Αγαπητοί Σεβ:. , Αδδ:. και Αδδ:. μου,
Από τα έως τώρα πρώτα μου Τεκτονικά-Βήματα:. , θα προσπαθήσω να αναπτύξω το παραπάνω θέμα.
Έμπνευση, η ετυμολογία από το λεξικό έχει όπως παρακάτω .. < ελληνιστική κοινή ἔμπνευσις < αρχαία ελληνική ἐμπνέω < ἐν + πνέω . .. ιδέα, για την πραγματοποίηση κάποιου στόχου ή τη δημιουργία έργου τέχνης, που εμφανίζεται ξαφνικά και χωρίς να το επιδιώκουμε συνειδητά, ως συνέπεια των αναγνωσμάτων ή των αισθητηριακών προσλήψεών μας.¨
Εν και πνέω, εν σημαίνει το μέσα ή το μέσον , ενώ πνέω, συνώνυμο του φυσώ, όταν αναφέρετε στον άνεμο αναφέρετε στην κίνηση ενός ρεύματος ατμοσφαιρικού αέρα που γίνεται αισθητή από τον άνθρωπο. Συγγενής λέξεις μεταξύ άλλων Πνεύμα:. .
Ο μυημένος Αδδ:. Τέκτον μέσο των αισθητηριακών προσλήψεών του, έτσι όπως στην πρώτη περιοδεία κατά την μύηση του, όπου μετά την επαφή του με την Μάνα Γή, την θηλυκή παρθένο δύναμη έρχεται με δυσκολίες και κόπο ξαφνικά και χωρίς να το επιδιώκει να αισθανθεί τον άνεμο, την Πνοή:. , το Πνεύμα:. και να νιώσει μια μοναδική στιγμή αγαλλίασης, ανακούφισης, ευτυχίας ως αποζημίωση των κόπων του. Κατόπιν και ως συνέπεια των αναγνωσμάτων του έρχεται μέσο της Πνοής:. να αναζητήσει απεγνωσμένα έκφραση. Η Βίβλος, μας διδάσκει οτι “εν αρχή είναι ο λόγος…” και ο Λόγος:. για εμάς τους Τέκτονες:. είναι τριαδικός, είναι η πεμπτουσία, είναι η Αγάπη. Αυτή η κορύφωση συναισθήματος σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, ψάχνει επείγοντος να βρει έκφραση έτσι ώστε να βρουν την Ροή τους οι ρευστές Φλόγες του και να αποτυπωθούν εις αέναων πάνω στη Μάνα Γή.
Ο μυημένος, η ετυμολογία του ρήματος μύω έχει όπως παρακάτω μύω (Α) (μτβ.) κλείνω («ὕπνος ἔμυσε κόρας», Ανθ. Παλ. 2. (αμτβ.), (για ανθρώπους και ζώα) κλείνω τα μάτια ή τα χείλια («μύω τε καὶ δέδορκα», Σοφ. 3. (για τα μάτια, το στόμα ή άλλο συστελλόμενο άνοιγμα) είμαι κλειστός, κλείνω, κλείνομαι 4. (για φυτά) ξηραίνομαι, μαραίνομαι («ἀστάχυσι μεμυμόσι ἐξ αὐχμοῡ», Φιλ.)5. μτφ. α) εξασθενώ, φθίνω («τῷ λιμῷ μεμυκότες», Ιώσ.)β) προσπαθώ να περιορίσω τη σκέψη μου, να μη σκέπτομαι τίποτε («μύσαντες τῷ λογισμῷ», Πλούτ.)γ) (για πόνο, θύελλα κ.λπ.) ησυχάζω, καταπραΰνομαι 6. κλείνω τα μάτια μου από πόνο ή φόβο. Έτσι μπορούμε να πούμε
οτι ο μυημένος Αδδ:. Τεκτον:. κατα τη διάρκεια της μύησής του έχοντας τα μάτια του κλειστά, τη σκέψη του περιορισμένη, το εγώ του εξασθενημένο, ταυτόχρονα όμως πιθανός να νιώθει και μια ανεξήγητη ησυχία και πραότητα προερχόμενη απο τα βάθυ της καρδιάς του, ένα συναίσθημα που του προσφέρει ισορροπία, γαλήνη, γλυκό σαν την Αγάπη:. . Ο υποψήφιος Αδδ:. Τέκτον ανοίγοντας τα μάτια του το πρώτο που αντικρίζει είναι η στοά και ο κόσμος των συμβόλων, αυτά καταγράφονται στην μνήμη του και δημιουργούν αυτό που ο Τεκτονισμός:. μεταξύ άλλων αλληγορικά μεταφέρει ως ορισμό της αρχέγονης μνήμης των συμβόλων.
Ο Λόγος:. , η Αλήθεια:. , έρχεται μέσο των συμβόλων αποτυπωμένος με τον ποιό αρχέγονο τρόπο. Με την εξέλιξη του ανθρώπου και ταυτόχρονα της βιοηθικής του, εκείνα τα πρώτα` σύμβολα έχουν μείνει ανέγγιχτα, να θυμίζουν την αρχή και τέλος των πάντων. Ο Τεκτονισμός:. έρχεται μεταξύ άλλων, να τα διατηρήσει και να τα αναδείξει μέσα στις στοές του, μετατρέποντας τα σχεδόν με έναν αλχημικό τρόπο, πρώτα σε γραπτό και μετά σε ηχητικό Λόγο:. , μέσα από την έμπνευση ( εν+πνέω ) των Αδδ:. μας και τους πίνακες αυτών.
Η έμπνευση βρήκε πολλούς τρόπους έκφρασης στην πάροδο των αιώνων και της εξέλιξης του ανθρώπου. Παρ' όλα αυτά, αυτά τα σύμβολα παραμένουν να διατηρούν την Ισχύ:. τους αναλλοίωτη. Επικοινωνούν την εσωτερική αλήθεια μέσο του Φωτός:. . Μπορούν να γίνουν αντιληπτά από τον άνθρωπο στην ουσία και στο σύνολό τους, μόνον μέσο των συχνοτήτων του φωτός και απο την αίσθηση της όρασης. Έτσι εφόσον τα Σύμβολα έρχονται σε άμεση επαφή με το Φώς:. του σύμπαντος διατηρούν αναλλοίωτη την αλήθεια τους, ενώ η ψυχή τους παραμένει συντονισμένη με την αλήθεια της Ισχύς:. , του Κάλους:. και της Σοφίας:. .
Τα παραπάνω θα μπορούσαμε να τα αναφέρουμε και για την αρχιτεκτονική τέχνη ως έκφραση της έμπνευσης, καθώς και για οποιαδήποτε μορφή τέχνης ή δημιουργικής έκφρασης η οποία στη φυσική της υπόσταση γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο μέσο του φωτός και των οφθαλμών. Τα σύμβολα αυτά, είναι πλούσια σε γνώση η οποία σε γραπτό λόγο θα απαιτούνταν ατελείωτες σειρές λέξεων για να αποκωδικοποιηθεί η έννοια τους στο σύνολο της και αυτό μεταξύ άλλων προσφέρει και Τεκτονισμός:. .
Ο γραπτός λόγος ως μέσον έκφρασης της έμπνευσης μπορεί να ανοίξει τις πύλες σε ατελείωτα μαγικά ταξίδια, σε τέτοια που ο άνθρωπος από την φύση του αναζητεί. Ο γραπτός Λόγος:. μπορεί να περιγράψει το σύνολο των τεχνών στην φυσική τους οντότητα πλην της μουσικής και του ήχου, των οποίων μόνο το αποτέλεσμα μπορεί να εκφέρεί και το μεγαλείο αυτού.
Ο γραπτός Λόγος:. μπορεί να μετατραπεί και σε ηχητικός Λόγος:. μέσον της μουσικής, η οποία μέσον της αίσθησης της ακοής έρχεται να ταξιδέψει όχι μόνον τον άνθρωπο αλλά και επιστημονικά αποδεδειγμένα μέσο της μετατροπής της σε ήχο και ηχητικό κύμα, τη φύση ολάκερη σε ρυθμούς που εκείνη μόνο μπορεί να συνθέσει.
Ο άνθρωπος ώς νοήμον ον με συνείδηση, συναίσθηση και ενσυναίσθηση, μπορεί και γίνεται με την εξέλιξη του δημιουργός ηχητικής έκφρασης του Λόγου:. αποτελέσματος Κάλους:. , Σοφίας:. αλλά και Ισχύος:. μοναδικού.
Η γλυπτική ως αποτέλεσμα της έκφρασης του Λόγου:. και της εμπνεύσεως αυτού έρχεται να χαρίσει στον Κόσμο μας έργα τα οποία συμβαδίζουν αρμονικά με το μεγαλείο του σύμπαντος και της φύσης. Και σε αυτήν την τέχνη το αποτέλεσμα αυτής για το που θα βρίσκεται στην εξ ελικτή κλίμακα κρίνεται απο το μεγαλείο του Κάλους:. δηλαδή της αρμονίας, της Σοφίας:. με την οποίαν σμιλεύτηκαν αλλά και της Ισχύς:. του συναισθηματικού τους αποτυπώματος.
Ο χορός πράττει ως μετατροπέας των ήχων και της μουσικής ενώ προσφέρει αποτέλεσμα εμπνεύσεως μοναδικής γεωμετρίας, μαθηματικών και κοσμικής αρμονίας.
Σε όλες της εκφράσεις της έμπνευσης ο Λόγος:. μέσο του ανθρώπου μετουσιώνεται σε δημιουργία με σκοπό την ευαισθητοποίηση και την κατανόηση της έκφρασης αυτής μέσο του συναισθήματος τους αποδέκτη - ανθρώπου. Η δημιουργία ως πανανθρώπινο μέσον έμπνευσης έχει σκόπο την ικανοποίηση εκ του αποτελέσματος του ίδιου του δημιουργού-ανθρώπου. Έτσι σύμφωνα με το κατα εικόνα και κατ ομοίωσαν η δημιουργία ικανοποιεί τον ίδιο τον δημιουργό Μ:. A:. T:. Σ:. .
Η έμπνευση είναι ουσιαστικό θηλυκό, ως άλλη Μητέρα και παθητική δύναμη έρχεται να δεχτεί την αρσενική Ισχύ:. του εκφραστικού και να βρεθεί κατευθείαν στο συναίσθημα και στην καρδία του ανθρώπου. Η έμπνευση είναι εν τέλη μαγική.
Holy Ben Ardis
