Άλλες πάλι φορές χρησιμοποιείται ως μέσο εκφοβισμού το άγνωστο, το άυλο ή το υπερφυσικό. Από τον κίνδυνο να χαθεί η περιουσία εφόσον πάρει την εξουσία η "τάδε" πολιτική παράταξη, μέχρι την αιώνια, σκληρή και αδιάκοπη μετά θάνατον τιμωρία εφόσον ο καταδικασθείς δεν έζησε το βίο του σύμφωνα με τους κανόνες.
Κοινό σημείο: Οι κανόνες. Διαφορετικοί από μέρος σε μέρος, από εποχή σε εποχή, απο πολιτισμό σε πολιτισμό και από θρησκεία σε θρησκεία. Άλλα ήθη, άλλες αξίες, άλλες συνήθειες, άλλες παραδόσεις. Σε κάθε περίπτωση η παραβίαση των κανόνων συνεπάγεται τιμωρία. Διαφορετική και αυτή, αλλού πιο σκληρή, αλλού πιο ήπια. Κοινός όμως ο φόβος για την τιμωρία και ακριβώς αυτός ο φόβος είναι που κάνει τόσο αποτελεσματικό το μέσο του εκφοβισμού. Και ένα τόσο αποτελεσματικό μέσο δε θα μπορούσε παρά να γίνει αντικείμενο καταχρηστικής εκμετάλευσης από όλους αυτούς που επιθυμούν να ελέγχουν τις μάζες.
Απέναντι σε ένα τόσο αποτελεσματικό όπλο, η καλύτερη άμυνα είναι η γνώση. Όποιος γνωρίζει τη διαφορά του ήθους από το φόβο της τιμωρίας ή από την ελπίδα ανταπόδωσης, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ακόμα και εάν κάποια στιγμή παραβιάσει τους κανόνες, το κάνει μετά γνώσης και είναι έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες. Η γνώση όμως συνδέεται αμφισήμαντα με την αλήθεια και ο Τεκτονισμός ως γνωστό δε θέτει κανένα όριο στην αναζήτησή της. Σε πλήρη αντίθεση βέβαια με τόσους και τόσους άλλους θεσμούς που η ύπαρξη και η επιβίωσή τους βασίζεται στην απόκρυψη αυτής της αλήθειας και στην πλήρη αποθάρρυνση όσων επιθυμούν να την αναζητήσουν. Αυτό εξηγεί και για ποιό λόγο οι διώκτες και οι συκοφάντες του τεκτονισμού είναι στο σύνολό τους δογματικοί και φονταμενταλιστές και οι οποίοι αυτοαναγορεύονται σε κυνηγούς ενός θεσμού περί του οποίου έχουν μαύρα και άραχνα μεσάνυχτα. Διότι ο οποιοσδήποτε λογικός και σκεπτόμενος, όταν διαισθάνεται σην παρουσία ενός εχθρού, το πρώτο που φροντίζει να κάνει είναι να μάθει όσο περισσότερα μπορεί γι αυτόν , ώστε να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Ο δογματικός και ο ανεγκέφαλος απλώς πυροβολάει προς κάθε κατεύθυνση χωρίς να γνωρίζει καν τι κυνηγά. Μέσα στο φανατισμό του δέχεται άκριτα ό,τι του σερβίρουν για συνομωσίες εναντίον της ανθρωπότητας από συγκεκριμένες συντεχνίες, οικογένειες ή θεσμούς και δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να σκεφτεί εάν όλα αυτά διαθέτουν ή όχι κάποια λογική βάση. Όσο λοιπόν αυτές οι μάζες αρνούνται να ξεφύγουν από το σκοταδισμό στον οποίο έχουν εμπλακεί, τόσο θα γίνονται αντικείμενο εκμετάλευσης από τους επιτήδειους.
ΑΔ! Γ.Λ.
