Θεμέλια βάση του αρχαίου Ελληνικού Πνευματικού Πολιτισμού και πηγή όλων των τελουμένων στον ελλαδικό χώρο μυστηρίων, αναμφίβολα αποτελεί η κληρονομιά που μας μεταδόθηκε από τον Θεολόγο Ορφέα. Πρόκειται δίχως άλλο για την αρχαιότερη ελληνική φιλοσοφική κοσμολογική θεώρηση.
Η απόπειρα χρονολόγησης της Ορφικής φιλοσοφικής κοσμολογίας επιτυγχάνεται μέσω της χρονολογήσεως των Ορφικών Ύμνων,αλλά όχι μόνον, με γνώμονα αστρονομικές παρατηρήσεις. Αντιλαμβανόμενοι την κορυφαία θέση του Θεολόγου Ορφέα, όσο και ότι πρώτος παρουσίασε την φιλοσοφική κοσμολογία, γίνεται κατανοητό το γιατί σχεδόν όλοι οι μεταγενέστεροι Έλληνες φιλόσοφοι ασπάσθηκαν τις κοσμολογικές θέσεις του. Η Θεολογική αναμόρφωση που επέφερε ο μέγιστος αυτός Θεολόγος των Ελλήνων έγινε αποδεκτή από τον Πυθαγόρα, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τους συνεχιστές της πλατωνικής Ακαδημίας.
Η Ορφική Θεολογική παράδοση, έχει διαμέσω των αιώνων, διαποτίσει ολόκληρη την αρχαία Ελληνική γραμματεία και διείσδυσε στους μυστηριακούς ορίζοντες, σε τέτοιο βάθος, ώστε η αρχαία Ελληνική μυστηριακή πραγματικότητα, να ευθυγραμμίζεται με τις ορφικές αρχέγονες δοξασίες...
Ο Ορφισμός, πηγή της υπέρτατης Γνώσεως, αποτελεί την πρώτη συγκροτημένη Ελληνική μυστηριακή θρησκεία, οι ρίζες της οποίας ανάγονται στην προϊστορική αρχαιότητα. Ο εμπνευστής της φανέρωσε με τις διδασκαλίες του τον σκοπό της ζωής, τον λόγο γεννήσεως του κόσμου και των θεϊκών οντοτήτων. Διαμέσου των «Ορφικών», βιβλία με ιερό περιεχόμενο στα οποία διασώζονται πολλές από τις διδασκαλίες του Θεολόγου Ορφέα, συνετελέσθη η αποκάλυψη του αληθινού Λόγου, των μυστηρίων της ψυχής και της σχέσεώς της προς το σώμα.
Σε μία αρχέγονη εποχή όπου επικρατούσε η σεληνιακή λατρεία, οι ιερείς της Ροδόπης υποδέχθηκαν τον φωτεινό Ορφέα, όταν επέστρεψε από την Αίγυπτο όπου μετέβη για να "εκλοχεύσει" (διδάξει) τον Ιερό Λόγο, ως Λυτρωτή. Αυτός καθιέρωσε τη βασιλεία του Δία στη Θράκη και του Απόλλωνα στους Δελφούς, έθεσε τις βάσεις του Αμφυκτιονικού Συνεδρίου, μία ιερατική θεσμοθεσία Πόλεων-Κρατών που υπήρξε η απαρχή της πολιτικής ενώσεως των Ελλήνων. Τέλος με τη δημιουργία των Μυστηρίων διαμόρφωσε τη θρησκευτική ψυχή της πατρίδας του.
Από τον Θεολόγο Ορφέα που καθιέρωσε στην Θράκη μυστηριακά ιερουργικά δρώμενα ηλιακής υφής, έλαβε η δοξασία των θείων δυνάμεων την ονομασία "Θρησκεία" (παραγόμενη δηλαδή από την Θράκη), ενώ αργότερα η πλατωνική φιλοσοφική και μυστηριακή σκέψη τεκμηρίωσε την ύπαρξη των θείων δυνάμεων και την αθανασία της ψυχής...
Στην κορυφή της ορφικής μυήσεως, ο φωτεινός Μυσταγωγός Ορφεύς, συγκέρασε τη θρησκεία του Δία με τους λατρευτικούς τύπους του Διονύσου. Οι μύστες λάμβαναν από τα διδάγματά του το αγνό φως των υπέρτατων αληθειών. Κατ' αυτό τον τρόπο έγινε ο αρχιερέας της Θράκης, μέγας ιερέας του Ολυμπίου Δία, και για τους μύστες ήταν αυτός που τους εισήγαγε στην λατρεία που ξεκινά από τον Απόλλωνα και φθάνει έως τον Ουράνιο Διόνυσο.
Απόλλων και Διόνυσος ισορροπούν και συγκεράζουν το στοιχείο της Τάξεως και της Πνευματικότητος με το στοιχείο του εκστασιασμού, καλύπτοντας την διττότητα του Είναι...
Τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει στην Ελληνική Θρησκευτική Παράδοση πέρα και εκτός από την μυστηριακή κληρονομιά, γιατί μόνο διαμέσω της ατραπού αυτής αφυπνίζονται οι λανθάνουσες δυνάμεις της ψυχής και ιχνηλατείται ο δρόμος προς την αληθινή επικοινωνία με τους ανωτέρους κόσμους...
Ο Ορφισμός αποτελεί ένα μυστηριακό σύστημα, το οποίο έχει ως επίκεντρό του την τέλεση αγνού βίου, υποστηρίζοντας την ισχύ του νόμου της ανταποδοτικής Δικαιοσύνης. Διακηρύσσει ότι η μεταθανάτια κρίση, η λεγόμενη "Ψυχοστασία", είναι ανάλογη των όσων διέπραξε ο άνθρωπος κατά τον εκάστοτε κύκλο ενσαρκώσεώς του, εκάστη δε ενσάρκωση αποβλέπει στην ψυχοπνευματική του ωρίμανση και τελειοποίηση δια της συλλογής εμπειριών και δια της καταβολής ανυψωτικού έργου... Η προσήλωση στην Ιδέα της Αθανασίας της Ψυχής, αποτελεί τον κεντρικό άξονα της Ορφική διδασκαλίας. Οι μυστηριακές τελετές του διακρίνονται στον Εξαγνισμό και στην Μύηση.
Η τελετουργική δομή του και υπόσταση αποβλέπει στην διασφάλιση της ηθικής αγνότητας, οδηγώντας στον επιδιωκόμενο σκοπό της απελευθερώσεως της ψυχής από τα δεσμά της ύλης. Η Ορφική λατρεία εκδηλώνεται σε δύο επίπεδα: σ’ αυτό της λατρείας του Θεολόγου Ορφέα σαν Ήρωα, εορτή έχουσα πάνδημο χαρακτήρα και σ’ αυτό της λατρευτικής αποθεώσεως του Θεολόγου Ορφέα ως Μύστη, με μυστηριακά δρώμενα τα οποία απευθύνονται στους διακατεχόμενους από ένθεο ζήλο...
Kατά την Ορφική διδασκαλία, η αθάνατη Ψυχή, ακολουθεί την αέναη εξελικτική της πορεία μέσα στον άπειρο χρόνο. Στο τελευταίο τμήμα της εξελικτικής της πορείας, καθώς προετοιμάζεται πλέον να εγκαταλείψει το ανθρώπινο επίπεδο, επέρχεται ο εξαγνισμός της.
Μέσα στις χιλιετίες, το υλικό-ψυχικό άτομο χρησιμοποίησε πλείστους υλικούς φορείς, στο πλαίσιο της διαδικασίας της μετενσαρκώσεως. Η εξέλιξη των δυνάμεων της Ψυχής υπηρετείται κατά τον Θεολόγο Ορφέα, με την απόκτηση, μέσω της Μετενσάρκωσης, νέου σωματικού φορέα, όταν η αναπόφευκτη φθορά του προηγούμενου απαιτεί, για την συνέχιση της εξελικτικής προόδου της, νέο, καταλληλότερο σωματικό οργανισμό, ώστε να ανταποκριθεί στις αποκτηθείσες νέες της δυνάμεις.
Στα Ορφικά Μυστήρια υφίσταντο διάφορες τελετουργίες εξαγνισμού, αποχές από αφροδίσια καθώς και απαγόρευση της κρεοφαγίας. Ο Ορφισμός επηρέασε και τον μύστη Πυθαγόρα, ο οποίος κατέστη ζηλωτής της ορφικής κοσμοθεωρίας. Οι μυούμενοι στα Ορφικά Μυστήρια τηρούσαν με θρησκευτική ευλάβεια συγκεκριμένες βιωτικές συμβουλές, οι οποίες παρουσίαζαν εκπληκτική ομοιότητα με τις μεταγενέστερες πυθαγόρειες αρχές. Και αυτό είναι επόμενο, αφού ο Πυθαγορισμός επηρεάσθηκε και διαποτίσθηκε από τον προγενέστερο Ορφισμό...
Τα ορφικά μυστηριακά τελέσματα διαρθρώνονταν σε 3 βαθμίδες: Σε εκείνα που σχετίζονταν προς τη διαμόρφωση του ανθρώπου, καταδεικνύοντας την προέλευσή του (παιδί είμαι της γης και του έναστρου ουρανού...), σε αυτό το επίπεδο όπου γινόταν διδασκαλία των δυνάμεων της Φύσεως και των ποικίλων εκφάνσεών της (επεξήγηση των θεϊκών ιδιοτήτων που δια ανθρωπομορφικής απεικονίσεως εκπροσωπούσαν και ενσάρκωναν πτυχές του φυσικού και συμπαντικού νόμου), ενώ στην τελευταία βαθμίδα επήρχετο αποκάλυψη άρρητων αληθειών, περί των οποίων δεν θα έπρεπε να αποκαλύψουν ο,τιδήποτε σε βεβήλους και μη, επ΄ ουδενί λόγω... Η Ορφική θεωρία της αναμνήσεως αναπτύσεται στους διαλόγους του Πλάτωνος («Πολιτεία» 498C, θεωρία των μετενσαρκώσεων). Η ουσία περί των Ορφικών Πινακίδων, έγκειται στην επίγνωση της διπλής καταγωγής-προελεύσεως του ανθρώπου: «Η μεν ψυχή τω θείω, το δε σώμα τω θνητώ». (Πλάτωνος «Φαίδων» 80 Α). Και στίς δύο περιπτώσεις, της Λήθης και της Μνημοσύνης, σύνδεσμος είναι το νερό.
Σύμφωνα με τον Ορφισμό, οι εξελισσόμενες δυνάμεις της Ψυχής οδηγούν στην αέναη απόκτηση νέων υλικών φορέων έως ότου επέλθει η Τελειοποίηση... Η Ψυχή ανέρχεται, σταδιακά, μέσα από τις μυστηριακές διαδικασίες σε ανώτερα δώματα, αφού αποχωρισθεί από τον υλικό φορέα και παύσει ο κύκλος των ενσαρκώσεων...
Η εξέλιξη στο μυστηριακό επίπεδο αποτελεί μία ατέρμονη διαδικασία γαλβανισμού, εξαγνισμού και ανύψωσης της προσωπικότητας του μυουμένου σε ολοένα και υψηλότερες αναβαθμούς που υποδηλώνουν την ποιότητα της μεταλλαγής του προς ανώτερες καταστάσεις της υπάρξεως.
Δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας ότι από την επιρροή της Ορφικής διδασκαλίας δεν ξέφυγε ούτε και αυτός ακόμη ο χριστιανισμός, ο οποίος σε αρχικό στάδιο, ταύτισε τον ιδρυτή του με την μορφή του Θεολόγου Ορφέα, τον οποίο βλέπουμε να εικονίζεται σαν καλός ποιμένας Ψυχών ή σαν αλιέας ανθρώπων. Η απόπειρα των λειτουργών της βιβλικής θρησκείας να παρουσιάσουν την κεντρική μορφή της εκκλησίας τους σαν νέο Ορφέα, εξηγείται από το γεγονός ότι η αλλότρια για τον Ελληνισμό θρησκεία, είχε ανάγκη να φορέσει το εξωτερικό κάλυμμα της Πατρώας θρησκείας για να γίνει αποδεκτή στην συνείδηση των ανθρώπων.
Αναμφίβολα, η ελπίδα της πνευματικής αναγεννήσεως του Αρχαίου Ελληνικού Πνευματικού Πολιτισμού, στην ιερή του κοιτίδα, στηρίζεται στην συνειδητοποίηση τόσο της αξίας, όσο και της ισχύος του Αρχαίου Ορφικού φιλοσοφικού συστήματος.
Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ...
IΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ
ellinikonadyton.blogspot.gr
