"Ο μεγάλος δικτάτορας"

“ Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω κανέναν. Θα ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο, αν μπορούσα. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Ολοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη, αυτή είναι η φύση των ανθρώπων. Να ζούμε με την ευτυχία των άλλων, και όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε.
Στον κόσμο αυτόν υπάρχει χώρος για τον καθένα. Η καλή Γη είναι πλούσια και μπορεί να παρέχει για όλους. Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη κι ωραία, αλλά χάσαμε αυτό το μονοπάτι. Η πλεονεξία δηλητηρίασε τις ψυχές των ανθρώπων, ανύψωσε τους φραγμούς του μίσους, μας καταδίκασε στη δυστυχία και στη σφαγή. Ορίσαμε την ταχύτητα, αλλά κλειστήκαμε στον εαυτό μας. Η εκμηχάνιση προσφέρει αφθονία αλλά μας έχει αφήσει σε ένδεια. Η επιστήμη μας έκανε κυνικούς, η ευφυΐα μας, σκληρούς και άξεστους. Σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε ελάχιστα.
Περισσότερο κι από τις μηχανές, χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Πιο πολύ από την επιδεξιότητα, χρειαζόμαστε την καλοσύνη και την ευγένεια. Χωρίς αυτές τις αρετές, η βία θα κυριαρχήσει στη ζωή και όλα θα χαθούν. Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν πιο κοντά. Η ίδια η φύση αυτών των εφευρέσεων διαλαλεί την καλοσύνη των ανθρώπων. Διαλαλεί την παγκόσμια αδελφοσύνη, την ενότητα όλων μας.
Ακόμα κι αυτή τη στιγμή, η φωνή μου φτάνει στα αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων, απελπισμένων γυναικών, παιδιών, που είναι θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους ανθρώπους. Σε αυτούς που με ακούνε, λέω: Μην απελπίζεστε. Η τωρινή μας δυστυχία δεν είναι παρά το πέρασμα της πλεονεξίας και της σκληρότητας εκείνων που φοβούνται την πρόοδο του ανθρώπου.
Το μίσος των ανθρώπων θα περάσει και οι δικτάτορες πεθαίνουν! Και η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό θα επιστρέψει σε αυτόν ξανά. Οσο οι άνθρωποι πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα αφανιστεί ποτέ!
Στρατιώτες! Μην υπακούτε στους αγροίκους, που σας περιφρονούν και σας σκλαβώνουν, που σας δυναστεύουν τις ζωές. Ανθρώπους που σας λένε τι να κάνετε, τι να σκεφτείτε και τι να νιώσετε! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, σε κρέας για τα κανόνια. Μην υποχωρείτε μπροστά σε αυτά τα εκφυλισμένα όντα, στους εγκέφαλους και τις καρδιές των μηχανών! Δεν είστε ούτε μηχανές, ούτε κοπάδι, είστε άνθρωποι! Φέρετε την αγάπη της ανθρωπότητας μέσα στις καρδιές σας, δεν μισείτε! Μόνο όσοι στερήθηκαν την αγάπη μισούν! Οι στερημένοι και οι αφύσικοι!
Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία! Ο άγιος Λουκάς στο 17ο κεφάλαιο γράφει: «το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Οχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους! Σε εσάς! Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη, να δημιουργεί τις μηχανές, να δημιουργεί την ευτυχία! Εσείς ο λαός, έχετε τη δύναμη να δημιουργήσετε την ευτυχία, να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια!
Στο όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη, ας ενωθούμε! Ας αγωνιστούμε για ένα καινούργιο κόσμο, με ευκαιρίες και δουλειά για όλους, μέλλον για τους νέους, ασφάλεια για τους ηλικιωμένους.
Με αυτές τις υποσχέσεις, οι αγροίκοι πήραν την εξουσία. Αλλά είπαν ψέμματα! Δεν κράτησαν το λόγο τους! Ποτέ δεν θα το κάνουν! Οι δικτάτορες ελευθερώνουν τον εαυτό τους, αλλά υποδουλώνουν το λαό. Ο αγώνας μας είναι να κάνουμε πράξη αυτές τις υποσχέσεις! Να ελευθερώσουμε το λαό, να σπάσουμε τους εθνικούς φραγμούς, να καταργήσουμε την πλεονεξία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία.
Ας αγωνιστούμε για ένα κόσμο δικαίου, όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα φέρουν ευτυχία σε όλους! Στρατιώτες! Στο όνομα της δημοκρατίας, ας ενωθούμε!
Χάννα, με ακούς; Όπου κι αν είσαι σήκωσε τα μάτια σου, Χάννα. Τα σύννεφα διαλύονται, ο ήλιος διαπερνά! Βγαίνουμε από το σκοτάδι μέσα στο φως! Μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, έναν καλύτερο κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα ανυψωθούν πάνω από το μίσος, την πλεονεξία και την αγριότητά τους. Σήκωσε τα μάτια σου, Χάννα! Η ψυχή του ανθρώπου έχει φτερά και μαθαίνει επιτέλους να ανυψώνεται! Πετάει προς το ουράνιο τόξο, προς την ελπίδα, προς το μέλλον. Το λαμπρό, το ένδοξο μέλλον, που ανήκει σε εσένα, σε εμένα, σε όλους μας!
Σήκωσε τα μάτια, Χάννα! Κοίτα ψηλά! ”

Η Φθινοπωρινή Ισημερία και τα Ελευσίνια Μυστήρια

 

 

Τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ αποτελούν αναμφισβήτητα ένα από τους πιο ιερούς και σεβαστούς θεσμούς, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων πιστεύεται ότι ήταν ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος ο οποίος ήταν γιος του Ορφέα, υπάρχουν όμως και πλήθος άλλων εκδοχών, έτσι ώστε σήμερα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, ως προς τον λόγο της εμφάνισή τους, τον τρόπο της διεξαγωγής τους αλλά το ακριβές περιεχόμενο των διδασκαλιών και των μυήσεών τους.

Αυτό όμως που γνωρίζουμε σήμερα, με βεβαιότητα, είναι ότι υπήρχαν τα ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ, τα οποία αποτελούσαν την βασική προετοιμασία για την διεξαγωγή των ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ που ήταν βεβαίως και τα σημαντικότερα, τα οποία διαρκούσαν 9 Ημέρες, ξεκινώντας από την δέκατη Πέμπτη ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα.

Ωστόσο επειδή δεν υπάρχει πλήρης αντιστοιχία μεταξύ του αρχαίου ημερολογίου και του σημερινού, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή ημερομηνία, της διεξαγωγής τους και για τον λόγο αυτόν, έχουν κατά καιρούς προταθεί πολλές και διάφορες εκδοχές.

Ας μην κρυβόμαστε πια!!

Καλώς σε βρήκα, καλέ μου φίλε και αμύητε αναγνώστη, Θανάση. Ξέρω ότι έχεις κάθε δίκιο να με κράξεις, μια και πάνε πάνω από 2 μήνες από την τελευταία φορά που σου πρόσφερα κάποια ψήγματα αμφίβολης σοφίας, αλλά, να σου πω την αλήθεια, δεν είχα την καλύτερη διάθεση για τεκτονικές αναλύσεις και θα σου εξηγήσω τους λόγους.

Όταν, πριν κάποια χρόνια, αποφάσισα να ενταχθώ στην Τεκτονική αδελφότητα, το έπραξα με πλήρη συνείδηση του τι ήθελα να δώσω, αλλά και να αποκομίσω από αυτή. Βλέπεις, ήμουν ήδη σε ένα επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο το οποίο μου είχε προ πολλού εξασφαλίσει τις όποιες γνωριμίες και επαφές θα χρειαζόμουν κι έτσι ποτέ δεν είδα τον Ελευθεροτεκτονισμό σαν μία ενασχόληση που σκοπό θα είχε να μου προσφέρει «επαφές», «γνωριμίες» και «κολλητάρια».

Έτσι, είδα τον Τεκτονισμό ως μια δραστηριότητα που όχι μόνο είχε σκοπό να με βοηθήσει να βελτιώσω κάποιες πτυχές του χαρακτήρα μου και του τρόπου που σκέφτομαι και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα γύρω μου, αλλά που θα με παρακινούσε επίσης να συμμετέχω πιο ενεργά στη βελτίωση του τρόπου σκέψης της κοινωνίας μας.

Ο σοφός στη δυσκολία φαίνεται

 

Η ευτυχία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η χρήση της Αρετής στην ελπίδα και τη δυστυχία.

Πρέπει, πραγματικά , να θεωρείται ο πιο άτυχος των ανθρώπων εκείνος που δεν έχει μάθει πως να αντέχει τη δυστυχία.

Κανένα ανθρώπινο ατύχημα δεν πρέπει να είναι απρόσμενο από εκείνους που είναι προικισμένοι με διάνοια.Να αντιμετωπίζεις τις ατυχίες σου με δύναμη και πολλή αξιοπρέπεια. Μη βλασφημείς και μην παραπονιέσαι αν η τύχη δεν σε έχει ευνοήσει, ή αν τα πράγματα έχουν πάει στραβά. Αυτά μόνο τείνουν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα και όχι να τα βελτιώσουν. Σταμάτησε τα δάκρυά σου, διαφύλαξε την ηρεμία σου και κάνε ότι περνάει από το χέρι σου για να επανορθώσεις. Είναι μεγάλο πράγμα να είσαι σοφός εκεί όπου οφείλεις, σε καταστροφικές συνθήκες. Συχνά , οι ανόητοι γίνονται σοφοί, κάτω από την πίεση των δυστυχιών.Εφ' όσον είμαστε άνθρωποι δεν πρέπει να περιγελούμε αλλά να θρηνούμε για τις συμφορές των άλλων. Πάνω απ' όλα τα πράγματα , να σέβεσαι τον εαυτό σου. Να συμπεριφέρεσαι όπως ταιριάζει σ' ένα Γιό του Θεού .Και ως τέτοιος, μη σκέφτεσαι με μικροπρέπεια ούτε με εκφυλισμό, σχετικά με τον εαυτό σου, ούτε να κρύβεις σκοτεινές σκέψεις.Εκείνος που έχει Φως μέσα του έχει μια λαμπρή μέρα, αν και περιβάλλεται από το σκοτάδι. Στον ευγενή όλα τα πράγματα είναι αγνά. Όλα τα σημεία του ανθρώπου, όπως εκείνα ενός αγάλματος, οφείλουν να είναι όμορφα.  Να σκέφτεσαι όλα τα σημεία του σώματός σου ως ωραία και κανένα ως χαμηλό ή ταπεινό.Να φέρεσαι στον εαυτό σου σαν να είναι ελεύθερος άνθρωπος, με το να θυμάσαι ότι κανένας δεν είναι ελεύθερος αν δεν έχει κυριαρχία στον εαυτό του. Η ελευθερία είναι η ονομασία της Αρετής. Η σκλαβιά της κακίας.Είναι αναγκαίο να κάνουμε πόλεμο μόνο με πέντε πράγματα : στις αρρώστιες του σώματος, στην άγνοια του πνεύματος, στα πάθη του σώματος, στα στραβά της πόλης και στη διχόνοια των οικογενειών.

Pytagoron

"Γκέμμα".

«Η αιτία είναι ότι η ελίτ των κοινωνιών, επιστήμονες πολιτικοί καλλιτέχνες, δεν έχουν ήθος. Εκείνο το ποικιλόδειρο αηδονάκι, που ο Ηράκλειτος τό ‘λεγε δαίμονα και θεό στον άνθρωπο, έπαψε να λαλεί και να πεταρίζει στις αυλές και στα περιβόλια. Και στο αντίπερα, ψοφιμολογούν και τρώνε στην Αγορά αραδαριές οι κουρούνες. Κανένας αρχοντόπουλος και κανένας ντελής δε βγαίνει πια να λαφοκυνηγήσει στα όρη τη γνώση, την τιμή, την ειλικρίνεια στην πηγή και στη βάση της. Στην origo et fons.
Η αιτία είναι ότι τα παιδιά μας γεννιούνται λευκά σαν το νωπό χιόνι, και οι ενήλικοι εμείς τα βουτάμε στην κολυμπήθρα της παιδείας γιομάτη κατράμι και πίσσα. Κιόλας με τα έξι του χρόνια το γέννημα κατάντησε έκτρωμα.
Η αιτία είναι ότι κατεβάσαμε από το θρόνο του τον ευγενικό νου, το alto ingegno του Δάντη, και στη θέση του στυλώσαμε το παχύ μας άντερο. Inter urinas et faeces.
Η αιτία είναι ότι τις αναρίθμητες σειρές των ετών, τις innumerabiles annorum series των ευγενών στη γλώσσα του Οράτιου, τις εκάμαμε αναρίθμητα σήριαλ τελεβίζιου από σκηνοθέτες ηλίθιους για ηλίθιους θεατές. Κλεφταποδόχοι και κλέφτες η ίδια σειρά. "Δυναστεία" ρινόκερων λοιπόν στα σόγια της Αμέρικας, και "Λάμψη" από φως κώλου.

Aπορίες ενός νέου ανθρώπου...για τον τεκτονισμό.

 

Καλέ μου φίλε Θανάση,

Προχτές πήρα ένα ωραίο γράμμα από ένα παλληκάρι 19 χρονών που εκδήλωσε με τον τρόπο του το ενδιαφέρον του για μελλοντική του ένταξη στην Ελευθεροτεκτονική Αδελφότητα.

Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, ο κύριος σκοπός αυτού του blog είναι να ενημερώσει το κοινό (στο μέτρο που δεν προδίδεται η εμπιστοσύνη της Αδελφότητάς μας και δεν βγαίνουν τα Τυπικά μας φόρα-παρτίδα στην αμύητη Κοινωνία) σχετικά με τις αρχές και τη φιλοσοφία του Τεκτονισμού, οπότε θεωρώ ότι το γράμμα που μου έστειλε ο φίλος μας εκφράζει απορίες που πιθανότατα απασχολούν πολλούς άλλους ανθρώπους. Έτσι, το δημοσιεύω αυτούσιο και κάνω ενδιάμεσα τα δικά μου σχόλια και απαντήσεις.

Καλησπέρα σας,

βρήκα το ιστολόγιό σας πολύ ενδιαφέρον σχετικά με το ζήτημα του Τεκτονισμού και μου άρεσε ιδιαίτερα τόσο το γράμμα, όσο και το πνεύμα του λόγου σας σε πολλές αναρτήσεις σας.

Για να συστηθώ ο ίδιος, με λένε Δ., είμαι δευτεροετής φοιτητής Νομικής και μέλος ενός Ομίλου Rotaract, ενώ ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το ραδιόφωνο και την συγγραφή άρθρων σε δικό μου ενημερωτικό ιστολόγιο. Γνώμονας στη μέχρι τώρα πορεία μου ήταν η γνώση και η ηθική πρωτίστως ενασχόλησή μου με πολλά ενδιαφέροντα-ούτως ώστε να γνωρίσω από μέσα τις δημόσιες σχέσεις, το πελατειακό σύστημα, το πολιτικό συμβιβασμό στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής δράσης, χωρίς εγώ ποτέ να συμβιβαστώ και να υπηρετήσω κάτι πέρα από την ηθική και το αντικειμενικά δίκαιο και ορθό. Λατρεύω τη γνώση και τη δύναμη της Αλήθειας ως άνθρωπος, ενώ αν κανείς πριν πεθάνω με ρωτούσε "ποιά είναι η τελευταία σου επιθυμία", θα απαντούσα "να μάθω, να γνωρίσω μυστικά, να γνωρίσω την Αλήθεια".

(Αγαπητέ Δ. πιστεύω ότι είσαι σε πολύ καλό δρόμο, όσον αφορά το είδος των ανθρώπων που έχουν τόσο να προσφέρουν, όσο και να αποκομίσουν από την ένταξή τους στην Ε.Τ. Αδελφότητα.

Δεδομένου όμως ότι οι συντριπτικά περισσότεροι αδελφοί είναι πάνω από 30-35 ετών και η ελάχιστη ηλικία για αποδοχή είναι το 23^ο έτος της ηλικίας σου,  θα χρειαστεί να περιμένεις λίγα χρόνια πριν κρούσεις τη θύρα του Ναού)

Γενικά ο Τεκτονισμός είναι κάτι σχεδόν άγνωστο που με θέλγει, με γοητεύει αν θέλετε λόγω των ανωτέρω αναζητήσεών μου και της βιοθεωρίας μου και μέσω του ιστολογίου σας μου δίνεται η ευκαιρία να λυθούν πολλές απορίες, αλλά και γενικότερες προκαταλήψεις που διατηρούσα και εγώ ο ίδιος για το τί εστί Τέκτων και ποιό πραγματικά είναι το μήνυμα του φιλοσοφικού κινήματος του Τεκτονισμού.

(Δεν θα το αποκαλούσα φιλοσοφικό Κίνημα, δεδομένου ότι δεν «κινείται» συλλογικά προς την επίτευξη κάποιων στόχων, πολιτικών, κοινωνικών ή θρησκευτικών. Είναι μια Αδελφότητα ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες που εξέφρασες πιο πάνω και προσπαθούν, ο καθένας για τον εαυτό του, να προσεγγίσουν το Φως της Γνώσης και της Αλήθειας και να κάνουν τους εαυτούς τους καλύτερους ανθρώπους. )

Έχω αναζητήσει πληροφορίες μόνος μου πολλές φορές και κοπιαστικά, ωστόσο, πιστεύω πως με οτιδήποτε ασχοληθεί κανείς, αν δεν το γνωρίσει εις βάθος και ιδίοις όμασι δεν μπορεί να έχει άποψη και να κρίνει ελαφρά τη καρδία. Το θέμα είναι όμως ότι πολλές φορές αυτή η περαιτέρω διείσδυση είτε λόγω των προκαταλήψεων που κυριαρχούν, είτε του ίδιου του ανθρώπινου φόβου αλλά και της ανυπαρξίας ενός μεμυημένου μέλους στο κοντινό περιβάλλον είναι ανέφικτη.

(Αυτό, αγαπητέ μου Δ. είναι ένα πρόβλημα που ομολογώ ότι το είχα κι εγώ όταν ενδιαφέρθηκα να ενταχθώ στον Τεκτονισμό. Οι Αμερικανοί λένε «Ask1, 2B1», εννοώντας ότι δεν κάνουμε προσηλυτισμό ή «στρατολόγηση» αλλά θέλουμε ο καθένας να έρχεται στους κόλπους του Τεκτονισμού με τη δική του θέληση και ζητώντας να γίνει μέλος)

Έτσι, θεώρησα σώφρον να σας αποστείλω κάποιες συναφείς εμπιστευτικές απορίες μου, τις οποίες πραγματικά θα ήθελα πολύ να λύσετε στο βαθμό που θα επιθυμούσατε και θα μπορούσατε.

Ποιές είναι οι θεμελιώδεις διδαχές του Τεκτονισμού- τι διδάσκεται κάθε μεμυημένο μέλος?

Aντιμετωπίζοντας τον φόβο..

 

"Ο φόβος είναι ένα θηρίο εξαιρετικά επιθετικό, εξαιρετικά ηλίθιο και εξαιρετικά αποτελεσματικό. Το μόνο όπλο για να νικηθεί είναι η λαχτάρα να παραδώσουμε το παραμύθι". Henri Gougaud. Διαβάζω ένα βιβλίο για παραμύθια ...καληνύχτα.

Αυτό το μήνυμα μου έστειλε ο Ανδρέας ένα βράδυ στο facebook, ένας καινούργιος φίλος που μπήκε στην ζωή μου από κάποιες περίεργες συμπτώσεις της ζωής. Και γω δεν είχα τίποτα να του απαντήσω εκείνη την στιγμή. Το μήνυμα αυτό όμως με έκανε να θέλω να ψάξω περισσότερο γι αυτό το συναίσθημα, το χειρότερο από όλα ίσως, που κατά καιρούς όλοι μας έχουμε νιώσει λίγο ή πολύ.

Ο φόβος λοιπόν. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα ο φόβος είναι η ψυχική αναταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού. Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος είναι ο γιος του Άρη και της Αφροδίτης που μαζί με τον αδελφό του τον Δείμο, που είναι η προσωποποίηση του τρόμου, συνοδεύουν τον πατέρα του στους πολέμους.

Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες στα πεδία των μαχών. Φόβος ή Άρης I έχει επίσης ονομαστεί ο μεγαλύτερος από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη (ο άλλος είναι ο Δείμος). Ο Φόβος, που έλαβε το όνομά του από την ελληνική μυθολογία και συγκεκριμένα από τη δέκατη πέμπτη ραψωδία της Ιλιάδας, περιφέρεται τόσο κοντά στον πλανήτη του (τον Άρη) περισσότερο από κάθε άλλο φυσικό δορυφόρο στο Ηλιακό μας Σύστημα.

Ως βασικό συναίσθημα του ανθρώπου όμως, ο φόβος, προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου. Είναι ένας μηχανισμός άμυνας, που ενεργοποιείται, είτε από μια συνειδητή σκέψη είτε από μια υποσυνείδητη και συνήθως εδώ μεταφράζεται ως ένα κακό προαίσθημα. Ο φόβος που στη πραγματικότητα είναι μια απόλυτα φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού έχει να κάνει σχεδόν πάντα με το μέλλον.

Με καταστάσεις ή συμπεριφορές που προβλέπουμε ότι θα συμβούν σύντομα ή μακροπρόθεσμα και τις οποίες θέλουμε να προλάβουμε να διορθώσουμε ή να τις αποφύγουμε αν αυτό είναι εφικτό. Ο φόβος μπορεί να είναι επίσης μια στιγμιαία αντίδραση σε κάτι που συμβαίνει αιφνίδια στο παρόν, αλλά η ένταση και η διάρκεια του είναι διαφορετική από τον φόβο που μας προκαλεί, στην πραγματικότητα η φαντασία μας.

Η ένταση και η διάρκεια του φόβου ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάτι που εμένα μπορεί να με τρομοκρατεί σε κάποιον άλλον δεν προκαλεί καμία αίσθηση, αυτό εξαρτάται κυρίως από τον τρόπο που ο καθένας μας φαντάζεται την εξέλιξη των πραγμάτων. Τα συμπτώματα του φόβου επίσης ποικίλουν ανάλογα με την ένταση και την διάρκεια του, από ήπια ταραχή μέχρι τις ακραίες καταστάσεις φοβίας και οδηγούν στην τρέλα.

Ο φόβος όταν εμφανίζεται σχετίζεται με μια σειρά συναισθηματικών καταστάσεων, όπως η ανησυχία, η ταχυπαλμία, η ταχύπνοια, το άγχος, η γενική δυσφορία, η έντονη εφίδρωση, ο τρόμος και ο πανικός. Η εμπειρία του φόβου μπορεί να μείνει στο υποσυνείδητο μας για πολύ καιρό μετά την έκθεση μας σε αυτόν, και εκδηλώνεται ως καθημερινό άγχος, εφιάλτες ή νυχτερινό τρόμο.

Ο φόβος μπορεί επίσης να βιωθεί μέσα από μια μεγαλύτερη ομάδα ή κοινωνικό σύνολο και όταν συνδυάζεται με την κοινωνική επιρροή γίνετε μαζική υστερία, αυτό δηλαδή που βιώνουμε πολύ

Ο εκφοβισμός … το πιο αποτελεσματικό μέσο ελέγχου.

Ο εκφοβισμός υπήρξε ανέκαθεν το πιο αποτελεσματικό μέσο ελέγχου ατόμων, ομάδων, μαζών, λαών κ.λπ. Πολλές φορές το μέσο εκφοβισμού είναι γνωστό και έχει να κάνει με τη φυσική τιμωρία σε όλες τις μορφές της. Εν πολλοίς λειτούργησε αποτρεπτικά και συνέβαλε στον περιορισμό π.χ. της εγκληματικότητας (χωρίς βέβαια ο φόβος της τιμωρίας να υποκαθιστά με οποιονδήποτε τρόπο το ήθος).
Άλλες πάλι φορές χρησιμοποιείται ως μέσο εκφοβισμού το άγνωστο, το άυλο ή το υπερφυσικό. Από τον κίνδυνο να χαθεί η περιουσία εφόσον πάρει την εξουσία η "τάδε" πολιτική παράταξη, μέχρι την αιώνια, σκληρή και αδιάκοπη μετά θάνατον τιμωρία εφόσον ο καταδικασθείς δεν έζησε το βίο του σύμφωνα με τους κανόνες.
Κοινό σημείο: Οι κανόνες. Διαφορετικοί από μέρος σε μέρος, από εποχή σε εποχή, απο πολιτισμό σε πολιτισμό και από θρησκεία σε θρησκεία. Άλλα ήθη, άλλες αξίες, άλλες συνήθειες, άλλες παραδόσεις. Σε κάθε περίπτωση η παραβίαση των κανόνων συνεπάγεται τιμωρία. Διαφορετική και αυτή, αλλού πιο σκληρή, αλλού πιο ήπια. Κοινός όμως ο φόβος για την τιμωρία και ακριβώς αυτός ο φόβος είναι που κάνει τόσο αποτελεσματικό το μέσο του εκφοβισμού. Και ένα τόσο αποτελεσματικό μέσο δε θα μπορούσε παρά να γίνει αντικείμενο καταχρηστικής εκμετάλευσης από όλους αυτούς που επιθυμούν να ελέγχουν τις μάζες.

Ο Φόβος του Χάους...

 

Καλέ μου φίλε και μοναδικέ αναγνώστη Θανάση, όπως βλέπεις, είπα να μη σε αφήσω πάλι παραπονεμένο να περιδιαβαίνεις το φτωχό μου μπλογκ και να μη βρίσκεις ένα άρθρο της αρεσκείας σου που να μην έχεις διαβάσει και σχολιάσει τουλάχιστον είκοσι φορές μέχρι σήμερα.

Άλλωστε, το θεωρώ ως τεκτονικό μου καθήκον να σε προκαλώ να σκεφτείς κάποια πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, μια και η μακροχρόνια έκθεσή σου στα όσα συναρπαστικά σου φέρνει κατακέφαλα ο κάθε καλοπροαίρετος Ταλιμπάν, σε έχουν καταστήσει απελπιστικά κατρουλιάρη και απρόθυμο να κατανοήσεις ότι κάποιες από τις αντιλήψεις σου μπορεί και να είναι εντελώς λανθασμένες.

Σε τελευταία ανάλυση, τι είναι άραγε ο Τεκτονισμός, άν όχι ένας θεσμός που αυτό που ζητάει από τα μέλη του είναι να βάλουν το ρημάδι το ξεροκέφαλό τους να σκεφτεί έξω από διάφορα κουτάκια, ελεύθερα και αδογμάτιστα;

Βλέπεις, καλέ μου Θανάση, αυτό ακριβώς το ζητούμενο είναι που διαολίζει τις περισσότερες φορές τους κάθε λογής πολέμιους της Αδελφότητάς μας. Η διάφορά δεν έγκειται στο ότι εμείς οι παλιομασόνοι πιστεύουμε σε κάποιο άλλο Θεό ή κάποια άλλη κοσμοθεωρία που περιλαμβάνει την έλευση του Αντίχριστου μετά βαϊων και κλάδων. Και φυσικά, η διαφορά μας με τους προσφιλείς Ταλιμπάν δεν είναι ότι εμείς έχουμε τα “μεγάλα μέσα” και τον πλούτο, γιατί τίποτε τέτοιο δεν συμβαίνει. Απλοί άνθρωποι είμαστε, από όλα τα οικονομικά στρώματα και πολλοί από εμάς δοκιμάζονται σκληρά από την οικονομική κρίση.

Η βασική διαφορά μας από όσους θέλουν να μας παρουσιάσουν ως σατανιστές, πλουτοκράτες, δόλιους και ραδιούργους στα μάτια σου, έγκειται στο γεγονός ότι όλοι αυτοί αναπαράγουν με ύφος αυθεντίας κάποιες δογματικές θέσεις, πολιτικές ή θρησκευτικές, με μια ξύλινη γλώσσα που κανένα λογικό άνθρωπο δεν μπορεί να πείσει, ενώ οι Τέκτονες προσπαθούν να μιλήσουν τη γλώσσα της Λογικής, διαρκώς αμφισβητώντας και επανεξετάζοντας τα ίδια τους τα πιστεύω και με την ταπεινότητα και έλλειψη απολυτότητας που πρέπει να διακατέχει κάθε άνθρωπο στην αναζήτησή του για την Αλήθεια.

Η ρήση “εν οίδα, ότι ουδέν οίδα” του Σωκράτη γίνεται για εμάς βιωματική και όχι απλά μία στάμπα στο μαύρο μακό μπλουζάκι μας, κάτω από μαιάνδρους, σβάστικες και τη φάτσα του Λεονάϊντας στα...“Hot Gates”.

Εμείς αναζητούμε και θα αναζητούμε μέχρι το τέλος της ζωής μας, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα δεν θα φτάσουμε ποτέ στην Αλήθεια, ενώ οι επικριτές μας έχουν καταφέρει να βρουν την Αλήθεια (τους) μέσα από την πολιτική ή θρησκευτική κατήχηση του τοπικού γκουρού και έχουν αποκρυσταλλώσει τόσο πολύ τις ιδέες τους και τα πιστεύω τους, που αν κουνούσαν το κεφάλι τους, αυτό θα ξεκολλούσε και θα έσπαγε στο πεζοδρόμιο.

Ξέρω Θανάση μου, κάποιες φορές μπορεί να είμαι λίγο περισσότερο σαρκαστικός στις απόψεις μου για όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά πίστεψέ με, τους καταλαβαίνω πολύ καλύτερα ίσως, απ'όσο θα μπορέσουν οι ίδιοι να καταλάβουν τους εαυτούς τους. Γι αυτό άλλωστε είχα αναρτήσει παλιότερα και κάποια σχετικά αρθράκια (ψάξε τα, δεν θα σε βλάψει να τα διαβάσεις), σχετικά με τους κοινωνικούς μηχανισμούς που ωθούν ένα συνάνθρωπό μας στο να ασπαστεί ακραίες και παράλογες θέσεις, αρκεί κάποιος “καθοδηγητής” να τον πείσει ότι ο Βίος του δεν είναι ένα χαοτικό τοπίο, αλλά μια ρυμοτομημένη περιοχή που μπορεί να βρει τα πάντα ακολουθώντας κάποιους χάρτες και συγκεκριμένες οδηγίες.

Ποιος δεν θα ήθελε να διαθέτει ένα βιβλίο οδηγιών για τη ζωή του; Πόσο πιο εύκολη δεν θα ήταν η ζωή μας, αν είχαμε τις συνταγές και τη μεθοδολογία για την εύρεση της Αληθείας, για την επίτευξη της Γαλήνης, για την εκπόρθηση του Παραδείσου; Ποιος στα σωστά του μυαλά θα προτιμούσε ένα χαοτικό τοπίο, γεμάτο εμπόδια, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, που θα πρέπει με κόπο να ανοίξει περάσματα και μονοπάτια, χωρίς καν να γνωρίζει που οδηγούν;

Το Χάος μας τρομάζει όλους, καλέ μου Θανάση. Είναι ο Εχθρός, αυτό που ρίχνει λάδια στην κλειστή στροφή μέσα στο δάσος, αυτό που βουλώνει μια μικρή αρτηρία στην καρδιά μας ή το κεφάλι μας, το γυμνό καλώδιο, το φίδι μέσα στο χορτάρι, οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει μια καλοκουρδισμένη και τακτική ζωή μέσα σε δευτερόλεπτα και να μας αφήσει να μαζεύουμε τα κομμάτια.

Ο φοβισμένος συνάνθρωπός μας είναι έτοιμος να ασπαστεί οποιαδήποτε πολιτική ή θρησκευτική κοσμοθεωρία που υπόσχεται να αναιρέσει αυτό το Χάος από τη ζωή του και να το αντικαταστήσει με απλές εξισώσεις που μπορεί να τις διαχειριστεί αποτελεσματικά.

Και αντιλαμβάνομαι πολύ καλά, φίλε μου Θανάση, γιατί είσαι τόσο πολύ κατρουλιάρης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε καλώ, μέσα από τις σελίδες αυτού του φτωχού ηλεκτρονικού φυλλαδίου να αποδεχτείς αυτό το χάος ως μια απαραίτητη και αναπόφευκτη συνθήκη της ζωής σου και να αγωνιστείς μέσα σου να ανακαλύψεις τα μονοπάτια που θα σε οδηγήσουν στην εσωτερική πλήρωση, αδιαφορώντας στα κελεύσματα και τις κραυγές των “ετοιματζήδικων” κοσμοθεωριών. Και κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο...

Άλλωστε, θυμήσου ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια σημαντική Ιστορική ή Θρησκευτική προσωπικότητα που έβγαλε Τσελεμεντέδες για την Ανθρωπότητα, άσχετα αν οι επίγονοί τους δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό για ίδιο όφελος.

Όταν λοιπόν αρχίζεις να αμφιβάλλεις για κάθε τι που πίστευες ή ακολουθούσες τυφλά, ίσως να ανακαλύψεις ότι τελικά, τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες τους κουβανούσες μέσα στην ψυχή σου.

Αναδημοσίευση από ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΒΙΟΜΑ

Η "ανάγκη" του φόβου

 Ο φόβος υπήρξε ανέκαθεν το ισχυρότερο όπλο στα χέρια όσων ήθελαν να ελέγχουν τις μάζες. απαντώταν δε παντού, από τις οικογένειες όπου τα παιδιά ανατρέφονταν υπό το φόβο του βούρδουλα μέχρι σε κοινωνίες ολόκληρες υποταγμένες στον τρόμο της αιώνιας και αδιάκοπης τιμωρίας.

Η μόνη ανά τους αιώνες ασπίδα προστασίας έναντι του φόβου ήταν η γνώση και γι αυτό όσοι ήθελαν να κρατήσουν τις μάζες δέσμιες, φρόντιζαν να περιορίσουν όσο γινόταν την απόκτησή της. Και χρησιμοποίησαν κάθε αθέμιτο μέσο, από τον έλεγχο της διδασκαλίας, μέχρι την πλήρη απαγόρευση της πρόσβασης σε οτιδήποτε αποτελούσε πηγή γνώσης. Στον 21ο αιώνα το φαινόμενο αυτό δεν είναι καθόλου σπάνιο, ιδίως στις φονταμενταλιστικές και δογματικές κοινωνίες ακόμα και του (θεωρητικά) προηγμένου δυτικού κόσμου. Διότι ποιό είναι χαρκτηριστικότερο παράδειγμα φονταμενταλιστικής κοινωνίας από την Αμερική, όπου με κατάχρηση του θρησκευτικού πνεύματος των ανθρώπων, έχει εμφυτευτεί βαθειά μέσα τους το μίσος προς τις "μοιαρές" κοινωνικές ομάδες (θυμηθείτε τα πανώ με τις απειλές "God hates you" και "You will go to hell".) Ομοίως με την κατάχρηση του πατριωτικού πνεύματος και τη δημιουργία του δόγματος "Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας" και "εμείς χτυπάμε πρώτοι την απειλή".Και όλα αυτά συμβαίνουν παρότι οι θεμελιωτές και της θρησκείας και της δημοκρατίας, ουδέποτε υιοθέτησαν ή δέχτηκαν οποιαδήποτε μορφή βίας ή εξαναγκασμού - κάθε άλλο μάλιστα.

Το Κράτος του Φόβου...

 

Καλέ μου φίλε Θανάση, τι γνώμη έχεις για την ακατάσχετη πληροφόρηση που δεχόμαστε καθημερινά από όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα; Θεωρείς, κατρουλιάρη μου φίλε, ότι σε βοηθάει να αποφασίσεις ψύχραιμα για το μέλλον σου, έχοντας μια πληρέστερη εικόνα της πραγματικότητας;

Ας κουβεντιάσουμε λίγο γι’αυτό…

Κατά το Μεσαίωνα, η οργανωμένη Καθολική Εκκλησία χρησιμοποίησε μηνύματα που θα ήταν κατανοητά στις μάζες και θα είχαν άμεσα αποτελέσματα:

«Αν δεν υπακούσετε στην Εκκλησία, στους άρχοντες και στην Εξουσία γενικότερα, θα είστε καταραμένος και αμαρτωλός. Θα πάτε στην Κόλαση, όπου χιλιάδες δαίμονες και τριβόλοι θα σας βασανίζουν με φωτιά, πίσσα και μαχαίρια για μια Αιωνιότητα. Αυτό θέλετε; Η είναι καλύτερα να βγάλετε το σκασμό για να εξασφαλίσετε την αιώνια ζωή δίπλα στον Αβραάμ και τον Ισαάκ; (απο εκεί μάλλον ξεκίνησε η έξη του Ελληνα για πρώτο τραπέζι πίστα)»

Το μήνυμα ήταν απλοϊκό όπως και οι αποδέκτες του, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό, ιδίως με την «ενθάρρυνση» της Ιεράς Εξέτασης προς κάποιους σκεπτικιστές. Και η επιρροή του συνεχίστηκε αλώβητη μέχρι να αναπτυχθούν τα διαφωτιστικά ρεύματα στην Ευρώπη, τα οποία προήλθαν κυρίως από τον Τεκτονισμό.

Ας έλθουμε τώρα στο παρόν...

Διάγγελμα Μεγάλου Διδασκάλου και ο Αδ.: Θανάσης

 

Οι μυστικοί κώδικες της μυθολογίας... Ποιος ο συμβολισμός τους;

 

Ένας μύθος είναι μία αλληγορική διήγηση που αφορά πρόσωπα, καταστάσεις, πράξεις που συνέβησαν κάπου, κάποτε. Ο χώρος και ο χρόνος είναι αρκετά απροσδιόριστοι. Θυμίζουν τον τρόπο που όλα τα παραμύθια ξεκινάνε «μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό…».
Είναι διδακτικές διηγήσεις, που κρύβουν και εμπεριέχουν πολλά από τα μυστικά, νόμους, μυστήρια του Σύμπαντος, του ανθρώπου και της ψυχής.
«Ένας Μύθος είναι μία μάσκα του Θεού, μία μεταφορά για ό,τι υπάρχει πίσω
από την ορατή πλευρά του κόσμου»
«…οι μύθοι είναι ενδείξεις των βαθύτερων πνευματικών μας δυνατοτήτων, ικανές να μας οδηγήσουν στην ευχαρίστηση, τη φώτιση, ακόμη και στην έκσταση…» (Τζ. Κάμπελ, «Η δύναμη του μύθου»)
«Οι μύθοι διεισδύουν βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και σιγοψυθιρίζουν σε κάθε ευαίσθητο αυτί αιώνιες αλήθειες και ανώτερα ιδανικά».
«…είναι ζωντανά σπέρματα αλήθειας, που μπορούν να γονιμοποιήσουν κάθε κατάλληλα προετοιμασμένο ανθρώπινο νου και εκεί να καρποφορήσουν με καρπούς αφάνταστα πλούσιους».
«Έχουν μία διεισδυτική ικανότητα και μπορούν να οδηγήσουν στη συνειδητοποίηση μεγάλων αληθειών, καθώς επίσης και στη συνειδητοποίηση του ίδιου μας του εαυτού».
«…είναι φορείς υψηλών αληθειών…Είναι σοφά πλασμένοι και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα αρχέτυπα με τους ανάλογους συμβολισμούς τους, οδηγούν σε ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις».
Φιλοσοφικός Σύλλογος Ιάμβλιχος
«Συμβολισμός και Αναζήτηση»
«...μύθος είναι προσέγγιση μιας πνευματικής ή ψυχολογικής ανθρώπινης πραγματικότητας... Ο Μύθος είναι μία αληθινή, Ιερή Ιστορία, μια πραγματικότητα που συνέβη στην αρχή των χρόνων, στη διάσταση των πρωταρχικών προελεύσεων ενός κόσμου, μιας φυλής, μιας κατάστασης, ενός όντος, είτε είναι άνθρωπος είτε ζώο είτε φυτό».

Charles T. Tart: Η καθημερινή ύπνωση και η ΑΦΥΠΝΙΣΗ - Και τι δεν θα μπορούσαμε να κατορθώσουμε, αν μπορούσαμε κάποτε να αφυπνιστούμε!

 

Η καθημερινή ύπνωση. Ένα, από τα κεντρικά θέματα του Γκουρτζίεφ είναι ότι “ο άνθρωπος κοιμάται”. Με δικά μου λόγια θα έλεγα ότι η συνηθισμένη κατάσταση της συνειδητότητας του ανθρώπου, η “συμβατική συνειδητότητα”, μοιάζει με “ύπνωση» που, υποτιμητικά, υποδηλώνει μια απώλεια ζωτικότητας και μια έλλειψη πρωτοβουλίας σε συνδυασμό με μια έντονα μηχανιστική σκέψη. Το επίθετο “συμβατική” σημαίνει ότι αυτή η ιδιαίτερη μορφή ύπνωσης προκαλείται από το είδος του πολιτισμού στον οποίο έχουμε ανατραφεί. Πρόκειται για μια κοινά αποδεκτή σύμβαση

-άλλοτε ρητή και άλλοτε όχι – που αφορά όχι μόνον ό,τι είναι σημαντικό από κοινωνική άποψη,αλλά ακόμη και την ίδια τη φύση της πραγματικότητας.

Ο ισχυρισμός του Γκουρτζίεφ ότι “ο άνθρωπος ζει κοιμισμένος” είναι βαθύτατα προκλητικός.Αποσκοπεί να προκαλέσει μια αντίδραση. Αλλά, αν τον αποδεχτούμε, η αντίδραση μας μπορεί να οδηγήσει στην αυτοπαρατήρηση, στην “αυτενθύμηση” και έτσι στη δυνατότητα μιας δράσης περισσότερο αποτελεσματικής, περισσότερο αφυπνισμένης.

Το να παρατηρούμε τον ύπνο μας -ή την “καθημερινή ύπνωση”- σημαίνει να παρατηρούμε τη μηχανικότητά μας και τα όνειρα που βλέπουμε ξύπνιοι. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξακριβώσουμε σε ποιο βαθμό είμαστε συναισθηματικά προσκολλημένοι στις ονειροπολήσεις μας και στην εξαρτημένη ανατροφή μας. Αν σε μεγάλο βαθμό η συμπεριφορά μας μοιάζει”φυσιολογική”, αυτό οφείλεται στο ότι οι συνθήκες είναι κοινά αποδεκτές. Αλλά ο Γκουρτζίεφ και μερικοί σύγχρονοι ψυχολόγοι συμφωνούν με την άποψη ότι αυτή η φαινομενικά φυσιολογική συμπεριφορά δεν αποτελεί παρά μόνο την έκφραση της “καθημερινής ύπνωσης” και αυτό γίνεται συχνά φανερό στις νευρώσεις.

Δείτε πως να αλλάξτε τη ζωή σας με τη δύναμη της σκέψης σας!

Όταν η δύναμη εκδηλώνεται στον άνθρωπο, μπορεί να πάρει πολλές όψεις, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο αναφέρεται. Ανάμεσα στους δυο άγνωστους και άπειρους κόσμους, των φυσικών δυνάμεων που εκδηλώνονται στον άνθρωπο σαν ένστικτα και του πνεύματος που εκδηλώνεται σαν βούληση, υπάρχει ο χώρος που ανήκει στον άνθρωπο, ο ανθρώπινος κόσμος, ο κόσμος που συλλαμβάνεται με το νου και εκεί η Δύναμη γίνεται γνωστή σαν «θέληση». Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος έχει άμεση πρόσβαση και είναι σε θέση να τον διαμορφώσει. Η «θέληση» του λοιπόν αναπτύσσεται, καλλιεργείται, υποβάλλεται και ελέγχεται μέσα από τεχνικές. Οι τεχνικές αυτές είναι οι λεγόμενες «τεχνικές αυθυποβολής», μέσα από τις οποίες αυτός που τις εξασκεί γίνεται κύριος της προσωπικότητας του μέσω του νου, μέσω της χρήσης της φαντασίας.

ΕΛΚΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Σήμερα λοιπόν ξυπνήστε μια ακόμα φορά τις δημιουργικές σας δυνάμεις. Είναι μέσα μας η λύση των προβλημάτων μας. Οι άλλοι αν προσέξατε κοιτάνε πώς να διοικήσουν αυτοί καλύτερα, όχι όμως πώς θα γίνουμε εμείς καλύτεροι. Όμως η χώρα μας και ο κόσμος όλος είμαστε εμείς, τα εκατομμύρια που ζούμε σε αυτόν. Λένε για πολιτική… μα ποιος ορίζει την πολιτική; Όλοι μας, όχι μόνο οι πολιτικοί. Η Δημοκρατία ήταν επανάσταση γιατί όλοι είχαμε ψήφο. Και ίσως να μπορεί να ξαναγίνει επανάσταση αν εκτός από το δικαίωμα της ψήφου, εμείς όλοι εκεί έξω, αναλάβουμε και την ευθύνη να χτίσουμε χαρακτήρα όμορφο, τέτοιον που, αν προστεθούνε όλοι οι χαρακτήρες μας (η ζωή είναι αθροιστική!), να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο. Φανταστείτε τι αντίκτυπο θα έχει στη χώρα μας και στον κόσμο αν εμείς καταφέρουμε να φτιάξουμε καλύτερες οικογένειες, να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους μας, να ταξιδεύουμε, να ζούμε πολλές όμορφες εμπειρίες, να βρούμε πώς θέλουμε εμείς να ζούμε (και όχι το lifestyle και οι εμπορικοί ήρωες), να διαβάζουμε μεγάλα έργα (γενικά αποφύγετε αν θέλετε τα βιβλία/έργα που είναι εμπορικά και σχετικά άχρηστα γιατί ο χρόνος που έχουμε δε μας φτάνει για να διαβάσουμε τα σπουδαία έργα που αγγίξανε όλο τον κόσμο, αν ασχοληθούμε και με τα άχρηστα), να μάθουμε για τις αρετές και τις αξίες και να ενστερνιστούμε όποιες απ’ αυτές μας αγγίζουν… Και πόσα άλλα… χιλιάδες δρόμοι για να γίνουμε καλύτεροι…
Να ξέρετε το εξής: Αν αποφασίσετε να αναζητήσετε, θα βρείτε εξαιρετικές απαντήσεις. Σας έχω πει το παράδειγμα με το αυτοκίνητο; Στο δρόμο όταν περπατάω δεν προσέχω τα αυτοκίνητα ένα – ένα. Ούτε καν τους δίνω σημασία. Γίνεται όμως ένα «θαύμα» (με την ποιητική έννοια της λέξης!) όταν περνάει κάποιο αυτοκίνητο που είναι ίδιο με το δικό μου. Αν και μπορεί να μην προσέχω καθόλου τον δρόμο, θα γυρίσω αυτόματα τη ματιά μου και θα εστιάσω σε αυτό! Δεν περνάει ούτε ένα λευκό Toyota που να μην το προσέξω ακριβώς επειδή έχω κι εγώ ένα λευκό Toyota!!! Και αυτό το «μαγικό» γίνεται μόνο του, χωρίς να έχω έλεγχο επάνω του. Προσέξτε τώρα:
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; ΕΛΚΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. Συνεχώς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μας τραβάνε αυτά που με τέτοια ασχολούμαστε τον

Ο Αριστοτέλης για τη γενναιότητα

Ο γενναίος καθορίζεται με βάση τον ανθρώπινο φόβο και το ανθρώπινο θάρρος δηλαδή αν κάποιος δείχνει θάρρος εκεί που οι περισσότεροι ή όλοι φοβούνται, είναι τότε γενναίος. Επίσης επειδή το θεωρεί καλό και μπορεί να ενεργεί έτσι ακόμα κι αν δεν είναι κανένας παρών.

Δεν πρέπει να χαρακτηρίσουμε γενναίο εκείνον που έχει θάρρος χάρη στην πείρα του όπως οι επαγγελματίες στρατιώτες γιατί χάρη στην πείρα τους ξέρουν ότι σε τούτο τον τόπο ή ή τον χρόνο ή κάτω απ 'τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν μπορούν να πάθουν κακό. Επίσης ούτε, και όσοι δεν έχουν πείρα σχετικά με τις ενδεχόμενες συνέπειες, πρέπει να χαρακτηριστούν γενναίοι γιατί είναι απελευθερωμένοι από τον φόβο της απειρίας τους.

Υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούνται γενναίοι εξ αιτίας των παθών τους όπως οι ερωτευμένοι ή οι θρησκευόμενοι. Ούτε αυτούς τους λέμε γενναίους, διότι αν τους στερήσουμε το πάθος τους, παύουν να είναι γενναίοι.

Ούτε είναι ανδρεία όταν οι άνθρωποι υπομένουν τον κίνδυνο από ντροπή μπροστά στους συμπολίτες τους.

Διαφορές ανθρώπου και ζώων σύμφωνα με τον Αριστοτέλη

 

 

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, υπάρχει μία θεμελιώδης και ειδοποιός διαφορά που διαχωρίζει την εξέλιξη του ανθρώπου από την εξέλιξη των ζώων. Η διαφορά αυτή έγκειται στο ότι ο άνθρωπος είναι «κατασκευασμένος» για να ακολουθήσει ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, σε αντίθεση με τα ζώα που ακολουθούν υποχρεωτικά την ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ τους.
Ας δούμε όσα ο ίδιος αναφέρει σχετικά, στο βιβλίο του «ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ» 402a.

πρῶτον δ' ἴσως ἀναγκαῖον διελεῖν ἐν τίνι τῶν γενῶν καὶ τί ἐστι,
ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΛΟΙΠΟΝ, ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ ΣΕ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

λέγω δὲ πότερον τόδε τι καὶ οὐσία ἢ ποιὸν ἢ ποσόν,
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΤΑΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ,

ἢ καί τις ἄλλη τῶν διαιρεθεισῶν κατηγοριῶν,
ΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.

ἔτι δὲ πότερον τῶν ἐν δυνάμει ὄντων ἢ μᾶλλον ἐντελέχειά τις•
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΑΝ Η ΨΥΧΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΟΝΤΑ Η ΣΤΑ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ ΟΝΤΑ.
(Σε κατάσταση «εν δυνάμει» βρίσκεται η ψυχή, όταν δεν έχει ακόμα ενσαρκωθεί.
Σε κατάσταση «εν εντελεχεία» βρίσκεται η ψυχή όταν εισέρχεται σε ανθρώπινο σώμα και καταφέρει να επανέλθει στην θεία υπόστασή της, μαζί το σώμα αυτό.)

διαφέρει γὰρ οὔ τι [402b] μικρόν.
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑ ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.

σκεπτέον δὲ καὶ εἰ μεριστὴ ἢ ἀμερής,
ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΑΝ Η ΨΥΧΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΡΙΣΤΗ Η ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΟΥΣΙΑ.

καὶ πότερον ὁμοειδὴς ἅπασα ψυχὴ ἢ οὔ•
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΩΤΗΘΟΥΜΕ, ΑΝ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗΣ ΨΥΧΗΣ, Η ΟΧΙ.

εἰ δὲ μὴ ὁμοειδής,

ΙΧΩΡ "dna" “Ασκληπιός”

 

Πρώτος ο Ασκληπιός "πατέρας" της ιατρικής αναφέρθηκε στο γνωστό μας DNA και μάλιστα το αποδίδει με το σύμβολό του που βλέπετε παρακάτω.!!

 

DNA Δότης και αρχαίο συναίσθημα

DNA Δότης

απομαγνητοφωνήσεις απο ομιλίες του Gregg Braden

Όταν ακούμε για πειράματα όπως αυτό, σκεφτόμαστε μια ενέργεια που μεταδίδεται από το σημείο Α στο σημείο Β. Αν η ενέργεια πρέπει να ταξιδέψει από το ένα μέρος στο άλλο, θα περίμενες να δεις ένα χρονικό κενό, -ένα μικρό διάστημα μεταξύ του πότε το συναίσθημα δημιουργείται και του πότε το DNA ανταποκρίνεται. ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟ ! Αυτό που συνέβη σ' αυτό το πείραμα - που είναι το κλειδί για εκεί που πηγαίνουμε, δηλαδή, να μιλήσουμε για τη δύναμη της Προσευχής -, αυτό που συνέβη λοιπόν, ήταν ότι τα φαινόμενα ήταν ταυτόχρονα. Τη στιγμή που ο δότης είχε το συναίσθημα, το DNA του αντιδρούσε και δεν μεσολαβούσε καθόλου χρόνος σ' αυτά που γίνονταν.
Στην αρχή αυτά τα πειράματα διεξάγονταν σε χώρους που είχαν απόσταση μεταξύ τους 15-20 μέτρα. Ύστερα όμως έγιναν πειράματα όπου το DNA και τον δότη χώριζαν εκατοντάδες χιλιόμετρα. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον σχεδιαστή ενός τέτοιου πειράματος, τον Δρα Κληβ Μπάξτερ (Dr. Cleave Baxter), ο οποίος μοιράστηκε μαζί μου ένα δικό του πείραμα, όπου ο δότης ήταν στο Λος Άντζελες (Los Angeles), αλλά το DNA του στο Φοίνιξ (Phoenix) της Αριζόνας, σχεδόν 645 χιλιόμετρα μακριά. Οι αντιδράσεις ήταν ακριβώς ίδιες. Είτε βρίσκονταν στο ίδιο κτίριο, είτε 645 χιλιόμετρα μακριά, το φαινόμενο ήταν ταυτόχρονο.

Mάγισσες στον ελληνορωμαϊκό κόσμο

 

Η έρευνα στις παραδοσιακές μορφές της μάγισσας στη Μεσόγειο -στον ελληνορωμαϊκό κόσμο με άλλα λόγια- αποκαλύπτει τα στερεότυπα των γυναικών που άσκησαν τη μαγεία και τη γοητεία, καθώς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Σε αυτές τις μάγισσες δεν υπάρχουν βέβαια πεντάγραμμα ή μεγάλες τελετουργίες. Η προστάτιδα θεότητα των μαγισσών ήταν η Εκάτη και η μαγεία ήταν επικεντρωμένη στη συγκέντρωση της δύναμης, δηλαδή υπό μια κοσμική έννοια στον έλεγχο του φύλου, τη γονιμότητα, τη ζωή και τον θάνατο, τη θεραπευτική και τη βλαπτική ιατρική, παρά σε οποιοδήποτε είδους θρησκευτικές δραστηριότητας. Αυτές οι αρχαίες μάγισσες ήταν αρκετά διαφορετικές από τις σύγχρονες μιμήσεις τους και τα στερεότυπα της δύναμής τους άλλαξαν σημαντικά κατά τη μετάβαση από τον ελληνικό στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.

H δυναμική του μύθου

Στην καθομιλούμενη γλώσσα ο μύθος είναι φαντασία, κάτι που δε θεωρείται αληθινό. Οι μελετητές της μυθολογίας, ωστόσο, δίνουν μια διαφορετική εξήγηση. Ο μύθος είναι ένα ιδιαίτερο είδος ιστορίας, που προσπαθεί να ερμηνεύσει κάποιες όψεις του κόσμου που μας περιβάλλει. Κάποιοι άλλοι όπως ο Φράι, προβάλλουν την άποψη πως οι μύθοι είναι ιστορίες για θεούς και άλλες υπερφυσικές υπάρξεις.

Με τη σειρά του ο Μιρτσέα Ελιάντε θεωρεί πως ο μύθος είναι συχνά αφήγηση της ανθρώπινης προέλευσης ή της δημιουργίας του κόσμου και την ίδια στιγμή μια ιερή εξιστόρηση. Ο Λεβί Στρος από την άλλη ισχυρίζεται πως χρειάζεται γλωσσολογική ανάλυση του μύθου. Είναι εκείνη που μπορεί να αποδώσει ή να αποκαλύψει το κεντρικό του νόημα.

Σελήνη και το Ταξίδι των Ψυχών (από τον Πλούταρχο)

Το πρόσωπο της Σελήνης τρομοκρατεί τις ψυχές, αναφέρει  ο Πλούταρχος λέγοντας  πως αυτό που βλέπουν οι ψυχές όταν αφήνουν το σώμα πίσω στη Γη δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βάθος/κοίλωμα, το μεγαλύτερο μάλιστα από αυτά που αποκαλούν και μυχό της Εκάτης.  Στο μέρος αυτό, αναφέρει ο Πλούταρχος τιμωρούνται και παίρνουν εκδίκηση οι ψυχές για όσα υποστούν ή πράξουν. Ας δούμε πώς περιγράφει ο Πλούταρχος αυτό το σημείο:
«Τις φοβίζει [ψυχές] όμως και το αποκαλούμενο πρόσωπο, όταν φθάνουν κοντά, που είναι βλοσυρό και τρομακτικό να το βλέπεις. Ωστόσο στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε, αλλά, όπως ακριβώς η δική μας η γη διαθέτει κόλπους βαθείς και μεγάλους … έτσι και τούτα είναι τα βάθη της σελήνης και τα κοιλώματα. Από αυτά το μεγαλύτερο αποκαλούν μυχό της Εκάτης, όπου τιμωρούνται και παίρνουν εκδίκηση οι ψυχές για όσα τυχόν υποστούν ή πράξουν. Και δύο μεγάλες από αυτές ονομάζονται πύλες και από μέσα τους περνούν οι ψυχές, η μια προς τη μεριά της σελήνης που βλέπει προς στον ουρανό, την άλλη προς τη μεριά που βλέπει προς τη γη.» (Περί του Προσώπου της Σελήνης, 944c)

Ας δούμε, όμως, από την αρχή πώς περιγράφει ο Πλούταρχος το ταξίδι αυτό των ψυχών. Στην ιστορία αυτή

O "KΩΔΙΚΑΣ ΖΩΗΣ" ΤΩΝ ΓΗΓΕΝΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ (ΙΝΔΙΑΝΩΝ )

Ξύπνα με το Φως του Ήλιου για να προσευχηθείς. Να προσεύχεσαι συχνά και μόνος. Το Μεγάλο Πνεύμα θα ακούσει, αρκεί να μιλήσεις.
Να δείχνεις κατανόηση γι’ αυτούς που έχασαν το δρόμο τους. Άγνοια, αλαζονεία, θυμός, ζηλοτυπία και πλεονεξία, ανθίζουν από μια χαμένη ψυχή. Προσευχήσου ότι θα βρουν καθοδήγηση.
Ψάξε μέσα σου, να είσαι ο εαυτός σου. Μην επιτρέπεις σε άλλους να δημιουργούν το μονοπάτι σου. Είναι δικός σου ο δρόμος και μόνο. Άλλοι μπορούν να περπατήσουν μαζί σου, αλλά κανένας δεν μπορεί να περπατήσει στη θέση σου.

O ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗΛΙΩΝ KAI ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ....

 



Ο διάλογος Μηλίων και Αθηναίων, τον οποίο έχει διασώσει ο Θουκυδίδης είναι διαχρονικά επίκαιρος. Όπως φαίνεται πως η ιστορία συνεχώς επαναλαμβάνεται, εφόσον η ισχύς ενός έθνους, προϋποθέτει τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων και της ενέργειας, στο ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν ισχύουν ηθικοί φραγμοί, αλλά το δίκαιο του ισχυρού. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι Αθηναίοι σε ένα απόσπασμα του διαλόγου : «Όταν δεν υπάρχει ανάμεσα σε δύο δυνάμεις ίση δύναμη προς εξασφάλιση των συμφερόντων τους, τότε οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται»

Θα κάνω μία μικρή σχετική αναφορά στο σήμερα, καθώς υπό αυτό το πρίσμα πολλά μπορούν να εξηγηθούν, καθώς αφενός η χώρα λόγω της οικονομικής της πτώχευσης έχει απολέσει την Εθνική της κυριαρχία, και αφετέρου είναι πλέον εμφανής η ανάδειξη του στρατηγικού σχεδιασμού του Νέου- Οθωμανισμού εκ μέρους της Τουρκίας.

Η πολιτισμική άλωση έχει ήδη συντελεστεί, το προγεφύρωμα στην Θράκη έχει παγιωθεί, η κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή και αποδόμησης.

Οι καιροί είναι εξαιρετικά κρίσιμοι, καθώς είμαστε εμφανώς αποδυναμωμένοι οικονομικά,  πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά. Τα ενεργειακά κοιτάσματα – τα οποία επιτέλους αναγκάστηκε το πολιτικό κατεστημένο να παραδεχθεί πως υπάρχουν στο Αιγαίο -, αποτελούν «βραδυφλεγή βόμβα», εφόσον η Τουρκία θα επιδιώξει το δίκαιο  που υπερισχύει

ΤΟ ΡΟΔΙ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

 

«Το σύμβολο αυτό, είναι πολύ παλιό. Βλέπετε πως δίνεται με δυο διαφορετικές όψεις – παρουσιάσεις. Η πρώτη παρουσίαση δείχνει τον καρπό, το ρόδι ανοιχτό. Η δεύτερη παρουσίαση, δείχνει τον καρπό κλειστό. Η πρώτη παρουσίαση συμβολίζει το υπαρκτό Σύμπαν. Η δεύτερη συμβολίζει την επαναφορά των κόσμων όλων, μέσα στην ίδια αρχική εστία. Ο κάθε σπόρος του ροδιού είναι και ένας ήλιος, που τυλιγμένος στα λεπτά του χιτώνια, κάποτε θα τα αποτινάξει για να σκορπίσει τη ζωή στα όντα που θα κατοικήσουν στους πλανήτες του. Είναι λοιπόν ο κάθε σπόρος του ροδιού, το σύμβολο συγκέντρωσης και αποταμίευσης ζωής.

 

Μοιάζει στον ίδιο τον Πατέρα – Δημιουργό που έχει μέσα του τους κόσμους – ήλιους και που κάποια στιγμή σαν σπέρματα (ροδιάς κόκκους) θα τα εξαπολύσει με τις ακτίνες του να σχηματίσουν τη ζωή στους νέους κόσμους – διαστάσεις – υποστάσεις.

Ακόμη συμβολίζει το σχήμα του, το σχήμα κάθε Σύμπαντος. Όπως το ρόδι είναι στρογγυλό, κατά τον ίδιο τρόπο και το δικό μας Σύμπαν είναι στρογγυλό. Όπως η διάταξη των σπόρων του ροδιού είναι διατεταγμένη κατ’ ευθεία γραμμή από μέσα προς τα έξω, κατά τον ίδιο τρόπο και οι κόσμοι αρχίζουν από τα έσω και βγαίνουν