Ο Πύργος της Κόρης

 

Ο Πύργος της Κόρης ή άλλως ο Πύργος του Λεάνδρου (τουρκικά Kiz Kulesi) είναι ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της Πόλης και φημίζεται για τη μυθολογική του σημασιολογία. Υπάρχουν πολλές ιστορίες σχετικά με τον Πύργο ο οποίος γεωπολιτικά δίνει χρώμα στη μεγαλοπρεπή όψη του Βοσπόρου.
Ο Πύργος σχετίζεται με το πασίγνωστο ομώνυμο δράμα της Ελληνικής μυθολογίας της Ηρούς και Λέανδρου. Η Ηρώ ήταν ιέρεια της Αφροδίτης η οποία κατοικούσε σε ένα πύργο στην πόλη της Σηστού, στην ευρωπαϊκή ακτή του Ελλησπόντου. Ο Λέανδρος, ένας νεαρός από την Άβυδο, στην απέναντι όχθη του στενού, την ερωτεύθηκε, και κάθε βράδυ περνούσε κολυμπώντας τον Ελλήσποντο για να είναι μαζί της. Η Ηρώ με μόνη βοηθό την πιστή τροφό της, άναβε μία λάμπα κάθε νύχτα στην κορυφή του πύργου της, για να τον οδηγεί, και όταν έφθανε ασθμαίνων η ίδια τον υποδεχόταν στην ακτή.
Πριν όμως ξημερώσει ο Λέανδρος επέστρεφε στη Άβυδο προκειμένου να επανέλθει το επόμενο εσπέρας. Κάποτε όμως ήλθε η άσχημη εποχή του Χειμώνα και οι δύο εραστές υποβλήθηκαν στον σκληρό χωρισμό με την αμοιβαία όμως υπόσχεση να επαναβρεθούν στις αρχές της επόμενης Άνοιξης. Παρά ταύτα όμως το επόμενο εσπέρας συνέβει το μοιραίο. Είτε διότι η Ηρώ λησμόνησε τις υποσχέσεις της και ήθελε πάλι τον Λέανδρο κοντά της, είτε διότι η γριά τροφός παρασύρθηκε εκ της συνήθειας, ο λύχνος βρέθηκε πάλι αναμμένος.
Ο Λέανδρος όταν τον είδε από την Άβυδο εξέλαβε το φως ως ερωτική πρόσκληση. Αμέσως έπεσε στη παγωμένη και ανεμοδαρμένη θάλασσα για να μεταβεί στη φίλη του. Ενώ όμως εκείνος πάλευε με τα κύματα ο άνεμος έσβησε τον λύχνον οπότε έχασε τον προσανατολισμό του και παρασυρόμενος από τα κύματα πνίγηκε. Το πρωί το πτώμα του ξεβράστηκε στη ακτή της Σηστού. Αλλόφρων η Ηρώ όταν έμαθε το δυστύχημα "έσπευσε και ρίφθηκε στη θάλασσα αγκαλιάζοντας τον νεκρό αγαπημένο της, μη κολυμβούσα όμως βυθίστηκαν". Αργότερα οι τραγικοί αυτοί εραστές "εκβράσθηκαν αγκαλιασμένοι στην ακτή, όπου οι κάτοικοι τους έθαψαν σε κοινό τάφο".
Οι αρχαίοι ουδέποτε αμφέβαλαν για την ιστορικότητα του γεγονότος που επειδή η Ηρώ ήταν ιέρεια η ιστορία αυτών των εραστών στολίσθηκε με θεϊκές προεκτάσεις, παρεμβολές θεών κλπ. Ο γιατρός Αντίπατρος που έζησε στα τελευταία προ Χριστού έτη βεβαιώνει ότι είδε τον τάφο τους.
Το συμβάν αυτό εξύμνησαν κορυφαίοι ποιητές όπως ο Μουσαίος (5ος μ.Χ. αιώνας) στο επιγραφόμενο αριστούργημά του "Τα καθ΄ Ηρώ και Λέανδρον", ο Βιργίλιος, ο Οβίδιος, ο Μαρτιάλης κ.ά.
Το νησάκι που κατά την ελληνική εποχή φιλοξενούσε έναν ταφικό μνημείο, κατά τη βυζαντινή εποχή με το επιπρόσθετο κτήριο που κτίστηκε χρησιμοποιήθηκε ως για πολλά έτη ως τελωνιακός σταθμός. Κατά την οθωμανική περίοδο χρησιμοποιήθηκε ως αμυντικός πύργος και νησί εξορίας.
Το σημαντικότερο καθήκον του εδώ και εκατοντάδες χρόνια είναι να καθοδηγεί τα βράδια τους ανθρώπους και τα πλοία με τον φάρο του.
Ο Πύργος, όμως, δεν έπαψε ποτέ από το παρελθόν μέχρι και σήμερα να καθοδηγεί κυρίως τα όνειρα των κατοίκων της Πόλης και των απανταχού εγκατεσπαρμένων εραστών.

Leandros Lefakis