕΒΔΟΜΗ αυτή τέχνη, κατά διαστήματα ασχολείται με μια θεματολογία που αγγίζει τους κόσμους του Μεταφυσικού.
Όσο παλαιότερα πάμε, τόσο αραιότερα συναντάμε αυτό το γεγονός, ενώ στις μέρες μας, η μία μετά την άλλη ταινία της μεγάλης οθόνης εμπεριέχει έντονα τα στοιχεία, όχι απλά της Μεταφυσικής γενικά, αλλά και εξειδικεύεται σε θέματα που θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν ως και Αποκρυφιστικά…
Στο παρόν άρθρο, θα ήθελα να ασχοληθώ με την θεματολογία της ταινίας MATRIX.
Μια ταινία που απέσπασε αντικρουόμενες κριτικές όχι μόνον από τους «ειδήμονες» του χώρου, αλλά ακόμα και από το κοινό που την παρακολούθησε!
Αφορμή για την ενασχόλησή μου, ερμηνεία και αποσυμβολισμό της ταινίας αυτής, στάθηκε μια συζήτηση μεταξύ φίλων στην οποία συμμετείχα και η εντύπωση που τους έκανε η οπτική μου ως προς τα προαναφερόμενα (μεταφυσική – εσωτερισμός – αποκρυφισμός κλπ.)
Και πριν να ξεκινήσουμε το ταξίδι στον αποσυμβολισμό της ταινίας, να αναφέρω πώς όπου υπάρχουν πολλές απόψεις, συνήθως είναι και αντικρουόμενες…
Αυτό φανερώνει ένα ΥΓΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑ....
Θα ήταν όμως περισσότερο υγιές (υπερβολή δε λέω), όταν οι απόψεις έχουν μαζί τους και τα ανάλογα ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ...
Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας παραθέσω την άποψη μου για το θέμα του πρώτου μέρους από την τριλογία της ταινίας, την οποία και θα προεκτείνω στο παρόν άρθρο μαζί με τη 2η ταινία της τριλογίας, το Matrix Reloaded με όσα περισσότερα ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ και ΣΤΟΙΧΕΙΑ μπορώ
από την Υπέροχη Ελληνική Μυθολογία...
Από την Σκανδιναβική Μυθολογία...
Από την Εβραϊκή Μυθολογία...
Από τη Θεοσοφία...
Από τον Τεκτονισμό...
Από την Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία...
Από το Βουδδισμό...
Από τον Γνωστικισμό...
Από την Ιερή Επιστήμη του Γιόγκα...

Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΧΙΡΑΜΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 
Αφιερώνω την Ακακία με πολύ Αγάπη στους Εταίρους που περιμένοντας με στις τρεις Πύλες με χάρακα, τρίγωνο και ξύλινο σφυρί με έκαναν να βιώσω την υπέρτατη Μύηση.

-//-  

Ο Βασιλεύς Σολομών προκειμένου να οικοδομήσει μεγαλοπρεπή Ναό είς δόξα του Ιεχωβά ζητά την βοήθεια του Βασιλέως της Τύρου. Ούτος στέλλει προς αυτόν μεγαλοφυή και περίφημο Αρχιτέκτονα ονομαζόμενο Χιράμ επικεφαλής χιλιάδων εργατών προς ανοικοδόμηση του Ναού της Ιερουσαλήμ.
        Η φήμη της σοφίας του Σολομώντα και τα μεγαλοπρεπή έργα αυτού διεδόθη εις ολόκληρο τον κόσμο. Ακούσασα ταύτο η Βαλκίς, βασίλισσα της Σαββά, αποφασίζει να επισκεφθή τον Σολομώντα όπως χαιρετήση και θαυμάση τα έργα αυτού. Η Βαλκίς αφικνείται, ο δε Σολομών υποδέχεται αυτήν και της προσφέρει θρόνο ευρισκόμενον εις το πλευρόν του. Προσφέρει προς τον Σοφό Βασιλέα πολύτιμα δώρα, συγχρόνως δε προτείνει εις αυτόν τρία αινίγματα. Ο Σολομών διαφθείρας διά χρημάτων τον Μέγα Ιερέα της Σαββά και μαθών εκ των προτέρων τα τρία αινίγματα είχε έτοιμη την λύση αυτών, δοθείσαν αυτή υπό του Σαδώκ, Μεγάλου Αρχιερέως των Εβραίων, εις την κρίσιν του οποίου τα είχεν υποβάλλει και ούτω δίδει αμέσως της λύσιν εις τα αινίγματα. Εν συνεχεία οδηγεί την Βαλκίδα εις όλα τα ανάκτορα και εις τον Ναόν. Όταν έφθασαν εις το κρηπίδωμα του βωμού, η Βασίλισσα παρατηρεί κλήμα αμπέλου εκριζωθέν και παρερριμένον. Θαυμάσιον τι πτηνόν, το οποίον συνώδευεν πανταχού την Βαλκίδα, εις έποψ καλούμενος Χουδ-Χουδ, έδωκεν αυτή να εννοήση διά της κλαυθμηράς φωνής του, τι ήτο το καταφρονηθέν αυτό ξύλον, ποίαν ιεράν κιβωτόν εκάλυπτε η γη εκείνη η παραβιασθείσα υπό της υπερηφανείας του Σολομώντος.