Καλησπέρα σας σας καλωσορίζω στο μαγικό κόσμο των συμβόλων.
Σκοπός του αποψινού μου πίνακα είναι να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον προκειμένου να κατανοήσετε τον πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο Τεκτονισμός στη ζωή μας, λόγω του ότι εκφράζει την ουσία της διδασκαλία του μεθοδικά, μέσω αλληγοριών και συμβόλων, προκειμένου να γίνει πλέον κατανοητή και αποτελεσματική για την βελτίωση του πνεύματος και της ζωής μας. Με αυτή τη μέθοδο η οποία επικαλείται και Βασιλική Τέχνη, διδάσκει τον άνθρωπο πώς να κυβερνά τον εαυτόν του.
Έτσι λοιπόν προσεγγίζοντας τον θεμελιώδη ρόλο των συμβόλων στην εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου και τους τρόπους με τους οποίους αυτά αφυπνίζουν τη συνείδηση, ερχόμαστε συνέχεια σε επαφή με έναν ολόκληρο κόσμο λέξεων, όρων και εικόνων, που επιδρούν άλλοτε επιφανειακά και άλλοτε πιο βαθιά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.
Επιδρούν στη σκέψη και πολλές φορές στην εξελικτική πορεία μας, τόσο σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο όσο και σε σχέση με τον εαυτό μας. Κι όμως, σπάνια συνειδητοποιούμε την επιρροή και τις αδιόρατες αλλά πραγματικές μεταβολές που ασκούν επάνω μας. Ένας ονειρικός κόσμος από μάγους, γίγαντες, μαγεμένες βασιλοπούλες, ιπτάμενα χαλιά, μυθικά βουνά και δάση, τέρατα, πλάσματα με παράξενες ιδιότητες, στοιχειακά και νάνοι, ζώα άγρια και ήμερα που μιλούν και κινούνται σαν άνθρωποι, θαυμαστές χώρες και βασίλεια πέρασαν μέσα από τη φαντασία μας και χαράχθηκαν στο υποσυνείδητό μας.
Και όλα αυτά, με τη συνεχή τους επανάληψη, αφήνουν τα ίχνη τους στον εσωτερικό μας κόσμο, άλλοτε συνειδητά, άλλοτε ασυνείδητα, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ατόμου. Στη σύγχρονη εποχή ο συμβολισμός εξακολουθεί να κρατά μια εξέχουσα θέση στην καρδιά και το νου των ανθρώπων. Εκδηλώνεται μέσα από τη λαϊκή τέχνη όλων των λαών, η οποία είναι μία ανεξάντλητη πηγή συμβόλων. Εκδηλώνεται σε κάθε μορφή έκφρασης και δημιουργίας. Ένα μεγάλο μέρος του είναι συνυφασμένο με την εξέλιξη της ομαδικής ψυχής, το εγρηγορός, αυτό το οποίο γρηγορεί και επιτηρεί άγρυπνα – ένας φρουρός, ένας βοηθός), είναι ένας ενεργειακός ψυχικός οργανισμός, που συνδέει τα μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας ή κοινότητος. Είναι η «ομαδική ψυχή».
Πολλοί μελετητές, όμως, υποστηρίζουν ότι αργά ή γρήγορα η ανάγκη για εξερεύνηση νέων και ακατάληπτων μέχρι σήμερα ιδεών θα ξανανοίξει πλατιά αυτό το κανάλι της επικοινωνίας με το θησαυροφυλάκιο της εσωτερικής ύπαρξης. Πραγματικά, επειδή πάρα πολλά πράγματα βρίσκονται πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης, οδηγούμαστε στη συχνή χρήση συμβολικών όρων για να παρουσιάσουμε έννοιες που δεν μπορούμε ούτε να προσδιορίσουμε, ούτε να καταλάβουμε απόλυτα. Επομένως, το σύμβολο είναι ένας όρος, όνομα ή εικόνα που, και όταν ακόμη μας είναι προσιτό στην καθημερινή ζωή, έχει πολύ περισσότερες σημασίες που προστίθενται στο συμβατικό και φανερό νόημά του. Έτσι, πολλές φορές το σύμβολο σημαίνει κάτι αόριστο, άγνωστο ή απόκρυφο για μας.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί και να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι, το σύμβολο απεικονίζει κάτι ανώτερο και πιο αφηρημένο και ότι οδηγεί τη συνείδηση σε μία ανοδική και υπερβατική εξελικτική πορεία. Όμως, σε καμιά περίπτωση μια πρωταρχική ιδέα δε συμβολίζει ένα οποιοδήποτε αντικείμενο. Η σχέση ανάμεσα στο κατώτερο και στο ανώτερο είναι πάντα μονοσήμαντη στο πεδίο της συμβολικής και φιλοσοφικής σκέψης.
Για παράδειγμα, γνωρίζουμε από τη μυθολογία ότι ο αετός είναι ένα από τα σύμβολα του Δία, του πατέρα των θεών και των ανθρώπων. Θα ήταν παράλογο και άτοπο, όμως, να ισχυριστεί κανείς ότι ο Δίας είναι ένα σύμβολο του αετού. Ακολουθώντας αυτό το μίτο της σκέψης οδηγούμαστε στη θεωρία του Λαντ Ριτ, ο οποίος επιμένει ότι «συμβολισμός είναι η επιστήμη των σχέσεων που συνδέουν το δημιουργημένο κόσμο με το δημιουργό, τον υλικό κόσμο με τον υπερφυσικό: Είναι η επιστήμη της αρμονίας που υπάρχει ανάμεσα στα επιμέρους τμήματα του σύμπαντος και στη δημιουργική αρχή που τα έφερε σε συνοχή. Αυτό σημαίνει ότι ένα φυσικό και
αντιληπτό σημείο μπορεί να έχει μία ανώτερη αναφορά στην αρχή που το παρήγαγε και επομένως δεν αποτελεί παρά μία αντανάκλαση της θεϊκής τελειότητας, η οποία μέσα από αυτό βρίσκει ένα τρόπο έκφρασης στο υλικό πεδίο».
Ο συμβολισμός χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε όλα τα θρησκευτικά συστήματα, προσπαθώντας να υποδείξει μέσα από γνωστά σχήματα και αντικείμενα αφηρημένες ιδιότητες και ιδέες στον πολύ κόσμο. Ταυτόχρονα διαφύλαξε τους πιο απόκρυφους και δύσκολους στο χειρισμό τομείς του από τους άπειρους εκείνους που μπορεί να έκαναν λαθεμένη χρήση τους. Αυτός δε είναι και ένας λόγος για τον οποίο στον Τεκτονισμό ορισμένες έννοιες, ιδέες, σύμβολα αποκαλύπτονται σταδιακά σε επόμενες βαθμίδες.
Επαναλαμβάνουμε ότι, κάθε σύμβολο έχει διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας. Ξεκινώντας από το πιο απλό επίπεδο, που μπορεί να φανερώσει ένα απλό φυσικό γεγονός, μπορούμε να φτάσουμε στην αποκάλυψη ενός κοσμικού νόμου. Από την κατανόηση, όμως, ενός φυσικού γεγονότος μέχρι την κατανόηση ενός κοσμικού νόμου υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα επίπεδα συνειδητοποίησης.
Στον αγώνα για εξέλιξη ο άνθρωπος μέσω της συνείδησης, βλέπουμε να κατακτά ολοένα και περισσότερα επίπεδα ερμηνείας των συμβόλων που τον περιβάλλουν. Είναι ικανός να φτάσει σε όλο και βαθύτερες ερμηνείες ενός συμβόλου. Από εκεί και πέρα είναι δυνατό, με τον κατάλληλο τρόπο, να πραγματώσει αυτό το σύμβολο στη ζωή. Αυτός είναι ο βασικός λόγος, για τον οποίο το σύμβολο ήταν και θα είναι ο θεματοφύλακας της γνώσης, αποτρέποντας διαρκώς τον αρχάριο ή τον αμύητο, ο οποίος δεν έχει το κατάλληλο συνειδησιακό υπόβαθρο, να χειρίζεται δυνάμεις πέρα από την κατανόησή του.
Ας ανατρέξουμε στο παρελθόν και ας αναγνωρίσουμε το ρόλο τους στην εξελικτική μας πορεία. Ας τα δούμε σε συνάρτηση με τον εαυτό μας και σίγουρα θα αναγνωρίσουμε τη μαγεία που ασκούν επάνω μας. Πραγματικά, τα σύμβολα αποτελούν ένα μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, ένα από εκείνα που θα μπορούσαν να γίνουν το κλειδί για την πύλη του εσωτερικού μας.
Κατά συνέπεια καιρός είναι να περάσουμε επιλεκτικά σε ένα από τα εσωτερικότερα σύμβολα μύησης που χρησιμοποιήθηκαν στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, το σύμβολο του λαβύρινθου. Ο λαβύρινθος ήταν γνωστός πλατύτερα τόσο στην αρχαία Αίγυπτο όσο και στην Ασία. Μελετητές όπως ο Γουόλντεμαν Φλάι ανακάλυψαν το σχήμα του σε προϊστορικά χαρακτικά, όπως εκείνα στην Πένα ντε Μοκόρ. Στην Ελλάδα, όμως, υπήρξε ο πρώτος γνωστός ιστορικά λαβύρινθος. Από αυτόν πήραν το όνομά τους και όλοι οι υπόλοιποι.
Ετυμολογικά η λέξη πιθανά να σημαίνει «ανάκτορο ή ιερό του λάβρυος», δηλαδή του πέλεκυ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε πολύ στην αρχαία Κρήτη. Ο λαβύρινθος είναι ένα οικοδόμημα που αποτελείται από ένα σύμπλεγμα δωματίων και διαδρόμων με εκπληκτικά πολύπλοκη διαρρύθμιση, σε βαθμό που να είναι σχεδόν αδύνατο να βρει την έξοδο όποιος μπει μέσα σε αυτόν.
Τέτοιοι χώροι χρησιμοποιήθηκαν τόσο στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια -ιδιαίτερα σαν τόποι μύησης των νεόφυτων- όσο και μεταγενέστερα από τη χριστιανική εκκλησία στην αρχιτεκτονική κατασκευή μερικών καθεδρικών ναών (όπως στον καθεδρικό της Σεν). Ποιο άραγε να ήταν το σκεπτικό της χρήσης του λαβύρινθου από πρακτική και συμβολική σκοπιά; Ας θυμηθούμε λίγο το μύθο του Μινώταυρου της Κνωσού. Ο Μινώταυρος γεννήθηκε κατά την παράδοση από την ένωση της βασίλισσας της Κνωσού και γυναίκας του Μίνωα Πασιφάης με τον ιερό ταύρο που είχε χαρίσει ο Ποσειδώνας στο Μίνωα. Το πλάσμα που γεννήθηκε ονομάστηκε αρχικά Αστέριος και αργότερα Μινώταυρος, επειδή είχε κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου. Εδώ αποδεικνύεται ότι τα πρωτόγονα και ανεξέλεγκτα πάθη οδηγούν τον άνθρωπο πίσω, στη ζωώδη φύση του, στην άγρια κατάσταση του ένστικτου.
Ο Μινώταυρος ήταν τόσο άγριος, που ο βασιλιάς Μίνωας αναγκάστηκε να τον παγιδεύσει και να τον κλείσει στα υπόγεια του ανάκτορού του, τα οποία είχαν κατασκευαστεί από τον περίφημο αρχιτέκτονα Δαίδαλο στη μορφή ενός περίπλοκου λαβύρινθου. Το τερατόμορφο πλάσμα ζούσε παγιδευμένο μέσα στο κτίριο και τρεφόταν από τα θύματα που προόριζε για θυσία ο Μίνωας. Όποιος έμπαινε ζωντανός μέσα εκεί, μη μπορώντας να βρει την έξοδο, αργά ή γρήγορα, συναντούσε το Μινώταυρο και κατασπαρασσόταν από αυτόν. Μόνο ο Θησέας, ο γιος του βασιλιά των Αθηνών Αιγέα, προκειμένου να απαλλάξει την πατρίδα του από το φόρο αίματος 7 αγοριών και 7 κοριτσιών που έπρεπε να πληρώνει κάθε χρόνο, τόλμησε, όχι μόνο να αντιμετωπίσει και να νικήσει το θηρίο, αλλά χάρη στη βοήθεια της Αριάδνης που του έδωσε ένα νήμα για να βρίσκει το δρόμο του, κατόρθωσε να βγει τελικά από το λαβύρινθο.
Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο μύθο. 'Aραγε τι μπορεί να υπονοεί; Από εσωτερική άποψη, ο λαβύρινθος με την πολύπλοκη υπόγεια δομή του συμβολίζει τον ασυνείδητο κόσμο του ανθρώπου, που ουσιαστικά είναι άγνωστος στο συνειδητό εαυτό. Ο κόσμος αυτός φαίνεται απρόσιτος, φοβερός και ανεξερεύνητος.
Αν προσπαθήσει κανείς να μπει απροετοίμαστος εκεί μέσα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φοβερό τέρας, που δεν είναι άλλο από τα πιο πρωτόγονα και ανεξέλεγκτα ένστικτά του. Το αποτέλεσμα θα είναι να κατασπαραχθεί από αυτήν την αρχέγονη φύση, η οποία αποδεικνύεται πιο δυνατή από την ανέτοιμη και ανεκπαίδευτη συνειδητή προσωπικότητα. Αυτό άραγε δε συμφωνεί και με τις θεωρίες των σύγχρονων ψυχολόγων, που υποστηρίζουν πως μία ξαφνική και μη ελεγχόμενη αποκάλυψη του ασυνείδητου μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας, δηλαδή στο θάνατο του συνειδητού εγώ; Από την άλλη πλευρά ο Θησέας είναι ένας μεγάλος ήρωας, ένας γενναίος πολεμιστής, σύμβολο του εκπαιδευμένου συνειδητού εαυτού, ο οποίος αισθάνεται αρκετά δυνατός για να αντιμετωπίσει το θηρίο -δηλαδή τα πρωτόγονα ένστικτα.
Επιθυμεί να απαλλάξει από τη θυσία τους επτά νέους και νέες που παριστάνουν τα επτά κέντρα δύναμης και ισορροπίας του ανθρώπου. Με τους 7 νέους και τις 7 νέες απεικονίζεται η παθητική και η ενεργητική όψη των ανθρώπινων κέντρων δύναμης *. Λειτουργώντας με την παθητική τους όψη είναι εστίες επαφής με τις ενέργειες των εσωτερικών κόσμων. Λειτουργώντας με την ενεργητική τους όψη εκπέμπουν αυτή την ενέργεια στον εξωτερικό κόσμο. Σε αυτή του την προσπάθεια ο Θησέας βοηθιέται σημαντικά από την Αριάδνη. Η Αριάδνη είναι κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης και επομένως ετεροθαλής αδερφή του Μινώταυρου. Ενώ, όμως, το θηρίο δεν είναι παρά η κατώτατη φύση του ατόμου, η Αριάδνη συμβολίζει την ψυχή του, η οποία ασφαλώς έχει έμμεση έστω συγγένεια με την πιο παχυλή ύλη. Χάρη στον έρωτα, λοιπόν, της Αριάδνης-Ψυχής ο Θησέας-Ανώτερος Εαυτός αποκτά το μίτο. Είναι ένα νήμα που η μια του άκρη προσδένεται στην είσοδο του λαβύρινθου και το οποίο ξετυλίγεται όσο ο Θησέας διεισδύει όλο και βαθύτερα μέσα στον εαυτό του.
Όπως είπαμε, ο Ανώτερος Εαυτός, έτοιμος για τη μεγάλη μάχη, καταφέρνει να υποτάξει και να σκοτώσει το κατώτερο ένστικτο, απελευθερώνοντας για πάντα τα 7 κέντρα του από τα πρωτόγονα δεσμά της υλικής ύπαρξης. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι ο Θησέας είναι απόγονος βασιλικής οικογένειας και προέρχεται από ένα τόπο με εγκαθιδρυμένη ηλιακή λατρεία, ενώ ο Μίνωας είναι αντιπρόσωπος της Κρητικής σεληνιακής λατρείας. Έτσι ο Θησέας, σαν ηλιακός ήρωας, στέλνεται με αποστολή την κατάργηση του φόρου υποτέλειας. Αυτός ο φόρος υποτέλειας είναι τα δεσμά της προσωπικότητας, τα οποία περιορίζουν των Ανώτερο Εαυτό. Χάρη στο νήμα που τον συνδέει αδιάσπαστα με την ψυχή του, ο δρόμος προς την έξοδο είναι ανοιχτός. Βγαίνει νικητής και φεύγει από την Κνωσό με την Αριάδνη και τους νέους για την πατρίδα του.
Την εσωτερική αναπαράσταση αυτής της διαδικασίας επαναλάμβαναν οι αρχαίοι Έλληνες στα πιο ιερά μυητικά τους μυστήρια, οδηγώντας το νεόφυτο βήμα-βήμα στην εξερεύνηση του άγνωστου κατώτερου εαυτού, στην νίκη του επί αυτού και στον τελικό θρίαμβο της ένωσης ψυχής και εκπαιδευμένου εγώ. Επομένως, ο λαβύρινθος αποτελούσε ένα είδος δοκιμασίας του νεόφυτου για να περάσει στην κατάσταση του μυημένου, άποψη που υποστηρίζεται και από το Μιρσέα Ελιάντε.
Η Σημασία των Συμβόλων και των Αρχετύπων Πριν επιχειρήσουμε να ψηλαφίσουμε την πιο μαγευτική περιοχή των συμβόλων, θα ήταν καλό να διακρίνουμε τη λεπτή διαφορά των εννοιών συμβόλου-αλληγορίας. Κατά τον Γκαστόν Μπάτσελορ η αλληγορία δεν είναι παρά μία νεκρή εικόνα, μία σύλληψη που έχει γίνει υπερβολική. Για το Γιουνγκ είναι ένα μετριασμένο είδος συμβόλου, που έχει περιοριστεί στο ρόλο της υπόδειξης, δείχνοντας μόνο μία από τις πολλές δυναμικές σημασίες του.
Έτσι, η αλληγορία φαίνεται να λειτουργεί σαν μηχανισμός του συμβόλου, με τον οποίο τα κύρια χαρακτηριστικά του τελευταίου έχουν αποδυναμωθεί και μετατραπεί σε ένα απλό κρυπτογράφημα. Αυτό το κρυπτογράφημα μπορεί να φαίνεται σαν να είναι ακόμη ζωντανό κάτω από μία παραδοσιακή και συμβολική επένδυση. Ενώ η ουσιαστική λειτουργία του συμβόλου είναι να εξερευνήσει το άγνωστο και -παράδοξα- να επικοινωνήσει με εκείνο που δε διατυπώνεται λεκτικά.
Ο Πολ Ντιέλ αναφέρει ένα έντονο παράδειγμα στην προσπάθειά του να διακρίνει τις διαφορές αλληγορίας και συμβόλου: «Ο Δίας εξακοντίζει ένα κεραυνό. Αυτό από μετεωρολογική σκοπιά δεν είναι παρά μία απλή αλληγορία, η οποία μετατρέπεται σε σύμβολο όταν η πράξη αποκτήσει μία ψυχολογική σημασία, όπου ο Δίας γίνεται το σύμβολο του πνεύματος και ο κεραυνός συμβολίζει την ξαφνική εμφάνιση μιας φωτισμένης σκέψης (διαίσθησης) η οποία υποτίθεται πως έρχεται κατευθείαν από το θεό».
Τα στοιχεία της αλληγορίας είναι σύμβολα που δεν μπορούν να διακριθούν απόλυτα από τα αληθινά σύμβολα. Μόνο η λειτουργία τους φαίνεται τροποποιημένη και αντεστραμμένη, γιατί, αντί να υποδηλώνουν μεταφυσικές και πνευματικές αρχές -αντί να έχουν ένα συγκινησιακό περιεχόμενο- δεν είναι παρά τεχνητά δημιουργήματα που καθορίζουν φυσικές πραγματικότητες και τίποτε παραπάνω.
Μία άλλη διαδικασία της συμβολιστικής σκέψης είναι και η παραβολή, την οποία συναντάμε έντονα στους κόλπους της Χριστιανικής διδασκαλίας και όχι μόνο. Παρουσιάζει μια σχέση με την αλληγορία, σαν μια προσπάθεια λογικής επεξήγησης εσωτερικών καταστάσεων.
Η σημασία της παραβολής φαίνεται στα λόγια του Χριστού, όταν έλεγε στους μαθητές του: «Σε σας δίνεται απευθείας η γνώση των μυστήριων του Βασιλείου του Θεού, στους άλλους δίνεται με παραβολές».
Έτσι, λοιπόν, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε την αξία της, όχι απλά σαν τρόπο συμβολιστικής σκέψης, αλλά σαν μέσο διαπαιδαγώγησης της πλατιάς ανεκπαίδευτης μάζας εκείνης της εποχής.
Μέσα στο απέραντο φάσμα των συμβόλων με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή, υπάρχει μία ιδιαίτερη, σχετικά μικρή, αλλά απόλυτα σημαντική κατηγορία που παίζει καθοριστικό ρόλο στην εσωτερική ζωή της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τα αρχέτυπα.
Ο Πλάτωνας ονόμαζε αρχέτυπο το πρότυπο ιδεώδες των πραγμάτων και, από φιλοσοφική άποψη, ίσως να είναι ο πιο ακριβής ορισμός που διατυπώθηκε μέχρι σήμερα. Ο ψυχολόγος και ερευνητής Καρλ Γιουνγκ, ύστερα από μακρά παρατήρηση και έρευνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από την εξελικτική της πορεία στους αιώνες, καθιέρωσε τον όρο αρχέτυπο στη σύγχρονη δυτική κοινωνία, για να ονομάσει εκείνες τις σπερματικές ιδέες που υπάρχουν μέσα στο θείο Νου και οι οποίες στην αρχέτυπη φύση τους δεν είναι άμεσα αισθητές από την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά μόνο σαν πρότυπα σχέσης που η ανθρωπότητα ντύνει με κατάλληλες εικόνες.
Η σημασία των αρχέτυπων γίνεται μόνο μερικά αντιληπτή, η βαθύτερη έννοιά τους μένει ένα μυστικό που υπάρχει πολύ πριν από τον ίδιο τον άνθρωπο και το οποίο εκτείνεται πολύ πέρα από αυτόν. Ακόμη και ο κατεξοχήν υλιστής Φρόιντ αναγνώριζε την αξία τους ονομάζοντάς τα «αρχαία κατάλοιπα». Τις ψυχικές αυτές μορφές δεν μπορεί να τις εξηγήσει καμία εμπειρία της ζωής του ατόμου. Φαίνεται να είναι έμφυτες, αρχέγονες και αποτελούν κληρονομιά του ανθρώπινου πνεύματος.
Στην πραγματικότητα, είναι το κατακάθισμα των εμπειριών της ανθρωπότητας που επαναλαμβάνεται διαρκώς επί αιώνες. Καθώς αυτές οι συλλήψεις, που αποτελούν τη βάση των κυριότερων ανθρώπινων πίστεων, είναι αδύνατο να αποκαλυφθούν από τη συνείδηση σε όλο το βάθος, αναδύονται σε αυτήν μόνο με έμμεση ή συμβολική μορφή. Στο σύνολό τους αποτελούν το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας, το οποίο εκδηλώνεται στο συνειδητό κόσμο με τη μορφή συμβολικών σκέψεων, πράξεων ή εικόνων που παρουσιάζονται σε όλους σχεδόν τους χώρους της ανθρώπινης δραστηριότητας. Στα περισσότερα άτομα τα αρχέτυπα αναδύονται στη συνείδηση όταν αυτή είναι ιδιαίτερα χαλαρωμένη και επιτρέπει στο ασυνείδητο να εμφανίσει τα περιεχόμενά του, γιαυτό συχνά τα όνειρα περιέχουν αρκετές αρχετυπικές εικόνες.
Το άτομο συνήθως εντυπωσιάζεται από αυτές όταν διατηρούνται στη συνειδητή μνήμη του, αλλά σπάνια μπορεί να δώσει κάποια λογική εξήγηση για την παρουσία τους. Μερικά από τα πιο γνωστά αρχέτυπα, όπως η Μεγάλη Μητέρα, ο Πατέρας των Πάντων, ο Γέρο-Σοφός, ο Κοσμικός 'Aνθρωπος, ο Ιερός Γάμος, συχνά έχουν απεικονιστεί σε παραστάσεις ναών σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καθώς και σε ζωγραφικούς πίνακες, ύστερα από μια παράξενη ονειρική εμπειρία του δημιουργού τους. Το να προσπαθήσει έστω κανείς να ερμηνεύσει τα περιεχόμενα αυτών των συμβόλων θα ήταν πολύ φιλόδοξη και μάταιη απόπειρα. Η κατανόηση μορφών σαν αυτές που αναφέρθηκαν, εκτείνεται πολύ πέρα από την ανθρώπινη λογική αντίληψη και μπορεί να τις προσεγγίσει κανείς μόνο από το επίπεδο της ψυχικής του λειτουργίας.
Λέγεται πως για να έρθει κανείς σε επαφή με τις ιδέες που κρύβονται πίσω από αυτές, πρέπει να ξεκινήσει την αναζήτηση της εσωτερικής του ύπαρξης, δηλαδή, να επιδιώξει την εξερεύνηση του ασυνείδητού του.
Μέσω αυτής της οδού θα ανακαλύψει τον αληθινό του εαυτό και θα ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος, αφού πρώτα αντιμετωπίσει τα περιεχόμενά του και κατορθώσει να εξοικειωθεί και να συμφιλιωθεί μαζί τους. Στον εσωτερισμό τα περιεχόμενα της απόκρυφης ύπαρξης έχουν, μέσα στους αιώνες, εμφανιστεί με τη μορφή ορισμένων αρχέτυπων συμβόλων. Έτσι, το πρώτο που πρόκειται να αντιμετωπίσει ο αναζητητής μόλις βυθιστεί στον εσωτερικό του κόσμο, είναι η ονομαζόμενη Σκιά που απεικονίζει το σύνολο των εμπειριών, ιδιαίτερα των αρνητικών που είχε ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Με κυνηγάει η σκιά μου θα έχετε ακούσει.
Συχνά η συνάντηση με τη Σκιά, η οποία δεν είναι παρά ο εαυτός μας, είναι ιδιαίτερα δυσάρεστη, αν το άτομο δεν είναι έτοιμο να δει την εικόνα του όπως πραγματικά είναι στον εσωτερικό καθρέφτη. Ύστερα από όσα είπαμε προηγούμενα για το λαβύρινθο, δε θα φανεί παράξενο αν ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου απεικονίζεται, με αυτό το δαιδαλώδες σύμβολο. Μέσα σε αυτόν το λαβύρινθο, μετά τη Σκιά του, το άτομο πρόκειται να συναντήσει -ο άντρας το θηλυκό του ανάλογο και η γυναίκα το αρσενικό της- τον άνιμους ή την άνιμα. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην ολοκλήρωση του εαυτού του, αν δεν ενωθούν μέσα του η αρσενική και η θηλυκή αρχή. 'Άλλωστε αυτή την αλήθεια δεν υπονοεί και το κινεζικό σύμβολο Γιν-Γιανγκ;
Όταν έχει τελεστεί ο Ιερός Γάμος, δηλαδή η ένωση των αντίθετων στοιχείων μέσα στο άτομο, αυτό είναι πλέον έτοιμο να περάσει στο στάδιο της ένωσης με το σύνολο της εσωτερικής του ύπαρξης. Το αρχέτυπο που δίνεται εδώ έχει πάντα κυκλικό σχήμα -ο κύκλος στα περισσότερα έθνη και θρησκευτικά συστήματα είναι σύμβολο της ψυχής.
Ο Πλάτωνας περιγράφει την ψυχή σαν μία σφαίρα. Παντού σε όλο τον κόσμο οι Μαντάλα είναι σύμβολα της πνευματικής επίτευξης. Στις χριστιανικές εκκλησίες συναντάμε πλήθος από οκταπέταλους ρόδακες και μαντάλα με το Χριστό περιστοιχισμένο από τα 4 Ιερά Δημιουργήματα. Μαντάλα του Ζωδιακού, από όλες τις εποχές της ιστορίας του ανθρώπινου γένους σώζονται μέχρι σήμερα, καθώς και κυκλικά σύμβολα από την Κίνα, τους Αζτέκους ή τη Xριστιανική παράδοση, που απεικονίζουν τον κοσμικό χρόνο, τη δημιουργία, τη γέννηση, τον κόσμο στην ολότητά του.
Ο κύκλος που δεν έχει αρχή και τέλος είναι το αρχέτυπο σύμβολο του ολοκληρωμένου ανθρώπου στο δισδιάστατo χώρο, τόσο μικροκοσμικά όσο και μακροκοσμικά, ενώ στο χώρο των τριών διαστάσεων μετατρέπεται στη Σφαίρα της Ζωής. Στο χώρο των τεσσάρων διαστάσεων δεν είναι παρά το ατομικό ή συλλογικό πνεύμα που εξελίσσεται αέναα. Αντίθετα προς το σύμβολο κύκλο-πνεύμα, που είναι αρχέτυπο της πνευματικής ύπαρξης, βρίσκεται η μορφή του τετράγωνου που συμβολίζει τη γήινη ύλη του σώματος και της πραγματικότητας.
Τέσσερα είναι τα σημεία του ορίζοντα, τέσσερα τα στοιχεία της ύλης, τέσσερα είναι τα Ιερά Δημιουργήματα στη Xριστιανική πίστη, που απεικονίζονται από τον 'Aνθρωπο, το Λιοντάρι, τον Αετό και τον Ταύρο, σύμβολα αντίστoιχα των Eυαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Ιωάννη και Λουκά. Τέσσερις ήταν οι γιοι του Αιγυπτιακού θεού Ώρου, που διοικούσαν τα τέταρτα της γης.
Μήπως η τόσο κοινή φράση που χρησιμοποιούμε, «η τετράγωνη λογική», δεν είναι μια αλληγορία αυτής ακριβώς της αρχετυπικής ιδέας; Πραγματικά, αν αντιμετωπιστoύν με τη δέουσα σοβαρότητα και προσοχή, τα αρχέτυπα είναι εκείνα τα παγκόσμια σύμβολα που έχουν τη μέγιστη σταθερότητα και ικανότητα.
Είναι εκείνα που δίνουν στον άνθρωπο τις μεγαλύτερες δυνατότητες για ψυχική εξέλιξη, στοχεύοντας από το κατώτερο στo ανώτερο. Γυρίστε, κοιτάξτε και θαυμάστε τα σύμβολα που αποτελούν μέρος της ζωής και της ύπαρξής μας. Απλώστε το βλέμμα σε όλους τους τομείς της ζωής, απλώστε το πνεύμα σε όλα τα πνευματικά δημιουργήματα της ανθρωπότητας και δείτε, δείτε τα σύμβολα που βρίσκονται εκεί και διεισδύστε σε αυτά, θαυμάστε αυτό που κρύβεται πίσω από τα σύμβολα και είναι η ίδια η ουσία της ζωής.
Γυρίστε και κοιτάξτε τα όνειρά σας, κοιτάξτε αυτά που ο εσωτερικός σας εαυτός προσπαθεί να σας δείξει, καταγράψτε και θαυμάστε, σύμβολα, σύμβολα κάθε είδους και μορφής, κρύβουν κάποιο μήνυμα που πρόκειται να σας μεταδοθεί. Κάνετε μια κίνηση θέλησης και πάρτε αυτό το μήνυμα, αξίζει τον κόπο. Τα σύμβολα δεν πρόκειται ασφαλώς να επιφέρουν την πνευματική πραγμάτωση για λογαριασμό μας. Δεν είναι παρά σχήματα, απλά εργαλεία, όπως τα τεκτονικά εργαλεία, που θα μας βοηθήσουν στο δρόμο μας για την αναζήτηση της αλήθειας. Είναι τα δεκανίκια που θα μας στηρίξουν.
Μην τα περιφρονήσουμε. Δεν είναι, όμως, ικανά από μόνα τους να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα για το άδυτο των αδύτων. Τα σύμβολα είναι τα κλειδιά, αλλά εμείς είμαστε εκείνοι που, θα πρέπει να γυρίσουμε το κλειδί στην κλειδαριά. Χωρίς τη δημιουργική δύναμη, τη θέληση και την έφεση του ίδιου μας του εαυτού για το έργο, -για το μεγάλο εκείνο έργο που δεν είναι παρά η ταύτιση με τον Ανώτερο Εαυτό- τα σύμβολα δεν παίζουν κανένα ουσιαστικό ρόλο.
Χωρίς την ανθρώπινη δύναμη τα σύμβολα είναι νεκρά. Από την άλλη πλευρά, αν θεληματικά αγνοούνται τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα σύμβολα και αντικρίζονται επίμονα σαν απλά, καθημερινά υλικά στοιχεία, τότε ο άνθρωπος είναι νεκρός, απογυμνωμένος εντελώς από την υποκειμενική εκείνη ομορφιά που συντηρεί και αυξάνει τη ζωή. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποστερημένος από τον πνευματικό σπινθήρα, περιορίζεται καθαρά μέσα στο υλικό περιβάλλον του, το οποίο ξεκομμένο από το Δημιουργό του θα τον οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Ο μαγικός κόσμος των συμβόλων είναι εδώ, γύρω μας, μέσα μας, διαθέσιμος πάντα για να τον ανακαλύψουμε. Και ίσως, σε κάποια επέκταση, πίσω από αυτό τον κόσμο να ανακαλύψουμε τις αιώνιες αλήθειες, εκείνες που μας συντροφεύουν και μας εξελίσσουν, που συντροφεύουν και εξελίσσουν το σύμπαν, που αναπτύσσουν τη ζωή, την κίνηση και τη δημιουργία, τόσο στο μακρόκοσμο όσο και στο μικρόκοσμο.
* Κέντρα Δύναμης
Το 1ο κέντρο είναι η ρίζα και βρίσκεται στη βάση της σπονδυλικής μας στήλης, στον κόκκυγα, κάτω από το ιερό οστό, είναι το στήριγμα στη ζωή μας, γιατί υποστηρίζει όλο το ενεργειακό σύστημα και γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Το 2ο κέντρο είναι το Ιερό και βρίσκεται πάνω από το τριγωνικό οστό, στην περιοχή του αορτικού πλέγματος, σχετίζεται με την δημιουργικότητα σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Επίσης συνδέεται και επηρεάζει τη σχέση με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με την κοινωνία, τον κόσμο γενικότερα. Είναι η έδρα των βασικών μας ενστίκτων. Εδώ βρίσκεται το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής, αναπτύσσεται από 7 έως 14 χρονών.
Το 3ο κέντρο είναι του ηλιακού πλέγματος, το κέντρο της θέλησης, της δύναμης και της ενέργειας του σώματος, βρίσκεται στο επίπεδο του στομαχιού και είναι η έδρα των συναισθημάτων μας, μέσα από αυτό το κέντρο απορροφάμε την ηλιακή ενέργεια η οποία μας τρέφει σε όλα τα επίπεδα. Αναπτύσσεται από 14 έως 21 χρονών.
Το 4ο κέντρο είναι της καρδιάς που βρίσκεται στην μέση του θώρακα, ελέγχει την καρδιά, τους πνεύμονες και το θύμο αδένα και είναι το πιο σημαντικό από όλα τα κέντρα γιατί είναι ο ρυθμιστής όλων. Είναι το κέντρο της ένωσης των τριών πάνω κέντρων με τα τρία κάτω. Εδώ βρίσκεται η αλήθεια της ψυχής όλα τα ταλέντα και τα χαρίσματα που φέρνουμε. Αναπτύσσεται από 21 έως 28 χρόνων.
Το 5ο κέντρο βρίσκεται στο επίπεδο του λαιμού είναι η έδρα της αυτοέκφρασης, της επικοινωνίας και της δημιουργίας. Καθώς αφυπνιζόμαστε συνειδητοποιούμε πως είμαστε μέρος του όλου και κανείς δεν είναι αποκομμένος ή αποκλεισμένος από το σύνολο. Αναπτύσσεται από 28 έως 35 χρονών.
Το 6ο κέντρο βρίσκεται στο κέντρο της βάσης του εγκεφάλου, πίσω από το οπτικό χίασμα, στο σημείο που ονομάζεται «τρίτο μάτι» Είναι η έδρα της ανώτερης επικοινωνίας, της έμπνευσης, της τέχνης και της σύνδεσης με το ανώτερο. Το όργανο που σχετίζεται με αυτό το κέντρο είναι η υπόφυση. Αναπτύσσεται από 35 έως 42 χρονών.
Το 7ο κέντρο βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού μας. Είναι ένα δυνατό κέντρο γιατί όπως το 1ο μας συνδέει με την μητέρα Γη, το 7ο μας συνδέει με τον ουρανό, την Πηγή, με τον πατέρα, με όλη τη δημιουργία ύπαρξης. Από αυτό το σημείο ξεκινάμε βαθύτερες εσωτερικές αναζητήσεις. Είναι το επίπεδο της ψυχής μας. Αναπτύσσεται από 42 χρονών και πάνω.
thesecret real truth.blogspot.com
