Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κ.Π. Καβάφης
Εισαγωγή:
Ο όρος Παρισινή Κομμούνα εμφανίστηκε, αρχικά, αναφερόμενος στην κυβέρνηση του Παρισιού κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Ο όρος ωστόσο έχει πλέον συνδεθεί αναμφίβολα με την σοσιαλιστικής κατεύθυνσης εξέγερση που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι από τις 18 Μάρτη του 1871 έως τις 28 Μάη του ίδιου έτους. Επρόκειτο για μία επαναστατική απόπειρα της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία στα χέρια της σε τοπικό επίπεδο, καταργώντας τις συγκεντρωτικές δομές του κράτους και προσπαθώντας συνάμα να λειτουργήσει μία άμεση δημοκρατία. Θεωρείται, και αυτό δεν είναι τυχαίο, ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα των τελευταίων δύο αιώνων.
Κατά τη διάρκεια των γεγονότων της Κομμούνας, συνέβη ακόμα ένα μοναδικό και σημαντικό ιστορικό γεγονός. Ήταν η οργανωμένη συμμετοχή των Παριζιάνων Ελευθεροτεκτόνων, με την Τεκτονική τους ιδιότητα, στα γεγονότα της Κομμούνας. Σήμερα μετά από 142 χρόνια, παρουσιάζονται γιά Πρώτη Φορά στο Ελληνικό κοινό, όλα τα περιστατικά αυτής της συμμετοχής, καθώς και ό,τι τα ακολούθησε.
Θα πρέπει να δηλωθεί από την αρχή, κάτι το οποίο δεν είναι ευρύτερα γνωστό, ακόμα και ανάμεσα στους Τέκτονες. Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν υπήρξε ποτέ ένα ενιαίο κίνημα! Τουλάχιστον από το 1737 και μετά. Για να γίνουν κατανοητά τα γεγονότα θα πρέπει να εξετάσουμε, εν συντομία, την γέννηση του Τεκτονικού κινήματος και τη πορεία του έως το 1871, δίνοντας μία μεγαλύτερη βαρύτητα στη Γαλλία και τη περίοδο 1815-1871.
