Σεβ:. Διδ:.,
Αδδ:. και Αδδ:. μου,
Με την εισδοχή μας στον τεκτονισμό δείχνουμε έμπρακτα ότι θέλουμε να μάθουμε περισσότερα από αυτά που προσφέρονται εκτός της θύρας του Ναού.
Ο Πίνακας Χάραξης που απόψε θα σας αναπτύξω έχει σαν σκοπό το ξεκαθάρισμα των αμφιβολιών που δημιουργούνται σχετικά με τις επαναλήψεις των ηλιακών μύθων μέσα στους αιώνες, την ανθρωπότητα και τη Χριστιανική θρησκεία.
Σκοπός μου επίσης δεν είναι η θεολογία, ούτε ο προσηλυτισμός χρησιμοποιώντας λογικές αποδείξεις της θείας φύσεως του Ιησού. Γιατί τ ο θείο είναι πάνω από λογική και ιστορία και δεν μπορεί να κλειστεί στον περιορισμένο αυτό χώρο.
Ξεπερνώντας το <πίστευε και μη, ερεύνα> αποδεικνύεται με ποιο τρόπο οι Τέκτονες είναι συνειδητοί Χριστιανοί.
Τους μύθους τους οφείλουμε σε εκείνους που μεταλαμπάδευσαν τις χαμένες γνώσεις και εμπειρίες πίσω από το μανδύα του συμβολισμού, της τελετουργίας, της αλληγορίας, του απόκρυφου. Ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι κάποια μέρα ο άνθρωπος θα αφυπνιζόταν από το μεθύσι της ύλης και θα γύριζε το βλέμμα του προς την κατεύθυνση της πραγματικής Ανατολής, διψώντας πια όχι για εμπειρίες απατηλών και φευγαλέων απολαύσεων αλλά για εμπειρίες επαφής με την ίδια την ψυχή και μέσω αυτής με τον Δημιουργό.
Ήταν εκείνοι που τύλιξαν τα κείμενα των γνώσεων με το ιερό πέπλο της αλληγορίας προκειμένου να διατηρηθούν απαραβίαστες από βέβηλα χέρια.
Αυτό το πέπλο θα προσπαθήσω να σηκώσω έστω και λίγο απόψε.
Μελετώντας την εποποιία των πανάρχαιων τελετών γονιμότητας, των ποικίλων τελετουργιών και γιορτών που γίνονταν για τις εκδηλώσεις της φύσης, των μυστηριακών τελετών και των γραφικών παραδόσεων, όλων των λαών, θα οδηγηθούμε μοιραία στο ερώτημα: ήταν άραγε όλα αυτά μία μίμηση των αέναων διεργασιών της φύσης ; ή μήπως αποτελούσαν την εξωτερική πλευρά κάποιων αληθειών που οι γνώστες φρόντιζαν να διατηρούν με διάφορες επιμελημένα σκηνοθετημένες παραστάσεις;
Αν η απάντηση είναι καταφατική στην πρώτη εκδοχή, θα έπρεπε ταυτόχρονα να απορρίψουμε τον αναζητητή άνθρωπο και την πνευματική του υπόσταση.
Αν όμως η δεύτερη εκδοχή μας ταιριάζει καλύτερα τότε μπροστά μας ανοίγεται μια πελώρια λεωφόρος που σίγουρα θα μας οδηγήσει στην ανακάλυψη της Αλήθειας.
Ο ερχομός του Χριστού στο κόσμο μας από μια Παρθένο τη συγκεκριμένη ημερομηνία
γέννησης, <τα Χριστούγεννα>, η σφαγή των βρεφών, η διδασκαλία και τα θαύματά Του, η Σταύρωση, η Ανάσταση και η Ανάληψή Του, όλα τα γεγονότα της ζωής Του, είναι γεγονότα που παρουσιάζονται και στη ζωή άλλων θρησκευτικών / ηλιακών ηρώων. Η διδασκαλία του Ιησού δεν είναι αποκλειστικά δική του, συγκρίνοντας τις μυθολογίες βρίσκουμε τρομερές ομοιότητες.
Ποια εξήγηση θα μπορούσε να δοθεί στη διαπίστωση ότι οι εορτές των γεγονότων στη ζωή του Ιησού μοιάζουν με πολύ πιο αρχαίες θρησκείες από το Χριστιανισμό, υπενθυμίζοντας κι αυτές γεγονότα ταυτόσημα από τη ζωή άλλων θρησκευτικών ηρώων ;
Στο βιβλίο του Κοττί Μπερλάντ διαβάζουμε ότι, <οι μύθοι της ανθρωπότητας προέρχονται όλοι από μια κοινή πηγή: τη ροή της συνειδητότητας που υπάρχει μέσα σε όλους μας και που κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο μας συνδέει όλους στο επίπεδο εκείνο που ο Γιούνγκ ονόμασε <Συλλογικό Ασυνείδητο>. Αυτή η κοινή πηγή δεν είναι παρά η συλλογική ψυχή, μια αιώνια αστείρευτη δεξαμενή, που συνδέεται σε άλλο επίπεδο με άλλες παρόμοιες δεξαμενές άλλων κόσμων και διαστάσεων του Σύμπαντος και που όλες μαζί συνθέτουν τον ιστό του Υπέρτατου.
<Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από την γιγάντια Οδύσσεια>, λέει ο Καζαντζάκης.
Ναι, ανήκουμε στην Οδύσσεια και είναι καθήκον και δικαίωμά μας να βιώσουμε ολόκληρο το κείμενό της για να γνωρίσουμε και να γίνουμε Ένα με κείνον που την έγραψε.
Για να λυθεί το πρόβλημα των ομοιοτήτων ανάμεσα στις αρχαίες θρησκείες και το Χριστιανισμό, θα πρέπει να μελετήσουμε τον Χριστό των Ηλιακών Μύθων.
Ο Άγιος Αυγουστίνος λέει ότι υπάρχουν δύο φύσεις για να ξεχωρίσεις στον Ήλιο, τη φύση του φωτός και τη φύση του σώματος του Ηλίου μέσα στην οποία είναι ενσωματωμένη.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις φύσεις του Χριστού, το ασώματο φως είναι ο Λόγος της Θεότητας που εδρεύει στο κόσμο της νόησης και στους κόλπους του Θεού. Το φως που πήρε ένα σώμα και ήρθε να κατοικήσει μαζί μας είναι ο ενσωματωμένος ή ένσαρκος Λόγος.
Στον Ηλιακό μύθο η αρχή του φωτός συνδεόμενη με τον Ήλιο και επικοινωνώντας μέσω αυτού του οργάνου με το αισθητό Σύμπαν διώχνει με το φως της τα σκότη, τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα και με τη θερμότητά της απωθεί το κρύο που έχει δεσμεύσει τη γονιμοποιό δύναμη της Άνοιξης που κάθε χρόνο την αποτυπώνει σ’ όλα τα στοιχεία. Να λοιπόν ο επανορθωτής που περιμένει που περιμένει όλη η Γη, ο οποίος στο σημείο του Αμνού το Πάσχα εκπληρώνει το έργο της αναγέννησης των όντων.
Ο ηλιακός Μύθος είναι μια αφήγηση που εκθέτει τη δραστηριότητα του Λόγου μέσα στο κόσμο μας. Αφηγείται τη ζωή μιάς Οντότητας, που είναι είτε ενσάρκωση του Λόγου, είτε ένας από τους απεσταλμένους του.
Ο Ήρωας του Μύθου, παριστάνεται γενικά σαν ένας θεός ή ημίθεος και η διαδρομή της ζωής του, θα προσδιοριστεί με βάση την διαδρομή του Ήλιου.
Ο Ηλιακός χριστός γεννιέται κατά τη χειμερινή τροπή, ύστερα από τη πιο σύντομη ημέρα του χρόνου, τα μεσάνυχτα της 24ης Δεκεμβρίου, όταν το σημείο της Παρθένου υψώνεται πάνω από τον ορίζοντα. Το Ηλιακό βρέφος έρχεται πάντα στο κόσμο από μία Παρθένο, που διατηρεί τη παρθενία της και μετά τη γέννηση του παιδιού της, όπως ακριβώς η ουράνια Παρθένος παραμένει αγνή και άθικτη, όταν στους ουρανούς δίνει γέννηση στον Ήλιο.
Το Ηλιακό παιδί είναι αδύναμο και άτακτο όπως κάθε νεογέννητο. Έχει έλθει στον κόσμο την εποχή που οι ημέρες είναι πιο σύντομες και οι νύκτες πιο μακριές. Επιζεί μέσα από κινδύνους και αυξάνει εφ’ όσον η ημέρα πλησιάζοντας την Εαρινή Ισημερία ολοένα και μακραίνει. Τέλος φθάνει η ώρα της Σταύρωσης που η ημερομηνία της είναι κάθε χρόνο διαφορετική. Το Πάσχα είναι μια κινητή εορτή που υπολογίζεται με βάση τις ανάλογες θέσεις του Ηλίου και της Σελήνης. Η μεταβλητή αυτή ημερομηνία δεν αναφέρεται στη ζωή του ανθρώπου αλλά στον ήρωα του Ηλιακού Μύθου.
Ο θάνατος των Ηρώων υπολογίζεται σύμφωνα με τις θέσεις του Ήλιου και της Σελήνης κατά την Εαρινή Ισημερία, έτσι το ζώο που συμβολίζει κάθε ηλιακό ήρωα είναι το σημείο του ζωδιακού που ο ήλιος φθάνει στην Εαρινή Ισημερία.
Ο Μίθρας π.χ. παριστάνεται να ιππεύει έναν ταύρο, ενώ σύμβολο του Ιησού είναι ο Αμνός. Από τότε που ο πανάρχαιο ηλιακός μύθος άρχισε να συνδέεται με τον Ιησού Χριστό, το σημείο του Αμνού έγινε σημείο της Σταυρώσεως και εκείνο της παρθένου το σημείο της γεννήσεως του.
Η ενεργητική ζωή του καταλάμβανε τους 6 πρώτους μήνες του ηλιακού έτους, ενώ οι 6 τελευταίοι είναι μία περίοδος προστασίας και συντηρήσεως.
Αν προσπαθήσουμε να δούμε τους Μύθους να επαναλαμβάνονται μέσα στην ανθρωπότητα τότε ας δούμε αυτή την επανάληψη της γιορτής των Χριστουγέννων μέσα στις θρησκείες αιώνων, σαν μια μεγάλη γιορτή στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Οι καμπάνες λοιπόν θα ηχούν μέσα απ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητας και η νύχτα των καιρών μας θα ξαναστέλνει την ηχώ της παλλόμενης αρμονίας τους. Δεν είναι η αποκλειστική κατοχή το χαρακτηριστικό σημείο της Αλήθειας αλλά αντίθετα η γενική και παγκόσμια αποδοχή της. Η πραγματικότητα κρύβεται πίσω από το μύθο, πίσω από κάθε σύμβολο. Εμείς προσπαθούμε ν’ αντιληφθούμε την αιτία που οδήγησε σ’ αυτή την μεταμφίεση και αναλύοντας τα μηνύματα να εντρυφήσουμε μ’ αυτό τον τρόπο στην αληθινή σοφία.
Οι Ιερές Γραφές μοιάζουν με μεγάλα σπίτια λέει ο Ωριγένης, που έχουν πολλά- πολλά δωμάτια και έξω από τη πόρτα του καθενός υπάρχει ένα κλειδί. Δεν είναι όμως το σωστό κλειδί. Το να βρεις τα σωστά κλειδιά που θα ανοίξουνε τις πόρτες, αυτό είναι το σπουδαίο και δύσκολο καθήκον.
Οι Μύθοι είναι στενά συνδεδεμένοι με το Μυστήρια, εφ’ όσον το έργο των Μυστηρίων είναι κατά ένα μέρος η παρουσίαση με ζώσες εικόνες της πραγματικότητας των ανώτερων κόσμων, ενσωματωμένες μέσα σε αυτούς.
Ενας μύθος δεν είναι μια φανταστική ιστορία βασισμένη πάνω σε ένα πραγματικό γεγονός, είναι απείρως πιο πραγματικός απ’ αυτήν γιατί η ιστορία μας παρουσιάζει μόνο σκιές, ενώ ο μύθος μας μιλάει για τα σώματα που παράγουν τις σκιές.
Η γνώση των συμβόλων είναι αναγκαία προκειμένου να διαβάσει κανείς και να ερμηνεύσει έναν μύθο και οι πρώτοι συγγραφείς των μεγάλων μύθων υπήρξαν πάντοτε μεμυημένοι, εξοικειωμένοι στη χρήση της συμβολικής γλώσσας, λαμβάνοντας κάθε σύμβολο με τη σταθερή και συνθηματική σημασία του.
Ένα σύμβολο προσφέρει αρχικά μια κύρια σημασία και στη συνέχεια άλλες δευτερεύουσες εξαρτημένες από την πρώτη.
Ο Ήλιος π.χ. είναι το σύμβολο του Λόγου αλλά φανερώνει και την ενσάρκωση του Λόγου ή ακόμα κι έναν από τους απεσταλμένους του, που τον αντιπροσωπεύουν όπως ένας πρεσβευτής αντιπροσωπεύει τον βασιλιά του.
Οι Ηλιακοί Μύθοι που επαναλαμβάνονται μέσα στους αιώνες κάθε φορά με έναν διαφορετικό ήρωα, δεν μπορεί να μην αποτελέσουν αντικείμενα έρευνας για τους σπουδαστές του εσωτερισμού, ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τη βαθιά σημασία των ιστορικών αφηγήσεων και των πνευματικών αληθειών που εκφράζονται με συγκαλυμμένο τρόπο μέσα σε αυτούς.
Ένα συμπέρασμα που μπορεί να μας γαληνέψει είναι, ότι, η ανθρωπότητα δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ στη μοίρα της, προστατεύεται, καθοδηγείται και ενθαρρύνεται από τον πνευματικό κόσμο όποιος κι αν είναι αυτός.
Αιώνες επι αιώνων η μία και μοναδική αλήθεια περνάει σαν χρυσό νήμα μέσα απ’ όλες τις θρησκείες και τις ενώνει από τις πιο αρχαίες μέχρι τη χριστιανική. Κάθε θρησκεία είναι ένα σκαλοπάτι της ίδιας σκάλας που στηρίζεται στη γη και ακουμπά στον ουρανό κι αυτή η σκάλα δεν στήθηκε για κανέναν άλλο παρά μόνο για μας, τον άνθρωπο.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων πρέπει να κατοικεί στη καρδιά μας κάθε ημέρα. Για τους Τέκτονες η αγάπη είναι μία ενέργεια απαλλαγής του ανθρώπου από ακάθαρτα στοιχεία πνευματικά ή υλικά ώστε να καταστεί ικανός να συνδεθεί με το Θείο.
Το εκφράζουμε καθημερινά με την συμπεριφορά, την αφοσίωση και την προσφορά.
Η αγνότητα της ψυχής μας, θα οδηγήσει τους αδδ:. μας, να μας αναγνωρίζουν ως Τέκτονες.
Οφείλουμε να προσφέρουμε καθημερινά και αυτές τις ημέρες ιδιαίτερα στους γύρω μας, τα δικά μας δώρα που έχουν σχέση με τα 3 επίπεδα του ανθρώπου, του συναισθήματος, της σκέψης και του φυσικού σώματος.
Φυσικά στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, αναγνωρίζοντας ως <μικρούς θεούς> τους συνανθρώπους μας.
Ο στόχος του Τέκτονα είναι η αναζήτηση του Φωτός και της Αληθείας, ζητούμενο είναι η ψυχική καλλιέργεια απαλλαγμένη από υλικά αγαθά.
Επιτυγχάνεται αδδ:. μου, με τη καθημερινή δράση μας, μέσω των πράξεών μας. Ο κύκλος της δράσης μας ολοκληρώνεται, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της ζωής μας. <τότε ίσως να έχουμε ανοικοδομήσει με επιτυχία το Ναό της Αρετής μας.
Ευχή μου η Ειρήνη να βασιλέψει επι της Γης, η Αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και η Χαρά να βασιλεύει στις οικογένειες όλων των ανθρώπων.
Είπον
Vas Bacol 33ο
