ΤΑ 4 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ

Αλληγορίες και συμβολισμούς για τα 4 στοιχεία συναντάμε σε πάρα πολλούς πολιτισμούς σε ολόκληρη τη γη. Οι πρώτοι ερευνητές που συγκέντρωσαν και κατέγραψαν τους μύθους των λαών αυτών, δεν κατάφεραν να υποψιαστούν το βαθύτερο νόημά τους. Αντίθετα ειπώθηκε ότι επρόκειτο για απλοϊκές δοξασίες των λαών που σηματοδοτούσαν την παιδική φάση της ανθρωπότητας. Έτσι κανείς εκτός από τους Εσωτεριστές δεν τους μελέτησε όπως έπρεπε.  

Ο Εσωτερισμός διδάσκει ότι συνολικά υπάρχουν 7 είδη ενέργειας, η μία πιο λεπτή από την άλλη και η χονδροειδέστερη μορφή (αυτή που δονεί σε χαμηλότερη συχνότητα) είναι η φυσική ύλη. Τα 4 πρώτα είδη ενέργειας (επίπεδα δόνησης) που είναι και τα μόνα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος είναι η Νοητική , η Ψυχική, η Ενεργειακή; και η Αντικειμενική. Το 5ο επίπεδο ενέργειας το αιθερικό, μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ενώ τα δύο ανώτερα ξεφεύγουν αρκετά από την ανθρώπινη αντίληψη στην παρούσα φάση.

Τα 4 λοιπόν είδη ενέργειας που αντιλαμβανόμαστε, ήταν γνωστά στους αρχαίους πολιτισμούς και συμβολίστηκαν με τα 4 γνωστά στοιχεία:;;; Κάθε πολιτισμός και εποχή έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε ένα η περισσότερα από αυτά, αναγάγοντάς το σε κυρίαρχο στοιχείο.

ΓΗ

Το στοιχείο γη θεωρήθηκε από όλους τους πολιτισμούς η μήτρα της ζωής. Η «Μητέρα-Γη» Ταυτόχρονα αφού γεννάει όλες τις μορφές, είναι κάτι το απέραντα ζωντανό το ον «Γαία» όπως ονομαζόταν. Σαν θεότητα στην ελληνική θρησκεία θεωρείται ανώτερη από τις υπόλοιπες θηλυκές θεότητες. Ο Αισχύλος στις «Ευμενίδες», πρώτα επικαλείται την γη και μετά την Θέμιδα.

Αργότερα η γη αντικαθίσταται από την Δήμητρα. Όπως ομολογεί ο Ευριπίδης στις «Βάκχες» μιλώντας για τη Δήμητρα: "Είναι η γη και κάλεσέ την με όποιο θέλεις όνομα".

Όπως είναι φυσικό, η Γη είχε μεγαλύτερη αίγλη στις αγροτικές θρησκείες και πολιτισμούς όπως οι Σουμέριοι στην αυγή του πολιτισμού τους. Μερικοί λαοί όπως οι Περουβιανοί πιστεύουν ότι κατάγονται από τα βουνά και τις πέτρες. Ο Όμηρος την δοξάζει λέγοντας ότι είναι αυτή που δίνει

Μυστηριακή σημασία του αριθμού 7 επτά.

Στην γκρίζα αυγή ενός πρωινού , και πριν ακόμη ο ήλιος ανατείλει πάνω από το όρος Όλιτζε της Ιερουσαλήμ , την στιγμή που οι τοίχοι του ναού άρχισαν να λούζονται πλέον με το ισχυρό κόκκινο φως, αντικαθιστώντας το μαβί του λυκαυγούς, οι επιλεγμένοι από τον Βασιλιά Ευσεβείς αρχιτέκτονες, συγκεντρώνονται στον Ναό με ευλάβεια και την δέουσα σοβαρότητα.

Στον Ναό το φως από το επτάκηρο που ευρίσκετε στην Ανατολή αντανακλούσε επάνω στο χρυσό δάπεδο και στον μπρούτζινο νιπτήρα του νερού ενώ φώτιζε αμυδρά τις θλιβερές σκούρες κουρτίνες του.

Εν μέσω προσευχών και παραινέσεων ,υπό την ιερά ψαλμωδία των Λευιτών, οι επτά επιλεγμένοι, ενώθηκαν κάτω από το μαύρο πέπλο, σε έναν ιερό δεσμό, προεξέχοντος του καθήκοντος για μυστικότητα, περισυλλογή, εχεμύθεια και σιγή, προϋποθέσεις που πληρούν την τελειοποίηση της ψυχής.

Καταυτόν τον τρόπο απαλλάχθηκαν από την άγνοια, τις προκαταλήψεις, την δεισιδαιμονίας, τον φανατισμό, την πλάνη, την πνευματική δουλεία, αποκαλύπτοντας σε αυτούς την δυνατότητα ερμηνείας των συμβόλων φανερώνοντας την αλήθεια.

Και τότε η σοφία του μεγαλοπρεπή κέδρου τους αποκαλύφθηκε προσδίδοντας τους την ιδιότητα των δικαίων, των θεραπόντων της ψυχής, της κάθαρσης, της προστασίας, της εντιμότητας, καθώς
και του ελαιόδεντρου, που συμβόλιζε την εν χάριτι εκλογή, την φώτιση με το έλεος του θεού, την αιώνια ζωής που ριζώνει μέσω της πίστεως, του σύμβολου της φιλίας, της αρετής

Οι πόρτες οι βαριές άνοιξαν και ήταν βαθειά σκαλισμένες και υπενδεδυμένες με χρυσό , και τότε οι επτά αντίκρισαν έκθαμβοι τα μπλε πέπλα, τα μωβ, τα βαθυκόκκινα, το απαστράπτον λευκό των λινών, και αποκαλύφθηκαν σε αυτούς τα μυστήρια του ιερού αυτού χώρου.

Κανείς, εκτός των Ιερέων των Λευιτών δεν είχε εισέλθει στα Άγια των Αγίων από τότε που η Ιερή Κιβωτός είχε φυλαχθεί εκεί. Μα τώρα, οι Επτά Μυστικοί διδάσκαλοι, εξάγνισαν το σώμα τους και πέρασαν το χρυσό κατώφλι, στεκόμενοι σιωπηλά με ευλάβεια , τυφλωμένοι από το φως που τους έλουζε, ενώ από όλες τις πλευρές οι τοίχοι έλαμπαν με χρυσό και πολύτιμους λίθους

Αυτός ο βαθμός, ο του μυστικού διδ., προέκυψε από τον βασιλιά Σολομώντα, αμέσως μετά τη δολοφονία του Χιράμ, του αρχιτέκτονα του Ναού και την εποχή που ο ναός είχε κατασκευαστεί μερικώς.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ επέλεξε επτά από τους πιο άξιους, και έμπειρους αρχιτέκτονες και διδασκάλους του είδους, και τους ανέθεσε το καθήκον να διαφυλάσσουν και να κηδεμονεύσουν τα άγια των αγίων και των μυστικών που φυλάσσονται με μεγάλη αυστηρότητα, ώστε να απαγορεύεται κάποιος να έχει πρόσβαση εις αυτά, αλλά και να πλησιάσει ακόμη και τον χώρο. Ένα χώρο που στεγάζονταν τα ιερά κειμήλια και ιερά έπιπλα.

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ Τεκτονικό τεμάχιο

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ

Τεκτονικό τεμάχιο

Ο χώρος που συνερχόμαστε ονομάζεται «Ναός» και «Ιερό της σκέψεως», προσδίδοντας και θεμελιώνοντας την αξία της ιερότητας της εργασίας και της αγιοσύνης της πνευματικής ανύψωσης.

Ιερότητα γιατί μέσα από την οποιαδήποτε μορφή εργασίας βελτιώνεται η προσωπικότητα του ατόμου-εργάτη, και επιτυγχάνεται η μετουσίωση των εντολών του Θεσμού( «λάξευση του ακατέργαστου λίθου» υπό την σκέπη του Μ.Α.Τ.Σ.), αναζητώντας το αιώνιο Φως.

Το Φως το οποίον περιέχει το παν,(τα πάντα δηλ. ευρίσκονται εντός αυτού) το Φώς προς το οποίον το πάν τείνει(τα πάντα δηλ. ευρίσκονται εκτός αυτού και τείνουν προς αυτό), όπως λέγει το τυπικό μας, σε δύο παραγράφους, οι οποίες αποτελούν μια φαινομενική αντίφαση, μια αινιγματική διατύπωση και αυτό για να συγκαλύψει μια μυστική γνώση .Δηλ. η λέξις «παν» χρησιμοποιείται με την έννοια του αρχετύπου των πάντων στη μια περίπτωση («…το φως το περιέχον το παν…») και του παραγώγου εκ του αρχετύπου στην άλλη («…προς το οποίον το παν τείνει»).

Η εξελικτική δε τάση των πάντων προς την υπέρτατη τελειότητα των αρχετύπων τους, που περιέχονται στο Φως, υποδηλούται ακριβώς από το Τυπικόν με την φράση, ότι το παν τείνει προς το Φως. Ας σημειωθεί, ότι από την άποψη , ότι το Φως περιέχει τα αρχέτυπα των πάντων, εμφανίζεται το Φως ως ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα.

Αγιοσύνη γιατί η πνευματική ανύψωση (γνώση, σκέψη, αντίληψη (κατ’ αντιστοιχία του τρισυπόστατου του σύμπαντος) οδηγεί στην Ιερά Αν:., την ψυχική κάθαρση, το Φως.

Το Φως το οποίο μέσω της Αγάπης,(η οποία αποτελεί την κυρίαρχη ιδιότητα του Φωτός) με την βαθύτερη φιλοσοφική της έννοια, ως συνεκτικής και δημιουργικής δύναμης, συνεχώς και αδιάκοπα συντονίζει και ενώνει ολόκληρη την Πλάση.

Το Φως το οποίο βρίσκουμε στη φύση, στα φαινόμενα, στο βάθος της Παγκοσμίου συνείδησης, έκφανση της οποίας είναι η ανθρώπινη συνείδηση.

Το μεγαλειώδες Φως το οποίο αφυπνίζει βαθμιαίως τις διάνοιες όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπινων όντων, διαρκώς και αενάως, έτσι ώστε οι αφυπνισμένες διάνοιες ν ’αναζητούν το Φως και όχι απλώς να τείνουν προς αυτό.

Η κατανόηση του συμβολικού αυτού Φωτός και η ανεύρεσή του, εν μέρει είναι εφικτή διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί(οι περιορισμένες δηλ. δυνατότητες του επίγειου έμβιου όντος και όχι της ψυχής ) δεν αντέχουν στην λάμψη του.

H δε ωφέλεια από την αναζήτηση του φωτός είναι η ορθή αυτογνωσία, η αυτοπραγμάτωση που σχεδόν όλοι αναζητούμε, και η γνώση του κόσμου έτσι ώστε να μπορέσει να τροχιοδρομήσει ο άνθρωπος τον εαυτό του και την κοινωνία στην αλάνθαστη ευθεία πορεία προς την Σοφία και ….την αιώνια Αλήθεια.

Ο δρόμος αυτός ιερότητος-αγιοσύνης από τις δύο στήλες Β:. και J:.(όπου δεσπόζουν με την παρουσία τους ο αλάξευστος και ο λαξευμένος λίθος ήτοι πρόοδος-βελτίωση του ανθρώπου με την ηλικιακή δράση ως την Αγία Αν:.(όπου υπερσκελίζοντας τα τέσσερα σκαλοπάτια- τα αδάμαστα στοιχεία της φύσης(πυρ, ύδωρ, αέρα, γη ) –αντικρίζουμε , το αιώνιο Φως, την Αλήθεια, αποτελεί για μας τους Τέκτονας την Ιερά οδό.

Δηλαδή, ο Τέκτων ως εργάτης της σκέψεως ανώριμος αρχίζει την λάξευση του λίθου(προ- σωπικότητα )μεταξύ των φυσικών φαινομένων,(Α΄-Β΄επόπτης-λογική και συναίσθημα, επίγνωση και επεξεργασία),μέσα από μια ιερά διαδικασία (ιερός τάπητας) πορευόμενος σταθερά κατ’ ευθείαν επί του μωσαϊκού δαπέδου (σύγκλειση των ισοτίμων και ισάξιων θετικών και αρνητικών εμπειριών της ζωής)για να μπορέσει ν’ αντικρύσει το Φως (σοφά πράττειν- αποτέλεσμα)

Η πορεία προς το Φως, λοιπόν, προς την γνώση, αποτελεί μια επίπονη αλλά ιερά διαδρομή, γιατί επίπονη και ιερά είναι η συλλογή των εμπειριών άρα και της γνώσης, αφού εξαρτάται από τη φύση της εργασίας, (υλικό στοιχείο- λίθος –Τιτάνες) την αποδοτικότητά της(θείο στοιχείο- λάξευση- Διόνυσος)αλλά και την αποτελεσματικότητά της ( οι τρείς στήλες- Κάλλος, Ισχύς, Σοφία).

Στην ουσία σημαίνοντα ρόλο στην πορεία αυτή διαδραματίζουν η ορθή –ιερά παρατήρηση (Β΄ επόπτης)ως και η ορθή αντίληψη (Α΄ επόπτης) καθισμένοι και οι δύο σε τριγωνικού τύπου έδρες κατ’ αντιστοιχία του ιερού τριγώνου, του θείου, με σύμβολό του το κερί της αντιστοίχου έδρας.

Η πορεία μας προς το Φως είναι Ιερά πορεία, γιατί το Θείο ακολουθεί τον εργάτη της σκέψεως σε