Επιθυμίες, ευδαιμονία, και χειραγώγηση των μαζών

 

(Thomas Hobbes, George Orwell, Aldous Leonard Huxley).

«Είμαι έτοιμος να κάνω το τελευταίο μου ταξίδι, ένα τεράστιο άλμα στο σκοτάδι».

Thomas Hobbes  (τα τελευταία του λόγια)

O Thomas Hobbes  (05/04/1588 – 04/12/1679)  ήταν Άγγλoς φιλόσοφος, και ένας από τους πρώτους διανοητές-θεμελιωτές του σύγχρονου κράτους και ιδρυτής της πολιτικής φιλοσοφίας.

Για τον Hobbes,  ο άνθρωπος είναι μία αυτόματη μηχανή και  διακατέχεται από μία μηχανιστική – υλιστική αντίληψη. Ο  άνθρωπος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αυτόματο, μια μηχανή δηλαδή με εξαρτήματα όπως όλες οι μηχανές που είναι τα όργανα της. Η ανθρώπινη μηχανή έχει ως σκοπό την συνέχιση της λειτουργίας της, και υπό αυτό το πρίσμα εκτελούνται όλες τις οι λειτουργίες της.

Κατά συνέπεια, και οι ψυχολογικές αντιδράσεις του ανθρώπου ερμηνεύονται ως νομοτελειακά αποτελέσματα των παθών από τα από τα οποία κυριαρχείται. Σύμφωνα με την θεωρία του, η υλιστική μεταφυσική και η αισθησιοκρατική ψυχολογία δίδασκαν ότι αυτή η ορμή της αυτοσυντήρησης είναι προσανατολισμένη στη διατήρηση και την προαγωγή της ατομική ύπαρξης. Η εγκόσμια ευδαιμονία δεν έγκειται στην ηρεμία ενός ικανοποιημένου πνεύματος, γιατί δεν υφίσταται κανένας απώτατος μεταφυσικός σκοπός και κανένα ύψιστο αγαθό. Όλα τα άλλα μέσα αποτελούν απλώς μέσα για την επίτευξη του ανώτατου υλικού σκοπού.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Η ευδαιμονία είναι η διαρκής πορεία της επιθυμίας από το ένα αντικείμενο στο άλλο, όπου η απόκτηση του πρώτου δεν είναι παρά ο δρόμος για το επόμενο. Αυτό οφείλεται στο ότι σκοπός της ανθρώπινης επιθυμίας δεν είναι μια μοναδική και στιγμιαία απόλαυση, είναι αντίθετα η εξασφάλιση της ικανοποίησης και των μελλοντικών επιθυμιών διαπαντός. Συνεπώς, οι θεληματικές πράξεις και οι διαθέσεις όλων των ανθρώπων τείνουν όχι μόνο στην κατάκτηση, αλλά και στην εξασφάλιση μιας ευτυχισμένης ζωής».

Ο Hobbes θεωρεί τον άνθρωπο ως ένα εγωιστικό ον που σκοπό έχει μόνο τη συνέχιση της ύπαρξης του, αυτή είναι και η μόνη αξία που του αναγνωρίζει, η αυτοσυντήρηση. Υπό αυτή την έννοια υιοθετεί μια ντετερμινιστική αντίληψη για την ανθρώπινη συμπεριφορά η οποία περιορίζει την ελευθερία βούλησης, δεσμεύοντας την στην υπηρεσία της συντήρησης του ανθρώπινου οργανισμού.

Τα εγωιστικά κίνητρα υπό τα οποία δρα το ανθρώπινο ον το βάζουν απευθείας σε μια ανταγωνιστική θέση με τα υπόλοιπα όντα, καθώς αυτό, όπως και τα άλλα, προσπαθεί να διασφαλίσει την αυτοσυντήρηση του με την απόκτηση δύναμης, και η απόκτηση δύναμης δημιουργεί επιθυμία για περισσότερη δύναμη.

Για τον   Hobbes ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Το γεγονός ότι τα ανθρώπινα κίνητρα οδηγούνται, σύμφωνα με τη φύση τους, από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να είχε καταστροφικές συνέπειες. Ανεξέλεγκτοι, οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική τους, το πιθανότερο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν.

Κάθε άνθρωπος, σύμφωνα με τον Αγγλο φιλόσοφο, δεν έχει άλλη επιλογή από το να συσσωρεύει δύναμη για να διασφαλίζει την αυτοσυντήρησή του, εξαιτίας του φόβου ότι, αν δεν το κάνει ο ίδιος, θα το κάνει κάποιος άλλος, και έτσι θα βρεθεί στο έλεος του άλλου. Η φύση, βέβαια, έχει κάνει τους ανθρώπους ίσους ως προς τις ικανότητες του σώματος και του νου, διότι και ο πιο αδύναμος έχει τη δύναμη να σκοτώσει τον δυνατότερο, είτε με δόλο είτε συνασπιζόμενος με άλλους.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν δύο άνθρωποι «επιθυμούν το ίδιο πράγμα, χωρίς εντούτοις να μπορούν αμφότεροι να το αποκτήσουν, γίνονται εχθροί. Και στην πορεία προς το σκοπό τους (που είναι κυρίως η αυτοσυντήρηση, αλλά και

Η Εσωτερική Ερμηνεία του Πινόκιο

 

Η ταινία Πινόκιο κυκλοφόρησε το 1940, ως ένα κλασικό έργο της Disney που ακόμη εκτιμάται από παιδιά και ενήλικες σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η ιστορία της ξύλινης μαριονέτας κρύβει μια μεγάλη πνευματική αλληγορία με βάση εσωτερικές διδασκαλίες, που σπάνια συζητούνται. Θα εξετάσουμε τις ρίζες αυτής της περιπέτειας κινουμένων σχεδίων και την υποκείμενη έννοια της.

Είδα για πρώτη φορά τον Πινόκιο όταν ήμουν παιδί σε μια κακογραμμένη κασέτα VHS με τον μικρό μου αδελφό, ενώ τρώγαμε τα Fugee-O. Απόλαυσα τις πιασάρικες μελωδίες και τον Τζίμυ Κρίκετ. Ωστόσο τρομοκρατήθηκα από τον Αμαξά και δεν μου άρεσε το υποβρύχιο τμήμα. Αυτά ήταν λίγο πολύ ό, τι θυμόμουν από το κλασικό έργο της Disney μέχρι πρόσφατα. Ένα χαλαρό Κυριακάτικο βράδυ, είδα όλη την "digitally remastered" ταινία στην τηλεόραση και την παρακολούθησα για χάριν του "παλιού καλού καιρού". Αυτό που έπρεπε να είναι ένα διασκεδαστικό ταξίδι μνήμης έγινε μια συγκλονιστική αποκάλυψη: Ο Πινόκιο ήταν μία από τις βαθύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ. Θα μπορούσε να είναι μια τεράστια αλληγορία για την πνευματικότητα και τη σύγχρονη κοινωνία; Μήπως μπορώ να ανιχνεύσω υπαινιγμούς μύησης στα απόκρυφα μυστήρια; Άρχισα αμέσως να ερευνώ την προέλευση Πινόκιο και όλες μου οι θεωρίες επιβεβαιώθηκαν.

Περιττό να πούμε ότι, αυτή η ταινία είναι τώρα μια βάση στη σημερινή λαϊκή κουλτούρα. Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν δει αυτή την ταινία; Από την άλλη πλευρά, πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν το αληθινό βαθύτερο νόημα του Πινόκιο; Πίσω από την ιστορία της μαριονέτας που προσπαθεί να γίνει ένα καλό παιδί είναι μια βαθιά πνευματική ιστορία που έχει τις ρίζες της στις Μυστηριακές σχολές του αποκρυφισμού. Μέσα από τα μάτια ενός μυημένου, η ιστορία ενός παιδιού που πρέπει να "είναι καλό" και γεμίζει με μαθήματα για τα «ψέματα», γίνεται η αναζήτηση ενός ανθρώπου για τη σοφία και την πνευματική φώτιση. Τα βάναυσα ειλικρινή κοινωνικά σχόλια του Πινόκιο απεικονίζουν ένα ζοφερό

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΟ ΑΣΠΡΟ, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ.

 

Σεβ:. Διδ:., αδδ:. και αδδ:. μου,

Ο αποψινός πίνακας χάραξης αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σειράς πινάκων που έχει θέμα τα χρώματα εντός της τεκτονικής στοάς. Επειδή το θέμα είναι πολύ εκτενές, σε αυτόν τον πινάκα θα επικεντρωθούμε σε δυο από τα πλέον συμβολικά χρώματα το άσπρο και μαύρο. Θα δούμε τους συμβολισμούς τους στο πέρασμα του χρόνου και πως καθιερώθηκαν ως χρώμα της ενδυμασίας των τεκτόνων κατά την διάρκεια των εργασιών.

Όπως μαθαίνουμε από την πρώτη στιγμή που εισερχόμαστε στον τεκτονισμό, τα πάντα είναι συμβολικά. Ο τεκτονισμός ενσωματώνει τα σύμβολα προκριμένου να μας διδάξει ηθικές αξίες. Ένας πολύ δημοφιλής ορισμός για το τι είναι τεκτονισμός αναφέρει χαρακτηριστικά : Ο τεκτονισμός είναι ένα ιδιότυπο σύστημα ηθικής καλυμμένο με τον μανδύα της αλληγορίας και που παρουσιάζεται, αποκαλύπτεται, μέσα από την χρήση συμβόλων. Δηλαδή προσπαθεί μέσα από την συμβολική χρήση της γλώσσας (τυπικό), των χρωμάτων αλλά και ήχων (κρούσεις σφυρών, μουσικής) να ενεργοποιήσει όλα τα πεδία της ανθρώπινης διάνοιας. Η αποκάλυψη της ερμηνείας των συμβόλων γίνεται σταδιακά ώστε να δοθεί στον τέκτονα ο απαραίτητος χρόνος για να αφομοιώσει τα μηνύματα και τα νοήματα που του φανερώθηκαν. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει κατά την διάρκεια των εργασιών.

Αλλά καλύτερα να περάσουμε στο αποψινό μας θέμα…..Χρώματα. Τι είναι χρώμα?

Σύμφωνα με τον ορισμό της φυσικής, το ορατό φως είναι τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Αυτό περιλαμβάνει τα ραδιοκύματα, την υπέρυθρη ακτινοβολία, το ορατό φως, την υπεριώδη ακτινοβολία και τις ακτίνες Χ και Γ. Το ορατό φως επιδεικνύει τόσο κυματικές όσο και σωματιδιακές ιδιότητες και το θεμελιώδες σωματίδιο του είναι το φωτόνιο.

Το λευκό φως περικλείει όλο το φάσμα των συχνοτήτων που αποτελούν το ορατό φως, όλες στην ίδια ένταση. Όταν αυτό το λευκό φως περάσει μέσα από ένα πρίσμα διασπάται και αναλύεται σε 7 χρώματα, μωβ γαλάζιο, μπλε, πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο.

Όταν μια επιφάνεια φωτίζεται, τότε κάποιο μέρος του φωτός απορροφάται και κάποιο αντανακλάται ανάλογα με την