Κι όμως: ο Μουσουλμάνος αυτός έχει αυτοαναχθεί σε απόλυτη αυθεντία πάνω σε θέματα ισλαμικής πίστης.
Σε σταματάει στο δρόμο, εκεί που πας στη δουλειά σου και σε βάζει, θες-δεν θες, σε ένα Θεολογικό τηλεπαιχνίδι γνώσεων τύπου ‘Γίνε Εκατομμυριούχος’, κουίζ Ζωής και Θανάτου, με τζακ ποτ στο ‘Ζεις λίγο ακόμα’ και σε τυχόν λάθος απάντηση, η παραγωγή σού προσφέρει έναν φρικτό και βασανιστικό θάνατο. «Η τρίτη προσευχή της δεύτερης μέρας μετά την πρώτη πανσέληνο του Ραμαζανιού έχει τέσσαρες σούρες ή πέντε»; Ρε διάολε, και δύο διδακτορικά στην Ισλαμική Θεολογία να έχεις, και Πρύτανης της Θεολογικής Σχολής της Ισλαμπαμπάντ να είσαι, ήμαρτον Μπαναγία μου, με την κάνη του υποπολυβόλου κολλημένη στο δόξα το πατρί σου, κάπου θα το κάνεις το λαθάκι σου.
Και σκεφτείτε: αυτοί τους οποίους ανακρίνει θεολογικώς το μουσουλμανικό Κτήνος του ιουδαιογενούς Θεού της Χριστιανικής Αγάπης μιλούν άπταιστα αραβικά, είναι μουσουλμάνοι σαν κι εκείνον, φτυστοί κι ολόιδιοι, ξέρουν τα πάντα για το Ισλάμ, βροντοφωνάζουν Αλλαχουάκμπαρ με άψογο σουνιτικό τρόπο, κι όμως: αρκεί μία μικρούλα λάθος απάντηση, ένα αδιόρατο τρεμοπαίξιμο της φωνής, πες ότι σε έπιασε μια ζαλάδα, μια σκοτοδίνη, βρε αδερφέ, ένα παραπανίσιο ανοιγόκλεισμα του ματιού, ένα μικρούλι κενό μνήμης, μια διαφορετική προφορά του τάδε εδάφιου, άνθρωποι είμαστε.. ε, τότε, το χάνεις το ‘μαξιλαράκι’ της Ζωής. Και η ποινή: Θάνατος!
Σας φαίνονται πρωτοφανή όλα αυτά; Ότι τα διαπράττουν μόνον οι Ισλάμηδες του ταλιμπανικού 21ου αιώνα; Για ξανασκεφτείτε το… Στην εποχή της Βίβλου, την οποίαν θεωρούν Ιερή Γραφή τους οι πιστοί του Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού, ο Ιεφθάε υπήρξε Κριτής του Ισραήλ, στρατιωτικός αρχηγός των Εβραίων και δίκαιος προπάτωρ των Χριστιανών. Σε κάποια μάχη οι δυνάμεις του Ιεφθάε νίκησαν τους αντιπάλους, τους Εφραιμίτες. Ένας μεγάλος αριθμός των ηττημένων Εφραιμιτών διεσώθη και προσπάθησε να βρει διαφυγή μέσα από τα περάσματα του ποταμού Ιορδάνη. Οι δυστυχισμένοι και φοβισμένοι άνθρωποι, που προσπαθούσαν να σώσουν τη ζωή τους, χώνονταν ανάμεσα στους πολλούς που κινούνταν σε αυτά τα περάσματα, ώστε να περάσουν απαρατήρητοι μέσα στο πλήθος.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Τη μοίρα τους την είχε σφραγίσει μία ανεπαίσθητη γλωσσική διαφοροποίηση. Ένα διαολεμένο ‘αλλόφωνο’. Αλλόφωνο είναι μία διαφορετική παραλλαγή του ίδιου φωνήματος. Επί παραδείγματι, οι ομιλητές της Ελληνικής, άνετα βάζουμε στη λέξη ‘χήνα’ τη σωστή φωνηματική παραλλαγή (αλλόφωνο) που συνάδει με πρόσθιο φωνήεν, και, πάλι σωστά, βάζουμε το αντίστοιχο αλλόφωνο του ‘χ’ μπροστά από οπίσθιο φωνήεν, όπως στο ‘χάνω’. Βέβαια, όταν έρθει η ώρα να προφέρουμε το γερμανικό ‘ich’, προφέρουμε λάθος αλλόφωνο του ‘χ’, αλλά χαλάλι μας: κανείς δεν πρόκειται να μας πάρει το κεφάλι για ένα τόσο δα γλωσσικό ατόπημα – ή μήπως πρόκειται;
Κι ένα άλλο παράδειγμα, περί του τι συνιστά αλλόφωνο: φέρτε στον νου σας το ‘λ’, το οποίο οι Μακεδόνες το προφέρουν πιο παχύ, ενώ οι Χαμουτζήδες της Νότιας Ελλάδας πιο λεπτό. Αντιστοίχως, φανταστείτε ότι θέλουμε να ξεχωρίσουμε σε ένα πλήθος ισπανόφωνων ποιοι είναι Ίβηρες και ποιοι Νοτιοαμερικάνοι. Το ζήτημα είναι πολύ απλό: το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους δείξουμε γραμμένη τη λέξη ‘BarCelona’ και τους ζητήσουμε να τη διαβάσουν: οι Ίβηρες θα προφέρουν ‘ΜπαρΘελόνα’ ενώ οι Λατινοαμερικάνοι ‘ΜπαρΣελόνα’.
Κατά τον ίδιο τρόπο και οι Εφραιμίτες είχαν μιαν ανάλογη ελαφρά διαφοροποίηση στον τρόπο προφοράς τους. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν το παχύ ‘s’/sh (ש, σhιν) της εβραϊκής γλώσσας από το απλό ‘s’ (ס σάμεχ ή ש , σιν).
Ε, καλά, αναρωτιέται κανείς, τι κακό μπορεί να σού κάνει ένα τόσο δα ‘λάθος’ αλλόφωνο; Ένα τόσο δα λάθος αλλόφωνο, ένα τόσο δα λάθος φωνηματάκι μπορεί, με τη βοήθεια του Θεού (των ΙσλαμοΧριστιανών), να σου στοιχίσει την ίδια σου τη ζωή. Πάντα, με τη βοήθεια του καλού Θεού…
Έτσι και στην περίπτωση των ηττημένων που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον Ιεφθάε. Εκμεταλλευόμενοι αυτή τη διαφορά προφοράς, και προκειμένου να εντοπίσουν τους δυστυχείς που προσπαθούσαν να γλιτώσουν, οι άνδρες του Ιεφθάε έκαναν το εξής: σταματούσαν απαξάπαντες και τους ζητούσαν να προφέρουν την εβραϊκή λέξη που σημαίνει ‘στάχυ’ (στα εβραϊκά: ‘SHιμπολέθ’, שִׁבֹּלֶת) και η οποία εμπεριέχει το παχύ sh. Όποιος δυστυχής πρόφερε ‘λανθασμένα’ τη λέξη, ως ‘Sιμπολέθ’ (לֶתבֹּ֗סִ) θανατωνόταν αυτοστιγμεί. Όλα αυτά υπάρχουν καταγεγραμμένα στην Αγία Γραφή των Χριστιανών, στο βιβλίο των Κριτών, κεφάλαιο ΙΒ΄ (12), χωρίο 4 έως 6.
Απαιτείται, όμως, στο σημείο αυτό μία αναγκαία παραδοχή: ότι τα διάφορα φονικά αλλόφωνα ‘σιμπολέθ’ δεν είναι πάντοτε ή κατ’ αποκλειστικότητα θρησκευτικά, όπως αποδεικνύει και η περίπτωση της απερίγραπτης σφαγής που υπέστησαν οι Αϊτινοί το 1937 από τον δικτάτορα της Δομηνικανής Δικτατορίας Rafael Trujillo (γνωστή ως ‘Parsley Massacre’).
Ποτέ δεν θα κουραστώ, όμως, να το τονίζω: το να σφάζεις έναν δυστυχή Αϊτινό επειδή θεωρείς ότι προκαλεί ανεργία στην δομηνικανή πατρίδα σου ή ότι σου κλέβει τα πρόβατα στη μεθόριο που χωρίζει τις δύο επικράτειες στο περιορισμένων πόρων νησί της Ισπανιόλας ή ληστεύει τα καταστήματά σου κ.λπ. ίσως και να μπορεί να ιδωθεί υπό την οπτική γωνία της διαρκούς αλληλοσφαγής του ενός εξελιγμένου αυστραλοπίθηκου από τον διπλανό του εξελιγμένο αυστραλοπίθηκο, στη διαρκή μάχη τους για απόκτηση πρόσβασης στα περιορισμένα αγαθά της τοπικής τους επικράτειας εδώ και τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια χρόνια.
Το να σφάζεις, όμως, έναν ολόιδιο με σένα άνθρωπο, με το ίδιο μούσι, με την ίδια ακριβώς Νοοτροπία, έναν άνθρωπο που σε άψογα αραβικά σού τονίζει ότι πιστεύει στον ακριβώς ίδιο Θεό με σένα, που μιλάει ακριβώς την ίδια γλώσσα με σένα, σε διαβεβαιώνει ότι είναι διατεθειμένος να ζήσει στην ίδια χαλιφατική επικράτεια με σένα κ.λπ., ε, γι’ αυτό το καθόλα ανεξήγητο υπό οποιαδήποτε κοινωνική, πολιτική, οικονομική οπτική φαινόμενο, η εξήγηση είναι μόνο μία: η μολυσματική, φονική Ιδεολογία που ακούει στο όνομα ‘Θρησκεία’.
•homo pneumaticus•
