Το Τάγμα την Ναζαρηνών.

 

Στο παρόν άρθρο, θα ερευνήσουμε μαζί ένα Τάγμα, το οποίο είναι από τα πολύ παλαιά και παραδόξως, από τα πλέον άγνωστα και αναφέρομαι στο Τάγμα των Ναζαρηνών, ένα τάγμα μυητικό, το οποίο και αυτό, ποτίσθηκε για να ανατραφεί από το «Ζων Ύδωρ» του κεφαλόβρυσου, που ακούει στο όνομα Εσωτερισμός.

Τι είναι όμως αυτός ο Εσωτερισμός, από τον οποίον τα υγιή μυητικά τάγματα και οι υγιείς φιλοσοφικές ομάδες και σχολές προέρχονται και τον οποίο ΠΟΛΛΟΙ «επικαλούνται», όμως ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μπορούν να «εφαρμόζουν»…;;;;

Ο Εσωτερισμός εξετάζει ΟΛΑ τα φαινόμενα και προπαντός, τις αιτίες που τα προκαλούν και που η «ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ» επιστήμη είτε ΑΓΝΟΕΙ, είτε κάνει πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...

Μελετάει κάθε τι που είναι ΑΓΝΩΣΤΟ, ΜΗ ΕΝΤΟΠΙΖΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 5 ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ και προσπαθεί με την ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του Φυσικοεγκεφάλου, να ΣΥΛΛΑΒΕΙ, να ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ, να ΓΝΩΡΙΣΕΙ, να ΑΝΑΛΥΣΕΙ και τέλος να ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙ - ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΕΙ, κάθε τι που θεωρείται ΚΡΥΦΟ, ΑΟΡΑΤΟ, ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ και ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ στην Ανθρώπινη φύση...

Όσα ο «ΕΞΩΤΕΡΙΣΜΟΣ» (ως αντίθετο του Εσωτερισμού) δεν κατέχει και δεν γνωρίζει, είτε ως φαινόμενα, είτε ως αιτίες, ο Εσωτερισμός προσπαθεί να ΓΝΩΡΙΣΕΙ και να βοηθήσει (με όσα εκείνος ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ και ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΕ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΑ) τον «ΕΞΩΤΕΡΙΣΜΟ», να εμβαθύνει και να γνωρίσει και εκείνος, με τα δικά του μέσα, τα οποία είναι οι 5 αισθήσεις και η συνισταμένη αυτών Λογική…

Τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Εσωτερισμός, είναι η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ με συγκέντρωση και διαλογισμό, καθώς και με βαθύτερα συστήματα, που σκοπό τους έχουν να κάνουν το Νου πιο

Το ερμητικό νόημα του Σταυρού

 

 

Οι χειρονομίες και τα σύμβολα πάντα έπαιζαν ένα κύριο ρόλο στις δυτικές μυστηριακές παραδόσεις. Ωστόσο, από όλα τα σύμβολα, ο σταυρός υπήρξε πάντα εκείνο με τη μεγαλύτερη σημασία και επιρροή στους δυτικούς μυστικιστές, ως προς τη συναίσθηση του κόσμου. Αν και δίνει την εντύπωση ενός σχεδόν αποκλειστικά χριστιανικού συμβόλου, έχει υπάρξει από την αρχή των μυστηρίων. Ο αιγυπτιακός Ταυ και Ankh, ο Σταυρός των Παθών του Χριστού, ο Ροδόσταυρος των αλχημιστών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης μέχρι και ο διπλούς Σταυρός του Αναστηθέντα Σωτήρα -κατά το νεώτερο Βατικανό- είναι όλοι ιστορικές παραλλαγές του ίδιου συμβόλου που καθοδήγησε ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας στο μονοπάτι της προς το Θεό.

Σε γενικές γραμμές, ο σταυρός είναι η ένωση μιας κάθετης και μιας οριζόντιας γραμμής ή η ένωση του ενεργού ( | ) με το παθητικό ή δεκτικό ( - ). Όταν αυτές οι δυο δυνάμεις συνδυάζονται δημιουργείται μια τρίτη δύναμη, ιδέα ή οντότητα. Ενώ ο κατ' αρχήν σεξουαλικός συμβολισμός είναι σαφής, ο σταυρός πρέπει να ερευνηθεί πληρέστερα με την ψυχολογική και πνευματική έννοιά του. Ο αιγυπτιακός Ankh (που στο επάνω μέρος του σχηματίζει θηλιά) λέγεται ότι αποτελεί παράδειγμα αυτού του αρχικού σεξουαλικού (δηλ. δημιουργικού) συμβολισμού· ωστόσο, στις περισσότερες από τις μεταγενέστερες χρήσεις του αποτελεί, στην πλήρη του σημασία, ένα σύμβολο ζωτικής δύναμης και θείας ισχύος.

Ο Πανθεϊσμός του Τζορντάνο Μπρούνο. ( Αποσπάσματα από τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις)

 

 

Ο Τζορντάνο Μπρούνο γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1548 στην Nola ως Filippo Bruno, και το πλήρες Λατινικό του όνομα ήταν Iordanus Brunus Nolanus. Ο Μπρούνο από πολύ μικρή ηλικία ανακάλυψε το πάθος του για την Επιστήμη, και ως Φιλόσοφος, Κοσμολόγος, Μαθηματικός και ποιητής, μετατράπηκε σε ένα ανατρεπτικό άνθρωπο της εποχής του.

 

Η κοσμολογική του αντίληψη ξεπέρασε, όχι μόνο το δόγμα της Εκκλησίας, αλλά και το ριζοσπαστικό μοντέλο του Κοπέρνικου, καθώς αρνείται τον ηλιοκεντρισμό, υποστηρίζοντας πως  ζούμε σε ένα άπειρο σύμπαν με τον Ήλιο μας, να είναι απλώς  ένα μόνο από τα άπειρα κινούμενα ουράνια σώματα.

 

Ο Τζορντάνο Μπρούνο αντλούσε τις γνώσεις του από την Αρχαιότητα, κυρίως μέσα από τα έργα των Νεοπλατωνικών, του Πυθαγόρα αλλά και της Ερμητικής παράδοσης, όπως εκείνη αναδύθηκε από τον Ιταλό ανθρωπιστή Marsilio Ficino και τον Φιλόσοφο Giovanni Pico della Mirandola.

 

Η Φιλοσοφία του Τζορντάνο Μπρούνο ήταν κατ’ουσίαν μία μορφή Πανθεϊσμού η οποία ακολουθούσε και μαγικές πρακτικές, βασισμένη στον νόμο της αναλογίας (της αλληλοσύνδεσης του σύμπαντος), και της συμπάθειας (βλέπε Στωικό Ποσειδώνιο τον Ρόδιο). Κάπως έτσι, ο Μπρούνο αρχίζει να αμφισβητεί το θεολογικό δόγμα, και αναπτύσσει ένα πανθεϊστικό υλοζωιστικό σύστημα το οποίο, ναι μεν αποδέχεται τη ύπαρξη του θεού, αλλά αντιβαίνει απόλυτα στις χριστιανικές τριαδικές πεποιθήσεις. Λόγω των Πανθεϊστικών του