Βασιλιάς και Τέκτων…Το Παλάτι Rudyard Kipling

 

Το Παλάτι

Βασιλιάς και Τέκτων όταν ήμουν αναγνωρισμένος και επιδέξιος διδάσκαλος καθάρισα τη γη μου, το παλάτι μου να κτίσω, όπως κάθε βασιλιά του πρέπει. Έσκαψα βαθιά, στάθμισα, και να εκεί από τη λάσπη πιο κάτω, τα ερείπια βρήκα παλατιού που κάποιος άλλος Κύρης πριν από μένα είχε κτίσει.
Η κατασκευή δεν ήτανε σπουδαία, από τα σχέδια έλειπε η πνοή, διεσπαρμένα κείτονταν, χωρίς σκοπό, θεμέλια ερειπωμένα, πλινθοδομή άτεχνη με λάθη, αλλά σε κάθε λίθο βρήκα χαραγμένο: "Μετά από μένα θε να 'ρθει κάποιος άλλος Κτίστης, πέστε του ότι κι εγώ - κάποτε - τη γνώση είχα".
Γοργά άρχισα να σκάβω τις τάφρους, φτιάχνοντας θεμέλια σωστά σχεδιασμένα. Τους γωνιαίους λίθους έριχνα, τις λαξευμένες πέτρες έκοβα και εξ αρχής τοποθετούσα. Στη φωτιά τα μάρμαρα πετούσα μετά τον ασβέστη έσβηνα και όπου ήθελα έστρωνα, έπαιρνα έτσι και άφηνα κατά πως επιθυμούσα του ταπεινού νεκρού τα δωρήματα.
Παρ' όλα αυτά ούτε απαξία έδειχνα ούτε υπερηφάνεια. Ώσπου, καθώς τους γωνιαίους λίθους απομακρύναμε, στα ρημαγμένα εκεί θεμέλια συνέλαβα τη πραγματική τη βούλησή του. Σα να 'χε βρεθεί εμπρός μου για να δηλώσει την επιθυμία του και τότε κατάλαβα το όνειρο που τον είχε οδηγήσει στο σχεδιασμό του έργου.
Βασιλιάς και Τέκτων όταν ήμουν - στο αποκορύφωμα της περηφάνιας μου, Μήνυμα μου 'στειλαν από τα Σκότη - Ψιθυριστά με κάλεσαν εκεί στην άκρη Μου είπαν: "Η ολοκλήρωση του έργου δεν είναι επιτρεπτή", μου είπαν "Οι πράξεις σου το έργο ολοκληρώνουν", "Και το δικό σου το παλάτι (μια μέρα) θα κείται όπως των άλλων, έργο συλημένο για έναν άλλο βασιλιά που θα έρθει για να χτίσει".
Κάλεσα τους άνδρες μου από τις τάφρους, τα λατομεία, τις αποβάθρες και τις απόκρημνες ακτές. Αυτά που τόσο σωστά ανέγειρα τα άφησα στο έλεος των άπιστων καιρών. Μόνο στο ξύλο χάραξα, μόνο στο λίθο χάραξα: "Μετά από μένα θε να 'ρθει κάποιος άλλος Κτίστης. Πέστε του ότι κι εγώ (κάποτε) τη γνώση είχα!"
Rudyard Kipling

http://leandroslk.blogspot.gr/search/label/Kipling

ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΑΡΧΕΤΥΠΑ

 

Ανακαλύπτοντας τον θεμελιώδη ρόλο των συμβόλων στην εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου και τους τρόπους με τους οποίους αυτά αφυπνίζουν τη συνείδηση.

τα Σύμβολα στη ζωή μας

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι τα πιο βαθιά γεράματα, ερχόμαστε συνέχεια σε επαφή με έναν ολόκληρο κόσμο λέξεων, όρων και εικόνων, που επιδρούν άλλοτε επιφανειακά και άλλοτε πιο βαθιά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Επιδρούν στη σκέψη και πολλές φορές στην εξελικτική πορεία μας, τόσο σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο όσο και σε σχέση με τον εαυτό μας. Κι όμως, σπάνια συνειδητοποιούμε την επιρροή και τις αδιόρατες αλλά πραγματικές μεταβολές που ασκούν επάνω μας.

Ένας ονειρικός κόσμος από μάγους, γίγαντες, μαγεμένες βασιλοπούλες, ιπτάμενα χαλιά, μυθικά βουνά και δάση, τέρατα, πλάσματα με παράξενες ιδιότητες, στοιχειακά και νάνοι, ζώα άγρια και ήμερα που μιλούν και κινούνται σαν άνθρωποι, θαυμαστές χώρες και βασίλεια πέρασαν μέσα από τη φαντασία μας και χαράχθηκαν στο υποσυνείδητό μας.

Στο σχολείο, επίσης, για πρώτη φορά ήρθαμε σε επαφή με κάθε είδους σύμβολα που συνόδευαν και συνόψιζαν τις γνώσεις μας στα μαθηματικά, στη φυσική, στη γεωγραφία και σε άλλες επιστήμες.

Στους δρόμους και στις πινακίδες των καταστημάτων, σε αεροδρόμια και σε λιμάνια, σε βιβλιοθήκες και πανεπιστήμια, σύμβολα και σημάδια μας μιλούν με συντομία για έννοιες κοινές σε όλους μας, χωρίς την ανάγκη μεσολάβησης προφορικού λόγου. Και όλα αυτά, με τη συνεχή τους επανάληψη, αφήνουν τα ίχνη τους στον εσωτερικό μας κόσμο, άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυνείδητα, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ατόμου.
Οι αφίσες και τα σποτ διαφημίσεων -στους δρόμους και την τηλεόραση- χρησιμοποιούν τη γλώσσα των συμβόλων: Σκληροί και ατρόμητοι άντρες μάς παρακινούν να καπνίσουμε μια ορισμένη μάρκα τσιγάρων, υπενθυμίζοντάς μας έμμεσα τα όνειρα της παιδικής μας ηλικίας, υπονοώντας ότι θα γίνουμε όμοιοι με αυτούς.

Ακόμη και η γεύση ενός συγκεκριμένου οινοπνευματώδους θα μπορούσε να σου χαρίσει την ποθητή φυγή -και τις ονειρικές φαντασιώσεις ελευθερίας που συμβολίζει ο καλπασμός ενός περήφανου άλογου. Είναι αληθινά περίεργα το πόσο ο συμβολισμός μέσα από τη διαφήμιση στοχεύει στην αφύπνιση των ενστικτωδών, ενδόμυχων, επιθυμιών μας.
Ας μεταφερθούμε, όμως, σε έναν κόσμο που λειτουργεί κατά κύριο λόγο με σύμβολα -στον κόσμο της Tέχνης. Οι διάφορες μορφές της δεν είναι παρά έκφραση της γιγάντιας δύναμης που κρύβεται μέσα σε μία και μοναδική λέξη: έμπνευση.
Συμβολισμός στη μουσική: από τον εκστασιασμό της Ποιμενικής μέχρι το μυστικιστικό συναίσθημα που ξυπνάει ο Μαγεμένος Αυλός. Από τους ψιθυριστούς απόηχους των εσωτερικών κόσμων που ξυπνάει ο ήχος του σιτάρ, μέχρι την εμπειρία της χαράς και της μελαγχολίας μιας ολόκληρης ζωής που κρύβεται στην πανάρχαια μουσική των Ίνκα.

Το Μυστικό Νόημα των Λέξεων

Το Παράξενο Πείραμα ενός Καθηγητή Φιλοσοφίας που του Άλλαξε τη Ζωή

του Χρήστου Ελμάζη

Το περιεχόμενο των λέξεων που εκφέρουμε καθημερινά είναι σε θέση να επηρεάσει ολόκληρο τον ψυχισμό μας, αλλά και να καθορίσει γεγονότα που πρόκειται να μας συμβούν.

Βρετανοί ψυχίατροι και ψυχολόγοι, παίρνοντας συνεντεύξεις από εκατοντάδες ασθενείς στην Αγγλία, παρατήρησαν για πρώτη φορά κάτι πολύ ενδιαφέρον: όσοι επρόκειτο να εμφανίσουν κατάθλιψη, χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά τις φράσεις «δεν μπορώ…» και «δεν νιώθω…». Όσοι, ύστερα από την παραίνεση των γιατρών, μείωσαν τις φράσεις αυτές, παρουσίασαν αισθητά βελτίωση.

Μελετώντας χρόνια το συγκεκριμένο ζήτημα και γνωρίζοντας τη δύναμη (σε κάποιες περιπτώσεις) αλλά και την τοξικότητα (σε κάποιες άλλες) που έχουν ορισμένες λέξεις, ένας Έλληνας καθηγητής φιλοσοφίας σε ελληνικό πανεπιστήμιο αποφάσισε να κάνει ένα πολύ παράξενο πείραμα.

Θεωρώντας ότι πολλές φορές αυτό που σκεφτόμαστε συμβαίνει, αποφάσισε σαν άσκηση να «εξορίσει» για ένα διάστημα όλες τις αρνητικές λέξεις από τις συνομιλίες του με τα άτομα της οικογένειάς του.

Αφού ενημέρωσε τη σύζυγο και τις δύο κόρες του για το όλο εγχείρημα και τους εξήγησε το σκεπτικό πίσω από αυτό, το έθεσε σε εφαρμογή: Κάθε φορά που κάποιος από την οικογένεια ασυναίσθητα στη συζήτησή τους θα έλεγε μια λέξη με άσχημο περιεχόμενο, τα υπόλοιπα μέλη θα αναλάμβαναν να του το θυμίσουν και να τον διορθώσουν. Συγχρόνως ο καθένας θα έπρεπε να προσπαθεί να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν πιο αισιόδοξες και θετικές λέξεις.

Τα κορίτσια, βλέποντάς το σαν ένα παιχνίδι, γρήγορα μπήκαν στο κλίμα και φρόντιζαν να «μαλώνουν» τον μπαμπά τους όποτε ξεχνιόταν, ενώ το ίδιο συνέβη και με τη σύζυγο του καθηγητή.

Γνώση, αυτογνωσία και σοφία...

Τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος; Ποιοι είμαστε, ποιος ο προορισμός μας; Από που ερχόμαστε, και που πάμε;  Oι ερωτήσεις αυτές απασχολούν τον άνθρωπο από την αρχαιότητα,  και συνεχίζουν να απασχολούν  κάθε ειλικρινή οδοιπόρο της Γνώσης. Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο;

Eίναι προφανές πως ο «λόγος» και η νόηση αποτελούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό του ανθρώπου, γι’ αυτό και ο Αριστοτέλης όρισε τον άνθρωπο ως «έλλογο ον».

Νόηση είναι η ικανότητα να  αντιλαμβανόμαστε και να διαχωρίζουμε τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας από αυτά των άλλων, καθώς επίσης να κατανοούμε τα κίνητρα των πράξεων μας καθώς και των ανθρώπων γύρω μας. Νόηση είναι επίσης η ικανότητα να κάνουμε περίπλοκους υπολογισμούς, να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε και να γνωρίσουμε τα  μυστήρια της φύσης. Η νόηση επιτρέπει την γνώση, η οποία αποτελεί μία συσσωρευτική στον χρόνο διαδικασία.

Από την αρχαιότητα ήδη οι  πανεπιστήμονες φιλόσοφοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν με διάφορους τρόπους τον κόσμο. Το ζήτημα όμως πάντα ήταν πως να τον αλλάξουμε προς το καλύτερο, τόσο  προς όφελος του ανθρώπου (περισσότερο) , αλλά και της βιόσφαιρας στο σύνολο της (λιγότερο έως καθόλου).

Σήμερα ως άνθρωποι καλούμαστε να διαχειριστούμε το μεγαλύτερο κεφάλαιο γνώσης, που κατείχε ποτέ η ανθρωπότητα, εκ του αποτελέσματος όμως είναι προφανές πως η γνώση δεν εξασφαλίζει και την ευημερία. Και αυτό διότι  ακόμα και σήμερα,  την εποχή της ψηφιακής νανο- τεχνολογίας η συσσωρευμένη γνώση, δεν απέτρεψε  τον κίνδυνο να βρεθούμε αντιμέτωποι μία σειρά εξαιρετικά  σοβαρών και πολύπλοκων  κρίσεων που αφορούν τόσο τις ανθρώπινες κοινωνίες, (κρίσεις  οικονομικές, πολιτικές, αξιών και συστημάτων διαχείρισης καταστάσεων) όσο και το  περιβάλλον.

Και αυτό διότι ο άνθρωπος βρέθηκε να χειρίζεται δυνάμεις πολύ ισχυρές και δυνητικά καταστροφικές, δίχως  την ανάλογη συνειδητοποίησης  της υπευθυνότητας που του αναλογεί σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον στο οποίο δρα. Ο άνθρωπος είναι ο μέγας «μεγαποιητής»  καθώς  είναι σε θέση να μεταβάλει δραστικά το περιβάλλον με τις δράσεις και τις επιλογές του.

Το ζητούμενο της κάθε ύπαρξης, είναι η εξέλιξη και η εμπειρία. Η εμπειρία, μας αναγκάζει να χρησιμοποιούμε τις δυνατότητες μας και έτσι ανακαλύπτουμε τις

To Αιγυπτιακό σύμβολο Ankh - ανκ

«Η ανώτερη μύηση τελειώνει με την ενσάρκωση της ερώτησης κατά πόσον υπάρχει κάτι που υπάρχει….Ενίοτε εγώ ο ίδιος, που θα έπρεπε να έχω φτάσει στο ανώτερο σκαλοπάτι μύησης, ρωτάω αυτό που είναι επέκεινα του Θεού, αν όλοι αυτοί οι Θεοί και όλα αυτά τα άστρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από οπτασίες του εαυτού τους, οι απέραντες λησμονιές της αβύσσου».
Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa

Το Ankh  - Ανκ είναι ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της αρχαίας Αιγύπτου. Το ονόμαζαν Κλειδί της Ζωής, κλειδί των Μυστηρίων της Φύσης και αντιπροσωπεύει την Αιώνια ζωή. Το χρησιμοποιούσαν για να «ανοίγουν» πόρτες ανάμεσα στον ορατό  (ύλη- σταυρός ) και τον αόρατο (πνεύμα-κύκλος)  κόσμο.


Αναπαριστά την ανατολή του ήλιου, με την θηλιά στο άνω μέρος να συμβολίζει τον ήλιο που προβάλει πάνω από τον ορίζοντα, ο οποίος αναπαριστάται με την κάθετη στήλη, όπως επίσης και με την πορεία του ήλιου.

Mία συμβολική προσέγγιση του κοσμογονικού μύθου της ΓΑΙΑΣ

«ΓΑΙΑΝ ΠΑΜΜΗΤΤΕΙΡΑΝ ΑΕΙΣΟΜΑΙ»

 

Ομηρικός ύμνος αρ.30

1.ΓΕΝΙΚΑ

Πριν από κάθε μυθοποίηση της Γης, αυτή προϋπήρξε, σαν παρουσία. Σαν μια πρωτόγονη αρχέγονη θρησκευτική συνειδητότητα. Αφού ήταν και είναι, ένα άμεσο υπαρκτό δεδομένο. Δηλαδή, το έδαφος, η ποικιλία της επιφάνειάς της, τα βουνά, τα δάση, οι πεδιάδες, η βλάστηση, τα νερά κ.λ.π. Όλα αυτά συνιστούν, μια ζωντανή και δραστήρια, κοσμική ενότητα. Ήταν «ολόκληρος ο τόπος» που περιέβαλε τον άνθρωπο. Η πρωταρχική έννοια της Γης, σαν θρησκευτικό σχήμα, θα λέγαμε πως ήταν αυτή, της «κοσμοδεξαμενής, των διάχυτων ιερών δυνάμεων».

Αυτή είναι η πρώτη θρησκευτική αξιολόγηση της Γης. Συγκεχυμένη, αφού περιελάμβανε, όλες τις ιεροφάνειες που πραγματοποιούντο στο κοσμικό περιβάλλον. Πέτρες, νερά, δέντρα, φυτά, φωτιά, σεισμοί, σύννεφα, κεραυνοί κλπ. Το περιβάλλον της, βιωνόταν σαν ενότητα. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το θαύμα της δημιουργίας και της αναπαραγωγής της φύσης, οι προϊστορικοί άνθρωποι, έπλασαν θεότητες. Η πρώτη που θεοποιήθηκε ήταν η Γαία.

«Γαίαν παμμήττειραν αείσομαι, πρεσβύστην και πότνια»

στον Ομηρικό ύμνο για την Γη την μητέρα πάντων.

Η Γη λατρευόταν γιατί «υπήρχε», γιατί έδινε, καρποφορούσε, δεχόταν.